De praepositionum usu apud Pindarum. Dissertatio ..

21쪽

maxime variae usus 'ntiones iniquo inservit pax permultis locis, quae est Ponere in eius vis, ad efficiendas perspicuus rerum actionum quo imagines. f. Pylli. III, O ooσεν ἐκ Λανα&,,ν γοον, Pyth. XII, 2s ἐκ καρπαλιμαν γενυων χριμφθέντα νοον, Nem. IV, 6o: φυτευε Pάνατον ἐκ λοχου. Ad eos primum locos animum iniendamus, quibus e loeo aliquo vel ex aliquo ortaminum genere Vi C-toria reportata esse dicitur. Cf. de eodem praepositionistin usu pag. i q. Si proficis olimur ab Ol. XIII, 2s:

ubi verbum movendi additum est, non erit quod miremur, etiani substantivis meum genetivo eadem signi sientione addi, ita ut verbum, ex quo praepositionis Sus pendent, an in io rogitandum sit. ue pertinent Nem XI, Is ἐκ δ περικτιονων ἐκκαίδε ὰγλααὶ τι και o Pylii XII, B: στεφάνω/ ατο δ' ἐκ Πυθωνοσ. Audacius vero disita sunt linoe, Nem. X, d ἐκ IΠελλάνα ἐπιεσσαμενοι νωτον μαλακαZstκροκαισ, m Alseri incliti erctum mollibus irremis, ubi reportatae victoriae notio, ex qua praepositiora pendet, in aliam notionem abiit, qua praemium vietoria indientur; si XII l 'Oλυμπια στεφατευσα αενοσ, και δὲ ἐκ υθω- νοσ 'Io μοι τε, ubi id verbii . IID P Πτο cogitandum

22쪽

μεμεα γαρ 'io ἐρέω ταυταν λαοιν, ταν δεπειτ ανδριοφυαχαν ἐκ παγκραταυ. Tum notissimum praepositionis usum animadverte, X quo originem hominis ex loco aliquo vel ex parentibus ductam significat. Unum exemplum, quod extat Ol. IX, ld: OυTO χαμαιπετεων λογων ἐ*άψεαι ἀνδρο ὰμφὶ παλ-ί- σμασιν φορμιγγ Πλίσων κλεινα ε ξ Oποεντο σ, de ea causa prae ceteri omnibu Commemoro, ilia PDSUs et Striactura totius loci interpretibus maximam difficultatem praebuerunt, quam sub textu tollere conatus sum' 'D. Neque solum

23쪽

origo hominum, sed etiam auctor relicuius rei vel omninois, qui ad efficiendam aliquam rem usum praebuit, codem modo significatur. in illa qua saepe occurrunt: eo mit

παom Pomei ἀρεται lilia. Duo praeterea ni ius modi loco apponam, quorum explicatio dubia erat, Ol. VIII bd:

ad pharmosium reserendum censet, ita ut is sit EpharmοEt filius. At per totum armen ne uno quidem verbo poeta salium pharmosti tangit, et certe hie ei celebrandus sitit, Si in prooemio eius laudem Pollicitus St. Tum non 3 causa, quare pharmosius non OSSit iοσυπόεντο dici, prae,ertim quum v. o. Opus maior Locrorum vocetur. Legendus etiam Catullus, 3T, 8 Celtilaoria Blius Egnatius.

Ecete igitur SoSe habere videtur vulgaris explicatio lauda Opuntem urbem eiusque silium pharmoStum. Ut ad Structuram totius locii ranseamus, occultius cetorique omne interpretes, inde a voce ct ri 6cti prorsus novum enuntiatum incipere rati, post OποενTO puncto utuntur et relativum pronomen I ad risc. ποεντα referunt. Atilia ingrediundum mihi videtur via Pindarico sermoni maximo Apta. Nam verba γ σαι σκα υ ο in parentheSi dicta atque pronomen a ad ipSam vocem OποεντOg reserendum puto. Ita domum eximia verborum conformatio comparet neque in occulto manet vis loci Summa enim vis inest in eo, quod verba κλειν& εξ ποεντο a voco ἀνδρο g, quacum arctiSSime conjungenda sunt, Separata in in sententiae, in initio autem versu poSita sint. Adicit deinde poeta in parenthesi causam ut ita dicam , qua commotus claram urbem Opuntem tam in Signiter commemoraverit: tim atria mihi celebrαnd est cum victore(σίν ε κα υ ον . Post hanc brevem interpositionem pronomino αν, quod verba Sequentia voci 'Oποεντoc annectit, porgens Opuntis urbiS laudem re vera officit. Intorpungo igitur lio modo:ουTO χαδlαι-ετἐων λογων φάψεσι

