장음표시 사용
101쪽
illuderet, coram lamorem et criminationes nondum consu-iaverat Satis satira tertia. In qua quamquam de Vera aestimandi judicandique ratione, qua homines uti deberent,eXposuerat seque in eos tantum, qui notatu digni essent, invehi consessus erat ingenue fieri tamen non poterat quin lectores lepida satirae indole immigiisque salibus inducti animi candorem, quem sibi tribueret Horatius, simulatum potius quam verum crederent esse. Quin Xstiterunt etiam, qui audi ejus poeticae obtrectantes Lucilium, renovatae poesis conditorem, longe praeserrent ac potiorem dioerenti Hujusmodi judiciis injustis sane et ineptis ommotus scripsit Horatius satiram . in qua non ut in praecedenti ingenua candoris sui consessione poesin suam defendit, sed ita, ut tum de pretio Lucilianae poesis dissereret, tum
Veram suae poesis indolem et naturam e prisca Graeeorum comoedia o Lucilii poematis conformatae, Suumque in scribendo consilium et morem Romanis Ob oculos poneret.
Ita igitur graviore insidiosae malevolentiae et objurgationis veluti remodio adhibito obtrectatoros suos rusellere et non iam erroris quam elandestinae invidiae eoarguere studuit. Nollem igitur eichori. poset rel. p. 202 294 300.453. et de Var et Cass. p. 44. secutus Spolinium ed. Jalin. p. 254. temporis ordinem tertiae et variae satirae ita invertisset, ut lianc illa priorem haberet et quartam quidem per aestaten anni 15. tertiam ineunte anno 16. seripiam esse Xistimaret perperam consentiente Passovio in vit no 166. Cui judicio ut nil plano sauci, ita obstat, quod Horatium jam plura composuisse portuit, cum Satiram . scriberet, teSte V. 23. : Cum mea nemo scripta legat vulgo recitare timentis ob hanc rem; et v. 1.: Nulla taberna meos habeat neque pila libellos. Ex dicherti vero conjectura praeter Septimam et Secundam libr. Ι. nullam secerat. Etiamsi igitur nolim premere, Horatium majore jure de scriptis suis loqui potuisse, si ante 4 jam 2 et . composuit nam perSuaSiSSimum mihi est, permulta Venusini vatis poemata Romae inno-
102쪽
iuisse, quae in sylloge non reciperentur, id saltem evincitur, satiram . nequaquam Primitus annumerandam esse. Altera ex parte ejus ortus non nimi di unctus osse
potuit a praecedentium, quia poeta, quantum conjectare licet, ab Octaviano alieno adhuc animo fuit. Nam ut in 2 et . in Caesarianos invehitur: ita acerba eum irrisione v. 94. hujus satirae Petillii Capitolini meminit, quem elaviani amicitia et favore fructum suisse testantur Seholl. Coronam Jovis Capitolini auream furatus orat; sed in judicium vocatus a judicibus in Caesaris gratiam absolutus St es ambin et eichert poet rel. p. 42S.). Atqui elaviano oratius bene cupere coepit e RI OS u. c. IIS 720. es. p. 28.). Ergo satiram ante id tempus edolatam fuisse probabile fit. Non commemorabo, eandem maturae poetae aetati propterea adscribendam esse, quod is scripta sua nondum voluit publici juris sacere V. I.); afferain potius disertiora. Nequit satira Orta SS POS a. 16., quo recitationes publica ab Asinio Pollione institutae sunt q). Has enim nondum conditas et ordinatas misso intelligitur e S. 4 Sq.: In medio qui Scripta soro recitent, Sunt Inulti, quique lavantes; Suave locus voci resonat conclusus inanes Hoc juvat haud illud quaerenteS, num in SenSu, Tempore num laetant alieno. Vix enim tanta eum contemptione hunc morem derisisset, si Pollionis commissiones, quae et oriebantur laudabili auctoris consilio et continiani hominum doctorum plausueXcipiebantur, jam invaluissent et publice quasi sancitae
