Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

321쪽

unione conservare neque de Coηcilio Nati nati cogitasse , nisi a. devios in viam reduincendos , promptiori remedio quam ex longissima Generalis evereatione : neque vero Natio nate alιquam vim aliunde babit rum , quam a Sede Apostolica Pontifice e illudque , ubi primnis Generale convocatum foret , monvisiturum , i' unum cum Generali corpus Maliturum 2 μι propterea rogare Pontificem , Legatum mitteret 1n Galliam , cum auctoritat congregandi omnes Episcopo; ad turbas Reu-

gionis componendas ag ὶ . Age iam , edicas nobis Febronius , Concilia Nationalia quo

rum celebrationem urget, potetuntne decreta condere, quibus contra Pontificium ius,

s. J Ait MMOnias T. I. cap. IX. . IV. n. 1. 733. : .', in saeculis ignorantiae, quum non esset, qu sisteret praetensionibus A. moliminibus Roma rum itin ,, tificum , hi legatos ex in Galli m. Germanrat γε ,, Ritaquς Regna mittebanr, qui N tionalibus Synodis,, praesiderent. Cessavit haec disciplina, ex quo eompertum,i tuit, Ultromontanorum molitionibus modum ponendum, is di ad hoc obtinendum Nationalium Praesulum Conven- s, tum esta medium ceteris opportunius. T les Nationales,, conventus a Regibus Gavia , quotiis id e re visum s,, coactos fuisse adversus Censbres suos egregie probavit N ',, talis Alexanderi Eeetes T. V. pag. ry8. με. edit. 8 ris. In his res ad priorem statum restituta est , quum unu ., Regni Synodo praesideret ,, - Cur ergo Re pse a Pontilicς Legatum petiit, qui Episrupos in Consi lium cogeret ' Sed seriasus iaeculum iecoeantia sextus qu0que 6 decim a Fabrasitis appellabit, ut minoris Tria ςmmae ipsius Synodi decreta eo saeculo edita habeantur. AtDj0itigod b

322쪽

Episeopalium saeuitatum usus Instauretur pSi neget, cui bono congregentur si adfin. met , uti adfirmare omnino debet , insto rEdentur ne ista decreta adsentiente, & coris firmante, an dissentiente & improbante Ponotifice Adsensurum istiusmodi decretis Ponatificem haud sibi Febronius persuadeat. Dis, sentiet ergo . Quid tum Si Nationalium Synodorum Episcopi edita a se decreta nimurseant , quid facta ea fuisse Eeelesiae liberis lati proderit λ si urgeant, atque ad illorum normam Pontificis lura exigi velint, en comomunio Episcopos inter ιχ Papam abrupta , en sebi sina, atque eo pejoris exempli, quod particularium Ecclesiarum sit, jus sibi in supremum Ecclesae caput contra omne is

adrogantium. e

Ae sequesita saeuia in GaIIisani Cleri Conventu a. 26gr. quum RepHiae. iuri Roma adversaretur . de Nati nati e lebrando tameitio e itatum fuit, eui terre Pontificis L .gatus minime interfuisset. Non nes': sed grates Deo stit. quod sinis.mi Episeopi in ipso illius controversae aestu misyerentiam erra Amolieam Memnon penitus abiecerint; immo ne postia quidem quam ad eelebrem illam a. rega. declarationem devenerant, eam 'humiana audaria presse. rint. Sin aliter iactum, rem plane ad schisi doleremus .

323쪽

OGO er sciasmatua de non metuendis Ro manis rensuris Febronii deaffeta futantuν. I. T Ntelligit Fabν nrus, suos ad EpiscopaωI ordinem in Romanam Curiam

commovendam coriatus irritos fore, si censurarum metu percellantur. Ut igitur tam inses o eos timore liberet, monet illos, ne

que in his pubiscis, oe jussis causa Romanam

excommunicatumem metuendam esse. Haec inis

quit i i , ut liget, legitima esse debet.

