장음표시 사용
21쪽
ILM notest proprio marte M ingenio pertingere Creatura, ad quod seled Lrequiritur magisterium ciuinum, reuelatio diuina, Unde patet conse- tio illam esse super naturalem Maior propositio .videtur cui dens, quia omnes Theologi distingssunt doctra m sacram a naturali per hoc, quod illa non polliticiri nisi per reuelationem diuinam,naturalis verb poisit. Ninor etiam pater,quia quaelibctvisio Dei,est vιsio totius,quod eis Deus adeoque est visio ipsius visonis Dei, i haec enim Deus eli , quia quacquid est in Deo eli Deusὶ sed haec visio, qu Deus se videt non potest iciri, nisi
Deus velit illam libere manifestare,& hoc est Deum loqui, S reuelare . Vnde patet visionem Dei, esse liberam Dei mam testationem de aliquo quod non potest naturaliter, & proprio marte sciri, adeoque esse supernaturalem. Quae ratio non solum probat de stibstantia intellectiva creata actu existente,sud de qualibet possibili. Semper enim eadem forma aresumen modi demonser breur necessariam esse reuelationeni di vinam, ut videatur Deusinc proinde neminem posse proprio ingenio, & marte scire seu videre, quid sit Deus prout est insi.
36 Consi,nat rationi praecedenti testimonium illud Pauli, quae sine
Dei nemo cognoscientsi piritus Dei, quo indicatur necessiriam esse diuinam reuiamonem, Vc vadoatur Deus proud est 4n se: quid enim magis
Dei,quam Deus ipse & Trinitas. . vli . - . 43 listerea si alicui Creaturae esset naturaliter debita visio Dei it vel
eciam sunt imi Creatura potest esseurrasitvryaut persuas naturaIes Prisrietates Viue is zΑctus etaim vitalis requirit duo, primo ut si perfectio ab intrinseco seu ab ipsa natura non mere patitue si habente. Secundo ut non sit a deter Inatione stan erantis ipsam ; has vero conditiones nulla Creatura potest habere per suam vitentiam, aut naturales proprietates,nam cum quaelibet Creatura ex eo,quod sit creata, mere patitue se ipsim habeat,& ad naturalem proprietatem determinetur a suoi iactore, sequitur euidenter nulli naturae creatae, & nazurad proprieLati posse conuenire utramque conditio nem essentialiter reqhisitam ad vitam at alem. Vtraque ram hin; condiario conuenit Nainis Diuinae, quae cum per se ipsam si ase,seu a nullo alio, meque mere patitue suam Poriectionem essen ualem habetui ueca deter
set Et licet cuilibet Creaturae rationali debeatur beatitudo naturalis supposita Innocentia, quia quodlibet sertur magnoimpetu in suum mnem proprium, in quo quiescat: Hinc tamen non sequitur naturaliter posse deberi naturae rationali Creatae visionem Dei, alioqui deberetur alicui Crraturae tanquam beatitudo naturaliter dctata viso Dei sacproinde illa visio ex inclinatione propriae Natunae esset necessaria ad depellenda austriam, & dolorem ktarnum; ad quod amissio naturalis' beatitudinis
22쪽
induciet Deu sergo visus respectu Naturae potentis videre naturaliter ip- 'ium esset bonum necessarium ad depulsonem Miseriae, & doloris, & noesset cuilibet bonum sitfficiens, & plusquam sulficiens, neque haberct rc- peetu cuiuslibet esse bonum deliciosum, idest Maius illo, quod requiritur ad depulsionem doloris, de Miserian. Hoc vero patet esse absurdu: Ratio
