장음표시 사용
41쪽
ibo a g Is T E N TIA Diuinae voluntatis non se.
v tum ex qualibet Scripturae pagina costat, sed - probatur etiam ouidenter tum quia ratio vin
GV litiui est periectio fimpliciter simplex, eiusum enim oppositum utpote carentiam inserens libertatis est euidenter impersectio , Quo patet illam dandam esse in Deo ; qui, ut de-n, ' ' ω' monstrauimus, cumulus et homnium persectionii mr tum quia est manifestum propter nullam causam esse peccandum, & potius contςmnendum esse quemlibet Principem , & quamlibet Naturam excellentissimam, quam propter horum vel obsequium , Vel νmorem peccandum esse iovistime: agnoscimus ergo in nobis summam, obligationem&necessitatem moralem impositam nostro libero arbitrio, qua obligamur non peccare.At liberum arbitrium non obligatur nisi per et gem, neque habet debitum nisi respectu Personae, seu Naturae rationa- . lis, non enim dubet aut est obligatum lapidi, de hoc plane est euidens:Ergo euidens nobis est esse legem, di legislatorem, cuius lex propter nullam causam est violanda, & esse Per nam, seu Naturam rationalem cui ma alme, & summe obligamur: A t haec Natura non potest esse nisi habeat su
'ius Natura Diuina: Usu ergo est suprema illa volaneas , cui famia ob
gamur, ac proinde euiden ς est Deum habere voluntatum: Donique euis dens est Deum esse optimum de inflait: bonum, sed non esset optimus,&infinite bonus si carere e voluntate, quia si voluurate non posset a se infinite amari, neq ae posset ab alijs ; Ergo non eaot amabile infinitὸ &sic neque infinite bonum os Probat id etiams. Thomas optimς, eoquod quaelibet natura ime iligens, tendit intomne suum bonum t sed demonstratum est , in m pG kiemem, di intelliginterim, Ergo debet tendere in omne suam bonum Sed hoc non posset, si rareret voluntate: Quod probatur, quia inter caetera bon i liuelligenti; est bonum apparens per intellectionς mouenβ in elligens propter. apparentiam quae tribait bonitatem quanda peculiarem: Sed si non daretur voluntas, non posset intelligens tendero in bonitatem apparentiae, quia in hoc distingestur appetitus voluntarius ab Innato, quod voluntarius appetat bonum tantam propter apparentia, de qua non curat Innatust Unde patet dandam esse voluntatem ut in telligens tendat in omne saum bonum . Quod autem omnis intelligens trabeat bonum appares per intellectionem habens bonitatem ab apparetia, patet, tum quia omnia appMhendens aliquid esse bonum infert illud esse Diqili od by Corale
42쪽
e ste diligendum,quod falso inferretur, nisi vera esset haec propositio, quod
sit diligendum omne, quod iudicatur esse bonum, Ex quo patet rationem boni apparentis in suo conce Ptu includere appetibi litatem, respectu app hendentis ; Tum quia posita tota malitia naturali actionis, adhuc no prohibetur a lege, nisi adueniat eius apparentia: Vnde patet apparentiationi constituere bonitatem respectu appraehendentis, adeoque hoc e aliquod bonum naturae intelligentis: Tum denique, quia est tanta vis honi apparentis, ut etiam si falso appareat, amorem excitet s ui e Vnde cuilibet sua opinio quantumuis falsa placer, quia dum amat, credit ei veram, & bonum, sed in hoc bonum non potest natura intelligens tendere nisi habeat voluntatem. Nam cuilinet bono respondet aliqua inclinatio & appetitus: bonoaulcm falso non potest respondere inclinatio aut appetitus innatus, sed inclinatio tantum elicita: Per se autem patet , quod si bono falso respondere debet inclinatio elicita, seu a cognition directa, multo magis talis inclinatio bono vero & per veram cognitionem apparenti debeae respondςre. Patet ergo dandam illi esse voluntarem, vetendat in omne seu bonum. Posset etiam hoc idem probari ratione illa,
qua probauimus numero py.& 8o. &c. implicare Naturam Spiritualcm non intellictivam. O 2 Ex eo autem quod respectu natum inteli .gentis omnis cognitio Iudicamua sit talis, ut ratione illius constituatur a l. quod bonum appares, habens peculiarem bonitatem in apparentia, sequitur implicare quani
cunque intellectionem, quae non possit esse principium alicuius aflectus.
