L. Andreae Resensdij Eborensis, Poemata, epistolae historicae, orationes. Quibus praeter exquisitum verborum ..

발행: 1613년

분량: 460페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

271쪽

rso Tris T. DE COLON. PACENfr. fefellit. Legendum quippe, Multo Satabitanaaecclesiae Disiopiis. Nam Saetabis,etiam Episcopum olim habuit, ut patet ex subscriptionisus Toletanoru Conciliorum, quinti,oet ut, & undecimi. Et tu Saetabi sedem Episcopalem fuisse, etiam adnotasti. Huius te rei visum est admonere, si forte eum locum recudere non graueris. Etiam vale. Ebo. Tae, quarto Nonas Februaru

272쪽

S ENDII PRO SANCTIS

CHRISTI MARTYRIBVS UINCEM

Vincentio.Sabina,&Christhetide, Lborensibus ciuibus, & ad quaedam alia Responsio. ad sartholomani Lebedium, sancta Toleta Ecclesii uer dotem, pirum ἐ.ctissimum. Vam non parum studiis meis debeam, si antea, neq; semel, I expertus non essem, ex tuis modo ad me literis Κebedieruditissime,satis superq; potui animaduertere. Satis enim amplum ex ijs fructram me cepisse eonfiteor, non modo ex ipsa reru notitia, propter quam sectatus illa sum,qualis qualis tu illi ea contigerit, verum etiam ex doctorum grauiumque virorum, quam mihi domi ac soris conciliarunt, amicitia.Fuerint sane aliis studia sua ad rem amplificandam lucrosiora, mihi unum hoc emolumentum ad hoc aetatis. suit sem-

273쪽

as1 AD BARTHOL. ΚEBED. quasique subirascor, havid me literas ex an te diem calendarum Iunij anni superioris Toleti datas, usque ad eidus hasce Ianuarias

iter paucorum dierum vix tandem confeci C. se, aut mihi redditas non esse; praesertim quum eo tempore ego minime latuerim, Ut illis aliquot annis, quibus tu meum congres sum frustra, ut ais, expetisti. Perpetuum siquidem eum annum Olisi pone egi, palam

mediaque in luce.Nempe eo VocatuSam eo

principe, ad prouincialis cociiij decreta scribenda,& quotidie itabam ad summum terri-plum, ad episcopos. Quod nisi tam diu illa obdormiuissent, iam haberes ad ea quae a me quaesisti responsionem. Et, si satis tibi ese

set factum, adquiesceres; sin non esset, com- modius ipse aliquid excogitares, accommetareris. Reserciam tamen iacturam hanc, si iactura Vocari mereatur, prolixissima responsion GVt mea verbositate ad fastidium usque satur, incipias minus nostra esurire. Sequarque in respondendo propositum a te quaesitorum ordinem. Beati consesi aris Gui salui osticium a me compositum mire extollis. Gaudeo sane,& ita vere adsectum essere, non solum gaudeo, sed exulto. Modulationem tamen cantus Valde improbas .

Quidni improbes' quum tam deprauate typis excusa sit, Vt: ego eam nec adnoscam, nec

saltem cantare me posse ullo modo sperem,

274쪽

EPIITOLA. 713 qui eam composueram. Spero tamen te, ipsam typographi culpa a me praestandam, pro tua aequitate, non existimaturum. Ego, vir doctissime, autographum meae manus in comitiis sacerdotu Praedicatorii instituti Scallabi habitis, quum obtulis em, scriptura comprobata, cantus examen comissum est fratri Isidoro homini vestrati, musicae compositionis bene perito,&quatuor alijs, qui choragium in suis agerent coenobijs. Qui quum semel atque iterum inoffense cantas

sent, retulerunt patribus, non modo se modulationem probare, sed illa etiam mirifice fui sie delectatos. umq; uno consensu dictum esset, placere recipi, in comitium Vocato, publice actae gratiae,& ab omnibus om- Inia mihi felicia exoptata, Addo amplius. Quotquot inde Olisa ponem redierunt, Vna cum prouinciali praefecto, in naui officium ipsum cantillando, nauigationis taedium iucunda cantus voluptate sese propulisse, glo- rati apud me sunt. Data post id imprimendi prouincia monacho viro Hercle docto &probo, sed impressoriae artis ineXperto, neque scio quam canendi perito. Qui tum typographo insigniter cius rei ignaro, adhunc modia rem gessit, ut nisi denuo ad autosaphi ipsius fidem modulatio recudatur, poste catari mihi sane videatur impossibile. Neqhoc dico, quasi culpa uniuersam a me able

