장음표시 사용
171쪽
IIa D IssERTATIO II. tuere desidero . Qua quum ita sint, Iibenter audirem a Pugio , ο Aηηalsa Itulo , quidnam discriminis hisce in Diplomatis Ludoviciani vembis introspiciant Eum , quem divina inspiratione, & B. Petri in te cessione omnes Romani uno consilio, atque concordia, sine aliqux promissione ad Pontificatus ordinem elegerint, sine aliqua ambiguitate vel contradictione more canonico consecrari. Et dum consecratus fuerit, Legati ad nos, vel ad successores nostros Reges Francorum dirigantur, qui inter nos & illos amicitiam , & earitatem , a pacem socient . Attamen ii duumviri hinc Diploma esse commentitiumsdenter pronunciant, quod colligunt ex Leonis successorum Legatione θliteris ad Caroli M. flium Ludovicum Pium , ab Atlronomo memoratis anno 8I6. ct seq. De Stephano enim in Franciam proficiscente: praemisit tamen, inquit, legationem . quae super Ordinatione ejus Imperatori satisfaceret . Et de Paschali: Post expletam consecrationem sol . mnem , Legatos cum Epistola apologetica , & maximis muneribu Imperatori misit, insinuans , non se ambitione . nec voluntate , sed electione , & populi acclamatione huic succubuisse potius, quam insiluisse dignitati. Ajunt enim has literas Imperatoria confirmatisvis indicia esse minus dubia . Eruditum par lQ ia orexsione Pon- XXXIV. At enimvero iis , qua anno 769. in Concilio Latera uesseisex edocebat Piis' d creta erant, ne summa electionis , ct consecrationis Pontificia aIiunde
l-ctionis suae absque detrimentum acciperet, afunga videmus hoc loco : une aliqua promu-
ψ sione. Id autem magis magisque confirmat raptimatis integritatem. βuod enim olim ad Simoniacam haeresim avertendam consiliatum fuerat Conc. Chalc. c. a. Symm . ad Caesar. ep. s. tit. 2. Hormi M. ad Episc. Hi . ep. 2 s. c. a. , novis decretis , sanctionibusqiιe instavratum inis nitur pro Italia , seu Regno Langobardia , Tuscia , s Exarcha tu , immo etiam pro Francorum Regno ; illa enim pestis longe lateque pervagabatur id temporis. Ea propter Hadrianus an . 79O. Cod.Car.ep. 97. al. LxxXU scribebat Grais: Multae pecuniae per talem nefandam dationem alienatae esse cernuntur ; ut aurum & argentum jam non habentes etiam ipsae res Ecclesiarum per emphyleuses manu conscriptas existant ali natae . Et paulo infra de ordinatione Episcoporum , eorumque examine: Obtestantes , ait, sciscitamur : Vide, ne aliquam pro militonem euiquam , aut dationem fecisses , quia Simoniacum , & contra Can nes est. Ipse etiam Carsus anno 79 s. in Commonitorio Conc. tom .vri. p. II 29. id praecipue admonendum Leonem Pontificem muli ab Angliaberra: De Simoniaca subvertenda haeresi diligentissime suadeas illi,
172쪽
ng DIPLOMATA LUDOVICI PII. Ity quae sanctum Ecclesae corpus multis male maculat in locis. βuid plura eodem anno 816. quum Stephanita IV. quem sequenti anno imitatur Paschalis, post suam Consecrationem Augusto Ludovico electionem
suam omni Iabe carentem nunciat, idem Imperator edidit Capitulare lib. I. cap. 84. relatum etiam a Labbeo Conc. to. VII. p. I-79. , in quo haec leguntur: Sacrorum Canonum non ignari, ut in Dei nomine Sancta Ecclesia suo liberius potiretur honore , assensum ordini Ecclesiastico praebuimus, ut scilicet Episcopi per electionem Cleri,& populi secundum statuta canonum de propria dioecesi, remota
personarum & munerum acceptione, ob vitae meritum, & sapientiae donum eligantur .
