장음표시 사용
561쪽
cum eis initas uirtute praecepti, quod . est. lex naturalis,& inter Ecclesiam,& ministros ipsus, negotia CHRISTI procurantes, & populum christianum, qui ei tanta bona contulit, fuit ut supra d. q. monit. XXV II. probatum est) conuentio saltem tacita, quae tantum ualet quantum expressa. l. Labeo , & l. Item quia . V. de pacti ut ministri eius, id quod superest eis, accepta sua, quae honesta sit, sustentatione , tribuerent pauperibus uel aliis operibus piis . Cui consequens est, necessarium este, ut eis, & non
, aliis tribuantur . Cum autem palam sit, consuetudinem contra ius natura- Ie aut diuinum nihil valere, cileque, corruptelam per c. Quae contra. & c.
Mala. 8. distinct. palam quoque erit, eam de qua loquimur, esse ut Cai nus dixit) corruptelam & haeresim, uel illi proximum, dicere illam ualere, ut Petrus Solus relatus in d. I. q. nu. 38. significauit, & fatis Archid. ibidem etiam relatus expressit. Tertia, quod etiam
562쪽
etiam transgreditur haec duo p cepta, & leges naturales, qui re in alium
usu in accepta, utitur in alium t sicut qui mulam in Salmanticam commodatam , ducit Burgos. g. Furtum, de oblig. quae ex delict. At beneficiarii,
qui opinione contraria receptae utun-rur, hoc faciunt: quandoquidem re- .ditibus in alium usu in datis, in alium usum longe diuersum utuntur. Quar ta, quod etiam dicta duo przeccpta. transgreditur, qui quod debet, non soluit ei cui debet; & qui se non exonerat iniuncto ei onere, quando de quomodo tenetur. Quoniam in effectu est alienum accipere aut retinere, cap. Saepe, de restit. spoliar. & Thom. in Sec. a. q. 62. art. sin. & probat totus titulus. ff. de condit. & demonstrat. l. I. & 2. C. de donat. quae sub
modo. At qui praefata superflua detinet, aut non tribuit pauperibus, aut donat diuitibus ratione cognationis, amicitiae, vanitatis, aut uitii , non se exonerat, neque soluit cui debet r
563쪽
quadoquidem, ea ex quibus colliga
k tur, collata sunt ei cum onere dandi pauperibus. Tertio probatur, i non ualeat prietata consuetudo: quia ex fine. c. a. & principio cap. . Actorum, adiuncto. c. Videntes, Ir. q. I. eX una parte,& c. Futura, ea l. caus. & quaest. ex altera, ex Clemente in locis supra. q. I. mon. XXIIII. & LXXVII. citatis, colligitur sententia comunem esse traditione Apostolicam:& Ecclesiis, ut ministri primu , deinde pauperes side-ε les alantur. Et omnis traditio Apostoloru, a successoribus eorum ueluti per manus suscepta uel obseruata, pro diuina institutione tenenda est. c.Ecclesiasticam, de c.In his. I I. distin. Qua to, probatur ide, eo bona ecclesiastica sunt bona C H R IS TI, & no PGlatorii Ecclesiae, etia iure naturali & diuino, ut irrefragabiliter probatu est in mon. XXIIII. q. I. Et per supra proxime dicta probam est; quod traditione Apostolorum declaratum est, inten
tionem. I . N. IESU CHRIST1 fuisse,
564쪽
fuisse, ut i ta in sola opera pia impendant. Ergo iuris diuini est, uel et squi-
polletis, ne ea in alios usus c. pia opera impendantur. Quinto,st ad hoc est casus i c. Relatu. a. de testam . que post& ante alios multu comendat Rochus ubi supra: quatenus ibi Innoc.III.decla rado cociliu Laterane se, qδ in c.Cu i ossiciis eod.tit. habet, quaesita per clericos ex bonis ecclesio post morte eorurtinere ad eoru ecclesias, siue moriant testat siue intestati, ait, icedere illudia i mobilibus, si in immobilibus: subdens in, no esse consuetudinis improbandae, ut aliqua mobilia pauperibus,& religiosis locis,& illis si uiuenti sermuterant, siue sint cosanguinei siue alii, aliqua iuxta servitii meritum conferantur. Per quod clare significat,ea sola testandi consuetudine de reditibus ecclesiasticis ualere, per quam relinquuntur bona in pia opera , vel in iustam obsequiorum remunerationem .iqeque obstat, quod praefatus N. uelit
intelligere illum textum de ipsis bonis stabilibus
565쪽
stabilibus ecclesiasticis, & non de re
ditibus eorum, ad administrationem lectoris eius pertinentibus. Tum, quia hoc est uelle nouare omnia recepta. Tum, quod una constitutio interpretans aliam, intelligenda est in terminis interpretata'. Auth. Haec constitutio . f. Haec igitur. &c. Cum in ossiciis, . eiusde tituli; quod ibi declarat Innoc. loquitur de reditibus Ecclesiae perti nentibus ad eius rectorem.Tum, quod ipsemet Innoc. in d. c. ReIatum. Vers. Caeterum, clare demonstrat, se de r
ditibus Ecclesita loqui, & non de bonis aliis stabilibus Ecclesiae; quatenus ait, ea quae prsdixit, no esse intelligenda de his quae ex haereditate, uel artificio, aut doctrina proueniunt: quOniam illa distribuetur pro arbitrio dece edentis. Palam ponens differentiam inter quaesita ex bonis Ecclesiae,& alia aliunde quaesita. Itaque in effectu probat, ualere consuetudinem testandi de quaesitis ex bonis Ecclest i opera pia; non autem in alia. Que, ut postea di
566쪽
