장음표시 사용
31쪽
in examen vocavit, ut ad novum disquisitionem instituendam criticos excitaret l).
Reiae . in c. I., p. 458 sq. cll. p. 45 I sqq. , 222 sqq. . Posteriore ad vitiori uri epistolam conscriptam esse , autumat MATTHIΕsius , brevi postqnam PADLns Romam captivus ndvenisset Ael. XXVIII 16 sqq. , statim post την προυr ino Nixν 2 Tim. IV: Isi), quae intra primos dira et mmorationis in illa urbe obtinuerit, antequam pistolae ad iEphesios) Colossenses, Philippenses et Putti ossu dario sint in e. l. , p. 582 sqq.); qua in re dissentit eum ab aliis summis interpretibus, tum n. V. Cl. HENGELIO , qui epistolam ad FH-lippensea prius, quam poεteriorem illiam ad TIMOTHEUM seriptam esse desondit in e. l. , p. 27 sq. . - Da ETLEINus et alias proferteonjeeturas de tempore, quo epistola ad TITuti conscripta sit, re-jeeta sontentia, PAULUM bis Romae eaptivum suisso in opusc. l. , p. 264 , et tandem probabilo quoquo putat, Apostolum, Epheso in Macedoniam proficiscentem scio. XX: IJ, TIT LM in Creta reliquisse. sive ipse tune etiam per breve temporis spatium in ea insula degerit, sive, quod tamen statuere minimo necesso sit, sine ulla eorum ratione, ibidem iacta, iter perseeorit, et in Creta jam antea evangelium annuntiatum sit a discipulis Paulinia. Epistolam vid τε- TLN huic sententino convenienter compositam raso conuicit in ur Epiri. Nicopoli, ex qlia iter in Helladem Aet. XX: l . u) instituerit Pan Lus in opuso. I., p. 265 sqq. . Coi ueturam NATTuusIi de tempore eonseriptao prioris ad Tiriori Euri epistoliae rejicit DIET RINus, quam vero de tempore, ad quod materior reserenda sit, protulit illo sententiam, magna ex parte suam facit. Suspicatnr da priora illa, PADLcu, Epheso in Macedoniam prosciscentem Mel. XX: I , in oppido i ovo quodam ad ejus regionis terminum sito, Flilippis forsan, cum TIMOTI Eo collocutum esso oumquo jussisse. Ephosum redire, et non multo post ad eundem, jam Ephesi eommorantem, epistolam misisso Uti opus . l. . p. 268 sqq. . Caaterum do variis sententiis, tempus spectantibus, ad quod scripta, da quihus egimus, reserenda sint, eous . NATTII., in c. l. , p. Ist sqq. . p. 445 sqq. , 5 2 sqq. , DE WE0., in Op.r Eini. , p. 269 sqq. , 272 sqq. , 275 sqq. 43 In opuse .: Dis neu len Unlerauehuven tib r die aveniannion
32쪽
Sod no in hisco quidem impugnatio epistolarum Aselinarum substitit; ita USTERIUS Ι) atque DB WETTIUA 2 de authentia epistolae ad Ephesios dubit runt; hic interpres doin eam certius Apostola abjudic vit 3). Epistolam ad T Malonicen/es p teriorem ab
eodem conscriptam emo negavit KERNIUA 4 . MAYERHOFFIUS , tres epistoluδ pastoralea una cum ea, quae ad Colo infra scripta est, haud genuinas esse,
in lucem protrahore studuit 5). Sed longissimo omnium processit B HIS, qui, cum primum epistolus p torales, ut vidimus, haud Paulium csso ostendere tentasset, et insuper do aliis minoribus epistolis dubitanter locutus esset 6), hisce diobus distributionem
earum omnium instituit talem, qualem Suo tempore
storalbrief d s Noen T tumenta, dargestetit in nrer Bedeuruns tinti in larem Verialuisse rur Bibethritia und rvm Mnon. - Ausdem Mniselen tiberierat, 1846. Cons. p. 94. i) In op. l. , p. 3. 