장음표시 사용
61쪽
lobat adhiboro. Doni quo non ost insitiandum, Pythagoram scholas eXplicuisse de his quoquo rebus quae nil artem salutarem proximo spectant ot discipulis os Oioricis ut dicebantur multa tradidisse, ut sex decretis ipsius intelligi potest. Post Pythagoram in hac secta Empo doctos Agri-gontinus Τ) philosophus idemque medicus et poeta maximis laudibus so nobilitavit. Cum in rerum naturne cognitione multam operam atque studium impendisse, satis declarant monumenta veterum. Sod in scientia nupervestigatione rerum in vitae communem institutio nomcndentium earumquo dissicillimarum potissimum Versn-
quae his sunt similes egregio quaesivit, etiam rationem quandam non contoninendum de caussis rerum ad huma- onam naturam Spectantium quas natura occuItatas et latitantes videmus eXI'Onero ausus est. Quod ut ni gii- mentis Ostenderet cadavera crebro dissecuit. Ab Empodoclo nutem nonnulla δ) de s semine reporta et iam acriter proposita, fuisse, ut eum etiam recentiores quidam Sequerentur, ex Scriptis abundo putet. Caeterum notissimum est secundum Empedoclem ' omnia duabus caussis contineri, quarum una Sit deus, altera materia
I) Emped. surore correptus in Aetnae ardentis Insiliit voragines, quam quidem rem Patefecerunt ferreae ejus crepidae nummis eXAetna rejectae. Horat. in siae art. p Oet. 2) Plut . de plac. philosoph. lib. q. c. 16. Ibidem pIura leguntur ab Empedocle reperta. 3 Arist. de gener. anim. I. c. I 8. II b. q. initio et Iib. 2. fere iusne. Ren. IIorean Venus physique P. II. c. 5. AngIus AnOnym. Essay on Fecundation p. 24. Isalter Elem. phys. e. h. t. S. P. 120. t. 5. P. 8. Vide quoque Calen. de sem. lib. 2. P. 242. t. I. 6ὶ Origin. philosoph. c. 3. Cf. Iem. Alex. adin. ad gentes P. 42. et Riroin. I. 5. p. 599. POrpbyr. de abstinentia ab esu caria. lib. 2. c. 2 l. Diog. lib. 8. c. 2. n. l2. Plui. de plac. Philos. l. I. c. 3. Ari8i. Metilph. lib. I. p. 13. ubi de Emped. disseritur. Cal. de nai. hom. s. 5. p. 8.
62쪽
quae ossicienti se praebet riusque actio no sngitur. Indequo omnia repetens rationem Suam absolvit. At ut omnibus qui aliqua in re magni quiddam fecissent, sic Empedocli inulta ui singobant. Hic enim non modo seminam' septem dios exanimem in vitam dicitur ro-V0cRSSe, sod etiam pestilentiam apud Solonuntios 'Siciliae populos ovortam ex propinqui fluminis foetore sedasse. Ob idquo sei Solonuntii honoros divinos detulerunt. Quao lanion ros ut ox Ρlutarchi ci Luseriti
scriptis colligoro licol sic dobot intelligi, Empedoclem
eo quod duos alios fluvios, saltem ductus suis ipsius sumptibus instituisset omnino prohibuisse, quo minus flumen postilontiam involieret aeris quo salubritatem corrumperet. Postromo Empedocles scripsit δ) libros qua-
tu OI de natura et ' unum do medicina versibus hexametris SeXcentis, non Ex ordine literarum, ut Suidas vult.
Alia quoque ab eo scripta sunt, quae ad nos nihil adtinent. At magnopero dolonius, quod nihil nisi Dagmenta pauca ad aetatem nostram per, norint.
Nec minus litorarum studiis ingeniique acumino
ex colluit Alcmnoon Crotoniata,' Perithi filius, quem etsi Pythagoram sononi tosto Iamblicho β) audii serit Empedoclo superiorem volunt. Hic et naturno rerum COPnitione et artis salutaris peritia clarissimus cadavera
I Plin. 7, 53. Laort. 8. c. 2. n. s. et n. 11.2 Plui. de curios. in initio Laert. I. c. Cf. Κuehnii diss. l. c. qui totam hanc rem bene eXposuit. 3) Laert. I. c. n. I 3. Cf. Gal. Comm. de nat. bom. Init. t. 5. Apud Clementem hie illic tragmenta ejus inveniuntur. 4) Theodoret. de eur. Gr. ads. I. I. s. 547. Animum immortalem esse docuiti teste Laertio. Vide Arist. de anima I. 2.5) Jamblich. locuples auctor non est. At quum Aristoteles lib. I. Meiupli. c. 5. idem adfirmet, dubium vix est quin Alcmaeonia uiu minor fuerit. Cum iisque Plutarchus consentire videtur. Ob idque prius verba secimus de Empedocle, praesertim quum ab eo reperia ut ex Ilieris inter se comparatis perspicitur meliora secisse Alcmaeon videatur.
