De praepositionum usu apud Pindarum. Dissertatio ..

51쪽

diu O σα ιενο ερνεtia dicto U, Nom. l. 28. Istin n. l, li: eorona ipsae comam substringere dicuntur Isthm. IV, : στέφανο ανε ηΠαν θειραν. - una navigationem nonnunquam significant verba αγαγειν, αναβαινειν, quod eo magis mireris, quum eandem rem oppoSiti verbi S κατα ἐα νειν i similibus indicatam viderimus. s. om. XI, 35 Aio-

προσφορο ἐνμοισαν διφρευ, ἰννα ηυρnire lioeret mihi prompto culterius ProBehensim in Musctrum currit Pindarus in heroicis fabulis narrandis pergere et ulterius procedere se posse dicit, nisi officio retineretur Epharmosti violoriarum canendarum. Simplex narrandi notio in hoo verbo nos Nem X, Is Isthm V, 6.ΛM III. Nullam sane praepositionem Pindarus magis amat nee in ullius usu magis proprius est quam in 'φί. Qua de causa fusius do ea disputandum videtur. - Absolute positam tanquam adverbium tor eam legimus, Pyth. IV, 1:εσθα ιγ αμφοτερον νιν εχεν, α τε αγν=ητων ἐπιχωριοσαρ μόξοιο θαητοῖσι γυίοισ, αμφὶ δ παρδαλέα τεγετο φρίσσοντα ιμβρ'υσ, ubi, αφί suffultum particulara adverbialiter pro 'φ δε αγφὶ των ἐσθέ τι dictum est. Tum a vi praepositionis etiam magis abalienata est Pyth. VIII, 8b:ου μολοντων παρ ματέρ αμφὶ γέλω γλυκυ Θρσεν χαριν.neqtie rei et sicci mctfrsem dulcis istis eiretim frinys ναν-

52쪽

Priusquam ad praepositionis ipsiu8 Suni trans Amus,

de voce, remi dicendum est, quae semel apud Pindarum vi praepositioni praedita est, Pyth. IV, 263 ἐν α καὶ γυίioν έ λοιβ ηεδείξαντ ὰγ Πν ἐσυατο ὰμ P D, CPr-mmeri de esse of Loeelth et Disson ad h. l. qui alteram explicationem Obsque est Vel sines Besse jure reiciunt. Attamen quum librorum lectio valde corrupta sit 'i, etiam do voco susia nilii corti statui potest. Videtur autem non alia de causa posita ESSO, quam ut Sonum magi Suavem et canorum in fine vorsus ederet. Praepositiora recit tribus a Sibus jungitur, genetivo, dativo et necusativo, ex quibus genetivus sexies tantum apud Pindarum legitur Incipiamus a.dati, o quo eum pleriSque locis conjuncta St. Primaria vis, quam praepositio apud

Pindarum tenet, est circumdandi aliquid , Pyth. IV, 6:ταφ ε δ αυτίκα παπταναι ἀροτωτον πέδιλον δεξιτεριο μονον,μφὶ ποδί, ib. 8o. Nem. IV, b tum verbis transitivis additam videmus Ol. III, 3 ὰμφὶ κομαισι βαλ, κοσμον ἐλαίασ, t. XIII, 3s. Nem VIII, 3 et audacius Pyth. IX, Isto D άν πρηύτο θορων ἀμφία 'ναυσειε

πέπλοισ, qui si initis in cursu Distrilis etcere Circum est nCitisque HStes; nam 'επλοι appositio speciali est ad taddita quam structuram profero contra ceteros interpreteS, ex quibus Eoo e litus, collocatione verboruin neglecta,

53쪽

Ut his locis de e m pore, sic tibi de renim praepositioi 'vi usurpatur in transluti dictionibus, utque viri ex reliis tosti concreta vis sermonis Pindarici iugis cognosci poteAt quum ex his Videas quaeso sit. Ul. 2 Actes

vim loci delet eo, quod in locum praepositionis, latit Substituit in . Precatur igitur poeta, ne Iuppiter circum bona, quae Blepsiadarum familia adopta sit, Nemesin inimicam potius o/χοβουλο eodem modo absoluto dictum est ut Pyth. III, 3 δαίμων τεροσ. - Ηuic ordini addendum videtur tertium exemplum, quod extat Nem. I, 2s ' γ ι- θά/μου παῖ, σε steti τροπιο των τε καὶ ων χρη Πεσ,

Debilitata est notio circumdandi, ubi sich vicinitatem loci indicat. Cuius usus insignis locus extat Pyth. V di:

54쪽

que huius generis exemplum extat Ol. VIII, 2 IIευγα/ οσὰμ ει μαισ, hoco , EOO ἐυγασιαι άλίσκεται , ubi Apollo praenuntiat, Pergainum eo sero loci captum iri ubi Aeacus moenia aedificaverit; cuius loe difficultas in eo inest, quod substantivum Di αβια breviter dictum est pro loco ογα-

in , . . ea Oonium parte quam Aeaeus extruxit.