Tum quia omnis cognitio inici lectiva iudicativa reprasentat saltem se esse veram, quae eit masna bonitas intellectus: Tilm quia al oqui sequeretur posse admitti visionem beatificam, quae ei let ellentialiter Incomis postibilis cum quolibct affectu, atque adeo, quae csset, non esset beatitudo, quod est absurdum 1 os Datur in Deo voluntas Necessaria, qua se ipsum,& Creaturas possibiles amat. Hac autem nullo modo est virtualiter intrinsece distincta, neque ab intellectione essent ali Dei; neque ab Essentia D uina, aut ulla illius persectione essentiali, quia alioqui Essentia Diuma esset radix periecta, & adaequata virtualiter intrinsece distincta volitionis necessariae, a. liarum per tectionu simpliciter simplicium,quas non contineret lor liter ratione sui; hoc autem est absurdum; quia radix persecta & ada quata alicuius rei habentis persectionem simpliciter simplicem , ipsar persectionem debet formaliter continere ne alioqui veri ficetur ipsa dare aliquid quod non habet quod per se patet implicare. Si autem obi jciat,in nobis non posse non d. stingui realiter intellectum ab essentia, intellectionem ab intellectu,& volitionem ab intellectione ; quia volitio est ab intellectione ; haec vero ab intellectu,& hic ab Essentia: Vnde infertur dicendum etiam esse in Deo dari aliquam distinctionem virtualem intrin, sccam inter volitionem E. G. di intellectionem . Respondemus fa- cile
43쪽
elle . de ratione omnis amoris esse ut sit a cognitione e Creata autem eo gn tio non est a se sed ab alio ; quare ut volitio creata sit a cognitionO , necesse est ab ea distingui: At Essentia Diuina tota est a se ; adeoque intellectio Diuitia utpote cum Essentia virtualiter identificata,&a se erit&ab Essentia Ex quo aperte sequitur volitionem Diumam virtualiter intrinsece cum intellectione identificatam esse etiam dea se, 6c ab Euentia Vnde optime ratio disparitatis patet. io Datur etiam in Deo volitio libera , qua amat creaturas omnes existentes: Sed omnis actus liber Dei non completur formaliter actione creata temporali: Hinc en .m cui denter fieret Deum non voluisse ab aeterno ; Ιmb nec secisse omnia per suam voluntatem, ita ut voluntas Dei sit causa omnium. Sic si Verbum Diuinum esset aliquid Creatum,aut per hoc sormaliter compleretur,non posset esse Verum, per Verbum facta esse omnia : Dicendum itaque est actum liberum, quo Deus libere vult,esse
penitus intrinsecum Deo, & non creatum. ios Totus igitur actus liber, Deus est i includit tamen aliquam sor- malitatem, de terminationem indistinctam quidem realiter a Diuina essentia, sed non identificatam virtualiter intrinsece . Hanc non identitatem virtualem intrinsecam probat oppositio terminationum in denominando de connectendo Deum cum Mundo v. g. aut cum negatione Mundi . Diuina enim essentia denominat Deam secundum se relicta indifferentia, ut existat, vel non existat mundus. At terminatio volitionis
mundi, ut denominans, dc suum munu, mercens,Connectit Deum cum,
mundo extituro pro sua driserentia temporis: Contra vero terminatio
nolitionis mundi, si denominasset, dc saum munus exercui sibi, impediuisset existentiam mundi pro tota aeternitate . Dixi non identitatem no
vero distinctionem, quia non potest dari vera distinctio virtualis inter it. la, quae sunt tantum aliquid denominatiuum .ios Diuina itaque Essentia secundum se est potens denominari a ter, minatione volitionis mundi, dc a terminatione nolitionis, dc ipse pro illo prior rationis signo, in quo essentia per se existit, habent posse denominare. seu postibilitatem denominationis: in quo apparet aliqua similitudo nostrae libertatis ad diuinam; nam in illo priori,in quo exist i nostra libertas in acrii primo,actus oppositi volitionis, oc nolitionis nostrae,non intelliguntur actu denominantes, sed potentes denominare,de exercere sua munera pro posteriori, in sensu tamen diuiso, nunquam enim sunt denominantes simul, aut potest id esse verum; Sed semper uterque simul est in , actu primo , dc Vterque Amul habet posse denominare , divisim ab altero ; in hoc itaqne est aliqua similitudo, de adumbratio diu, nae libertatis.1o7 Sed oportet noscere distaentias, ne aliquid absurdum de Deo di, eamus: Prima differentia est, quod una terminatio libera diuina pro dota
