장음표시 사용
61쪽
De Vtilitate Apronomiae. V Tilitates vero plures insi
gnes cotinet Altronomia: haec enim primo sola anni certas metas & partium eius iustas descriptiones notatis ςquinoctiis, &solstaths tradit & monstrat : menstrua definit spatia;vices nterualla, & quantitates dierum dc no
ctium utiliter distinguit: est fons quoque Colmographiae quae Chorographia & Geographiam
complectitur comprehendens Globi terreni descriptionem; doctrinam de locorum inter se di. stantios, regionum designationes; totamque nauigandi artem,cum pluribus aliis Prodest Theologis, verbi Dei Praeconibus in multis seruit : uti in Theoastronomia nostra ad libri huius calcem patebit : ubi pleraque hic Astronomice tractata,ibi mystice, anagogice & tropologice ad utilitatem concionatorum,& lectoris, haud inepte aut iniucunde applicatur. Confert agri culturae, rebus bellicis, H istoricis, Poetis, dc maxime
medicis existens fiammopere necessaria. Vnde merito Poeta:
Huc tempestates, dubio praedi'-
Postumus unc messiris Aem em- mssueferendi: Et quando inutilum remis repellere
Conveniit; quando armalas deduiscere classes: Aut tempestinam, insdua euert
Haec est itaque scientia qua astro propius ad ipsum Deum accedimus. Haec qua coelestium corpo- duarrum formas venamur. Haec qua V -- futurorum bonorum spe laeta-mum adeo ut it c nobilissima idi Dciplina, haud de vulgo petita, sed
& ipsemet summus Astronomus; is
est, nibus quippe stellis nomina Pocans & mirum tu modum cum Iob ci-lceto suo cap. 38. disserens. Hinc nulli sacerdotes & summi Ponti fices apud AEnptios creabantur, nisi Astronomi. Haec est quam UreMOmnes gentes,populi & nationes. omniaque saecula magni fecerunt MM.& excoluerunt. Haec neminem
sanς mentis unquam habuit contemptorem, nisi ignavos & ignorantes. Haec denique Poetas magis idoneos, Oratores magis admirabiles & eloquentes reddit; Dialecticorum magis acuit ingenij vim: Philosophis rerum naturalium primas causas Sc effectus pandit & demonstrV. in1 mensitatis de diuinitatis Dei magis Theologos capaces reddit: Medicos ad medendum aptissimos: Imperatores & Reges in rebus bellicis filmmopere iuuat. Denique vitae nostrae annOS pro pagat, vitae diuinae participes facit : mentem in Dei amorem &
62쪽
admirationem attollit. Cumque Astronomia, & astra nostri solummodo gratia a Deo videantur facta, hinc merito mortales nos in imi, contemplatione in ijs occupamur, iuxta illud Ps 76. Et meditabor in omnibus operibus tuis &c. in quorum scilicet creatione Rex immortalis, nostri causa quon
dam occupabatur,eorumque co- seruatione continuo occupatur.
Et cum denique ex hoc solo capite haec scientia in se sit laudati Dsim ob laudem illius ex ea resultante, siuem continuo laudant ainam Mutina : Hinc meritN hic cala
mum sisto, & tandem paulatim ad variorum systematum fabricas conuerto. Vide ad calcem libri, Apronomiam Anagogetropologicam, oeqvie hic dico Hra, tu dictitrus es.