autem huius est, quia bonum necessarium tantum ad depulsionem doloris est vile bonum, fundatur enim in indigentiainc est tale, ut dolorem asserat eius absentia, Vnde proprie debetur seruis quorum telicitas consistit in carentia doloris. Bonum vero deliciosum est ultra indigentiam, & est tale cuius absentia non assert dolorem, sed tant umparit gaudium praesentia. Bona ig itur, quae sunt multum necessaria vilia sunt. Ita sensus tactus vilissimus, quia maxime necessarius ad vitanti. Oculi nobilissimi, quia parum necessari j : hinc homines viliores Angelis, hi enim tantum contemplationi seruiunt, illi vero etiam necessitati v tete . Naturaliter igitur tantum beatitudo naturalis debetur, quia naturaliter non debetur , nisi beatitudon cessaria cui s carentia afferat dolorem hoc enim tantum Natura dat quod debetur seruis, quales nos naturaliter sumus. Ne itaque di. camus De uni visum in se esse vile bonum , quale est omne bonum notia
deliciosum sed solum Necessarium ad depulsionem dolora, dcbemus dicere non esse naturaliter debitam alicui intellectui creato visionem Dei,
propter indigentiam ; eo enim ipso esset necessaria ad depellendum do- aliqui beatitudinem supernaturale
esse bonum necessarium, eo uincia oleiacira αδ lianc Beati cudinem Uche m
ter doleant. si illam non assequantur, & damnati de facto dolent ob iacturam voluntariam boni supernaturalis. Nam damnati dolent obiacturam boni necessari j, non secundum se,sed neces Iitate imposita a iusto Iudico. Eleuatig vero ad beatitudinem supernaturalem, non assert dolorem talis beatitudinis amissio propter naturae indigentiam, sed propter spem acquisii pernaturali, sicuti doleret, quἰ diu mira ns cess,rium ad vitareti
illum cum aureo mutaret,& deinde aureum amitteret absque eo quod Iulium rec eraret.
o Imo hinc duplex nascitur argumentum pro nolira sententia. Primo quia tantum gaudium debet asterre bonum naturaliter debitum si
possideatur, quantum dolorem agerret, si amitteretur. Bonum enim naturale, & malum contrarium proportionem seruant in molestia &Iucunditate. At vero hoc est impollibile respectu beatitudinis supernaturalis, qui ,. dolia aeternus nulla habet proportione cu gaudio talis beatitudinis, scper enim h e maius est vi ratio est, i a beatitua uernaturalis habet ero obiecto Acinali infinitu bonii visu in se, Deu scilicet,ia respectu danatiniiquam obiecta formala erit bonu infinitu, cu inter poenas damnati haec
Vna sit ut nunquam possit summe Deum amare: Et licet peccatum mor tale
23쪽
tale sit malum, quasi infinitum, nu*quam tamen est tantum malum iquantum bonum est Deus. Quare hinc fit malum possibile in ordino
naturae, semper esse maius, quam bonum in eodem ordine , quia nullum bonum naturale est latum bonum, quantum cst malum peccatum m Or-rale. Contra vero in ordine supernaturali, semper maius est bonum oblo-ctum, quam quodlibet malum possibile: ex quo patet euidenter non posse beatitudinem supernaturalem esse naturaliter debitam . 1 Secundum argumentum, quod nascitur est hoc, quicunque vide Deum, illum amat amore cli ritatis; Charitas vero ex vn parte amat si nemodo,& ex alia quiescit in voluntare Dei. Ideoque beati tanta visione quiescunt; at si Creatura, aliqua naturaliter videret Deum illum ama ,ret sine modo, & non quiesteret in voluntate Dei. Vnde doleret si non infinite amaret. & infinite videret; ex eu enim quod ille amor esset natu'ralis non posset quiescere in voluntate Dei, nam ideo Deus ut Author na rura: dat tantum, quia tanto gradu est contenta natura: Quare si illa Creatura natVraliter videret, & amaret ut supponitur, doleret nisi videret