24쪽

bu bonis ori non duo,s mPortuit, quam is uelitii explicationem, coli Pyili. VIII, db: φυσο γενναῖον πι Πεπει ἐκ πατε/ων παισὶ λῆμα, summo jure Dissonius contra Boockhium ξεχραον conjungentein tuitus Si Deinde eo locos examinare expediet, in quibu8 praces positioni ta notio transeundi ex aliquo sin tu in alium Statum inest. s. Isthm. VI, s ὰλ α νυν μοι Γαιάοχο ευδίαν OTασσεν χειμα νοσ, Fragm. 66 Ilbi: ερ, δε δυνατον ἐκ μελαίνα τυκτο ὰμίαντον ρσαι φάοσ. Nem. IX, an :

moui OPPIDUS, Uius Nigarem modum Pindaria non excessit.

Materia, e qua aliquid constat, uno loco Fragm. 88 166

hac praepositione Significata Et itidem, praeStare aliquam rom prae Ceteris, uno loco l. VI, 2b. In compositione praepositionis cum verbis nihil inveneris quod Pindari proprium it Significant autem compoSita verba vel remotionem a loco et in propriis et in translatis dictionibus, vel ierfectionem re absolutionem

25쪽

uetionis, vel exorsum actionis i initio, vel diiuni praepositio ud religendum vim verbi simpliei inservit. Ne omnia

taceamus, verbum ἐκφερε ν, pariter e nostrum

verbum ἐκτελευτῶ significat et Persioere liquid Pyth. XII, 2s Fragm. Ib8 Id si et sersei. Quom ultorum usum neglexerunt interprete in explicando Pyth. IV IO: κεῖνοσοργι ἐκτελευτάσει μεγαλῶν πολεων ματροπουν Θηραν γενέ-o αι, ubi Di caeli buri interpretatur illlidii tiritim, Ociet, ut m tD -νm,rbium metrvolis Ther Fαl. Debuit potius, is uod loci conexus docet illi V νptiritim perficietur vel et enltim ubebis, nempe ita, Therct . . . Eodem sensu in-iransitivo Simple quoquo verbum τελευτὰν legitur l. VII, 68. - Denique notanda sunt duo adjectiva, perrurum ἐκνομιοσ, insoleris, Nem I, 6 et 3ορκοσ, Ηγαttis, quod non extat nisi apud Pindarum, si quidem locus Ol. XIII bs recte sese habet' . DUO. Praepositio προ quac decies apud Pini priani ex lut locum indicat ante Nucm aliquid it inter septem huius m Sus

26쪽

exempla unum Si in quo translato dicitur: τό δε προτοδο αρειον - οκοπε ἐν His te, , quod vero Prumende, bimesto uni Per vectori Isthm. VII, id). Tun uno loco id significat, in cuius suin et gratiam aliquid fit: Isthm VI 2I, duobus ad indicandam prae3iani iam inseruit:

Eodem modo verba cum προ composita leguntur, quae indieant, notionem verbi simplicis ad aliquem prae ceteris reserendam 53e huc voco Isthm VII, 16: σίγα χαο TLO αωTOν προνεμειν, Orctfictrum Forem I inαρ γαρ liis urbitas tribuore, Nom. II, 18 οσσα δ αμφ -θλοισ, ιμο- di se i α εξονοτατοι προλεγονται , in certetmini us qui mTimo emidue rete celeris retestαritissimi Booctritur; qui utriu3que verbi usus alibi non invenitur. Praeterea Verbum προβαίνDa vulgarem usum bis diverso modo exuit. Nem. VII, TI: τευμα προβα idem est quod τεομα ψερβί'), atque l. VIII, 63 τι τυοπο ανδρα προβασε unicus OCVS St, qui hoc verbum transitivo Sensu promovendi et provehendi exhibet. - Ex ceterorum compoSitorum numero adjectivum προφαντοσOl. I, II excellentiam indicat V προ- φαγησ), qui Sus alibi non invenitur; adjectivum autem προ ρεων, προ υμο Nem VII, 6 et nomen προκω- μιον θροοίμιον (Nem. IV, is non extant i5 apud Pindarum. EA. Praeter Vulgurem praepoSitionis, sormam bi apud

Pindarum, in fragmentis IO6 et 3I Ido , forma bi

legitur, quod amen incertum Et ut in fragmenti8. Huius praepositioni tam varius Et usu apud Pindarum, ut pauca tantum eligere liceat, quae nobis dignis8ima notatu videntur. Atque primum de adverbiali Au agamus.

