Ioannis Donatelli Castilionensis De febre maligna disputatio cum Theodoro Angelucio philosopho, & medico de eiusdem malignae febris natura & curatione differente

2쪽

TYPOGRAPHUS

AD LECTOREM

LL A hae mente legas , qua seriptum

H, candida lector, o licuit verum quanto mota canat.

3쪽

INDEX CAPITVM

ET DISPUTATIONUMR VAE IN HOC LIBRO

continentur.

E cauos , Aucrorem Edhunc librum scribendum im

pulerunt. cap. I. pag. I.

A quo genus febrium maligna febris reduca

re quatenus maligna febris su contagi

4쪽

cuid disserar maligna febris a pinilenti, num ea sit morbus σόdemicus d caput . F.

Designis maligna febris. caput . septimumΡ-

5쪽

Pag. 2.A.lin. 3I .pro Hare, lege Plaea. B.lin. a 7.pro clarissimi lege clar issime 3. A.lin. . pro reporem lege teporem 3. B.lin .a I .pro sicus lege ficus

6. B.lin. 2I .pro correxionem lege connexionem s. B.lin. II .pro hoc quem lege hocque 7. Bain. I9.pro iudicantia lege indicantia I O.B.lin. 2 6.pro sacientis lege facientis.1 I. A.lin.3 2 .pro superuientibus lege superueniens

IN .B.lin. I 7.pro alijs lege alij I 3 .B.lin. 2I .pro exuriunt lege exurunt16. Aa in.a 7.pro inualescunt lege incalescunt16. A.lin. 3I .pro melancholica lege melancholia 3 6.B.lin. 9. pro colore lege calore eadem linea pro ternioribus lege tenuioribus16.B.lin. 2 7.pro seu lege ceu 2 7.A.lin.9. pro gerat sormat. lege gerat Format

18.B.lin. 3 atro nam lege nona I .B.lin. . pro contineus lege continens 2 3. A.lin. 2 a .pro contagiam lege contagium et q. A.lin. 2 7.pro contagionem lege contagione 27. A.lin .a I .pro nam lege non

6쪽

a 3. A.lin. I s. pro pit.lege pituita

a g. A. lin. 2 9 .pro humiditatem lege caliditatem 2 8 .B. lin. 2 7.pro tenes Iege Ienes 2 8 . B.lin. I 6.pro leuitatem lege lenitatem 28. B.lin. I 3.pro leuitas lege lenitas et 8. B.lin. 3o .pro leuitatem lege lenitatema 9.A.lin. I 6. pro leuitas lege lenitas 2 9.A.lin. 2 7.prP leuitas lege lenitas 29. A.lin. 3 3 .pro inquit teste inquitque 29.B.lin.7. pro obscessa lege obscesso 3 O .A.lin. 2 7 .pro Ieuitas lege lenitas 3I. Aain. I .pro semouere Iege remouere

3 I.A.lin .a s. profridigis Iege frigidae 3 3.A. lin. s. pro hypotesis lege hypothesis

3 I .B.lin. 3I .pro ut lege ut in 3 6.B.lin. 9.pro prouenire lege proueniat 3 6.B.lin. 2 6.pro diriguntur lege diriguntur.3 7.B.lin. 18.pro aerem lege acrem 3 8.B.lin. I a .pro constigere lege confringere

3 8. B.lin. 31 . pro dedicisse lege didicisse 3 9. A.lin. Ia .pro quamduam lege quandam 3 9.A.lin. 28.pro Quae quis lege Quae si quis 3 9.B.lin. I 1 lm eZtimendum lege extimandum

8쪽

IO ANNIS

DONATELLI 'CASTILIONENSIS

DE FEBRE MALIGNA DISPUTATIO

cum Theodoro Angelucio Philosopho, de Medico de eiusdem malignae febris natura di

r . curatione disserente.

AD DR AECLARISSIMUM,

& celeberrimum virum IACOBUMB AROCCivM Patricium Venetum .

De causis , qua auctorem ad hunc librum scribendum impulerunt. Cap. I.

VI primi artem ornate dicendi conscripserunt, vir Clarissimae,inter omnes ora tionis formas, & ideas principatum claritati detulerunt,eius enim qui dicit, praecipuus finis est, ut animi conceptus explicet, & intelligatur. Sed quia sermonis claritatem plerumque nimis contatam tes in nimiam inciUimus sermonis humilitatem, hinc factum est,ut post illam perspicuitatem ad suble uandam orationem, granditatem magniloquentiam adhi-- A berent.

