Fasti Horatiani; accedit epistola Caroli Lachmanni

91쪽

6. Carmen saeculare anno . c. 737. edolatum emi sumque est ama. 17. . Chr. 3 aetatis ama 48.). T. Carminum liber V intra amos u. c. 737. et 74L 17. . Chr. - 13. . Chr. aetatis annos 48-52. co sectus et anno 41. editu est. S. Epistolarum liber II primo jam edito et post carmen saeculare Scriptus St, Sed incertum quo anno. 9. De artis poeticae aetate nil constat. Jam vero his temporum cancellis, quo neglecta minimo singulorum carminum aetate quasi Xternis indiciis et a gumentis iisque e poetae Vita et uniVerSa scriptorum ratione petitis circumscribere Studuimus, includenda sunt quoad ejus fieri potest singula deinceps carmina, quo et generalis temporum descriptio fidem accipiat, et uniuscujusque poematis, modo ne plane indiciis destitutum sit, aetas accuratius investigetur. Ita ad alteram disputationis pariem emessimus, in qua ordiamur rurSum a Sermonibus.

92쪽

DE TEMPORIBUS QUIBUS HORATRIS SINGULA POEILAT, SCRIPSERIT.

Cap. I.

De aetate Sermonum qui in libro I. leguntur.

1 auea sunt eaque valde incerta, quae de singulorum Sermoniani tenaporibus Oniperia labemus. Sed nisi ut onmia saliunt praeter primum omnes eodem ordine scri 'li sunt, quo nunc leguntur. Nam cum Horatius tam pauea Oemata vi temere et in certa ratione digessisse credi possit es. Heiudors. p. 206.), probabile sit aut argiunentum eum aut compositionis tempus resperisse Argumenti rationem habitam esse nemo adhuc docuit nec docuerit aede quisquam. At aetatem in Secundae, quartae et decimao sedibus respectam vides, inde ut idem in se reliquis actum esse non immerito conchidas Idque ipsis paene V. DD. computationibus probaretur, nisi plerique septiniam satiram Omnium primum eripiam esse opinarentur, justo cupidius Massoni conjecturae vit. Hor. p. 47 -50. et P. 69. adstipulati, quae nulla re confirmatur. Nec quidquam omino video, quod meae sententiae posSit Objici Caete-

93쪽

rum eiciteri. I poet rel. p. 454 q. et de Var et Cass. p. 40 - 49. libri prioris sermones hoc ordine scriptos esse statuit T. . . . . I. . . . 10. Pass0V in Vit not. 166. ioc 7. . . . I.; ircim in tala citron hoc 7. 2.3. . . I. . . . I 0 Videamus ipsi. SATIRA L. Maecenati dicata at soluto demum libro Scripta videtur esse. Desunt certa aetatis indicia. Attamen ut OS a. 16. e quo in Maecenatis familiaritatem venit Horatius, oria utetur, res ipsa postulat. Deinde admodum probabilis est ratio irclindri elogam a. Tl9. Scriptam esse conjicientis, quia Vs. 114. et 115. ex Virgil. Georg. lib. I. D. Xpressi sint. Horatius enim eum sicat: Ut cuni carceribus misSo rapit ungula currus, Instat equis auriga suos vincentibus, illum

Pra teritum temnens Xtremos inter euntem.

et Virgil. :Ut, eum carceribu SeSe effudere quadrigae, Addunt in spatia et frustra retinacula tendens Fertur equis auriga, neque audit currus habenas, quis ot totam imaginem et criniram Verborum similitudinem alterutri ortuito obvenisse dicat Nec dissicile intellectu est, uter imaginis auctor uerit. Nam Virgilius, qui post longam de bellis civilibus atque Xtomis

conquestionem, ut eum Quintiliano instit. Orat. 8, 3. g. 78. loquar, bulla toto orbe Scitata vi posse sepeliri viva imagine significaturus erat, in UtiSSimam comparationem desumptam a curru e careeribus emisso tantoque imppturuente, ut ab auriga retineri nequeat, multo facilius potuit incidere, quam Horatius, qui eandem imaginem ita immutatum, ut aurigam in ludis circensibus etiam praevectis equis calcar addere diceret, in hominum pravam cupiditatem majora semper appetentium transtulit. Nam quamvis