CAPUT II. De Veterum Systematum Hypothesium compo
fibri. NE me hoc loco,amice Lector, de Theoriis & hypothesibus Ptolemaei, Tychonis & pernici,earumque quoad ph
nomena coelestia saluanda , in Heientiis differturum, nouatorum, aut alterius quam Optimae Pars I. sum intentionis & metis iudicandi occasionem haberes t scire te Volo, non meum esse propositum,aut Institutum,tollere quod vetustissimi artifices nostri gratia,
magno ingenio & labore, sedula industria & ideo immortali laude dignit simi) circa coelestia pha
nomena saluanda, excogitata dc inuenta nobis reliquerunt tradideruntque: sed hoc unum intendo & obsecro viro religioso credasμ non vitio,quinimo beneficio vertas ex dilciplina astronomica hac nobili & propter tam mira & varia coelestia phaenomena implicatit ima , quoad fieri potest, omnes insuffcientias hypothesium tibi ob oculos ponere;
non ut contrariam aliam absolutam naturalemque rei veritatem
tibi inde adstruam semper enim intra hypotheticos, bc astronomicos limites hic &ubique ago) sed
ut Astronomos, ad emendandas hypotheses hic examinandas, certiores; de ad condendas phae nomenis caelestibus magis conuenietes excitem; Astronomiam facilitem, teque lectorem optimum,huius disciplinae studiosum amatorem,multis dissicultatibus& laboribus sublevem.
Neque velim credas, me magis fauere uni quam alteri: sed faueresimplicitati&facilitati ma
XI me. Hinc cum neque Ptolemaei,neque Tychonis, neque Co- pernici hypotheses ex integro simplicitatem sapiant, neque ad
63쪽
I 2 amussim phaenomenis caelestibus consentiant, indeque mihi non omnimode satisfaciant: necesse fuit indicare, in quibusnam deficiant, & emendatione indigeant. Quibus factis tadem meas
hypothetes simplicissimas, siue potius Tychonis, & Copernici
reformatas subiungam:quas quidem tibi ea qua conditae a me sunt intentione, mente & titulo id est non absolutς veritatis alicuius naturalis, sed hypotheticae solum necessitudinis, & claritatis grasia 3 ex animo offero, quatenus nullo negotio perpetuo Planetarum motus Ueros facillime illarum beneficio venari queas.
MEMBRUM LDe Caelorum delineatione
PTolemaeus in suo magno opere, hunc in delineandis
Planetarum orbibus ordinem dc modum tradit. Fixarum sphaeram altissimam, Lunae vero infimam & humillimam collocat: Deinde fixis Saturnum ; huic Iouem ; Lui Martem Marti Solem;sub Sole Venerem dc Mercurium ponit: hos tandem ultimo sequitur Luna. Ita ut Sol velut Rex in suo regno, inter superiores& inferiores principem & me-dIum teneat locum ; reiecta quorumdam sui temporis nouatorum sententia, Venerem & Mercurium supra Solem moueri asserentium ; utpote indecorum esse putans, Solem planetarum principem & medium, velut Regem
solio suo pelli, adque inferiora spatia quasi relegari.
Sunt autem hae orbium inter sese proportiones. Quarum radius Excentrici est partium . talium est distantia centri
excentrici, a centro medio ter
In Luna vero sunt hae propor- piami tiones: qualium ipsius excentrici P semidiameter est pari. 49. I .talium semidiam. epicycli est pari.
F. I 3 excentricitas Verb Io. I9ι. de quibus vide alios auctores, nos hic tota structuram,quantum fieri potuit,proportionaliter&Geometrice exhibere oculi S vosuimus; in qua apud veteres, hypotheses circulorum h. . O .&prorsus similes reperiuntur; eXcepto quod in Venere linea medij motus sit eadem cum linea medij motus Solis. Habent itaque hi orbes duos qui deseretes augem eX- centrici vocantur; intra quorum profunditatem est tertius excentricus,
64쪽
iricus,cuius in soliditate immersus est epicyclus: habent quoque unusquisque suum proprium aequantem,deserentem epicyclum,& ambos excentricos:in epicyclovero corpus Planetae circuserunt.
