장음표시 사용
411쪽
rum Doctorum opinio defendi potest,
quo ad hoc , ut donationes eximiae quantitatis, quae fierent tempore u letudinis aduersae, in foro exteriori, Praesumerentur fraudulentae, nisi re
media praedicta illis adhibeantur. Insuper etiam intuli , quod non solum non peccat,sed etiam Iaude dignus est beneficiarius, qui a famulis,& ab aliis iaccepta obsequia, munera & benefi- cia compensat . Ea namque compe satio, non tam est censenda donatio,
quam rei debitae persolutio . Nam licet no intercedat obligatio lata quanta sit necessaria ad hoc, ut peti posist ex rigore iustitiae; intercedit tamen ea obligatio, quam antidoralem uocant , & ius debitae gratitudinis. i. Sed etsi. g. Consuluit. ff. de petit. haeredis cap. Cum in officiis, detestam. At in igratitudo, ut minimum est peccatum ueniaIe, ut probat S. Hom. Sec. a. q. Io7.ata. 3. Absit autem dicere,o Deo, luel Ecclesiae sit gratu, beneficiariu pectore uen aliter etia in paupeIu SintiZ.io . r c. In.
412쪽
e. In ciuitate, deussar. c. I. 21.q. 2. c. Si
aliquid, adiuncta glos. 2 a. q. q. Nullus autem est, qui Ecclesiam ipsam, aut Ecclesiasticos eximere possit ab
ea obligatione, qua cuncti natura tenemur exhibere nos gratos benefacistibus nobis .l.Si non sorte. f. Libertus, adi uncta glos in uerb. Natura,ssi de cond. indeb. c. Ecclesiasticis. I a. q. 2.
ubi glos. dixit; Ecclesiam teneri ad antidora. c. Relatum. a.detestam .c. Pr carie. .Episcopus. Io.q. 2. Illud tamen
diligenter est inspiciendum; beneficiarios causa remuneratiotris n6 posse dare, nisi quantu satis est ad satisfaciendu obsequiis, & muneribus acceptis, idq; fatetur olum communis sentetia: qua post Bart. int .s quis pro eo, f. I. ff. de fideius tenent Alcx. Ias. & I c. in l. Si donatione. C. de collat. cu aliis ab eis citatis. Quae sententia innititur illi insigni cap. praefato Relatum, ibi; Iuxta sui seruitii meritum. Caeterum, . nos in ea sentetia sumus,posse dari, no-tantu qδ exaequet accepta beneficia,
413쪽
sed etiam aliquid ultra. Et inducit nos ad hoc asseverandum, quod non satis gratus. est, is qui accepit ab alio benescium aliquod, si solum tantumdem ei repenset,quantum gratis accepit ab itilo, ut optime desinit S. nom. Sec. 2. q. Io6. ari 6. Arist. . Ethi. dicta secutus. Nec enim ad id tantum quod a
cepit est inspiciendum,scd ad id etiam quod ei fuerit gratis exhibitum . V de natum est prouerbium illud Galliacum. Qui donat, lucratur; si donatarius non est illiberalis . Verumenimuero non tantum eo amplius exhibere potest, quantum sibi libuerit, sed quatum a uiro cordato fuerit definitum. arg. l. I. ff. de rur. delib. c. De causis . deos. del. Verbi gratia, est quidam cognatus, famulus, aut alius quiuis, qui mihi ea praestitit obsequia, quae si pretio aestimarentur, duodecim aureis co istarent, non possem iuste nomine r na unerationis, quadraginta uel trigimia persoluere, possem tamen quindecim aut sexdecim. Exi hibuit alius beneficium
414쪽
neficiu quod da gratuitu, ualens aureis duodecim, non potero lege gratitudinis, quadraginta uel triginta redde re ; licebit tamen, quindecim aut se decim . Conclusio haec nostra, noua quidem est; innititur tamen rationi satis antiquae tu is naturalis, & apposita est satis ad sexcentas donationes re muneratorias augendas, quae si: mira tem habere nequeunt, nisi praecedant obsequia, quae sunt cas comm crita . De quibus in l. Si forte. ff. de cassii pec. & in l. si donatione. C. de collata di in cap, Relatum. at & in cap. Ad haec; de testam. & alibi saepe . Aduer tendum tamen , quod licet ratione Tenumerationis , non possit clericus suo amico, uel familiari, alioqui paui. peri, donare plus quam eius obsequia merita sunt, & aliquid amplius, ad quod lex gratitudinis obligat: tamen, ratione paupertatis, poterit da e quantum ipsa paupertas exigit sicut & aliis pauperibus. l. Illud. ff. Ad. I. Aquit. - Intuli quoque ι beneficiarium quem-
415쪽
cunque posse de beneficii sui rediti .
