장음표시 사용
21쪽
Ostenditur, qua ratione homo hanc liberationem a peccato suam facere possit p. 300.
Haec ratio prorsus hominis naturae a que conditioni est consentanea . . is 3 17.
DE NATURAE HUΜANAE PROGRESSU, PER CHRISTUM ALLATO. DEQUE CONTINUA HOMINIS GENERISQUE HUMANI PER INSTITUTIOMΜ, CuRIsTO INTERCEDENTE , CONCESSAM, EXPLICATIONE ATQUE PERFECTIONE.
De continua hominis generisque humani, per institutionem, CHRIATO intercedem te, concessam, e licatione atque Rer fectione is 341.
22쪽
DISQUISITIO PRAEPARATORIA.3 1.
De anthropologiae notis . Anthropologia, ut nomen ipsum satis indicat, disquisitio est de homine, corpore spirituque constante, atque de liujus illiusque ratione tali, ut utroque unum totum constituatur; exponit insuper eadem doctrina, quaenam conjunctio, ab una parte eum Deo, ab altera eum mundo suique generis sociis adsit homini; quibusnam his insignis sit affectionibus, viribus facultatibusque ; quomodo eae sensim evigilent atquo explicentur; qua ratione denique haec e licatio cum pro moveri, tum turbari possit, ut consilium, quo vivit, magis minusve feliciter assequatur homo. Quo magis igitur docte explicatur, eo magis anthropologia pertinet ad philosophiam, quippe cujus primaria provincia etiam haec est, ut de industria, accurate at- quo diligenter do homine disquirat; omnia, quae hunc
Spectent, summo eum Studio enucleet, recte ordi-
23쪽
natoque in lucem protrahat atque aliis Oxhibeat. Recentiore tempore summi viri eam, de qua disserimus, doctrinam, datia opera, sed varia admodum ratione, tractarunt, inter quos KANTIUM I), 8TEFFENSIUM 2 ,
KRA Usu discipulum, nominasse sumciat
Quid Ast anthropologia PAULI, breviter ωPonitur. Ratio, qua magni hi, quos nominavimus, viri inscriptis suis philosophicis procedunt, prorsus differt a tali disquisitiono, qualis instituitur do insignis cujus-dain viri anthropologia, sive ejus placitis totaque cogitandi ration o do homino. Illi enim continuo ex sua ipsorum investigatione utque peculiaribus propriisque observationibus progrediuntur; ad ea, quae jam antea prolata sunt cogitata, strenue Omnino attendunt, sed ita, ut haec ipsa secundum sua in
24쪽
venta vel probent, et tum demum iis utantur, vel accuratius eadem definiant ulteriusque explicent, vel etiam rejiciant. Is Vero, qui insignis cujusdam viri placita de homine, et per se spectata, et inter se conjuneta, exponere studet, historice ex iis, quae ille memoriae mandavit, scriptis vel ejusdem orationibus dictisque m morabilioribus , quae nobis ab aliis sunt serVata, procedit; his ot praocipue illis convenientor ostendit, quaenam sententia in tali viro dominari soleat, quomodo ad hane omnes reliquao ejus sententiae referri queant, et inter se mutuo veluti vinculo sint conjunctae. Potest insuper disquiri, quatenus ea veritati vel potius placitis, quae hodie tamquam Vera agnosei solent, conveniant; sed talis disquisitio, utut utilissima, non prorsus necessaria est diconda. Nostrum est propositum in hacco dissortatione de PAULI anthropolagia agere, id est, simpliciter ejus de homine cogitandi resionem, enucleare, missa peculiarierisi do ejus veritate atque pretio, quae Vel sponte sua satis perspicientur. Quia vero peti cognosciqued et PAULI anthropologia ex scriptis dictisquo hujus Apostoli, primum do illis, tum do hisce paucis nobis
