장음표시 사용
491쪽
Zωρότερον δε κέραιρε Est hemistichium versus Il. I, o 3. Cod. Ven κέραις Leid Guelph. Paris. Ogo κερας Secundum Plutarchum Probi V, 4' hunc verium Homeri Zoilus reprehenderat, videtur reprehensioni Aristoteles occurrisse; nam probabile est Zoilum fuisse philosopho nostro paullo antiquiorem, cum fabula de eius morte sub Ptolemaeo Philadelpho Vitruv. praef. lib. VII fide parum digna sit. Inter plure interpretatione voci ζωροτερον Plutarcho affertur etiam Aristotelica.
currere vocem res ντες in exempli antecedentibus. Ducem S attetistii interpretationem, in versu supra adducto 'Aλλοι ιυρε ρα 'εο τε καὶ ανέρες subintelligi π αν τ ες αλλοι, non
moror. Magis adhuc displicet Tyru huti coniectura, Aristotelem apud suum Homerum legisse ευδὶν πὰντες μου pro παννύχιοι. Multo probabilior est opinio Victorii, min-su Piccolominu , wimngii, aliorum , excidisse in textu exemis plum, ad quod verba το γὰρ πάντες . . . spectarent. Robortillus versum ill tim Homericum sic emendare voluit
Explic. p. o 3 Ἀλλοὶ μὲν ἁ go πάντες καὶ νέρες εἶδον. Exemplum in textu deficiens lepide supplevit Mnsus not. p. Oo. Ceterum si versu Homerici ita scribantur, ut in nostris Iliadis exemiplis se habent:
492쪽
sane nihil in iis invenias, quod carpi possit. Sin vero primu versus legatur, ut Aristoteles eum legisse videtur:
scrupulus, ut recte animadvertit Tyrwhittus , inlicitur, unde natos strepitus illos miratus sit Agamemnon
cum praeter ipsum ceteri mii homines per totam noctem dormirent. Colligi hinc potest, aut Aristotelem memoriae vitio versum Homericum fals citasse, aut, quo1 verisimilitis, reformatum uili versum post Aristotelis tempora a correctore quodam . Oιn δ' εὐμ ορος Iliad. , 489. Kecies μεταῖορὰ ν' Redolent haec verba glossema nam
modo antecelsit, πὰντες ἁντὶ του πολλοι cine μεταφορα ν
ειρηται, Qui credibile est, Aristotelem statim κατὰ Ἀλε- ταφορὰν , quod facile subintelligitur, repetiisse. Desunt insuper haec verba in Codd. Med. B. Guelph. Paris. o4o. Mi Moret & vers. Vallae. Igitur ea uncinis seclusi.
σιος τὸ - iλμεν δε οἱ Eandem Hippiae Thasii solutionem obiectionis Homero factae per mutatum iactantum memorat Aristoteles Elench. Oph. cap. IV, 8. Vide notam ad h. l. Vol. III p. 6 sed Bip. Verius Homericus ibi au-etior legitur ui1ομεν δέ οἱ εὐ χος ρέσθαι De sumtus est ex oratione Iovis ad Somnium L. B, - non reperitur tamen ipse versus in hodiernis iliadis exemplis, quare eum a seriori manu deletum esse oportet. Fuit autem Plato de Repubi lib. ΙΙ, p. 38, opp. Vol. VI ed. Bip.o, qui Homerum propter deceptionem Agamemnonis per omnium ut Iove Deo indignam reprehenderet: ο θεὸς ἁπλουν καὶ
Quam reprehensionem ita tollere sibi visus est Hippias, hi noniai δομεν damus), accentu in prima syllaba posito, sed διδόασν dare, διδοναι accentu in penultimam retra isto, legendum este diceret. Tum enim non Ilipiter, sed Somnium Agamemnonem decipit Bene wini ius Notes p. et o): A ver curious solution his Iupiter teus o lis He ni or-
493쪽
dera the Dream ille for lim. - Ce qui est tres disserent, inquit Dacerius, , car lora te mensonge ne ient pas de Iupiter il lent si Songe. T μὲν ου καταπύθεται - βρω Meminit huius quoque hemistichii versus Homerici Iliad. l. 3 280 Aristoteles de Sophist elench. l. l. ubi vide notam Subiungam explicationem Alexandr Aphrodis . ad elench. Soph. Arist. fol. 2.
