장음표시 사용
41쪽
ll. De PAULI orationibus dictisque, in Aetis Apostolorum inveniundis. Fontem nobis otiam praebent nonnullae orationes
dictaque nonnulla PAULI , quae in libro, Acta Apostolorum inscripto, Occurrunt. Prouti de multis A postoli opistolis dubitatum est, prout i euangeliorum authentia atque αξιοπιστία gravissimo impugnatae sunt, ita etiam, quod mirum nomini videri potest, illo liber eriticorumoxercuit ingenia. Nimirum in dubium vocatum est, num LVCΛs illius suorit scriptor, vel saltem, num ipse
eorum, quae in posteriore libri parto conss. XVI: 10 17, XX: 5 15, XXI: 1 18, XXVII: 1
XXVIII: 16, ubi nempo pronomen Maala inVeniturin enarrantur, fuerit αυτί-νης; inde conjectura prolata est a MΛYERHOFFIO , illum librum a TIMOTHEO consectum esse 1 , quam livpο- thesin satis rolatasso nobis videtur BLEERIUS 23.
necessarium est, in ipsa eommentatione commemorabimus et, quantum est situm in nobis, resutabimus.
yesehielle , a 835, p. 23 sqq. Quia magna est inter evangelium Lu-CAE. nomen prae se serens atque Aeta Apostolorum, si dieendi rationem spectes, convenientia, quam ipse ΜΛTERMOFFres multis exemplis probat . illud etiam a TiNOTuΕo seriptum esse defendit. 2) In op. per. r St. und M., 1836, 4; ubi NAYΕRuopria operis censuram agit BLΕΕKlias, p. 1021 sqq. cll. p. 1048 sqq. a) In cons. i. , p. 1026 sqq. cll. p. I 050 sq. 4) In op per. : St. und M., I 8A7, 2: Kommi r DR s wiuliel inder Aposte6εschi te vors p. 269 sqq.; ot 1840, 4 contra κRAngsiΠΜ vid. tuis. 1 Luκas hommi nicti in der hos Hyraehielite uor, p. 1003 sqq.
42쪽
DE WETTIUS l) conjecerunt, LUCAM quidem esse scriptorem , attamen eum ipsum in libro inter PAULI comites haud occurrere, sed in posteriore hujus parte
TIMOTHEI relationibus usum eSSe, atque prae negligentia ubique ημεις in tertiam perSOnam Commutare neglexisse. Resutarunt eam conjecturam ΦΛUS
RINcMUS b) et in patria nostra vir doctissimus ΟΝ ΟΟSTERZEE 6). Prolata denique ab HENNELLIO est opinio, de SILA , tamquam libri scriptore, cogitandum esse, qui idem esset atque LUCAS 7).
Verso: Untersuchuns uber den Urspruns des Christenthums, I 840, p. 104; ducitur ad hanc conjecturam tam alias ob causas ille Scriptor, quam quia Siloa idem indicat atque Lucus sILVANUS, SI
LAS M LUCAS , cons. SCIINECRE . , in Op. l. , p. 38. Alios, qui talem opinionem protulerunt, citat et resutat AB UTRECHT DREARELUUIS,
43쪽
Hae conjecturae, prouti minus probabiles sunt, ut nobis quidem videtur, ita minime impediunt, quominus ipsum Scriptum, quod Spectant, Vere historicum Sit, genuinasque contineat relationes. At Vero, ut supra jam significavimus, haud defuere atque desunt, qui hoc magis minusve diserie vel negandum, vel saltem in dubium vocandum esse censent. Ita SCIIRADERUS librum, de quo disputamus, antignosticis, hierarchicis aliusque generis figmentis, Saeculo secundo collectis, constare defendit l). BAURU8 in eodem talia inveniri, qualia Veritati haud consentanea esse possint, pronuntiavit 2); dein hypothesin commendavit, ad quam etiam alludit SCHRADERUS 3), scriptorem consilium habuisse depingendi