Horatii imaginem rei aptissimam diXeris tamen paulo longius repetita est, quam ut Horatius Virgilio praeivisse videri possit, non Virgilius Horatio. Tum opica illa sublimitas et numerorum compositio, quae in oratii Versibus

94쪽

subito exsplendescit, Flaccum aperte imitatorem prodit, sed dextrum et elegautem ). Jam cum Georgicon liber I anno demum . c. 19. Onsectus et editus Sit, apparet satiram ante eum annum non potuisse scribi. Non recte igitur eicheri. . rei p. 454. et de Var et CaSs P. 47. eam per hiemem a. 17 18. compositam diXit. - Caeterum qui v. 101 in nobili omentalia consorti memoratur Maenius ut recte reposuit eindors. prob3nte eichert p. rel. p. 32I.), egregius ille bonorum decoctor, notatus etiam in Sat. 1, 3. 21 et 23. et epist. 1, 15. 26. is et Pantolabi nomine carpitur Sat. I, 8. 11.: Hoc miserae plebi stabat commune Sepulcrum, Pantolabo scurrae omentanoque nepoti. et Sat. 2, 1. 22. id quod diserte animadvert, Sehol. Acron ad epist. 1, 15. 26. seMaenius hic Pantolabus die ius est ab eo, quod quicquid asserebatur acciperet. Hinc in Schol ad Sat. 1 8. 11. mendose scriptum apparet: Ma lius Pantolabus scurra Cru l. et , , Fuit Mallius Verna trans Tiberim ingenuis parentibus natus, qui, quia a multis pecuniam mutuam rogabat, Pantolabos est cognominatus. Aer et Porphyr. pro Maenius. - Denique cave collat. nostrae satirae v. 101. seu vi am Maenius Gae t. cum Sat. 1 8. 11. male de aetate utriusque Satirae ratiocinΡre, et octavam post primam Xaratam lieas. Non enim Or- tui et sepulti, sed ritu Maenius Pantolabus et omentanus in satira . carpi cogitandi sunt. Alioquin totius loci acumen P 'riret. Nec ut Suadere mihi posSum, Maenium intollig0ndum osso Lucilii aequalem dudum, sianctum, cum ubivis sero una eum L. Cassio omentano, Horatio aequali es. Sat. 2 8. 23. 25. 60.) in scenam i i Oiluctus sit. Immo et ipse Maenius Horatii aetate ViXit. Utrius lue nomen pro

1 Caeterum saepius poeta Venusinus Virgilium emittatus est. De V. 139. in epist ad Pis. nascetur ridiculus mus ex Virgiliano Georg. 1. 1 Si Saepe exiguus mus compo ito id testatur Quintil. inst. r. 8, 3. . 20. - s. Sat. 2, . . et Virgil. ecl. 7. 2. od 3, 4. . et eclog. 10, S. - d. 1. 1. 6 et Aen. I, 282. Dan. Denso, Virgilii aemulus Horatius. Vismariae 1760.

95쪽

quovis homine prodigo μικω postium qua re apud Horatium nil me judice requentius. V. eich. Poet. Tel. P. 412 sq. assov. not. 173. Perperam teland ad Sat. 1. not. 12. et Maenium et Nomentanum Horatii memoria jam defunctos fuisse judicavit. SATIRA II. Ambubnuamini collegia et ipsa ceristis aetatis notis caret. Sed ob probrosam licentiam, qua poeta impudica quaelibet et flagitiosa agresti paene voco ossutit, dubitari non potest quin maturo sati tempore, omnium fortasse prima, ab ejus manu prosecta sit. Cui conjecturae jam hoc favet, quod non Solum ante quartam es. v. 27. et 4, 1 et 2. et decimam coli. 4, 6 sq. et 10 1 sq. et s. 50. manifeSio Seripta est, sed etiam ante tertiam, quia in nostra Tigellii recens defuncti, in tertia vero ut dudum mortui menti sit. s. irchn quaeSt. P. 52. g. T. Majorem autem probabilitatem haec suspicio adipiscitur inde, quod Horatius hanc Satiram multo ante composuit, quam Maecenatis familiaritate et atrocinio uteretur. Efficitur id notissimo illo Versu 25.: Malehinus tunicis demissis amoulat, quo ipsum Maecenatem angi et arpi jam una et consentiens V. D. VOX St, ita quidem, ut OS ea, quae acutissime et eruditissim Super hoc loco deinceps disputarunt Brulmannus in Mytholog tona. . p. 334 Sq.; et heri. poet rel. p. 429 - 457. et de Var et Cass. p. I. Theod. Schmia in diurn scholaSt. Dariusiad. ann. 1829. Seel. II. lasc. 35. p. 28 sq. Eirchnei'. in quae St. p. 50 sq. g. g. . es PaSSOV. Ol. 50. p. XLIII. et not. 125 166. nec refellere opus sit eos, qui hanc seni 'ntiam Scholiastarum veterum testimoniis et Seneca philosophi epistola 114. confirmatam explosorunt ut secit teland in not. . ad h. e. et Vanderb. in ed. arm. Ol. I. p. 369.), nec suSiu eam comprobare. Sed pereum amus singula Seholiastae igitur Malcho nomine 'λ C. Glitium Maecenatem eastigari cer-