His rationibus ultus in eam adducor sententialia, ut satiram . non ita mulio post tertiam a. Is comi/0Sisam esse credam Male rotus. p. 61. b. ann. 718.). Tum facilem Xplicatum habent S. 21 sq.:
103쪽
Beatus Fannius uiso Delatis capsis et imagine cun mea nemo
Scripta legat vulgo recitare timentis ob hanc rem, Quod sunt, quos genus hoc minime juvat, utpoto plureSCulpari dignOS. Nam cum ex eis, quae de hoc Fannio Quadrato), satirarum scriptore et inepto ermogenis Tigellii conviva Sat. 1, 10 80.3, memoriae Irodiderunt Scholiastae, satis appareat, Fannii scripta et imaginem honoris caussa in bibliothecam aliquam delata ibique deposita esse veri non est absimile intelligendam esse bibliothecam Asinii Pollionis ann. 15 II 6 conditam v. Thorbecke p. 3 sq.), Praesertim cum idem Pollio bibliotheeam primus auctorum imaginibus ornaverit, qui mos ab eo inde tempore invaluit, 'ut ait Thorbeck. p. l. Tempus certe X mea computati Onctisti sententiae convenit. Nec erat sane quod ei heri. P. rel. P. 293. Sua ratione nixus eos, qui de Pollionis bibliotheca cogitarent, manifesti erroris lacili negotio eoargui posse diceret, Scilicet quod satira . prius scripta esset quam prima publiea bibliotheca conderetur. Ego vero eandem condita jam bibliotheca consectam esse PerSuaSiSSimum habeo. Nihilominus Fannii capsas et imaginem in ea collocata suisse nego. Nam primum incredibile est ineptum istum poetam brevi post conditam bibliothecam insigni illo et inaudito honore fruetum SSe praesertim cum M. erentii Varronis rivi imago omnium prima innovabibliotheca posita sit Plin. h. n. 7, 31.). Deinde ipsa Horatii verba tam obscura sunt, ut jure dubites, num de bibliotheea aliqua cogitandum sit omnino. Nec Scholiastis res ad liquidum Xplorata fuit. Narrant enim secum pugnantia. Schol. Cruq.: Fannius Quadratus poeta loquacissimus et i ptissimus suit, cui Senatus audiendi fastidio ultro apsas et imaginem obtulit, ut libros suos mitteret et in auctoritatem reciperetur tanquam optimus poeta velut alii reserunt, Fannius, Oeta malus, cum liberos non haberet, haeredipetae Sine ejus cura et studio libros ejus et imaginem in publieas bibliothecas reserebant, nullo tamen merito Seri-
104쪽
ptoris. ' - Acron inter alia haec labet: Fannius iste malus poeta fuit, qui cum antea contempsisset datam sibi imaginem a Senatu, postea dum moreretur petiit, ut delatis in publicum capsis suis eum propriis libris incenderetur' et: Fannius Quadratus eo tempore Satyram Scribebat et orat sine liberis. Hujus imagines et libros haeredipetae in publicas bibliotheeas referebant, nullo merito doctoris.' Haec quae tradunt Scholi aperium est non XHoratii verbis, sed X antiquiorum interl)retum commentariis, ortasse e libris e personis Horatianis Scriptis, deprompta et enotata esse ) Nec tamen magnopere his
T Laudant ioc opus passim Scholiastae. Porphyr ad Sat. 1.3. 21: Qui de personis Horatianis scri I, serunt, Munt Maenium caet. et ibid. v. 1. Qui te personis Horatianis scripserunt Munt Evandrum' eaet Schol. Cruq. ad Sat. 1. 3. II. Porphyr. ad Sat. 1.1. 105. o,sub nominibus relatum est. Nusquam commemoratur ab Heleilio Acrone, quem orphyrione antiquiorem suisse certo scimus; nam orphyrion usus est illius commentariis, ipso teste ad Sat. 1, 8. 