De quarto Tibulli libro ...

21쪽

Too proferunt eorumque sententia maxime probanda videtur ouod vero ad vitam poetas attinet, paucissima nobis indicia tradita sunt. Vita duas habemus, quarum altera ignoti auctoris, altera ieronymi cujusdam quem Sanctum ieron Tmum esse voluerunt, Sed nulla fide allata Prior ii nos docet u Ante alios Corvinum Messalam oratorem dilexit, cujus et contubernalis aquilanico bello 226-28 sq. militaribus donis donatus est a Nunquam poeta aut Augusti aut Maecenati mentionem facit Ineunte vita, patrimonii quibusdam facultatibus usus esse videtur, de quibus

ipse dicit :

Non ego divitias patrum fructiusque requiro, ouos tulit antiqua condita messis avo'.

Et, si Messalae panegyricus eidem, ut opinor, tribuendus est:

Nam mihi, cum magni opibus domus alta niteret, Cui fuerantiavi ditantes ordine suleis. Disputatio de natuli poetae invenitur in Ranhelio De an pyrico in Mesgalam tibulliano, p. 35, qui Gruppii et Teugelii

Senientiam sequitur, et in Rariungio, De panubrico ad venulamygeudo-tibulliano, p. -5, qui ossit eomputationem potiorem ducit. LI s,il.

22쪽

Borrea fecundas ad desiicientia messes, Cuique pecus denso pascebant agmine colles(Et domino satis et nimium furique lupoque , Nunc desiderium superest

Bonis vero spoliatus, sine dubio cum agrorum ladigitiones a triumviris inter milites factae sunt, rei familiaris partem, Messala forsan adjuvante, non mulio post tempore recuperavit. Testis,oralius, qui in epistola 'gratulabatur amico quod divitias artemque diuendi et

mundum victum non deficiente crumenaprursus haberet; estis et poeta ipse, qui aequo animo recentiorem fortunam, etsi imminutam, accipit:

e mea paupertas vitae traducat inerti Dum meus exiguo luceat igne focus. Vos quoque felicis quondam, nunc pauperis agri Custodes, fertis munera vestra Larest Parva seges satis est.... Ego composito Securus acervo Despiciam dites despiciamque famem . . IV, i, 83, Sqq.

23쪽

Cum Messala legatus in Asiam, circiter a. 32, profectus est, primo Tibullus se amicum secuturum eSSe negavit:

Te bellare decet terra, Messala, mariqueBt domus hostiles praeferat exuviaS. Me retinent vinctum formosae vincla puellae .

Brevi tamen, consilio mutato, ad eum profectus est, sed morbo in itinere oppressus, Corcyrae commorari coactus est, ubi pulcherrimam illam et

tristissimam primi libri tertiam elegiam scripsit:

Ibitis Agaeas sine me, MeSSala, per undaS, O utinam memores ipse cohorsque mei ve tenet ignotis aegrum Phaeacia terris Abstineas avidas, Mors, precor, atra manuS'.

Romam igitur reveriti est, nec tamen Supremam diem breviore post reditum tempore obiit tres enim etiam anno eum, ut diximus, vixisse verisimile est mortuumque circiter a. 235. Ovidius amicorum querelas et desiderium expressit'. Praecipuum studium impendisse ei omnem vitam in amore sentiendo et canendo consumpsisse Tibullus

24쪽

videtur Tres illi amicae fuerunt, quarum duas Ovidius

memorat: Sic Nemeat longum, sic Delia nomen liabebunt,

Altera cura recens, altera primus amor .

Tertiammoratius:

Albi ne doleas, plus nimio memor Immitis Glbeero neu miserabiles Decantes elegos, cur tibi junior Laesa praeniteat fide'.