amaret infinite quatum scilicet potest amor ille sed hoc nunquam possςx quia non datur visio infinita . Erso semper doleret quod est abiurdum
4 α Ex hoc autem , quod ultimo diximus optime deducitur secunta Ratio implicantiae visionis Dei provomens ex indignitate natura ,haec au cm indignitas potest multipliciter declarari, Primo quia quI Deum, vi des debet habere summa charitatem, illumque summe amare sempossibilςςium. Ust quin Summe ametur id, quod videtur summo amabilo scd quaeli t mriona Ha ---st i .h i , I charita e , quias haberet naturaliter charitatem, cum Charitas ct virtus iuxta Paulum omnia credens, omnia gurans, posset etiam naturaliter habere sdem, &spem, quae euidenter siperant vires naturales praestantia enim fidei est, ut eam habens credat, quae sunt supra rarionem natura m , &per spema I heologicam aggrediatur quis bonum supra suas vires: innixus tantum auxilio diuinin unde patet quamlibet personam pure creatam, esso indignam visone Dei naturaliter. Licet autem in Christo reperta fuerit charitas sine fide formali,suit tame in illo fides aliqua radicatis, quae sufficit alis scilicet affectus ratione cuius haberet fidem, nisi esset unio hypostatica, B: visio ini; Vnde patet non posse dari charitatem sine fide, & spe aut singvirtute illis utendi. quas ostensum est naturaliter implicare. ηα Sed qnia videtur certu,quod qui videt Deu debeat habere charitate optime explicatur alio pacto,indignitas naturae ad visione Dei,quia cu probpriu sumae charitatis sit sum offerre Deo λ erit etiam proprium charitatis
offerre illi naturam Dei ficatam unione hypostatica, seu subiicere Deo aliquam personam, quae ob eandem naturam cum diuina sit lisera ab omni subiectionet Sed quaelibet persona pure creata est indigna hac subie otione , qua tantum est dignus Christus, quippa qui habet naturam Diuinam, di personam liberam ab omni subiectione. Vnde patet quamlibet personam Disiti sed by Corale
24쪽
personam pure creatam essem dignam Charitate: Quod autem proprium charitatis sit octrre Deo, ut subiectam personam liberam ab omni subie .ctione patet, quia Christus habuit habitum charitatis, eiusdem rationis cum nostro, di tamen subiecit Deo suam persenam, quae ut pote diuina erat libera ab omni subiectione. Probatur vi inrius indignitas naturae ad visionem Dei, quia si esset digna naruraliter videre Deum ,hoc esset per operationem pericistissima; eo qWod beatitudo naturalis, cum sit optimum naturale, debeat esse illa , ad quam natura adhibet omnes suas vires, & operatur quantum potest: Sudqu do natura adhibet omnes suas vires, tunc pit magis inepta ad visione Dei I suia tunc adhibet omnes suas vires quando operatur eliciriue, &Obiectives Creatura enim non solum potest intelligere,iis se ipsa intelligem concurrente ipsa tamquam obiecto Armati in sed talis opetratio, seu cognicio pendens a concursu elicitivo. & obiectivo creaturae ust aenigmaticaxςspectu Dei, quia no illum videt prout est in se, sed tantum in Creatura, προ Patet naturam esse indignam visione Dei, cum enim summe ex si
operatur tunc est magis inepta .