25. Memini me essere Prid Heleni tm Acronem, Saganam suisse nomine libertam Pomponii senatoris, qui a triumviris est proscriptus.'et ad Sat. 2, 3. 3. : Anticγra et oppidum et insula hoc nomine, sicut et nius testatur. Acron et ipse antiquis libris usus est, id quod testatur ad art. poet. 120. Apud Coonmentatorem sic inveni relatum.' et ad Sat. 1, 5. T. Baris civitas Apuliae quae appellatur Barium et Abdaris dicitur hodieque, ut dixit straniniaticus Theotistiis. Sed quod Acron libros de personis moratianis scriptos nusquam citat . inde ei cheri poet rel. p. 391. not. 1. collegit illud opus ab ipso Heleni compositum esse. Quae conjectura inde fortasse majorem probabilitatem adipiscitur, quod Porphyr in nominibus explicandis Acrone multo accuratior est Porphyrion ut multa singularia, ita plerisque in locis solus praenomina et cognomina habet et ex eo quae uxerunt Scholia Cruq. J Acron simpliciter asser nomen gentilicium, nescio an propterea quod diligentius hac de re iii libro aliquod personis Horatianis composito Xposuerat. Comparari possunt utri
usque Scholia ad Sat. Ι, 1. 101. I, 1. 14. J, 2. 1 et β. I, 3. 4. I, 6 12. Ι 8. 39. I, 10 9. I, 10. 17. I, 10 36 et 38. II, 3. 60 69. 310. epist. 1, 2. 4. 1, 2 28 1, 3 1. d. 3, 3. 58 Caeterum Acron
laudat Priscianum ad epist. 2, 1. 228. D Arcesso autem idem significat, quod et primitivum ejus, a quo derivatur i. e. arceo. Sed secundum Priscianum arcesso venit ab arceo. , V Schol. Cruq. ad χd. 2, . Donatum Quiritem singulariter positum quum pluraliter tantum Veteribus sit usurpatum Quirites, teste Donato, sicut manes. Porphyrion vitam Horatii scripsit, quod intelligitur e ejus scholio ad Sat. 1, 6 41. . Patre libertino natum esse Horatium, et in narratione, quam de vita PSiu hubui, ostendi.
105쪽
eonfidendum esse vel permira narrationum discrepantia efficitur. Quare si Horatii verba sola respeXeris, vides Fannii capsas i. e. receptacula, theca sive forulos librorunio imaginem aliquo delata esse dici. Sed bibliotliecae nullast mentio. Quare inmium minime cogitari potest de pu-hliea aliqua, nec de Asiniana, nec de Octat lana amo 721. Caesare condita, Dio Cass. 49, 3. n. quam intellexisse videtur iretiner. qui in quaest. p. 13. g. 30 satiram ad hiemem a. 22. retulit), nec de Palatina anno demum v. c. 26. undata Di 53 I. d. I, 31.). Alium locum circumspicianius neeeSSe St. Et niSi me fallit tres praeterea Xplicationes prolatae sunt. Primum non infimo Ioco ponenda est ambini ita disserentis se beatum Fannium, cui populus sive Senatus ultro . e. 0 petenti capsas, in quibus ejus libri conderentur ac SerVarentur, imaginemque ad memoriam ejus prodendam detulit. V X hac interpretatione Fannio capsae ad recipienda ejus scripta et imago a populo honoris et aestimationi causSa oblatae sunt, aut propterea, ut capsae una cum imagine in locum aliquom publicum deserrentur, aut ut Fannius in domo sua libros conderet. Spolinius ed. Jalin. p. 254. capsas et imaginem ad bibliopolas missas SSe contendit; cui sententiae hoc obstare dicit eichert. Oet rel. P. 297. not. quod in Sosiorum tabernis uagiIwS XPOSita fuisse non constet. Denique insipidi anni admiratores .ius scripta et imaginem in suis aut in privatis aliorum bibliothecis reponenda poterant curare, quam Splieationem pluribus commendavit ineleheri P. r. pag. 295. Eaque, si omnino de bibliothecis cogitandum, VeriSSima habenda erit. Sin spreveris quae Scholl. Darrant et ipsis oratii verbis institoris, necesso est confiteare diXisse 90etam, a plebe et vel a doctis hominibus, qui inepta anni poemata plurimi facerent et admirarentur, ei Oculamenta pretiosa et imaginem dono data et delata esse. Inde Horatius, ut qui Sua scripta ne lecta quidem nedum laudata DOSSet Fannium salse praedicavit beatum. - Haec Ver omnia quo incertiora sunt et quo magis nituntur conjecturis, eo certius probant nequaquam temporis adminiculum e loco quem tractavimus