XXXV. Aua quum ita sint, non sine admiratione legi poten apud disciplinae huius in Patium 8i . n. 7. pon recitatam Diplomatis particulam illam I a Flam, Ludoqui a Legatione mittenda ad nos, vel ad successores nostros Reges Franc rum , fastatis ct audacia plena illatis ina : Quod merum commemtum est; quum ipso Ludovico Pio vivente Eugenius II. Papa, ad postulationem Lotharii Imperii paterni collegae, statuerit, ut Pontifex Romanus non consecretur nisi in praesentia Legatorum Imperialium. Non enim sapit hominem ratione utentem propositis hujusmodi: Disciplina errationis Romani PontiFeis in Diplomate Ludoviciano confirmata a no 8 II. commentitia eri , quia anno 8as. iatharius Ludovici *ius ab Eugenio II. Privilegium impetravit, ne i et possertim Romani Pontificesta ecrarentur , nisi Legatis Imperialibus praesentibus . me accedit Priavilegii ejusdem falsitas Baronio , Gintio , Natali, Pupebrochis, passimque Auctoribus Catholicis pervecta : Annalina etiam Itala id Priviis gium an. 8as. en valde suspectum ; tames quod opinioni sua accommodatum , cum Eccardo mutata chronesogia , obviis ulnis illud amplo etitur . At neque Eccardus, neque Annali ria remedio ino temporis fal talem auferunt . Non enim gravi ulla auctoritate Privilegium nititur;
sed extat ejus mentis in supplemento Langobardica lassoria , quod Paula arnoridi ab Impossore aqcribitur , juxta morem id genus hominum , qui fidem conciliaturi suis consarcinationibus , ab illa uri aIiquo Scriaptore nomen mutuantur . RR Iibellum igitur de Merensibus Episcopis, ita
legitur: An. DCC xxv. Lotharius Impeiator iteium ad Italiam v
niens Missam s Martini Romae celebravit: hoc est juramentum, quod Romano Clero . & populo ipse & Eugenius Papa facere imperavit: Promitto ego Ill. per Deum Omnipotentem , di per ista sacra quatuor Evangelia, & per hanc crucem Domini N. J. C. ec
173쪽
per corpus beatissimi Petri Principis Apostolorum , quod ab hac die
in futurum fidelis ero Dominis nostris Imperatoribus Ηludovico . di Hlothario diebus vitae meae juxta vires , & intellectum meum sine fraude , atque malo ingenio , salva fide quam repromisi Domino Apostolico, & quod non consentiam, ut aliter in hac Sede Romana fiat electio Pontificis, nisi Canonice, & juste secundum vires,& intellectum meum : & ille , qui electus suerit, me consentiente consecratus Pontifex non fiat, priusquam tale Sacramentum faciat in praesentia Missi Domini Imperatoris, & populi, cum juramento , quale Dominus Eugenius Papa sponte pro conservatione Omnium saetum habet per scriptum .
Coeseerationem R, XXXVI. Ut Pagii, atque eorum , qui eum sequuntur , hallucinatio teneatur, veram cinnitiationem Eugenii θ iatharii datam tu Atrion tinationi ante rem B. Petri Apossest anno 8a . hue asserendam puto Coll. Rom- Par, a. p. ao7. quam in Ottonis , er Henrici Privilegiis fere omnem videbismus confirmatam . Ad electionem igitur Ponti is quod attinet. Pontifex , ct Imperator ita conriituunt, cap. m. In electione aute αν
Romani Pontificis nullus sive liber, sive servus praesumat aliquod impedimentum facere. Sed illi solummodo Romani, quibus antiquitus concessum est constitutione ss. Patrum , sibi eligant Pontitacem . Quod siquis contra hanc nostram Constitutionem sacere praesumserit, exilio tradatur . Equidem negare non ausim, Ponti iam Consecrationem Imperiatis confirmationis jugo iterum succubuim . At n va hujus subjectionis certa en atas , ea a certa, eerta demum condiatio , qua a veteri illa Gothorum , atque Imperatorum Orientis usurpatisne unge aliam fuisse demons ηt . Aetatem videlicet definiunt
Annales Bertiniani ad annum conceptis his verbis : Gregorius lκ Romanae Ecclesiae Ponti sex decessit, cui Sergius II. succedens , in eadem Sede substituitur . Quo in Sede Apostolica ordinato, L tharius filium suum Hludovicum cum Drogone Mediomatricorum Episcopo dirigit, acturos ne deinceps decedente Apostolico quisquam illie praeter sui jussionem Missorumque suorum praesentiam Ordinetur Antistes . Qui Romam venientes . honorifice suscepti
sunt: peraehoque negotio, AEudovicum Pontifex Romanus uncti ne in Regem consecratum. cingulo decoravit . Drogonem vero
Episcopum sui Vicarium Galliarum . Germaniarumque partibus designavit. Suod si privilegium hujusmodi non ect anno 844. Veturiius, non igitur Eugenius II ante annos viginti Lothario Ludovici Flis illud
174쪽
eone 1st; sed Sergius II Ludovico Lotharii Flio largitus en . Consarcia
nator autem pseudo-diaconus nomina atque annos pervertens, ex privilegis
vero , fassum illud quod audivimus , consavit.