τικρυς δν λουσουαε δε του ειρημένου του, το μὲν κρι-ταπύθεται ομβρω ως τινος με ἐκ του δένδρου τῆς πεύG1ς σηπομένου τοῖς ὀμβρiοις nσι, τιδες δε it σηπομένου ἐπι- διορθου ται δὲ τούτους - ως 'Αριστοτέλης - 1σὶ Ἱππίας Θαπιος, μη περισπωμένως ἀναγινώσκων το O , ὰλλ αποφατικως οπερ αυτος ὀξυτόνως ιρηκεν , γνα η γ λεγόμενον
ως η πεύκη το δενδρον καταπύθεται ἔμβρω. Nobis tit dem non liquet, quomodo Aristoteles Vocem οὐ pro particula negante usurpatam, ὀξυτόνως cum acuto accenti proferre potuerit, quoniam particulam negantem o in medio sententiae positam it in nostro loco nullo prorsus
accentu notam has oportet tamen Aristotelis tempore negativam οὐ cum adverbio οἶ circumflexo& adspirato in loquela confundi potuisse, nonnunquam confusam esse. Cf. Arist. de Soph. elench. cap. XXI. - Cod. Guelph. τὸ μενου .ό. Ita quoque edd. Ald Camo t. Basil Wechel. Robor- teli Mad Castet v. in textu. Riccobonus in versione o exinpressit tibi conumpitur imbre Victorius dem uinis restituit. f. 6. Αι α δε θνητ έφύοντο, α πριν μὰ θον ὰΘανατ ει - ναι , ωρα τε τα πρὶν κέκρατο Codd. collati omnes Zἁ- νατα Zὼατε πρὶ κέκριτο Codd. V en parii. I74 I. κέκρii το). Eandem lectionem tuentur edd. Ald Camot Basil me chel. Castet v. Robori. Mad. in textu . Vis larius primus in textu exhibuit Zωρὰ τε retinuit tamen πρὶν κέκριτο Veriorem
lectionem res ituit in notis pag. 283 Massius ex Athen. Dipnos X, p. 23 F. Simplic ad Arist. ausc. phys fol. 7. b. apud quos fragmentum Physicorum Empedoclis, ex quo versus illi delum ti sunt, auctius legitur sic:
494쪽
Massium secuti sunt HAnsus Retrius , qui habent ζωρὰ
τε τι πριν κρητα Victorianam testionem retinuerunt Syl- burg Calatib. Duvall. Gouision Oxon. Cooke, Winctiant. Hartes Pro κέκριτο dedit Balteusus κεκρατο , ita legen-dtim est censet quoque Tyrwhittus, quoniam ζωρὰχ 'i; τα nullam inter i. conversionem pati possunt cuna pro sus eadem sint. Enimvero lis fuit inter veteres ipsos, quonam signincat vox ἰωρ sit accipienda Theophrastris ντ πορὶ μέρη secundum Athenaeum l. l. τὸ ωρον non ἄκρατον, sed κεκραμέν ον , non partim, sed mixtum , significare Voluit; cui tamen interpretationi vix alii adstipulati sunt, cum alias τὸ ζωρὸν semper in Graeco sermone etiam apud Homerum, purum denotaverit. Sic utique melior lectio esse se ζωρά τε τοι πλὴν κεκρατο, quam equidem in exitim recepi. Obiectio autem Empedocli facta , haec erat Quod si in altero versu iunguntur τ πψιν κέκρατο vir si interpungitur: ζωρα γε , τα τρὶ κεκρατο g. . exit sensus consilio poetae contrarius, ut ex sequentibus fragmenti Empedoclei versibus apparet. Haec difficultas tolli potest τῆδιαιρε σει Ut τὰ πρh non cum κέκρατο, sed cum ζωρά τε iungantur Cui Z. ζωρά τε α πρD, κέκρατο p. . FormUlatii loquendi μαθον ὰθ ei. νατ' εἶναι bene exposuit Calati bonus ad Athenaeum p. 7sου μαθον pro uoθε in αν , Ut πεφύκει ν - didicerant esse pro erant, Vel solebant use Oc-
cuirit eadem formula in alio Empedocli fragmento ap. Arist. Plays VlΙΙ, p. o ed. Duvall. αρμὰθηκε εσθαι De διαιρέσει f. Arist. de Soph. elench. cap. XX. Rhet. II, 24. f. II. Παρωχηκεν ἡ πλεων νυς Est item istichium versus Il. K, 2 a. Ambiguitas apparet demtim addito sequenti
Versu: Των οὐ μοιραων, τριτάτη δ' τι si ρα λελειπται.
