장음표시 사용
131쪽
PASCHALI S. Mosit Pelopis terras. te nemorosa Zacynthos, Et Samon, atque Ithacen Nestoreamque Pylon , Et qua praeruptis se Neritos ardua saxis Tollit, Ambracio littora clauia mari, Epirique latus, coeloque Ceraunia juncta,
Alcinoique novo regna superba situ. Utque per Hadriacum tandem penetravimus aequoe. Conditur Ascrivio quo maris unda inu, Haec plura meis a me referentur amicis, Dummodo in nostrae fata secunda viae Talia dum moditor, placido mea carbasa vento Plena trahunt celerem per freta vasta ratem rJamque propinquamus terrae. Da tuta Palaemon Littora, da placidos cerule Glauce sinus. At vos urna nos semper miserata labores Ferte pedem votis Numina magna meis; Ut tandem patriae contingam littora terrae,
Ad fidos rodeam salvus ut ante lares. Vinde a saera corymbifero vindemia venit Iaccho: Inficiunt patulos spumea musta lacus; Laetitia, lautaque fremunt nemora avia,in alto
Reddunt exceptos concava saxa sono S. Libantur patri passim per compita ritu Grata salutifero pocula plena mero.
Salvera pampinei donum coeleste Lyaei, Salvete gygii munera lancta patris. Tu depelle graves nostro de pectore curas, Laetificaque animum mollis Iacche meum. Qui te rite colit tantum horrida frigora curat. AEthiopas quantum qui fore inter agros, Aut qui Niliacos nondum bene comperit ortus, Exusti lemyas pauper arator agri Uaec mihi lux multos rediit celebrata per anno νHac licet effusis nectere serta comi. ἔ
132쪽
H ac licet annoso victum titubare Lyaeo, Perque mea instabili ludere rura pede . Festa semel toto haec nobis celebrantur in annor veniant semper candidiora precor.
Dum mea sci licita curarum pressa caterva Haud ullum posset mens reperire locum, Torquererque evi, ceu saucia Cerva sagitta, Aut vexata gravi panda Carina noto; Nec potis optato demittere lumina somno Versarem toto languida membra toror Extemplo nostras dulcis concentus ad aures Pervcnit Cytharae, culte Philippe, tuae: Discussitque meas grato modulamine curas . Et solitus rediit per mea membra vigor;
Quale levis Zephyrus fessis sub sidere Cancri,
Aut sopor, aut placido murmure lympha sonans rQuale quies aegris, optataque littora nautis, Tale mihi cytharae carmen ciura tuae.
Quot Ledeus olor placidi super amne Caystri
Ore movet varios deficiente onos:
Aut quo districto format Philomela palato,
Dum miserum querulo gutture deflet 1 tyn: Tot mihi mellifluos cantus sentire videbar, Quos percussa tuo pollice plectra dabant. Delinat ismarium mirari fama Getam Atque Amphioniam saxa secuta lyram Cogentemque suo Delphinas Ariona cantu Insolita in medio pondera ferre mari. Hic novus est Orpheus . hic Methimnaeus Arion. Hic Aracyntheas pascor dignus oves. Non hic saxa movet non horrida corda ferarum, Robora tion summis detrahit aua jugis; sed movet humanas mira dulcedine mentes,
Pectoraque insolito capta stuporc ligδῆ. Quia
133쪽
Quinetiam sensus, animasque abducit ab ipsis
Corporibus, querulas dum movet arte fides Mitescent Furiae, claudet tria Cerberus ora, Dum ferit hic docta fila sonora manu. Liber erit Tityus, ompren et antalus undas, Sisyphus in summo colle reponet Onus, Nec rota raptabit miseros Ixionis artus, Nec toties Stygias urna resumet aquas:
Suavius haud summori sit fas mihi dicere cceso
Delius immensum personat ante Iovem. At tibi pro tali faciles sint munere Divir Audiat has placida Iuppiter aure preces Ut, quum Nestoreos feliciter egeris annos, Plotinus Elyliis adnumerere choris.
ι morte Conjugis. Attice Romuleae quem summa peritia linguae
Pene facit magno cum Cicerone parem , Cujus rarus honos, vulgataque gloria lumeri Astruit Illyrico non mediocre solo. Legimus assiduis tua carmina plena querelis, Elicit e medio quas tibi corde dolor; Conjugis extinctae dum tristia funera defies, Abstulit a thalamo quam fera Parca tuo Me quoque crede tui partem sentire doloris Hoc tuus ex veteri foedere poscit amor ,
Qui non illacrimat, flentem dum cernit amicum, Nescit Amicitiae quid sibi jura velint.