XXXVII. At Consarcinatorem . Pagiumque , ct uno verbo omnes Imp. eonfirmatio i
's. Sedi in suam perniciem infensos , consarcinatis ipsa fas arguit.
Nam Privilegia Ottonis ct Henrici , unde conciliant fidem rei falsae . -ς. eonfianter legunt: Qualem promissonem in domnus & venerandus spiritualis pater noster Leo sponte fecisse dinoscitur. βuod magis ma-g1sque Primilegii a tutem comprobat ἔ Leo enim IV. Sergio II succedens . quamquam Saracenica irruptionis metu , absque jussone Principis consecratus ; tamen promissone sponte facta Privilegium a decessore eone se sum proprio exemplo ratum habuit . Et veri , o falsi Privilegii teriis omni exceptione major liber Pontifalis acoedet . En totam Hestionis is Consecrationis Halentini , qui Eugenis II. Dccessi anno 8a . eriebrit
tm ηι Imperialis Missi praesentia , G fine ulla promissone aut sacramento: Almae plebis se l. 4s s. & laetis utriusque militiae Romanorum electus est vocibus in Sede Pontificum . Ac deinde condiagnis gloriae laudibus sc honoris amplitudine ad Lateranense patriarchium ab ipsis deductus , & in Pontificali est positus throno. Cujus ovanter ab omni Romanorum Senatu pedibus osculatis, & omnibus quae explenda erant rite ac veneranter peractis, magna -brietas , magna in totius sexus, & aetatis populo laetitia mansit .Ejusque consecrationis die sereno jam illucescente , cum lumine jam dictum Antistitem ad Beati Petri Apostolorum Principis Ecclesiam omnes pariter Romani a Palatio deducentes eum, Majestate divina auxiliante , in alto throno summum consecravere Pontificem. E contrario de Sergii II. Dccessore Leone IV. se R. 497. : Hoc timore, inquit. & futuro casu perterriti, eum sine permissis Principis Praesulem consecrarunt . Et de ejusdem Leonis Deeessere Benedieto III. seeh. ss8. : Clerus, re cuncti Proceres Decretum componentes propriis manibus roboraverunt, & ut consuetudo prisca poscit, inuictissimis Lothario, & Ludovico destinaverunt Augustis. Ita ponGregoririm III. anno Io7. insaurata en prisca illa consuetudo mittend2. Decretum Eleetionis ad Principem; anno videlicet 847. in Leonis M. electione , tametsi urbi periculum imminens impedimento fuit , quin jussio , ae Misse Imperiales expectarentur . Euamobrem hujusmodi instaurationis eras en adeo certa , ut ex Documentis sublesa Idei extundi
175쪽
Impet. auctoritatisaeeeilio in Greg. lv. C dinata causa fuit
per a ale. & nititue auctor. Apostes.