275쪽

xs An BARTHOL.' KEBED. irem, & in typographum reiectam velim. Neque tu si alioqui, praeter deprauationem, absona compositio est, culpam a me trans feras. Si quia peccatum est,& minime ex a te factum, id ad me pertinere peccatum prosteor. Nam tametsi non omnino rudis eius artis fuerim, catenus tamen in ea laboraueram,quatenus opus erat homini choro & altari destinato. Caeterum literaru stud ijs amplius delectatu . scriptoris non indiligentis nomen aliquod, &sermonis nitorem, qu quomodo potui,consectatus sum. Quam si liciteri viderint leditores. Musici exquisitioris decus no ambitat. Tantum, quum os scianonnulla huius nostrae Eborensis Ecclesiae 'ea ossicina prodi Tint, ex eadem, cantu adieci duobus, alteri Reginae sanctae Elizabet, alteri huic Diui Gundisalui, nimirum offensus cantu ab alijs in aliquot mea alia officia composito, per diuersa systemata euagante, nullaq; κο ησelari ratione modo fastigato, modo depre . Atqui ego dederam, Ut putaui, operam, ne μελοποιια sensui ac literae non conueniret.Et si ad Gregorianae compositionis me normam adigis, si quidem hic exodiorum & antiphonarum cantus, que omnes Ecclesiae sequuntur, Gregorij est, possum ostendere me nihil sine exemplo fecisse. pneumatum perpl raui tamen longiorum exitatem,&super breueis

276쪽

EPOTOLA. I syllabas adcontu destitutas morosam multarum notarum inculcationem. Sed vereor ne tu me iam ineptu arbitrere, qui haec apuate, virum, ut nihil amplius addam, inter E clesiaeToleta symmystas celebrem. Quare ad illa quae tibi placere magis significasti,

iam pergam.

Visella fluuiusTusitane, Vitella dictus ire

Atium maioris famae fluuium, paulo infra Neruae Traiani Caesaris memoriam, in ipsa aut ripa perdurante ingreditur. Intra quo- rum fluviorum cofluenteis, Viniaranen is est ciuitas, sancti Pontificis Damasi quondanas patria, si per vestros liceret. Tametsi non- i .

dum decennium est, quum prodijt On phrii Veronesis viri diligentissimi, de Pontificibus Romanis liber, omnibus Vrbis templis, archivis, bibliothecis, perquisitis, adcuratissime compositus Is penitus Lusitanum ac uaditanum eum facit. Sanctus, inquit , Damasius, Antoni' filiui, uitanensis, Lusit nus Hi stan . Sed ego liborensis Ecclesiae vetustum codice sum sequutus, quum eius Vi tam Breuiario inserui. A Vimaranenti ergo ciuitate interstitio sedecim milium passum:hoc est leucarum ad nostram rationem . quatuor, oppidum est Athanagilde Viscellae impositum, Athagilde Lusiitane Vocatum, ἡ . xegione oppidi Sancti Verisimi, in altera fiu- .

277쪽

secundo flumine, Vim aranium Versus, Oppidum & temptu Sancti Pelagi, est,quutus Gundi saluus rector fuisse perhibetur, antequam Hierosolymam petiit. Fueritne Athan agilde id nomen a Gothorum rege sortitum,an aliam ob causam, adseuerare modo no pos sum. Exstant vestigia quaedam n O contemnendae antiquitatis, & aedes semidirutae Pul ria vulgo adpellatae, structura plane Gothu'

ca, non Romana.

Tamaca fluuij nomen, quod Lusitanum petis, rameta est. Oritur is amnis no procul. Monte Regio Galleciae oppido,inde aquas adluens Flauitu, de quibus alibi, Amaranthum descendit, mediamque secat, ut duplex Oppidum efficiat, duplici soro, dupliciq; iudicio, ponte nobili lapideo a Gundisaluo e structo utrinque iunctum. Idq; est,quod in Hymno dicitur. Nec capit duplex amaran usomplas spe cateruas. Quod qua Vere dictum sit, liquere hinc potes quod paucis ante diebus quam haec ad te scriberem, certior factus sum, ipsius dicato die, quarto eidus Ianuarij supra quatuordecim milia sexus utriusque Amaranthum ad sancti viri sepulcru

conuenisse.

