L. Andreae Resensdij Eborensis, Poemata, epistolae historicae, orationes. Quibus praeter exquisitum verborum ..

281쪽

16o AD BARTHOL. ΚEBED. epitomen redactam, sed antiquam, ab ipsius regis temporibus Latine, ut illa serebant tepora, scriptam quae a Sanctae Crycis Conimbricensis, ubi idem rex sepultus est, canonicis reuerenter adseruatur. In his ergo legi. mus Alphon sium Henricum in Orichiensi agro memorabili proelio Ismarium, aliosq; quatuor Saracenorum reges fudisse, & exutos castris, multis milibus interemptis fuga Lia. Cui Con imbricam reuerso, ob currisse sanctum Theotonium gratulabudum. Qui quum inter canti uos vidisset aliquam multos, qui se Christianos esse dicerent,Muzarabavi vocatos, hoc est, ut interpretantur, num

ros Arabas, pelijs ea rege, ut libertate donorentur. Quos ad se Vocatos, quum interrogasset rex, qui nam, aut vh de getium essent,

respondisse, origine quidem se Valentinos, incolas vero promontorijsuisse illius, quod in Algari, ij finibus mari prominet. Eorum

maiores Valentia simul cum corpore sacrotissimi martyris Vincentii aufugisse, metu aduentantis Abderamenis, illoque in prdmotorio consedisse, domosque ibi pauperes inaedificasse, iuxta sacellum, ubi sancti martyris corpus custodirent. Illicque eos mansisse, donec Maurus quidam potens Venationis causia eo deueniens, eorum parenteis Ob-cidisset, se pueros captiubs fuisse abductos. Signum rei certae illud se poste dicere, si do

282쪽

EP Is Το L A . Issmunculae permaneret, aut corvi saltem, qui

sacellum illud familiariter frequentarent, a tempore quo martyr beatissimus illuc asplicuisset, unde factum esset ut Mauri promontorium illud Cortior uin monteva adpellarent, id etiam dum prillino more facerent.

Rege his auditis, incensum cupiditate, in iis se consilium, probasseque fieri aliquot disrum inducias. Eoq; quum luisset frustra, loci facie situ iam desormata, insecta re tunc quidem reuertisse. Verum debellatis postea paulatim Saracenis, captaque Olisi pone exarsisse desiderio inueniendi martyris, ea quo

gratia con si ruxisse can on icorum coen obiu. Diuoque Vincentio nuncupasse. Anno tande

capta Olisi pone vigesimo sexto, Allibo Iacob Hispalensi regi inducias in quinque nium postulanti, sola huius rei gratia coces sisse,ac misisse ad promontorium Saracenis

iam vacuum viros armatos in naui, Vnaque

ex Mugarabibus illis seniores, qui locorum melius recordarentur. Ibi suppliciter adorato numine: domuncularum ac sacelli, coruorum indicio, tandem reperis e vestigia, multisque fossionibus aperta terra, & ruderibus expurgatis, inuenisse ligneus acrico poris conditorium, subtus dirutam sacelli aram. Quumque inter colligendum semiputre conditorium, ex ijs qui aderant unus elaparuum os abscondisset ymphatum ac cae-

283쪽

1M Ari BARTHOL. K E B E M. cum corruisse, donec quod iri sinu absco de- , rat, depropsisset. Inde corpus impositu naui quum esset, coruos duos, alterum in prora, alterum in puppi consedisse, tanquam familia reis Diui alumnos, neque inde reuolasse,

verum comitatos in naui sanctas patroni reliquias. Tandem adplicuisse Ollii poni: iuxta fanum Diuarum Iusta o Rufi , quo loci

porta Vrbis etiam nunc eis, Sancti Vincensj4dpellata. Eo enim usque mare tunc erat, quod paulatim post ea propulsum, ampliandae urbi locum reliquit. Tunc noctis hientio, vitandi tumultus causa, deportatu corpus ad fanum Iustae. Orto tamen die quum an crebuisset fama,co currisse armatam multitudinem, diuersis studijs, parumq; ab suis