XXXVIII. Certam hune pristinc subjectionis in Raurationem pracessi
cavsa aque certa , cur Sergius loriolicam Sedem jugum jampridem excustum subire iterum pateretur : Ludovicum videlicet ratam habuiffse Canonicam Electionem Gregorii IT auηο 8a7. βtiandoquidem Valentinopon brevem quadraginta dierum Pontifcatum decedente , Gregorius IV. rite electus connanter adeo seummum honorem recusavit, vi Ludovici auctoritas accesse se inveniatur ante Electi Pont eis consecrationem . Id te Ratur Actronomus in vita Ludovici pii: Gregorius presbyter it. s. Marci electus est , dilata consecratione ejus usque ad Consultum Imperatoris, quo annuente & electionem cleri, & populi probante, ordinatus est in loco prioris . aevam rem Annales Eginbardo tributi , ct Bertiniani verbis aliis confrinant: Non prius ordinatus est , quam Legatus Imperatoris Romam venit, & Electionem populi qualis esset, examinavit. His quidem tessimoniis Pagius aliique utuntur ad suppositam Eugenii s Lotharii connitutionem , de qua diximus, rab randam : Sed quum iidem Annales Valentini electionem ct Consecrati nem , nulla consensus Imperialis mentione facta , referant ; Gregorii
potius renuentis causa imploratam auctoritatem Imperatoris, ut Can nicam jusamque electionem tueretur, demos rant; quam pio Imperatori
injuRam hujusmodi usurpationem adscribant . Praeterquamquod si hujusmodi artibus disciplinam ab eodem Ludovico Aug. confrmatam anno 8I7. in Diplomate , de quo agimtis , ponerioribus hisce argumentis i Frmare contendunt; jam dixi n. XXX v. quanti Oporteat seri argumenti iriud genus . Caterum causa certa insaurata subjectionis en pradicta Imperialis auctoritatis imploratio : inmurator autem Sergitis II. petente Lothario Ludovici stis . Hie , quandiu pius genitor vixit, nil
cedente etiam Gregorio IZ quum Romani pro illius temporis disciplina Sergium elegissent . atque ordinassent . inconsulto Imperatore , hie Lud vicum filium in Urbem misit, ut praedictum Privilegium obtineret ab OHesica Sede .XXXIX. Equidem definire non ausim , num Lotharius ob simultates , qua sibi cum Gregorio intereserant, quia Ludjici patris sui amicitiam
deserere, ac sibi adhaerere niluerat; an arcana alia de causa , exemplo
Gregorii ejusdem Imperiali auctoritate Pontificatum flubeuntis allata , ablouesica Sede id Privilegium quaesierit: hoc certum scis , nec Lotharium . filiumque ejus Ludουicum ex Carolingiis Auguctis ; neque ex Germanis aliquem Gothos, Orientalesve Imperatores imitatum se bac- in re.
176쪽
DE DI PLO M. LUDOVICI PII. 'IIT in re . Non enim veluti adnexo Imperatoria dignitati privilegis , sed concessone Apostolica , quoad vixerunt , Romanorum Pontificum electiones raras habuerunt : quod Pontificum eorumdem spectatis electi
nibus pIanum fet. Caroli M. O Ludosita pii temporibus Leo III. . Si phantis IT, Paschalis I., Eugenius II., talentinus , ct Gregorius Irisunt electi: nec nis hujus postremi necessaria praedicta electionis confimmatis reperitur , quam fortuito , meraque ex necessetate Electi renuentis
petitam esse a Ciero G populo . inelaetabile argumentum est Electis Sempti II qui Gregoris IV. successit, ejusque consecratis , Dibario nullare
nus eonsulιο . Alivd quoque argumentum suppetit ex Gregoris eodem : nouenim ut s. Gregorius M. praedecessor , firme tit s. Gregorius VII. quorum tempore coormatio Imperatoria vigebat, supplices ad AuguRum literas dedit, ne suam electionem eoufrmaret; sed disciplina non inscius , qua suo avo obtinebat, primum latebris , deinde constantia tantum onus se
