M.T. Ciceronis Ad Marcum Brutum orator

21쪽

M. T. CICERONI sest,& omnibus. decere, quasi aptum esse consentaneiimque tempori S personae, quod cum factis saepistime, tum indietis valet, ua vult' denique, S gestu, Incessu. 5traque ab -- -hυς mnudas poeta iugit ut maximum viti qui S ,- --3, PES etiana una proba orationem affingit unprobo, stul- ' ri tou ripientis si denique pictor ille vidit, cum immolanda

'NE 2 tristis Chalcas esset, moestior lysses moereret caput Agamemnonis esse,quor Hira Id dici illu luctum penicillo non posset imitari si

IH -- enique histrio quid deceat quaerit quid faciendum orato- 'iistitemus tSed cum hoc tanti siliquid in caussis, earum---- quasi membris faciat, orator init illud quidem per spicuti est, non modo partes orationis, sed etiam caustas totas, alias aha. TR ii endi esse tractuas Sequitur,ut cu- tu seu peneris nocἱ quaeratur 'io mula, magnum opus, x - - gymum, Lispe iam diximus: sed ingredientibus consu- α JMndi fuit uid ageremus nunc quidem iam quocu-

r ab indisertis re plus quam 2 ii ne disterens. Itaque et qui audiunt, quantiis ipsi uitantes sint,tamen illo modo confidue se posse dicere. Nam orationis su btilitas inaltabilis sindem,

illa videtur esse hi nil, sed niuim Ue Hen sil

Etsi enim non plairimi anguinis est,habeat sananTuccuin

i illis maximis viribus careat sit

Q. ,- - α MPm Miticulis numerorum eximamus Sunt enim quida' N auditata numeri,de quibus mox agemus, obseruan- T ui ratione quadam,sed alio in genere Oration ς -

no relinquendi solutum quiddam sit, nec vagum tame o απ.es gressi a re, non ut licenter videatur errare Verba etia . c. verbis quas coagmetare negligat. Habet enim ille aquana

22쪽

ORATOR

hiatus cocursu vocaliu molle quiddam, de quod indicet noingratam negligetiam de re hominis magis quam de verbisi a Dorantis. Sed erit vidensu desedicul=,cuinax duo ei libe: c- rior Π I int,circuitus cogntinaoque verboru Illa enii τ', fe 5s:

ipsa contracta, minutato negligenter tractata sunt, .

uaeda etiam negligeritia cli diligens pia ut mulieres esse diTUAS. 2ctitur nonullae inornatae,quas id ipsum deceat: sc haec sub ψω. tilis oratio etia incompta delectat. Fit enim quidda in viro α -- Ρ - que,quo sit venustius, sed novi appareat. Tu remouebitur si hi MI Nomnis insignis ornatu mali p)argarit a mei, necula

quidem adhibebunthii Fucati vero Laedicamenta cando 'U' I. st tam

ris,dc ruboris, omnia, Te lentu elegantia modo, S mundi in Ita .i.

ν Cae quartum numerat Theophrastus in orationis laudet di x: bus, ornatuna illud suaue I astitans, ac α cr brὶ qu -- sententiae ponentur nescio KIeTaurito nitae atque. Si ει -- es: di in hoc oratore dominabuntur. Verecundus erit usus orae δ' toriae quasi supellectilis. Supellex est enim quodnnmodo . e. ostra, quae es , in

Urnatus autena verborum duplex unus timpIlci uni alter collocatora Simplex probatur In proprus villatisque ver-s, L. M alienis aut transirium, aut iactum allianae,ut nautuo, aut , factu ab ipsb, aut nouum aut priscum S Inuutatum Sede G' Ἀ--- α'

etIam inusitata, ac prisca sunt in propriis, nisi qubd raro uti set mur. Collocata aute verba habent ornatu si aliquid con IMcinnitatis efficiunt, quod verbis mutatis non maneat, manente sententia Nam sententiarum ornamenta, quae per i a 2 manci etiam si verba mutaueris, sunt illa quidem permula AC

ta: d Qtia emineat, pauciora. Ergo ille tenuis orator moti rta in elagans nec in faciendis verbis erit audax,& in transifcrendis verecundus, ct parcus, S in priscis reliquisque

