장음표시 사용
441쪽
sentit, peccat; ad Rom. I.& c. Notum. 2. q. I. & late in Manuali cap. Irinu. QSi uero hanc accipit, profecto uel scit eum qui donat mortaliter peccare, uel scire tenetur;& conseque- ter peccat. Colligi etia porest ex hoc, multos eorum qui cognatos desiderant ad Episcopatus dignitate euectos uidere quo ditiores ex eorum don tionibus reddantur, plus sibi mali, ciuerar utilitatis exoptare. Desiderant enim, ut promoti peccent, ac consequenter peccant; quod peius est eis, quam se bonum diuitiarum . arg. c. Praecipimus. I a. q. I &fl. Sancimus C. de Sacros Anaut qui haec acceperit, bona, restituere teneat. & quomodo; explicabitur infra q. a. mon. XXVI.
SVM MARIUM. Frater Alphonsius, Maldonadi s nomine , reipsa
Moniades tot debent excipi in monasterium, quotali possunt δε realitas monasterit; oe non plu
442쪽
Monialis iuste suscipi possunt idtrasas,qua'sti tari possunt de illius reditibus, modo deferant dotes sua sustentationi susscientes. nu. 1. simonia frequenter admittitur a Praelatis in m- gressis monasteriorum, similiter oe a subditis.
Etiam in accipiendis superfluis dotibus. m. eoLLXXXVI. Moneo, addidisse me ubi Q. pra praedictis hanc quae sequitur decisionem , quam ut apponerem praefato libello, cum iam ultimam uellem ap- ponere manum, rogauit Venerandus admodu pater, frater Alphon sus Mal- donadus , dotibus optimis bene ac egregie donatus, uidelicet, Peccare monialium Abbatissas, aut alio qu uis nomine monasteriis praefectas, suos reditus ita prodige expendentes, ut moniales denuo admittere omnino recusent, nisi tantis dotibus onustas, ct tantis expensis factis, quantae sufficerent abunde illis per totam uitam ialendis. Et tamen nec admissis pridem monialibus, nec his quae denuo admittuntur, ues solas uestes conse
443쪽
runt , imo nec frequenter medicinas. Primo quidem comprobatur id, tam ex antiquo iure, in cap. Periculoso. S. Sane, de stat. reg. quod habuit originem a cap. I. de instit. quam nouo Concilii Trident. cap. 3. sess. et . d C. regul. praecipiente, ne plures mos iales admittantur in monasteria, quam ex eorum reditibus absque penuria earum suste mari possinti; quod praefatae
nullo modo exequuntur, cum nullas indotatas accipiunt ex reditibus monasteriorum alendas. Deinde, quia, praefata Concilia praescribunt , ne plures accipiam, quam ali possint ex pro priis reditibus hiat illae multo pluresaecipiunt, si habeant dotes. Terti quia uehementer absonum apparet ,t monasteria monialium unius cuius dam Civitatis uiginti millium aureorum reditibus annuis , & eo amplius perfrui: & tamen ob hos reditus adeo copiosos, nullam monialem admitti,
nec ab ipsis sustentari; nisi pro dote, suppc llectilibus, di eapensis aliis sta
444쪽
eum adferat, ut multi reserunt, octingentos; qui sufficere haud dubie pos-1ent ad emendum centum in singulos annos ad uitam earum, si mille dipondia octo millium pretio eman tur, ut emi solent. Imo licet eam summam tantum deferret, quae susscero posset emendis octuaginta aureis, uel septuaginta in singulos annos ad utiatam , satis essent, & ad alimenta, & ad uestes,& etiam ad medicinas. Et ita noingreditur expensis monasterii, sed suis propriis. Postremo, quod mens Co
ciliorum ea est, ne plures moniales indotatae, nec dotatae, in monasteria coia optentur, quam ex reditibus monasteriorum ali possint. Et quod in his monasteriis , in quibus iam admisse hunc
numerum excedusin ullo modo admittantur aliae, donec uel eo usq; decrescat numerus earum; uel crescant reditus, ut illi numero alendo, & amplius, Rfficiant.Id quod aliquorum Prs lato rum praescripto, in monasteriis aliquot iam seruatur, post Concilii Trid. de Dd finitionem.
445쪽
finitionem .Et Carthusiensibus coen biis seruari prscipitur statuto quam- strictissimo, cap. I a. 3. p. compil. stat. quod mire exaggerat Dionysius Ca thusiensis lib. 1. de Simonia. art. I 6. Dubitatio tamen uehemes hinc oboritur , possint ne Praefectae monialium alias admittere sulficienter dotatas, posteaquam expletus sit numerus earum quae possunt ali ex annuis reditibus monasteriorum. Ex altera enim parte pugnat usus; id enim crebro fi ri cunctis est perspicuum : & consuetudo est optima legum interpres. cap. Cum dilectus , de conluet. Exialtera uero iura, uidelicet , d. c. Periculoso, de stat. regul. & c. 3. sess. 23k concit.
