C. Valerii Catulli Carmina quae exstant omnia ex recensione F. Guill. Doering

61쪽

DE METRIS CATULLI. LVII illitur eo versu catullus ter, nimirram:

Carm. 17. o Colonia, quae eupis ponis ludere ligneo. . 18. Hunc lucum tibi dedico consecroque, Priaperi 9. Huuc ego, iuvenes, locum villulamque palustrem.

VII. Septimi generis est Iambicus tetrameter cata- lectus, qui constat septem pedibus, et caesura in sine. Ad eum porro faciendum servantur omnia, quae ad Iambicum trimetrum pertinent. Exemplum sit: Remit i te pal l Ilum i mihi l meum i quod in i vola i su In illo versu est ampliibrachys ν - ν Secundo loco , anapaestus tertio: Quum de i via mii l liar a I lites t osten i dit o I gestan t tesin illo autem spondaeus loco septimo: Invi l sa tur I piter i tibi I flagel l la con i scribit i lentCatullus hunc assilibet semel, carmine 25. Cinaede Thalle, mollior cuniculi capillo. VIII. Octavi generis est Choriambus, qui constat quinque pedibus, nimirum spondaeo, tribus choriambis - Ο Ο - et pyrri lichio, ut: Ventos i ierita ser i et nebula, i aerias i ianuIIoc Versus genere conscripta est Horatii ode 18. lib. I.

Nullam, Vare, sacra vite prius severis arborem.

Utitur eo Catullus semel carmine 3 o.

Alphene immemor, atque unanimis salse sodalibus.

62쪽

interdum spondaeo. et 'litatuor choreis; cuiusmodi Te in cir l eo te in i omni l bus ti l bellis Tribrachys autem loco spondaei prima in sede positus, occurrit illo versu: Cameri l um mihi l pesia i me pii l ellae Jtitur eo Camissus semel, quamvis intermisceat legitimos hendecasyllabos, carmine 55.

Oramus, si sorte non molestum est.

X. Decimi generis est Glyconius, qui sere constat spondaeo et duobus dactylis, ut:

Iam ser i vire Tha l lassio At Veronensis poeta saepenumero trochaeum usurpat

in prima sede; cuiusmodi sunt illi:

Cinge i tempora i sor bus Suavo o l lentis a l maraci Flamme l um cape l laetus huc uite ve i ni nive t o gerens

aliquando iambum, ut in hoc Puel l lae et pue I ri integri Utitur sto Catullas bis, nempe in duabus odis, Planimprima est dicolos tetrastrophos; constat enim e Glyconio versu et Phorecratio: singulae porro eius strophae quaternis yersibus siniuntur: altera est dicolos peniti-

63쪽

DE METRIS CATULLI. Lix strophos, quae iisdem versuum generibus conscripta est, sed strophas liabet e quinis versibus.

Carni. 3έ. Dianae sumus in fide. so. Collis o Heliconii

XI. Undecimi generis est Pherecratius, qui sercteonstat spondaeo, dactylo, atque iterum spondaeo,

Catullus tamen in prima sede frequentius trochaeum collocat; cuiusmodi sunt

Lute i um pede i soccum Frige i rans Aga l nippe Semper i ingena i rari Sospi l tes ope i gentem

nonnumquam et iambum; ut in illis:

semel secundo loco spondaeum adhibuit: utri l unt hu i more Hoc genere versus bis utitur, nempe carmine 34 et 6 o. cum Glyconio. XII. Duodecimi generis est Hexameter, cui notissima structura. Catullus non raro adhibet spondaeum pro dactylo in quinta sede, veluti: Tempe i quae syl l vae cin i gunt super i impen i dent Non prius t ex il l Io fla I grantia i decli l navit Eruit i illa pro i eulta I diei bus t extur l bata

64쪽

Lx 'vLPII DIATRIBE DE METRIS CATULLI. Hoc genere versus utitur poeta noster bis perpetua serie,

Carm. 61. Vesper adest, Iuvenes, eonsurgitet Vesper Olympo. 63. Pellaeo quondam prognatae vertice pinus.

alternis vero cum Pentametro, a carminρ Gr usque ad finem libri. Nonnulli apud nostrum occurrunt hypermetri, cuiusmodi sunt exempli causa rInde pater diu im sancta eum coniuge, natisque. Et qui principio nobis terram dedit, auctore.

XIII. Decimi tortii generis est Pentameter Elegia

cus, aeque notus. Est autem Catullus , more antiquiorum poetarum, in boc genere nonnunquaIn duriusculus, qualia enim sunt illat

Troia virlim et virtutem omnium acerba cinis. Quam modo qui me unum atque unicum amicum habuit. Vere, quantum a me, Lesbia, amata, mea, es. Divstim ad sallendos numine abusum homiues eo desistere amare, omnia si facias.

Et si qua sunt alia similia. XIV. Decimi quarti generis est Galliambicus , de quo rid. in Argumento ad Carm. LXIII.

65쪽

C. VALERII

VERONENSIS

67쪽

Modeste dia ae poeta libellum suum Cornelio Nepoti, tamquam benevolo ingemi mi aestimatori, et simul ipsius Cornelii doctos Iabores multis extollit latidibus.