1 Verum quidem est, quamlibet Creaturam esse dignam beatitudi naturali, quia ex inclinatione, quam habet quaelibet ad suum bonum , Vt dolea si illud non habeat, prouenit dignitas ad negationsim mali
Q sep Muia riui irae, si non eompensetur ira autem maior est, ubi minor p Nitzntia compensationis, ideo multa in foeminis, ubi nullae ad compensanduviresia lilia ui Deo, in quo sim ma potentia compensationis Onςrς V
m, quis dat natura,vt quaelibet quaerat paeem , t quae definitur a Cicerone tranquιlla Libertas & ut concorde t cum ccereris naturis intelligentibus
Pro nil dignitas ad praemium huius concordiae. In quo consistit beati-
indo naturali , ne alioqui daretur onus sine honore a quo refugit na-
indignitati cuiukuq Creaturae ad visione Dei,na vel talis Creatura esset
peccabilis,vul impeccabilis, si esset peccabilis esset indigna, quia dignitas ad
Visione Dei, esse debet eximia, adeoquepropter suam excellentiam debet Iepcrim in aliqua sanctitate eximia, quae sit incompotlibilis cum peccato mortali, uti est gratia; dignitas vero naturae, quia sne sui destructione Potest admittere peccatum mortale non est sussiciens ad visionem Dei , quae ut potes,mmum bonum requirit praestantissimam sanctitatem Si vero illa esset impeccabilis, neque esset digna visione Dei,quia aquaelibet dignitas debet sundari in aliquo Iure, de Ius in aliquo quod sit
proprium. Illa vero Creatura si esset impeccabilis nihil haberet proprium. No enim no habemus aliud bonum proprium,quod relinquamus propinrDeum nisi peccatum ccetera nempe bona, Dei sunt in quod peccatum Licet, non sit vere bunum , est tamen bonum imaginarium pro quo p isiuinu relinquere iacet imprudenter beatitudinem veram , re quod suiscit ad
25쪽
cit ad hoe ut aliquid demus pro Deo ; Unde patet, quod si illa creatura esset impeccabilis, nihil haberet proprium aestimabile, quod daret pro Deo, aut pro illo relinquetret, adcisque nullum prorsus haberet Ius, de dignita
8 Ita si insans charitate praeditus rapiatur in Coelum erit dignus vi sione Dei ; Quia licet non reliquerit peccatum, adedque nihil dederit, est tamen spoliatus libertate proxima ad peccandum, ut Deum arterne amet, quod sussicit ad fundandum Ius compensatione dignum, nemo enis debet spoliari libertate sine compensatione praecipuξ si spoliatio fiat tria gratiam alterius, ut esset in caci nostro. 9 Imo binc desumitur ulterior ratio pro nostra sententia , quae hoc pacto poteth formari . Gratia habitualis . Charitas, & visio Dei, sunt dona debita naturaliter soli Christo , aut personae diuinae assumenti naturan creatam, ergo non possunt esse connaturalia ulli personae pure creatae,ali 'rui esset etiam debita vitio hypostatica . Antecedens patet, quia cum pςr ona pure creata sit naturaliter serua, nunquam erit naturaliter digna bo nis, quV excedunt conditionem seruilem , 5: sunt propria fili j; sed dςspo' satio cum Deo, de illius filiatio, quae habentur per gratiam,& Charit xς superant conditionem seruilem, dc sunt propria filii, unde patet illis Cis indignam qualibet personam pure creatam, S: esse dignum tantum Chri stum, aut aliam personam diuinam, quae assumendo alienam n tur m subiiciat Deo personam liberam ab omni subiectione. I Q Optime aurem debetur visio Dei humanitati unitae personae diui
nae , quia qu*l ex minxiaω- agnoscere dignitatem suae
personae ut illam aestimet, ergo humanitas Christi etiam debet agnoscero suam personam, sed non potest cognosci illa persona absque eo. quod cognoscatur clientia durina Ergo haec etiam debetur: Imo filius naturali, Dei debet videre faciem sui Patris, illumque amare amore naturaliter so si filio naturali possibili; ideo datae sunt a natura diuina, ut dotes propria humanitatis Christi gratia virtutes supernaturales, S lumen gloriae N licernatura diuina potuisset per se et sicere hunc amorem dc v. sionem Dei i humanitate Christi, tamen ut Christus praeberet se nobis exemplum vir tutum univocum debuit habere virtutes sibi soli naturaliter debitas,& no bis communicabiles supernaturaliter ex qua communicatione charitatis di aliorum donorum euadimus nos fili j adoptiui Dei. 3 1 Sed ex hac adoptione aliud pro nobis conficitur argumentum,tum,
quia adoptio nihil aliud est,quam assumptio in locum filii personae,quae sit
extranea a naturali coniunctione & a Iure ad bona fili j, tum quia bona , uae sunt debita filio naturali; vel adoptiuo fili, naturali sunt naturaliterebita, adoptiuo vero tantum ex beneficio, seu supernaturam, de licet ilia nobis adoptio Dei,no sit per modu fictionis,ut in humanis est enim vera filiatio,sicut esset vere luciduς lapis,si illi accide taliter tame daretur lux sOlis,no tame hinc fit ut no sint super natura bona,quae datur filio adoptiuo 3α Inter