2 De scriptura et originatione vocis v. Benti ad h. l. et eich. p. rei p. 429 sq.

96쪽

tatim produnt. Acron: Tunicis demissis, ut sibi honestus videatur. CompoSuit autem nomen quasi a μαλθακός Malthinus Mecoenatem tangit varicosus enim fuit, delicatior et solutus. Porphyr. , , Sub Matthini nomine quidam MeeOenatem Suspicantur signiscari ab re tamen finxit: μαλθακὸς enim quasi μα κύς dicitur. Porro autem tunicis demisSis ambulare eorum est, qui se molles ac delicatos haberi velint. ho Cruq.: Matthini nomine quidam Mecoenatem significari suspicantur caet. Acron ad Sat.

I, 2. 1. Villius in Fausta): ,Semper incerta pro eritS. Nam Fausta Syllae filia T. Annio Miloni nupta suit, ut Supra Xposuit. Alibi: Me dulcis dominae Musa Licindae

pro Terentiae et Malthinus tunicis demissis ambulat pro Mecoenas. - - Haec quae tra Uni Seholiastae ut probabilia sunt insigni nominum similitudine et pari syllabarum numero ac quantitate δ): ita extra omnem sere dubitationem Ponuntur eum propterea, quod res quae dissamatur prorsus in Maecenatem cadit, ita ut etiamsi poeta noluerit Maecenatem perstringere, de eo lectores cogitare debuerint, tum quod Seneca l. l. Horatianum locum ita respexit, ut dubitari non possit quin et ipse Maecenatem vellicatum esse putaverit. Is enim ubi dixit: ,Quomodo Maecenas ViXerit, notius est, quam ut narrari nunc debeat quomodo ambulaverit, quam delicatus fuerit, quam cupierit videri, quam

vitia sua latere voluerit. Quid ergo' non oratio ejus ac-que soluta est quam ipse discinetusi s pergit: ,Non statim haec cum egeris, hoc tibi occurrit, hunc esse, qui solutis tum cis in urbe semper incesserit ' lΑttamen his omnibus dixerit quispiam nil aliud probari quam hoc et fieri potuisse, ut de Iaecenat hic sugillato cogitaverint Iectores et suisse etiam, qui ita statuerent jam Horatii aetate et postea; nec tamen necessario consequi, ut ipseMIoratius et intellexerit Maecenatem et

a CL Benti ad Horat Sa 1. 2. 4 et Od. 2. 12. 13. Teich. p. r. pag. 412 sq. 4 Alia veterum testimonia, quae huc quadiant, congessit ei-eherti diligentia p. r. p. 4 Sq.

97쪽

intellectum voluerit. Audio et libenter largior, rectissime hujuscemodi ratiocinationem procedere. Quin immo distinete proponam inter quae optio datur. Aut enim noluit