Eustathius sequi lectionem πλέω praetulisse videtur ad hunc
II eches. Robori. Mad. in textu Castes v. πλεον, quod
495쪽
etiam expressit Riccobonus. e ychius lectionem πλέω
agnoscit. Sunt eius verba: πλέω νυξ. ων ό μοιρῶν πλέον μερος, νυκτος α δυο μοῖραι τρόστος ναστρος. . Spectavit
haud dubie nostrum locum. T γὰ πλέων sic tίβολόν ἐστι Cod. Leid. πλείω Guelph.
Paris et Oclo. s. Moret. πλ. εῖον. Edd. modo laudatae iterum πλέοι . Cf. Arist. Soph. elench. cap. IV. g. 8. T δε κατὰ το θος τῆς λεύεω ς' οῖον τὴν κεκραμμνον, οἶνόν φασιν ε ιναι Codd. Med. A. B. Ven Leid Guelph. Paris et odo. s. Oret. λεξεως των κεκρα/χένων οιον φα rig. Deinde ιν cinae id deest Med. C. D. λέξεως τῶν κεκραμένων οἶνόν φασιν Marius secundum Paccii versionem' ex recentioribus Tipining maluerunt το κεκρMMένον. Ut ta-arne rectita vulgatum τον κεκρ esse, quo ni Zm, si ο κεκραμ νος simpliciter vinum mixtum denotabat, i νος subintelligebatur. ο κεκραμένον ero erat mixtum omnino, non vi
πιρήσεως Id. ad Iliad. Δ, 3. O οπινόντω/ Dον Vi Z των Θεων ellipsi paullo duriori.
sset. Didium est stannum recens fatrefactum , quod verius de ocrea dici potiterit. Erat δ' ιν γου τό γε καὶ κατὰ μετα Σορὰ ν' Vulgo εἰη δ' αν ου T. . . . . die. Expunxit regativam οὐ I S D- rotis Codd. auctoritate, nec agnoscunt eam Cod. Lampricii Leid Guelph. Paris et odo. 74 i. s. Moret. In Leid. deest quoqtie κα . Omii rhin ου post Victorium Helias is , Batte uiuis Reigitis, Tyruli inclusit uncini Hai e sitis. Iam dicendit misi de ratione, qua totum hunc locum, inde Verbis οινὸν φασιν si ναι in Codd. vulgatis edd. misere
distortum, Retrii exemplum secutus, ad priiun una ordinem
496쪽
revocavi. Legitur autem vulgo sic: οῖον τὸν κεκραμένον, Π
νόν φασιν ειναν οθεν πεποiηται, - Κνημι νεοτεύκτου κασσιτέροιο.
καὶ χαλκεας, τούς τον iδηρον εργα μένους ' θεν εἴρηται - Δι i νοχοεύειν οὐ πινόντων οινον in δ' ἄν τουτό γε και κατα μεταφοράν.
Nulla sane demonstratione pii est, ut appareat, Verum verborum ordinem librarii cuiusdam peccato esse turbattim, di confusa esse tum exempla ipsa, thim quae ad unum alterum exe inplum illustrandum pertinent; nam lectionis vulgatae perversitas in oculoS incurrit quare etiam miror, quomodo eam diserte defendere potuerit Victorius Comm. p. 286 in recentiores editores, in his adeo Drwhittus, qui ne verbo quidem varietatis lectionis a Massio tamen iam indicatae meminit, eandem servaverint. Veram lectionem , quantum scio, solus exhibet Code Lampndii ap. Mad. p. et 8so, in quo ita exaratum est, ut o dedimu S praeterquam quod των κεκραμένων pro τον κεκραμένον in eo legitur Approbarunt nostram lectionem praeter adium Pie-colomini GVinstanteius , Reiptis in textu ipso reposuit. Tu inimus Νot. 23' quoque ei assentitur mavult tamen, verba in δ' αν τουτό γε καὶ κατὰ μεταφοραν statim post ου πινόντων οἰ νον inseri, quoniam sequens exemplum καὶ χαλ-
λεας κ. . . dici non possit μεταφορὰ ,, BRAS and RON, inquit doctissim his Britannus, re in Leach of them SPECIEIU METALS. ut the common genu Is to GENERAL O consiι- rute that obvious resemblance , hies is requisse to a metaphor.
