Apologia libri de reditibus ecclesiasticis, a Martino ab Azpilcueta ..., super c. vltimo 16.q.1. sermone primum Hispano compositi & ab eodem postea latinitate donati aduersus. N. in nonnullis ei contradicentem eodem doctore Martino ab Azpilcueta auth

541쪽

Beneficiarios non esse liberos a legibus DBitiae predicta ipsius 2c probatur. num. I. Leges generales non solum uerae ct specialis iustiatia , sed etiam ebaritatis oe aliarum uictutum determinari possunt; imo re ipsa determinata sunt legibus stetialibus. num. 2.

charitatis lex de amando Deum, licet non determinetur quὸ ad amandi me uram; determinatur tamen quὸ ad alias circunnantias.nu.I.

XXVII Moneo , inferri etiam ex prae dictis. Primo, quod praefatus N. pa rum firmiter dicit, in A. par. cap. I. se probasse contra sententiam receptam; beneficiarios liberos esse a legibus iii stitiae , uinculoque restitutionis in re diluum suorum dispensatione. Quoniam late probatum est contrarium supra eadem quaest. monit.VII.&IX.&mon. VII. XXXIX. & L. Et ultra ibi bosita, pondero contra N. quod ipsemet in ipsom et c. s. pag. antepenuit.

bis a rmat, multo magis peccare illos cum de superfluo suoru redituum non faciunt eleemosynam , si Iaicos des veriluo suorum, non facientes eam:

542쪽

& in pag. penult. addit,s ex natura r ru maius peccatum comittitur in abula redituum ecclesiasticorum, si aliorum. At nulla ratione alia hoc contingere potest, si quia lege aliqua iustitae ad id tenentur ipsi, qua Iaici no tenentur: cum ipsemet in cod. cap .pag. I 6.fateatur lege charitatis & misericordiae omnes ex aequo teneri, iuxta illud Ambrosii, quod ipse in hoc citat ad uerbuin c. In singulis. 86. dist. Misericordiae est cois usus; ideo coe praeceptum est omnibus aetatibus Oibus officiis necessaria,& ab omnibus deferend*m onpublicanus, non miles excipitur, non agricola uel urbanus, diues & pauperromnes in coi admonentur, ut conferant non habenti. Misericordia enim plenitudo uirtutum est,& omnibus est proposita.haec ibi. Et quod ipsemet ind. c. . sequitur sententiam comunem, quae habet; etia Iaicos teneri sub poena peccati mortalis, ad impendedum supersiua pauperibus, etia extra necessitatem extremam, lege charitatis: & ita

543쪽

- 16 Apolog. IV. de redit.

uel utriq, peccant aequaliter, quod is se negat: uel aliqua alia lege tenentur clerici ad id, qua no tenentur laici;qn ipsum oportet cofiteri; & cli no sit aliad iustitiae, illa tenetur: quae nostra &cois coclusio est. Nec prodest ei respq dere, st ratione psons uel ordinis cleri

stianus.Αo. dist.Tum, quia circunstantia illa personae, no auget adeo peccatum,ut de ueniali efficiat mortale, nisitio tu, uel alia lex particularis istingat, ut probat S.Tho. Sec. 2.q. I 86.art. Io. Tum,ga ipsemet ait prouenire ex natui ra&coditione reditu uecclesiasticorin. Qualem necunde habent, nisi ex lege έustitiae, quae iubet ut rebus alienis in eos usus ad quos dantur, utamur,& no in alios. g. Furtu. Instit. de oblig. quae, ex delict. nast. Clem. Quia contingit, de relig. domib. & quae iubet ut pacta

seruemus, oneraq, iniucta commodis subeamus. c. I. de pact. l. 1.e Od. tit.l. 2. C. de donat.quae sub modo.& l.Sec .dum natura.iffide regitur. & alia citata

544쪽

In mon. XXVII. Nec ite prodest ei respondere id,quod ipsemet insinuat, scilicet ; s ideo magis peccat, quia & sno contraueniunt legi & praecepto iastitie, cotraueni ut in intelioni. mala ut diximus. q. I .mon. LXVIII. & LXXIII. ipsemet dicit, eum si contrauenit inte-tioni legis,non peccare; si qδ ea priciapit seruet. Et ga ipse exaequat reditus ecclesiasticos reditibus patrimonialibus, in sibus certu est, eos no peccare . plussi laicos: & ita nung neque ipse, neq; ullus alius se ab hac replicatione iuste absoluere poterit. Secundo infertur,nil P desse prsfato N. id, in qδ ipse ueluti ansa trahente ansam, incidit ind. c. S .pag. a . scilicet;4 solε leges natu i ales generales stinentes ad iustitiam, determinans y leges positi uas : & ' luges Ptinentes ad charitate no determinantur, neq, determinari possunt petreas. Primum quidem, quod ex eo concesso nil contra nos in bona cons

quentia in f rri posset. Deinde, quia illud est falsum , neque usquam id dia

545쪽

xit S.Tho. cui ipse id imponit, ut mox monstrabitur. Tum, sia lex generalis naturalis de cole do Deo, quq pertinet ad religione, & est alia diuersa uirtus a iustitia speciali uera, iuxta S.I ho. Sec.

determinata fuit in lege ueteri per plurimas leges positi uas,quales erant Oes caeremoniales. Pbate id S.Thoma Prima. a. q. 99.art. I.& in noua per multas

Ieges ecclesiasticas, qualis est de Missa festis audieda c.Missas, de c5sec. dist. I. . &-Missa in altari lapideo facienda.

