Aeschyli Persae: ad fidem manuscriptorum emendavit

121쪽

in daetylieos pentametrum aerari recentioris aevi suit: quare corrumetrum dispertiuntur. gendum Puto μι- invictus αμα- 857. μεγάλης Ald Rob Turn. - om. Guel . 858. πολειτο-μου Ald Rob. 865. ἀποφαινομεσθ' Ald Rob. 859. ἀπεκυρσαμεν Μ. I. Guel . Turn. ἀπεφαινεαεσθ' Μ. 2. pia Ald. 86O. εἴ Ald Rob. Tum γε- 866. νομιμα τὰ πυργινα edd. ραιὰ Barocc. Steph et, ni salior, SS. quae eliciter emendavit plerique ΜSS. unde PauWius le Hermannus in Comm. demetr. gendum tutabat in antistropha . Pindar P. 7. quem sequor. πάν- ευθυνων quod in textum re 867. ἐπεύθυνον edd. εὐθυνον Cesb. eepi, quum id unus Codex prae I id supra ad 86o. In Smberet. Edd reliquae γηραιος. phoel ad T. 104. legerem, πρίν 86I. παντ-ης Rob. παντάρκας σε τήνδ' ἐπευθυνειν πολιν Vulgo Gues Ceteri πανταρκ se te ἀπευθυνειν. gendum suspicor παντ-H. o 869. Dactylum excidisse obsem ἄκακη Ald. in Turn. Vox vat urneius. ἡμας ex codice . eontra analogiam peccat Dice inseruit Brunck.hant μος sed hoc vocabulum 870. πράσσοντα ob. Ἀγον u

122쪽

o, κου Ald Rob. ἄγον εο οἴκους Turn. Steph. ΜSS. e omisitior- sonus. etro satisfaceret lectio

871. exciet edd. μαρ ed. Bumeris onser ἄσσον in Eurip. Suppl. 59. et μοι Agam. 140. Sophocl. Mae. 185. quae exemPlavereor ne in dubium vocari possint. Euripidis locus hic est, ετ νυν

In Agamemnone μον metro suti

faciet. In Sophoclis loco τοσον exhibent SS. Bar. 1. Laud. Μosqq. Dresd August. Suidae ΜS. et edd. Locum vulgo male intellectum sic constituo, υποτε γὰρ φρενοθεν γ ἡ ἀριστερὰ, Ιαῖ

πίτνων. Alite enim, nunquam eo insanire pervenisses subaudiendum

ἄλλωst, ut in Ed T. 82 318. Od ἀρών δευή κομην. Ed Col. 99. 14s. Electr. 323. Eurip. Iph. T. 1201 in quibus omnibus' is conveniunt particulae ou se In Eurip. Troas. 770. usgravius dedit ex codicibus, γονου τε Θα

Probante orsono. quidem Iegendum arbitror aer να γῆ τρέφει κακα. Vid. orson ad Eurip. Suppl. 594. ubi etiam ἄσσω --

ponit in Sophocl. Philoet. 23.

'Aθλ' ἄσσα μαψε, των ἐμων τυχοι φίλων. Sed melius correxit L in Adversar. p. 200. Cf. oen ad Gregor. P. 200. d. nov. Lobech. ad Mac. p. 327. Ceterum hunc versum et Proxime sequentem conjungit urneius. πόλι Turn.

Steph

bante Stephano, quae quidem so

123쪽

νω τε συναπτουσ

και Ροδον, ηδε νιδον, Κυπριας τε πολεις, Πάφον,

M. I. . urneius. Meteri στομα. 833. αἱ articulum esse Vere monuit Brunckius. 7 edd. vett. ετ πρεώ M. 1. 885. t edd. universae. Vid. supra 874 infra 949. 880. Μυκovis AH. Μύκων Rob. 889. εκράτην Ald Rob. μεο --ςroire Steph. et recentiores: με τακτιους Beathii correctionem, probarunt Brunck. Schuta. Sed hoc metrum jugulat. μεσάκτους et aeσάγκτου e quid sint, discere velim.

