Infallibilitatis pontificiae justis terminis circumscriptae explicatio atque defensio, dissertatio apologetica adversus novissimum privilegiorum pontificiorum vindicem

341쪽

28ciae Defensores e quos inter multos esse novi, qui eam peritorum atque sapientum, seu Ca dinalium Consultationem honestam ct congruem rem dumtaxat existimant, ut prudenter iudicet Pontifex, non tamen necessariam ut definiat infallibiliter, petendumque consilium, non ta-inen obtinendum necessario eorumdem assensum opinantur e Extant tamen bene multi, i que primae notae, Pontificiae indeficientiae d seu res acerrimi, curiaeque Romanae acceptissmi gratissimique, qui Consultationem necessariam omnino docent, & Consultorum, maxime vero' Cardinalium assensum , sin minus omnium, at saltem plurium, necessarium arbitrantur, ut infallibilitatis donum a Deo obtraneant Romani Pontifices.

Ex qua prosecto illustrium Theologorum

sententia compertum est, falli quam maxime novissimum Pontificiorum privilegiorum dese forem, qui assensum quorumcumque Consul torum, ac etiam D. D. Cardinalium, judiciis pontificiis datum, nonnisi eonsultivum esse, a minime judicialem, nihilque ad infallibilitatem judicii pontificii conserre ait r imo consensum

omnem nonnisi mera obedientia dicendum esse. Quomodo enim, per fidem numinum i merae obedientiae assensus est, si datur antequam judicium proferat Pontifex , imo ut rite & Canonice judicium proseratur aut quomodo

342쪽

s o,itii dumtaxat assensus est, & minime ia- die aiis, nihilque ad judicii pontificii insaltibialitatem confert, si medium necessarium est , in infallibilitatis gratia conseratur a Deo γλο si Cardinales ipsi in consilium adhibiti, cum ipso Ponti e ludicare dicuntur, suntque ipsi Conjudices eonfibo ct assensu fAudiamus itaque Theologos illos, Pontifi-eiae Infallibilitatis defensores acerrimos, Ro-imeque gratissimos , Videamusque an non ipsi hoc idem quod ego , disertissime apertissit N

que docuerint . t

II. Eo in ordine princeps mihi est, & antesignanus I annes de Turrecremata, S. R. E. Cardinalis , in tuendis Romanorum Pontificum juribus , eorumque In fallibilitate propugnanda, nulli secundus, lib. a. iue Potestate Papali Cap. II a. in quo satisfacit objectionibus, contra infallibilitatem judicii pontificii fieri solitis. Sententia, inquit ille, in judieio prolata a Romano Ponti e inreuigitur, non qua occulte, malisiose aut ineonsulte, per solum Romanum Ponti em, aut etiam quae per ipsum, cum paucis μbi faventitus, aliis in fraudem contemptis, Menon vocatis, ad partem profertur et sed quae a Romano Pontisce, qui ΜATURO ET GRAM QRORUM-PIENTUM, ET MAXIME D. D. CARDINALIUM, CONsΙLIO , PRIMO DIGESTA , ET MATURATAsANCITUR , ET PROFERTUR. Nam ut ait Albe

343쪽

tus m nus, in quaestione de justitia, ct legibus ,

habentibus auectoritatem , seeundum consulta smpientum est determinare , ct inter retari vel e ponere. Et quod ita sit in rebus arduis, dicitis ab Apostolisa Sede emanare s secundum tuta quod B. Gregoriar ait, in Cap. Apostolicae Seris 31. quas. s. Apostolica Sedis Sententia, tanta semper eoninis moderatione concipitur, tanta patian tia maturitate iscoquitur, tantaque deluerationis gravitate profertur, ut nec mutari necessarium du.cat nis forte sic prolata fit, ut retractari possit.

Ivisus omnibus consideratis , videticet in Diaui. Iitate divina promissonis, esseaeia orationis Christi, in siuentia meritorum Beati mi Apostoly Pe iri , O MATURiTATE CONSILII, quod in hujusmodi arduis materiis , quae iidem tangunt , CUMD. D. CARDIMALIBUs , ct abis Aeris Patrisus, Romanus Pontifex semper habet, Me dubio tenendum est hoc , quod de Sedis Apostolicae iudicio dictum est , videlicet quod in his qua fidei sunt δε-

licere non possis. Haec Cardinalis de Turereremata. Ex quibus evidens est, in arduis de fide quaestionibus judicandis, usque adeo Pont,ficibus necessariam esse Sapientum, ac maxime Cardinalium consultationem , ut nequidem a Romano Pontifice prolata Sententia censeri debeat, & ab Apostolica Sede emanata , si ea negleta & omissa fuerit consultatio, si omissiun neglectumque consilium fuerit . . . .