106쪽
peti posse. Caeterum s. eichert. p. rei p. 290 - 297., et de bibliothecis qui nuperrime disputavit Becker in Gallo vol. I. p. 160 - 164. SATIRA V. iEgressum magna egregie confirmat
quam de Ordine satirarum e temporis Serie constituto proposui conjecturam. Hanc enim a TIT. Scriptam SSe,
non conjecturis sed certis historiae testimoniis probatur. Ac primum quidem cum Horatius iter lio Brundisinum, quod Lucilium aemulatus testantibus Schos descripsit es. Varges, C. Lucilii Satir. quae e libro III. Supersunt. Stettin 1836.), Maecenatis in comitatu secerit es. V. 27.), id manifestum est non Dotuisse suscipi ante finem a. 16. vel initiuui sequentis, quo in intimam Maecenatis familiaritatem pervenit poeta v. inis ad Sat. 2 6.). Unde erroris continuo coarguuntur qui iter in a. 14. incidisse sibi PerSuaSerunt, quo per Maecenatis, Cocco et Pollionis intercessionem inter triumviros Brundisii a laeta, et et via, Octaviani soror, vidua Marcelli, Antonio desponsa sit Appian. h. civ. 5, 1. Plut Anton. 1.). Horum Opi nionem docta insuper disputatione refelli Masson in vit. Hor. p. 81-88. demonstravitque pag. I 25. Iegatos, quorum iter Horatius comes deScripserit, Sub auctumnum es. s. 14. 15. 3. 1. 6. anni u. c. 717. - quo laedu Tarentinum inter Caesarem et Antonium Octaviae opera conapositum est ad Antonium Caesari reconciliandum Brundisium abiisse. Hanc Masson Sententiam, quam esseling. in observati variar libr. II cap. 15. sutilibus argumentis ita ejecit, ut iter Brundisinum ad a. 16 pertinere diceret, quo Antonius a Caesare Vocatu propter Sex Pomprii bellum e Graecia Brundisium venit sed brevi post revectus est App. b. c. 5 78. - Massoni, inquam, sententiam tam acriter tuitus est tamque docte confirmavit Κirchnerus in quaest. P. 4 sq. ut nec de veritate ejus dubitari possit, nec Opus sit pluribus eam in rem inquirere. Quars Κirchneri vestigiis insistens sumiam tantum rerum de-
Ante uini videndum, quid ex Horatii descriptions
107쪽
discamus. Is igitur una cum Heliodoro rhetore es Ritschi, die leXandrin Bibliotheken unter de erSt Ptolem Brest. 1838 p. 135. Roma profectus Maecenatem et Cocce iunt, qui legationem obierant V 46. , ut dissensionem inter Octavianum et Antonium ortam componerent, e compOSit eXspeetat
Terracinae, neque o Solum, sed etiam Fonte tum Capitonem, Antonio familiarissimum, simul cum illis adventantem convenit v. 26 - 33.). Pergunt una in itinere et Sinuessae eum Plotio, Vario et Virgilio congrediuntur
v. 40); Varius discessit Canusii v. 3.). Brundisium
itineris finis. Recte autem essesngius rere id factum esse observavit V. 14. 2. 1.). Sed in anno constituendo
lapsus est. Nam Verno tempore a. 16. Horatius convenerat quidem Prianum Maecenatem, nec dum tamen amiliari jus utebatur consuetudine. Delude eodem tempore Antonium Brundisium venisse sumpsit sibi, nec probavit, recte notante irclin. p. 58. g. . - Hinc de a. 16. nequit cogitari. Omnia conveniunt a. 17. Nam cum Caesar per aestatem a. 16. tu bello maritimo contra SeX. Om-prium gesto maximam classi partem et permultas copias