2) In op.: EDL, iam in prioribus editionibus, quam in editione IV, p. 258 sqq. 3) In op.: rv. ea. m. r. N. II, II, 4, 1843, p. 79 sqq. 4) In op. per. : Tibinyer nitaehristit Itir Theologia, 1839, 2. Ueber II raras. II: I- 2. Mbst Andeuttingon uber den inuruns des risesten misis an die TZessalonieher. Simul hie vir doctus commemorat dubia a viris doetis, ut ipse agnoscit, salis restitata, quae jam antea protulit scituiDT , Bibliotlek fur Artia, Exegese und KD-chenseselieite, II. p. 28B sqq. , et Elia in L II. T, II, p. 256 sqq. p. 208). - Εandem opistolam haud mulinum esse, nisi praematura morte impeditus suisset, probare studuisset MATEnuosurus. proiiti estici potest ex opusculo: or Bries an die Colosser , mit uorniami fier Bersiastes istin9 ῶν drei Fas ortabrias a Mitiata seprctfi, 1838, p. m. 5) In opusc. I. 6 Ita de epistola aci Philippenses eaque . quae ad Ephesios scripta est, in opuse. r die Pastoriabr. , p. 86 et icta. - In commentati-
33쪽
ΕUAEBIUs in canono Novi Foederis constituondo 1). Tribuit nimirum epistolam ad Romanos, duobus ultimus capitibus exceptis, utramque ad Coris Hos eamque, quae ad Galalaa scripta ost, corio ot sino ullo dubio PAULO , atquo haoc igitur scripta Ἐκολπουμενα nuncupat; reliquas epistolas omnes αντιλεγομενας dicit, id
est, tales, ut contra earum singularum authentiam haec illavo dubia summo juro obtundi possint; prouti vero ΕU8ΕBIus nonnulla scripta dotaltius soθα dixit, ita otiam BAURUs idom do opistolis pastoralibus affirmat 2 . Hujusco critici acuti acorrimiqueone: Ueber Moes tind Veranimatita des mmerhritas, in Op. per. : b. uehr. 1836, 3, p. 59 sqq. quatuor priores epistolae solae minimi momenti omnique dubio mailoros a nauno dienntur in Comm. I., p. 53); cons. etiam comm. l. Veh. d. Urspr. des Episeop. , p. 36. I Hist. Mel. , III, 25, p. II 8 sq. 2 In op.: PAULus est , p. 242 sqq. Brevis hujus libri eonspectus , additis variis, iisque interdum aeutis, observatiunculis, Iuvenitur in op. per. r Noues Repertorium fur dia theologiaehe Literatur
sus Vero hie consor observare neglexit multa egregia, quae in BAIIRI Opero inveniuntur Praeeipue eritieus is pretium tribuit MARCIONIA canoni, cujus, EPIPNANIO teste meres. XVII, s opp. d. D. PETAvII, 1682 , I, p. a Io), haee suit ratior Epistola ad Galatas, I et II ad Corinthios, ud Romanos, I et II ad Thras Ion enses, ad Laodieenses ad Ephesios ad Colossenses, ad PRIL MONΕΜ , ad Philippenses. In hoe igitur Gnone desiderantur epistolas Pastorales, Vel, ut censet BAUREA, quia nondum exstarent, vel quia MARCIONI haud innotuissent, quod vix credibile judicat, vel quia EM PAULO abiudicasset Gnostieus isto. Observat etiam idemeriticus, epistolas in eanono illo haud dispositas esso secundum temporis ordinem, quia tum duae, quae ad Thessalonieenaea scriptae sunt, reliquas praecedere debuissent, nequo etiam seeundum oppositionem contra Judaeos, quia tum epistola ad Romanos ante utram
34쪽
γε ari Coriniatos ponenda fuisset, sed NARC ΝΕΜ duplex epistol rem Faulinarum genus duplicemve seriem agnovisse, alteram primarias quatuor priores), alteram secundari sex posterior )eontinonlam; in duplico vero haece serie epistolas, dispositas esse secundum temporis ordinem. Idem judicium jam antea pronuntiaverat KERNICA in comm . l. , p. 21o , qui tamen tinteo posteriorem od Thessalonisenses opistolam impugnat id. supr.); reliquas in haeserie dubiao esse fidei non ammat, et nominatim, se priorem ad Thossalonieenses epistolam genuinam esse eensere, profitetur. 