aversari seris testatus est. Postquam autem Ludovictis II. Lotharii patris Dijisiu lossilicum privilegium obtinuit, Leo IV, Benedictus I L. Nicolaus L, Hadrianus II., s Ioannes ZIII., quinque G viginti a norum statis , juxta consituram hane Pontificia auctoritate disciplinam, inaugurati fuerunt. Secus est de novem successoribus Ioannis VIII. sexdecim annorum spatio ab anno 882. ad 898. Hectis , videlicet Mami ino II. Hadriano III , Stephano C. Formoso . Bonifacis VI. Stephano VI. . Romano , Theodoro II , o Ioanne M. quos omnes absique jus e Principis , Missorumve praesentia ordinatos compertum erit. βua
res Graio Crasso est successoribus personale id privilegium defuisse de
XL. Tres , Caroli Crasso imperante , necti, consecratique sunt Pontifices , quorum postremum Stephanum V. ignota nobis ex carisia Imperator aegre tulit, se inscio creatum esse . Rem tradunt Annales Fuldenses v. Freherum sto. I. p. 6o. simulque docent, quam inutilis fuerit Augusti expostulatio : Romani Pontificis sui Hadr. III morte comperta, Stephanum in locum ejus constituerunt. Unde Imperator iratus, quod eo inconsulto ullum ordinare praesumserunt, mist Liui a Ndum , dc quosdam Rom. Sed is Episcopos, qui eum deponerent; quod perficere minime potuerunt. Nam praedictus Pontifex Imperatori per Legatos suos, plusquam xxx. Episcoporum nomina, &Omnium presbyterorum, & diaconorum Cardinalium , atque inferioris gradus personarum , necnon & Laicorum Principum regi nia scripta destinavit, qui omnes unanimiter eum elegei unt, & ej ordia
177쪽
II 8 DIsss TAT Io ΙΙ. Ordinationi subscripserunt. Opiniones aliorum alias , praecipue illorum. qui Hadriano III. decretum tribuunt de consecrationis libertate pristina deinceps recipienda , brevitatis ergo praetermittam : id autem Urmurenulius dubito, quod Carolingios inter Augustos praedicti duo dumtaxat privilegis ino personali ii si sunt. aeuum vera sexdecim iis annis qui Octavi Ioannis obitum consecuti sunt, usque ad Ioannis M. creationem an- κο 898. multa mala evenerint, ejusdemque Ioannis electionem Sergianum Schisma pertubarit, sensit hic Pontifex , non esse inutile Imperiali
auctoritate tantum negocium pertractare . Suamobrem eodem anno
Cocilis congregata Conc. to. IX. p. soru pra gravibus aliis ea os de Privilegis ino renovando decernens : Quia , inquit cap. X., Sancta R. F. cui Deo auctore praesidemus , plurimas patitur violentias Pontifice obeunter quae ob hoc inseruntur, quia absque Imperatoris notitia , & suorum Legatorum praesentia Pontificis fit consecratio , nec canonico ritu , & Consuetudine ab Imperatore directi intersunt Nuntii, qui violentiam sc scandala in ejus Consecratione non per mittant fieri: volumus, id ut deinceps abdicetur, & constituendus Pontifex, convenientibus Episcopis. & universo Clero eligatur , eXpetente Senatu , & populo , qui ordinandus est , & sic in conspectu omnium celeberrime electus ab omnibus, praesentibus Legatis Imperixlibus consecretur . Nullusque sine periculo juramem tum , vel Domissiones aliquas, nova ad inventione ab eo audeat extorquere , nisi quae antiqua exigit consuetudo , ne Ecclesia scandaliretur, vel Imperatoris honorificentia minuatur . Iristius, . Fuiuis. XLI. aeuam inutiliter facta fuerit Privilegii hujus in tauratio, com-
tempora inu te Nd periet quicumque hictoriam eorum temporum consulat. Anno squidem 899. exeunte AmvIphus Aug. Carolingiorum extremus mortem occubuit
'anne IX. supernite : Circa confinia memorati anni Arnulphus Imp. migravit a seculo III. Cal. Dec. sepultusque est honorifice in odi n-gis, ubi & Pater ejus Caralaman. D. Caroli Crassi tumulatus jacetint tradunt Anneses Metenses . Fuldenses ap. Reheri habent 9 . parvannius circiter mensis discrimine . Eodem anno declinante Ioannes moriatur . utilioque Insperatore Benedictus M. eligitvr eonsecratur . Ab hoc Pontime Imperiali diademate redimitus Ludovicus III. anno 9Oa. ab