Adversatur vero uti essententiae iraeter auctoritatem C dicis Lampridii, quae Vel propterea minime spernenda est, quoniam hic Codex solus veram lectionem in ceteris iasert quod utique alterum etiam exemplum ad metaphoricum genus referri possit, tametsi metaphora non sit adeo manifesta, ut in exemplo primo. f. 9. ταν ἔνομα τι πgναντiωμ τι δοκῆ σημαίνειν Codd. Med. A. C. D. Valla, M. Ald Basil. . . . πεναν-
Vitiose Relcripsi λκῆ fide Codd. Med. A. Guelph. Paris.
et o o. s. Moret. Habet δοκῶ etiam Victorius Vulgo δοκεῖ. Minus recte, cum antecedat οταν.
497쪽
1μκίνοιεν. Guelph. σημαινειε. In sequentibus in textu τουτ έν τω ἐρημένω Codd. quidam Victorii τούτω Male. Oῖον το , τῆ ρ' ἐσπιτο μαλκεον ἔκ dies Sic Codd. Med. Omnes Ven. Guelph. Paris. s. Moret Vulgo τι post οῖον omittitur. Dedit illi locum in textu iam ei ius. Exemplum petitum est ex Il. , 7 et, ubi vocis ἐσχετο plures interpretationes fieri possunt ad sensum tamen minus commodae. Videtur Artitotelica interpretatio postea obtinuisse sola, cum Eustathius de lite aliqua Criticorum plane sileat.
Med. omnes, Leid Guelph. Paris et o o. s. Moret Ed. Reigii τό. Recte.
f. o. Τὸ δὲ ποσαχως , ενδ εχ εται δέ πως μάλιστα, αντις ηπολάβοι κατα την κατ ὰντικα ἡ ως Γλαυκοπ ἐγσι , οτι ενιοι λογως προύπολαμβάνουσι, καὶ αὐτοὶ κατα li*ισάμενοι συλλογιζονται, καὶ ς ε 3κότει , τι δοκεῖ, επιτιμῶσιν , ἄν πεναντίον η τῆ αὐτων οιήσει.)rita constituit hunc locum Reibius, quem secutus sum, quoniam ista lectio sensum saltem aliquem praebet, nempe hunc Ouot licher autem intelligi possiu το δε ποσα χως vi Z. πισκο--πεῖν , s fere optime licet diiudicare, si qtus fumat significationem contrariam ut Glauco dicit, quod nonnulli si ratione praeiudicatam opinionem con piant, O tanquam iudices δε- cernentes ratiocinentur, cumque suum γ', τι δεκεῖ , quod i sis videtur, pronuntiarint, indigKentur, si quid eorum opinioni contrarium a quodam proseratur. Neque tamen contenderim , lectionem a me receptam esse veram. Vulgo sic: T δὲ πο- σα ς ένδέ ται, δi πως μαλις ἄν τις υπολ. . . . ἄντικρυ, 1 ως Γλαύκων λέγει, τι ἔνιοι Tyr h. - Γ λε- γει. Eτι , ιοι - λογως πρου πολ καὶ α κατα ηφισάμενοι cr. καὶ ως εἱρ ο , τι δοκεῖ ε αν πεν. τῆ αυτων οιὴς M. Omnino
locus est corruptusin mancus , sanum sensum ita de elici posse, vel optimi interpretes desperarunt. Indicabo ted ionis varietatem e Codd. edd. δὲ omittunt Codd. Med. Omnes, Ven Leid Guelph. Paris et odo. s. Moret. Pro
ψδι πως Codd. Ven Leid Guelph. Paris et o o. ed. Moret. ἀδικως Codd. Victori δικως In Verbis κατα ii κατ αντικρυ ossendit Tipitiinpum dii plex καrsi offendere eum d
huisset quoque desectus termini generis feminini in κατοιτην . ἁ subintelligendi Robortillus Explic. p. 3o7ysia p-Plet σημασiαν , quae ellipsi tamen est inusitata naelius V
498쪽
EZorius subaudit ὁδόν. Pro sequentibus ii ς Γλαυκων λέγει ἰοτι ενιοι λόγως προὐπολαμβάνουσι Codd. quidam adii p. 288hε ως Γλ λεγει, qtiod displicebat Madio, rescribenti vel interrogative ἡ ως λ. λέγει; vel negati Me καὶ, ως Γλ. . Victorius animadvertit inmodice vetustissimo lacunam sic enim Cod ex iste habebat: κατα in . . . . ως λ.