1) In op.: Der Lehrbe E des Eetivelivms und der Aries a - Η -Is und die veraeandren neutestamentitelen G1rbe σὰ, I 843. Cons. cens. hujus libri in op. per. : N. Rep.jur d. H. Lit. Me , VIII. 3, Imri 1846, p. 209 sqq. - Censet κOATLINCA doctrinam, quae in euangelio epistolisqno aoi ANNI tributis invenitur, ex PADLI do trina , quae in quatuor prioribus epistolis adest, veluti actorem absolutam ex radice sit enn auia tissimend.' addit sneeroiisse inop. I., p. 350). Porro judicat, in iisdom illis seriptis mulinia duo elementa pari modo oxpressa osse; unum clementum osso vinculum. quod religionem eliristianam inter atque Judaismum intercedit, ab terum, idque contrarium, esso Apostoli oppositionem contra Judaismum. Noe elementum in scriptis, quae nominavimus, IouANNI tributis ab omni parte explicirem inveniri putat, illud expositum esse in reliquis epistolis, iisque deuter Praulinis; inelnsa etiam ea, quae ad Nebra os seripta est. In hisce nimirum enucleatum esse, religionem christianam, verum demum esso Judaismum, rarumque, qui eo tempore id nomen immerito prae se serebat, deserendum esse Phil. IUt 12 sqq.); idem praecipue et ab omni parto seri, arbitratur vir doctus, in epistola ad Hebraeos, sed aliam alibi Iuda os , tamquam Dei gentem praerogativis conde Oratam, coram genistilibus Globrari in epistola nempe ad Eplesios Cap. W; Judaismum porro intum praestari a salsorum d torum invasionibus in epistolis pastoralibus, et deni ine, opportunitato haud data, eontemplationes sentantiasque ehristianas imaginibus ex Vetero Foedere desumtis involvi e. g. Col. II: II 14, 17, Eph. Vr 2 32 .Higeo nominibus posteriores epistolas P mo tributas a quaincir
35쪽
procedendum esse, defendit SCI EGLERUS l . Alii hasce impugnatas opistolas genuinas CSSe probaro conati sunt; ita DE 'IUS, cum primum do posterioris ad Thessalonsereses epistolae authentia du-
prioribus differre, defendit operis l. scriptor; ab altera vero parte illas eum hisee eonvenire studio doctrinam sdoi Christianae interno absolvendi atquo perficiendi, et pariter ab eadem hacee parte illas magis magisque ad aOHANNis doetrinam Meedero, vol potius hane sensim sensimque provocasse atque genuisse in op. l. , p. 350 sq.). Talieogitandi rationi eonvenionior vir illo doctus, doctrina, quao in a ii NNis euangelio epistolisquo invenitur, exposita in op. l. , p. 38 sqq. . adumbrat et cum hae eomparat eam, quae in quatuor prioribus PICLI epistolis expressa est in op. I., p. 290 sqq.); tum eam, quae in epistolis ad Philippenses, Colossonses et 'leatos adest, quarum prima jam ad aORANNO aeeedero dieitur, magis otiam secunda. maximo vero tertia p. 359 sqq. . Hisce ad finem perductis, de epistolis pastoralibus agit nosti.iNDA, de quibus astr- mair , Man hann sie die remisiae, aon1NNEA die hie nascitisese Ietiti nolestino do pauliniselen Lelrhestri a nennen'' in Op. I., p. 278 sqq. ; cum de iis actum est, seriptoris epistolae ad Hebraeos sententias enucleat in op. l. , p. 387 sqq.). De epistolis ad Thessalonicens is vir doctus judicat: . Die Arien an die Thessalon harsind weniser reiah an dogmatiselem Inhali, und honnon darem nurnohenher rur sp ege hornmen' in Op. I., p. 290.). a In op.r Dus nactapostolisele X se alter in dan Naupimo mentem seiner Entinis lung. II, 1846. , So h nnen denn,'' inquit in Op. l. , I, p. so), Munter allen una erantie nen Schrinen d is neutesta mentitehon nons rigentlich nur funis, die vier gr5ssern pauliniselen Bri a tind die Apoha0pse mit Sicheraeis Ionem ni raum δεν Osred Eugeros en Merden.' Cons. I, p. I 49 . 168 sq. , 298 sq.
ptio XV et Xm epistolao ad Romanos do indnstria exponit I, p. 296, 299 sq. , II, p. 123 sqq.; de epistola ad Philippenses, II, p. 13a sqq.; de epistolia pastoralibus. II, p. 138 sqq.; de epistola ad Cor senses, II, p. 325 sqq. est. p. 277 sqq. , p. 289 sqq.; do opistola ad Ephesios, II, p. 330 sqq. , 375 sqq. eli. p. 286, 2so.
