Ioannis Casae Latina monimenta. Quorum partim versibus, partim soluta oratione scripta sunt

발행: 1567년

분량: 247페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

51쪽

IOANNIS CASAEElutissi des candidas ibus Et presso digitis ore silent n

Arcanum insequitur, neqi

Infandumque nefas ense rimans Themis Districto comitem se negat inchto polluta feni mundaue perit, go lucida pallio. Ergo permadidos sed animos nigro

Tegum Aluere si ausus, Qera Fermulcere manu pectora turbidae Plena irae, intreptium struens Pacem quae manibus sanguineis m ttrectata, magis post niteat, velut Fulgentes lapides, aeraue lucida Cum tergere olunt luto

om*urcant id agens egregius fenex Cest rum procerum sanguis σ oppi a Firmans obtinuit Marte labant is massante, G miseris uas Urbes restituit ciuibus, impigram Facem, tela cruenta interis seros Procudens sonitus serri etenim gelu Torpens quam peperit timor pacem feruiet ilia, horrisini sim l Fennae 'epitus ingruerint fera,

Imbet is sedem desine seruia i

Tulcis Melpomene modos Nam nec cuncta Iussi fert vepre erettas

52쪽

CARMINA Cum lucra alma decorum e bcuit caput

Semper tum ebus tecta silentio irtus inur iam latet.

tant qui ersiculo minutiore , rum pernitido is perfluenti,

Tamquam pasta ij quore liui

Complures properent inire chartas Atque , araneob angulos domo nutat tela tenuisolent repore Quantumuis facile, ore fila paruo Nentes longi, ita compleant bbellos Totos versiculo minutiore PDi vatum innumero an ne in habendi Dulgus viderit atque siqua volgo Fars atum 'similis Quibus Thasii GFlacci sordeat , optimi poeta, Quod is ersiculo minutiore . tque persaci atque per enti

Totas spreuerit occupare chartas.

De Margarita regis GaIIorum sorore. Irata mos latris sepe coloribus i Contaminatus furum animum inquinas i eluendis sordibus per Tae a b dicit laboris emis it reiso sontibus coma Sili

53쪽

IOANNIS CAs AB

Siluae virenti titum, amab:A Preis lintium sequentem

mersiere scri gurgite suminis

macta, essem candidior nive r munda sed mox polluit me

Roma luto navarum tenaci,

uod longa nec dum discutiat dies,

Sacri nec amnes hactenus abluunt; uin horretis me, ora caeno

Foeda nigro refugit Thaba .

t ulgus venenis vertereto hicis Flerasque mentes aptius, erip tSensius priores , atque mutat ga nigris macu&que gaudet: purus atra quem po ubi manu

actarit , ille sedeboloris niger EVis diu Obductamque secem

Diae iterans remouebit annus, Notam relinquens at mihi candidae

Mandanda Virgo ea regia pagina

Farnesio iubente bacca Fuγius illa nitens Eoa Intaminato digna cani, deae,

Pore , lucis Castali s deae V d. 'ulgus arcetis profanum, Et nitido prohibetis amne, O tetra tandem consida haec bonae

54쪽

i, CARMINA

Oblivioni tradite turbidae, Lab ηρ' nobis rore sacro

bluite, i uuiemque uli. Desset mortem Horatii Farnesii

T Es bimul Di Hesseris puer

Madente multis carmine lacrimis Et debitam laud Thaliam, Naenia lugubri occupabit:

Iste ense pectu qui tibi candidum

Traiecit, i dem vulneribus Lati Cecidit, pes, iii scens Itali edecus ense car t rati eodem Iulon ego sauciam Ictu parentem mortifero tuam In lacrimas u em ruentem, Nec , uae gemitus puella compsere ausim carmine lugeat Immo illa dulces sinere nuptias Misiens amaro, nec sat a quam Te m sera Lacrimata feritelam nec capido parcere, nec genis Aequom puella est regia lacrimis sagita Martem cruentum taberibus pueri cadentis

Tu es ocellis, O tua gaudia , si me conciderunt exorient&Grta Eella, quae is dum coortia

terr m

55쪽

Dulci luesagrum igne tui necit br obuios gresus superbos Intulit, intrepidums pectus obiecit Ossi, qua violentius Bellona nigris feda cruoritus Euhi a martis sevientis

Sanguineas glomerare turmas. Nunc titus υmbras ulnera nobiles Ostentat inter pulchra , nemus tenens Beatum τί Hectorque Latini Sunt eteres, Rutulique Reges:

At Thes j o grata seroribus Obbuius egere temporis

Idonea umbra, atraeque mortis,

C loria, vulneribus mederi,

O trade acusis, Polyhmnia

Cti odiendum nomen Horatiqoarum domum Farnesiorum Hunc Lati , Italique lumen. In Petrum Victorium

Nobis Callis' magnum alisnum aes supersa eius: Nam prideratio scripta mihi est pectore in intimo: Tu quae se patere a te luam quidquidi .E M. Non ictorius est exiguis ersibus aut lyrae

standus

56쪽

i CARMINA

ptandus tenui vestir amat Phoebus eum, nesta ip&ra bonum munifica crediderim manu Largitum iber enim sicut ager, ruras famino uitis sorida lacchi, Gr dromi frugibus nita Circum plena hilarant, muneribus iues Apol mis Etrusico p pulo ingentifruge bona bonus Illi enutrit alens. Sic senior vertice Peli

Obm Phyllirides Irondifer semiser sieri

s aio nobilium semimo dicitur artium

fit . Ille dies e medio Oilere qui pote ZZitu Cecrosei scripta tibi clara volumina Dictori, eripiet roriferis sidera noctibus Irim ubtrahet sistibus, idem a piora nantibuου. Contage populi te tetigit lurida morbidi