26쪽
si Inter alias autem rationes, quibus probatur implicantia visioliis Dei naturaliter,non tenet infimum socum illa, quae sumitur ex desectu potentiae; Si enim posset aliqua Creatura naturaliter videre Deum quantitatem visionis determinaret ipsa natura intellectus, & obiecti torma litem, i ed est impol Iibile, ut visio Dei determinetur ab alio, quam a volu tate diuina; unde patet consecutio. maior probatur,quia scmper in operatione naturali ab inaequalitate operationum desumitur inaequalitas causserum , sicut in bilance ab inaequalitate inclinationum inaequalitas ponde xu declaratur,& effectus naturalis in hoc distinguitur a supernaturali,quod naturalis determinetur ab ipsa natura oc obiecto, nullo modo expectando voluntatem Dei quae determinet; cum Deus in naturalibus concurrat ratum per omnipotentiam nihil faciendo ex parte potentiae,quando ad essectum supernaturalem, requiritur semper volitio aliqua diuina constituens Principium potentiae, de determinans quantitatem effectus. Supernaturale enim ex definitione Nazia naeni est impossibile per naturam, & Vo lenti Deo psssibile; unde patet quod si visio Dei sit eflectus naturalis, Vesupponitur illi Craeaturae , debebit illa dederminare quantitatem vi
3 3 Quod autem implicet, quemlibet intellectum creatum determi- re quantitatem visionis probatur, quia omnes intellectus ad hunc effectum sunt aequales quaelibet enim natura intellectualis creata potest seria Deo aeque sancta per unionem hyposticam ideis infinite sancta,& digna, δέ
quaelibet potest oleuari adaequalem visionem,&amorem non enim ad huc
esseclum plus potest natura Angeli, quam hominis, alioqui melior escipersona diuina Angelus, quam persona diuina homo bonitate sanctitatis, α dignitatis ad visionem Dei, quod est absurdum. Deinde neque delet- minatio potest sumi ab obiecto, nam obiectum in hoc casu est infinitu, unde cum intellectus, quia ex natura operatur, iaciat quantum potest, &obiectum sit infinitum, visio deberet esse infinita. Sed haec implicat,quia semper Deus potest dare maiorcio , & maiorem visionem: Neque restat alia rario determinandi, ut at stantia localis, aut aliud impedirncntunia , quia Deus propter immensitatem est infinite propinquus,& potest omnia impedimenta tollere:vnde patet determinationem visionis haberi tantum ab arbitrio Dei, adeo ue non posse illam visionem esse naturalem. 3 4 Licet autem tum Deus, qui est persectissimus, & summus; tam sensus, qui est Imperfectissimus,&infimus possint videre omnia,&sing la sua obiecta, neque ex hoe sequitur posse soc etiam intellectum, qui ea medius. adeoque posse videre etiam Deum; quia intellectus nunquam poterit Videre casum suae non existentiae, adeoque nunquam poterit singula sua obiecta videre, Ratio autem totius est, quia videre omnia,&singulara
obiecta potest fundari in aliqua perfectione simpliciter simplici communicabili Deo, & sensui, non vero intellectui creato; Res enim inferiores temper habent aliquem gradam persectionis simpliciter simplicis incom
27쪽
municabilem Enti superiori, de eommunieabilem tantum Deo,adeoque , nunquam poterit de manstrata dari potentiam naturalem in Creatura ad
. 3 3 Pinest igitur videri a Creatura tantum supernaturaliter Deus, sed nullo modo poterit videri per similitudinem aliquam Creatam,quare implicat contradictionem species impressa Dei. Primo quia de ratione sp ciei impressae est supplere distantiam obiecti, quod potest distare vel loco
vel tempore, Vel per negationem, concursus obiectivi, dc motivi essicie tem perfecta essicientiat Deus autem neque potest distare loco, quia est immensu , neque tempore , quia aeteruus, neque potest non concurreret obiective, quia est obiectum formale ,&causa immediata visionis, cuiua
omnis formalitas, & persectio est a Deo, in quo omnes perfectiones sim plieiter simplices continentur.3 6 Nςque verum est possie Deum delegare suum concursum obiecti uum Creaturae: Qilia omnis visio habet aliquam persectionem simplicister simplicem communem tantum sibi,& visioni, qua Deus se Videt. V de cu nulla Creatura possit illam persectionem habere, patet nulli Crς 'turae posse suam concursum delegare. Neque valet dicere cum Va qu D. Tuomam non negasse speciem impressam, quae non sit simili ud obiectiva. tuam species impressa semper est similitudo obiectiva, & an tum differt ab alijs similitudinibus, quod illae solum ostendant praedi xa communia sibi, de obiectis, species vero ostendit praedicata prop obiecti.