Prius quidem occurrit in corrupto AEschyli fragmento apud Athen. IX. p. 394 A Forsan legendum

124쪽

ex Athenaei loco III p. 6. C. AIxχυλο δ' εν Περσme, is ἀνήρει

quem sic corrigit vir doctissimus. Aio cυλος δ' ἐν Περσαις τα 'Aναρι-

Mihi tamen persuadere nequeo, hoc epitheton eois arum nutriera, ab aeschylo in tragoedia positum, nec video quaenam sint istae 'Aναρι-

των νῆσοι. In hoc loco non insulae spectantur, quarum enumeratio jamdudum secta est, Verum urbes Graecanicae inter Ionicos fines. quidem vix aut ne vix quidem dubito, quin apud Athenaeum reponendum sit pro ἐ-σχυλος, alius Husdam poetae, forsan Epicharmi, nomen, cujus Πέρσαι citantur ab tymologo M. P. 155, 29. quique in alia tabulamentionem των ἀναριτῶν secerat. In fine χερσίν pro φρεσι Rob. 899. καὶατον Ald. ἁ-.ατον Turn. κάματ- primam producit eodem jure quo ἀθάνατος, en Pemetri necessitate. vid. Glossar in

125쪽

α φερομεν, πολεμοισιν δμαθεντες μεγάλως πλαγαῖς τε ποντίαιων.

Σ ΕΡΣΗΣ. 'Iώ. δυστηνος ἐγὼ στυγερας μοίρας τῆσδε κυρήσαs τεκμαρτοτατης,

Περσων γενεα 'ἱ πάθω τλήμων; λέλυται γαρ ἐμοὶ γυίων ρωμη, τηνδ' ηλικιαν ἐσιδοντ' ἀστων.

quod non erat eur mutaretur. Theh. 861. Οὐκ uινιβόλω. Lαίσιν ερατων ἐκυιθυαμπων Στηθόων μειν α oe πάθον Ibid. 809. non duc γιλόγως sed duc γιλέκτωρ usumntur. Ibid. θεοπρεπτα Id. Med. M. 1. θεοπεπτα Rob forsan pro θεόπεαπτα θεοθρεπτα quasi varialeelio in Scholiis memoratur. θεότρεπτα Tum et reeentiores. Si etiam G. s τάδ' ἡ ἄνωροώεν Ald. 4. -ασθέντε Ald Turn. Guel . . I. αμαθόντε Rob. δμαθεντε Steph. Seholiasta notat Δίων ἀώαρεντες non, uti Stanteius, aure θέντες. Dio Grammaticus non aliunde mihi innotuit, quam ex unieo tymologi loco, P. 494, 24 ubi sorsan legendum Διογενειαν-, vel Διο-νι- In hoc loco olim conjeceram reponendum esse Θεων. Theo enim in plures auctores Graecos scholia conseripsit, et exicon Dramaticum edidit. Postea vero hoc scholium cum superiore connectendum videbatur.

ειλοί. In Proximo Versu ἐσιοοντ' quartum esse casum monet Elm-

126쪽

τῶν οἰχομενων θανάτου κατα μοῖρα καλυ ναι.

XΟ. τοτοῖ, βασιλευ, στρατιας ἀγαθης 9 15 καὶ Περσονομου τιμῆς μεγάλης, κοσμου Ἀνδρων, ολ νυν δαίμων ἀπεκειρε.