Transeamus ad translatum praepositionis usum atque primo loco commemoremus eo locos, quibus propria is cum translata mixta videtur. Nam Pyth. VI, d2 υπατοσά/ φὶ τοκευσεν εμμεν ποοσbΠετάν, summum esse in Birstites erct Prerentes, Πετ ὰμφὶ τοκευσιν proprie Si virtus et pieta eorum qui circum parentes versantur. ue faciunt

etiam Isthm. IV bb μαονάο, ω τι εοδω ὰμ P άεθλοισιν, Istlim. I, o D δ' ἀμφ άεθλοι χ πολεμι ων Πηται κυδοσάβοον , Ol. IX, o μενεν γωνα Πεσβυτεψω ὰμφ ὰD-γυοίδεσσιν, in quibus praemia certaminis medio in stadio posita cogitantur. Jam sola translata significatio comparet, ubi pro ipsis praemiis aliud quid nominatur de quo pugnatur. Cf. l. V Ib: ἀεὶ δ' 'φ Πεταισι πονο δαπάνατε μαοναται , Pyth. I, 33: μφ' λενα πυοωθεντων TOωων, quod ut opinor breviter dictum est pro Troiαnis eaeustis in rectri de Helen commisset, quamquam interpreteSὰμφ Πλενα vertunt: rvtεν,εἰρηαm. iis locis similem metaphoram praepositionis invenimus, ubi ὰμφι curam Vel

Saepius vero hic usus occurrit, si non in univerSum cura

' IIo loco perspicuum est, Pindarum in Sisypho et Medea libra παλαιγονων, in Glauco et Bellerophonte bellistas Corinthiorum virtutes Celebrare; respondent igitur inter se Iiσυφον με, - v. 52 et rese- v. s). At quo modo lib. Σίσυφον uti, construenda Sint quaeren-

55쪽

vel id quod re ansam praebuerit huius generis loci sunt Nem. X, 6o: uch βουοὶν χολωθείσ, Pyth. I, 8o: υνοντον ἀεξαντ ὰuc ὰDετα, em VII, 8o: Λιο δ υε ατα- Πεγοσ utipi 'ε εα. Conferri juvat cum hoc usu nostra praepositio lim, maxime in eo quod dicimus tim, millen. Ipsa res, qua aliquid efficitur, significata est Pyth. I, I 2:κηλα δε καὶ δαιΠοτων θελγει φρενασ, ὰυφί τε Λατοι αοοφία βαθυκολπων τε οιβῶν, et Pyth. VIII, 3a: ε ασ

ὰυφί cum tertio casu tempus indicat Ol. XIII, 3T: λίω ὰυφ ενί, quod Si infrα φαtitim linius diei; cui usui mox similia inveniemUS. Iam brevius de ceteris casibus, quibus uepi ungi solet, agi poteSt. Genetivus sexies tantum legitur et huic juncta, eodem modo quo dativo, praepositio nonnunquam curam et studium alicuius rei significat Pyth. IV, 2T6:ὰμφὶ Κυράνα θευεν σπουδάν, Nem X, d τα ίερσεοσὰυφὶ εδοίσασ, Ol. XII, 8. in ortum, quod apud ceteroSSaepius legitur, φαυεν υφὶ δαιυονων καλα Ol. I, 3b . Tum id, de quo pugna est, significatur Isthm VII, 2T:ὰμφὶ Θετιο ερισαν, denique causam vides Pyth. IX, Iob: Λιβυσσα ὰμφὶ γυναικο εβαν Iρασα προ πολιν, Sthm. VII, 6T Hμφὶ παγκρατίου πλεκετω στεφανOν. Saepius rursus stuφ accusativo juncta est. Primariam circumdandi notionem aec inde notionem vicinitatis vides

dum est; nam ex verbis, quae praecedunt, participium ctoυω attrahi posSe, non credo Videtur potius in verbis cog εο participium latere, quale iνέω vel It νέων, quod alterum scholia exhibent.