PAULUM PETRO Similem, ut ita duas partes, in ecclesia primaeva a se invicem discedentes, Petrin , id ost, Iudaeo-christianas alteras , alteras Paulin ,
inter se conciliarot 4 . Orationis Miloti habitias alibi in dubium vocavit indolem historicam 5 . Hypothesin istam do scriptoris consilio parallelismi inter
PETRUM et ΡΛULUM instituendi docto atque acuto in lucem protrahere atque probare studuit SCIINΕCKEΝ-
BURGERUS 6); ita tamen, ut LUCAM libri, de quo agimus , Scriptorem esse defendat 7 , atque eum, si rei
44쪽
Summam spectes, vera referre haud neget l); orationes PAULI, quatenus harum aecuratius rationem
habet vir doctus, ab hoc Apostolo, Si non eodem, tamen simili modo habitas esse asseveret 2 . Confitendum tamen ost, illius scripti authentiam atquo αξιοπιστίαν admodum vacillantes reddi, quod summo jure observavit BAURUS 3 , si, prouti SCHNECΚΕΝ- BURGERUS statuit, seriptor alia, quae PAULUM Spectant , de industria omiserit s4), alia nimis in lucem protraxerit b), factum adeo ulla causa, quam reVera obtinuerit, offectum proposuerit 6), unico ut consilium, quo scripserit, eo melius assequi posset. Deniquo in Opero nuperrime prodito BAURUS hypo-uiesin, ab ipso antea prolatam, ulterius explicuit atque persecutus est, antecessoris auxilio adhibito 73, pariterque satis significavit, librum, qui Acta Apo3tolorum dicitur, magna ex parto seripti vero historici nomino haud dignum osse, mythos multos vel adeo liberas fictiones continere 8), Orationes, in eo PAULO tributas, huic abjudicandas osso 9 , eundem denique saeculo secundo a Paulino quodam viro esse conscriptum 10). Quae BAURUS protulit, SCHWΕGLERUS confirmavit, noninula
45쪽
otiam do suis addidit l), et praecipue tempus, quo
conscriptus sit liber, saeculi secundi esse initium, ac- Curate probare studuit 2). Nostrum non est de toto illo libro ulteriorem disquisitionem instituere ejusque pretium, αροπιστίαν, authentiam aliaque finitima argumenta investigare 3);
unice unius alteriusque orationis dictique momorabilis PAULI accuratius rationem habere poterimus. Censemus autem, quo magis cum de illius, tum do aliorum orationibus probari possit, eas dicentium cogitandi sention lique rationem, indolem denique totam reserre, eo magis scriptum, de quo disseruimus, firmissimum Recepturum esse praesidium.
Quaenam sit PAULI anthropologiae universa indoles eae Apostoli dictorum orationumque, quae in Actis Apostolorum inveniuntur, cum 8ententiis primariis, in epistolis obviis, comparatione effritur. Nemo sane, si unum JESUM CHRISTUM excipias, depraestanti atque divina natura, qua liomo gaudet deque excelsis finibus, quos, Deo auetorΘ atque moderatore, et jam aliquatenus aSSecutus est, et magis magisque plene assequi debet, sublimiores disertioresque protulit sententias, quam PAULUS Apostolus. Eas ut
δ) Qui de hisce plura scire cupiat, adeat OP. I. V. d. V. ΟOSTERE. Cons. etiam DE WETT. , Grin. G. m. , I. 4, p. . 3, EisI., P. 203sq., de BAURI, SCHNECKENBURGERI aliorumque hypothesi.