c. Altare,ead. dist. & cum uestibus sacris. c.Vestimeta, ead .dist.& multae aliarde quibus in d .dist.& in tit.de cosecta eccles uel altaris.Tum, quia lex natu ratis de ieiunando generalis, qua constat pertinere ad temperantiam,non ad iustitia, determinatur quo ad modu S tempus permultas leges ecclesiasticas, ut ipsemet Diuus Tho. probat in Sec. a. q. Iq7.ar. 3. Tum, sia illi legi generalide uiuendo secundu ratione humana& di uina, quae secundu oeo est natura

546쪽

lis c.Cosuetudo. I.dist.c.Qui cOtra.8. dist. quae non solu pertinet ad iustitia, sed etia ad oes alias uirtutes idatae sunt quaplurims determinatione. per qua- plurima particularia praecept tam diuina si humana de olbus uirtutu actibus lata, ut uidere est apud D. Thom. Sec. a. in fine cuiuslibet tractatus cu- iussibet uirtutis ta theologae si moralis.De praeceptis quide fidei. q. I 6. de praeceptis spei q. et a. de charitRte q.8 . de prudelia,q. o. & de aliis in aliis locis citatis supra ead,q. mon I. Tumisia 3 lex generalis charitatis diuina di naturalis de amado Deo & proximo, multis modis declaratur i & determinatur legibus humanis, de diuinis positivis.

Nam omnia praecepta Decalogi dantur propter charitate Dei & proximi, iuxta Tho.qui in praefata Sec, a. q. . art. I. ad. 3. sic ait. Omnia praecepta Decalogi ordinantur ad dilectioneni Dei & proximi: & ideo praecepta cha

ritatis non fuerunt connumeranda in- .

t rprscepta Decalogi, sed in omnibus

547쪽

Neluduntur. & arti c. a. ait oportulia se legem naturalem de amando Deo

distingui & declarari per duo praece pia de d: ligendo Deum, & de diligendo proximum, & in artic. 3. addit haec alia'. Omnia praecepta pertinentia ad

tharitatem & actus eius , includi quiudem in duobus supradictis, sed pro er tardio ses de singulis explicite pro hepta esse tradita . De Gaudio quide, ad Philippen. q. Gaudetc in domino

semper. De pace autem, ad Hebraeost ia. Pacem sequimini cum omnibus. De beneficentia autem ad Calat. ulti Dum tempus habemus, operemur botium ad omnes. De singulis benesi centiae partibus, inueniuntur pin epta tradita in sacra Scriptura, ut palci dili- genter consideranti. haec ille: Et in . arti c. concludit, quod legi de amando Deum generali, adiuncta est lex particularis de modo amandi eum, scia' licet, ex toto corde: & magis praecipietur modus actuum uirtutis charitatis, quam modus actuum aliarum uirtut λ

548쪽

Aa idem est, quod lex de chritate &de diligendo Deo & proximo gener

iis, determinatur per leges de ordine ac modo in eo seruando i de quibus late Tho .per. I 3. articulos in Sec. 2.q. 26. Est lex. Opt.cum glos. c. primo. 3 o. dist. & perleges de diligendo non i tum uerbo, sed etiam opere. I.IOa.c. 3. Et rursus lex de dilige do proximu opere per illa duo praecepta de faciendo eleemosynam de superfluo.De quibus nunc etia una cum hac Apologia coponimus Commentarium in c. Qui scamus. a. distinist. No obstat ea quae ait Thom. Prima. avi. 99.art. I. Tum, quia solum loquitur ibi de praeceptis legis ueteris; & de illis solu dicit duo. Alterum est, quod omnia praecepta legis ueteris reducuntur ad moralia, cs remonialia, uel iudicialia; quod nil facit pro eo. Alterum est , quod determinatio legis in rebus humanis perti net ad iudicialia; in rebus autem diuinis ad ciremonialia: quod etiam nil facit proco, di pro nobis multum

549쪽

sa a Moloisi . de redit.

quatenus praesupponit, non solu posse fieri, sed factas esse aliquot determinationes ceremonialium, quas constat

non pertinere ad uirtutem iustitiae.Tu, quia expresse ait; praecepta generalia quae pertinent ad religionem, determinari . Et constat, licet religio , quae Ordinat hominem quo ad cultum Dei sit uirtus adhaerens iustitiae speciali,

eamquam pars potentialis eius, non tamen est iustitia uera, quae est ad alterum secundum aequalitatem, ut dicitur supra ead.q. mon.I.& seq.& colligit ex Tho m. in Sec. 2. q. 82. art. . adiuncto eo quod dicit in q. 7.art. 3. Non obstant etiam uerba Thomae, quae Aduersarius citat in Sec. a. q. I 3 q. art. 3 quae solum significant, non esse determina tam certa mensura Deu amandi, ultra qua eu amando peccetur P excessum; sed no ait, no posse fieri determinationes, & declarationes suP modo, loco, tempore,& aliis circunstantiis amadi: quin imo contrarium assirmat in locis

550쪽

An possint beneficiarii de reditibus beneficiorum testari

Beneficiarii, Me tro libito, nee ad pia possent testari de ruperfluo redituum beneficiorum. nu. I. Beneficiarii, cur in uita possunt reuare super'μβpauperibus non per ultimas voluntates ἔratio aptissma , cuius inaduertentia multi er

oneo in primis, praemisin se me in praefato libello circa huius quistionis docissionem; Primo, quod

ei non est locus in omnibus beneficiariorum bonis i sed in eis tantum, in quibus dicimus esse locum praedictis duabus quaestionibus, scilicet, in bonis tantum redituum bene fictorum s