장음표시 사용
711쪽
& Paulus Diaconus prodidere. de Jani templo historiae Romanae tradidere t sed haec tum incerta , tum non necessaria , ad veritatem Euangelicara fulciendam adeo non faciunt, ut Spiritus S. tuto omia serit. Illud de Augusto Sibyllam consulente, deque ostenso a Sibylla miraculo, & de altari coeli, petitum est, teste Barradio, ex Anton. prima parte Historice, tit. IV. c. VI. f. X. Sed nec antiquitatem habet , nec speciem veritatis. Baronius in Appar. ad Annal. Eccles. nullum his , aut sane exiguam fidem habens , nullumque authorem citans, Munt, inquit, Genitricem Dei Mariam, infantem in ulnis habentem, monente Sibila, sublimem in aere ab eodem Augusto illic esse conspectam. Duod tamen ita velim intelligant, qui ei rei maiorem Idem adhibendam putant , quam his quae ex Graecis authoribus recensiuimus: non quod Sibilia aliqua Augusti temporibus, qua illum haec docuerit , superstes fuerit: squidem Cumae a. quae novissima omnium fuisse traditur , quinquagesma Olympiade auctore Solino) vixit, temporibusque Tarquinii regis Romae fuit : sed sic accipiendum , ut ea ipsa Augustus ἀSibilla, hoe est, Sibyllinis carminibus, quae Sibyllae nomine citari is maioribus consueverunt, acceperit, non d Sibila, quasi adhuc vivente vate, qua diximus, ei ostens Derint. Hactenus ille. quae sane cum Xaverio conciliari nequeunt , quippe qui Sibyllam ab Augusto accersitam, compellatam, novemque respondendi dies postulasse singit. Quae Suidas habet in voce Amultum sunt dissimilia. Verba duo referre
Augustus peracto scri is Pythiam consuluit, quis post se esset regnaturus.
re pondet , Ebrius puer, beatorum Deorum rex, jussit me hanc aedem δε- reliniuere, ct in infimum redire. Abi itaque tacitus a nostris aris. Egressus ergo e templo Oraculi Augustus, altare in Capitolio construxit, ctii verbis Latinis inscrust, Hoc altare es primogeniti Dei. Apud Suidam
consulitur Pythia in ipso oraculi templo, apud nostrum Sibylla, in
712쪽
aedem Augusti accersita. Ibi quaerit, quis sibi sit sit ocessurus: laic, num se quis major. ibi Christi oraculum , ejicientis Pythiam & in
infernum relegantis, profertur: hic, Christus insans cum matre in Sole ostenditur. Ibi altare Primogeniti Dei ab ipso Augusto erigitur :hic altare coeli divino oraculo revelatur. Utrumque fabulosum videtur. indignum certe quod Euangelicis Scriptis attexatur. At fac, contigisse quod noster asserit, quemnam putas oraculum verbis istis desianasse , me es altare efflist alium ne ab isto infante, quem Sibylla Caesare majorem dixerat Z At is honos non infanti sed matri debebatur. Itaque noster addit , His loci , tibi Me Caesari ostensa fuere, progressu temporis Ecclesia exstructa fuit. 9 in eadem domo nunc Patres
ordinis S. Francisci habitant , illamque Ecclestam hoc tempore vocant, Sancta Maria altare caeli. Astare voeatur, quia sicut in ast i steruntur
Deo so scia , sc per intercessionem Mariae cultus nostros Deo osserimus , in acceptiores habeat. Attende Lector Christiane. Solebas esse lain τίμα - - , ἀνενέγ U πνίμα κας D M , Γ προσδείους τω θεω l ησῆ Συρο, Sacerdotium sanctum, ad asserendum spirituales hostias, acceptas Deo per Isium Christum , Ι Petr. II. vers V. nunc dicendum , per Sanctam Virginem Mariam. Olim Christus nobis factus suit a Patre ἀγνοήσαος sanctification, I Cor. I. vers XXX. Nunc id Mariae debetur. si enim illa est altare nostrum, illa est quae Deo oblatos 1 nobis cultus sanctificat. nam τὸ fimoto ειδε ἐδε ά άγιάζον τὰ δωρεν, altare est quia sanct eat munus, Matth. XXIII. XIX. Nunc vides, quom do interpretari illud debeas Apoc. VIII. III. V. Et alius Angelus venit ct petit ante altare , habens thurdidum aureum , ct dati sint ei
sussitus multi, ut adderet precibus Sanctorum omnium super altare aureum quod erat ante thronum. ct implevit angelus thuribulum ex igne altaris.