se, quin Vetum esset ad arma. Adcurrisse tueCon aluum Viegam militia regiae praesectum, & seditionem composuisse, ex pedita damque regis eo tempore absentis vol untatem persu uisse. Robertum denique sum mitempli decanum,suo & Capituli nomine, secreto conuenisse Munionem Dius iustae re ctorem, impetrasseque ut corpus ad summum templum deferri permitteret. Regem quod factu esset, no improbase, licet in animo hiberet in Canonicorii coenobio Sacto martyri a se nucupato illud conlocare. Nec

quieuisse illia, sed misisse denuo ad promon- numquid adhuc stiperesiet sole

284쪽

Tvrs Tot A tius scrutrarentur.Inuentam adhuc caluari et partem, &conditorij fragmeta aliquot Regem ob gesis rei memoriam Olisi poni urbi insignia dedisse, naue iuxta malu Diui martyris imaginem gestantem, ac duos coruos, alterum in prora, alterum in puppi cosidenteis .Et in loco ubi sanctu corpus diu latuerat, cura se te plum nobile aedificari,&non εpromontorio immutasse, atque ut Sacti Vincenti, post id vocaretur effecisse.Haec summa est historis Lusitanorum, quam te arbitror, quum apud nos esses, didicisse, insignia pas fim vidisse,picturam gestae rei vetustissima. vestibus, calceis, capillitio, prae se aetatem illam pristinam ferentibus, adhuc recordari. Confer nunc Virorumque rationes, & numeredendum magis putes monachi furto, an regni annalibus, Castrensi ne oppido, an Olis ponensi urbi,totique Lusitaniae regno,&indito ex eo tempore promontorio nona,mi. Quod si parum adhuc egimus, suppetias petamus a nostrae religionis hostibus, di ve

aritas undequumque eruatur.

Rases Maurus, Datharabs, Iarrochiorum Mira molini, ac Cordubae regis historicus, Hispaniae vetustates scribere est adortus, Via egur' Saracenorum : qui in Hispania r gnarunt, annaleis, qui etiam nunc exstant, cocinnaret.Libri titulus est. Incipit liber Rufe, historici Dalbarab Marrochiorii Miramlini Comesiba.

285쪽

est in linguam Lusitanam ex Arabica, per me magistrum Macho metum Saracenum nobilem architectum. Et scribebat mecum AEgidius Petri, clericus Domini Petri Ioannidae Portellensis patris Domini IoannisAuolini. Is igitur Rates, de montibus flumi

nibus, & urbibus Hisipani; de priscis Hispa

norum regibus ante Romanos, de Romanis ac Gothis, nonnulla commode, permulta inepte, quo pacto ethnici scriptores atque poetae,de rebus sacris diu ins scripturae, quasi per somnium, loquuti sunt, omnia fabulis inuoluentes. Ut tamen ad Saracenorum re gum compertiora sibi tempora deuenit, noeontemnendus scriptor iudicandus est. Ergo de Abderamene huius nominis quarto Saracenorum regum Vnde vigesimo, haec ad

verbum.

ΑEra Arabum cente a trigesin a octaua, staderme Moabraefluo. in m staniam venit. Et debe Iato interfecto D loseph, regnum ΗUparita inuasit. Dixit Abdemelich lius Abib, se interroga ιὸ nutri-rium Abderam eius, ct de illo veritatem exquisisse, quo patre, quo ve ortis esses genere. Nutriti hm r fondisse. Patrem Abderamenis fuisse Moabian viarum rusticum agricolam. Ad quem quum casu Minramolinus diuertisset, hospitio hilariter adceptum, morum 1, hospitu humanitate. eum secum duxisse.