9쪽

DE FEBRE MALIGNA

berent. Huius uero formae multae sunt species, & quas subser utentes formae, ac differentiar libet enim hoc etiam vocabulo eas appellare & inter alias ea, tuae repraehensio dicitum in qua illud in primis solent interminari, atque praecipere, ut qui reprehesonem aliorum est aggressurus,is prius se ipsum ab omni culps affinitate ac etiam suspicione expurget, turpe esse existimantes eum alterius errata, aut peccata, ac crimina reprae

hendere,quorum vel eorundem, vel similium ipse assinis sit. Quia igitur multi sunt,qui putant,quod ea disputatio,siue examinatio, quae de aliorum scriptis suscipitur, sit mera repraehensiodicet mea quidem sententia fallantur, cum plurimu intersit inter x In amensionem,& eam, quae disputandi gratia scriptorum alicuius instituitur consutatio: tamen nolens de hoc nuccum istis altercari, cum meum hoc non sit consilium, eidem praecepto me esse obnoxium ac parere volo. Et antequam disputationem aggrediar, ab his me criminibus purgabo, non quae auctori huius libri,qui cum disputaturus sum,velim inurere, cum ab his longissime absim, sed quae ut plurimum solent his vitio uerti, qui aliorum lucubrationes oppugnare aggrediuntur. Haec autem ad breuem hanc summam deduci solent, ut scilicet putent hominem aut malevolum,aut superbum, aut inuidum, & quid simile illum csse, qui alterum scriptis oppugnet , aut hedat. Quam igitur temerarium fit illorum hoc de mei iudicium, dc quam mea natura ab his criminibus abhorreat, quiuis facile cognoscet, ubi causam nouerit, quae me ad hoc praestandu officium impulerit.Verum quoniam non possum illam comode explicare, nisi prius altius repetens dicam qua 'quot causae soleant homines ad alienas opiniones refellendas impellere, ad eas prius commemorandas accedam

Primum igitur fateor uerissimum esse, quod quidam adducti inuidia,& alienam infringendi gloriam cupiditate, ut se ipsos

extollant,id. prestiterunt, ut innumerabilia tum ueterum,tum

recentiorum habemus exempla. Hi enim sacile se produnt,

10쪽

ut contra etiam cognoscitur repraehensa ab illis, & consutata scripta uera esse,utilia, & optima, repraehensiones uero falsas esse, malevolas, & penitus inanes, ac sutiles. Et hoc est uere malevoli. non enim id potest simplici illorum sortasse ignorationi attribui. Nisi enim cum malitia ignorantia coniumstasit, uidetur fieri non posse, quin ex aduerso falsitati oppositaueritate, intellectus humanus huic potius ob illius praestantia, ac lumen tanquam praecipuo obiecto non adhaerescat, illamque deserat. Quidam uero ide secerunt iniuria a scriptore I cessiti, aut aliquo pacto demors, & ideo hoc pacto suum ulcisci dolorem uoluerunt, & par pari referre, quod quidem licet omnino christianum non sit, est tamen humanum, & aliquo pacto permissumialc aequum. Alij solo ueritatis expiscandae, de assequendae desiderio id aggressi sunt. Veritas enim quo magis disceptationibus, & contrarijs argumentis exagitatur, eo magis elucescit, & fit illustrior, & hanc attigit disputandi causam Aristoteles,cum dixit non esse inutile de unoquoque dibitasse. Et hi appellari possitnt, ut uulgo dicitur, curiosi, seu ueritatis cupidi atque Philo phi. Inuenti sunt etiam qui alitanas reprobarint opiniones, ut prauas quasdam illarum ueluti fibras hominum mentibus insertas euellerent, ut hinc eodem quoque tempore propriorum dictorum ueritas magis appareret. Vt multis in libris,multisque locis fecit Gal. & potissimu. in tribus postremis de disserentijs pulsuum libris, cum initio secundi libri ita scribat. Non eundem usum hic liber pollicetur, ac primus: Sed qua ueratrum ratione habet,uel scamni nia cum pane & carnibus, eandem, quae nunc dicemus, cum superioribus habent. Nutrire enim mentes illa sanas,haec resecare prauas sententias ualent,ut morbos quosdam . Tamen duerrores deteguntur, simul benedictis firma fides constituitur. Haec eadem sertasse de causa adductus fuit Arist. ut ueterum lphilosophorum opiniones proponeret,ac resutaret. & hoc uere munus est sapientissimi, ac benignissimi Philosophi. Licet