56쪽

non apud transitiva solum sed etiam apud intransitiva verba. l . l. X. 3 si hi II PROP erecto hi lusi id oci, ubi tutelao notio simul inest, qua in Neptunus urbi praebet eo quod defendendi causa in omnibus urbis partibus vel in utraque pnime versetur, coli Iom. l. t, T. Actio, qua circa vel prope locinia fit, signifieatur his locis Ol. I, T. Istinia.

cumdandi plano abjecta, locum indicat in cuius circuitu aliquid fit. Huius generis exempla sunt duo in Pindariearminibus, Pyth. V, 2 γλυκυν ὰμ φ καπον φρούθασὰεt Os/εγον, J. IX, 6 θαυυαστο Abν φαγη Zμὴ ἀμφὶ

ανάγυDιν. Ex hoe Sti opinor ortum esse, quod legitur Ol. XI, T αεί ετ α παν τεμενο τευπναῖσιν θαλίαισTOν εγκωsHO αμφὶ DO Oν , nam carmen intra modumen comi versari cogitatur vulgo dicunt, 'φ hoc loco idem valore atque κατα , Securi tim. - Deinde cura sit

Restant compoSita eum ' φί, quae tamen non tam Saepe leguntur apud Pindarum, quam quis ex frequentia praepositioni nominibus additae suspicari possit. Ex omnibus duo verba notatu digna videntur, verbum 'εφε ειν ob requentiam et varietatem usus, etiaυφιπίπτειν ob proprietatem usus, Ol. XI, 8 κλυτον θνο ΛοκDων, αφε-

57쪽

Praepositioni impi statim jungimus idem signifieantem περί i. Perrara est haec praepositio in Pindari carminibus; genetivo uneia deetes, dativo septies, accusativo ter tantum invenitur. Primaria vis eireumdaridi videtur l. lil. 3.

o Vl, b, quibus locis praepositi accusativo addita est. Addo locutionem ex Homero et Sophoclo notain qua existit silmi. III bi, ubi de Aia eo dieitur: LXλκαν φοίνιον, ταν

verba pugnandi res, de qua contenditur, praepoSitione περί indicatur; quo modo hic usus ortu sit, supra vidimus ubi de 'ci' disseruimus; go notivo addita praepositio hunc Sum

iniit Ol. III, T. Nem. IX, 2b. X I. Fragm. 2d 2si, dativo addita l. XIII, db Noni V di. X, t. Fragm. 88

Ios Deinde odem modo, quo 'φί, curam et studium alicuius rei significat hue reserendae sunt omnes ea dictiones, in quibus περί hominem vel rem indicat, circa quamaelio dicendi vo indicandi vel judicandi versatur si praepositionem genetivo additam legimus Ol. VIII d: si stiὰνθρωπων περι, Pyth. IV, 26b δι Πι 'αφον εο αυτασ, Nem V as: ποτ/ιο δε κρίνει συγγεν εργων πεοὶ πάντων, Isthm. IV, ii πευ κείνων κελαρυσαι, t. VI, 38:μαντευσάμενο ταυτα περ ατλατου πάθασ, Ol. VI. bo: ηεο θνατων δ' εσεσθαι μαντιν επιχθονίοι εξοχον. Oeenim loco conjungenda mihi videntur μάντιν περὶ θνατῶ ν ναfρm de hominibu3, h. e. de Eblis hominum. Nam ex oech hi et Dissonii explicatione qui 'εριεσεσθαι , νατωγ jungunt, idem bis dictum displicet: πευι-εύεσθαι θνατῶ)ν ἐπέχθονίοι εξοχον. Neque magis Burghi scriptura πεοι πευισσωσ o Pal. C. et Scholiasta vetere hausta placet propter orationem nimi concisam et laceratam. testant tres Pindari loci qui prae-

' De Aeolica forma περ', elisa ante vocale litera , cf. Ahron S. de dial Dor. f. d3, 3 Boecl. h. noti criti ad Ol. VI, 38. et Fragm. p. 631.

58쪽

pruepositio significat eum, qui intra reliquem statum ver, satur vel proprie qui circumeliisus est aliquo statu ). Non si urate igitur ei agunt, qui περ δεί/ ατ interpretantur per

in unum tingit, quod ob collocationem verborum fieri non poteSi Apte autem conseras cum hoc loco Nom. IX, 2i: γοβοι φευγοντι cf. p. t ut suo praepositio περί in περὶ δείματι eandem vim ascivi8so videtur quam illo loco ii habet. Iam supra vidimus, in 'φ καπον et 'cri παναγυριν pag. d6 ὰμφί locum indicare in cuius circuitu aliquid fiat, ideoque sero eandem habere vim quam P. in ,α. Videtur igitur inter περὶ δείματι ' '' et,/μφὶ κἀπον eadem ratio intere5Se, quae 3 inter ἐν φοβοι et ἐν κάπω. Similis explicandi ratio adhibenda est Pyth. IV, 122 ἀν περὶ ψυχὰν ἐπεὶ γάθησεν ἐξαίρετον γονον δων κάλλιστονάνδρων, ubi A περὶ 'υχὰν dictum At ut saepe apud Uomerum περὶ θυμιο, περ κ/jρι, περὶ φρεσίν. In eo tantuni Pindarus a vulgari usu recedit, quod accusativum habet qui in his dictionibus alibi non legitur; sed id non mirum,

quum Saepe praepoSitionem variis eaSibus additam invenerimus, idem tamen Significantem. II eum an muri quidem, quem Schneide minus Secutus St, retracto aecentu περ ι scribendum ju8sit, ut nερ adverbium Sit περισ-σωσ et x υχὰν γάθησεν ungatur Secundum omeri γεγηθε δε φρενα. At verborum collocatio poscit ut uti περὶ νυχά jungatur, Sicut vulgo fili ). - Denique, sicuti

referenda adverbium icit 'irco legisSe videtur. In locum praepositionis περ SubStituit κατα , quod non mirum est, quia Saepe in Scholiis praepositiones mutantur cf. po3 ἀμφί ἐπ et infra παρα - ἐν.