46쪽
ab initio inde jam aliquatenus cognoscamus, et ita ad singulas, quas instituemus, disquisitiones melius pertractandas praeparati simus, pariterque Videamus, quaenam totius hujusce commentationis peculiaris esse debeat ratio et singularum ejusdem partium recta Suecessio, non abs re esse ducimus ad PAULI orationes, in Aedis Apostolorum obvias, attendere; et ita quidem, ut nonnullarum argumentum summum breviter recenseamus, aliarum effata memorabiliora in lucem protrahamus, et insuper ad dicta, quae obiter a LUCA
Commemorantur, oculos Convertamus. Etenim inter
orationes dictaque PAULI, quae historicus ille memoriae prodidit et epistolas, quae nobis Sematae Sunt, haec, nostro judicio, intercedit ratio mutua, ut in iliis unico reserat atque obiter attingat PΛULUS -- thropologiae suae prima Veluti lineamenta, in his vero suas de hominis natura, conditione, liberatione Sententias, data opera, explicet; ut in illis simpliciter
et historice causam suam agat, quia Semper fere coram iis loquitur hominibus, qui CHRISTUM fido no dum amplexi sunt, in his accuratius procedere soleat acutaque ratiocinandi ratione atque argumentis subtiliter expositis et ab omni parie explicitis in Cl1ristianorum commodum sublimia quaeque enucleet; quamvis procul abest, ut in his historiae atque experientiae fundamentum doserat. Ab illis igitur breviter contemplandis incipientibus, optime nobis aditus patebit, ad epistolarum partes illas, quarum interpretatio nobis prae caeteris incumbit, penitius Perserutandas et clarius perspiciendas. Praeterea Vero Orationum illarum argumenta Vel effata, ad nostrum argumentum pertinentia, dictaque
47쪽
peculiaria PAULI, hic illic a LUCA commemorata, cum sententiis luculentissimis atquo identidom redeuntibus, quas in opistolis expressae sunt, obiter conserentes,
ro sactoque viilobimus, fidem omnino habendam ossa historico PAULUM loquentem inducenti 13; sed, quod vel praecipuum est, et obiter jam a nobis ost indicatum , ita sponte sua in oculos incurret, qualis Ap toli nostri anthropologiae indolos sit universa. Incipimus ab oratione, in Pisidiao urbe Antiochia coram Judaeis proselytisque in synagoga habita. Primum in illa enarrat PAULUS summa Dei beneficia , ab incunabulis indo continuo in gentem Israeliticam cumulata, vivideque tenerrimam adumbrat eurum,
qua eam Semper prosecutus est Supremus illo 2 ;
I Si ad universum dicendi modum orationum, PAULO tributarum , attenditur, negari nequit, hune quidem plus semel I UCAM redolero, sed tamen saepissimo eum eo, qui in epistolis deprehenditur, eonvenire. Non satis obsorvnriint hoc eum alii antea vid. v. doct. PROEs, Dispultitia theologica da oratione Antiniatae habita, PAULLO Apostolo auctori triauenda, I 8aa, p. 3 sq.), tum MATERHOFFIus inop.: Etal. in d. petr. Se . etc., p. 225 sqq.; cons etiam opusc. . Der Br. a. d. Col. ete. , p. 160 sqq. . ubi do oratione Μileti habita agit vir . doetus). et DC WETTIUs in op.r EAL, p. 205 M., Auras. ea. m. , P. 4.) contendentes, LucAx stilum tam in aliis, quam in PAULI Orationibus ubique prodire. Talem sententiam feliciter saepe relatavit ΕBRARDus in Op. I., p. 890 sqq.), ostendens, eas non solum quod ad sententias theologicas, sed etiam quod ad singula verba, singulas dictiones atque sententiarum struendarum rationem attinet, cuin PAULI epistolis eonvenire, et ea. quae in iis LUCAM redolent, plus semel esse talia, qualia ab omnibus eadem lingua utentibus, frequentari possint. Idem do singulis nonnullis orati
nibus jam dudum observarunt viri docti bid. inis. . 2 Ael. XIII i 16 sqq. Omnino egregie huic orationis indolieonvenit verbum /reo φος ιπεν vs. 18; ita enim legendum est,
48쪽
hac ratione ostendit, eandem gentem diu et sensim magis usque ad JΟHANNEM Baptistam et per hunc praeparatam eSSe, ut JESUM CHRISTUM, divinae bonignitatis summum donum et antea diserto divinitus pro
missum, feliciter accipere posset 1). Dein ob oculos ponit orator in JESU, hisce in torris versantis, satis idem illud Dei moderamen comi ; hoc enim factum
esse, ut ista, quae homines praVe moliti atque exsecuti erant, Supremi Numinis consilia non impedivorint , sed promoverint et prophetarum praesagia, antea
divinitus edita, impleverint 2 . Praecipue auditorum oculos convertit Apostolus ad unici illius hominis
resurrectionem, eXpressam imaginem Dei amoris , Omnipotentiae atque Veracitatis, promissum, jam dudum datum, ratum facientis, exhibentem 3 . Denique exponit PAULUS, quid inter vim, quam CHRISTUS in hominos, fide ipsum amplectentes, eXereet, et eam, quam lex Mosaica efficit, intercedat discriminis , obsereando , hanc ardenti hominum desiderio, peccatcnum remis8B-nem atque ju8titiam rectam relationem) coram Deo spectanti, non satisfacere posse, illum et ea remissione, et
ita etiam justitia, Vero hoc nomine digna, homines beare s). Tandem dictis finem imponens, serio auditores
non D eon οσνεν mores tulit eorum, conss. v. d. PROBA in disp. I., P. I 2, DR WETT. , Nurv. ea. IIb., I, 4, nd h. l. nutricia ad instar eos tulit. I) Ib. vs. 23 sqq.; ad Vs. 24 sq. cons. XIX: 4, ubi simili ratione de OOHANNE Baptista disserit PAULUS.
