장음표시 사용
481쪽
eas in his quae pertinent ad cultum diauinum; partim uero in aliis, quae pertinent ad proprium Cultum e quoniam qui altari seruiunt, cum altari participant , ut dicitur I. Corinth.79. partimetia in usus pauperum, qui sunt quantum fieri potest, de rebus Ecesesar sustentandi. haec ibi S.I ho. Sexto, principaliter probatur alia ratione, uideli- cet ; s inter leges obligantes ad momtale charitatis & iustitiae uerae & specialis, hoc distat ; qui transgreditur
legem charitatis, licet peccet, non tenetur restituere : qui uero transgreditur legem iustitiae uerae ct specialis, nosolum peccat, sed etiam tenetur resti' tuere, iuxta doctrinam doctoris irre fragabilis Alexand. Halen. comuniter receptam in a.par.q. 87.quae bene defenditur ab Adriano in q. de restitui. q. I. Ol. 9. in STte currentibus cum fure. Quam nos quoq; secuti fuimus in
482쪽
tur. & supra ead q. mon. I. repetiuimus. At qui beneficiarius in alios usus quam pios, suos reditus impendit, legem iustitiae uerae & specialis transgreditur, ut proxime dictum est: quia traia greditur legem de non furando, quae est lex iustitiae specialis. Nam, ut ais mar Tho. in hoc receptus in Sec. 2. q. 32 2.art. I.& in 3. lib. sentent.dist. 37. q. 2. art. q. ubi comunis id tenet, praesertim Maior q. a. neq; Scotus quo ad hoc propositum dissentiti, omnia pro
cepta Decalogi, de quibus est praeceptum de no furando,Exod. ro. & glos in c. Quid in omnibus. 32. q. 7. sunt leges iustitiae:& sex quidem postrema, de quibus est praeceptum de non furando, sunt iustitiae uerae & specialis; liacet quatuor prima sint partium iustitit potentialium, puta, religionis, & pi
tatis, ut colligere est ex Tho m. sec. a. q. 8o .art. I. Septimo, probatur alia r tione, uidelicet; quod iuste negari no potest, clericos abutentes ecclesiasti-
483쪽
cis reditibus, peccare contra legem iustitiae specialis : quoniam omnes, etiam Do m. Solus in d. lib. Io. q. q. art. q. & etiam praefatus N. in q. pari praedicti cap. I. pag. pen. cap. f. pag. I9. affirmant; multo magis obligari beneficiarios ad eleemosynas eroga das, quam laicos: quod adeo quidem aiunt eme uerum, ut nil minus tenea tur ad eleemosynas, eo quod dicantur ab eis omnium bonorum Ecclesiae domini, quam si contrarium dicerent nobiscum. Ita N. in praefata pari. Pag. I9. & Sotus in d. art. q. Imo &ipse N. in praefata pag. pen. ait; quod maius peccatum committitur in abusu redituum ecclesiasticorum, quam aliarum rerum: ubi etiam sequitur Sotum ad uerbum in d. artie. q. dicentem haec uerba'. Episcopi strictiori misericordiae nexu tenrntur, quam diuites seculares. Quibus addit N. id
quod ipse dicit de Episcopis, idem
de aliis clericis, qui reditibus eccle- fasticis abundant, dicendum esse . quε profecto
484쪽
profecto nullatenus iuri consonare possunt, nisi aliqua lege iustitiae ad
ad tenerentur. Nam leges charitatis que obligant omnes Christianos tam laicos , quam clericos . Nam sicut fir quenter accidit , quod ut clericus caelibem agens uitam, habeat plura superflua, quam laicus uxorem di fais miliam nutriens : ita quotidie contingit,multos laicos esse ditiores, ac minorem familiam agere, quam clericos ; & habere multo plura superflua quam illi. Et ita frequentissime con- stingit, plus laicum, quam clericum ad eleemosynas teneri lege charitatis, attentis circunstantiis personarum, loci , temporis, & facultatum, ut palam est : & ita necessario fatendum, ali qua iustitiae lege teneri beneficiarios
ad eleemosynam, qua non tenentur
laicit & non est alia, quam supraducta de erogandis superfluis pauperibus, & operibus piis. ergo tenentur illa; & per consecutionem impendendo ea profanis usibus,tra grediuntur legem
485쪽
legem iustitiae: & cum qui legem iusti
tiae transgreditur, non solum peccet, sed etiam teneatur restituere I cons quens est, beneficiarios teneri adrostitutionem eorum , quae male, uane,
uel profane impenderunt. Octauo, Adrian: de restit. q. I S. SOtuS lib. Io. q. q. art. 3. Reuerendisse. Sego biensis in cap. Cu in officiis, de testam. Card. in Clem. Quia cotingit. q. a. de relig. dom. & omnes alii, etiam qui negant necessitatem restituendi praeter praefatum N. concedunt peccare mortaliter beneficiarios, qui ut praemittitur, supereve, aut uane praedictos reditus impendunt. Et nulla inuenitur ratio quae sufficienter probet, eos potius peccare mortaliter, quam saeculares, in simili modo insumendissilis; quae non aeque probet, teneri eos ad restituendum, si eam transgrediendo, peccant; ut efficaciter probatum est supra mon. XXXIX. Neque potest tollere uim triu3rgumentorum praecedentium praedictus N. respondendo ; non teneri ad restit
486쪽