aeternitate, aut denominat, aut non denominati habet enim summa
44쪽
vr,itatem eum diuina essentia. ac proinde sempiternam, & nullo modo imperfectam ; hoc autem est habere identitatem ex natura rei cum essentia, quamuis propter rationem dictam non habeat identitatem virtualem intrinsecam, quae dicit consensum in omni praedicato, & denominatione. Hinc fit, set illa termiuatio reddatur infinite perfecta a diuina ΕΓ-nti ac siqua est idem: Ac noster atriis volitionis differt ex natura rei a libertate in actu primo. Hinc ulterius fit terminationem ratione sui nulla dicere
imperfectionem; nam defectus, & impcrfectio est non peruenisse ad hoc, ut si optimum : Sed terminatio est idem cum diuina essentia,idest cur optimo continente omnem perfectionem simpliciter simplicem,ergo n5 dicit ratione sui imperfectioncm .' io 8 An ratione sui formaliter dicat persectionem, & entitatem est quaestio. Nos negamus, dc Probatur primo ; quia omnis ratio Entitativa est etiam distinctiva, & principium alicuius multitud: nis,aut numeri constituendi. Hinc personalitates. 3c relationes diuinas dicimus esse rationes Entitati uas, quia licet non sint rationes distingitudi ipsis a Creaturis ab his enim Eslentia Dei se, & omnia diuina per se primo distinguit, ideo in Deo non sunt tres increati, sed unus) relatio tamen spiratoris distinguit spiratorem, adeoque Patrem, Sc filium a Spiritu Sancto , Pa ternitas Patrem a filio. & filiatio filium a Patre, cuius distinctionis forma Ie principium Essentia eta non potest, cum ipsa non distinguatur ab illis: determinationibus vero diuinis, alia est ratio , quia istae per se nullii
augent numerum, nam terminatio volit cinis mundi dis inguitur a solo
non Deo. a quo non Doci essentia diuina, primo, de per se distinguit se, de
omnia d u,na, Ergo illa terminatio non auget ullum numerum , neque est principiti distinguendi, adeoa. neq. formaliter erit Entitas, cum ra io
ne sui non habeat unitatem Eentis: Erit igitur pu ra quaedam habitudo,dcnexus diuinae Enditatis . . 1 os Deinde non est ratio persectivae Cum enim dixerimus duas teris
minationes oppositas in denominando nullam dicere imperfectione ratione sui, hinc infertur, neque ullam ratione sui dicere persectionem :In intelligibile enim est aliquam ratione denominatiuam esse persectione, quin hoc, quod est tribuere suam denominationem non praeponderet in aliquo euentu huic, quod est non tribuere suam denominationem: Sed Deum velle creare mundum non praeponderat huic, quod est non velle creare mundum, id est nolle tin Deo enim noli est potii bilis pura omisso in Nam si volitio praeponderet nolitioni, iam haec esset deterior, adeoq. imperfectionem diceret, quod est contra hypothosim: Patet ergo terminationes ex eo, quod nullam dicunt imperfectionem ratione sui, neque ullam ratione sui dicere persectionem: Neutrum horum personalitatibus accomodaturinam primo personalitas est principium distinguendi. Dein-do melius est reperiri in Deo, denominationem Patris, quam oppositam , quae faceret, ut non esset vera haec propofitio: In Deo ψὶ Pater, cum denomi
45쪽
Et plenam est talem gratiam a nullo corde respui, neque ad illam cor
obdurescere.cum per ipsam form aliter cor emolliatur, de impossibilo sic cor emolliti, de obdurescere in eodem momento. x3o In utraque etiam sententia saluatur illud Non esit molentis neque currentis, sed Dei miserenti , in sententia praedeterminante Patetr de etia. id in altera clarum est, quia non est mens Pauli, velle nullo modo esse nostrum, cum sit de fide esse nobis liberum; sed mens est Potentiam volendi, & currendi, 5 ipsam volitionem, & cursum esse opus Dei, qui si Ius facit totum hoc: nos non facimus totum, sed particulam huius totius.