37 .ςςunda rati , D. Thomae. quare implicet species improssa Flla est, quia natura creata a steri ab increata ita eo quod sit imperiecta in ratione
intelligibilis, adeoque compleri possit per i peciem an pressam, per quas Angelus superior e. g. melius eognoscit Angelum inseriorem , quam hic cognoscat se ipsum, sed Deus seu n, tuta Diuina est magis intelligibilis se
sola, qnam per aggregatum resultans ex Deo & Creatura , seu ex Deo dc specie; quia hoc aggregatum includit aliqua di imperfectionem qua calet solas Deus. Vnde non solum intelligibilitas Dei non poterit augeri per speciem,sed ii ita intelligerctur, erit cognitio aen gmatica, quia per Creaturam, & sic per defectum.1 8 Denique Essentia Dei continet eminenter in se quidquid ab intellectu creato nasci potest, Undὸ patet non posse repraesentari per specie Esse tia enim diuina potest repraesentare omnes veritate S co inge .eb oppinsitas in sensu diuiso. Species vero nuqua potest represetare negatione sua qua potest solus Deus;Unde cu potius obubret Deu,patet illam irr plicare Is Lumen gloriae licet determinet indifferentiam incellectus ad obiectum non est tamen species impressa, quia non determinat ex indi- sentia obiecti neque perfecta determinatione obiectiva, relinquit eninia indifferentiam ad vide sum hoc, vel aliud decretum , & ad rationem spe. ciei impressae requiritur vis determinatiua proportionalis naturae obiecti
28쪽
Visio autem ipsa est verbum Mentis sumpto verbo in eo sensu, quo significat terminu productum per actionem intellectivam : No videtur enim concedendum visionem Dei esse meram actionem, sed dicendum est habere terminum distinctum, eum quia visio est magna Πrsectio, quam non dicunt modi s qui sunt paruae en states , dc opportuid ita eos esse, vePerfectio effectus non tribueretur ipsis, sed causse ) tum quia si esset me-xa actio,visio Angelica esset essentialiter dii similis humanae, quod est tal- sum .iPariter eadem visio est species expressa, si spec es expressa sumatur Pro verbo in priori significatione, Si vero sumatur pro similutine obiectiva podente facere, ut per reflexionem adactus melius videremus Dea,vrout ost in se, neque est species expressa , quia quodlibue creatum obumbrat persectionem Dei 6o Implicae etiam species quidditatiqa ,&abstractiva Dei impressa ,
vel expressia, quia vel cognosceret Dei uxillentiam, ita ut essentia cogntiationis Dei pederet ab existetia Dei,&sic non cognosceret abstractive; quia actus imaginis caret dependentia ab existentia Dei. & est indifferens ad eam asta mandam, vel negandam: vel ita coἶnosceret v L non videret cxi- sentia in Deo,&cti no exiliore in Deo sit delectus,&Deus inlinite distet aquolibet desectu confunderet Deum cum aliquo infinite distant a Deo, adeoque non quidditatiue cognosceret, qu0d est contra lappositum . po-ἔest quidem cognosci Deus. licet non cognoscatur distincte haec Creatura, quam pol si facere Deus, Quia haec Creatura di istinguit ar realiter a
Deo, Alexistentia Dei est omnino idem cum Deo , . Deum en .m e i , di Deum ex stere idem salit: Unde non cognosceretur Deus, nisi cognosceretur ipsius exilientia.
