장음표시 사용
71쪽
19 66. Tiber. 8. Senseo de leni. . Di CaSS. 1, 3.), ear- minuti libris hoc addidisset. Ita enim non solum Maecenati rem odiosam in memoriam ovoeasset, sed Augustum etiam offendisset, qui et hominem sibi invisum ab Horatio ullum misso et suas laudes juxta illius positas non posset non emn indi inutione animadvertere. Quid enim: Nonne Virgilius persimili in caussa operosa Sane diligentia quartum Georgicon librum, qui , medio usque ad finem Galli laudes continebat, ' jubente Augusto in Aristaei fabulam commutavit Donat. Vii. Virg. cap. X. g. 39. SerV. ad M. 10 I.)l Cui narrationi etsi non tantum tribuo, ut talia
Augustum rorsus non tulisse credam, neque iumen mihi persuadere, Horatium pro ea quae inter ipsum et imperatorem intercederet ratione tam insistet modo Muraenae jamjam deiuncti, cui οὐκ επη οκεσ&ν - ου Tεδ Iraoκουλαος δελ-ν ὀ ων, ουτ d Juαικη vacor αδελ f υτου συνο κῶν, κρο - πε ἐς Tra Iroco I υπο ου Oro DGI0υ ι'ttυμενοι Di l. l.), et rei sat insensae intempestivam menti non fecisse, id quod suppressione carminis devitare potuit facillimo negotio. Proinde vel hac de caussa tria carminum Volumina ante a. 732. edita sint ne OSSe St. Sequitur alia non minus gravis. Marcellu in Oetaviae
sororis Augusti filium et conjugem Juliae, filiae Augusti, insignem magnis virtutibus, nec Augusto solum sed ipsi etiam populo Romano Tatum, laudibus Ornat Oratius,
longam magnorum Virorum Seriem Praeterveetus in arm.
Crescit, occulto Velut arbor aeVO, Fama Marcelli niteat inter Omnes Julium sidus, velut inter ignes
Sod gregius ille juvenis inunatura morte absumptus est anno u. c. 731. medio aetatis vicesimo, ut quidam suspicabantur, Liriae insidiis Di 53, 33.). Communem populi et Augusti, qui eum adoptasse et sui in regno succeSsorem destinasse dicitur Dio 3, 30.), moerorem et Iuctum pingunt Dio Cass. 3, 30. Veli. 2, 3. et ipse ille Virgilius in Aen. 6 v. 861 687. Eceu vero non singulare et
72쪽
mirmn videatur, plane hac de re tacuisse Horatium' Cur tandem pertinaciter OJ Inutuit, cum et laudasset sincere Augusti et Romanorum delicia et Iugere OSSet Vere et vinoninium plausu mortuum juvenem' Cur splendida vivi imagine Augusto denuo vulnus iustiXit Quidni throno aliquo fomenta aegro imperatori animo paravit, ut Virgilio in Od. I, 24. ,0uis desiderio. ne Verbum quidem de mortuo Marcello in cunctis poematis lyricis, quae tunc Orta sunt haec enim sola in recensum veniunt invenitur. Nec alia X eaussa id deducendum puto, nisi quod autetempus Marcelli mortuale divulgata erant, i. e. ante a Statem anni 731. Quae res ad persimilem me ducit. Perperam a Plerisque omnibus carminum editionem ad a. 36. proserriinde patet, quod nusquam Deo Virgilii nec Tibulli demortuorum menti saeta St, quorum ille a. 35. hic a. 36. diem supremum obiit. Nam pro singulari amore quo HO- ratius utrumque amplectebatur ' plano eum improbabileeSt ea quidem carinina, quae ad Virgilium et Tibullusn
t ιι os scripsit, brevi post obitum eorum syllogae uae interposuiSSe tacuiSSe vero de nuper amicissianorum hominum
morte ipsa. Quin perfidi paene et cortice levioris amici
etiam nunc mereretur nomen, Si recens defuncto ne una quidem Vocula moerori plena honoraSSet. Laetemur tamen, quod eo certius iiivius eum criminationis absolvere OSSu
mus, quo diutiu ante ultimam rerum lineam Virgilii et Tibulli carminum libros divulgatos SSe OnStat. Ad do Virgilii quidem mori Horatium tacere potui SSe, mirandum SSet eo magis, negandumque eo justiore de caussa, si ila libri I. tertiam aulo ante iter, quod Virgilius in Graeciam Suscepit et X quo redia Brundisi a. 35. decessit Scripta SSet ut Vulgo opinantur. Quis credat enim Horatium in ipso libri XOrdio brevi antequam ederet tempore illud carmen collocaSSe, neque, quod irrita sua verba et Vota quibus Virgilium prosecutus esset ceci-
18 cf. d. 1, 33. et epist. 1, 4. d. 1, 3 1, 24 Sat. 1, J. 40. 1, 10 45 et 1.