In operibus poetae, qualia ad no pervenerunt, Nemesis et Delia magnum locum obtinent. ouatuor libris opera illa constant ovorum primus decem carmina continet, unum septimum scilicet de iriumpho Messalae, rix quarium, octavum, nonum de Maratho, pulchello quodam puero, quem poeta perdite adamat, quinque primum, Secundum, tertium, quintum, sextum de prima poetae amica Delia, quam supra memoravimus in decimo Tibullus pacem celebrat ei in bellum invehitur Sex carmina secundus liber complectitur, poetae et Nemesis amoribus addicta Tertius, non Tibullo sed Lygdam tribuendus, sex carminibus constat, quorum quinque Lygdami et Neaerae cujusdam amores enarrant, unum quintum scilicet epistola est ad amicos, in qua poeta, territus morte quam sibi instantem videt, miseram soriem

25쪽

- 8 dolet et placare Persephonen conatur ovarius denique longe productissimus, quatuordecim carmina continet, quorum primum Messalae panegyricus St. Octavum, nonum, decimum, undecimum, duodecimum Sulpiciae et Cerinthi amores enarrant. Quae

carmina non a Tibullo sed ab ipsa Sulpicia, mea

quidem sententia, scripta Suni Tibullus idem argumentum vice sua suscipit et in secundo, tertio, quario, quinto, Sexto Septimoque explicat dis adjiciendum est erit libri carmen secundum quod in eadem materia versatur ei amatoriam illam fabulam concludit. Tertiuindecimum denique ei quarium- decimum versantur in amore poetae erga puellam cuju nomen non profertur quae vero Glycera illa fuisse potest quammoratius a poeta amatam esSe nos docet et de qua in nullo alio totius operis carmine mentionem inveniaS. Liber primus opus est non maximi adhue poetae, sed magnam sui eximia spe summi ingenii exspectationem facientis Carmen de Messala mediocris artis est non naturae spiritus poetae nimis angustus et quasi anhelans nimius fabularium historiarum usus; confusa ei dissoluta totius poematis conditio tu carminibus de Maratho, etsi fabulis nunc etiam redunes dent, loci communes nimio plures sint, muli aut incallida aut inconcinna Se praebeant, magna iamen

26쪽

in sententiis ei in arie explicandi progressio facta est. Iam apparet sincerus et ingenuus ille amor qui Tibullo proprius et peculiaris est, et qui, etsi his in poematibus e foeda et nefanda cupidine oriatur,

flebile nescio quid ei ardens et Suave spirat magnamque miserationem movet Carmina vero de Delia, in unum coacta, summum poetam hinc jam maturum et suimet ipsius potentem testantur ars ei major esse poterii, non majus ingenium impetus amoris, dicendi faces, vices aut summi et ovantis gaudii aut demissae moestitiae, tristitia, senientiarum et verborum lepor, quidquid in rolico poeta admirationem movere queat, jam in his non falsis fictisque sed veris eminent. Illum ab ipso poeta librum editum esse et gloriae apud aequales non solum initium sed etiam quasi fundamentum fuisse verisimile est.

Quaedam imperfecti operis signa haud dubia in

secundo libro occurrunt. Non quod multis in partibus ars major non sit, sed poetae exiremum perpoliendis carminibus laborem adhibere non cοnceSSum est ovem enim librum, ui videtur, exiremis vitae temporibus composuit, excepto quinio carmine,

quod, etsi alii cuidam operi cohaereret, in hoc opus errore quodam colligentium admissum est Verisimile est librum illum non ab ipso Tibullo formatum et editum, sed ab amicis post mortem poetae.

27쪽

Tertius, ut supra diximus, Lygdamo cuidam, non Tibullo, tribuendus est in hoc omnes fere docti consentiunt'. Lygdamus ille a. p. u. c. is natus in amicis Tibullo erat, ut videtur, et, secundum Virgilii verbum, Musarum

ingenti percussus amore',

ad imitationem florentissimi his temporibus poetae versus faciebat, qui Tibulli operibus deinceps adjuncti sunt ouantum autem ab eo distat quem in

exemplum sumpserat Nunquam supra incallidam et operosam imitationem assurgere valet ejus carmina nihil aliud sunt, ut nostri temporis verbum uSurpem, nisi amatoris v et a cultiorisv opus ouidam Lygdamum Ovidium, nomine mutato esse contenderunt: cui rei totius operis conditio repugnat'. Ceterum omnino desunt indicia ad discernendum utrum verum an sicium nomen Lygdamus sit id unum certum est servum fuisse Lygdamum nomine', nec illum amatoria hujuscemodi carmina scripsisse Verisimile est Lygdamum et g quemdam e coetu MeS-

s vid supra, p. 5 n. s.