61 Implicat oculam corporeum, seu quamlibet potentiam sensitiuae videre, seu attingere Deum, quia potentia senstiua nunquam potest intelligere; videre autem Deum est intelligere , Qui erum vidcc Deu . , Poteit cognoscere omnia aliqua ratione in Deo , hoc autem. iam ult in . relligere: Rat o autem quare potentia tensi tu . non P0test inrclligere, caest, quia intelligere est dare uniuersi liter spiritualitatem quandam intentionalem obiecto, quam spiritus recte potest dare cum in se sit si iii tu alis ; Potentia autem sensitiva non potest et nemo enim dati, quod non habet, dc ipsi non est spiritualis: cx hac.cadem ratione fit potentiam sensitivam non posse sacere vllum uniuersale,quia facere univcrsale est dare unitatem, & indiuisionem obiecto, quod non potest potentia corporea, quae sicut in se est diuisibilis, suae operationi non potest da. Te indiuisionem, sed tantum diuisionena, quam in se habet. 62 Probatur deinde . quia potenti ensitiva deternunat sibi obiectu, sicut nutritiua alimentum . ex quo implicat courradictionem nutritiuum esse aliud quam alimentum conuertibile in substantiam aliti , Quare sit cui implicat contradictionem, aliquem nutriri substantia diuina, ita etiaimpliciu oculum videre Deum, visibile enim est, quod est lucidum se a
29쪽
coloratum: praeterea si posset oculus videre Deum posset etiam.Lapis auu corpus mortuum s eadem enim est repugnantia , aut non repugnanti a cum neutru possit naturaliter attingere Deum ὶ Sed sit daretur haec potentia debuisset talis visio dari corpori Christi in triduo mortis , quippe . cui propter unionem hypostaticam debebatur omne bonum possibilo. , hoc autem implicat, quia Cliristus non fuisset mortuus, & diuinitas potuisset seruire loco animae, quod est haereticum et patet ergo a Primo ad yltimum implicare oculo corporeo visionem Dei.
6 3 Potest hoc denique probari , causa finali, quia sensus particulares,
sunt ordinati ad seruiendum sensui communi, sensus communis phanta, sae, Phantasia vero intellectili, ita ut semper posterior cognitio sit melior,&cognoscens obiecta in actibus potentiae inferioris melius, quam ipsa , quia magis reducit ad unitatem plura: Quare si oculus videret Deum, , sensus communis melius videret in oculo, &se phantasia melius in sensa communi,& melius intellectiis in phantasia: Hoc autem implicat, uia implicat Deum videri in aliquo creato motivo; hoc enim est videre Deum, non prout est in se sed aenigmatice praeterea sequeretur etiar oculos videre ut est in se , & intellectum aenigmatice, quod totum implicat. 6 3 Intellectus igitur creatus, duo dicit, Primo potentiam vi donia Deum propter connexionem, quam habet eum possibilitate illius visonis, secundo im eos sibilitatem videndi Deum naturaliter, seu proprij viribus: l linc fit intellectum ad videndum Deum indigere semper id mi Πς gl xta, siue habitu, quodam supernaturali, qui eleuet antellectum N augeat virtutem ad Iu c, vi buli quod non poterat prius , dixi Ut ώgeat mi tutem intellectus, quia Iumen non requiritur, ut sit tota rati agς di, sed tantum ut ad uiuet intellectum, qui debet necessario concurrer ad immediatum concursum visionis debet enim dare visioni vitalitarς spiritualem Iepraesentativam, quam non potest illi dare lumen gloriR,sς habitur ille supernaturalis, tum quia ille, neque est intellςnio actuali ,Πς quς pol Cn. intelligere, adeoque continens talem vitalitatem: tum quia a tio intellectiva debet immediate procedere a principio intellustiuo , V p xςnto intelliῖere, scuti calefactio oritur immediate a virtute calefacti