36쪽
bitasset, dein emn contra KERNIUΜ defendit 1 . DE Hii ipsius dubiis, contra epistolum ad Ephesios in si De historia eritiea in libros Novi Foederis ean te prolatis, sese opposuero cum alii, tum HARLESSIUS 2), ΜΕ-RUA 3 in commontariis suis, LBNEM NUS 4 ot ANGE Rus ), qui poculiares commentati nos ad
I) Cons. op.: EAL, p. 229 sq. clL Com. a. viret. Atis., p. I, et Gres. ea. m. , II, 3, M. II sl 845 p. 124 sq. 2 In op.r Commotar uber den Ario Pan an die Ephesis, I 834, p. LXVI sqq. ab In op. 1 Milisia Meyerisiare Kommentar tiber dias Neve Te rament, VIII, 1843, p. 20 sqq. 4 De epistolae, quam Pactus vid Ephesios dedisse perlaetis,
authentia, primis Letoribus, argumento summo ae eonsilio, I 842. 5) μι- den Laod meph, M. Eine haliaeh-k- isela Untermisia 9, 184a. - Magnam, ut nomo nescit, disseultatem genuit ab antiquo inde tempore quaestio, quomodo epistola, in qua haud diserte intima ratio PAULI eum ieetoribus respieitur, ad Ephesios geripta esse possit, inter quos tamdiu versatus ost Apostolas. Aeeedit huen fuit Magni testimonium, qui εν Toia naarai et των ramyoαφων fiei non legisse νω 'Ap viis perhibet topp. ed. GARNIERI, 1750, I, P. 254; eon . MEY., in c. I., p. 2). TERTULLIANI , - qui MARCIONI, hane epistolam ad Laodicenos esse seriptam eonsenti, titulY inurpolationem exprobrat sadv. Marc., V, 1l opp. ed. RIGALTu, 1675, p. 475J, IGNATII atque uiERONYMI testimonia, quid valeant, nune dirimere non possumus cons. MET. , in c. l. , p. 2 sqq.). Versionum antem atque codieum auctoritas satis tutam praestare videtur lectionem receptam: εν 'Ap., quamquam ea, prouti nuperrimo probavit TIA E
DOMIns in op. per. : Studio und mitissim, 1847, I, Naiaritat uomvarienniselon Baetiodea, p. 138 sq. eli. p. 14s), in codiae Fari non seriora manu margini est addita, non a priore, quod ANGERLa in eorum. I., p. 85 sq.) et METERUs in c. l. , p. 2) consent, Ducitura sequentes sin op.: De antiquitate Codicis Vaticani, p. 26); ex alio Cossieo 67 eadem illa lectio dein est remota. Ut vero ex dim- cultate, supra expressa, de primis lectoribus sese expedirent viri
37쪽
oandem PAULO vindicandam conscripserunt. - Astolum ad Colossenses tutam praestari posSe a MAY-
doeti, variaq excogitarunt eo ecturas, quas omnes hic recensere longum est. - IIΛuLEsArcs epistolam vel maxime destinatam esse autumat Christianis, qui per Epiratos ad euangelii notitiam pervenerint, et de quorum sile vivi cs per losee certior laetus sit . adeo ut Apostolus hisee, utpote ipsi notis, epistolam illis ..praeeipue' destinatam inseripserit in c. l. , p. XXXVI . - LuΝΕΜΛ Cs, resutata sententia. seriptum, de quo disputamus, ad Ephesios ipsos fuisse missum, flatuit: se epistolam datam fuisse ad ecclesiam quandum, quae paullo ante non modo in proxima Ephesi urbis vicinitate constituta herit, sed etiam tun a Meessitate eum Ephesiis, quos Ose PAcLus domertit, fuerit eo tricia, ut pars quodammodo ecclesiae Ephesinae laberi atque Ephesina ipsa nuneupari potueris' in comm. l. , p. 47 . - ANGERI sententia hue redit: se Die DriorOM ἰω odoreiae Cor. IV: 16, d. s. dem