De fontibus, eae quibus PAULI anthropologia peti debet. A. De scriptis. Fontem nobis primarium praebent tredecim Ap toli opistolao. Epistola onim ad Hebrae , quamquam
25쪽
PAULI ingenio minime indigna est censenda I), multaque continet, quae ab illius cogitandi sontiondique ratione non abhorrent 2 , ejus tamen nomen haud prao so fert; praeterea alia etiam nobis praebet, qualia illius sontentiis non quidem contraria sunt, sed tamen ab hisco aliquatenus deflectunt 3 ; alia omi tit, de quibus illo in epistolis suis semper loqui so-
lot 4); in dicendi, argumentandi 5 , Vetoris Foe
deris offata citandi 6) ratione PAULUM minus redolet; nonnulla denique, quae apud eum nondum prorsus explieita sunt, eadem epistola egregie atque ab omni parto exposita nobis exhibet 7). ΙΙine non mirum, tam antiquiore, quam recentiore tempore, haud do- fuisse viros doctos, eam PAULO tribuendam esse, vol in dubium vocantos, vel diserto negantes 8), atque Censentes, eam a viro, Apostoli principiis imbuto, conscriptam esse, si vo ab APOLLINE, quod no-
Cous. de liae epistola ni EER , Der Bris an die Hebruer, er-liauteri durch Einteituns, Uebe setating und fortiat enden Commentar, I 828-I840 , I; noque negligantnr, quRo de ratione scriptorem ejus epistolae inter et PHLPM, illiusque epistolam ipsam liviusque scripta intercedente egregie observavit NRANDER , Gesehiehte derP Muny und Leitvng der christilichen KDehe dure1 die Apost ei. ed. III, 184 I, II, p. 725 sqq. 2 Cons. BILEER, in c. l. , I, p. al 5 sqq. 3) Cons. id. in c. l. , I, p. 273 sqq. , 303 sqq. 4 Cons. id. in c. l. , I, p. 302 Mq. 5 Cons. id. in c. l. , I, P. 324 sqq. 6 Cons. id. in c. l. , I, P. 338 sqq. 7, Vid. infra.
26쪽
bis, ad BLΕΕΚII argumenta attendentibus, maximO
pere probabile videtur 1ὶ, sive ab alio viro Paulino
Sod etiam inter tredecim epistolas, quae PAULI nomen prae se serunt et per longum temporis spatium unanimo sere consensu ei tributae sunt, complures
inveniuntur, quae hisce diebus ei abjudicantur. Antesignanus in hacco critica de epistolis Paulinis disquisitione dici meretur SCHLEIΕRMACHERUS , qui acutissime atque acerrime priorem, ad TIMOTHEUM e istolam spuriam esse probare studuit 3). Mox latius progressa est ea disquirendi ratio; ita LICHHORNrUstrea epistola8 p torales, quae dicuntur, PAULO ab-judicavit 43; quem secutus est DE WETTIUS, Simul
I Haee jam fuit Luxugni sententia copp. ecl. WALCIIII , XII, p. 1996 ; alios citat BLEER, in o. i. , I, p. 315 sqq.; ad eandem sententiam recipiendam etiam proclivis est C DNER, Das N εT tament nata Meet, Urspong, Inhati fur denhende Lesar derBibel, 184I-1843, I, p 226; illam vero magna difficultato non vacuam esse, Ostendere conatus est DE WETTE, Eini. , p. 296, reges stes exegetisches Iranaueh rum Neven Testament, II, 5, 844, p. 129. 2) Sic enitarunt de BARNABA , Luca , AILA , aliis. Conae BLEEK, in c. I. , I, p. 403 sqq. , DE WETTE , EDL, p. 294 sqq. M In scripti eula: Deber den sisentinnien eraten Bries des Pau-Los an den TIMOTI EOA. Ein krisiactes Sendaea ecten an a. C. GASA , 18s7. Ipso scuLΕΙΕ-AcΗΕRo teste in scr. I., p. 21 sq. jam ante Eum snspicionom de hujus opistolae authentia movit ActiumT , Ein- Limns in das Noua Testament, ed. I, 1804, II, p. 26o; quia ea, quae in hac vel commemorantur vel respieiuntur, minus conveniant eum relationibus in Aetis Apostolorum obviis; attamen idem etiam Eam suspicionem removere tentavit. 4) In op.: Etakituta in das Neve Tes ament, III, 1, p. 315 sqq. Caetorum tam hujus, quam reliquorum eriticorum, authentiam harum