23쪽

M, T. CICERONIS

ornamentisa verborum, dessententiarum demissor,transitatione fortasse crebrior, qua frequentissime sermo omnis utitur non modo urbanorum sed etiam rusticorum. Siqui-

m. vii is eorum gemmare vites,sitire agros, laetas esse segetes, linis . UE SM frumenta. Nihil horum parum audacter,sed aut

simile est illi,unde transieras aut si res suilmyullum habet i, Umen,docendi caussa sumptum, no ludendi Videtur. Hoc . 22 MLA θ ornameto liberius paulo, quam cieteris utetur hic summise

s et arta dicaciae , -- Π liccter tamen, quam si genere dicendi teretur

in AEae , - ' amplissimo. Itaque illud indecorum, quod quale sit ex de in coro labe Stelligi, hic quoque apparet, cum Vel A quod Issus transfertur, idqi

quoque apparet, cum verbum alitque in oratione humili ponitur, illam autem cocmnitatem, quae

Tiry M idem verbum ab his etia in sententiaria Ornamcta tranuer- vr, adhibet quidem hic subtilis, quem nisi quia solu, te-royiΙ recte quidam vocant Atticu sed paulo parcius. Nasi,ut in epularum apparatu a magnificentia recedens, no se parcum olum, sed etiam elegatem videri volet eliget qui Sm his eniim pleraeque aptae huius ipsius oratoris quo loquor, parsimoniae. Nam Illa,de quibus ante dixi, hinc acuto fugienda sunt, paria tibus relata, de similiter cf. -,eodemque pacto cadentia. immutatione iterae '' 'et 'e' quasi quaesitae venustates ne elaborata cocinnitas, quod Glaucupiu delectationis manifesteseprchenjulnem Itemque si quae verborum terationes COTRlO ,& clamore requirent, erunt ab hac famaaillic ne orationisias Geso qUΠα terra Uti,continuatione verbo mi rum, modirelaxet c diuidat, laturque verbis quam vu- cias imis, tranationibus quam mollit limis. etiam illa sen-e - acnti. rum lumina alitimat, quae non erunt vehementer il- faciet rempub loquentem, nec ab inseris mor-

24쪽

v 'voce sic etiam oratione stippicicor ed pleraque ex il

lis conuenient etiam huic tenuitati, quanquam iisdem Or namentis Vtetur horridius: talem enim inducimus. Acce RQ poris,Vultu tameti musta conticiens, non hoc quo dic --, Ψ--

Ilis induc , sed illo, quo significantqngenue tuo sensii 22 TOT

quidque pronuntient. Huic generi orationis aspergentur Σ - etiam sales, qui indicenarum duo genera sunt, viis utetur utroque, sed allefoui narrando aliquid venuetiam sales, qui indicendonuntiam quantum Valent: quo rum duo genera sunt, unum facetiarum,alterum dicacita-Θ- -

tis Vtetur utroque, sed alino in narrando aliquid venum, 'ste, altero in iaciendo, mittendoque ridiculo cuius generat zv- γ en, ridiculo sic virum oratorem, ut nec nimis frequen, R vi, ne currite: nec sub j smoine inimicum nec petur: D P et

ib* in probum alec in Atanitatem, ne inhumanum,

ec in facinus, ne odii locum risus occupet neque aut si O 'L ZIllud indecorum reseruntur. Vitabit etiam quaesita, nec ex 2

da paria dc micitiis, nitatibqs inhabit insanabiles contumelias tantummodo aduersarios Met, nec eo tamd di semper, nec Onancis, nec omni modo quibus exceptis sic' - αVtctur sale,& facetiis,ut ego ex istis nouis Attius talem cstm nouerim neminem , cum id certe sit vel in es Q esii 25 vanc Edudico formam summissi oratoris, sed magni, G2: naens germani Attici quoniam quicquid est falsum, uti 'salibre in oratione, id proprium Atticorum est e quibu- t Πen non omnes faceti, Lusia satis,& Hyperide; Dei des raeter caeteros sertur, DemosthenA ii Atl f quo uide mihi nihil videtur urbanius, sed non tam dicax