344쪽

III. Succedit eo in ordine SIlvester Prieras, Saeri Palatii Apostolici Magister , cui parem

eo in munere Romana Curia diu expectabit, omnium primus contra Lutheri haereses, & quasi vocalis tuba alios omnes adscribendum excitavit. Is enim Lib. I. de Iur diea ct irrefragabili veritate Romanae Ecelestae , Romanique Pontificis , Cap. I s. ubi probat ex instituto Romanum Praesulem esse Hierarcham

sammum, iudicemque infallibilis veritatis, qiue ipsissima quaestio nostra est) ita disputationem aggreditur, eXponitque quid fit Papam agere ut Papa est , ut velfe judicium habeat infallisi te, determinando de Me ct moribus EU Opiniones, ait ille, videntur esse varia , horum tamen qui hactenus scri ere , mens una est. Luidam enim dicunt, Papam agere ut est Papa , quando Indicialiter procedit , Me sentemtiam judicistiter profert, 'e ex officio suo rite minat , quod idem est. Et ista est communiter opinio Fratrum ordinis Praedicatorum, qua proculdubio vera est .... 2uidam vero alia, ut referto sequitar Archiepiscopus Florentinus Beatus Ana toninus, forte θ utinam brevi Sanctorum eo tilus adscribendus) dicunt Papam agere ut Papa est, quando procedit cum D. D. Cardinaliam conia filio e quod etiam proculdubio verum est ista autem declaratio eoincidit eum priore t quia P 'pa proeedens cum Cardinatibus procedit ex ossisio

345쪽

suo proprio s cum ei fini jure divino dati coariutores , o Consultores ut supra probavimus. 2uiadam aatem alii dicunt, Papam agere θ decernere ut est Papa , quando procedit non se solo , aut ipse cum quibusdam assidentibus malitiose vocatis , aliis non vocatis , sed eum procedit bonafri eum asMentibus, juxta Caput Apostolicae 3 . quaest. s. Et ista declaratio coincidit cum secunda se prima. uia isti assidenter , quor Papa bona Me aetersepro conflis, sunt pro tunc Cardinales, re se ad tu ,ets non nomine vel habitu. Nam quod Papa habeat in arduis assidentes, est de jure Disino : quod autem fini Petrus ct Ioannes , galerati veI mitrati, est ex Ponti cis arbitrio , ut ex dictis patet. Omnes Ulae declarationes verae sunt, ct virtualiter una e ct radix harum o norma s quam alui scripsemus : quod Papa agit ut Papa, quando Uitui eaput , scilicet utens auxilio membrorum , ct faciens quod potest, ut veritatem inteHygat: Ita θλester Prieras propositam sibi de Romani Pontificis infallibitate quaestionem exponit, ut eam lingua mea sensuque ineo diremisse videatur Si enim , ut ait ille , Romani Pontificis judicium in fallibile non est, nisi dum judicat uti Pontifex, rursus non judicat uti Pontifex , nisi dum judicat cum assidentibus

Cardinalibus , eorumque tamquam membrin rum suorum auxilio utitur, ad veritatis intelligentiam , consequens plane est, hujusmodi

346쪽

eonsultationem esse illi simpliciter necessariam, ad obtinendam a Deo insallibilitatis gratiam, eamque gratiam absque ea consultatione nullatenus obtineri. Rursus, si jur ι divini est ut Sylvester ait, quod Pontifex in serendo de fide moribusque judicio , habeat assidentes &Consiliarios Cardinales, re & actu tales , etsi non ita sorte nomine & habitu , consequens est , non esse tantum huius nodi Consultationem Pontifici congruentem, ut judicet prudenter, sed omnino necessariam, ut definiat infallibiliter. Cum non possit Romanus Pontifex quod juris divini est praetermittere, &ab eo eximere se se. Ex solo itaque disput, tionis proludio, totus in aere meo esse Sylvester ostenditur, etsi nihil insuper addidisset. Sed & addit alia longe multa toto disputationis decursu, quae mentem ejus multo magis in aperto ponunt, Consultationemque Ca dinaliam necessario praemittendam , corumque assensum obtinendum ostendunt. Nonnullis eis

nim interjectis, Iudiciorum Pontificiorum inis fallibilitatem variis momentis probat, quorum aliqua hoc idem evincunt luculentius. Prob.-tur quinto , inquit, uuidquid Deas dicit directe vel indireecte, in se, vel in simili, in quantum simile, est verum : Sed Deus iudicium Papa ut

Papa est , id est, eum a fidentibus fili Cardinalis bas , dixit esse inviolabiliter observandum, cde

B iiij

347쪽

2 consequenter verum :) quia hoe dixit de δε- mo Ponti e ct assidentibus in antiqua lege r ut patet Deutoronomii I . ubi sub poena mortis manda,it stari judicio summi Ponti is in omni δε-lio s impiumque est hoe negare de Summo Pontifice, ct assidentibus in lege nova, in qua ponior; usa est eratia Spiritus s ct auctoritas Ponti irest major, eum habeat elaves : quod etiam totum probatur per Caput per venerabilem, qui filii sint legitimi: Igitur &c. Idem habetur ex Capite , ad abolendam de haereticis, praesertim in materia fisi , ubi P pa mandat Episcopis, ut decidendo de Me proc dant cum Conflio Clericorum suorum s ct eons quenter ipse exemplo Chri ii, qua mandat, facis. Praeterea idem probatur a minori ad majus . Nam in Cononizatione Sanaetovum, minus est pe- viculum si erretur, quam in deci ne quaestionum ei. Dia quod orem ut Sanctum eum, quem testimonio Lecisae credo Sane tum , ndia mihi obest 3 eum sciam orationes exaudiri principaliato a Deo : obes autem F fassum eredam in fide, qua est necessaria ad salutem . Et tamen ibi Papa procedit . eum magnis eonfliis, ct eum maturitate. Ergo a fortiori ubi agitur de sis,

vel moribus. Praeterea Papa non explicat ardua SINE CONFENSU , NEDUM sINE CONsILIO CARDINALIUM .

Capite per venerabilem , qui stis snt legitimi.

348쪽

Vis ali uid clarius Nam & hic non modo comstium, sed & eonsensum Cardinalium requirit in arduis, ut infallibiliter definiantur a Papa Expeditius vero in solutione Argumento rum , quae ab indificientiae Pontificiar oppu gnatoribus fieri solent. Cum enim objecisset sibi loco primo, Romanum Pontificem erra re in fide posse, ut habetur Dist. . Cap. Si Papa, & re ipsa Marcellinum errasse s Respondet i quod aliud est operari, aliud determinare

quomodo sis operandum s aliud credere , aliud doterminare quomodo sit cra endum . In operando ergo , cum operetur Pontifex ut singularis ρεν sona, peccare potest, ct errare ignorantia praυὰ electionis θ 'iliter in eaeendo, cum possis peccare peccato injidelitatis . Sed determinari procedit UT PAPA DUM DETERMINAT CUM CON SILIO DEPUTATORUM . Et si malitiose alisuisti, non vocatis , sed suis eo licibus determinaret haere' quam teneret, non esset tua determis natio Papa ut Papa est, ct caput Ecelesiae, id

est, faciens bona fide quod in se est, ut intelii gat veritatem : se propter almentiam Dei, alii

flentes reelamarent , ne deeiperetur Ecclesia . Quibus postremis verbis duo significat θλ-Τεν Prieras observatione dignissima, quae caussam meam adversus Aristarchos meos plene conficiunt. Primo, nunquam determinare Pontificem

uti Pontificem & Ecclesiae caput, atque ita

349쪽

a 6 infallibiliter, nisi dum determinat cuin conasilio assidentium sibi Cardinalium, facitque . quod in ipso est. Secundo, ad divinam, quae Pontifici a Christo, in persona Petri promissa est, assistentiam pertinere, ut erroneae de finitioni, si quam ipse meditaretur, Consiliarii legitimi repugnarent, ne fallaci Pontia ficis iudicio deciperetur Ecclesia . Ae postea, cum sibi pariter objecisset S I. et esto, Anastasium II. Romanum Pontificemere se in determinando , dum eos rite fungi

debere acceptis beneficiis decrevit, quos Acatius Sacerdotes vel Levitas ordinaverat: Reis

spondet, Anastasium ipsum eommunicasse Acatio haeretico , atque isa errasse fine conflato D

scoporum vel Presbyterorum o Clericorum cunis

rita Ecclesiae Catholicae. Unde si ui erravit, boenon feeit in quantum Papa, UTENDO AUXILIO MEMBRORUM SUORUM CONsULTANDO, sed feegis Capite suo , unde nutu divino percusus est. Quo perinde responso significat S hester Pri

vas, atque inculcat, non definire Romanos Pontifices uti Pontifices, atque ita iit infal libiles , dum non utuntur consilio membr. tum suorum consultando s posseque illos iis in casibus errare determinando. Adeo scilicet consultationem illam censuit necessariam, ut insallibilitatis privilegio Pontifices

Perfruantur l

350쪽

IV. S estro Prierati praelusit Ioannes DKedo, Lovaniense Academiae Prosessor Theologus ,

Pontificiae Auctoritatis assertor ac vindex cel berrimus , quam toto passim Libro r. istarisiana Libertate, supra Concilia etiam oecumentea extulit, & ad supremos Principes, propter haeresis crimen, e solio deturbandos, evexit. Denim secundo subinde Libro Cap. a. Roman . rum Pontificum infallibilitatem, in serendo de fide judicio, iisdem ac ego terminis circumscribit, si nempe Consilii moderamen adhibeant, si praevium examen instituant, si gravem delibberationem & consultationem praemittant squibus demum exactis, latum a Romanis Pomtificibus , de fide judicium, uti rectum, &indeficiens, a fidelibus omnibus excipi debeat. Sententia Papae circa Mem, ait ille, tanta Comfilii moderatione rencipi delet, tantaque maturitate sapientiae concoqui , ct tanta deliberationis gravitate 'inerri, ut omnino recra eredenda fit. Quin etiam, quod notam dignius est, subjuno git e vestigio a Uerum quia Papa, quate I homo , talem modum deliberationis , circa ea qua

sunt idei potest omittere, ct inniti proprio sem

sui pruriaque prudentiae 3 idcirco etiam plerumisque si met examinare litteras mandatorum P

pa defuimetis aliquid credendum esse , aut inde

tenendum : Ut nempe earum litterarum mandatorumque examine innotesceret, an eam