73쪽
disse intelligeret, earum domortui aput novo aliquo earinino donovisse Eumne tandein probabile est otia illa Ota, quae animae Suae dimidi apprecatu erat, tum, eum
sedidit libollum, mortis Virgilii jam gnarum Siccis oculis et incredibili plane vecordia sepetiisset ac hoc ita ab onini verisimilitudine abhorreet, ut vel inde intelligas, quam perverse illud armen paulo aut ultimum Mantuani vatis iter h. e. anno 34. aut initio rOXimi Xaratum esse putetur. Praeterea alia sunt perinulta, quae Opinationi isti graviter adversantur. Enque propterea Opus Si Statim hic perlustrare, quod ob hoc ipsum darion carminum libros antea. 35. in publicum prodire potui SSe negant. Et quamquam mea me disputatione non tu essecturum SSe certo paenescio, quam sua underburgium tamen, quoniam quam coriam habent interpretes Vulgarem temporis descriptionem hujus carminis tam ego eandem judico pravam et salsam, eXponam singula deinceps argumenta. Ac primum quidem, ut ad Virgilium, poetam γλcum, armen datum SSe concedam, etsi ne hoc quidem certum est in promptu est Videre, pro probat sumptum esse ab interpretibus, quod ne X ullo quidem vestigio apparet, illud iter respici, quod Maro a. 35. in Graeciam suscepit. Quod tum magnam probabilitatis speciem haberet, si ullo unquam alio tempore eum in Graeciam vel Atticam non solum prosectum esse Sed etiam roscisci volitisse certo negare possemuS. Quod cum ob argumentorum defeetum fieri nequeat, nec per Se ODSentaneum Sit et eo refellatur, quod Virgilius Augustum contra Antonium ad Actiaca bella properantem secuturus erat, ut ait aliquis in Serviati schol ad ecl. 3, 4. continuo apparet vulgarem istam opinionem pro vera et certa fraudulentur vendita
Deinde vero quae de itinere a. 35. a Virgilio suctoeomperta habemus, ea ne conveniunt quidem bene carmi-19 Post Masson vit. p. 30 sq. innes praeter entirium et Rnderburgiuin interpretes tum irchner quaest. . . . 18. . . . 20. p. 30. S. T. et Groteland p. 474. R.