28쪽

- 6 salae habere possumus, cujus elegi, ad imitationem libullianam compositi, poeiae jam mortui et ideo non repugnantis carminibus adjuncti sunt. Quartus denique liber, magis politus quam Secundus, non tamen totus ad absolui et perfeci operis speciem perducius fuisse videtur. Nimio plures adhuc in eo maculae apparent: multum abest ut, secundum Flacci praeceptum,

sit simplex duntaxat et unum.

In eo enim res paries plane dissimiles, ut infra dicemus, appositae sunt, non conjunctae ne tenuis quidem ille illus cernitur quo paries operis vel dissimiles scriptor quisque uectere conatur. Denique argumentum plerorumque carminum, scilicet ad Sulpiciam et Cerinthum pertinentium, non sinebat Tibullum ea in lucem proferre Credendum igitur illum librum non a poeta editum fuisse , sed ab eodem compositore qui secundum collegit.

ouis igitur compositor ille fuit sui fit ut Tibullus

ipse pleramque operum pariem non ediderit Nam, si quaedam sunt in quarto libro quae pervulgare non potuerit et in secundo quae non adhuc satis perfectae

. r. Baasius contendit eumdem esse Lygdamum ac Valerium Messalinum Messalae ilium. Vid. . Teutal, Geschichte derras mischen iteratur,riis, i, translat galLot. II, p. i5.

29쪽

viderentur, in utroque tamen magna satis supererat materies ad vel secundum librum ab ipso poeta conflandum. Duae illae quaestiones facile expedientur, si perspexerimus quomodo poeta vitam egerit et quibus amicis familiariter usus sit. Tibullus, a prima juventute, in fidem et praesidium Messalae, ut vidimus, acceptus fuerat Messala non solum praestantissimum in civitate locum obtinebat, sed etiam litteris favere gloriabatur et circa se poetarum societatem instituerat Tibullus, iueam societatem receptus, pleraque carmina favente

Messala edidit, cui pium grati animi pignus poeticis

laudibus, saepius iteralis, solvebat. M. Valerius Messala Corvinus a. u. Is natus est Athenis, ut mos erat, studuit ei interfeci Caesare, quamvis Urbe abessei, in tabulis proscriptionum

adscriptus est ouamvis mox ejus nomen molum sit, tamen cum Bruto et Cassi arma gessit, a proximuSeoruni auctoritali ' . Post praelium apud Philippos, ad Antonium se convertit, sed ejus agendi ratione defatigatus', in gratiam rediit cum Octaviano', quis Ambigitur etiam de natali Messalae Vid. anhel p. 6, et Teutfel, Gegchichte 222 s, translat gall. t. II, p. 8.2. Veli Pat. , II, l, s. 3. Plin., Η. N. XXXIII, 3, M. l. App. B. V IV, 38.

30쪽

eunt benignissimo animo accepit, ejus opera saepe usus est substitutumque consulem in locum Antonii fecit Semper Ootaviano addictum se Messala praestitit, sed tamen, sine obsequi fidus, prioribus miois non defuit'. Legatus in Galliam missus, Aquitanos apud Aiacem eodem die quo natus erat sudis triumphumque reportavit'. A. u. 2s, a primus praefectus urbis factus, sexto die magistratu se abdicavit, incivilem potestatem esse contestans'. v Postquam curator aquarum fuerat', in senatu, a. 252, patris patriae cognomen Augusto, mandantibus cunctis senatoribus, detulic'. Inter Romanos oratores eximium locum Messala obtinebat. Iam a Tis, Cicero eum Celoquentia mirabiliter v excellentem, v gravi judicio multaque arte, praeditum dicebat, Se exercentem a in verissimo genere dicendi, is a tanta autem industria ianiumque in studio evigilantem, ut non maxima ingenio gratia habenda v videretur'. In arte scri

8. Id Brut. I, 5. - De Messalae eloquentia, id testimonia Teuslatio collecta, chichte 222,2 translat gali., t. II, p. s.