Aries,den die Colosser nus Laodicia holen solito, iat die tinter dom Nomendes Epheserbr. im Mnon bolavi te Epistet, welcte eundelsi jur die Gemeinde non Ephesus, aber et tilia fur deron T litergemeindenis tinu bia Asia praeonsularis, und unter dissen huel, fur die. von Laodicen , und twar Dorrugsweiae fur die mit P. pers lita nitat hiati tin heidoctris Lehen Glio ter disser KDesen, hesi mrat war. TYcmons, der Ucherbrinyer sol ohi disses Eri es, ala auia der Britae an die Col. unci an PitILΕΜ. , resera, nael Ephesus selavi, von da ausmit dem Greultimearenen dure1 dos pro nolarisiae Asian tiber Laodieea, wo er diassene ruri ultera, nael Colossae, reornus es naea dra'. Anorriting Don den No en der Colosser, die den an ara Gomeiadagesiariabenen Arios den Laodiaenerra uberbraehren , nata Colossae ab-yeloti inerden solue in eomm. l. , p. 141 est. p. 2i sqq. , 36 sqq. , II 6 sqq. , t 25 sqq. . - MEYEnus cum aliis viris doctis judicat, epistolam , servata recepta lectione , simpliciter esse datam ad Ephesios, eausamque, cur nulla in ea occurrant peculiaria, non liquere, sed forsan exinde explicari posse, quod Tvcnicus, et cum scriptore, et eum lectoribus arete conjunctus, seriptum transtulerit, igiturque omnia peculiaria ipse annuntiare potuerit sin e. l. , p. I 4sqq. . - Denique monendum est, per longum tempus invaluisse
38쪽
ΕRIIOFFII dubiis Ostendit HUTHERUS 1). Duo ultima capita epistolae ad Romano3 non Spuria ESSE, probare tentavit KLINGIUS 2). - Accuratus in nostra patria criticus, Vir doctissimus DOEDES , nuperrime ad
epistolas, quae Ephesiis, Philippensibu3, Colossensibuε et Thessaloniae ibuo dicatae sunt, Apostolo Vindicandas, symbolam liaud spernendam attulit, argumento petito
sententiam, epistolas ad Ephesios, Colossenses et PHILEMONEM Romae Scriptas esse, Sed recentiore memoria exstitisse viros doctos,
praeeunte SCHULTEIO in Op. per. : St. und M. I 829, II, p. 6I2sqq. , contendentes, eaSdem v PAULO, Caesareae e tiVO, compositas esse; inter quos etiam est MEYERUS in o. I., P. 16 sqq. . Haud amplectuntur hane sententiam tam alii, quam OLAHAUSENUS in c. l. , p. 13 I sqq. et DR WETTIUS in Op.: EHI., p. 250 sq. et definitius in op.: rv. eae. m. , II, 4, 3843, P. 3 Sq. . EOS Omnes, qui epistolao, de qua egimus . Ruthentiam deseuderunt, enumeraVerunt LuNEM ANNUs in conain. l. , P. T) et MEYERUS in c. I., p. 25 .
utrumque ah epistola ad Romanos Separandum esse censuerunt, commemorant et rejiciunt simul cum alii multi liriusco temporis interpretes, tum THOLUCK , Kommentar aum Eri e PAULI an dia Romer, Neve Ausarbesturas, 1842, P. I Sq., BAUMGARTEN-CRUSIUS , Commentar uber den Bries PAULI v die Reymer, hera segeben non NIMMEL , p. 395 Sqq.; cons. etiam DE WETT. , EHI., P. 248 Sq.
Doxologiae XVI: 25 sqq.) authentiam, quam impugnarunt REICIIT, Versueh einer a fuhrlicten Erhiarung des Bri es PAULI an die Romer, 1834, I, P. I sqq. cll. II, p. 527, et KREM L, Der Bries an die Romer, I 845 , p. 537 sqq. aliique, egregie PAULO Vindicavit FRITESCHE , PAULI ad Romanos epistola, I 836- l843 , I, p. XXXVIII sqq.