27쪽
tamen ad novam disquisitionem instituendam proVocans criticos l); SCHOTTIUS , easdem forsitan a LUCA prosectas esse, conjecit 2); dubitanter de iis locutus est SCHRADERUS 3). CREDNERUS epistolam ad TITUM, si quatuor primos primi capitis Versus
excipias, v PΛ Ο eSSe compositam, Poδteriorem ad TIMOTHEUM ex duabus scriptiunculis genuinis et exspuriis additamentis conflatam osse censuit; priorem ad TIMOTHEUM harum exemplo compositam eSSe eXiS
timavit 4); dein hanc hypothesin deseruit et, eas
epistolas haud authenticas esse, defendere sustinuit b). BAURUS jam ante eum idem pronuntiaverat judicium, pariterque sedulo investigavit, quonam tempore, quam ob causam, qua ratione scripta, de quibus agimus, exstiterint 6). DΕ WETTIUS suum
epistolarum impugnantium, urgumenta iaccurnio refert NATTIIIES ,
6 In opusculo: Die sogenannien Pastoralbrime des hostela PAULUA a s neue seisiach uniersvehi, l835. Statuit BAUIIUS consilium primarium , quo hae epistolao scriptae sint, esse Oppugnati nem haereticorum : hosce autem fuisse Gnosticos et accuratius Marcionitas in opusc. l. , p. II sqq. , Romae vigentes; ibidem otiam floruisse partes Iudaeo-christianas Marcionitis o diametro OpPOSitas, quarum indoles ex homilias pseudo-Clementinis cognoscatur; in eadem denique ecclesia quoque adfuisse partes, putat ille, ah utri
28쪽
judicium antea prolatum ulterius confirmavit 1 ;
quamquam BAURI judicium de tempore, quo eadem scripta exstiterint, suum se haud sacere posse pro
nuntiavit 23. NEANDER deniquo de priore ad Tino- ΤΠΕ- epistola sola dubia protulit 3); eandem Ap toto indignam esse, UsΤΕRIUs est arbitratus 4 .
que hisco, quas commemoravimus, diseedentes Paulinas, et ex hiseo prodiisse epistolarum pastoralium auctorem vel potius auetores. Conset nimirum criticus, hoseo, cum cernerent, Marcionitas ad PAULUM provoeare, ejusquo vestigiis sese insistere venditare; Jndae christianus partes e contrario eundem Odio prosequi Apostolum, opistolius illius consessisse, ut Gnosticos istos oppugnarent , et PADLuM ab iniuria, in eum eollata, liberarent, simul vero ut acres dissentientium lites vel componerent, vel saltem mitigarent in opuse. I., p. 54 sqq. . Confirmavit DAU-nus suam de iisdem sententiam, aliaque argumenta multa contra earum authentiam prolata in Opusc. l. , p. 40 sqq. , 59 sqq. , 97 sqq.) repetivit breviter in op. 1 PAuxus der Apostet risu crinigra , seis Leben und Wistin, seine Bri e tind aetae Leare. Ein Leitras rueino. MisisHέn Geselietie des Uriarisieniatims, 1845 , p. 492 sqq. In eodem seripto p. 494 sq.) tamqnam novum argumentum affert MEORHIPPI, histori ei, testimonium, ab EusEnio memoriae proditum, Bissoria Melas attea, vi , 32, p. 127 sq. Od. VALERII), post Apostolorum e vita doce um - impii erroris conspirationem initium evissse salsorum doctorum fraude, qui - γυμνὴ - τὴ in mala veritatis praeconio τι, uψυδονυμον γνῶ in ἄντι πυr rε, επεχν υν. Cons de hoc testimonio DiETLΕm , das γiaris entilium. Eine Beleueattingiar von dor Seluti dos Dr. v. nΛun in Tubinyeia siber dias apos
29쪽
Non defuerunt tamen viri docti, qui tam hujus
quam reliquarum epistolarum p toralium authentiam,
argumentis variis prolatis, defenderunt Iὶ; ex qui