scit cet velle, quod ipsum praecipue fit a Deo, & pendet a praede finition Oaeterna Dei quae non est a nobis sed a Deo . Vnde patet . quod Caluinus
contra Naziana enum,&Catholicos obijcit : Si velle est liberum nobisiosse Apostoli sermonem conuertere, dc dicere non esse Dei Miserentis ,ed hominis volentis, hoc, inquam, quod dicit Caluinus nullius est mo . menti, Pr o enim dicimus Deum misertum fuisse nostri ncii eratione aeterna, antequam quidquam nos faceremus: Deinde Dei est totum; non est nostrum totum, imo quidquid in hoc nostrum est, est magis principaliter Dei: Est ergo totum Dei miserentiri non est totum hominis volantis, Et haec eli mens Pauli, ab omni ora tang tiam fidei dogma tenenda
relicto arb: trio opinionibus negantibus . aut affirmantibus praedetcrmi-mtionem, de quibus nullam bic neque ferimus, neque possumus 'serro censuram, neque de illa quςstione disputare.
1 3 1 Illud etiam, quod dicitur consentientem Diuinae Gratiae haberi
inaequalem gratiam et,quam, habet non consentiens,sed resistens Gratiae ,
verum est in utraque sententia. Nasidetur praedeterminatio,manifeste est finaequalitas: si non detur, cum ipse consensus sic etiam gratia,& auxilium Dei. patet in utraque sententia dari inaequalitatem gratiae, An vero printer hanc inaequalitatem, quae apparet ex ipso consensu , qui in omni unia Catholi eorum sententia eit Graxia Dei, detur illa inaequalitas , quae prouenit ex praedeterminatione hie non disputamus.
- 131 In utraque enim sententia concedi dubet gratia trahens praeueniens, inclinans e vicatiuer, bc quae a nullo corde respuitur, essicax, de aliae huius generivr quas Augustinus declarauit, dc defendit contra Pelas a nos sine ulla laesone libertatis, quam utriusque sciat entiae Authores, utpote Catholici Monantur cam Diuina Gratia concit are contra Pelagianoae, A GIumist . mali iai 3 3 Deus habet quandam voluntatem conditionatam idc antecedem ε. salutis omnium hominum, nullo excepto, communem reprobi g, Sc Prindestin ut iuxta quam potest explicari ille locus Pauli. Omnes homines iust saluos 'ri Sed respectu. Praedestinatorum omnium habet specialem voluntate essicacem,& abiblutam, quae non laedit libertatem in adultis. Haec voluntas specialis respectu praedestinatorum ad gloriam ut coronam potest conliderari ut praedestinaciua, vel ut praemiativa, ut praedestinatiua ,
46쪽
non supponit merita respectit totius ordinis effectuum praedestinationis, quia quodlibet meritum est effectus praedestinationis, in quo Semipeta.
gia nigrauissime errarunt, qui voluerunt respectu nostrorum meritorum Deum esse Iudicem, Bc spectatorem, sed non tactorem, de donatorem. Si vero haec voluntas consideretur,ut praemiativa iam supponit merita respectu totius ordinis pretmiorum partim congrua, partim codigna. Sed quia merita sunt gratia Dei, ipsa vita aeterna merito ab Aug. appellata est Gratia pro Gratia, cum e contra vita nostra bona, dc meritoria vitae aeternae,seu
dispositiva ad iustiscationem inspecta eius prima parte sit Gratia sola,quia ita est Gratia, ut nullo modo sit praemium. Et in hoc sensu dictum est ab Aug. Gratiam Dei solam fuisse, quod Paulus conuerteretur, non quia illa
conuersio, non est libera, sed quia erat Gratia Dei, quam non praecesse any bona, sed mala m erita.