poeta Maecenatem vellicare et hominem Desei quem imiliter Dominatum ob eandem, quae Maecenati probro erat, mollitiem castigavit, aut Vere Maecenatis incessus et eum haec scriberet obversatus est. At plura in promptu sunt, quibus lacile evincas, utrum verisimilius sit. Nam Primum, sive Maecenas propter mollitiem sive propter pudorem, ut turpes crurum Varices tegerentur, tunicis solutis et demi Sis alam ambulare consuevit, insolitus hic nobilissimi viri cultus isque vel posteris et cognitus et notatus nec aequales omnino nec ipsum Horatium istiusmodi res Lyncei oculis cernentem praetorire potuit. Deinde vero quis est, qui verisimile dicat Horatium non solium fortuito et eas in similem rem et denominationem incidisse, sed etiam tam obtusa mente fuisse tamque inconsiderate scripsisse, ut nec de Maecenatis habitu cogitaverit nec totum locum de eo ab aliis accipi posse unquam viderit. Et ut ipse non statim viderit, eurime credibile est nec postea animadvertisset iamne ab amicis hujus rei non commonefactum esse vel ab ipso illo Maecenato, ni se tactum vellicatumque esse poterat sentiret Eumne nec sponte nec amicorum vel ipsius Maecenatis suas aut mutasse aut obliterasse

verba Cave in incili adhaereas Ubivis Flaccus caute scripsit et circumspecte. Jure igitur iis accedes, qui Horatium consulto et de industria Maecenati illusisse ejusque insolitum vestitum in riSum Vertere voluisse arbitrantur. Hoc ausem profecto multo ante secit, quam in Maecenatis patrocinium et lamiliaritatem perveniret ). Nam cum Publica ista iri isto acerbior quam sacetior esset ei ita comparata, ut bilem potius quam risum laesi hominis movere deberet Horatius non solum imprudenter egisset sed ingrati etiam et maligni animi erimen subiisset, si insolentem fautoris sui et amici consuetudinem tam graviter Xaj-5 Audi poetam Sat. 1. 3. 43. . At pater ut gnati, mi D0 debemus amici Si quod sit vitium non fastidire.

98쪽

tasset. Nec Maecenas facile notam ejus, quem usu suo non ita pridem dignatus erat, aequo animo tulisset. Quemadmodum igitur Horatium propterea hoc probrum Maecenati intulisse utique Statuendum est, ut Vere laederet et pungore eum, ita dubitari nequit quin et eo tempore hoc fecerit, quo nondum illi innotuerat, et singularem ludificationis habuerit caussam. Haec autem quae unliSque fuerit, non difficile est perspectu Oderat et aversabatur Maecenatem, ut qui praecipuus potentis triumviri adjutor esset. Hunc igitur pariter atque alios, qui a Caesaris partibus Stabunt, sale suo perfricuit. Ita in hac ipsa satira statim ab initio M. Tigellium de quo V. et heri. P. r. P. 297. Κirelin quaest. P. 42 sq. Aeron musicus eritissimus et vocis Ximiae, C. Caesari dictatori et post Cleopatrae accepti SSimus Augusto quoque Caesari amicissimus. Similiter Orph et Sehol. Cruq. s. at 1, 3. 4.), V. 36. C. Cupiennium Libonem is Cumanum, Augusti lamiliaritate clarum cael. Porphyr. , V. 48. Sallustium cs. Heindors P. 41. Lips ad Tae. m. 1, 6. et eandem ob cauSSum V.

27. X eicherti conjectura poet rel. p. 29. Rusillum

et Gargonii m. OS Ver omnes eum directe castigare non veritus sit, non dubito quin idem secerit in Maecenatis irrisione. Itaque in ea sum sententia, ut ipsum Maecenatis nomen tum cum componeretur Satira tu versu 25. Seri-Ptum P0Stea autem, cuin poeta jam innotuisset ei et beneficio officioque obstrictus esset, Malchini nomine callide scio commutatum esse dicam. Ita tenuia tantum salsi ocivestigia remanebant, quae etiamsi permultis sat plana et eXPlicabilia essent, ut ne nos quidem latent Municato tamen Opello obscura fuerunt et perpleXa. Atque ita et Horatius salvo pudore ac bietatis mei Servavit Versum cum ederet librum, et Maecenas salva fama eum non tolli

sed mutari tantum pati potuit. - Caeteroquin iretinerus in quaeSt. p. 52. . . recte Oblocutus est eicherto, qui in comment de Vario II. . . de Var et CaSS. p. 43. et Poet rel. p. 457. sibi simit, Maecenatem satirae II. aerimonia offensum et subiratum aegre tandem Virgilii Variique intercessione et conjunctis eorum Precibus permotum