uJ, Iri factio a frigefactiva, quae sententia probatur emplo .cti odi i Vpς Πῆ ursis Liberae ad quam nos adiuuat Deux: Non enim adiuua ζ ii num pςr se aliquid non agdiet tuita illa Verba Augustini ad ill0
Ium agit: Verba sunt D. Augustini. Τsi '00 xςquiritur tamen lumen stloriae, ut species imp sia h Rς enim , Nplicare ostendimus supra sed tantum, ut determinatiuum qu R ua qRδm 1ntellectus, ut pote inde terminatus non potest per se dς ςx min- ς sintellectus etiim visioni dat tantum vitalitatem spiri u Jςm Uxci imR , quam falso etiam actui abunde largitur & ut betaxud pyψ
30쪽
ZIueniens a tali visione sit felicitas aliqua gloriosa non verti sortunata: vocamus selicitate gloriosa, quae Prouenit ab intrinseco,ieu a propria dc pcr fecta virtute; fortunata vero illam,quae ab extrinseco accidit, & non ex m-trinseca virtute; quare Ut viso proueniat a virture perfecta intrinlccata,
adeoque sit se licitas gloriosa, datur lumen gloriae ultrinsecum intellectui,
Potest' m de potetia absoluta dari visio sine lumine glόriae, sed
Iuc no esset felicitas undequaq. perfecta, utpote no prouenae Sab Intr. nie-ca de persecta virtute .sed neq.posset dici, quod no esset beatitudo,quia est et
capax proueniendi ab intrinseco quod sussicit, dc tantii per accidens no proueniret; ex eo scilicet, quod Deus vellet non dare lumen glotiae; unde esset tota beatitudo iuxta voluntatem Dei in qua quilibet beatus qui cicatsi uendo in illa tuam selicitaxςm ri ἰ aiano Omnes Beati saltem ratione aliqua generali, Nnon confusa Ideit non exposita errori vident omnia possibilia in Deo, sicuti enim beatus possidens Deum, ut summum bonum potest contra illum p
quia non summe amaret. Ita nullus beatus possidens Deum, visum
mam veritatem , potest errare circa praedicata in m eca Dei, quia errarct circa primam veritatem. Hinc sequitur non posse Beatum errarCreaturas, quia si circ istas erraret, erraret circa p dcata intrinlcc Dei: ex eo enim quodquis diceret, Petrus nune I s, deduceret non Dosse a Deo fieri Petrum, quod est errare in intrinsicis Dei . Potest qdem beatus nis videre actum liberum ut denominantem , lad nocest errare; solum est ignorare . quod potest esse in Reatis. Non poce
autem errare circ: contingentes veritates , quia ex hoc sequeretur error
circοῦ actum liberum intrinsecum Dei : Vnde neret Beatum non persecte possidcre Deum ut primam veritatem potentem liuerare an
68 Iti tamen omnes Beati vident omnia in Deo , ut unus mcliuS I deat. uuam alius: aaeoque sit magis beatas unum, qMana alius. Maioritas
autem & differentia visionis explicatur primo a causa ossiciente, quia lumen unius potest esse intensiius lamine alterius, secundo ab esteistu , quia ille melius videt Deum, qui ex visione plus gaudet , ac proinde - cis Deum aestimat, in quo vero consistat maloritas gaudij omnibLIS pate. . tertio potest desumi ex eo, quod unus beatus magis alii mitetur modii aliqua perfectione,qui alius: Haec persectio in Deo cosistit in hoc, Quo sit determi iratus ad vide duasse su cuiuslibet actus liberi, ut deno. AmatIS vii se ille beatus me lius videbit Deu , qui erit determinatus a lumine ad videndos in Deo plures actas liberos, ut denominantes, leu plures ter minationes liberas reducibiles tamen ad denominationem . 69 Et licet terminatio non sit percistio , est tamen maxima seriς oesse determinatos ad videndas plures terminationeς, quia ille est magibeatus, qui st magis amicus Deo i beatitudo eium consistit In am IcI