breui

286쪽

mus Derit. Deinde interiecit is nonnullis, quae ad rem non faciunt, sequitur. Hic Abderamen urbeis omne, ct oppida qua Saracem habebant in II1'ania insuam potestatem redegit. Bellum quo liintulit Christianis. Ac Hi stati profectita expVnatui

Bexam Eboram, Sanctirenam, Olisponem, totumsalgurbium. Adjbxitp mirum in modum Η. pania Christianos. Nec fuit riuitri, aut oppidum muni-rum, quod se tueri aduersu potentiam eius posset. Sed habitatores desertis ciuitatibus con 'giebant ad Uuria Monteis. Hic omneis Hispaniae ecclesas, quas adhuc integria inuenit, defruxit. Erant autem multa st egregie fabricata, tam a Graecorum

quam a Rowanorum remporIbus. Hic omnia corpora illorum in quos Christiani credunt, quos Lyen rantur,sanctosq adpessan rapta de Ecclesys comburi faciebat. Qua viso, Christiani, viqitis pol

rant, cum tali ue his rebus fugiebant ad monteis. Otuta at in adcusa loca. Itas plerast, omnia qua iis Elfama erant, secundum Christianorum dem religiose culta, ad Uuria montana siunt deportata. Quum autem adpropinquasset Valentia, Christiani qui ibi habitabant habebant ibi corpus qui in sabominis mortui,cui nomen erat Vincentiis.Et ipsi adorobant illum,quas Deum. Et qui corpus in potestate habe ant, per uadebant puto, quod ille homo caecos faciebat ridere, muros loqui, ct claudos recte ambulare. Ac c demistabantfluitam gentem. Quum

287쪽

AD BAnΥΗo L. TE ZET .muerunt ne haec fallacia detegeretur, ct fugerunt, corpus illius hominis siecum portantes. Et dixit Alli ιοhaces eques ille bonus Faecensis,se quum die quadam cum siuo comitatu venationis causa venisset adoram maris in Algarbio, in fine montis qui mare : iulud ingreditur, inueni se ibi corpus illius hominis, cusis qui cum illo fugerant a Valentis,qui ibi domvcm Iau fecerunt, in quibus, habitabant. Et homines quisdem obcidisse. pueros aut e duxisse capriuos, corpu/τero hominis illius ibi reliquisse. Haec Rases. Vide sine vir eruditissime, quanta veritate nitantur Lusitani, & quam non fictam, aut

hesternam sui patroni historiam proponat' Omitto Saraceni blasphemias,quas propter

detectam veritatem aequiori animo tolerabimus. Sed quod ait, Christianos maxime sub Abderamene adflictos 'destructa tepta

augustissima, multa sanctoru corpora scelerato igne combusta multa aptis in montana tutioraq; loca deportata, quod in laude impuri Abderamenis impurus scriptor com morat, non potuit quidquam ad cognosce da s te m pe statis i ii ius in iserias adferre adcomodatius, nihil verius narrare. Alioqui, di Dquirendii nobis, quonam modo tot sanct rum Hispanorum reliquiae perierint, quouea si is sedibus demigrarint. Vt de caeteris perquam multis sileam, nostrae Eborae apostolus ac martyr Macius Christi discipulus, quo pacto ad N am Petum, iuxta Methyn-

288쪽

Errs TOLA xs nam aditiuum Siccum deuenerit. Quo Fμ- salia ct Iulia Emeritenses ad Eunos in Gallia ZIeamiso illo celebri Hispalensi episcopo, quid factum siti lino etiam vestra Leucadia,

qua ratione Tagi flumen Rheno commut rit'Suum hoc, suoque nomine Vocatum, totaque Hispania celeberrimum templum deseruerit, Vt Colonia Agrippinae peregrinaretur,

tantumque hospes habeatur ' Vester etiam Iidei bon ille, sanistae Dei matris amasus,& perpetua Virginitatis eius propugnator, quur sede in qua coelesti dono muneratus est derelicta quu ad Asturas Ouetense is portaretur maluerit Zam oram incolere' Vnus Rases Maurus breuiter rationem reddidit. Abderamen , inquit, cρrpora Sanctorum qua Chrisiani venerabantur, comburebat. Quo alij metu permoti, cum talibuι his rebus fugiebant a

Asiuriam, ct tutiora loca. Perge Rase, Quid

Vincentio Valentiae culto adcidit' Fregerunt, in quit,cum eo,ad montem qui in ne Abarbij mare illud ingreditur. Ex dixit Illibohaces. Quid dixit' Iam stuperius explicaui. At Castrenses dicunt venisse monachum Vallantia.