Jubi dono lepidum novum libellum,

Arida modo pumice expolitum Z Corneli, tibi: namque tu solebas

cati. S live ugit ouisti. Resulatus iam a Passeratio et Vossio. a. Non. nulli arido perperam. NMn eum in utroque genere oeeurrat punisae si- euv cinis apud nostrum et sinis apud alios de nostra voee vide exempla apud Burmann. See. Λuthol. T. H. p. bor. tu tuum mussa K. l. cum

V. I. Sensus est: cui dono offeram iocosa carmina, novo modo et a nostri temporis more recedente a me iam deea

tata et confecta' quia pro cuι ex veteri scribendi modo vid. Broukhus. ad I thun. I. 9. 64. et observatL Misceli. T. l. Png. i3έ. Adiecta lepidum et no- Dum nullo modo ad externum libri omatum reserenda sunt, quod putabat Doctiss. IIaiqesius in Chrest. Poet. Lat. et I. l. lueintgius in Chrest. Poet. Nam lepidum h. l. est iocosum, sestiviam, sacetum , leporis plenum. Ipse poeta mox e. VI. . I 8. Dolo te ad coelum lepido vocare versu. NoMus vero libellus dicitur. quod Catullus tum primus eiusmodi iocosa earmina publiei iuris iaciebat.

Pari modo carmina no a V

cantur apud Virgil. Eclog. III. v. 86. et nooae fides apud Horati iura I. Od. 26. IO. V. a. Aridia m. p. ex Ol. h. e. modo absolutum, et ad umbilicum perductum. Nam Ueteres solebant membranas pu-hlicandas pumice expolire, Ia Vigare, ct aequare . cons. infra c. XMI. v. 8. et Tibull. III. i. . 9

V. 3-8. Sensus est: Tibi Comneli , lihellus meus offerendu est; nam, quanti me facias, satis declarasti iam olim in chronicis tuis. Scripsit enitu Cornelius Nepos praeter vitas imperatorum multa alia temporis iniuria ii Ol, is erepta. In

68쪽

C. VALERII CATvLLI Meas esse aliquid putare nugas, Iam tum, cum ausus es unus Italorum Somne aevum tribus explicare chartis,

Doctis, Iuppiteri et laboriosis. Quare habe tibi, quidquid hoc libelli est, Qualecunque: quod, o patrona Virgo,

Plus uno maneat perenne Secto. I oplite mi, editionibus leget diun est arida. s. Nostram Iretionem tuentur Stat. MM. et edd. optimae. Patrima Scal. Patroa Voss. et Vulp. quoa ora per Nirorum tentatat Iovianus Pontanus probante Barictio ad Stal. I. Theh. v. 6SI. quod o Perenna Mimo voletat Muncketua ad Antonin. Liberat. e. I s. quod o Patrone gyro Plus uno maneat parenna Heli eonisest Nie. Heinsina in Notis ad Catullum, quae afliectae sunt eius Adversariis a Burmanno editis a pag. 63 65έ. nimis audacteri cur enim norahens latina Minerva diei possit agro . quod negat Hei ius. equidem non video.

his numerantur Chronicorum libri tres, qui h. l. vocantur res chartae: nam chartae, sicut

eantvr ipsi libri vel volumina.

Horat. Epist. II. I. I 6 I. Serus emim Graeci ς admovit acumina chartis. cf. Horat. IV. 8. II.

vid. Trist. III. I. 4. et infra LXVIII. 45. Complexus autem fuerat Cornelius in his tribus Iibris tintis Italorum quod

nullus Romanorum adhuc tentaverat omnis aetatis res m

morabiles omne aeoum et id quidem multa eum doctrina et dilisentia. Iuppiter est exclamatio admirationi inserviens. Sie saepe Graeeis c Zi. nos rbem Gotis in his igitur libris

Cornelius solebat purare put vitὶ esse aliquid ci iri pretium aliquod habere riuos Catulli, carmina lepida. Eleganter et modestet V. 8. Accipe igitur hunc qualemcunque libellum, qui sub tutela Minervae aeternitate gaudeat. Νam Patrona Dimo haud dubiὰ est Minerva, quae Pe etuo epitheto dicitur casta h. virgo. Nec minus ingeniorum et artium celehratur fautrix. Horati A. P. 385. Tu nihil in uita dices faciesque Minerea.

69쪽

CARMEN II

non alio pro eis eonsilio, qtiam in aures Lesbiae stermulceat de initatis passeris eius lauduus, et sic mercedem carminis aucupetur diacissimam. Quamὐis igitur argumentum hiatis carminis est simρlicissimum, cuius generis multa alia tam veteres, quam recentiores poetae tracta rint; non defuerunt eamen allegoriarum captatores, qui et hic nescio quid Obscoenisis passeris nomine lassisare sti donarentur. Corradisus de Altio censet adeo, poetam hoc carmine alloqui P serem L hiae aegrotantem, sed ipse aegrotasse Midetur, cum haec scriberet. Constat denique, in more positum fuisse via Meterea, ut pueri aeque orer ρuellae aues ad lusum et Oblectationem exquirerent. Vissi Bochartus Hieroroic. p. Ita cf. Martiat. lib. I. epigr. 8.