63쪽
unimalium primus dissemisso I) n quibusdam traditur.
Quae si vera essent Empedoclem aetate nnteiret. Elian tamen rem 'quod non liceat corio desintro non ita graviter ferent. Alcmaeonis nutom scientis anatomica quam late patuerit dinuro non possumus, quum rei ipSiu Stestimonia dosint; Asid illum in p) oculi natura inquirenda maxime versatum fuisse, de hac re convenit intor OmneS. Τum vero idem quum capras per aures spiritum' ducere animadvertissset, viam quandam dissecando fortui ina enisse quase ex aurium cavo in fauces pertineret, quaeque hodie nomen ab Eustachio inditum sibi habet. Supersunt non nulla Alcmastonis ad unatomon Spectantia, quae eXponere nimis longum ost. Verum ta
men hoc adjungo, quod apud Plutarchum hist. philos .
me memini legere, ab Alcmaoono caussam somni in majore vi sanguinis in vasa majora advecta positam osse, quae ubi aequabilitor diffusa osset homo rursus expergisceretur. Idem donique ut ex ionica schola Λnaximenes primus de natura scripsisse traditur. Atque haec sussiciant Alcmaeonis doctrinam modicam probarct.
Epicharmus Cous, Holothalis silius, insulis trimestris in I Siciliam doporiatus vitam ibi traduxit, ob idque uisurimis Siculus habitus ost. Ad philosophiam Pytha
goricam se contulit cum eaque medicinno studium eum junxisse non est incredibile. Quum vero et Iegibus1 Laeri. 8. c. 5. Cf. Chalcid. iii Timaeum Plat. p. 368. Eii. Fabricii. Stobaei serm. 99. de sanitate, ubi Alcmaeon in ea sententia est, sanitatis caussam Contineri aequabilitate saeuita tum, humidi, sicci, calidi, amari etc.; quarum una Ei alteram Superet, morbum seri. 2) CL ChaIcid. I. c. 3) Arissol. hisi. unim. Iib. I. c. II. p. 14. Cf. Κuelinii disS. I. c. q) Lueri. l. 8. c. 3. Fragmenta ejus collecta insunt in 'enient. Pomicor. Vide quoque II. Stephani poes. phil. p. 54. Clem. l.
l. 8irum. p. 30 I. Aelian. Hist. var. l. 2. e. 34. I. ciui . in longaevia. Suid. in
64쪽
Pythagoreorum impoditus ot Histronis tyrannido deterritus philosophiam publico non prosteretur, ad comoediam eterem se accinxit utque ita copiam sibi fecit praecepta Pythagorica in vulgus osserendi. Neque tamen artis salutaris studia deroliquit Epicharmus; nam Si Diogeni LaUrtio i) sidoni adhibomus ab eo sunt commemtaria de rerum natura et arte medica dorico Scripta,
Ex cujus scriptis intelligitur, ab illo ipso suaderi brassicam adhibendam mulis testium et genitalium, eamdemquo addit cum faba tritum plus valero, et cum ruta convulsis Optime respondere. Ab eodemque Epicharmo ')nsellus piscis cui cor in ventre insesso Aristoteles adfirmat ob id vocatus est εκτροισελογαστρον, quod a Communi ventris consuetudino discederet. Cn eas tamen nohunc cum alio Epicharmo, Demolochi comici Syracusani patre medicinae non imperito confundas. Clemens Alexandrinus non nulla nobis adservavit fragmenta Epicharmi, ex quibus ejus ingenii excellentiam sollertiam- quo satis perspicere licet. At Epicharmi Opera quaedam in bibliothoca Vaticana exstare testatur Labbeus p. 170., quod tamon ab aliis dubitatur. Ab eo scripta silius Metrodorus' in arte Salutari quoque versatus commentariis illustravit. Xenophanos COIOphonius quum in Italia Tolangao Pythagorast filii cathedram occupasset novam rationem philosophandi instituens scholam condidit Eleaticam ex Pythagorica mutuatam ac deflexam, Thaletis et Pythagorao ipsius praeceptis prorsus abjectis. Homeri quoque et Hesiodi scripta β) de diis exagitata ab eo et derelicta sunt.