Ergo amor, pietas , duo maxima vincula mentis. Saepe tuis cogunt me illacrimare malis: Nam neque tot lacrimas, neque tot suspiria fund. orba parens uteri pignore facta sui: Perdidit unanimem nec quum soror anxia fratrem ιQui lux una suae, spesque sororis erat et Filia nec gemino pariter viduata Parente,
Nil videt in vacua quae superesse domo
134쪽
Denique, fi pariter oui genus Omne dolorum. Pars alnen omne tui parva doloris erit. Halcyonum sunt victa tui lamenta querelis, Quae renovant tumidi quum fremit ira maris; Et gemitus quem tristis agit sine compare, urtulli Et cum Threicia pellice moesta soror. Urit adhuc animam stimulis praesentibus aegram, Quae volat ante oculos Conjugi Umbra tuos. Hae te pervigi Ies cogit traducere noctes, Et lacrimis viduum saepe rigare thorum.
Spinosas serit illa tibi sub pectore Curas, Et claro offundit nubila nigra die.
Hac sine nuIIa tuae veniunt solatia monti,
Esse nihil gratum, ni tibi dulce potest. Quicquid erat gratum . quicquid tibi dulce, sepultu est
Delicias operit invida terra tuas. Illa tegit lususque tuos, risumque iocosque: Obruit illa animi gaudia cuncta tui. Sed tu, dum lacrimas, dum questus fundis inanes, Surdaque dum gemitus dissipat aura tuos: Fortitan illa tuos ridet secura labores Flammiferi summa de regione oli; Hic ubi coelicolum sedes tener aurea Regem,
Aureaque aethereos contine aula patre PrNam, si quid spectata fides probitatque muretur, Denique si sanctis moribus astra paten d; Illa quidem summo est dignissima vivere coelo Spiritus aethereis convenit ii Ie choris Aut, si vera ferunt, certas post funera sudex Elysios castis Manibus esse locos ἔHic ubi perpetui narrantur tempora veris, Et Caliae viridis, Ambrosiaeque nemus ἔIllic formons inter sedet Heroinas Forsiit an pulchro pulchrior ipsa choro; Et modo Lethaei spatiatur in aggere fontis, Colligit Cni .ea . purpureasque Rosas, Adstruit, capiti vario de flore corollas,
Iucundoque suos implet odore sinu.
135쪽
Forsan' inde tuos saepe est miserata dolores, Et daret haud dubiam si licuisset opem . Sed fati lex dura vetat, quam viribus ullis
Irritus est , speres si revocare , labor At revocat pietas ct blandae gratia linguae, Et pariter istae cum pietate reces. Infera hrejcio patuerunt ostia vati, Dum caneret querulae consona verba lyrae.
Umbrarumque ferunt captum dulcedine Regem Eurydicen cupido restituisse viro. Nec ferus ille canis sparsis per colla colubris Propositum potuit flectere vatis iter Nec minus assiduis Proserpina mota querelis Dicitur humanis indoluisse malis; Rcddidit Emathio quum charam Alaestida Regi, Illius subiit quae moritura vices Illa eadem vanam dilecti conjugis umbram Misit in amplexus Laodamia tuos Et licet umbra foret, placuit tibi Conjugis umbra, Jamque tui levior pectoris aestus erat. Ast ubi se tenues fugiens dissotitit in auras, Te ferus armavit in tua damna dolor. AEneam pietas pietas deduxit lysivem,
Cernere ut extinctum posset uterque patrem Innumerosque alios quorum vulgata per Orbem Nomina ab antiquis scripta leguntur a Vi S. At tibi ne Pietas, nee passim cognita virtus, Attice, facundae nec aluere Tecu S.
Nil valuit vox illa tuae dulcissima usae,
aemulaque orpheis carmina culta modist Namque preces lacrimasque tuas, tua carmina venti Diripiunt, voto non potitura suo. Haec quoque Crede mihi, veterum monumenta Virorum Finxit ad arbitrium Graecia vana suum et Nam semel infernas quisquis penetravit ad undas Rursus ad aetereum non redit inde diem .
Quid superest igitur nisi quod reparabile non est Ex animo jubeas ut procul ite Iuo'
136쪽
Pone modun lacrimis, nec tantum indulge dolori Perniciem lacrimae saepe dolorque ferunt. Testis erit Niobe, testis tibi turba brorum, Eridani vitreas quae super astat aquas. Testis erat propria qui captus imagine vidit Flens sua purpureo corpora ore tegi. Et quae clausa cavis respondet vallibus Eeho, Versaque in aeternas impia Byblis aquas; Et quae praeteritos suspirans Solis amores Vertitur, igniferum qua rotat ille caput et Nec minus pompis fetanibus apta Cupressius. Quam juvat assiduus nunc velut ante dolor.