74쪽
nis argumento et colori. Ita enim Donati s in Virgil. vii cap. XIII. g. I. DAnno ero quinquagesimo Heundo, ut ultimam manum Aeneidi imponeret, statuit in Graeciam et Asiam secedere, triennioque continuo omnem Operam limationi dare, ut reliqua vita tantum philosophiae vacaret. Sed cum aggressus iter Athenis occurrisset Augusto ab Orioni Romam revertenti, una eum Caesare redire statuit. Ac iam Mogara, vicinum Athenis oppidum, visendi gratia
peteret, languorem actu eSi quom non tutermissa navigatio aurit, ita ut gravior in dies, tandem Brundisium adventarit; ubi diebus paucis obiit, decimo Kal Octobr. C. Sentio, Q. Lucreti Coss.' Jam quis est, quin permirum dicat, Horatium nec epici Uius operis mentionem secisse, nec totum iter emerisse Illud quidom, si insimoni qua eXspectabatur Aeneis famam et Oxistimationem
ponderaveris vel o Propertii laudibus percipiendam 2, 25. 63 sq.):
Qui nunc eneae Trojani suscitat arma, Jactaque Lavinis moenia litoribus. Cedit Romani seriptores, cedite Graii. Nescio quid majus nascitur Diade. illud inquam plano improbabile reddit, armen passio ante
obitum Virgilii compositum SSO HOC, quia non magnopero confidendum Donato, Iabesaeiat orte quod vulgo statuunt. Quae si lamia Complectimur, nec miram istam di essionem, in quam a V. . Oeta indignabundus incidit, praetermittimus, erita Singularis opinor caussa sui quae latet fieri non postes quin arminis aetatem tenebrisiectam osse ingenue lateamur. Si vere ad Virgilium, poelum epicum, datum St, potuit aliquando scribi, cum illo Athenas migrare constituisset. ec tamen indo consequensost, ut Italiam omnino reliquerit. Ulut hoc est, apparet opinor earna. I, 3. temporum rationi quam dedi minimo adversari ').
20 Diu mi altiumque mihi consideranti carin 1. 3 et 1. 24. 0uis
desiderio' ea subnata est conjectura, tit inter utrunaque artiorem. quam vulgo Xistiment, cohaerentiam esse sed mendo aliquo obscuratam credam. Quid enim si . . legas:
75쪽
Superest ut paucis de ratione dicam, qua Horatium in tribus carminum libris edendis usum osse verisimile sit. Quod Bonitrius statuit singulos libros singulatim in lucomprodiisso, id salsum esse post Vande Urg. in ed. fom. I.
xis, quae tibi creditum D sebesiit inti Itum finibus Atticis.
et amne ad Virgilium quidem missum eique inscliptum esse putes sed ad iter ali quod Quintilii Cremonensis Virgilii et Horatii amici rela tum Quam suspici0nem ut ii non serent qui ,ammae imidiumnieae' de Virgilio usurpatum esse ab Horati ViX sibi patiantur eripi: ita go habeo quibus Xornem et latii. in . Primum enim, quo maxime nititur, non ortuito sed hujus carminis respectu habit scriptum ii dico d. l. 24. s. 9 sq.
Multi illo boni flebili occidit: Nulli flebilior quam tibi. Virgili. Tu frustra pius heu rion ita creditunt
Poscis Quintilium deos. praesertim cum verba .non ita creditum, ' nisi δεικτιχιοῦς accipiuntur hi ad certum quoddam factum referuntur, vi explicari possint nec explicata hucusque sint. Deinde Quintilium, cujus obitum Horatius Virgilium consolaturus luget, clade aliqua et immatura morte periisse Ox iisdem verbis sponte apparet. Nec absurdum fuerit statuere eum nauseaugio fortasse in itinere quod in Atticam susceperat, occidisse: ita quidem, ut Horatius in . dari Quintilium bonis votis prosecutus Mi vrrgilioque carmen miserit tum post obitum in 1. Maronem sit consolatus. Virgilii autem nomen praeterquam quod carmini . prae-ηcriptum erat, e facilitis in conteXtum Poterat irrepere quo magis de persona Quintilii jam veteres et incerti erant et halucinati sunt.