Numquam te ambitio curriculum praetereuntihm

Obliquis oculis a putens nec pepulit nefati roboris hoc attribuit Vpiter ν sacrum Phoebo scutiens commoueat pectus originem frae Ecet. Porphγrion ahalido trahat Conatis folium Caelicolum sican ere ratribus. Non res, cui cumulus semper abeis, cuncta e metiens Aurum te pupugit te nitidum di usa salubribis Fontis inali lauit aquis candida, tu meae Es lumen patri e percelebris sat mihi fluctuum Ignava haec tulerint exilia in montibus asperis Uuaesita, argueris desidiae, tibi elitum Carmen, ni e inopi quod cithar Anumerem modos, coeptum id mihi reserre neges, iures cssuas. O cI

57쪽

IOANNIS CASAE is

quae terrificos icina e turre cietis Tot nocte aera sonos tinnula totq, die, Si mihi enturae noctis dormire licebit Serto tinnitus particulam misero, Nec cum defessos iam iam continget cestos,

os metuet subito, diffigieis sepρr,

Ipse ego cras obis sero toris, rudentiso iras, Irmo e robore ulcra dabo Tutius t sonitu boreamq, lacessere suo Fositis posthac, ct maria. tonitrus. ta , cinctum nimbis, oenigra nube sedentem T scient olim sammea tela Iouem sum ueta in pontum plenis decurrere ripis

Fraecipitem flent sumina prona perim:

Fluctibus, raucis Siculum pertundere Ettus Ioni cum iam desinat *nda maru Tunc quoq; vicinis suspensa in turribus aerata, Cessabunt bombos edere raucisenos. mare nec semitus edet, nec Fila emi, Nec nimbi, abruptis nubibus igne sinum: Et cum nubigenae Thaumantidis ora sinu Deficiet croceus purpureus color Cum pontum nitidi sistes,cum littora pictae Conchae, cum densium desieret umbra nemus Turre tua tunc Cornia dulcissime raucos Tinnula cessabunt aera ciere senos.

59쪽

DE OFFICIIS INTER

POTENTIORES ET

TENVIORES AMICOS:

AGNA omnino veteres diuturnaque molestia caruisse mihi videri lent qui non, quo modo nobisscre institutum est, ingenuos homines, sed plane seruos in famulatu habuerint: quorum ad victum, cultumque,&ceteras vite opportunitates, opera ac ministerio uterentur. Nam cum hominis natura celsia, amplaque,&erecta sit, longeque ad imperandum magis, quam ad parendum accommodata, in eam vigentem atque integram herile imperium, quod nos sacimus, exercere qui volunt, imolestum negotium, atque odiosum aggrediuntur. Itaque veteribus m edomitos iam, quasi mansuefactos, quippe quos prius aut compedes ergastulumque; aut a pueritia usque captiuus animus eneruasset atque emollisset, neque dissicilis, opinor, neque iniucunda dominatio fuit. Nobis contra cum robustis, va-lantibusque, tamquam ad Hic seris res est, qui&propter naturae spiritus dCminatum aspernantur oderunt,&propter libertatem dominis etiam resistunt rationem quidem dominationis iniquius interdum, sepe tamen iure, ab ipsis heris requirunt repetunt: ex quo querelarum, expostulationum, litium plena fiunt omnia. Sic enim est profecto Nam iniusti rerum nostrarum ratiocinatores sumus ac, cum sua quisque, quam alius aeque bona

nimio carius aestimet, eoque plus in omni ratione serat x-

60쪽

: Orpici I INTER POTENTIOR Espensum , quam acceptum reserat, res conuenire non o test hinc acerba illa sane querimonia atque cxprobratio Ego me domi tuae contra ui contraque. Ego te sustentaui , alui in honore habui. Quam quid om inter homines controuersiam , quodque dissidium, ut, quantum est in nobi sedc mus componamus, a nobis, hoc est ab hominis ossicio minime duximus esse alienum. Quamobrem, cum in eam cogitarionem is penumero incumberem , praecepta quaedam,&tamquam artem de necessitudine, ct communione ea, quae potentes ter, ac tenuiores coniugatur, quaeque ab ea re, quam imitari plurimum visa est, seruitutis. acerbum sane nomen inuenit, legenda composui, eamque litteris mandare institui; ut labore nostro, si modo,

quod cupiebamus, aliqua ex parte assecuti sumus, nor mam utrique haberent, ad quam dirigere si se vellent, i)s

commoditatibus, propter quas eam coniunctionem, quae sane, na omnium maxime turbulenta videtur, copula sient, placide, tranquilleque fruerentur. Quoniam igitur communionis, societatisque unius cuiusdam inter homines praecepta tradimus plures autem sunt hominibus interipis, variae communitatum species, quarum aliud alijs propositum sit principio haec ipsa, de qua sit nobis hoc tempore explicandum , secerni a ceteris, sciungique debet ut, quamquam de omnibus quedam communiteri r cipi seleant, que ad uberiorem quandalia,

amplioremque artem pertinentis tamen , quoniam huius quoque generis separatim praeceptiones sunt, eae a nobis distincte, dilucideque exponantur. In omni itaque cietate vincienda aut voluptatis dulcedine, si uenda: l iucunditatis studio hominc ducuntur, aut rerum, quibus, tuntur,sacultatem, potentiam, opes copias, ceteraque id genus adipisci, tuerique, aut etiam adaugere Volunt quae omnia in rationem utilitatis cadunt aut honesti, rectique,

ac decori pulchritudine splendore excitati, illcctique rapiuntur. Ac prior quidem in genere exemplis iram nec perti oro libidinosi amores sunt, qua deliciae appellant tardi

SEARCH

MENU NAVIGATION