pisν Ra Hisce ergo in hypothesibus
x. Laui tales demonstrantur motus. Ex-
centricus qui defert epicyclum, nullo modo regulariter luper proprio suo centro B. sed super
centro aequantis C.in conssequentia signorum, tantum a centro
praedicti deferentis in linea apo-gaei distante mouetur, quantum hoc a centro mundi est remotum;estque circulus super eo centro descriptus dictus aequas, eiusdem aequalitatis cum deferente,& in figura sequenti punctis notatus, in omnibus tribus planetis : reducitur autem per hunc a quantem motus Planetarum irregularis ad aliquam regularit,tem ε, diciturque hic motus centri epicycli, motus medius, su-- mes initium ab Arietis fixi principio in Zodiaco; illa linea monis stratus, ex centro mundi exeunte, qua ex centro C. aequantum protractae lineae C. D. aequidi-
Diocli vero D. E. F. quorum D. est Martis,E. Iouis, F. Saturni irregulariter & inaequaliter circa propria iam dicta sua centra D. E. F. mouentur: sed aequalitatis & regularitatis principium desumunt ex medio apogaeo epicycli Huod ptolemaici ip-Pars I. si subinde mutari fatentur: Ex quibus sequitur necessario, tamdius moueri centrum epicycli, quando defertur per partem eX- centrici superiorem, tardissime
vero in apogaeo deserentis:e contra multo velocius in excentrici parte inferiori; velocissime autem in periggo deferentis:vti examinanti patebit. Ex hoc aliud quoque sequitur, nempe epicyclum circa suum centrum citius reuolui, in sui excentrici parte Κ-periori, e contra tardius in inferiori. cum enim linea apogaei me-
dij C. F. in medietate superiori secundum seriem signorum & in consequentia inclinetur; hinc fit ut a dicto puncto F. reuolutio epicycli tanquam principio regularitatis, regulariter deducta
per eiusmodi sui principij beneficium & operam magis paulo re- .gulariter promoueatur et Et haec quoque est causa cur Planetarum cum sole coniunctiones mediae, veris citius redeant & contingant: necessarium enim est,cum Plan ta semper aequaliter ab auge sua media F. in consequentia proce
dat,ipsum tali sui principij acces
su adiutum, in suo circulo maius spatium conficere; minus vero cum per eius recessum simul quasi in partem contrariam abripi
Hoc denique maxime notan- Plore
dum est, Planetas in suis epicyclis motos, non describere tali motu
circulos, sed simillimas spiras &η 3 ci
65쪽
circumflexiones, quales accuratὸα proportionaliter hic in h. N. Scetiam est vides summa diligentia delineatas: quinimo ab Vna epicycli auge media per peri gaeum, iterum usque ad alteram delati, tales spiras in una epicycli reuolutione describunt, quales inh dcip accurate hic in literis a.b .c. de lineatas vides,scilicet literet S. Germanicae simillimas.
in σι esu LVI. epicyclis etiam esse valde sp Vr g irregularem, tortuosium & infle- tristi, ' xum, ex IpirIS praecedentis figuraevienduar. accurate & geometrice hac iuxta
veram suorum epicyclorum proportionem descriptis, ad oculum patet; ubi vides eos minime esse Circulares; quis autem credat Teropt. Max. & sapientissimum rerum Conditorem , tales motus nobilissimis in mundo mobilibus primis attribuisse ' nempe i regulares, perplexos &contusos, tam in excentricis quam epicy- 'clis suis; qui tamen omnia secundum regulas suae infinitae sapientiae in alijs condidit,cunctis ea accidentia, motus & proprietates tribuens,quq eis iuxta proportionem, pondus & mensuram sua
rum virtutum inditarum,nobilitatis & conditionis debentur: ut merito ex eiusmodi accidentibus& proprietatibus, non tam eX cellentia &sapientia factoris, quam nobilitas,& pr stantia operis elici possint: quod sane stantibus hince hypothesibus no militat, cum hisce motibus,potius imperfectio