49쪽
Suos commonefacit, ne, tali tamque unica salutis
oblatione spreta, in poenas aliquando incidant divinas 1 , quarum minas, in prophetarum vaticiniis in-Veniundas, totidem verbis affert orator 2 .
inseparabili vid. inh.). -- Verba rem τιον, ων O- λδ ieri edis. HI. non indicant, legem Mosaicam nonnulla, clam TDΜ omnia peccata demere, et ita justitiam coram Deo emeero posse; sed Apostolus adiectivo πα- ων utitur, ut ostendat, plenam liberationem, justitiam gignensem, per Cullisit M vel potius in conjunctiono eum hoe υν τουτε es esse adductam; etenim pronomen relativum ων per attractionem, ut Munt, ad illud adjectivum refertur, ita tamen, ut sensu prorsus ad verbum δικain θῆναι pertineat eons. NE IND. in Op. I.
. m. , Π, I, ad h. l. a R. vs. 40 sq, 2) Nonnulli viri docti, qui nuper de hac oratione egerunt, rius
conveniontiam eum PETRI sermonibus, in prae dento parto 4 dom libri obviis, et eum sisPMANI Oratione in lucem protraXero, neglecto nimis discrimino. Ita DE METTaus s. ea. IIb., I, 4)ad vs. 23, 26 otc.; praecipuo ad us. 35 , ubi observat, convenientiam PAULUM inter atquc PETRum, idem dictum ex eodem Psalmo Ps. XVI: Io) do aEsu resurrectione, non quidem arbitrario, sed tamen libere interpretantes, exinde explieari posse, si nempe utriusque orationes ge-
50쪽
Egregie multa ex iis, quae in hae Oratione eXponuntur, conspirant cum iis, quae alibi do PAULI praedicatione in Judaeorum SVnagogis a LUCA referuntur iisque, quae in orationibus, quibus semetipsum contra Judaeorum accusationes defendit Apos
nuinae sint, quod Apostoli eo dicto tali sensu uti solerent, oi hic usus PAULO forsan per BARNABAM innotuerit; ,indoch'', addit, histbesondera das risammeniressen in der Ari, wie der Beweis behandaltist, at aliend, und shrt eher aus die Absassuns der Reden durchLDRAs. ' Nihil vero nobis magis consentaneum esse Videtur, quam ut PAULUs , qui saepius etiam in epistolis ad V. F. vaticinia provocat, per cuRISTUM impleta Vid. inst. , eandem illam, atqne PETRUA, sententiam Rdhibuerit, quippe quae in ipsius consilium, cum alterius Apostoli consilio prorsus conVeniens, egregie quadraret. - SCHΝΕCKENBURGE RUS in op. l. , p. I 29 sqq. dicit: si Sia scit e Rede ist nur eis Wider hali der Vortr e des PETRUAund 8TEPHANUs'; quod SCII EGLERUS de omnibus PAULI orationibus contendit in op. l. , II, p. 95 . Illo Vir doctus, ut suam sententiam firmet, singulas orationis Antiochenae partes cum orationibus, in
ejus mente, PAULUM Omnem Vim tribuere JESU reSurrectioni, non, pro more Suo, morti, et ατε νιν αυαρταον eX illa non quidem derivare , sed tamen cum illa arctissime conjungere; denique contendit, Apostolum nimis leniter loqui, atque oppositionem inter legem
fidemquo nimis levem esse, si attenditur ad ea, quae de eodem argumento in epistolis ad Romanos et Galatas leguntur. Putat tamen, hane orationem revera a PAULO esse prosectam. - Ulterius procedit DAURUS in Op.: PAULUS etc., P. Iu I sqq. , hane Orationem, prouti etiam scIlWEGLERUA , haud Paulinam esse consens. Instituit illo etiam talem, qualem SCI IN ECKENBURGERUS , comparationem IIII: