Ioh. Angelij Werdenhagen, i.c. De rebuspublicis Hanseaticis tractatus generalis Ioh. Angelii Werdenhagen i.c.c. De rebus publicis Hanseaticis et earum nob. confoederatione tractatus specialis

91쪽

-44 RERUM P. UANS . to loco: ubi nescio qua licentia, Bardonem istum B egem facit: sed dBardis gente. Boreali et quam etsi apud nullum scriptorem se legisse locis citatis idem Crancius assirmet . venire tamen in mentem ipsi debui Gset, minime eos praeteriri, tum ab Adamo Bremense, tum ab Hemoldo,

quos equidem ipse legit, peneque de

verbo ad verbum exscripsit, nominare vix dignatur. damm Bremens lib. I . cap. 3. mentione quavis obscura, indicat Bardos: disertius expressiusque. Hemalam lib. I . cap. 6. 2S O2 6. ubi Stormariis, Holsatis & Dit- marsis confines, Magnoq; Bilingano subiecti fuisse commemorantur. He- moidi verba ipse Crancius repetit. a Saxon. lib. v. cap. xxv II. Candalia lib. 3. p. 6, 7, 9. O 2o. Eoque minua

ignorare Bardos potuit. Quid quod

vetus interpres Iuvenalis, editus aPithceo, ad Satar. xv I. Bardos vocat gentem Galliae. Comprehensos au- tem Gallorum appellatione etiam Germanos nemo doctus ignorat. i Bardorum nomen mere est Germanicum , apud Saxones necdum

desitum, dictum a qualitate loci. Est autem Saxonibus tam Cisvestrianis, quam Transvestrianis vocabulum Barde

92쪽

est i

stila euselo nati ibi

PARs TERTI sdorde, locus planus 6c uber, ut Ioannes Neowaldius I. C. Comentario de Antiquis VUestphaliae colonis. Fea cerus lib. I v. Chron. Catio-Philippici intelligit Planitiem montibus subjectam, quae fertilissima, & quasi horreum vicinarum regionum,hinc suos reditus atque proventus annuos percipientium. suifragatur utriq; Θ-gmbergivi Chron. m. cap. XI II. istis verbis ; ex Germanico transsatis:

Borde. id est, terra perquam fertilis& frugifera, quae frumenta & proventus di tillimos edit. Nec dissent christop. Entet elim inchra n. Vet. March. ubi haec habet: Est autem Borda iuxta veterem Germanicam locutionem, quasi horreum . quod terram ex frumentis divitem denotat. . Inde Bordae Magdeburgicae, una Alta die Holleborde , altera Sylvatica, die Holtaborde. quamvis & tertia adiici possit, salinaria cis Albim, & quarta trans Albim, quum totus hodie Archiepiscopatus in quatuor dividatur circulos , qui iis nominibus exprimuntur. Et secundum has Borda Halbetstadiana , Gottingensis, de Embeccensis cis Visurgim: ultra eum Susatensis,& Vvendena in agro Lip

pi easi. dcc. Est autem Borda nihil alii d,

93쪽

ης Rrnu M p. HAN S. aliud, Quam terra cultui apta, quasi Tavverde, unde & agricola Naz ver, qui tcrram frumentariam aedificat. Quemadmodum etiam paIustrium locorum incolae nominati sunt a paludibus Bro heri, Romanis Bructeri : pascuorum inhab: tatores

Mars cher, iisdem Rom. Marsi sic a fundis feracibu' nox en sumsere BOrderi, Latinis Bardi, ii quibus Bardis nostratibus, non a Bardis Gallicis Sacerdotibus, nomen suum quoque habuit Bardevicum,quasi Bardorum Castellum, quum VViec, teste Alfredo Anglo-Sagone, antiquis Saxon obus Castellum significarit.

CAP. II.

De Orhine vera tirbis Trunsvicensis , Luneburgensis, Bremensis, ct alia

rum ad huc Saxon. oc.

Sic etiam idem prope refertur de

UBrunsviga aut Brunsvico , quo si unonis vitum dicere velis, ex quo toti Dueatui postea nomen ortum est, quum longh prius vicus fuerit, quam alterum nomen a ructum sit.

94쪽

P LRs TERTIA. IBrunsvicesi satis asperam & frustraneo conatu barbaram litem in quaestione status sui movet, villam ipse facit, longe antiquiorem, quam ipsi Branones Dynasti uerunt, oc confitetur quoque , quod alii Brunones

extiterint ante Carolum Magnum, ceu ex narratione historica Georg. Fabric.

de Orig. Saxon. convictus, dc simul ex Annalibus Brunsvigiis id adseverat, VVerechinum quendam duos filios vultikindum M. & Brunonem procreasse; cuius mentio fiat Anno

cluristi Nam, inquit, postquam

Osto-Saxones in verba Caroli Magni iurarant , occidentales ad Villam VVigam, ubi dein Brunsviga aedificata, cum praedicto Brunone quoque occurrerunt, quo defuncto filius Ludolpivis successir, imperavitque Saxonibos cis V surgim dc in Herciniis. Enitescit igiturLudolfum neutiquam Orientalem Saxoniam avito Vesvaliae regno adiecisse; sed aso annorum intercapedine quaesitam de subiecta successione continuasse. Namque saxones ex Nortalbingia adventantes, & ex Vnstroto flumine redeuntes, Clotorio annuente, cinno chri f.

6so, devictis Uinulis, Ostvaliae partem adauc postidetatibus, Francorum

95쪽

8 RERUM p. II AN S. subsidio occuparunt , illique a se

victoribus Saxoniae nomen imposuerunt. Ostvaliae tamen denomi natio usque ad Carolum Magnum promiscuh perdutavit. S r. Petr. d. a. 149 279. c. i s.f. Quamvis Dich. d. l. ipse deside dictorum dubitet. tamen maxime ita profert, ut ex iure successionis & forma regionis convinis eat , Brunsvicenses semper cum urbe sua subiectos fuisse , absque ulla

bus Guelphicis. Sed quam gravitetheic bis impingat & sibi contradictor ps sit, id ex antecedentibus , di

mox sequentibus n. II .d. t. manus stissime apparet. Etenim in Praece

cum veritate rei ipse ita locutus de aperte confessus est, quod status Saxonum fuerit semper liberrimus, Milli regiones in ar, t aquam liberrimus populus occuparint possederint atq; rexerint adeo, ut gens Saxonica constiterit ex senatu ac populo, uti Al molnus tib A. e. I .fl. 2o8. testatur. Vbi igitur regiminis forma ex senatu Populo constat, ibi certe non datur ulla regiminis successio haereditaria,

sed, velut olim apud populum Ro

96쪽

PARs TERT et A. manum, maximi vigor: s est electio: sicuti ipse quoque luculentius id O.

Io, er Ti. exprimit, quod non tantum Saxon i a tot IDuces habuerit, quot pagos, micvine. de vii. er mor.

euphae p. a.c. q. sed etiam quod senatui delinii seu erit ex primoribu , ut ex Oinnibus pagis delecti iα Nobiles , semel in anno consilium generale in media Saxonia iuxta fluvium Vestarim in Marchio coegerint; &, bello immiciente, sorte delectus fuerit Dux regia dignitate coruscan . n.

7. 3. quo etiam ita ponit Mezb. in Irme senua sua c. q. In quibus certe ipse sibi contradictorius est Knich.&opinionem suam, de successione regi minis haereditaria, plane subvertit: undE etiam alterum consequens,q iod a. n. i et 3 ponit, quasi Carolus Magnus cuique Dominorum lc procerum reliquerit suas haereditarias ditiones , ceu id repetit n. i 6. similiter collabasciti&subvertitur quuim

n. Is expresse confiteat ur, Carolum

Maga. nullos constituisse Archimystas, sed tantum Episcopos aut potius parochos & doctores; In politicis vero nullos designas e Ducer. Qmppe hoc propter libertatem populi, quam salvana sandem propter tot xesisten-

97쪽

RERT MI. HAN . tias & ut rebellandi occasiones omnes tunc praescinderet, illi concedere coactus: erat, non potuit, quum populus Comites sive Iudices de Magi

stratum jure suo constitueret. Inde . quoque condendi urbes .& er pidi

propugnacula ius , semper liberum

habuit atque rEt inuit, quum saltem defensioni suae, necessitate ingruente aput aut Ducem eligerent. Deinde alteram sibi ipsi conflauit contra- dictionem, tum civitati Brunsvicens suam num. I I . abnegare studet hoe absurdo libertatem, quod Mnte Carol CNag. Brunsvicenses nondum in rerum natura steri nix: Nihilominus

antea v. Io . confessus est 6c concensat, quod ηπ.77 s. ad villam Vigam Osto-Saxones in verba Caroli Magni juraxint. Si Viga fuit,necessum quo. que est, quod Castellum tale exti t

xit , apud quod habita fueritat alia

transactio , licet nondum plenum nomen Brunsvigae fuerit: Quamvis nec hoc concedendum.Namque hei equaestio maxime movetur, de di versis lBrunonibus , ut ipse iterum fatetur nicb d. i. n. 14. quorum illum pri Dcum, & alterum posteriorem vocat. Si'aprisco nomen accepit Urbs, iam Mite Carolum Magi ratim certe ; nec tantum

98쪽

M A a s T E n T r tantum ante Carol. Mag. , sed etiam longe altius eius origo reperenda erit. Nec refert ,' quod nata tio nominis toties inciderit. Etenim Brunsvig Ptolomaeo, qtii sub Antonio pio I m'Per. circa ani .nat. i a viair, iuxta Francisci irenici sententiam Tubi surgium , ceu idem Mani I. in Chronso probar, vocata est. Ideoque reeta Braunsvicensum:Syndicns in Viterioribus &'Notoriis exceptionibus de

novo emergentibus, contra Ducem Henricum Iulium, i R Camera impe riali Mnno 16C 2. I9 .April. Spira in pancta hemagiat mutua ob gatione prAE' standi , produmn ari . 23. asseverat , ex veritate rei hoc constare, quod Vrba Braunsvicensi scospicuas praeeminen

tias, bc praesertim jura capitis ProVin 'eiae s id est Metropolitanae adc maxi- 'mae civitatis Saxoniae possideat, atque ita juxta ius Saxonicum Rom. Ces Maiest. ct sacro Im'ro in caussis Appellationis immediate subiecta fuerit,

priusquam unquam Prorincia ea Brai nivi censis in Ducatum transfor- 'mata dc investituram Imperii acceperit: quod etiam in 6sqq. artis. plenius explicatur; nec ipsi icb.dI.num.

i, O Αα dissitetur , quod Otto M auur demtuu Ducis veri titulum ire

99쪽

x R M MF. HApublicia Impcrii Countiis primo acceperit, etiam tandem Fcidericus II. imperat. n.' cis. I 23 s. renovatio ne sua eonfirmarit. Ita accidit saepe , us eadem res aIio atque alio nomine salutetur , quando vel circum stantiae mutantur, aut aliquid amplificationii priori adiicitur fundamento . Non tamen propterea Originis primae status subver titur.

simili modo id de Lunaeburgo

quoque affirmari loterit, quum animcompositionem istius novi nominis, originis eius fundamenta ex priscis temporibus constiterint sibi: Etenim

licet plane sit fadulosum, quod Iul.

Caes. arcein Lunae aut Castellum ibi dedicarit; tamen ex superstitionibus Idololatricis aliis hoc abnegari ncn potest . quod I lolis variis Saxones

fuerint obnoxii adeo, ut etiam rem

pia, castra dc propugnacula iisdem consecrarint, quum ex historicis hoc satis constet ,&supra dicta simul de clarent. Nec abnegat id Mel. in υ- mensita cap. x, ubi & ldolo Martis

cogitur suum adsi .nare castrum . Crantetius, inquit, in Saxonia loco supra citato, montem Er sbere a Castrosve propugnaculo Mersburg distinguit l, quam benὸ, iudiceat eruditi.

Idem

100쪽

Pans T r R T r A. Idem praeter rem disputat an Meν ιMrgum sive Fresi urgum fuerit u vel νa Naxon ta,vel ad alam Thuring- vium ' ubi hodie quoque Vrbs EpiΩcopalis Mersburgum cui nomen nona Marso prisco ino Heroe Teutonico, neque a Merowigo plancorum Rege

verum a loco depresib, ut Petrus Albinus in progymnasmatis historiae saxon pag. 7 o. innuit) quum Chronicon Saxoninum vetus disertarem definiat his verbis i Haec erat forma Idoli Martis Mariburgi quod Carolus Mag defruxit in Winvalici Aecusas idem Crantalus praeter meritum scriptores Gallicos, quod perturbath rem

explicent, omni a confundentes. cerore annales satis plans,&, squid heie dubii, ex solo Widechindo tolli potest. Is enim bellum civile quod ει- ro Mag. Gesareum fratre Dan emaromismarin lib. t .vocat Tammοηe die. tessit, describens, dcque eodcm Eres hergo loquens, non in Thuringia, sed in Venualia bes latui nostendit. Meminit enim villae freta , qui locus hodie etiam λ perest E regione We denae Monasterii imp-riat s ortinis Benedictini: Meminit praesidii Badι-

lik , quod hodie Bellich dicitur,infra Rucen oppidu ad Ruia fluvium.&o