25쪽

M. T. CICERONI sfuit, quis 'suus est Ilithi liud Sioris ingenii hoc malo

. -- ris artis Vberius ei allud air quantoque robustius, quam ori ibochurnile, de quo dictu est: suinmissus auic, quam illud,s es, δε- e. dc quoi in dicetur,alnplissimiain. Hoc in genere neruoru- a z ruta ΘkRxun, suauitatis autem est vel plurimu . Est enitnil tentu quam hoc fucleatum: quam autem illud ornat hi, - - - , monostinaque, summissatis. Huic omnia dicendi ΤΠmentam V in forma, sua ultar qua multi uoruersit apud Graecos. Sed Phalereus De

ititit caeteris: culus oratio cum te . --- int, tum illustrant eam , quasi stelia quaedam , translata verba, atque immutata. Translata ea di

- --οω--. - inopiae cauila tra stertatur. Mutata, in quibus pro lya verbo proprio subiicitur aliud quod idem significet, sum- tum ex re aliqua consequenti. Quod quanquam transte Wndo fit, tame alio modo transtulit, cum dixit Ennius, ars pro patria arcem dixis- X tricani tetribili tremere tumultu cum IiAmula Hanc Hypallagen rhe

Uquia quasi sum mutatur verba pro Verbis. Metonymi rueta an rammatici vocant, quod riominatra steriatur Aristote les autem translationi haec ipsa subiungit. in abusionem, C tachresin vocant: ut cum minutum dicimus am-

- Κ - mu pro paruo, Mabutimur verbis propinquis, si opus est, vel quod delectat vel lubilicet Iam cum fluxerunt continua plures nati stationes, alia plane fit oratio. Itaque ge-

12S, - elius ille, qui ista omnia transtationes vocat. Haec trepiG

iatio est apud eum multa, tamet inari tatium nusqtum crebriores. In idem genus orationis loquor cium di illa modica,ac teperata iverboru cadunt lumina omnia, nulla

26쪽

i bus defluximnioru sed spretum a subtilibus , repulsum a se sis . grauibus, in ea,de Quadoqitor, mediocritate cosedit. Teres et tius ei ille -- copiosus, gratari,ornatus, in quo prose

cto vis maxima est. Hic est enim cuius ornatum dicendi, copiam admiratae gentes, eloqucllain, in ciuitatibus pluri

Fucta alere pasta sunt: sed hanc clientia, quae cursu ma sita sinituque ferretur,quam hilpiceret nanes, quam ad n C mira Mur, quam se assequi posse diffideret. Huius ociuξ ' απα

inodo percingit, modo arsipit laensus inserit nouas opi*m. 22 ς' mones,euelut insitas. Sed multu interest interio dieens 'genu dc superiora. Qui in illo subtili, S acuto elaboraui I. CG- vota dide arguteque diceret, nec quiritia altius cogitare 22T Uz πhoc 'no prosectoaegenus orat, De V in1--- U. - nimeque nisi ico versabitur,sin ignercoi s m inunquam cadet. Medius ille ae et taurin Odicum S tcρο- cit ancipites dicendi, Incertosque casus: etiam sui vado mi G ὰ, rq - 'nus succedet, ut saepe fit, magnum tamen periculum no adibit, alte enim cadere noninest, At ve e noster . . .'uςm principem ponimus, iis, ad hoe In una ' natus, aut in hoc solo si exercuit, aut liuie, e fieri studet uni, nec suam copiam cum illis duobus generi si h

missus,quod acute, veteratorie dicit, sapiῆ iam,mediu EMM WID A suauis: hic autem copiosissimus si nihil est aliud, vix satilia Iet