Sensus est , secundum Xaverium, stetisse Angelum ante Mariam,& obtulisse preces Sanctorum super auream Mariam , thuribulumque suum implevisse ex igne Mariae. Nulla hic amplius Christi ratio, quippe qui ossicium suum in Matrem resignavit. in terra etenim locum tantum habuit illud Jolian. II. IV. T i ἐμοἰ ' αἰ , γαύω , quid mihi tecum mulier ρ in coelis aliter se res habet , ubi & Portac i, & Regina ccesi , & Altare coeli, & Mater misericordiarum,& sons gratia . , & omnia facta est Maria. ut verum ect desinat quod ait Paulus Col. II. XX. D LU ε , in ipse estis M m m m ue com
713쪽
δω οι , ἐπιμύες ἐαυπὰ ταχ νLυ απωλειαν, Dominum gui et smercatus est abnegantes, accersentes vobis ipses celerem internum.
Pag. χ7o. Pro, Dic Ecclesiae, habet noster , Dic primario Eeta sae, cir si eum etiam non audit, sit tibi velut Ethnicus is publieantis. An non hic sacrilegus audiat Xaverius ' an falsarii crimen effugere potest η Excusationem mereretur , si Commentatoris vice sungens, verba Christi, die Ecclesiae, de Ecclesiae primario intelligenda dixis set. Error Xaverit, male Scripturam interpretantis, is dici potuisset. At nunc historicum agens narrat , Christum dixisse, diu primaris Ecclesiae. quae pura salsitas est, & mendacium contra conscientiam.
quid est, si non hoc est ψ-, dominari fidei Z κα κυ-
ροιίω τ κληρων, dominari sortibus Dominit Christum enim sti, riem ρους υχηγν α πλειαν Au , fisi ducem ac consummatorem, non quae
ipsius sed quae sua sunt loquentem facit. Tanti scilicet erat Ponti- sex Romanus, ille Ecclesiae , si credere fas est , primarius, ut in ejus gratiam Christus ipse salsandus esset. Cor Xaverit non hic rectum fuit coram Domino. Respiscere debuit ab illa malitia sua, &rogare Deum, si sorte remitteretur ipsi imaginatio cordis sui. Quid tibi de hisce nunc videtur Crassere Pater ' an non vos Papistae
propria vestra autoritate, additis, rescinditis libros nonnullos Sacrae Scripturae , an vos non interpolatis ac pervertitis libros Sacri Canonis , pro vestro lubitu, 'certe hoc luce meridiana clarius ex iis quae superius allegavimus constat, sin vero adeo persevcuisti frontem ut hoc negare audeas, unicuique te ridendum propinabis, ac te plane stul-tescere ostendes, quemadmodum stultitiae tuae luculentum suppediatas argumentum, & specimen. Scribis enim & quidem tam magistrali modo ut risum omnibus moveas, Audiamus vero hunc supra magistrum , disice hoe Domine Doctor . quod Justinus inquit ignorantiae
magister duplicis generis eo fuerit quoiones, primas ad i46. quasi i proponebant Christiani , quas ad Orthodoxos direxit, alterum I 46. quaestionum librum quas sigi gentes proponebant, cui titulus est , ad gentes : in ultimo illi opere respondet ad plurimas obectiones quas illi proponebant infideles, ct quas ex veteri ct Novo Te amento petebant e hasce doctas responsiones , inquit , habemus tantum Latine , ct reperatur ilia responsio quaestione 74. ad gentes, ubi citat S. Clementem Papam in Epistola
714쪽
fellit citans S. yustinum ad Orthodoxos , quod ipsi condonandum est : ae vero Marebius qui tatam tantum legit per ejus oculos , nunquid est excusandas condemnans tam temere , idum , qui errantem in semitam reduxis , ct accusare ignorantiae illum , in quaestione quam ipse ignorat: ct ei prius studuisse debebat , antequam exprobrasionem tam injustam illi proponeret ' Heic, sciliciti Crassetus tenet D. Marchium, sed omnium heic Doctorum virorum fidem imploramus, sagax hic Jesulta docebit, si DIS placet) Doctorem & Prosessorem reformatum, ipse bipedum stupidissimus Loyolita, qui se sensu communi carere evi dentissime demonstrat, putidum est Jesultae mendacium S. Justinum Martyrem duplicis generis scripsisse quaestiones, uti absque ulla veritate supra distinxit Crassetus, cudet sorte hic miser Jesulta, nobis alium Justinum Martyrem, citat Iustinum in quaestionibus ad Gentes,