3 3 4 Permissio peccati duas partes continet, una est libertas ad P c 'dum, altera est scientia Diuina praui usus huius libertatis. oatio liber a ris poci esse effectus praedestinationis in praedestinato iuxta A ug. quia i Deus dat illis libertatem peccandi, ut sit paratus dare gloriam si non cςsi
durit, de paratus dare paenitentiam si ceciderit. Nullo autem modo con cςdendum est Deum dare libertatem peccandi praedestinato ex inrention emc citer absoluta dandi paenitentiam, quia ex hoc sequeretur Deum V lς peccatum. Multo autem minus Reprobis dat libertatem peccandi ς intentione absoluta ostensionis suae iustitiae in puniendis peccatis : Dat mpneam libertatem cx voluntate conditionata osteiidendi suam iuiti xi
Dς β enim paratus ethdare gloriam homini, si non Peccaucrit, di Punire ssi peccauerit, de non egerit poenitentia, quae Diuinae voluntatis Praepara i
habet pro fine praecipuo ostensionem suae misericordiae, & pro fine minus praecipuo Othnesionem suae Iustitiae vi ndicatiuae ad quam Deus vi Ss. PRdicunt quasi coactus venit,mi compulsus nostra malitia. Cum ad ostensionem suae misericordiae, & liberalitatis propria sponte veniat. Cum ipsa
merita ipse nobis praep.iro ab aeterno, dein tempore donet.
131 Ex his fit iuxta Aug. inuincibilem esse diuinam voluntatem, & a peccatoribus non vinci,quia ita ierebatur ad eorum salutem, ut simul sertetur eonditionate ad illorum supplicium, aut paenitentiam: Unde quicquid faciat homo, semper Deus implet suam voluntatem efficacem quamuis malitia peccati non sit impletio Diuinae voluntatis, sed extra illam , &nullo modo contra voluntatem efficacem Dei, aut talem, qaae poklit a Lferre dolorem Deo, si homo peccet. t t .. 36 Reprobatio, si inspiciamus ipsius effectuseausatos proprie in Reprobo est post praevisa demerita,no enim Deus praedefinit nostra peccata, dc demerita quoad eorum malitiam, sed ex suppositione illius hominem co-demnati Neque hic habet locum illa distinctio, quam fecimis de volun
tale ex electione Diuina in Praedestinativam , seu praemiatiuam, seu reis tributivam meriti; quia non vult neque dat Deus demeritum sicut vult de do
47쪽
M donat meritum . Saepe reprobat hominem Deus non propter p cacum Personale, sed propter peccatum orsinale, & peccatum Adami,ut patet in1risantibus decedentibus sine baptismo. Elf enim non solum impiunia , sed stultum dicere, quod Semipelagiani dicebant Deum moueri ad saluados Infantes ex scientia conditionata bonae vitae tu turae, si diutius viveret, quasi visa illa conferret ius ad gloriam, quia nemo est dignus, & maerens nisi propere illa, quae agit bene pro aliqua differentia temporis; Et qui , sequeretur illud absurdum nullum Deum facere beneficium illi, qui rapitur ex hac vita, ne malitia mutet intellectum ipsius, nam iuxta Semi- pelagianos damnari deberet propter peccata sub conditione praevisa. O Haec scientia conditionata a Semipelagianis asserta conueniti Unere, aut nomine conditionale, cu scientia qua nos appel)amus media, sed illi est tantius c5traria,&differt a media nostroru Authoru Scopo,Vsu, di sisbstantia, seu obiecto, scopo quide quia Semipelagiani volebant conciliare gratiam Dei cum meritis conditionate praevisis per suam scientia Chymericam, quae merita essent sutura non donante Deor At scientia , quam appellamus media habet pro Scopo conciliare oper/tiones liberas, quae sine Gratia, & donum Dei cum libertate. Differt etiam usu, quia tibi utebantur operationibus futuris conditionale tanquam dantibus do praesenti ius, & titulum ad praemium: Denique differunt substant ia, seu
obiecto, quia scientia media bonarum operationum, & salutarium habet Lot obiecto dona Dei; Scientia vero Semipelagianorum operationes li- ras no donandas a Deo.Vnde patet has scientias esse penitus contrarias. x 3 8 Cum omnia diligentibus cooperentur in bonum , potest facile defendi omnia bona quae fiunt in hoc Mundo siue interna ,siue externa Praedestinaris,esse Praedestinationis effectus, &ex intentione tactis Praedestinatorum fieri a Deo.