27쪽

i dicere, praetertim cum cauilla partim totae sint eo modo, partim tuu ex α'' Sparte tractandae si is non praeparatis auribus 1Elammare re ET . . f., ME Ucre apud sanos, de quasi inter sobrios bacchari vi- c nos nivs videtur Tenemus igitur Brute, quem quaerimus, . s. ea immo. Nam manu si comprehendillem, ne ipse quidesua lata eloquentia mihi persuasisset,ut se dimitterem. Sed inuentus prosecto est ille eloouen . quem nunae rada Vidit . Antonius. Uis est igitur ist coplgna breui,Maesi ribus. Is enim est eloques: qui S humilia subtiliter, i gna grauiter, mediocria temperate potest dicere. Nemo is, inquies unqua fuit. nec fuerit, ego enim quid desyde' c. -- ςm, non quid Viderim disputo redeoque ad illam Plato- na dixeram, re frinam A speciem,quam etsi non

quentein quaero, neque quicquam mortale,&caducta, sed illud ipsum cuius qui sit compos, sit eloquens: quod nihil est aliud, nisi eloquentia ipsa quant naitis nil inStis oculis videre possumus. Is erit igitur eloquens ut illud idem' iteremus qui poterit parua summill e modica temperate, magna grauiter dicere Tota mihi caulla pro Cecinna de verbis interdicti fuit res inuolutas definiendo explicauim ciuile laudauimus, verba ambigua distinximus. 2 M. GK - ivit ornandus Pompeius: cmperata ora TmseitatiH-In omni ge-

di iriiugi onis exaruinus. At haec interdia temperan- LL,Sc varianda innt. Quod igitur in accusationis lepte γα σέ, - bris non reperitur genus quod in Habiti quod in Corne- U, nostris defensionibus quae exempla si elegilsem, nisi vel nota esse arbitrarer,uc polle eligere lui με- uaereret. Nulla est enim ullo in genere laus oratoris, cu

28쪽

ORATOR. rstibus non sit aliqua si non persecti0, τε - at conatus tamen atque adumbratio non ait uimur in Muuid deceat videmus: nec enim nunc de nobis, scd de re di--α i

cimus: in quo tantum abest ut nostra mircinur,Vt i u ς 'res difficiles ac morosi simus,ut nobis no satisfaciat ipse Demo S 'ri sthenes qui quanquain unus eminet inter omnes in omnil nere dicendi, tamen non semper Implet aure mea . ita N

nitumque desuderant. Sed tamen,quoniam inunc u Or Iz: θ. 1- torem cuin eius studiosissimo Pammene, cu cllas Athenis E . totum diligetissime cognouisti, neque eum dimittis ema nibus,&tamen nostra etiam lectitas vides profecto illum multa perficere, nos multa conari illum posse nos velle, quocunque modo causi a postulet,dicere. bed ille magnus, nam&successit ipse magnis, .maXlmos Oratores habui --

aequales: nos magnum fecissemus, si quidς pQxuist lem tet quo contendimus peruenire, in ea urbe, in qu/ v. i 0 inuri tomus hauditus eloquens nemo erat. Atqui si monile Crassus eloquens visus non est,aut sibi ipse, nunquam. UT E ta visus esset, nunquam Sulpitius, nunqu/m Qxxςnae nesius. Nihil enim ample Cotta, nihil leniter Sulpitius, no HEU rmulta grauiter Hortensius Superiores magi ad Omi Π LUAE . . nus apti Crassum di , ontonium . l. ira I Sy

rius

iustionis aures ciuitatis accepimus, easque nos primi, quicu

que eramus in quantulumcunque dicebamus, ad huiu- , -- generis dicendi audiendi incredibilia studia conuertimus. - Quantis illa clamoribus adoles Aulios ut cio parricidarum quae nequaqu almatis deterbuille ii si

29쪽

M. T. CICERONI s

non tangant: ita iactantiir fluctibus, ut nunquam alluan- tur: ita postrem eiiciuntur, ut ne ad saxa quidem mortui