λέγει sane deesse plura verba in aprico est. Stigma post λέγει habent Codd. Med. tres,in edd. Ald Basil. I. et Pro οτι ενιοι Cod. Victor vetustissimus o ἔνιοι ceteri fere Codd. τι ενια sit etiam Ven Leid Guelph. Paris. Σοήo. s. o- rel. vel τι ἔνιοι, ut etiam Med. A. i, Dιοι Med. . . D. Vulgatum οτι est ex coniectura Paccia, improbata a Tyr-whitto , qui, stigmate post λεγε posito , rescripsit τι tam .
μενοι. Vulgatum defendit Vinsaniatus not. pag. 3O8, cui, quod mireris, nulla fere dissicultas in toto loco inesse videtur. hibitari certe potest, an κατα ιν φισαμενοι senstin admittat, item insanielus ei tribuit iudicio decernentes. Alias significat condemnantes. Quare praeferenda esset mnis coniectura. Vide Winingit Notes p. 28. Equidem, cum
Jκατα. 1l φισάμενοι in textu retinerem Minstanteii interpretationem amplexus i tam . Sollicitavit afluetro pag. 662
etilina vulgatum m ως εἰρηκότες Maluit καὶ ως εἰρηκότας, et ς ε ρFiκότος, ut supplendum sit ποDπὰς et ποnπου. Posterior emendatio placuit etiam Tyr hitto. Η insitis coniecit ειρὶ κοτι, ut referatur ad ἐπιτιμωσιν. Pro sequenti ἁνυπεναντίον obortellus e Codice suo rescripsit κ αν Pro vulgato η αυτων is σε edidit Arrius τη αυτων in σει. Iam
videant lectores, an ex his meliora exsculpere possint, quam quae in textu dedimus. - Quis fuerit Glauco ille ab Aristotele laudatus, non satis liquet Memoratur Glauco eius ab Aristotele I laet III, I, 3 fortasse idem cum Glaucone rhapsodo, cuius Plato in Ione meminit , cum eo, ad quem laic provocatur Athenaeus at, pag. 48o F. citavit Glauconem ἐν Γλωσσαις. Occurrit etiam Glaucon Tarsensis p. Scholiast Homeri in Bibl. Salviat. p. Holsten Vit. Porphyr. cap. VII. f. I. T μὴ ντυχροῖν τὸν 11λέμαχον αυτω Edd. Ald. Camot Basil Wechel. Roborteli. Mad. in textu αυτόν.
Correxi iam ad ius in nota e Codice Lamprida.
499쪽
Ela Λακεδαίμονα, Ἐντα το δ' iσως ἔχροι, σπερ οἱ Κες αλῶνες φασι In pluribus edd. το ἡ σως Cod Ven vitiose λέοντα. Scribendum est Κεφαλοες per unum , non Κεφαλληνες, ut in edd. nonnullis , etiam in TyrWhittiana. Παρ αυτων γὰρ γῆμαι' Cod Guelph. παρ αυτον. Καὶ ινα 'Ἀὰδιον, ἄλλ' ο υκ 'Ι κὰριον Drwhittus ad h. l. ,, Ulysiis soceruin Icadium ab ullis vocatum esse vix credam, cum a tot gravissimis auctoribus Icarius constanter appelletur. Quin etiam Aristotelis ratiocinatio nullam in-ntlit controVersiam de nomine Icarii, sed de patria eius vel potius habitatione eo tempore, quo Telemachus Lacedae monet Venit Strabo, qui de rebus Icarii non indiligenter
egit lib. X, p. 7o8J, eum ex Lacedaemone olim profectum in Acarnania consedisse narrat, ibi cum filiis suis hoc
ipso tempore habitasse: υτ γαρ εν Λακεδαθαονι πιθανον
των Supra autem p. 693 dixerat, Acarnanas inter Cephalenas ab Homero numeratos esse. Κε2αλῆνας δε νυν τους ἐκ ii νήσου τη ς ε pes λην iας λέγουσιν ' ηρος δε πάντας τους π τω 'Oδυσσώῖ, ὼν is και οἱ 'Aκαρνῆνες. Unde , si
per Codd. si . liceret, hunc locum sic refingere non dubitarem καὶ εἶναι 'Aκαρνανα, αλλ' ο Λόκων α. Sed haec nimis incerta sunt. , - Codd. Med. A. B. Guel pla. ἁλλ' ου Ἱκάριον. Δι αμάρτημα δε το πρι βλi1μα ἱκ εστιν Sic correxit iam Madius Comm. p. 288, assentiente Victorio. Receperunt lectionem iam Hein sitis , Battetis. Hartes. in ei Z Vulgo δεαμάρτγημα δ. . . . . nullo idoneo sensu. Aliae edd.