Cuiu insigne est exemplum, ubi primaria significatio loci, in quo aliquid fit, tenetur, Ol. XIII, 22 ἐν δε οι; αδυ-

27쪽

Dissieultus explieundi dverbis hoc loco in eo inest, quod

Corinthus urbs, nam de hae sermo est, non ipsa in eis quae praecedunt nominata est, sed praecedunt haec:

τι γαρ ππείοι ἐν εντεσσιν μετρα ναοἷσιν ἐωνων βαβιλε δίδυμον ἐπεθηκ ἐν δ MOM ... Quum vero hae interrogationes nihil officiant nisi rho toricam, ut ita dicam, figuram atque affirniationem involvant hane, Corinthi haec omnia inventa esse, tum indarus inventis illis novam laudem cumulans recte pergit: ἐν δεμοῖο ὰ υπνοοσ, ἐν δ . . . et hic, se Corinthi ἐν - Κορίν φ , Muset, hic elicini Metr flores Progrediamur ad eos locos, in quibus adverbium is ad arcte conectenda duo nomina inservit quae conjunctio efficit, ut illa nomina quodammodo inter se cohaerentia et alterunt ab altero pendentia cogitentur. Ex hac ratione explico Nem. Ul, 8 minὰ τοι κολλα χρυβον εν τε λευκον ἐλεφαν ὰμ καὶ λείριον ν εμον ποντία υφελοὶ ἐερσασ, νεαProfecto lutin is urtim atque cum auro in auro ostrididum ebur uri et liliαoetim forem mctrino Maer flim Ori, ubi pretii auri eboriSque conexus etiam particula ' indicatus

κυμβαλων, ἐν δ κεχλάδειν κροταλα, ubi Dissonius: tibi d Actor initi Irαρsi sunt cymbαἰorrim fili hiriCS, Ctquet Simili oneri or lictoulct. Hoc loco adverbium ti proprie significat, crepitacula inter eymbalos Sonuntia praesto OSSO; attamen cavendum Ss, ne i κεχλάδει in unam Vocona conjungatur, quod significationi verbi simplicis non aptum est. Tum etiam duarum actionum conexus adverbio ceX- primitur. Ita alteram ex priori uetione pendere vel alteram altera flectam esse dictum est l. VII, 5 φιάλαν ω εὶ

28쪽

oro P ο φρονο ευνῶσ, ct ipsa hac re invidetidum eum reddidit ob otio deni miram. Non enini hic Sati QSt, X-ternum conexum inter utramque actionem intellegi simul- qui, Sed eo quod Socer phialam vini genero praebuerit, effecisse videtur ut eum invidendum reddiderit se is Simul, et Ps hcto 1 6. Summa autem injuria Piersonii 3' ἐν θῆκε in unam vocem conjungens interpretatur institatis eum 'Bidendum. Primum enim ipsa notio instituendi hoc loco inepta est, instituitur quidem aliqui gener, Sed non instituitur invidendus , tum vero verbum ἐντιθεται ΗUS- quam vim instituendi habet, sed est imponere alicui aliquid. - At rursu non ita arctum conexum videmus Ol. XI, 3 μῶκο δ' 'Eτικευ εδικε πέτρω χερα κυκλωσαι συπερ πάντων, καὶ συμμαχ/α θόρυβον παραιθυξε μεγαν, ἐν δ oπερον φλεsεν ετωπιδο σελάνα ἐρατον φάοσ, simulque evercim incendi vel illast, ciueis unci. Nihil igitur dicitur nisi congruisse cum illa actione Statum plenilunii. Etiam hic tibiam verbo φλεξεν junctum est a Boec hio; verbum 'φλεγειν, incendere, extat quidem nonnunquam ' ; attamen oec hi suntontia reicienda est, quia meSis hoc loco nullam haberet causam idoneam; nam ex SuPindarico praepo3itio, cuius vi in verbo 'φλεγειν fere nulla St, nullo modo a verbo Separari poteSt. - Addendus est unus locus Ol. II, 6, ubi Schneidi Winus ex conjectura adverbium i scripsit: ἐν ε μιν χων τι οἷδεντο μελλον, qua de emendatione difficillimi se judicio abstinemus. Oe autem vix admonendum est, adverbi ἐν ubique particulasu velis quasi fulcra additus 33e, Uibus efficitur, ut illud ue per Se intellegatur neque Sicuti praepositi dativum nominis poScere videatur. Praepositio is ubique dativo ungitur Utitur autem ea Pindaru nonnunquam pro Y et ita fit ut etiam accu-