912. - φελε ε Ald Rob. Steph. Porson. v ἄφελε Ζευ Turn. Wiν φελεν εὐ ed. π φελε, Ζευ Brunck ex Stanteii conjectura. Sed nusquam apud Tragicos re- em vocalem productam antea in eapite proximae vocis offendi: neque id unquam fiebat, nisi permetri necessitatem, ut in λήεσσα Ζακυνθος, et similibus cujusmodi quidem vocabula, nisi hoc fieret, in versus cogi non possent. Vid. Schaeser a Gregor. p. 873. 'Dφελε, ευ orsonus in Advers. p. 157. quae fuitjuvenis emendatio. Quod dedi, verisimile videtur. ἄφελεν Zeu G. Homer Iliad. a.

ρ Περσῶν. 92 I. In edd. Περσαν cum Prae-eedente sententiae membro Connectitur. ἀγδαβατci Tumebi correcti est et si Guelf M.

jecit G. Canter. Nov. Leet VIII.

127쪽

l. virgula post ἀνδρων deleta. Ἀγβάτανα latere opinatus est Wesseling. ad Herodot. I. 42. unde Ἀσβασάνων dedit Brunck. - timeast. omen proprium Ἀγδαβάσαο infra occurrit V. 95l. Scholiast inquit gentem Persicam suisse, ut vix dubitem eum in suo exemplare reperisse ἀθάνατοι M- moriatia, Persarum delecti, qui proprio quodam jure χώρας inoe audiebant, et erant Praeterea μυριὰς ἀνυων Herodes VII. 3.

hae immortali myriade consulas interPp ad Hesych in v. 'Aθα. σοι. In hoc loco librarius quidam indoctus, qui hanc appellationem non intellexit, in locum ejus substituit, ut opinor, ἀδάματοι. quam lectionem, luerula mutata,

unus Codex etiam num servat. Hoc

in ἀδαβάται facillime transierit.

Alter e Sehesiastis subjicit ἡ διφυσις, γονη. Requiritur adjecti us. Quid si legamus φυστή, mista, quae vox Plerumque de ma usurpatur Vid. supra 54. Heathius legebat φευ 'στιν De Voce πάνυ apud Tragicos rara vid Porson ad Eurip. Hecub. 819. 925. His bis tantum edd. Veit. quater Brunck. Sehutet Mox κεδνῶς omnes; quod in κενεας eonfidenter mutavi. Supra 37.

nullos libros irrepsit. Vel posset

legi κει- ἀλκας Ionice Pro κενέες, sed alterum praestat. 926. Sic interpunxit Schulgius. Vulgo βασιλευ, γαίας Αἰν- neutra tamen ratio satis mihi placet. γαῖαν C. Μ. I. γαίαν Μ. 2. Absurde nescio quis apud Scholi επὶ o

Scholiasta videtur legisse 'A cie vel 'Aσίας. escio an Eschylus scripserit 'Aσία χθὼν γαίας ut τῆς 'Aχα κῆς πεδον et similia. 927. Ου- Turn. Steph. Canter. Porson cita- ἐπι γόνυ M. P.

128쪽

EE. 3δ εγων, es, oh oh αἰακτος,

μελεος, γεννα γα τε πατριρα

XΟ. προσς θογγόν σοι νόστου, ταν κακοφατιδα Οαν, κακομελετον ἰὰν Μαριανδυνον θρηνητῆρος πέρα ρω, πολυδακρυν ἰακχάν. TE. iam αἰανῆ καὶ πανοδυρτον ἀντ ά. 935928. o misis omnes edd. ter M. I. urneius. 929. γενναν Rob. ρ τε πατρία d. omnes. πάτριος et πατρωος haud semel confusa sunt. Vid. Porson ad Eurip. Hecub. 8ο. et cf. Alcest. 249. πάτρια Pr πα- ῶα restituendum in Bacch. 1365. πατρία Pro πατρεας Electr. 1315. πατρίων Pro πατρεμ ibid. 1323. In hoc versu κω γα πατρί Bu

neius. Sed rectius a Xerxe rege dicitur γε πατρωα Chorus dixisset γῆ πατρία. 93ο. es primus Proceleusm licus est, quem hujusmodi syste

mata non respuunt.