Haec dixisse sat est, quamvis plura supersint.
Quae foret hic ingens enumerare labor. Haec subeant exempla tibi, luctuque represso
Solentur casus damna aliena tuos.
Est dolor hic in gnus dices is causa doloris
Major, humanae negligit artis opem. Dissicile est, fateor, tantos compescere luctus. Convenit a cunctis rebus inesse modum Namque hanc immensi faciem, quam cernimus orbis. Quattuor in cujus sunt elementa sinu
Si viget assiduus tepidis sine solibus imber, Esset inhumanis vix habitanda feris
Sin furat aeternos sine gratis imbribus aestus. Torrida non nomini, non erit apta feris. Fert tame illa homines nec non genus omne fetatum; Natura alternas sic variante Vices,
Ut quum tristis hiems gelidos effuderit imbrex Ccsseritis Boreae vis fera, visque Noti,
Incumbant placidae coelo Zephyritides aurae. Vestiatis nudam vernus amictus humum. Aspice ut omne nemus summis nova germitia ramis Extulit, laeto gramine terra viret. Hic violas, illic formosa papaVera cernis ιCanaque Corycio Illis ista Croco . Attamen hic glacies; illic paulo ante videbas
Grandinibus istas ima operire nive Sp
137쪽
Atque ubi ventorum rabies violenta fremebat, Spirat ab occiduo nunc levis aura mari. Undique jucundo resonant nemora avia cantu, Dum passim duicus dulce queruntur aves; Testanturque novi felicia tempora veris Esse per assiduos sum per agendacio cos. Tu tamen interea tristes sub pectore curas
Uolvis, cingrata est brumaque verque tibi. Hactenus immensi processerit ira doloris rUltima moestitiae meta sit ista tuae Tristia nulla decent sed gaudia laeta poetam, Flumina Gorgonei qui semel hausit equi. Tu sacer es templi Aonidum Phoebique Sacerdos. Qui tua Castaliis ora rigavit aquis.
Τ risus cantusque decent lususque perennes, Te decet laetos semper habere dies. Ergo age, Dalmaticae rarum decus Attice gentis Discute jam mentis nubila nigra tuae. Aspice quid deceat vatem, quid denique tantum,
Cui modo nostra parem non habet ora, Virum .
Nec tibi sit tanti quamvis carissima Conjux, Quique tenax imis ossibus haeret Amor, Immemor ipse tui videaris ut esse decoris,
Debet enim magni cedere cura minor.
Illa quidem summo sit phas mihi credere coelo
Seu quaecumque piis manibus ora datur; Te te hora ex illa miseratur triste querentem, Forsitan tales fundit ab ore sonos Chare mihi Coniux, quodnam dum vita manebat, Plus oculis multum, plus animaque mea zAt nun chare mihi quantum nec dicere verbis Possum ego, non animo concipere ipsa meo Parce meam tristi gemitu turbare quietem, Et ne me placida pace perenne frui: Haec tua namque meam turbant suspiria pacem, Rumpitur hoc querulo nostra dolore quies. Sed , si tantus amor sis iuvat Atrice nostro Connubio aeternos continuare dies
138쪽
Vive pius, nostraeque sequens vestigia vitae, Carpe salutiferas versus ad astra vias . Sic ego te meritis modicum post tempus onustum Excipiam, & charo cominus ore fruar; Atque hic aeterni vinclis iungemur amoris, Terminusis nostri nullus amoris erit.