bus expendere, non tantum ea quae
decentiae & qualitati beneficii necessaria uidentur; sed etiam quae condutione personae decere uidentur , seru ta ratione generis, gradus, & ordunis. Primum quidem, quod Innoc. in cap. In decorum, de aetat. & ques. absolute permittit beneficiario ea expendere posse, quae deceant ipsum; nec restringit ullo modo facultatem hanc ad beneficii decentiam . Dein de , si id neges, fatearis oportet, tunc nihil amplius profuturum beneficiario , quo ad ipsum attinet, duo uestria possidere beneficia cum legitima diaipensatione, si aequalis sint conditionis, quam unum tantum: quod est Contra mentem cap. De multa, de praeb. & contra Extrauagans Execr
silis, Ioan . XXII. cum in sui gratiam di utilitatem, expendere amplius ei non liceat , quam si unicum tantum beneficium haberet. Adde illud quod urset uehementissime, permi-2 ia sisse
416쪽
ssse quidem generale Concilium ind.i cap. De multa. cum nobilibus &litteratis dispensari posse , ut plura quam singula , possint obtinere beneficia. Cuius constitutionis is finis
aperte fuit; ut talem agere uitam eis liceret, qualis expediret generis nobilitari , gradibus, atque litteris. Postremo, id ipsum ex Extra uaganti praedicta Execrabilis, Ioan. XXII. conuincimus ; quae licet iniunxit cunctis qui beneficia incomparibilia posside bant , ut ea dimitterent, ab eo ramen praecepto excepit Cardinales,& Regum filios; innuens aperte, eos pOD sede reditibus expendere,non tantum quae responderent satis qualitati bene siesorum, sed etiam quae responderent personarum conditionibus. Caeterum,
illud diligenter expendendum s quod licet alimenta beneficiarii, ut ex textuc. De his,de eccles dis quem ibi dixit nescire se alibi Panor.Cui tamen ei samilis in g. sin. I a. q. I. colligitur, stnteponantur reparationi templi , ita
417쪽
si quid dc si deesse potius debeat Ecclesiae quam beneficiario. Id tamen inteΗigendum uenit de illa portione, quae ei obtingit in alimentu, iuxta qualitatem tantum Ecclesis comensuratu,& non iuxta qualitatem personae. Nam si oppositum contendas,cogeris fateri necessario, filiu Regis habentem duo beneficia, quorum utrumque ualeret Octingentis aurcis, nequaquam obligandum, ad contribuendum partem ullam uel minimam, in Ecclesiarum reparationem, & ornamentorum: quod est plane absurdum, & ideo indignumi elatu, & auditu, I. Nam quod absurdum, ff. de Oper. liba facit, quod ant
. ponenda est omnino nec ras conis
seruanda naturae uitaeqde, necessitati conseruandi decori personae,ut docui. mus in Manuali nostro cap. 26. nu. 3. post Thomam, & alios multos, quos ibi citauimus. Et latius monstramus. in Commentario cap. maiescamuS, quem una cum hac Apologia componamus. Ex quo habes,non excusan
418쪽
dos a culpa milites religionum milita-xium, quos Comendatarios vocamus,
qui ob id, quod nihil eis de reditibus superest, absumpta ea parte, que ne cessaria est ipsis alendis , & sustentan
dis, iuxta sui status qualitaein, templa habet minantia ruinam , uel certe, non uti decet apparata, di multo P ius adornata. tice nod an π SUMMARIUM . b
Rex Hispania qQ superat omnes Tralatos, αγ-pto Papa , in redιtibus ecclesianicis, pote in dealbis sustentare suum regale decus ἰ quantum debeat sie abstinere a distendendis illis in ciuites, ct ma os Usi s. nu . Commentat arq professi perpendant periculam male insumendisuos reditus. nu. 3. Ussa testari nequit. nu. s. latius instaq. I.
rex Philippus secundus Hilaria Rex, tarde per
authorem cognitus, tardius eius heroica ac rarissimae hirtutes caeteris gentibus unitae, parumque p r indigenas uulgata, quaeIropria sunt ei, uel in eo ma xime praeminent, stne asses' ratione ulla insinuantur ab Aulboret quia id
419쪽
ii 'pub. riIliaria in publicum omnium gum, O' Regulorum exemplum esse usum e Ii, paucis , qua bello paceque regit, remporaria aeterna aloria inco ara, b digna, rece
Beneficiario ab aliquo qui recipit,an peccat. πῆ .
LXXXIII. Moneo, i ntulisse me ubi sui pra etia Regem nostrum, qui reditibus ecclesiasticis plusq ullus Ecclesiae Prp.
latus, excepto summo Pontifice,abundam quippe qui adarinistrator est trium Illorum Magistratuum ordinum mili tarium sancti Iacobi Calatrauae a m tantarae, ac tertiae partis decimarum otius Regni Castellae, & bonae partis Regni Granatae, & Insularum fortunatarum, non solum posse iuste de re. ditibus magistratuu expendere quantum expedit officio magistratus,& d centiae , qua utebantur Praecessores 4psius'; sed etiam quae expediat Reg li apparatui: dum nihil desit his, quae ex praescripto legum, & statutorum ib. Iorum ordinu sunt facienda. Quamuis non defuerit cui magis arriserit o
420쪽
positum, hac ratione permoto; quod negari nequeat, ea quae supersunt de reditibus eccles asticis cuiusuis pridictorum magistratuum , illa deducta quantitate ,. quae sat si magistratui, quatenus magistratus est, expendi noposse in usus profanos, iuxta ea quae
dicta sunt in mon. XXVII. & XXXVIII. Multo uerius tamen apparet id quod dictum est, ob ea quae in prscedenti monito definiuimus.Et ad argumenta pro Aduersario factum,eo quod a quibusdam eruditis pluris quam par sit seri uidetur, explicite respondeo id
quod in libro edito uulgari sermone implicite respondi, referendo me admonitum praecedens. Verum quidem esse i magistrum unius cuiuilibet magistratuum praefatorum, teneri ad Ian.
gienda piis operibus ea quae super sunt et , deductis quae sunt illius de
Lentiae necessaria, uti magistro illius magistratus , s alio respectu non egeret pluribus , non tamen si alio respectu pluribus egeret , ut cOJ