Ρ asser, doliciae meae puellae,

Quicum ludere, quem in sinu tenere,

Quoi primum digitum dare adpetenti,

Et acris solet incitare morsus: Quum desiderio ineo nitenti 5

. 3. Ac yatentes Vossius, quam laetionem ex librorum veterum a diseritate reposuisse ait. Sed nostra laetio multo est aceommodatior. s. eum desiderio mei intuentis Partim nescio quid LMe inari Heinsius in notis

V. 3. Quoi pr. dig. dar. a . primus digitus est extrema di

giti pars die Fingervitae

apud Ovid. Her. XVIII. v. I o. dicitur aqua extrema, quae littus alluiti Pari modo ultimus dicitur infra c. XI. ua. pratum ultimum est prati Extrema pars. Adpetenti h. e. apprehendero et mordere cupienti. V. Sm. Locus corruptissi mus, vid. Var. Meti quem lavi medela sanari posse puto, si particulam ut v. 7. in in vel ad mutaveris et locum sic interpunxeris : Quum desiderio meo nitenti Carum nescio quid

lubet iocari; In solatiolum sui dolorIs Credo, ut tum gravis

acquiescat ardor. Desiderio meo nitenti, h. e. Puellae meae sormosae. Desideritim vocatur

puella, cuius desiderio amatori lagrati Sic apud Bion. Idyll. I. v. 83. nitere autem, nitidus et nitor passim de pulchra 1 minarum forma. Ovid. Meti II. v. 4OS. Iblonome, qua nulla hilentior foemina.

Horat. I. Od. S. v. 13. quibus intentata nites. Lib. II. Od. ra. I9. nitidae Mirgines. Lib. I. m. 19. 5. urit me Glycerae nitor. G. Carum nescio quid dulce quid, suaviter. Iam sensus erit: puella mea lacessere solet passerculum suum ad eiusmodimodi

70쪽

Carum nescio quid lubet iocari, Ut solatiolum sui doloris: Credo, ut tum gravis acquiescat ardor

Tectim ludere, Sicut ipsa, poSSem, Et tristis animi levare curas; I OTam gratum milii, quam serunt puellae

ad Cauillum Ithro eitato ex eonieetura parum probabili. s. piget se

omnes coniecturas, quas V. V. D. D. ad hunc locum attulerunt. Eliaria. illinere. Et solatiotam sui doloris credo. Voss. ut solvitiolum Vulp. Pr eredo ut v. seq. tentabat Maliger eredunt. dissicestarem nimirum huius loci Peperit ingrata repetitio particulae ut et diversa eius si guificatio. Hine diversae sententiae, coui turae , et explicationes. Heiusius in notis ad Cat. pro ut legendum esse suspicatus est Tia, et, cum ne sie quidem dissicultates remotas videret, versus ita eo tituendos et trausponendos esse putavit : Corde cum grain aequiescit ardor, Ut sotatilo sui doloris Tectim Itidem , si e ipsa possim. Denique totum versum excidisse putat. quo donatum situ a puella Passerem Poeta sit testatus. - Audarissimus

omnium in hoe loeo emendando fuit Corradinus de Anio, qui, ut molliter dieam, non emendavit, sed misere saepe corrupit et mutilavit Poetam. Nam quamvis libros Matiuscriptos iactet, non unius tamen assis aestimandae sunt Plurimae, quas assert, lectiones. Has igitur non recensebo, quodcunque autem in eius editione reperitur fregi, hona fide laudabo et proferam. quid mihi de hoc loco emendando et explieando videatur, dixi in notis. V. Posse Vossius, vulpius et alii. V. t . tam gratiam id mihi Muret. tam parum est Vossius et Vulpius.

siusculas inprimis tum, quando illi pro quo eleganter: desiderio nino nitenti lubet suaviteri ari et animi caussa ludere,

haud dubio ceredo in doloris

sui levamen, ut tum intercandum aestus animi et fluctus componantur. Ergo Lesbiae suit passer id, quod nobis sero male assectis instrumentum ali prodmusicum. V. 9- ad possem sub--

intellige si, quae particula nonnunquam omitti solet. Vid. num mann. ad Ovid. Amor. III. 3. v. b. si possem, inquit poeta,Eodem modo, ac Puella mea, passere illo uti ad levandas animi curas, tam gratum id mihilaret, quam quod gratissimum.

V. II. Post gratum supplendum est: soret. Pernici Puellae Atalantae, Schoenei filiae, quae

cursu certavit cum procis sui, et victa tandem obiecto malo aureo nupsit Hippomerii. Ovid. Metamori X. v. 6 9. Fuerunt autem duae Atalantae, quae Saepe confunduntur. Vid. Span-

hem. ad Callimach. Ηymn. in

Dian. v. ar 6. et Perizon. ad Aelian. Lib. X. E. I. V. i 3. Quod tonam sol. H. lia gat. b. e. quod malum aureum esse it, ut viro truderetur, qui tandem Eonam solveret. Solv butur autem zona, qua virgines