Ad Gallia Regem reliquosque Priveipes
cbrissianos. qui terrarum magnas moderaris habenas, Quas hinc aeriae celsis amfractibus Alpes, Inde Pyrenaei praerupto vertice montes ob cingunt, mediasque vago secat amne Garumna, Quem Pater aeterno superum dignavit honore. Excelsumque dedit super omnia nomina nomen: En tibi pro tonsis tellus enotria palmis Supplicat, posito jam mitis Iberia fastu, Atque omnis, cui laudis amor, cui Martia cordi Gloria , qui castas Christum veneratur ad aras, Summissa te voce rogat: jam parce furori, Parce odiis iramque animo depone receptam Et jam si qua tuam licet aequa injuria mentem Versat adhuc, mirum, indissi dulcis amorem Comprime, vel saltem potiora in tempora dissere Nec tibi sit tanti saevo induixisse dolori, Invisaeque animum gentis saturasse ruina. Ut procul infreni dum te rapit impetu irae, Ante tuos oculos frustra tibi credita, Christi Hei mihi, Barbaricae populentur ovilia turmae. Nec modo non tantam studeas avertere cladem Sed scelus, haud ullo quod non delebitur aevo ipse caput, tantique unus sis causa furoris Unus agas rabidas nostra in praesepia Tigres. Et, Christi quem sancta Fides speraverat omnes
Ante alios, contra insidos contraque rebelles,
Semper habore Ducem , solum nunc sentiat hostem, Solius infestis videat sua templa catervis
139쪽
Et sua saera rapi nee te, super per hera fama
Cognite, commoveant proavorum exempla tuorum
Qui toties Scythico Latium turbante tumultu Transgressi gelidas multa cum laude per Alpes, Sponte sua amictis per mille pericla tulere Rebus opem , mediisque feri de faucibus hostis
Innocuos rapuere greges maioraque longe Audentes . tumida victricia signa per undas
Vecta Palaestinae fixere in littore terrae; Tantus erat pietatis amor, Christique recepto Intermissa diu renovarunt sacra sepulchro, Si te nulla movet priscae virtutis imago ἔAt saltem moveant, quos pulchros fissa capillos. Et lacrimis suffusa genas, tibi porrigit uni Assiduas Europa preces, age respice fines Illyricos, quanto furiarum turbine perfiat Thracia saeva Phalanx quanto foedata cruore Circumquaque Novi videantur moenia Castrie Quot strages quot damna suis ostentet in agris Tota Phalante miserabilis ora Tarenti
Nam Rhodos. gelido quisquis circumjacet Istro,
Quot passim Iacrimas, quot hiantia vulnera pandat. Praetere ori ceu prisca nimis, levioraque tantis
Ann Umerare malis veteres nova damna ruinas Exuperant, veterumque ferunt oblivia cladum.
Quid memorem celsis qua Neritos ardua saxis Ambracio praetenta sinu se tollit in auras, Barbaricos Latiis immissos navibus ignes 3 Infandumque rates immissis ignibus haustas pOcciduaeque manus raptam sine Marte, nec ullo Hoste premente fugam quum nescia vincere bello
Corda Phrygum, timidusque oriens Hispana, simulq*Itala Barbaricis toties assueta triumphis Rostra per sonias sequeretur turpiter undas. At non sic patriis pollens Octavius ausis Illo eodem Cleopatra loco tua signa, tuasque Dicitur extimuisse rates: scd fortius Urgens
140쪽
T dare terga fugae, victaeque reducere class1s Relliquias, patrii latebrosa in flumina Nili.
Nunc vero indecores, priscae virtutis egeni, Immemoresquo sui, toties prostrata tremiscunt
Hispani Latiique Duces Rhodopeia signa.
Nullane tantorum, superi, jam meta malorum FNullus erit modus afflictis o numina rebus ΘSat furiis scelerique datum sat denique nostri Innocuo toties maduerunt sanguine campi Pone odiis Rex magne modum tibi supplicat uni,
Unum te totus terrarum respicit orbis.
Credes ab Elysiis unum te poscere campis
Priscorum tot vota Ducum , auos inclita quondam Graecia Barbaricis genuit ditata ruinis; Atque alios prior ante omnes qui lignea suasit
Moenia pro patrio cives Conscendere muro,
Et Salaminiacis Xerxen superavi in undis: Quique prius clarum medio in Marathone tropnae urn Extulit & parvo qui facta ingentia campo Edidit, angusto qua pandunt tramite montes Thermopylae Stygiae certus discumbere coenae Totque alii proceres totque inclita nomina regUm. Quos Macedum, quo saue ora tulit non ultima bello. Illyriae, tibi protensi ad sidera palmis Commendant patrias post tot discrimina terras. Quin procul Iliaco te te de littore solum Hectoris umbra vocat per te mea Troja ruinis Eruta, ait, eteres iterum reparabit honores Impius Hellae nec Barbarus accola Ponti Dardanii cineris rumpet clamore quietem. Projce Tela manu sanguis meus e aspice quo O Extra aequi remque vias dolor impius aufert: Et bellis accinge tuos melioribus ausus,
Justaque in Ismarias infer tua signa Phalanges. Quod fortuna decus 3 quales tibi fata triumphos
Hinc tribuent quantisque tuum super aethera nom: Cum titulis , quantisque virum cum plausibus ibiti