39쪽
ox illarum in ipsis iis 8criptis personarum Commemoratione, quae ea transtulisse dicuntur, et ex ratione
inscriptionum, quae in iisdem occurrunt 1). Quo
modo salutatio atque fausti apprecatio in clausula epistolarum PAULI, et modus, quo idem sibi eas vindicare solet in earum initio, Apostolum Summum Spirent , et ipsarum opistolarum indoli eorumque, ad quos eaedem scriptae sunt, conditioni conveniant, in lucem protrahoro studuit nostras DA COSTA 2). Sed prae
l) In op. per. : Iaarboriden voor toete chappetiyri Theologia, l845 , 2: De Uschristiten der algemeene zendbmieven van PAULUS ende personen , die ais ovei brengers dier brieven Marin genoemd worden , ais fetuissen hunirer echtheid beschouwd. p. 335 sqq. 2 In op.: PAULUs, eene Schristbescho ing, I 846, I, p. 2I6 sqq. cll. p. 207 sqq. Idem vir ingeniosus etiam nuthentiae criterium inesse censet usui Vocabuli χαριψ, in PAULI epistolis semper in initio utque fino inveniundi. Quin id vocabulum pariter in fino epistolae ad Hebraeos legitur XIII: 25), hanc quoque eundem Apostolum conscripsisse unum ex indiciis esse, censet DA CORTA ; sed de hujus epistolae indolo Paulina se in posteriore operis l. parte sustus ne-turum esse pollicetur; in qua simul, ut spem nobis secit, reliquas PAULI ePistolas, a B AURO imPugnatas, eXaminabit, et, resutatis hujus critici argumentis, eas Apostolo dignas esse probabit cons. op. l. , p. XII Sq. . - Non vero credimus, lacilo defendi posso epistolam ad Hebraeos R PAULO prosectam esse; etenim ipSe, ut supra dam diximus, eam sibi haud vindicat, nec in initioneque in fitie; qiiod etiam observat DA COSTA , sed putat, hoc
factum esse, quia ApOStolus cum Hebracis agero vellet, ut frater cum fratribus , eumque hanc ob cauSam tam nomen ipsum, quRm
apostolatus commemorationem omisisSe in op. l. , p. 222 Sq. ; sed, ut nobis videtur, tum scribere potuisset noster Παυλος αδελφος, vel similo quid. Praeterea dictum XIV: 7 Oecurrens PAULUM nobis non redolere videtur; ne dicam de multis aliis Rrgumentis, quae DLEE- Rr aliique attulerunt, et quae rite resutare, semper difficillimum
40쪽
cipue vir illece elegans atque ingeniosus egregias magna ex parte egit Vindicias epistolarum ad Lhessa om- censes: eas nimirum illustrans ex ratione, qua in Aetis Apostolorum ecclesia Thessalonicensis condita esse perhibetur, ex ejus sociorum fato moX sequenti, ex
ipsius deniquo Apostoli eas seribentis animo 1 . Ex iis igitur, quae deinceps attulimus, RPparet, q-tuor esse epistolas, quae sine dubio hiade diebus 2 ,
tamquam genuinae, agnoscuntur; hae ipsae vero etiam primariao sunt dicendae, et ad argumentum, quod elegimus, exponendum atque pertractandum gravissimae. Ex hisce igitur constanter progredietur disputatio nostra; ubi ad sententiam, in reliquis epistolis obviam, primum attendemus, quod tamen rarissime fiet, candem etiam in primariis illis luculentissimo inveniri, probabimus; utemur igitur reliquis sisce, tamquam secundariis , non acsi ipsi de earum authentia dubitemus, quod procul etiamnunc abest, sed quia eae ad anthropologiam PAULI cognoscendam secundarium, obtinent locum ; eandem ob causam raro uti poterimus epistolis p toralibus, quamquam, eas Spurias esse, nondum nobis persuadere potuere criticorum argumenta 3 .
I, In op. l. , p. 223 sqq. Scriptas esse censet DA cOATA eum DE WETTIo aliisque hasce epistolas Corinthi Ara. XVLII: 1 sqq. ; de aliorum sententiis cons. DE WETT. , EAL, P. 226 Sq., 228, Mome . tib., Π, 3, p. 90 sq. , I 23. 2 Nullam eonsulto secimus mentionem de judicio inani, quod antea EVANsoNu contra epistolas ad Romanos conis. TII L. in c. l. , P. I, FuIT2scΠ., in c. I., p. XXVI sqq. et Ephesios eons Llis. iueomm. L, p. 6 protulit. M Longum suisset omnia argumenta, ad epistolarum authentiam vel impugnandam vel defendeudam prolata, Riferre; primaria nomnulla dubia, si sententias, ad quais provocamus, spectant, ubi hoe