aevi ulo Berengario captus is ex ecatus miseream incertamque vitam viavere orsus est piab eodem Pontifice Benedicto . Suamobrem quin successores ejus sex Leo V., Christophorus , Sergius III. . Anastasius III, Lar ἀιs, ct 'oannes X. ehcIi, consecratique fuerim me ulla Imperatoris
178쪽
DE DI PLO M. LUDOVICI PII. II9 ense, nullam dubium . Ioannes autem decimus Berengarium taron vit Imperatorem anno 9I6. qui Fonrisce eodem Nivente mortuus . etiamsi
privilegium obtinuiset, quia nemo virmat, uti eodem non potuisset. βua postea evenerunt , Marocia, ct TuscuIanis Comitibus per annos octo ct triginta dominatum Urbis ducatusque ejus usurpantibus . neque
amplius Rntiscia , simulque Imperiali potestati subjici volentibus , apud
Lui randum videsis . Hen. Card. Baronius permestatem saeculi DFe d te ratus 9o . a num. I. ad 8. ita eoncludit: Ita quidem omnia Romae tam sacra quam proiana saetionibus miscebantur, ut penes illam partem esset promotio ad Apostolieam Sedem Romani Pomtificis , quae potentior appareret λ ut modo Romanorum Proceres . modo Etruitae Principes in truderent saeculari potentia quem vellent.& dejicerent quem possent Romanum Pontificem a contraria saeti ne promotum . ae toto hoc serme saeculo sunt actitata , quousque Germaniae Imperatores Ottones medii intercessere utrique parti
contrarii. arrogantes licet & ipsi sibi pariter ripae electionem, a que Electi dejectionem . XLII. Invisionem istam Principum depravata potius disciplina se
reo ilio saecula x. argumentum, quam Prisilegii ab An tilica Sede emisceo Aueunis continuationem essι nemo non Oist. Praterea ex sequentibus Privilegiis liquido conflat, Ioannis Ix decreto praetermisso ab Otione ct Henrita, utpote nunquam usu recepta. Eugenii tantum II., o Leonis IV. temporum disciplinam confirmari ; adeoque Privilegii dammtaxat mentionem feri , quod Sergius II. Ludovico petente . Augusto ejus renitori Lotharis eoncessit, quo eumdem quoque Ludovicum esse usu ncompertum, expuratumqiu est. Iaud autem persenale fuisse in Germanis quoque Imperatoribus , Aqui eodem usi esse reperiuntur , patet ex D creta Niconi II. in Concilio Roma habito anno Ios9. Conc to. IX. PIIo de Hectione Romani Pontificis: Eligatur autem, anquit, de
ipsius Ecclesiae gremio . si reperiatur idoneus; vel si de ipsa non imvenitur , ex alia assumatur: salvo debito honore di reverentia dulecti filii nostri Henrici, qui impraetentiarum Rex habetur, di suturus Imperator . Deo concedente. speratur ; sicut jam sibi concessimus; & successorum illius, qui ab Apostolica se te personaliter hoc jus impetraverint . Noniment u bio opportu ius ad Audendas Rugit 9 Annalicta Itali opiniones , qui Mue,denter , ac temere Ius Imperatorium fuisse coηtendunt Sectionis Pontificia confirmationem, excogitari nourorerat. α uandoquidem Nicolaus plaηi tu verbiι victorat, se con-
179쪽
Iao D IssERTATIO II. eessisse id privilegium Henrico IV. Regi, eodemque usuras , quicumque illkd ab Ansesica Sede personaliter obtinuerint: quemadmodum Utim eadem esse Henricum Acta Vaticana Creationis s. Gregorii VII. V. Bar nitim Io73. n. 27. testantur. Nam Hectus Gregorii M. exempti Nuntios ad Regem Henricum celeriter destinavit, per quos & electionem desuper tactam ei aperuit, & ne assensum praeberet attentius exoravit. Quod si non faceret, certum sibi esset, quod graviores , & manifestos ipsius excessus nullatenus impunitos toleraret. Rex vero ut electionis veritatem cognovit, electioni ejusdem aD sensum praebuit, Ac Gregorium Vercellensem Episcopum Italiae regni Cancellarium ad Urbem transmisit, quatenus auctoritate Regia electionem ipsam confirmaret, & consecrationi ejus interesse studeret , quod sine dilatione saetium est .