ita Schol. Acrone auctore ad Od. 24. quidam uintilium fratrem Viroilii habuere. Denique Quintilius quoque qui Virgilii et Horatii
amicus dicitur in Euseb. chron. . a lineta nimae dimidium nuncupari
potuit, nec ita laedus, quo Virgilius et Horatius juncti erant crudeliratione laeditur. Quin calendum ne artius id quam fuit habeamus. Horatius favorem Virgilii natu paulo majoris et principibus viris prius commendati ambibat inde ea, quae ili ejus laudem aliquoties scripsit. Sed constante de Horatio lacuit Virgilius. Quid quod non Horatio. sed Vario et Tuccae tantum scripta sua legavit ut tradit Donat vit. cap. XIV. . 3. Proinde qui ad praedicandam Horatii et Virgilii anticitiam vi Verba inveniunt, magn0pere saliuntur inprimis Passovius, qui in vit. p. L. inter alia liae scripsit: Deian nichi nil ei die Sstite der uns und issenschas is es. Morin e ih Urtheil hori. si als Ricliter liber sicli stelli Virg. et Varius), sonder aucti thrsi illicher Charaliter, de si e u de makello gesten i scheinunge derΕrde rhob, si tru dagu ei, iam de Bund nn glei chsames eneget stige Veranahlun Z schii essen. Wie uns in s reiner aus denoeel sten Motive enistandener nerhennun ungestori rhalten, das Alterilium Laum pinen ah nlichen Vere in nuru ei st.' Id unde depromptum sit et probari possit, videat liquis. - Si eam. 1. . revera de Quintilio accipion dum esset ortum esset a sere 29. -
76쪽
p. 313 sq. optime probavit iretiner. in quaest. p. . . 17 23. et p. 30. g. 56 - 59 Mihi non dubium est in intria illa volumina uno se eodem tempore conjunctim edita sint a. 730. Vel 31., cum non Solum primo et secundo inserta sint carmina, quae a 30 certo orta sunt od 1,
24 2 4. , sed in tertio otiam inveniantur, quae multo aut illitin annum od 3, 6. . Etiamsi vero quis litem moveat, quod liber Secundus epilogum habeat et tortius prologi speciem, ita ut hic separatim emissus esse queat videri nescio tamen an vel X eo, quod torti libri opilogus sublimi sua natura toti magis corpori quam uni libello
convenit et quod eodem Hetro comPosilus est uo prologus primi, Ommunis liborum oditio verisimilis fiat et om- probetur. Quam quam fieri potuit, ut uno Vel duobus men- sit,us post oditos priores libros oras daretur tortius. Undo dixerit quispiam Horatium ad pol mirum carmen libri II. 20. , Non usitati' ' scribendum impulsum esse. Nequeunt tamen haec onmia videnter demonstrari. Sufficit tenuisse, tres arminum libros ad a. usque v. c. 73 I. certo consectos fuisse eosdemque rerisimile esse sub idem tempus uno volumine in tres partos diviso in lucem prodiisse. Utcunque amon edendi ratio fuit, non ita multo post consectionem Horatius Caesari Augusto novam sylloge misisse videtur, ut patet sex epistola I, 13. jocose ad Vinium Asellam nuntium seripta. Qui cum signata Polumina per i vos, flumina, lanas ad imperatorem pers=rre juSSu Sit, X villa Opinor Sabina migravit Romam, ubi tum Augustu ex Hispalii redia versabatur. Ea autem aetate quoniam Saepe aegrotabat, non solum in Hispania sed etiam comae graviSsimo morbo correptus
paci post aptissimum orat quod Horatius abollario suo inculcavit monitum V. .: se Augusto redde Signata volumina, Vini, Si alidus, si laetus erit, si denique OScet.'Anno 32. viedio Augustus rursus seliquit Romam. Qua
possint culos aures iue notari Caesaris v. 7.). -
77쪽
de re illo tempori tiae iii lyrica V Dusini Oeta Parmina Ronialiorum et ipsius imperatoris auibus dudum ritu suisse recte mihi iudicare videor.
De tempore quo liber Pist0larum prior scrii,tu, et editus fuerit.