operis, quam nobilitas eius concludatur. Demonstrabo autem D mo, nunc aperte, quomodo si daren-- ω- tu r epicycli,vere & realiter plane- , tiatae modo retrocederet, modo sti γ turerent, modo veloces, modo tardi essent suo cursu a parte rei,& non secundum visium & apparenter
Prodeant enim v.g. h.& τ α FIGURA puncto d. sui epicycli descendenta l. LAMDdo per e. punctum, in perigarum μ' epicycli sui f. dico Planetam tali modo realiter in inferiori parte
spirae retrogredi,& non imagin rie; nempe a puncto V.g. K. per h. usque in punctum R repeda- ire; in hisce vero duobus punctis K. & R. nullos prorsus gradus conficere in Zodiaco, sed immobilem quasi stare. Deinde tribus in punctis epicycli intra unam
eiu idem reuolutionem, eundem prorsus Zodiaci gradum realiter obtinere. V. g. quem v gradum
tenet, eundem iterum repetit tenetque existendo in Perigaeo epicycli h. vi in figura patet: hinc
iterum per R. ascenden S,&pun- .ctum g. repetens, eundem quo-
66쪽
que gradum 27. sagittarib realiter repetit: ubi etiam patet,quantum retrocedat a puncto K. in R. nam quando in K. tenet 29. gr. tunc in altero puncto stationis R. 8. fere gradibus iam a M.
retrogressu S,repetit 2 .gr. eun - 'dem nempe quem prius tenebat
Accedit , quod quando V. g. V.& ii . sunt in suartim spirarum puncto communi. T. hic in puncto quidem perigaeo, ille vero in apogaeo hoc eis quando unus in sui epicycli auge, alter vero in perigaeo existit) ut hi duo planetae, quali realiter sese contingant; imo V. viam & caelum. ingrediatur,& consequenter corporum
penetratio detur : atqui hoc fieri posse omnes Philosophi negant; ergo epicycli haud reales elle aut dari pollunt: quod vero modo de h.&π. demonstratum, hoc idem quoque dees .demonstrari potest; ut patet in figura circa punctum 1. Ioui & Marti, sese in apogaeo,&perigaeo contingentibus commu
Dueidum Denique Mars in sui epicycliqμέδη - Perigato existens, viam solis seu
eclypticam X. reuera continget:
demus enim Solem de facto progredi in suo circulo X. A. B. & tenere V.g. punctum ubi in linea A. D. epicyclus es. & via Solis sese contingunt; Martem quoque in . inhma lui epicycli parte Soli obviare, ex sui epicycli auge descendentem: quaero, cum in eodem puncto sese contingant ut ex figura geometrice,& secun)um veram proportionem Ptolemaicam det cripta patet) quisnam eorum alteri sit cessurus lociim & transitum Z proculdubio unum e duobus in tali occurrentia continget taut enim fortior & velocior cursia, id est Sol, tardiorem Martem pellet i& parumper saltem retrocedere coget cum penetratio corporum non detur aut pro loco &transitu, instar gigantum & militum pugnabunt ;aut uterque stabit aut ambo retrocedent; vel ca
do,& pugnando, continget naturaliter in Sole, quod miraculo dc precibus Iosue io.:cap. ag scribitur alac. Litteris; & Iosue praeceptaem Soli & Lunae impositum, frustraneum reddetur; neque miraculose, sed viribus natu K adimpletum sui picari quis poterit: Martis ne- .pe occursu, sorsan a Iosue astrorum perito se haud aliter pro illo tempor praeviso, quam communiter solent praeuideri eclipses Solis & Lunae. Aut denique sortissimus υν. in Phoebum aeque fortem Totivi νηὶ
incidens, locum haud dabit; sic
que iuxta illud Ierem. 46. Fortis impingens in fortem ambo parim ω- mi cendas dent,dc cadendo totum uniuersu 22 ' 'turbabunt: quod idem de Saturno caris θ& Ioue timendum,ut patet ex supra demonstratis. ' Dis.