Quod interrogas de sanctae Reginae Eli: nt,officio,& an ante meum hoc aliud exstaret, quod ta me apud solas Claraleis Conimbricensis Parthenonis virgines, ubi ea Diva sepul-

278쪽

EPIs Tot A vs sepulta est, festo eius die ad quartum nonas Iulii celebraretur, quave id auctoritate, sic

adcipe: Felicis memorias Emmanuel rex, ab Leone decimo Rom. Pontifice impetrarat, ut in Parthenone sepulturae eius, & in ipsa urbe&dioecesi Con imbricens, sancta haec Regina, uti Diva coler tur, pingeretur,&inuocaretur, eiusque annua memoria inibi celebraretur. Canebaturque tunc officium

illud quo me offensum in praefatione sum

testatus. Eaque fuit causa, ut nouum ipses cerem. Crescente in dies propter miracul

rum frequentiam fidelium adfectu,& propagata per totam Lusitaniam sanctitatis eius fama,pijsisimus Ioannes hoc nomine tertius, erga quem gratitudinem animi tui & probo, & magni equidem facio non satis pietati sius esse putauit, tam angustis terminis eum cultum circumscribi. A Paulo igitur quarto summis precibus contendit, ut sicut ea Diva toti olim regno praesuerat, sicci toto modo beatam coli, celebrarique permitteret, Adnuente pontifice, factum est, ut Diuae memoria anniuersaria ubique iam celebrior habeatur. Moues deinde controuersiam, neque sane exiguam, inter Lusitan os nostros, ac Gallos

prouinciae Aquitaniae, de reliquijs corporis Diui Vincenti, leuitae & martyris, inquientibus Lusitanis Olispone in summo templo

279쪽

quet An BARTHOL. TE BAn. haberi ubi religios sit me colitur, ut ipse te Bis oculatus es, Gallis contra, ad Castrense oppidum Aquitanis delatas quondam amonacho, qui Valentiam deueniens, Ni auxiquuiusdam indicio in uetas furatus sit. Cum quibus etiam Valentinos facere adseueras, di irridere solitos qui secus sentiant. Quem

tur in nostros, quasi Vincentij corpus dbcant natatu deuenisse ad promontorium Sa--xii, quod ab illo postea Sancti Vincetij nomen sortitum sit. Facetum hominem. Sed si facetos N ipsi nos faciamus, non deest ingenium ad facetias aduersus sannionem Beuterum comminiscendas.Verum potius citra vel iocos, vel iracundiam, sedato quieto quo animo, dispiciamus viri veriore ac probabuli ore se tueantur historia. venit quida monachus Valentiam, quadam motus reuelatione, regnante apud Gallos Carolo Caluo. Qui nimirum regnum auspicatus est, circa annum Seruatoris octingentesimum quadragesimu primum. Is monachus mysterio

quodam, industriaq; Saraceni quiliuspiam,

sanctum corpus inuenit, & furatus est Iam ergo Valentia in potestate erat Saracenorum, & sancti martyris corpus desertum ac 'sine custodia. Pergamus. Quumque clam iblud abstulisset, deueniens Caesaraugustam,

pret da illa nobili spoliatus est. A quibus: A Sa

280쪽

racenis, an Christianis' A Christianis arbitror. Namque custoditus ibi est. Unde post annos plerosq; quibusdam ambagibus deportatum indem est in Gallias ad Castrense oppidum. sub Pontifice, ut Platina dicit,

Ioanne Anglico, quem ipse octauum facit, hoc est, anno Christianae salutis octingentesimo quinquagesimo quarto, aut quinto,Vt Beuter autem adfirmat,anno a Christi natali om n gente simo sexagesimo tertio. Quo tepore, non Ioannes,sed Nico laus, erat Pontifex. Vtroquumque modo sit, non paucos annos CSsaraugullae retentum corpus suisse

adit ruunt, indeq; postea deportatum. Quod si Christiani auferri sibi sitierunt, immane quam male meriti fuerint, parumq; pij, qui diuum indigenam, suumq; cive,& qui, Vt sacer ait Prudentius, peregre necandim, Martyr his erris tenui notarat Sanguinis rorespecimen futuri Marte propinqua, oblatu sibi tam opportune,

quasiq; iure postlimini j redditum, sic abire

permiserint.Nisi se etiam furto alterius m nachi circumuentos esse queratur. Eos tam εante qua Lusitanos audierimus, nequaquam arguamus. NO proseremus monachilia surra, sed regni publicosa in aleis, & Alphon si

Henrici, primi Lusitanorii regis historiam, non modo hanc quae Lia litana lingua circii se tur,a quarte Galliano viro nobili & eruditionis variae, non ta compositam, quam in

SEARCH

MENU NAVIGATION