Nescio. Sed si venit sub Qirolo Caluo iam

olim ablatus inde erat Vincentius. Et si Saraceni se commisit industriae monachus, certe monacho Punica fide inlusit Sarac nus, cui pro Vincentij corpore , Vtina In inon aliquvius Saraceni corpus colendum

289쪽

is3 AD BARTHOL. KEBED. dederit, quo plane Saracenu ageret. Verum m iracul is res com probata est. Et hoc nescio. Si tamen miracula ulla ibi contigerunt, Dei hoc clementiae adscribendum, hominum fide respicientis. Nec similia desunt exempla. Animi causa, narrabo tibi Eborensium meorum fabellam non inlepidam. Octauo ab urbe lapide, Salaciensi via lapidibus enim

viarum trium Emerit ensis, Pacensis, ac Salaciensis, milia passuum distinguuntur, fanum est Virgini Christi matri sacrum, inter dir ta a Romanis usque temporibus aedificia.

Locum Turegiam vocant. Manent adhuc aquaeductus vestigia, & aquaru diuersa conceptacula. Vnum caeteris capacius, Agonem, seu martyrum Caveam adpellant. Aiunt illic obcisos sine certo nomine martyreS non paucos, Vna cum episcopo. Duas episcopo fuisse sorores virgines, alteram Columbam,

quae ibi iuxta interseeta sit, ubi etiam nunc sacellum exstat illius nomine. Alteram metu fugisse insequutumque episcopum, puellam de perfidia increpasse. Illam i espondis se, non mortis se metu, sed ne barbaris ludibrio haberetur aufugis e. Orare tamen fratrem, ut virginali imbecillitati id condon ret: ipse que soro rem sua manu martyrem faceret, qua do fugae nulla sipes esset reliqua. Episcopum sororacidium auersaturi, Verum

satellitibus venientibus innuisse, qui puellae caput

290쪽

EPrs TOLA. I caput amputarim. Vbi corruit, promana se fontem aquae dulcissimae, qui nunc vulgo Fons Sanctus nominatur, lippientibus falutaris. Puellam tamen in fugi poenam, mansisse in nominatam. Hoc peracto, episcopum rediisse ad Agonem, & martyrium consium- masse. Sepulcrum eius lapideum, si tamen eius est, visitur in ipso Dei matris fano, Vacuum atque apertum Supra quod mensa exstat lapidea inscripta, columellis suffulta quatuor, ita ut pateat sepulcrum a dextro in sinistrum cornu ingredi,&transire volentibus. Mensa tamen minor est, quam Ut monumenti operculum existimari debeat. A mbitrorq; inuentam inter ruinas, in arae V sum adcommodatam. Solebant illac meare, quibus lumbi dolerent, martyris episcopi auxilio implorato, Sabsque dubio iuuabantur. Superaram etiam eandem, celebrabantur mysteria in martyris Episcopi honorem. Exstat & pictura. nomen Episcopo adscriptum. Vnde id, mox aperiam. Haec vetus fama. Quae si historia est, ea nimirum obsolevit, omnia confundente& obliterante barbaria. Mihi, quum Diuorum historias ad Eborentis Ecclesiae Breuiarium concin narem,contigit illuc ire, indagan is antiquitatis causa. Pani eius paroecus reuerendu Sadmodum sacerdos ac loquutuleius non inue si usto ad vocem gestum ad conas nodans, V t