59쪽

li nonnunquam ii pi, etiam nees id iudicat, suo quid effieitur, Pyth. II bb κτεάτε Πώ τε κα πεHi risit periclo ora miρτερον, superi embaeticisse ob dii uires et ob honorem statum Verba eum nεD composita circiter decem apud tim larum leguntur, ex quibus 'εDH ευγειν, estu ere Ol. II, 8), notatu dignum videtur, quod idem verbum o Esius etiam Pyth. V, 8 extaro putavit v. . i. Ex ceteri compositis prosero redverbium nεοί λα Pyth. XI, i, in qu πευίnotionem antecellendi liabet, quam in pSa praepoSitione nominibus addita non invenimus, et adjectivum TE )ίγλωσσOσ,

fueundus Pyth. I, di , quocum conferri juvat adjectiva

η Πάλα φ υετὰ καὶ νυν παισὶ τουτοι ογδοον ΠλειυεDO ADκεσίλασ, ubi uετ adverbium temporis QSt: POSthcto cogitandum vero uετὰ ταυτα vel uετὰ άττον. Praepositio septem Pindari locis genetivo, duobu dativo, quindecim accusativo uncta est. Atque primum OnOtivo uncia societatem tominum indicat, in qua qui versatur, his locis Pyth. V si ὰφ ρων Πετα ναιεν, VIII,

δ' π αυον βίον τουτον ἐυπεδουοχθον, Πετὰ τριων (SC.άνδρων τεταρτον πονον Ηuius enim loci Sententiam contra ceterorum explicationes optime demon3travit Rauehens te inius ''' . Res per se clara est; nam quum ὰπάλααοσ

60쪽

βιο εμπεδογιοχθο univeariam vitam Tantali ius num significet, etiam vox nox, appositionis in8tur addita, omnes huius vitae aerumnas indicet necessu est; ideoque ad μεταTrat si non licet cogitare Oνων. - Tum praepositi , μεταeum genetivo ae Communionem indicandam inservit Ol. XI, ab N ισαι ποDO 'Aλ γεου μετα δωδε ὰνάκτων εων τιμάσm n. u. καὶ δωδε ώνακτα χώεουσ, culti loci proprietaS in eo cernitur, quod μετὰ δωδε ὰφάκτων θεων partem objecti efficit '). Restat usus, ex quo μετά UIn genetivo nomini additum rationem attributi intro videtur nam l. II, 8d ροαὶ δ' Uλοτ ὰλ α ευ υμιῶν τε μέ ακα ποίων ἐσ s DG εβατ praepoSitio non per mesin averbo βα separata St, quod Boech hius fatuit, sed conjungenda sunt mαὶ μετα ευ θυμιῶν καὶ μετὰ πονων, Cli 'Sus Crum est laeti et tristes. Dativo μετά bis apud Pindarum juncta Si vulgari poetarum usu Servato Ol. II, 2θ μετὰ κουαι- μηρ 'σ, inter licta Nerei, et Nem. VII, 8 μετὰ πενταεθλοισ, inter MiriqilertiONES. Nequo plus difficultatis ei loci praebent, quibu praepoSitio accusativo addita est. IIuic casui juncta primum notionem veniendi in societatem quandam hominum Servat Ol. I, 16 προὶ καν μετὰ το ἀνερων 'τοσ, et Isthm VI d6; quae notio debilitata 3 in solam notionem veniendi ad

hominem vel locum Nem. III, 38 et Fragm. 2bo 212 ubi tamen lectio incerta videtur. Tum apud verba movendi consilium indicat aliquid adipiscendi, Ol. IV, 23 μετὰ στεφανον ἐων, Pyth. V 68. IX, 166. Fragm. 1b8. las , quibus locis addo Fragm. 3 b2 : Dριων τρεχων μετα

Pleione'. Denique tempus indicatur, post quod aliquid sit, Pyth. V is di. Isthm. III, 36, VII, 8. Fragm. a sol

' Conseratur idem usus praepositionis D in exempli p. 26 q. laudatis et ipsius praepoSitionis 3 χετά lat. Rep. IX, p. si B. ἰσχυντε κα καλλο μετά γιεία λαμβάνων.