99쪽

esse, ut mordacem libertini Venusini filium commodus ad se admitteret. Nec tamen iretiner assentior statuenti, Maecenatem hac ipsa eloga propensiore inmoratium anim laetum Sse, eumque paulatim in amicorum numerum adscripsisse. Immo eum semel eum dignum haberet, quem in familiaritatis foedus adscisceret, non magnopere curabat probrum sibi illatum, quippe cujus caussam bene Orat es PaSSOv. Ol. 129.). Alioquin Versum tolli jussisset. Sed utut hoc fuit, de aetate satirae Satis jam liquere arbitror. Scripta videtur esse anno u. c. I u. Etenim nec prius facile potuit, quia unius anni pati minimum opus erat, ut poeta e bello Philippensi reduX rerum et hominum in urbe conditiones pernOSceret nec posteriore tempore, quod improbabile est eum brevi post hanc Iudificationem Maecenati se commendari passum fuisse. Primus autem Horatii et Maecenatis congressus incidit in exitum anni u. c. I 5. vel in initium a. 716. - Ita convenit mihi cum irchner quaest. p. 52. et eichert. Poet rel. p. 300.et 453. de Var et Cass. p. I. - On recte roteland. p. 61. satiram anno 17. Paldamus in libro Ueber Ur-sprun uni Begriss de Satire p. 24. ann. 12 II 3. ortam esse dicunt.

SATIRAM III. BOmnibus hoc illum est ' post praecedentem scriptam esse tum inde emeitur, quod Tigellii pridem defuncti mentio sit, iam quod poeta Maecenati jam cognitus fuit, ut patet e vers. 3 sq.: Simplicior quis et est, qualem me saepe libenter obtulerim tibi, Maecenas, ut sorte legentem Aut tacitum impellat quovis sermone Molestus lCommuni sensu plane caret, inquimus Eheu, Quam temere in nosmet legem sancimus iniquam. Nec fallimur opinor, si eclogam proinime post V., nec ita

multo post primam eum Maecenate congresSionem eXarR-

iam esse dicimus Nam quod denuo ab initio perversam demortui Tigellii vivendi rationem pluribus exagitat, id documento est, fuisse, qui probro darent Horatio, quod in matira I tum omnino incerbe cim aequalet invectus

100쪽

esset, tum ne mortui quidem peperciSSet. Quare uberiore hac Tigollii irrisione se non immerito nuper ei illusisse ostendit, atque in reliqua Satirae parte, dum amicorum

vitia eniter ferenda nec Omnia peccata fastidiose remenda SSe Xponit, a crimine temerariae vellicandi libidinis sese defendit, et tantum candoris animo su inesse probat, quantum atrae bilis criminati sint obtrectatores. Ita satis artam apparet coliaerentiam esse inter . et 3. Satiram. Praeterea eum Tigellii memoria nondum exstuicta esset, uta poterat magna temporis intercapedo inter utriusque compositionem SSe. Iterum quod posui, satiram . brevi post primam congres Sionem Scriptam esse, Primum Ρrobatur argumento, quo nullum poeta aptius eligere poterat ad Maecenatis animum sibi conelliandum omnemque malignitatis suspicionem removendam es irelin quaeSt. p. 53. g. 9.); deinde vero verbis illis: ,.qualem me a Pelibenter obtulerim tibi, Maecenas' Haec enim .timiditatem quandam atque incertam sese gerendi rationem eum longioris usus atque familiaritatis confidentia parum convenientem' prodere optime perspeXit iretiner quaest. P. 3. g. 8. Iam cum Horatius aut . 15. Xeunte aut initio sequentis Maecenatem primum convenerit, Probabile sit, sali-ram . illo circiter temPor h. e. hieme ann. 15. et I s. Maratam esse. Ita eleherius quoque statuit de Var et

7 16. aut initio sequentis scriptam putat Grotes. p. 61. b. anno 18. SATIRA IV. . Eupolis atque Cratinus ' ob vers. 91 et 2. ,,ego si risi, quod in Pius Pasti los Rufillus olet, Gargonius hircum, in quibus respicitur . T. Sat. I, 2. , Videnter post hanc Xarata est, et proxime quidem post tertiam. Nil certo video quod huic suspicioni objiciatur, et plura sunt qua stabiliant. Rem ita se habuisse probabile est Qui inique uiserant, quod Horatius in satira

2. emersa hominum studia et pravos mores libere notasset, et ita, ut vel nobilibus viris et primariis petulanter