65쪽
Itaque eruditionem δ) sui temporis moribus maximo congruentem coluit ox eaque disciplina maximam doctrinast laudem dotulit. Xenophanes autem quum perspexisSet sensuum judicium sallacissimum incertumqno osse et in
sola monte tamquam sonte lucis Veritatem omnem positam; us studia ad naturae quoquo cognitionem maximo intenta ad eam partem doctrinao magis excolendum non potuit non multum conferre. Ipso rationem suam totam libro
de natura complexus videtur versibus heroicis' scripsit. Quae caeteroquin Xenophanis placita fuerint addere non Iubet. Jam ut omittamus Parmenidis philosophiam ejusque sectatores Melissum et Zenonem qui quidem inter se aliquid dissentiunt, pauca disputaturi sumus do doctrina
Leucippea et Domocritea. Λ Zenone rerum naturaΘ cognitiono institutus Leucippus ut videtur Abdoritognovam et apud omnes pervulgatam philosophino rationem condidit, qua singulis rebus quae in sensus cadunt dicobat atomos subesse. Ob eamque caussum Omnia statuit esse insinita, unamque partem universi plenam, inanem alteram; plena parte contineri corpuscula infinita quae vi quadam impulsa in inanem illam circumcirca ferrentur et perpetuo concursu se ossicienti praeborontriusque actione singerentur. Ex quo conflari corpora Singula. Quae supersunt fusius exposita inveniuntur apud Laertium et Bruchorum, cujus ex opere a Piereroqu0que, Videtur, si non ad verbum, tamen Verbo tenus
. Tum Democritus Abderitos, Damasippi filius ut
quidam credunt si doctrinae studiis deditus et sapientia oumeucippo inchoatam illam quidem rationem excoluit atque absolvit, cujus dein exemplum ut notum est OI11-
I) Cf. Jonsii de Seripi. hiat. philosoph. I. I.
Μet. I. I. c. 5. I. 2. c. 5. c. 12. P. 67. Aristos.
66쪽
nibus vocentiores λ) quoquo sequi studuerunt. Hic nutem vir n naturae bonis instructissimus quum itineribus multis in terras remotissimas ) susceptis a Magis ot Chaldaois theologiam accepisset, coeli scientiam ot geO- inciriam ab Aegyptiis, ipsisque gymnosophistis Indiae et
Acthiopino multum usus esset quumque animi tranquillitatem tamquam ultimum sinem vitae sequeretur; tanta cupiditato discondi contemplandi quo sagrabat ut totum so in litoris abdoret atque Omnia quae artium Singularum complexu continorentur ud studia sua conferret. Ob eamque enussam in rerum domesticarum cognitione non
acquiescebat, sed etiam in δ) animalium dissectione multam operam impendendam putabat. Quod adtinoi ad artoni nostram Democritus ita sentiebat, corpus humanum Ox aqua et limo ε) gigni, ipsumque semen ex in
poro, ob quod simul atque in lucem editus ost mammam adpotoret. Somen autem q) ex universis ne singulis partibus iisquo nobilissimis corporis animalis oriri, quod
id om Hippocrati visum est. Ac in femina Τ) quoquo
semen emitti, et prout femina aut mas naturae vi magis valeret semellam aut marem nasci; at monstra, ubi
1 Laert. 1. s. c. s. cf. Pseudo-Orig. philosoph. c. XII. Seripia Cartesii, Gassendi, Neutonii et Leibnigii.
2 Laert. I. s. e. 7. Aelian. var. liist. I. d. e. 20. aliisque Iocis Cf. Clem. lib. I. strom. P. 304. Euseb. Praep. ev. Iib. IO. c. d. 3) Laert. I. c. Senec. ep. 90. Vide quoque somnia Borriehii de arte chem. P. 69. De aliis scriptis ei subditis Conring. do herm. med. I. I. p. 29. Schul g. hisi. med. Per. I. s. 2. c. 7. g. 53. Naude Apologie des granda homines accuser de inagic. est. 12. p. 100.4 Censortii. de die natali c. d. Ista tamen sententia a Democriti ingenio ac ratione studiorum plane abhorret. 5) PIut. de plac. Phil. I. 5. c. I G. . 6 Ib. e. 3. Cf. Hipp. de morbo sacro, et libr. de aere etc. ubi illud Iegere me memini. I) Arist. de gener. uni m. lib. q. c. I - 2. Cf. lib. 2. c. d.