Quod a lyrici earminibus 13angendis et quolit,c luS lioetico Horatium avocavit - aetatem dico Senectuti propiorum et juv0Dili ardore destitutam mentemque et voluntatem immutatam, idem ad tertium eum voluti gradum OeSisadduXit, ad epistola Scribendas. Quarum argumentum cum maXimam Partem in rebus seriis et gravibus positum Sit. ita quidem, ut in prologo recte potuerit auctor dicere, Se, quid verum, rectum atque deeen Sit, Die quaerere, et quae promi ta ad Sum Sint procurare eumque ipSiu POetae tristior subinde et morosior animi 1seeti e his Poematis quaSi emergat, quam qua, dum melica ScripSit, SUSsuerit veri admodum similo si cum absolutis demum lyricis libris i. e. post annum . c. 730. ad epiStola Seribendas SeS uccinXisse. Et si in singultirum aetatem inquisiveriS, nullam invenieS, quae ante eum a certo Scriptusit. Nam quod iretinui . in quaest. p. 34. PiSt. I, 2. a. 727. Ortam esse Statuit, potest quidem verum DSSe Sed nequit probari argui uentis. Quare rectius fortasse duodecimam Dul rosiciacentcm- Ouinium primam diXeris, a. 730. vel 31. Xaratam. Sed haec omnia non magis certa Suni,
quam quae de nomine et ind0l opistolarum instituuntur
78쪽
omen culin utrui ab ipso oratio libello inditum sit, an graiuuiatici debeatur, non liquet. Quamquam illud
quidum probabile sit epist. 2, 2. 22 q. ubi ad Floruiu Scribit: Diaei me pigruin proficiscenti tibi, dixi
Jurgares, ad te quod mistola nulla Veniret. , poeticam opinor epistolam intelligens, siquidem Florus , ut v. 24. Oeet, etiam carmina promissa frustra XSpectabat. Praeterea epistolae Sermonum nomine insignitae fuisse Videntur quippe quo uota Suetonius solum in vita usus eSt, sed ipse etiam Horatius in epist. 2, 1. 250.:
Repente per liuinum quam re componere geStaS ).c mea quidem sententia in epist. 1, 4. I.: Albi nostrorum sermonum candido judec ). Eclogarum nomen Sueton solus in vit a. 13. d. Ricliter. Ρ. 59. Surpavit in odicibus non invenitur ). De indole autoni o propria epistolarum natura non possum milii temperare quin pauca Saltem di SSeram, tamen ut, quo su Siu et accuratius hac de re alii diXere, eo ego
dicam praecisius. Miu est X quo h0inines docti de diserili Verba haec sunt , , Scripta qui leni ejus usque de I robavit, mansura lue perpetuo opinatus si ut non modo saeculare carmen componendum injunXerit, sed et Vindelicam victoriam Tiberii Drusique, Pri, ignorum suorun , eum lue egerito, ropter lio tribus carminum libris e longo inter allo luartum addere post Nermorte Vero lectos quosdam nullam sui mentionem habitam ita sit questus net. Fuerunt qui haec ad Satira referrent in quarum libro Pium nuntacta esset honorifica Octaviani mentio in his est Heliaduri . p. 230. Sed epistolas intelligendas esse uni ex tota loci cohaerentia in qua de seriore tantum aetate agitur, ii in X vel bis sequentibus: .EXPreS- sititue eclosam. iijus initium est Cum tu sustineas. ' colligi putest. cf. interpr. apud Richt. it. Suet. p. 2 sq. - Caeterum in Pist.2, 1. . Si longo sermone morer tua tenipora, Caesar. l recte seritionem intelleXeris totam episto hun. 2 Passov. vii not. 151. 3 cf. eich. de Var et Cass. p. 238.4 cs. eich. p. rel. P. 20.