circa Scyllaeum promontorium procellis ei vi hostili perdidisset, ad Antonium misit Maecenatem, qui et simultates ortas componeret et ad belli societatem eum pertraheret Appian. . civ. 5, 2.). Quocirca Antonius ineunte vere a. 17. Athenis cum trecentis navibus in Italiam venit App. 5, 3. Dio 48, 1. Plut Λnt. 35.), Ocietatem quidem belli contra Pomprium gerendi praetendens, Sed revera non tam agendi quam Speculandi caussa. XaSperatus enim ob criminationes quasdam suspectum habuit Caesarem Brundisium Versus Vectus castra ibi ponere decreverat Arcebant tamen Brundisini. Hinc Tarentum perrexit. Sprevit principio Caesar opem ab Antonio Oblatam, sive subiratus quod anno praecedenti non Venisset auxilio, Sive prospera fortuna elatus App. 5, 3.). Et cum Antonium nosset convenire quamquam aliquoties VocatuS, Uterque imperator per amicos et internuncios rem suam egit
108쪽
επειr ὁ λ' ἐαυτῶν.). Tandent Oetavia intercedente essectum est, ut imperatores Tarentum inter et Metapontum congressi in gratiam redirent. Caesar duas legiones Italicas Antonio ad bellum Parthicum, Antonius Caesari 100 naves rostratas tradit. Deinde abeunt prorogato triumviratu in quinquennium, Antonius in Syriam, CaeSar ad
bellum Siculum Plut. I. l. App. 5, 95. Dio 48. O.). Jam
quamquam Scriptores Maecenatis et Coeerii eo tempore ad Antonium missorum non mentionem fecerutit, dubitari tamen nequit quin utriuSque legatio, quam Horatius piniat, in illud ipsum tempus inciderit. Concinunt enim omnia iudicia. Primum euu Sunimi imperatores inter se ita dissederint, ut Caesar Antonii congressionem devitaret, apparet Don semel sed saepius legationibus ab utraque parte opus fuisse. Quin disSolvendis componendisque Simultatibus eos fidorum amicorum interventu usos esse diserte tradunt historici. Nec veri profestio est absimile, Maecenatem potissimum et Coeerium κοινον myoῖν Appiam . c. b, 4. , quorum opera a. 714 foedus Brundisinum ictum erat, etiam a. 717. inter utrumque interceSSiSSe, raeSertim cum fuerint ,averS0 solii componere amicos, ' ut ait Horat. v. 29. - Deinde Verno tempore, quo Antonius in Italiam venit, aut aestati initio has legationes missas esse oportet. Denique amo tantum 717. quo Italia militibus omisique bellico apparatu vacua erat, potuit iter ita paeatum importurbatumque SSe, quale Horatianum fuit. His omnibus nequaquam ObStat, quod a non Brundisii, quo Horatiani legati tenderent, Sed Tarenti coiit, et quod Antonius Brundisii non Ouinioratu est. Certe Brundisium vectus erat et mansiSSet ibi, Di incolae prohibuissent. Haud dubio Maecenati quem brevi ante in Graecia convenera BrundiSium Se ementurum SSe Significaverat. Nec Caesar, si raeStituta die legatos misit Seire poterat, Antonium a Brundisini non reeeptum Tarentum PerreMSSe. Reliqua, quae esseling. Massoni rationi opposuit, bene resutavit Κire liner quaest. p. 9. g. 14. et 15. Cum igituriiser Brundisinum vere anni u. c. 717. factum Sit, Probabile fit id ab Horatio descriptum erre reri post reditum,
109쪽