Atqui haec & multa smilia ex epicyclorum hypothesibus se
67쪽
quentia, siuat absurda neque cogi-lada, ergo epicycli tanquam eius modi in coe is nobilissimis corporibus absurda inuehentes, interris etiam ex Astronomia merito si in t eliminandi, quaerendusque & demonstrandus unicus, regularis & circularis motus medius,femper aequalis respectu centri excentrici; &via certa indaganda, & inuenta iam ut speramus, calcanda est, qua mediante tandem post tot saeculorum hallucinationes, penetrare & pertingere possimus ad unicam & qualem linea, tegularissime per pro-7Iium excentrici centrum in se
perpetuo redeuntem, in qua omnium Planetarum motus, perpe tuo demonstrantur;quorum mo-' tui'm aequalitas referatur ad circulum , 5c centrum aliquod medium, inter summa tarditatem &maXimam velocitatem litavi hac mediante omnes eiusmodi absurditates epicyclicae in Astronomia cui tentur,& omnia Phoenomena
uentur ii non vere, saltem verisimiliter.
Nota se Id quod in Ptolemaicis hypo -
- .su. thesibus spiralibus fieri nullo mo- -- - do potest,utpote quae multis am-
i u bagibus, non simpliciter, sed ali-ηλ,O cate- qualiter tantum demostrant Planetarum motus : nam diligenter sim ui - omnibus examinatis, excussis S mεσβ' perpensis, mirum est sane, Vni-
': P cani solummodo Solis Hypo-
debere ciν- thesim, & Theoriam perpetuo
vere coelo & Phoenomenis coelestibus conuenire; reliquas Verocaeterorum Planetari Λ, toto quali coelo a coelo aberrare,& perpetua indigere correctione; cuius unicavera ratio est, quod Sol unico& simplicissimo circulo suos motus exhibeat &absoluat, reliqui vero pluribus i in Nicentur circulis S motibus; ergo hoc VcrisDsimum siqnii est, caeteros quoque Planetas, Regem Ilium Solem in motus simplicitate imitari, mo
uerique in vulco tantummodo circulo super proprio excentrici sui centro, omnelque apparentes inaequalitates motuum, esse tan-
tum osso resipectivas ad nostrum
oculum & a centro terrae& ex centricorum certa rimotione dc
distantia, tanqua .ra a propria &Vera causa prouenire, quod tuo loco luce meridiana clarius patebit. Consequens itaque est, de ar- Quia a guit aperte Theoria Solis,ob uni--επε- cum circulum perpetuo coelo cU- .his IUeniens, nullam aliam hypothesim & Theoriam coelo esse magis consentanea & legitimam, quam
simplicissimam,quaeque singulorum Planetarum motus, Vnico
tantum odo exhibet & absoluit circulo: quod cum neque Ptolemaici,. neque Tychonici, neque etiam ex integro Copernicani
praestent, valde probabile est, &rum hypotheses non esse legitimas neque coelo consentaneas:
spiras enim Ptolemaicas superiori figura
68쪽
figura demonstratas, Tycho per duplicem epicyclum sane mire multiplicat, & alia incommoda
non deuitat. Neque Copernicus per suum minorem epicycli aequantem in circuserentiam translatum, eas omnino deuitat , etsi
magis simplicitati accedere videatur; haud ergo verum coeli typum eiusmodi Lypothesibus darticularibus exprimi censenaum est: nam sicuti ex vitiosa v. s. delineatione praecipuorum palatiorum nequit totius Romanae Vrbis typus legitime exhiberi; & uti particularium Regionum vitiosa descriptio in mappis uniuersalem totius mundi delineationem vitiat ; sic quoque male descriptae
. sphaerae planetarum uniuersi 1pectabilis coeli typum vitiare videntur et neque enim ipsimet summi artifices Phidias v. g. & Praxiteles legitime Bucephalum Alexandri efformassent, si non omnium simul membrorum pro portionem genuinam spectase