79쪽
mine Sermoimili et Epistolarum disquisiverunt ). Quod quemadmodum alii in alia re situm esse eristimaruiit ita suere qui ullum Omnino esse praefractu negarent. Horum in numero Omen Suum rositetur ei hortus, elegantis judicii vir et Ximiae do trinae. IS adeo non Xternam epistolarum Ormam curat, ut in prolusione demorat et P. anno 1S26. scripta non solum fictas quasdam Ss Statuat I, 7. 11. 17. Ι 8.), sed persectissimae etiam Satirae naturam rae Se ferre UStimet et istolam libri I. 19. A quo ego judicio nou mltum me abliOITere profiteor, tamen ut hac quoque in re in intermedia via longe mihi videar tu-itSSime procedere. Nam quamquam inter quOSdam Sermones et epistolas non forinae solum sed etiam indolis illerentiam esse concedo primariam tamen in forma sitam esse, et diversam indolem On e diversa utriusque OeSiS natura, Sed ecimnmtatis 3Oetae studiis et uim assectionibus vitaeque modi deducendam esse persuasisSinium habeo. EX mea igitur sententia Sermones o Epistola ad unum idemque Oesis genus Dertinent, tamen ut et in forma et in indole tres Persectionis si adus agnoseam. Et primi quidem limites ipsa satiricae oesis rudimenta constituunt, quae in libro Sermonum I. contineri vidimus. A quo eXimi distant libri II Sermones, qui numeris, elocutione ac compositione et ei sectiores Sunt quam Priores, et ramatica sorma novo veluti artificio novam induunt et singularem iudolum. Superat tamen hunc alterum gradum tertiuS, in quo epiStolica oesis St. Haec eadem ratione a Sermonibus forma Sua dissert, qua rammatica sua liber Satirarum ΙΙ. a riore, ita ut epistolica forma calcuus tantum pedestris hujus et depressioris Horatianae Oesis naturani mutet, quatenus utriuSque Sermonum voliuilinis indolent dialogus. In primo Stadio octa X sua ipsius crSOHRPleraque refert, in Secundo tecta quasi auctoris erSOna reserentis actoris partes agit, in tertio denique intermedia PiStolae Orma usu una et Suam et aliorum Personas in
80쪽
scenam quasi producit. Proinde et Ortalia consornutiamque epistolicam poesin o Satirie dico et Ommunem Sse utriusque indolem. Quae quidem in eo quaerenda est, quod non RomaDOrum Solum sed ipsius etiam Horati tota vivendi ratio, mores, studia, eonditiones veluti in tabula d pinguntur et ita depinguntur, ut Sinna et jucitrida et idonea dicantur vitae. Quemadmodum igitur poeta in Sermonibus ridendo et ca .figando perversorum hominum Studiorum corrector fuerat, ita in pistolis amabili philo- Sophia et aequalium pectora et se ipsum saluberrimis praeceptis conformare Studuit. Atque hoc primarium ei fuisse consilium in conscribendis pistolis, neque Orma earum indolum a Sermonum diversam fieri, plures ob cauSsa defendere USim.
Etenim quamquam plurimas epistolas vere iis, ad quos Scriptae Sunt, redditas esse concedo, Horatius tamen tantum aberat, ut illos solos certiores saeero ollet, si quid esset quod Os Seire aut sua aut ipsorum interesset '), ut
in singulis seribendi jam de editione omnium cogitaret. Id luculenter apparo indo, quod Augusti laudes quibusdam epistolis paene intrusit '). Quin antequam liber emissus
esset epistolae singulatim in aliorum quoque liominum manus pervenisse videntur, Si qua fides verbis in epist. 1, 20. .: Paucis ostendi gemis, et communia laudas. , ad quae bene provoeat Masson in hist. erit. Om V l . 170. Ol. h. cindo rimarius plurimarum finis est aut ut philosophiae studium commendetur et laetium aliquod instilletur auribus ), aut ut uno intor poetam et jus sautore S, Maecenatem Otissinuam et Augustum intor edat ratio, ea vulgo ob oculos Onatur. Quare non Drom 'ndum est, quibus scriptor pistolas dicarit nec magnopere labO-6 Verba Ciceronis in opist. div. . . 7 CL epist. libr. . . . I, 9. 12 23 - 13 - 16 27. 19. 6.