67쪽
ex coitu crebriori s semen seminas alio temporo ne maris fluxissot ot coisset. Idom Doniocritus intoII gobat vitam
nem pondero. Animalia sanguinis θ) oxportia dicobat esse minutiora quam in quibus viscera conspici possent; at in illis sanguino praseditis si in eo osset ut conglutinarentur, cor et hepar cerni. Ob idque vi sanguinis intestina singula onasci. Mularum quo sterilitassem δ) ita explicat, ut meatus uteri statuat Vitiari, quod earum
natura cum iis quae Runt ullus generis non concropol.
Quibus omnibus comprehensis facile intelligi polost, Democritum pro suo singulari ingenio robus dissicillimis obscurissimisquo operam dedisse, et id quoquo perfecisse
ut animos et nequalium et recentiorum maximo impol-Iorsit ad studia literarum altius colenda. Quam ipsam ob caussam non potuit effugere invidiam aliorum quibuscum studiorum similitudine conjunctus erat, quod quidem inde patet quod illum virum ut Coisi vorbis utar jure magni nominis. iv malitioso adpoliarit Epicurus, Plato illius ne mentionem quidem fecit, Aristotc-Ios omnia ut solet ab eodem excogitata ac perpensa graviter reprehendit aut redarguit. Sed ros ipsa Doniocriti studia singulari humanitate juncta ingeniique magnitudinem abundo declarat; etsi non is sum qui votoribus nimium tribuam. Quum autem de vita Domocriti tradita sint multa quumque Hippocrates casu quodam cumco amicitiae vinculis junctis familiarissimo vixorit otpor literas saepius colloquutus sit; non abs ro fuerit non nulla subjungere, quod ita facilius ost moros magni
viri animumque cognoscstro. Satis vero constat inter omnes, Democritum in studia rerum naturalium, mor
1 Idem de spiritu c. 3. M Id. doe anim. part. l. 3. c. a. et quae sequuntur.3 Id. de geli. anim. lib. 2. C. 7.4) Vossius de philus. sectis P. VII. l. 12. P. 49.
68쪽
lium, mathematicarum humanitatisque ot singularum litorarum omni pectoro incumbentem omnes hominum societates fugisse solitariamque vitam in speluncis et Repulcris traduxisse, quo magis secum agens de rebus naturae cogitaret. Quum igitur caetoris robus humanis prorsus contemptis in studiis doctrinae adsiduus esset quumque neScio an de hominum ipsum domirantium
stupore subinde rideret, is ab his ipsis mento motus habobatur. Quocirca ab iisdom hominibus Amolosagoras ox principibus civitatis missus ost ad Hippocratem, cui
Ιitoras redderet quae Signisicarent Democritum amentem osso, interdiu et noctu ridero ac vitam nihili lacoro; volucrunt voceS eXplorare, de inferis et daemonibus scriboro mulinque absurda tradere. Eamque ob caussam
volobant rogatum h) Hippocratem ut ad ipsos veniret. Uippocrates Se venturum promittit arto salutari laudibus summis olata. Itaque dedit literas ad Dionysium amicum qui se absente rei familiaris curam haberos; ad alium qui navem et medicamenta compararet. Et per somnum ab Aesculapio admonitus fuit ne Abdoritarum sententiam Sequeretur. Τum postero dio Abderas ad- pollens omnes in portu congregatos incolas animiquomoostitia adflictos offendit. Qui quum animum collegissent Hippocratem clamore excipientes et gaudio Oxsultantos ad philosphum per forum deduxerunt. Hippocrates in alto colle conspexit populis Stipatis Doniocritum sub platano patulis dissusa ramis sedentem super Iapide cum veste crassa Sino calceis. Ipso habobat Iibrum genibus impositum aliis utrimque positis accumulatisque animalibus oX toto resectis; interdum scribobnt intonio, interdum quiescebat Secum cogitans, tum donnabulabat visceribus animalium inspectis. Quod quum Abdoritae maxima cum animi perturbatione Hippocrati Ostendissent, is Salutans Democritum accessit. Hic ut
I IIaee iota res Iegitur dii epistolis spuriis Hipp. p. I 273 ad 1286. De scriptis vide Fabr. bibl. gr. I. 2. c. 22. P. 803.