Hanc vero discrepantia sphaerarum Ptolemaicarum & aliorum , a coeloque dissonantiam, haud aliunde oriri arbitror,quam cur si ba- quod sphqrae eorum Planetarum. que motus, non ex proprio, sed ram Hiis alieno centro describantur, defi-μ. niantur, & absoluantur; neque
enim Apelles bene & genuine expresserit.penicillo quod non ex
tropriosed alieno spectatur mo & centro; quomodo ergo ex Pan Lalieno centro legitime typus coeli,' ccclestium motuum Phaenomena describentur, & sine errore totius coeli exhibebuntur '
demonstrantes. RPpetatur & inspiciatur dea Ilari s
nuo figura i. superior in qua videbis spatium illud infra ἐμνυ ὐ- epicyclum Martis contentum, hoc est circulum Solis X. A. B. nimis esse angustum,quam ut intra se amplissimam illam fabricam, & copiosam turmam eXce tricorum, aequantium, augem deserentium & epicyclorum Veneris, Mercuri j, & Lunae complectatur; cum spatium illud Veneri& Mercurio haud sufficiat quinimmo Venus sola spatium illud totum abripit, Marsque nimis centro terrae suis spiris appropinquat,quod sane geometriae, errOrum eiusmodi summae profligatrici,&coniecturarum nudarum inimicae, summe contrariaturinti
ex sequenti figura patebit geometrice, & secundum regulas Ptolemaicorum descripta. Descripto namque signifero νι supra D. cent. mundi, ex eodem D. centro duc lineam augis Solis V. g. in 6. gradu cancri ε, quam diis uide in a .partes quales,quarum C una
69쪽
vna harum dabit centrum C ex centrici Solis: ex quo describatur circulus Solis &c. Veneris vero descriptio eadem fere est cum tribus superioribus, excepto quod semidiametri a D. centro mundi , sub via Solis electae, & in 6o. partes diuinae, earundem partium
aequantis, in linea augis Veneris: medium autem inter D & K. dabit cent. excentrici: quo facto excentro excentrici C. numerentur partes 3 o. Utque in E. centr.epicycli et & ab hoc denique partes
semidiam: epicyli R &c.Mινι My Mercurij descriptio 6. orbium ' N- clim longior sit,magisque implicata ceu nostro instituto minus necessaria a Ptolemeto,SchOnero, α alijs petatur ε, sufficiat veram saltem ipsius orbium delineationem hic ponere: ubi vides Lunae iterum non esse locum posse in diuersorio hoc, eo quod totum spatium Venus & Mercurius occupent : Nullus ergo erit locus proportionalis circulis Lunae, A. elementorum, & terrae &c. Ex quo iterum facile apparet absurditas systematis antiqui , eo quod
pugnet contra rationem & leges geometriae. Vides etiam spirales visa quo. Vias & Veneris d. e. f. d. quas Una reuolutione periodica' j. describunt: In Venere quidem unam tantum epicycli circulationem descripsimus; in vero tres et vides etiam Venerem
existentem in auge sui epicycli, ingredi viam Solis ε, inperigaeo
Vero penetrare spatium Mercurij, ut in circulo a. b. e. apparet , ex quo superius allata abis surda iterum sequuntur. Notandum est diligenterque Naim
bium Planetarum eorumque distavias . non nisi ex sola obseruatione, supposita aut cognita prius Solis a terra distantia innotescere posse,quae Vbi determinata habetur, necesse est etiam ut contigua serae & proxime, Veneris & Mercurs orbes disponantur : itaque aὸ demonstrandum vitia harum hypothesium: assumamus maximam Solis a terra distantiam, quae ab Alphonsinis determinatur II 46. semidiam. terrae: distantia vero cetrorum ab ijsdem asseritur 38. semidiam. &terrae : dupla 76. qua maxima Solis a centro terrae distatia ablata, remanent toro. semidiametri terrae, hoc est minima distantia