Id pro Roscio iuuenilis redundantia multa habet attenua: .l 'U' taedam etia paulo hilariora. At pro Habito, pro Cor

nelio,compluresque aliaeci nemo enim orator tam multa, ne in graeco quide otio, scripsit, quam multa sunt nostrareaque hanc ipsam habet quam probo, varietatem An ego Homero, Ennio, reliquis poetis,& Saxime Tragicis conce N.A ' ἀ- - - deremse ne omnibus locis eadem contentCae limentur, sin Α'π mutarent nonnunquam etiam ad quotidianu

2 aermonis accederent iple nunquam ab Illa acerri-

a contentione discederer Sed quid poetas diuino ingenio E sero Histri eos vidimus. quibus nihil posset in suo

genere elle praestantius, qui non lotum indillimillimis personis satisfaciebant, cu tamen in suis versarentur: sed de co- moedum in tragoediis, de tragoedu in comoediis admoduin placere vidimus ego no elabore cum dico me, te Brute dico: nam in me quidem iam pride effectum est, quod futuria fuit. tu aute eodem modo omneis caussas ages aut aliquod caussarum genus repudiabis aut in iisdem caussis perpetuum,S eundem spiritum sine ulla c5mutatione obtinebise

maz quidem, cuius nuper inter inagine tuaS,ac

do tuoru amares, cum ad te in Tusculi g 2 fT 'vum venissem, imaginem ex aere vidi: nihil Lysiae subtilitanihil argutiis de acumine Hyperidi, nihil lenitateg,SIP. y ---- gscsini, splendore verborti. Multae sunt eius totae ora s

30쪽

falla legationis,ut contra eunde pro causia Ctesiphontis. Iam illud medici, quoties vult, arripit,& a grauiisimo discedens,eo potissimum delabitur Clamores tamen tu mo- uet, tum indi endo plurimu efficit, cum grauitatis locis utitur. Sed ab laosia ruperabeamus,quandoquidena de genere, node homine quaerimus: rei potius, deli eloqu tur,vim,&naturam explicemus. Illud tame, quod iam ante diximus,meminerimus,nihil noszaecipiendi caussa esse diecturos, atque ita potius acturos, Petiissimatores videamur loqui, n5 magistri in quo tamen longius progredimur,quod videmus, te haec sol si esse lecturu, qui ea mul

to quam nos, qui quasi docere videamur, habeas notiora iniri vitara

sed huc libru etia si minus nostra comendatione . tuo tam nomine diuulgari necesse est Esse igitur perfeci eloque ' ---θμ' iis puto, no eam lolli facultatem habere, quae sit elus pro-

pria,fuse lateque dicendH. sed etiam vicinam eius, atque his nitimam dialecticorii scientiam assumere quaquam aliud 'ὁ -- videtur oratio este , aliud disputatim, nec idem loqui esse, ' quod dicere,attamen trunque in differendo est: disputa di m oratio, loquendi dialecticorum sit, oratoru autem dioedi

&or di Zeno quidem ille, quo disciplina Stoicorii est, .

manu demonstrare solebat, quid inter has artes interesset. Γ ὁ Na cum copresserat digitos, pugnumque fecerat dialecti L ca aiebat eiusmodi esse. Cu autem diduxerat,4 manti dilatauerat, palmae illius simile eloquentia esse dicebat Atque . s. - etiam ante hunc Aristoteles principio artis Rhetoricae dicit . dii Sia: illam arte quasi ex atria parte respodere dialecticae: ut hocst f γ videlicet differant inter se, qudd haec ratio dicendi latior ita illa loquendi contractior Volo igitur huic summo omnes 'o quae ad dicedum trahi posset, loquendi rationem esse nota. quae quidem res quod texsartibus eruditum minime fit

hi duplicem habuit docendi viam. Nam de ipse Aristotele tradidit praecepta plurima disserendio post ea qui diale- ρ. H. I