,3, DENTIT As per Aristotelem dieit unita 23 tem, seu negationem diuisionis, aut plurali it latis: Duplex tamen est haec identitaς; viris.
tualis ita licet intrinseca, &realis seu ex natu: ra rei: identitas virtualis, quae di itur a Na-
ω -Zianzeno identitas omnibus modis est inter illas formalitates e. g. quae dicunt consensum Uin omni praedicato, seu quarum una recipit omnia praedicata, quae recipit alia: Identitas realis, vel est delectiva, &tae inuenitur etiam in non Entibus, ut in malitia peccati, dicitq. indiui-
48쪽
itum. Praeterea duae perfectiones diuinae sibi aduersarentur: &vnaeisset
infinitum malum alterius. i I 3 Neque Ox eo, quod conueniat Deo, S: summae bonitati velle In-. carnationem, sequitur volitionem addere perscctionem ; Imo oppositum sequitur, nam haec volitio est congruens Deo, & summae bonitati, ut actus
infinitae liberalitatis: Ergo est pura datio libera: At datio pare liberata, nullo modo est acceptio periectionis, talis enim dationis valde interest dare Vnde recte Papinianus dixit, Interest hominis homini bene iacerenam ipsa nostra beneficentia , & actus bene faciendi est magna perfectio nostra, & valde desiderabilis in Deo igitur, ut sit summe liberalis,& infirme bonus in genere liberalis communicatoris, conuenit ut eius determinatio ad se communicandum liberaliter Creaturae, nullam ratione sui dicat perfectionem. 1 14 Hinc ulterius si tantium actum liberum diuinum disserre realbter ab altero, 'uia utriusque Entitas, est penitus eadem : Vnde sicut Pater non est distinctus Deus a filio, quia utriusque Deitas, quae primo&per se est Deus, est ponitus eadem, ita quia tam actus volitionis , quam, nolitionis mundi, cadem est Entitas, utraque est unum, & ulem Ens reale, non duae res: Vndὸ ulteriita fit neutrum actum esse altero magis honestum, neque specificari ab obiectis creatis tanquam a tribuentibus maiorom, aut minorem bono statem persecticiam operantis ; quia per lectio
utrius . penitus est eadem , licet respectu nostri unus sit bene sicentior
ii ue obiectum formale, & finis Amoris Diuini est ibi lim ipsius esset, tia, primu quia cum amor diuinus quo Deus se amat non d sierat virtualiter intrinsece ab escetia diuina,quae est ex se . a sex propter te,no potest ille amores e nisi propter se. est yropter essentia diuinam,quia illud amatur gratia sui quo obtento quiescimii , & nauoc talus, quo rion obtento illud optamus, 3e de absentia dolemus Lia Deus ni illo prior , in quo antecedit porsonas est plene quietus habet enim in essentia omnem omnino persectionem simplicitur simplicem . Vnde patet tuitarin essentiam esse finem amoris Dei. 116 Amat quidem Deus personat tales, sed non ut obiectum formale, quia amor ille no existit vi personalitatum, neque gaudium de illarum existentia existit vi ipsarused vi essentiae diuinae nullam habentis rationem priorem se aut ulla persectione absoluta essentiali diuina . ii 7 Ex eo, quod Amor stricte sumptus ex Aristotele dicat activitatem vel veram, vel affectivam, & haec opti me explicetur, saltem per principia desideris,uel delectationis, patet dari Amorem stricte sumptum in Deo, etiam quatentis fertur in bonitatem essentiae Diuinae ut existentem , quia ipse Amor Dei vi existentis est quasi activus sui & ipsius Dei, cum sic virtualiter intrinsece idem cum essentia Diuina,&Diuina Eueritia sit ἀse, ac proinde a sui amore. Hinc etiam est amorem nostrum charitatis X ect
49쪽
- emnit linteatio illo uni declarat distinctionestia .a Σ Licet esse a Diu a sit realiter identificata, ut diximus, cuper senalitatibus i est tamen ab illis, virtualiter distincta; quia personalita res diserepant i h aliquo pia dicato ab Essentia, seu recipiunt predicata