Solis a centro terrae; ergo conue-
xa Veneris superficies , iuperiori
Solis concavo contigua toro . semidiametris terrae distabit a ter
Sit namque corpus Solis A. in o ,,i,. praecedenti figura, illius maxima gnou. a terra distantia D. A. semidiamet.terrae II 46. minima vero D. H. semidiamet. i Oro.eadem cum superficie convexa excentrici Veneris, sitque excentricitas Veneris maxima D. K. particulam 1978. qua-Disiti oosla
70쪽
qualium semidiameter excentri- & uti G. C. ad semidiamet. 14 ciei ioocio o. seu Ia. semidia- ita B.G. ad go. semidiamet. terrae mei. terrae: restant ergo a centro at dupla, hoc est integra diameter deserentis medio inter K. & D G M. semidiamet. 8o. terrae. Eritusque ad solidae sphaerae conue- itaque distantia Mercuri j dum est xum Io J7. semidiamet. terrae, in Perigaeo epicycli, a centro sui nepe semidiameter pudiata C. H. deferentis G. M. 66. .semidiamet. Semidiameter vero epicycli terrae,de qua si auferas excentrici Q. E. F. se habet ad semiJiame- tatem C. D. erit distantia D. M.trum deferentis ut 1666. ad seu concaui excentrici Mercu-1oo ooo. id est KE ad G. F. est ut rh a terra Jo. '. semidiamet. terrae. 43.Io'. ad 6o.Sic itaque fiat com- At.vero Luna in sigi ijs lon- possitio dc collatio. E. F. semidia- gissime a terra dis sita, secundum stantia ametri epicycli,& ME .semidiamet. obseruationem communem om- excentrici, partium . . iri 666. ad nium antiquorum, hoc est,quan-KF semidiamet. terrς io17.; erit. do tenet a garum epicycli, 64. eadem proportio F. Ι . totius dia- Io . semidiametris terrae a terra metri epicycli 34 3331. ad semi- distat. desiderantur igitur in in- diamet.terrae 8s3. tota itaq; dia- teruallo solem inter & terram, metro epicycli F. l. ablata ex KF. plusquam I 3. semidiametri ter- remanet I. . semidiam.terrς I74 rae, quominus has omnes sphae-;. de qua si quoque auferatur ex- ras spatium illud capere possiit: --:ρ.
centricitas, nempe Iet. semidia- cumque communiter semidiata mitretina mei. terrae residua DL linea erit meter terrae una contineat millia ',2 161. semidiamet. terrae. ria germanica seu leucas 8J' mmo. Itaque convexa superficies ex- sed secundum nos 1 coo. hora-83' ἱ cent. Mercuris a terra I 62. semi- riasstiae ergo I 3 semidiametri ter-diam.terr distat;maxima autem rae III 73. re; milliariorum ipsius excentricitas , traditur a vero italicorum 69 circiter Ptolemaicis V. partium,qualium dabunt. radius excent. fuerit 6o. aut Hinc harum hypothesium re-I1 ooo. qualium dictus deferen- pugnantia rationibus scientificis, tis radius fuerit Iooooo. quae fa- e Geometriae fontibus petitis ab sciunt circiter I 6. semidiamet.ter- impossibili demonstratur. Deni- tia MDrae. Ergo a centro D. deferentis que etiam ex suppositione Κ - 2 Mercurij, usque ad perigaeum epi- pleriana, dum δistantiam Solis su da θ- cycli sunt 146. semidiam. terrae: a terra maximam, in I. suo Ephe-Sed epicycli lemidiameter B. G .ie mendum Tomo. I 8oo. semidiamet. habet a) D. B. semidiametrum terrae supponit, maxima absurdi excentrici, ut 37I66. ad Iooooo. tas& in conuenientia oritur, nam. Pars L C r bipar- Duilia ooste