fortasse aestate re auctumno Iusdem anni. Ita statuit etiam Grotes. p. 61. a. et censor Feam Κire eriani libelli in ephem liter Hal. 1836. saSc. 22. p. 75. - eS- selingit tamen computationem recentiorum plurimi Sequuntur,meindori. p. 111., alta in introd. ad Virg. p. XIX. ct in ed. Hor. p. 255., eichori de Var et Cass. p. 45. et Oet rel. p. 454. Passov. ut not. 21. et 166. Obbarius in Seebod Jalin et IotZ a M. m. 835. Ol. 15.mSe. 1. P. 3. alii. SATIRA VI. ixon quia Maecenas ' quamquam certis temporis notis aret, prodit tamen aetatem argumento suo et fine. Nam cuni Horatius ita jam in Maecenatis sa- miliaritatem insinuatus esset, ut non solum requens et Perpetuus sere conviva es. v. T. 50.), sed etiam itinerum Socius et comes esset es Sat. 1, 5.), fieri non poterat quin invidia et malevolentia obtrectatorum, qui fortunae silium limis oculis intuebantur, magis etiam accresceret et augeretur. Hinc novam criminandi caussam adepti exstiterunt, qui, quem antea tanquam malum poetam deriseranto innatae vellicandi libidinis insimulaverant, ei jam natalium ignobilitatem pravam ambitionem et sertulem adu- ωtionem Xprobrarent. Hujuscemodi criminationes in caussa suerunt, ut Horatius in hac satira primum de vero honore et nobilitate Xponeret v. 1-44.), deinde Se nec praVa ambitione nec forte fortuna sed fidorum amicorum, Virgilii et Varii, conmaendatione in Maecenatis amicitiam pervenisse lateretur v. 45 - 55.); denique prima congressione verecunde deseripta v. 56-61. ingenium suum, institutionem et simplicem vivendi rationem v 62-sin. haud minori candore quam urbanitate depingeret. Hoc autem prolaeto non ita multo post fecit quam lividi isti et invidiosi rumores sparsi sunt. Atqui hos statim ab eo tempore,
quo Horatius artiore amicitiae vinculo cum Maecenate Opularetur, dissipatos SSe per Se OnSeutaneum St, adauctos vero etiam et vehementius increbruisse, ex quo iter
Brundisinum in patroni comitatu secerat et egregii hujus
110쪽
post hanc seriptam esse, non temere olliger mihi videor e s. 104 sq. . in quibus poeta iter illud Brundisinum respexit et ita reSpeXit, ut simul confirmentur, quae de Hus tempore antea diSputata sunt G.Nunc mihi, inquit, , , Nunc mihi curto Ire licet mulo vel, si libet, usque Tarentum,
Mantica cui lumbos onere ulceret atque eque armOS. VHinc satiram . prorime post praecedentem eaeeunte annou. c. 717. 0 ositam esse dico. Quam computationem commendant omnia. Primum de posteriore tempore cogitari nequit Nam a. 718. et insequentibus Maecenas absente CaeSare is unctis Pud Romam atque Italiam Praepositus erat, ut ait Tae. Annal. 6, 11. es Dio Cass. 49, 16. n. α τε λ τὰ ἐν τῆ πολεω ν τε λοιπῆ μαλία Tuaoc τις IIαικηνας νηο ἱππευς καὶ τότε καὶ επειτα ἐπὶ πολ ὁι0κησεν, ibiq. interpr. Sturg. V. p. 590. Vello. Pal. 2 88.) Cujus honoris Horatius ab initio satirae, ubi nobilitatem praedicat Maecenatis . haud dubie mentionem secisset, si eam velis. 718. Vel postea seripsisset. At plane
hac de re tacuit Quin e vers. 30-39. manifesto apparet Maecenatem nondum Caesaris partibus unctum suisse.
Alioquin vix de homine novo et ignobili, qui imperium
teneret, Verba fecisset haec: Sic, qui promittit, cives, urbem sibi curae, Imperium ore et Italiam et delubra deorum; Quo patre Sit natus, Dum ignota matre inhonestus,
Omne mortales curare et quaerere cogit.
Tune, Syri Damae aut Dionysi silius, audes
Dejicere e SaXO cives, aut tradere CadmolErgo Satira annum T18 antecessit. Neque tamen ante a TIT. potest Orta SSe, ut tum ea probant quae supra attuli, tum V. 1.: Nulla tenui mihi te sors obtulit optimus olim Virgilius, post hunc Varius diXere, quid SSem. Perperam eichert de Var et Cass. p. 48. satiram initio anni 721. Passov. it. Dot 166 p. LXV. 718-19. Κirclin. t . chr. Grotes. p. 46I. b. amo GIS adscripserimi.