cemus, est uera conclusio,&resolutio. Sexto , idem probatur, quod Papar . sunt omni lege humana superiores,ne-,8 que obligantur ea quatenus est hum Da. c. Cumsta per mundum. 9. q. 3. c. Proposuit, de concess. praeb. l. Princeps. ff. de legib. At Papae ligantur le- 'de non testando ad profana de reditibus Papatus : quia non permittit
Ecclesia, neque sucessores eorum talia testamenta exequi.Imo praefata eorum bona deseruntur ad eum, quem C merarium , seu Camartengum uocant: cuius officium morte Summi Pontificis non finitur.Clem.Ne Romani.*.eo
prouiso,de eleel.ubi bona glo.in propositum nostrum. Ergo lex de non testando ad profana de reditibus ecclesiasticis, non est tantum humana, sed etiam naturalis uel diuina. Neque obstat dicere ex aduerso, quod Paparum siue Pontificum Maximorum testamε-ta,no admittuntur, etiam ad pias causas facta; ut ipsemet dixi in praefato libello. q. 3. & quod ita hoc argumen- . t tum
567쪽
tum no probat plus de consuetudine
testandi ad profana, o ad pia. Et ipse fa8teor in praefata. q. 3. legem de non tC- stando de reditibus ecclesiasticis ad pia opera, solum esse humanam,& non naturalem, neq; diuinam. Non,inqua, hoc obstat. Tum, sufficit in eo proposito,st probet legem de non testando ad profana esse diuinam uel nat ratem. Tum, ' alia ratione impeditur executio testamentoru Pontificu Maximorum ad profana;& alia testamentorum ad pia: quia illa impeditur, eo sunt contra legem naturalem, uel diuinam ; haec uero , quia omnia relicta in pios usus de reditibus ecclesasticis pol uertere Papa in alios. Clem. Quia contingit, de relig. domib.&ita successor potest bona relicta a praeces ore in unu usum pium, conuertere in alisi;
st longe facilius A ea, quae laici relinquunt de bonis suis profanis. intonia relicta ab his non posset sine iusta causa, ut satis declarauit concilium Trident. sess. 2I. cap. . de reformat. Re
568쪽
Iicta uero Papae posset conuertere prouoluntate sua, uel certe pro longe mi nori causa: quia sunt relicta de bonis suapte natura piis usibus dedicatis. Septimo facit,* cum in antiqua,& parte decisa. c. Ad haec, de testam . ut refert Io. And. in Mercurial.reg.Nemo pluS, de regul .iur. lib. 6. erant quaeda uerba,
quibus significabat, ualere huiusmodi consuetudine: quae in in hac, qua habemus authentica copilatione, sublata fuerui; S. no alia ratione, g qa illud qJ illa uerba significabant,licet forte no Pbarent, erat contra lege naturale, uel diuina,ῖ praedicta. Nam ratio, qua N. reddit,scilicet ; s illa consuetudo, de qua ibi, erat aliqua particularis, &ne amplius serperet,& ne per illam daretur occasio eam extendendi, & alias generandi; fuerunt sublata illa uerba . Q uia fatetur,legem meliorem esse, notessari clericos, si testari. Illa, inquam, ratio nihil valet. Tum, quia est mera diuinatio,& somnium, ut ex se patet.
Tum, quia leges prouidere quidem solent s
569쪽
Ient, ne consuetudines prauar, quae sunt contra leges naturales uel diui
nas, oriantur: non tamen ne orirentur
illae, qus sunt rationabiles, licet sint contra leges humanas,& non tam utiles iac illae.c. sinat. de consuetud. Et ita cum, ipso fatente, prouisum fuerit in decidendo praefatum capitulum, Ad haec, ne orirentur aliae huiusmodi consuetudines; palam colligitur hanc esse prauam, & directe uel indirecte conatra legem naturalem uel diuinam, ac per consecutionem inualidam. Tum, quia si N. opinio esset uera, uidelicet; quod beneficiarii perinde possint disponere in uita & in morte de rediti-hus ecclesiasticis, ac de patrimonialibus, rationabilior profecto esset consuetudo testandi pro libito, si contraria. Quare neque illa opinio est uerat& ratio tollendi uerba praefata, fuit ;quia contra legem naturalem uel diuinam erat consuetudo significata perca,& ita nullatenus tolerabilis. c. Sunt quida. a J. l. I. c. Quae cotra S .distinct.
570쪽
uel alterius anni poIi mortem, ualida.nu. I. Et quomodo intelligenda remissiue. nu. I. Consuetudo derorat legi, quatenus en humana, naquatenus est naturalis , uel diuina. nu. 3. consuetudo clericorum tenandι ad libitum a Papa, non toleratur in Italia, nec alibι. nu. q.
Nec approbari pote s ab ulla potestate humana,
cum esset contra diuina authoritatE. nu. eod.
Termissio duplex, altera qua probat; altera qua tantum non punit. huius speciei esse illam, qua permittitur alicubi consuetudo clericorum t sandi ad libitum, o qua de causa. nu. π.consuetudo tenandi etiam ad pia, non en in Huspania usscopis r uidetur autem esse inferior bus, qua tamen nec illis en in Italia, nee tumultis partibus Galliae , me facultate Episco
III. Moneo, nihil etiam obstare proximi moniti conclusioni illa quinque, quae in praefata. q. 3. nu. II. etia ipsemet mihi opposui. Primum est Extra- uagans, quae incipi Suscepti,Io. XXII. quae est in tit. de eleel. inter Extra gantes eius, & in tito Ne sede uacam