gendum ex Suida αἰανο κυκλος, et αἰαννὶς pro αἰαννὶ Electr. 5O S.Ibad πανοδυρτον βών ob. Μalim πάνοπτον, ut antithetieo suo versus magis ad amussim re spondeat, - ἐγων Oh oh oh αἰακτώ. Eadem correctio adhibenda . 938.et, ut videtur in uaeip. Heeuh. 216. Κλα πανοδυρτοι θρηνοιο, qui versus spondiacus Pseudo- paroemiacus esse debet, quales

ejusdem fabulae v. 171 172. 181. 191. 194. Vid supra 588.

129쪽

δυσθροον αὐδάν- δαίμων τα ιν αυ

' λαοπαθῆ σεβί- λίτυπά τε βάρη

λαόθροον Coib. I. 937. μετάτρεπτω Ald. B. G. H. colh. . runck. Schuta. μετάτροπος, quod metrum flagitat, habent Rob. Tum Steph et, ut videtur, SS. plerique Eurip.

Electr. 1 147. Wιετάτροποι πνεουσιναυρα δόμων.

938. ἔσω et Ald. Scholiasta haec habet, re ψω θρῆνον κω λίαν--δυρτον, unde Elmsteius in Censura Minensi XVII. p. 215. legendum conjicit Hσω τοι καὶ λίαν Λαοπαθῆ σεβίων Aλίσυπά σε βάρη, vel Λαοπαθε τε σεβων. 939. Deest τε post λαοπαθῆ in Ald Rob. Tum invectum a Stephano Burneius corrigit, in

πάθεά σε σεβων, sequentia notam.

Regia calamitates urbis doloribus oppositas vult Chorus. Si sanalectio, sanum est metrum.' AEs-ehylus dixisset potius τὰ σὰ πάθεα σάβων. Forsan legendum, partim ex Elmsisti correctiones Ησω τοι

καὶ λίαν λαουατα πάθεά τε σεβων, ἁλίτυπά τε βάρη.940. πενθυτῆρος Turn. Vulgo interpungitur Πολεως γεννας πενθητῆρος quae quidem expedire queo. Dicit autem Chorus --μγoo ἀρίδακρυν πενθητῆρος, sicut supra dixerat, πεμφω πολυδακρυν ἰακχαν χρηνητῆρ- eL posset legi πενθητῆρα, α enim anteis in anapaesticis produci potest. 941. κλαυσα G. Coib. I. ευμ δακρυν Ald. Tum. 942. ditiones habent Ian νγὰρ ἀπηυρα, Ιωνων ναυφρακτος, nisi quod νεοφρακτο Ald. Alterum 'Ι omitti jubet Hermanuus. Burneius, 'Iωνων se, Ιωνων ἀπηυρα Quum vero ἰάνων exhibeant Μed. Coib. 2. . I. Guelf laoνων C. G.

Coib. 1. qua forma utitur oster supra. 183. 569 Suppl. 69. sorsan etiam hic legendum 'I- γὰρ

130쪽

που δε σοι παρασταται;

omnes praeter Sehuigium, qui lectionem reeepit a Stephano em ratam, που o σοι φίλων χλος; quam in suo etiam codice repererat enarrator metricus, id est, Triclinius. 950. m. Ald. Σου- Turn. κω Πελάγων Δοτ α Rob. Πελά- των καὶ Δοτάμας eteri, sed o-

μασας Turn.

σας Turn. 952. καὶ Σουσισκάνης inob.

εβαν. s. Sophocl. Philoct. 1413. Eurip. Hecub. 101. hoenias. 245. Parmenid. p. Sext. Empir. VII.

Rob et deinceps υρίας ει ναμ libri universi, nisi quod Robo tellus omittit M urneius Versum hujusmodi confecit, OLMooυ ἀπελιπον - - κουρία. n.' λ mutavi moli in νεως Vid.