Ah,b io' i. post XLIII, Id vero notam illam omnino avertit a Caresiuiis, Gem s. Gleg Vii, eiecW - nisque Augustis, quam saepe laudati duumviri Sectariis adbarentes utris usu μυς PΠν- --μ '- ηtirunt. Σuasi Odoacrem , Orientalesque Imperatores imitati rem Abi attribuerim , qua , absque Apostolica Sedis auctoritate , mera usum
patio est . Non enim soli Augurii, qui cum Diademate Imperiali rensemiium suprema potestatis Pontificia acquirebant; sed ipse Reges , quibus
conflanti omnium confessione nil rei erat cum Urbe, urbanisque negociis , histismodi Privilegium a Summis Pontificibus obtinuerunt . auis quod L eidem Gregoris VII. qui Antiscatum declinaturus Regis privia legium agnovit, visum fuit praedecessorum exempla nou stetit . sanctamque Sedem a subjectione illa penitus liberare 3 Mentiar, ait Baronius I 8 s. n. Ia. , nisi ista jam experimento rerum praesentium monstrari possint . per Gregorium nempe vindicatas e manibus Principum Ecclesiarum invellituras, liberam electionem Romanorum Ponti ficum postliminio restitutam , disciplinam Ecclesiasticam collapsam penitus reparatam , & alia innumera bona parta . Et revera nusiquam revenietur deinceps Imperialis , Regiusve consensus requisitus pro Romanis Pont cibus ordinandis . uamobrem virmari tuto potest, duos dum taxat Augurios ex Cai Ii iis , ct Henricum Regem ex Germanis pria milegio isto tises s . De sex Augustis Germanis . qui eum Regem prae e erunt. secvs sentire oportet. Nam tres Ottones depravatam x. saeculi disciplinam amplexi, nullatenus attendi debent. S. Henriclis Aug. a Benedicto VIII. coronatus a rem , ct aquo nullatenus discessissset, qua era illius religis: sed tam ipse . quam Benedicto , par dierum intercapeis dine obeuntibus supremum diem anno Ioa4 Ioannei XIX. ex laico adi Ponti-
180쪽
BI DIPLOMATA LUno v I cI PII. I 2IRutimatum assumtus largitione pecvnia , ut ait Glaber ap. Baronis Io 24. n. 4. in , a nemine iat confirmatus . Benedicitum IX. perinde et ctum, a Conrado Salico confrinatum esse nusquam reperitur . unus Hemricus II. Aug. Rex Germania III. Privilegio isto risus esse videretur; quum vero Apostolica auctoritate illud non Obtinuerit, ne hunc quidem eum duobus Carolineicis comparandum exi limo : Petrus enim Damiani
Discept. inter Leg. Adv. & R. E. Defens Concit. to. IX. p. IIs 9. ante me sententia ejusdem fuit. XLIV. Verba ipsa hue asseram ; non parvi enim momenti est ad unum Quo un--M. IV. Henricum IV. Regem id Privilegium redigere , quod Annalista Itali juι μὲ Imperatorium est visum . Regius Aduocartis inducitur e loquens e Pater Domini mei Regis piae mem. Henricus Imperator faetus est P tricius Romanorum , a quibus accepit in electione super ordinando Pontifice principatum . Huc accedit, quod praestantius est . quod Nicolaus Papa hoc Domino meo Regi privilegium , quod ex paterno jam jure susceperat, praebuit, & per Synodalis insuper Decreti paginam confirmavit. Romana Ecclesia Advocatus Henrici Aug. jus populi Romani auctoritate nitens instuper habet; Sanctaque tanιum Sedis auctoritatem veneratus reponit: Privilegium invictissimo Regi nostro
ipsi quoque defendimus , & ut superplenum illibatumque possideat optamus . Deinde Alexandri II. Ordinationem esse factam eo inconsulta demonstrat, quia adhuc erat impubes : θ Iane AIexandri successorem Gregorium Privilegii e GLm Dive memorem nuper vidimus . De haere qui secus sentit, depravata disciplina subsidium adhibet, atque usum
pationem , cum Pontiscum tolerantia quodammodo necessaria , miscens . plus aequo Augusis tribuit, maximo cum Pontificia auctoritatis detrimento . Hactenus de Privilegis Henrici IV auum autem Otto ct He risus in suis Primilegiis rigenti II. Constitutionem , ct Leonis IV. θο taneam Promissionem lavdent, unde eonsarcinatis profecta es, qua supra est allata , n. HXv. ; ut teneatur qua vera Electionis , consecrationisque Ponti ia disciplina esse debuerit Germanorum tempore , quidve Eugenio . quid Leoni tribuendum fit; opera pretium eri rei veritatem -nse ex Hi loricis fere θnchronis . XLV. Narrat Astronomus in vita Ludovicipii Pith, edit. p. aaa. quemadmodum Lotharius a patre Romam missus , libentissime ab Eu- firmet ut in Piivite .genio Papa susceptus est, quumque de his , quae accesserant, quereia U H-0M .retur , quare scilicet hi, qui Imperatori. 8r Francis fideles fuerant. iniqua nece perempti fuerint: & qui superviverent ludibrio reliquis Tom. II. serent,