ac responsione 74. contineri B. Clementis testimonium de Sibyllis affirmat, ubinam Doctor ignorantiae invenisti quaestiones illas ad Gentes Latine tantum conscriptas, certe nullibi nisi in cerebello tuo, 'hactenus nulli illas videre licuit, somniasti bone Pater haec cum scri- , beres: certum est, quidquid sit te nunquam testimonium hoc apud Justinum in quaestionibus ad Gentes legisse, cum istae quaestiones in rerum natura non exstent : videmus Loyolitae scopum , prurigine contradicendi adactus, maluit contra suam conscientiam mentiri ac fingere sub Justini nomine scriptum quod hactenus non exstitit, quam tacere, hoc fine ut sui similibus, indoctis imponeret, probe enim novit Jesulta proverbium, audacter mentire semper aliquid adhaerebit. Putavit enim, nemo credere audebit, me mala fide egisse, citando locum ex scripto Chimaerico ac nullibi exsistente, sed potius Doctorem illum haereticum a me superatum existimabunt. Dicit porro Jesu ita, testimonium hoc B. Clementis exstire in quaestionibus ad Gentes, non in illis quae ad Orthodoxos diriguntur , cum certissimum sit, nulli bi illud inveniri nisi in responsione ad quaest. 7 . ad Orthodoxos,rogamus etiam attentum lectorem ut velit explorare Jesu i-tae fidem. Dicit ineptus scriptor, quaestiones has ad Gentes habemus tantum Latine , & tamen ipse Graece allegavit in dit sertationis suae p. LXI. si tantum Latine exstant hae quaestiones, unde tu Graecumtextum nactus es Crassete Pater & quod probe notandum textus
715쪽
ille Graecus a te citatus , quem salso collocas in quaestionibus ad Gentes , legitur in responsione ad quaestionem LXXIV. adeo ut te numquam legisse aut vidisse Justini Martyris scripta demonstres. Si enim legisses quomodo potuisses, scribere tantum Latine exstaro has
ad Gentes quaestiones , quarum tamen ipse textum Graecum habebas & allegabas, quomodo citare ausus fuisti scriptum quod in rerum natura non datur ' Haec cum absolvissemus, fortuito casu incidimus in Doctiss. D. Marchii exercitationes Juveniles, quibus praefationem praefixam deprehendimus, qua Crasseti Jesultae cavillationes. objectiones & mendacia deteguntur ac resutamur : & sic temerariae suae audaciae debitas luit poenas: ideoque non opus esse ulterioribus nostris responsionibus ad reliquas indocti Iesultae nugas, cuique constat, quandoquidem tam solide illi fuit responsum ut nihil in posterum a Jesulta reponi possit : consuleremus potius Iesultae ut deinceps tempus suum terat grana rosarii sui numerando, fabulasque fingendo, & mulierculis illas narrando, ulterius enim eius Spiritus Ie- suilicus non adscendit i uti hoc ridiculo pariter ac blasphemo suo
scripto cui titulum dedit, L A VERIT ABLE DEVOTIONE N VERS LA. S. VI ERGE ET ABLIE ET DEFEN DUE , ostendit. Scatet etenim liber ille fabellis puerilibus& plane anilibus, uti hoc demonstrare possumus nonnullis exemplis ex illo scripto petitis. Pag. 94. Crassetus refert historiam dicamus potius fabellam puerilem de ave quadam in Vivis conservata eo quod dixisset, Ame Maria. p. I 2. &c. refert Crassetus fabellas quibus nemo nisi mente captus commodare fidem poterit, loquitur de Adel-
manno quodam ad mortem aegrotante, cum ad sepulchrum deportaretur, quod repente se erexerit; apparucritque tanto in vigore ac si nunquam morbo ullo fuisset correptus, narraveritque etiam diversis in
locis se conspexisse varia supplicia ad quae erat damnatus, sed precibus Beatae Virginis Dei matris & intercessionibus gloriosi Sancti Martini, in mundum suisse missum ut poenitentiam ageret. Narrat porro p. lo . latronem quendam , qui intellexerat illos qui ad S. Virginis honorem singulis Saturni diebus jejunarent, non morituros absque consessione, votum illud secisse atque exacte observasse, verum post annorum
aliquot spatium fuisse captum, ac postquam caput illi fuisset amputa tum , illico exclamasse, Consistiol confessio I confessor &c. quis non ri-
716쪽
deat aniles sabulas ἰ ejusdem sursuris exempla ibidem leguntur, &quidem tam insulsa, ut nemo non reperiatur, qui non miretur, Crasseti, impudentiam tales quisquilias in chartam conjicere audentis. Legantur etiam illa quae exstant parte secunda p. 293. ubi ex ore defuncti alicujus monachi ortam fuisse arborem narrat in cujus soliis haec quatuor verba creverant inscripta Ave Maria , Gratia plera.' Ibidem etiam narratur tale quid accidisse B. Iohanni, qui propter ingenii sui hebetudinem, nihil praeter duo haec verba, Ave Maria
addiscere potuit , quae cum ante sapissime magna cum delectatione recitaret , evenit ut post ejus obitum multa in illo sepulchro crescerent lilia, quae soliis suis inscripta habebant literis aureis , excellentia haec duo verba, Ave Maria. Credant haec pueri & delirantes
senes, Crasseti ejusque sodales: nos nunquam credemus. Ne autem stabulum Augaeum expurgare velle videamur, exemplum unum aut alterum Bl hemiarum eodem impio libro conxentarum recensere lubet, ut Vel hinc pateat, quam merito Idololatra apud suos Pontificios audiat Cragetus t imo quum & ipsorum paganorum idolomaniam superet : uti hoc passim ridiculus & blasphemus ejus liber manifeste Oliendit. Legantur haec quae reperiuntur apud eundem Crassetum
ejusdem lib. p. XXVIIL & XXIX. B. Virgini data est omnis potestas in caelo ct in terra, nihil illi est impossibile, potestque salvare quam maxime desparatos , accedit ad Dei tribunal non simpliciter tanquam ancilla
supplicans, sed tanquam mater silio suo imperans. Item : Maria sola maledictionem sustulit ct benedictionem Paradis aperuit, per quam Christiani omnes scut per stelgam maris ad portum aeternae gloriae diriguntur.
Quis porro non obstupescat ad haec verba, quae exstant parte secunda p. 286. B. Hirgo Maria, tantum bonum m Deum contulit, quam Demin hominem: Spero, inquit, siriptor ille ex quo Crassetus locum hunc descripsit , Deum mihi condonaturum quod tam alte de ejus Matre locutus ; additque postea , conserens illa quae Deus erga hominem, ac quae Maria erga Deum praestitit: Dcus, inquit, hominem ex luto formavit, Maria vero ex sanguine suo purissimo. Deus homini suam M ptessit imaginem, Maria autem suam impressit Deo , pariens silium qui omnium hominum est pulcherrimus, uti illa omnium sceminarum est pulcherrima. Deus hominem creavit impassibilem, Maria vero levamento fuit Deo in si me , siti, caeterisque Dei ne-N nn n cessita-
717쪽
cessitatibus. Deus hominem pellibus bestiarum amicivit, Maria vero Deum fasciis & linteis involvit i Deus hominem Paradisi fructibus nutrivit, Maria Deum educavit lacte suo, cujus unica tantum gutta omnibus Paradisi fructibus praestantior est. Infinita talia exempla ex Impio pariter ac ridiculo hoc Crasseti libro excerpere possemus, verum haec tantum allegasse sit satis et ex ungue enim novimus leonem. Haec itaque nune scripsisse de Sibyllis earumque oraculis abunde lassicient. 4 ba idoli ': . ti i a i u - a 'C Α-
718쪽
720쪽
In littore Maris Zelandici effossis.
BREVIARIUM. V Indiras ct Gruterus emendantur. Hercules Mara m Thebano Hemn euis antiquior. Eindius refutatus. Ante Coiaum Samium nemo Graecorum usique ad Gades navigavit. Galli Doriensis antiquum Ruti fuerunt Herculem. Dorienses non fuerunt Graci sed Phaenicii. Dor civitas ubinam sta. Ammianus expostus. Stephanus emendatus. Inseritio Mese Cappellana eorrecta ct exposita. Hercules Magus urquis fuerit, Phoenices is yossa fugantur. Hercules Metusanus in Hissa niam usique ad Gades navigavit. Rua forma pingatur Hercules. Templum hule Hereuli Metusano fuit erectum in Gadibus. Tyrii praecipue Herculem eorunt. Magusiani nomen esse vocem Phaeniciam probatur θexplicatur. Unde Magusanus Hercules vocetur, ostenditur. Num Hemmus ysuae tempore Malachriam usique pervenerit. Pervenit etiam in Galliam. Unde civitas Ales in Gallia nomen sit sortita Unde urbi Nemause, nomen illud si datum. Gasii quomodo Herculem vocarum. o modo Herculis cultus in Malachriam fuit in troductus 2 Ad naidis ostium olim fuit exstructum templum Hereuli Magusano. Malachriaeum ἀ Doriensebus fuit occupata. 9uomodo Hercules Magusianus a Malachris olim fuerit cultus. Zelandia ante Romanorum adventum in i N n n n 1 ια