29쪽

sutivo iungatur. Munc usum eorum tunium eurminum iiij quibus rhythini Aeoliei sint, lenion ira volunt Pr-li iram n us' , o oculi ius ''), Ahrensius '' Oeeurrit autem nobis is pro i in Aeolicis carminibus Pyth. l. V. et Nom. VII. liis locis Pyth. II, Il. 6. V, 3s Nem

quorum in postremo Boech hius nimi a prosi dictum sit propter numero Doricos dubitat. Idem Pyth. IV, 258, ubi a prorat legebatur, hoc expulit, quia Oe CarmonDoridis numeris scriptum St. Ut ad significationem praepositioni transeamVS de Coprimum Su agamus, quem et grammatici et Pindari explicatores instrumentalem vocant. Quae vox si recte intellegatur Servari poteSt; nam plerisque eis locis, ubi ille usus invenitur, id quod praepositione vi significatum est ita iam tellegi potest, ut sit instrumentum vel id titu ope et auxilio aliquid efficitur immo Latinae linguae scriptoreS vel solo ablativo instrumentali vel praepositione Er, neque ac nos instrumentali aliqua praepositione, utuntur, ubi idem dicendum est quod Pindarus praepositione i indicavit. Sed si quis hanc pro praepositione instrumentali vel pro nudo dativo instrumenti positam 33 dicat, errat; qui error non semel in grammaticis libris ot in commentariis X initi Summo igitur jure Dissonius permultis commentarii sui Pindarici locis atquo fusius iis d. oechis expli. P.MST.

de hac re egit Attamen quum vir doctissimus multu, quae huc referenda videntur, non retulerit neque in omnibu eius judicium satis rectum esse videatur, rem denuo tracturipique Pindari loco huc spectantes recen Seri et perluStrari fortaSSe expediet. Summuni in hac re credimus oe S SQ. Pindaru3, ubi praepositione a utitur, certam ratio DomSequitur atque primariam eius vim tenet; quae vis etiam

30쪽

i uni cognosci potest, si nos instrumentalem casum vel prae, positionem expectemus; nam spepo sit od nos instrumentum esse dicimus, quo quis aliquid efficiat, Pindarus tanquam locum vel etiam statum habuit, in quo ipso actio fiat. Nonnunquam in noStra quoque et in Latinorum linguis haerationes, localem dico et instrumentalem, permutatae inveniuntur eodem jure atque nullo sero discrimine dici

m cree liquid in qu et,quet liqvid miseere itidem in nostra lingua. At Pindarus haec simplicissima longe ex cedit, ita ut quo jure a vulgari ratione inStrumentali recesserit nonnunquam difficillimum sit cogno3core et verbis declarare. Sed incipiamus ab exemplis eiS, quorum ratio simplicissima videtur Coronam, qua coma victori ornata est, id e35 vides, in quo coma inest diem XI, 28 ὰνδησα-

yνrFureis foribus, quamquam alii loci vim instrumentalem retinent, et Isthm. I, 28 ἀνδησάΠετο ερνεσι χαί ασ, Pyth. II 6. X do. Eodem modo arma hostium Sanguine tineta cogitantur in sanguine tincta vel immissa, Fragm. T 88J κεκραμεν εν αἷματι. Tum quod manu fit, in manu vel inter manus fieri dicitur his locis Nem. I, 2 εν χερὶ τινάσσων φάσγανον, Pyth. II, 8 άγαναῖσιν ν χερσὶ ποικιλανίου εδάυασσε πωλουσ, Ol. II, 3 ου χθονα

ταράσσοντε ετ ερο ὰκυα, non ferretni lirhctrifes in mαnuum cie, ubi non opus est statuere translatam vocisὰκu significationem roboris ). Deinde in armis pugnatur et vincitur, Ol. IV, 22 χαλκεοισι ν εν εντεσι νικων δρομον, Nem. X, Id εν χαλκεοι οπλοι Tηλεβοασεναρεν, ubi nos potius arma tanquam instrumenta habere solemus Eodem refer Isthm. I, 2b ὰκοντίζοντε αἰχυαίσ, καὶ λιθίνοι οποτ εν δίσκοι ιεν ει ναndo in discisjαcieboris; cuius loci difficultas in eo inest, quod vox jaciendi