69쪽
- - 45 Hippocratis nomen audivit eum adsidoro jussit intorrogans, cur illuc profectus esset. Caussa autem rot nudi indo robus ox intima philosophia potitis diu multumque disseruit, quod Hipppcrati admirationem injecit tantum
ut non modo se doctiorem ab eo discossurum fateretur, sod cundum omnium Abdoritarum sapientissimum doctissimumque esse prostoretur. Ita factum est ut quum Hippocrates Democriti jucundissimao consuetudinis fructu usus esset inter ejus discipulos referretur. Caeterum permulta scripta referuntur λ) ad Democritum quae memorare non est hujus loci.
Nunc venimus ad Horaclitum Ephcsium, BIysonis silium qui adoloseons natura subtristis ingoniique acto praeclarus adsidua meditatione id adsequutus ost ut )facultatos animi quasi demensus nihil so sciro intolligeret. Discondi igitur initium ex semet ipso exorsus dolii Xenophanis et Hippasi scholis interfuit indequo accopiis Pythagorae decretis postea rationem suam philosophiae
conspersit. Ab omni hominum societate remotus vitae umbratilis amantissimus pro singulari animi sui natura totum se in cognitiono rerum collocavit, adpo ut etiam rogatus a Dario rius amicitiam et clementiam sperneret. Odio onim hominum commotus ox urbe discessit vitamque herbis et oloribus sustentans vixit in montibus,
quo nihil pulcrius, nihil jucundius osse putabat. Nec
vero ita multo post accidit ut graviter aegrotaret, Si Laertio fidoni habonius; quumque medici convenisSentnoque tamen de morbi caussis et remediis consontirent, resutaturus eorum imperitiam ac petulantiam more Suo obscuris vorbis interrogabat, quonam modo εκ τὐ μομ- ποι 1τεος. Quum ignari medici nihil quicquam resp0ndere possent, merito sunt oxpulsi. Laborabat nutem DX hydrope, quem α-την Graeci vocant. Cnei e
70쪽
rem ut Democritum sempor ri Risso, ita Horaclitum omnia humana doctovisse quod homines vitam scoloribusniquo flagitiis contaminatam agerent, Scriptores quidam confabulantur. I ripartitum Scripsit librum de natura, republica et theologia, cujus ab ipso in tomplo Dianaoropositi jacturam graviter ferunt. Illa autem scripta n Cratono in lucem protracta obscuritate erant tanta, ut cruditi soli legerent, ne philosophiae arcana evulgarentur. Hinc ei nomen σκοτεινου inditum Clemens Alexandrinus auctor est 5 Strona. p. 516. Etsi vero ox illo oporo nihil nisi fragmenta reliqua sunt, Heracliteam
tamen rationem ex ullegoriis conflatam osse scimus.
Ac primum quidem Heraclitus ita Sensit, principium omnium rerum οInnisque vitae ignem osse unde omnia διαπυ ασιν nuS erentur, δια μάνωσιν resolverentur. Illud
ossici por inimicitiam, hoc per amicitiam; ac continuato quodam motu ignis omnia tamquam sumen ferri. Cuncta igitur vi mutua quadam gigni et contineri; quod ubi interrumperetur aut haereret, Omnia interirent nocesse esse. Quaeque ex igne constarent rati Ono praedita osso animamque dare et deorum et hominum naturae. Aliis autem multis in rebus cum Xenophane consentire videtur.
Atquo haec dicta sint de praecipuis Heracliti praeceptis. Conseras quae infra de Hippocrate disseremus.
Haec habui quae dicerem de philosophorum qu rundam studiis. Vidimus igitur philosophiam parvis
1 Cf. Plin. I. T. e. I9. Laert. I. c. unde omnia haec nostra sumpta sunt. Clem. AleX. quoque de eo mulia passim narrat; itemque Sext. Emp. adv. math. I. 7. g. I26. Hesychii de iis qui erudit. claruerunt Iibr. Tertuli. de an. c. I S. Mercur. var. Ieet. lib. 3. e. 10. De placitis Heracliti vide Olearii dissert. duas de princip. et γενέσει rerum eX mente Heracliti. Schleiermacher: Heraklitos, ster Dunkle, voti Ephesus; dargestelli aus den Truin-mern seines Werks und deii Zeugnissen der Alten. Wolpa undBuitniatin's Alterthum swissensch. Ηd. I. S. 3II. Theod. Lud. EiehhoII disp. heracliteae. Mogunt. I 824. 4. De scriptis Fabr. . c. lib. 2. e. za. I. d.