Trident. quae id prohibere uidentur, imo simoniacum esse innuitur in cap. Quoniam,de simo n. Extrauag. Vmba. V. Ne in ea , ut profuse satis Dio-lnysius tam in lib. t. quam in a. de tanon. deducit; asseverans firmiter, id αabe simoniae non excusari, licet ni-1il assumatur pro ingressu religionis , nee
446쪽
aaec pro monachismo , sed tantum se stentationis gratia ; nec excusiari ab hoc monasterii paupertate. Et ad fixe omnia comprobanti, uehemeriis br-get Extrauag. Vrb. V. qua retulit Dionysius prafatus, lib. I. art. 7. &lib. 2 art. a. de simon. Nobis tamen uidc-tur. Primo, expedire quidem, ne plures assumantur, cum id iura censeant
multo melius. Et quod amplissimae dotes, quas aliquae exhibent, in causisa sunt , ut quaedam quae non sponte ad religionem inducuntur I & quaedam quae aptae non sunt, ingrediantur monasteria. Vnde sit, ut maiorem in spiritualibus faciant iacturam, quam
reportent commoditatem in temporalibus:quod demonstrat satis Dionysius in d. art. 7. de simo n. Dissicile etiam factu est, hoc ab omni simoianiae labe excusare, uti melius, quam ullus alius, author ille Iliadet in lib. I. Na. de simo n. Secundo tamen dicimus id non esse malum, licet oppositum asseveremus melius . Credimusq;
447쪽
posse Praefectas monasteriorum, sine ulla culpa aliquas ad religionem anhelantes , & aptas, sufficienter dot tas admittere ; etiam ubi sit expletus numerus earum, quae ali possint ex roditibus monasterii r dum tamen ab omni simonia caueant moniales , quae solent aliquid pro suffragiis accipere. Primo, quia id asseuerauit S. Thona. a Caiet. probe expositus Sec. a. q.
1OO. art. 3. ad 4. Deinde, quia nunquam , ut credimus, uel difficile in Hispaniis, Dionysii approbabitur sententia roubi complures, suas filias in
monasteria deferunt, non tam religionis gratia, quam ne cogantur nuptui tradere inferioris ordinis hominibus. Rursus, quia etiam S. Thomas tenuit, licere recipere uirgines dotatas in monasteriis, in quibus no suffcerent omnibus , si reciperentur sne dote. Iam autem tempore S. Thomae illud erax cautum in cap. Periculoso , de stat. regul. lib. 6. quod modo innovat Triadent. Concilium in d. cap.r, sic πγ',
448쪽
sissi x s. scilicet; ne admitterentur se minae plures intra monasteria, quam ali possent. Vnde ius tum antiquum, tum nouum exponendum apparet, ne recipiantur indotatae, uel cum damno aliarum monialium, uel cum e pensis Monasterii. Illa autem simonia quae interuenire solet, subterfugi posset, quibusdam obseruationibus additis , quamuis difficulter, ut Dionysius astruit in d. art. 7. lib. I. & in doart. a. lib. I. de simo n. Vnde id obseruatur quam diligentissime in ordine Carthusianorum, ex statuto praescripto in cap. 2.3. par. stat. Carth. de quo locuti sumus,s grauissimas poenas adhibet, contra Praefectas, & moniales alias, si ante ingressum, uel post, dona ulla uel praemia acceperint uel per se, uel per alium, ab ea quae denuo in e rum numero cooptatur. iuxta ea que prascripsit etiam Extrauagans Vrb. V. quq sub grauibus censuris inhibet d nationes, & acceptiones omnes, directas, aut in directas, tam his quae ad- Dd ,3 mittuntur
449쪽
mittuntur,quam admittentibus. Quia tamen haec simonia euitari potest, si dos necessaria pauperi monasterio deis tur, huic nostrae sententiae tandem adis 3 haereo; obtestans Praefectas Reuerendissimas in Domino, ne recipiant plures, quam alere possint monasteriorum reditibus annuis, etiam indotatas, & sine muneribus t quod si alias dotatas receperint, caueant, ne id in aliarum cedat detrimentum; & ante
omnia prospiciant, ne uel ipis moniales suffragium dantes, in s moniam aliquam incidant. Illud etiam pro certo habeant, & animaduertant, ex pacto aliquid accipere ultra id quod necessarium sustentationi monialis iudicio cordatorum censeatur, esse simoniacum.Nam ex pacto nihil aliud pos sunt accipere, praeter illud quod alem dat moniali sit necessarium : eo quod ei monasterium prae inopia, non potest tribuere. Si ergo aliquid uitia acceperint, uel si dotem exegerint, quando monasterium posset eam alere , in
450쪽
iuite recipiunt . Quod si haec uera sunt , quid, quaeso, dicemus ad prodigas illas expensas,& profanos apparatus fieri solitos ex pacto tacito iuel expresso, duin vel ingrediuntur monasterium, uel professionem emi tunt Quid aliud moder/tius, quan ut haec uehementςr interdis gntur ἔ α culpentur, ac puniantur illae, quae talia faciunt & simu I etiam doceantur, quato honestior apparerex cuctis haei; inspicientibus, modest quaedam humilisque temperantia, spirituali conis iuncta contempl tioni, quam pom posse intemperantia mundanae cuidam admixta uoluptati in funeralibus eiu hquae per pio fessionem moritur munet do, & nascitur, uel ςxcrescit Deo,