restitutionem omnes, qui legem iustitiae specialis transgrediuntur: quoniant id falsum esse probauimus supra ead. . q. mon. II. Per quae, & per adducta in
mon. III. constat eum toto caelo erra
re, dum ait ; Errare apertissime Do m. Solum in tribus locis, & me in uno,& alios Doctores, qui sunt fere omnes alibi ue quod diximus, lege charitativ& non iustitiae uerae & specialis teneri
quem ad succurre dum extremam necessitatem patienti .Errat enim creden,
do, quod quicumque ita lege ad aliquid dandum , uel faciendum obligatur , ut ad id per Iudicem cogi post, lege obligatur iustitiae uerae specialis a quod palam falsum est, per adducta supra, ead. q. mon. I. Quibus probatur pro uarietate uirtutum, uarias leges de praecepta de actibus earum tum n δω-raliter , tum diuinitus, tum humanitus
esse latas: ad quarum obseruantiam cogi quis potest imperio conscientia . officio Iudicis, aut actione per ludiocem interiorem, & exteriorem ; spie. ritualem,
487쪽
ritualem, uel iacularem et quarum ta- 'men non omnes transgressores, sed solum illi qui transgrediuntur leges uirtutis specialis iustitialitenentur ad restitutionem licet cogi possint ad illarum
obseruantiam;& consequenter teneantur legibus iustitis generalis,sue legalis. Nono, principaliter & efficaciterio probatur ὀ eo st nullus umquam dubitauit,s ante diuisionem factam,& er etionem beneficiorum, clerici ultra sibi necessaria usurpantes contra legem iustitiae agerent, & tenerentur ad restitutionem; quod & ipse N. fatetur, &expresse Tho. supra allegatus probat. sed diuisio bonorum, uel fructuum, di redituum eorum postea facta in tres
uel quatuor partes,de qua in cap. Vobis .& cap. Q uatuor. cap. De reditibus. I a. q. I. Et erectio praebenda- ruin,& beneficiorum, quo ad hoc; nihil mutauit de natura eorum : quod multis modis probauimus in praefato libello, q. I. anu. aa. & supra q. v. mon .XLIV. Decimo,quod eleemos'
488쪽
narius, cui Rex mille aureos annuos donaret, ea lege ut se honeste aleret,
di superflua pauperibus distribueret, Mobligatus esset certe ad restituendu ea quae in alios usus profanos insumeret. argumento totius tit. ff. de condict.caus dat.& C. de cond. ob causIn prς- fato aut libello, q. I. nu. 17. & multis seq.& supra in hoc, q. I. inon. XXVII. monstratu fuit; beneficiarios esse eles mosynarios eiusmodi acrosanctae Ecclesiiq.Sumus enim eleemosynarii ea lege costituti, ut nos primu ex reditibus
nostris alamur,& postea,quae superfuerint, distribuamus pauperibus, aliisve
piis operibus. Vndecimo, quod qui accipit aliquid subiectum conditioni uel oneri alicui, dandi illud aut illud,
illi aut illi, non solum mortaliter pe cat, eiusmodi conditioni uel oneri noparendo; sed etiam obligatur ad implendam illam conditionem,uel onus: quod est perinde ac restituere. Et supra in d. lib. q. I.d.nu. 27. & aliis seq. in hoc q.I. mon. XXVII. efficaciter
489쪽
monstratum est ; Decimas & alia bona ecclesiastica ea lege & onere fuisse donata, ut quae superessent ministris, erogarentur pauperibus. Duodecimo, 1 a mens omni u Pontis Max. Conciliorum, & Sanctorum, quos citauiamus supra cad. q. I. mon. XXVll.&seq. hoc sentit. & adeo quidem, quod Diuus Bernardus duobus in locis i in Epistola 2. col. pen. &in q2. col. 3. a firmauit, facere contra ea quae communis 'nustra est, conclusonem; esse rapinam, & secrilegium. Cuius assertio esset falsia, si id non esset contra praeceptum de non furando; quae contrauentio in rebus sacris est sacrilegiunas. 17.qs. Et Diuus Bernardus illam suam starentiam desumpsisse ui detur ex dictis Augustini in sermone 37. ad fratres in Eremo,& Hieronymi relati a Gratiano in princip. dist-2.&-qq. &, in hoc ipso cap. fin. I 6. q. I. &Prosper. 2. l. I. cap. Pastor. Non tolaci huius argumenti vim, respondere; frequenter uiros sanctos dicere, esseu pau-
490쪽
pauperum & eis debitum , quicquid
per solas charitatis & misericordiae leges debetur, ut D. Ambrosius ait in cap. Sicut ii. 47. dist. in haec uerba. Egentium panis est, quem tu recodis: nam sicut nos confitemur id eis , ita eos fateri oportet nobis, quod D.Be nardus faciens discrimen inter reditus ecclesiasticos & saeculares, asserit; quod aliquot impensae clerici essent sacrilegium in suis reditibus impendendis; quae tamen, vel illarii similes, nullum peccatum, aut non plus quam ueniale essent , si fierent a iacularibus. Neque obstat, si quis dicat; eum age'st tantum de clerico, qui prodige impendit de communi cumulo redituum Ecclesis,& non de parte sibi destinata: quoniam expresse agit de Canonico praebendario, qui prodige impendiide. silae praebendae reditu. Non tollit etiam praefatus N. uim argumenti, quod do- sumitur ex Hieron. in c. Gloria Epia scopi . 1 a. q. 1.&ex Ambros in cap. Aurum , ead. cau- & q..ut monstratur