ἄλλ' υκ κὰριον δε αμὰρτ1 1μα Tο δε πρόβλ ημα . . Uod peius adhuc. Hinc factum, ut iccobonus, legens δι αμαρ-T verteret tamen non Icarium propter erratum. Quaesto autem res veri missis es. Suspecta etiam verba το προβλ. ε έ.
suere ictorio, arbitratus est, locum omnino esse mancum, quod mihi non ita videtur. f. a. Η πρ την ποίησιν meest i in Codd. Med. omia. Ven Leid Guelph. Paris. oclo. s. Moret.
Η απίθανον και δυνατόν. και προς το βέλτιον το γαρ παρὰ δειγμα δεῖ περ ἐχροιν , τοιούτους δ' ειναι , οῖους Ζευξις εγραψεν ἄλλα προς- φασι, ταλογα Vulgo hic lociis ita legitur ii crata νον και δυνατὸν τοιουτους δ' εhαι, iου Z.
500쪽
εγραφεν ἁλλὰ και προς το βέλτιον το γὰρ παρὰ δειγμα δεῖ υπερε tW πρις α φασι τ'αλογα. Verana verborum seriein hic turbatam esse, mani teli una quo motio autem sit restituenda, diversa fuit viror uni ci coctor uin sententia Primum not ibo lectionis varietatem. ς τοιουτους δ' uel Codd. Leid Guelph. Paris. oclo. . . omisso δέ Pro ἰους Ζευξις Medice omnes, en Leid. Paris. Oclo cuν. Pro αλλα καὶ et ρὸ το βέλτιον idem Codd. nec non Paris. 74I .in Guelph. αλλα βελτιον Ceterum vulgatum verborum ordinem tuentur Codd. omnes Maditis in notis p. 29 locum ii emendare voluit Expungendae sunt duae voces ἀλλακα i. Iam Patet in Verbi πρὸς φασι ταλογα ουτω τε desiderari Iertium membrum nam in superioribus duorum dumtaxat προς την ποι; σιν - πρὸς το βελτιον mentionem fecit Aristoteles Hoc tertium naembrum est προς τὴν δός αν Legendum itaque D προ δε in δόραν , t. φα . Post ουτω re-1cribendum δὲ pro τε Placuit adii emendatio Heisso
Tyrwhitto not. P. I 2. Enimvero non necesse est, ut verba πρὸς οισι τάλογα secundit in .rdii sententiam corrigantur; significat enim philosopho α φασι idem quod δόξα Deinde non omnis ista ultas illa emendatione sublata
est. Verba τοιούτους δ' ειναι, Ιους Q. εο ρ pertinere non possunt ad αiρετώτερον πιθανὸν δυνατον, sed stin potius ad τι βελτιον referenda. Victorius deficiente Codd. auctoritate audere aliquid noluit. Vide Comm. p. 29 et Balteusus hunc verborum Orci inem restituendum proposuit δυνατον. αλλακαὶ προς το βελτιον το γαρ παράδειγαρι δεῖ ὐπερέ χροιν, τοιούτους δ' ειναι, οἰους L. ἔγραφεν Non recte retulit atteusii verborum dii positionem In sani us not. p. 3o9. Hic ipse II insanielus mavuli sic: δυνατόν. πρὸς δ' τὸ βέλτιον , τοιου τρυς' i ναι, οἰους' ἔ γρα*εν τὸ γαρ παρὰ δ δε υπερ ἐχροιν. ρ ς δε α φασι, ταλο γα subint. δεῖ ἁνάγειν ). Tisini ius nostram verborum dispositionem suasit, a Res toria: in textum receptam. Ratio, qua Zeuxis τὸ Mλτιον in id iura
sua Helenae assequi, ex ptinae re ibi duerit, satis conitat. Cic. de Invent. Il, I, de Zeuxide Praebere, inquit Zeuxi S , ex istis virginibus Ib Osdsmas, dum pingo id, quod pollicitus
sum vobis. Neque enim putavit, omnia, Iliae cuiacrere ad venustatem, uno in corpore se reperire posse, ideo quod nihil plici in gen cre omnibus ex Partibus pejectum natura expolivis.