bus hoc loco eos solos commemoramus, qui nupe
rime hoc fecerunt, BAUΜGARTENUM dico 2), ΜΑΤ-THIESIUM in egregio commentario 3 , quem ipse
ΒΛ Us summa laude prosequitur, quamquam προ- menta in eo prolata refutare conatus est 4 , et DIETLLINUM 53. SCHARLINGIUS tandem argumenta,
gari quidem nequit, modum, quo eonscriptum est, acerbitate quadam et petulantia insignem esse, sed tamen in eodem multa vera prolata esse, nemo, praeconcepto judieio haud impeditus, negabit. Ut satis norem ost, magnum fuit at etiamnunc est dissidium inter eos, qui epistolas pastorales PAVLo tribuunt, qnonam tempore eae eonscriptae sint. Alii enim statuunt, epistolam ad Tiretiet prior m ad TisOTMEuM consectas esse post priorem captivitatem, Romae perlatam, in itinere nempe, quod tunc sus-eeperit Apostolus: epistolam posteriorem ad eundem in ipsa posteriore eaptivitato. Ita tam alii, quam BAUNGARTENus in op. l. , p. 192 sqq.); ejusdem sontentiae disertus etiam ost patronus
30쪽
quae contra illarum authentiam et pro line asseruntur,
NEANDER in op. l. , I, p. 453 sqq. salvo tamen dubio de priorend TIMOTiiDUM epistola vid. supr.). Alii vero, PAcLUM bis Romae raptivum fuisse, certis argumentis eoinprobari posse negant, igiturque illam sententiam, tamqnam merum hypothesiu, aspernatitur conss. BAUR, Fastoralbr. , p. si sqq. , Iri cs cte. , p. 220 sqq. , v. cl. VAN HENGLI, , Commentrarias perp. in epistolam Paci 1 ad Plilippensea , p. 20 sqq. . In hisco etiam est MATTIIIES DA in c. l. i p.
I 82 sqq. , 447 sqq. , 574 sqq.), qui eenset, euangelii praedienti nem in Creta TD. i r s) a DAc o institutam esse in itinere, quodox Hellado Aeliada Aes. XX: ct ell. XIX: ui), in quam prosectus esset, simul eonsilio capto euangelii latius propagandi 2 Cor. X: 15 et 16), in illam insulam susceperit eum Tiro; hune, contondit inrem preis, ibidem nt, Apostolo relictum esse . qui Corinthum remorit, otdein , proposito suo hiemem in ea urbe transigendi I αν. XVI 5-7) forsan propter Judaeorum insidias Aes. XXr 3 mutato, Epiri urbem Nicopolin adierit, quae optime a LCca O Helladom Aet. XX 2, 3 referri potnerit. In hae jam urbe epistolam ad Tircueongeriptam esse anno 58 , suspicatur vir doctus, atque in eadem sorsan PAULUM nonnullas hiemis hebdomadas transegisso, tum in Maeedoniam perrexisse, et tandem circa paschatis tempus sese Hierosolyma reeopisse Aes. XX: 6 , TITO haud comite in e. I., p. 205 sq. eli. p. Isa sqq. . Priorem ad TIMOTHEUM epistolam conlaetam esse , conjicit MATTI IEsaus , cum Apostolus ex Hellade Aeh jM Hierosolyma proficisceretur Ael. XX t 33, tum nempe illum in urbem Ephesum praemisisse Tm TMELM arbitratur Ael. XX r4,5), illumque sperasse, soro, ut ipse moX in eandem urbem venire posset, sed illum, de hoe itinere etiamnum incertum, in uno alterove Λehviae vel Macedoniae traeis ad discipulum suum scripsisse, aliquot hebdomadibus vel duobus mensibus forsan anno 59 ineunte), postquam epistola ad TiTUΜ composita sit. Nane h3pothesin ut in eoneordiam revocet idem interpres eum I TM. I: 3, participium πορευουεν l. l. conjungit cum infinitivo προγειναι, alqne illud ad et1MOTΠΕΠΜ , non ad Apostolum refert; adeo ut dicti sensus hue redeat: protiri jussi te, professeentem in Maeedoniam etinuessenaei Maeedonien reisend, odor titi εν nael M. au r/iaen im Aegri estian , commorari Ephrai titi an dem Zielptinere Minor lior erwMnten