C .m radictoria: valet enim Paternitri est esscntia, & non valet Paternitas
est filiacio; Imo est deside Filium diuinum esse incarnatum Patrem non esio incarnatum, iam quod quod inris de Natur1, inferuntur praedica ea contrudictoria inter I sentiam Munum persenam : Si enim est incari nata sequitur Pater non est incarnatus, Essentia est incarnata ,si dicas non eo incarnatam siquid Flius est inea matuvnon Essentia; Unde semper
interuntur prins cata contradictoriar. lI 4 3 Haec tamen re heptio praedicatotu, contradietorioru nuIlo modo
inseri disti monem neutem Egentiae a Persens statibus: Sicuti enim ne- ano dicet; inere minoti Petrum dari di rsitatem speeificam, lieet numeri cedistinguam uni quianulla datur distrepantia inter me, dc Petrum in praedicatis specificisι sed tantum in indiuidualibus, ita etiam licet inter ennuam, dii insona tat deiur discrepantia in aliquo pridicato, cum non sit distrepantia in praedacato die in persectionis i simpliciter simplicem , di detur unὶtas intrinseca sequitur nullam pos Ie 1nserri distinctionem reale:
Deque ex eo, quod per maluares possint negari de essentia,cum possit dici raternitas in g. .non est idem vis ausidet cum essentia, sequitur inter illas diaubrio , Quia quandodicituririternitas non est idem virtualiter cum iastuti no negatur Gentii de Paternitate absolute, sed tantum. relative: Negadux. sed et Patetnidas esso idem realiter cum omnibus illis, cum quibus est idem Essentia, de hoeost negari de distingui virtualiter,di-sempare in aliquo tertio, quin sie Hem uni, de non alteri : At nogatio ut inferat distinctionem debet esse imatio absoluta, & non relativa, seu misitan alium te inam, It non inseri distinctionem animalis Rationalis
homine , illa negatio qua dicitur homo e: noti est antinat rationale;
Besa sil haec enim eri negatio relativa miscens alium terminum, non ab sola adeoque nullam interenς distinctionem.
a 4, Per hanc identitatem vimulem optime seluitur illii d sophisma quod pto se iactam haeretici., ut probent distinetionem realem Essentiae riuinae per alitatibus, dicunt enim hunc Syllogismum, Filianodparura res non est Paternitas ; EPentia a parte rei est Paιernitas Ergo essentia . parto rei non siliatisi, esse in secunda figura smo esse Sy logismum expositorium, adeoque non posse in regulis Aristotelicis bene negari consequentiamquae tamen supposita distinistione virtuali intrinseca . quae nil aliud est qu undiserepantia in aliquo praedicato coniuncta cum identitate ex Incummi, debet necxssario in Regulis etiam Aristotelis negari , quia in prima praeims negatur Paternitas de Filiatione; ita tamen,vr negetur de aliquo,quod est Filiatio, non de omni quod est Filiatio, in secunda vero praemisia assirmatius identitas inter Paeemitatem & Esientiam, ita tamen
50쪽
Deus, neq; eibDev parse, quod qst habrae desectam racione sint Est ita sim perfectio formalitatis Α, His idem vinuali insecum Hane imberti ctionem identitatis virtualip cum Α, non habet formalitas B, sed. iii Isopbositam habet periectis nem, erg43, habet persectionem demi suam
Hefectus, quae non communicatur ipsi A., ac proinde non sum idem, ex
i Neque potest dici ill a malitates, qua distinguerentu virtua
liter in Creati , neque esse creatas ,meque increatas ratione suilaim. En neque non Ens,neq. persectiones,neq. persectiones,scutin vicimus terminationes liberas diuinas, raticine sui, neq:esie Ens, neq. no EnS q. creatum, ne l. increatum, neq. persectionem, neq. imperiinionem;
non potest i Ram hoc dici, Quia in torminationibus liberis diuinis m6eli imperfectio non esse ratione sui formaliter infinitὸ pissectum se quia aliunde sunt infimia persectet ur Deus; hoc est peressentiam diuinam: hoc