Scimus , omnem excommunieationem ,

,, nisi grave praecedat peccatum, nullam ei is se ' hoc autem supponi nec potest . nec debet in iis, qui de reducenda sana disci ,, plina, 3c moribus instituto Christi conis, , sermibus, Serio cogitant, huncque in fi- nem apta remedia in medium proponunt, ,, & in usum redigunt . Id ipsum saepe iis terat in sua defensione s 2) . Unum tantum ex hac locum profero. Roma , inquit s3 D parum tolerans , etiam cum justissimis ,, mediis atque modis impetitur , censura. ,, rum & excommunicationum sulminibus,, se suaque praetensa iura , seu possessiones itueri

324쪽

tueri amavit . Verum non antiqua solum M Ecelesiae Patrum doctrina , s ed neoterica ,, etiam Canonum Romae probatorum Coliso lectio nos admonet: quod se quisquam fd , , lium fuerit an hematizarus iniWie , potius, , ei oberit , qui facit, quam qui hanc patituris injuriam, apud Gratianum-XI. suine,, 3. Can. 87. scilicet iudicjo eorum , quiri praesunt Ecclesiae , ab hac non potest deis se pelli & seras mitti , ms s ut constanter

se adserit S. . Musinus contra Parmenian. ,, Bb. III. Cap. a. n. I .) sit talis tit etiam NoΜINETUR, Mese famosus appareat uspusto Μm Bus digηioma videri , quae in eum is fueri3 anathematis prolata sentent1a. is II. Heic autem primo notari velim, C nonem hunc ad anathema quod injustum mul sit, atque invalidum, ut Carion istae loquuntur , esse omnino referendum . Injusta enim esse excommunicatio potest, quae . a. lida tamen git, cujusmodi ea esset , quam quis legitima quidem de caussa servatqquo Canonum ordine , sed ex odio ad malevointentia in serret . Ceterum super iniustis e communicationibus aliam Patribus , quam Febronis, suisse mentem invenio. Is autem , inquit S. Gregorius M. ), qui sub manu soris est , liga=i timeat vel jusse , VEL IN. IusTE ; nec Passarii sui iudicium temere reprobendat ne et si iNI UsTE ligatns es, ex ipsiusia tis Vind. T. IV. V rumi, 4 bom. XXVI. in Ioh,

325쪽

π s D IssRRTATIO XI. tumidae reprebensionis supeνbia , qua non erat sfai: Concinit Gregorio S. Nicolaus M. in epistola ad Episeopos. R Clericos Patriarchatus Constantinopolitana scripta de Gregorio . bessa Dracusarami Archiepiscopo excommunicatio Nem, qua a S. Ignatio Patriarcha perculsus fuerat, veluti injustam, nullamque negligente. Quare ait: Praelati iudicium semper anfestioribus formidandum es , M s ei non obedirariis, licet ab eo fortassis INIUSTE ligentur, ipsam obligationis suae sententiam ex alia culpa, id est ex inobedientia mereantur. Idque adeo pe vulgatum erat, ac firmum, ut a. ΜLxx xl I. in Concilio Quinctiliaburgensi, cui Rex quo que Eνι naus intersuit, sancitum fuerit s), ut quicumque ab Episcopo suo nec incio nec

gommunione privato excommunieatut esset, ETSI INIUSTE, nullate us tamen reciperetur ad Comis

munionem , nis absolutus Eccusassico more. Adeo Patribus persuasum erat , Excommuinnieationis quoque injusa rationem habenis

dam a

III. obgannie niem videor mihi audire Febrosium , agere se de Romana Curiae so λcensuris, de his vero aliter quam de Episcoporum excommunicationibus sentiendum .

Scilicet Ecclesia Romana , qua propter

inter & Curiam Romanam , non enim a Curiae, sed a R ana Pontificis auctoritate ex munieatio vim. habet.

326쪽

C A P. V. 3 Hiinatum sui Antisitis es centrum unitatis,

cujusque Episeopus ceterorum amatum Caput conseitutus es, ut sebismatis tollatur occasio, alias Ecclesias saepe excomunacabat P sciticet,

ut quisquis alius Episcopus Episcopum , aων Ecclesiam, βυe vicinam . sive Dngissime diss-ram; absque ulla iurisistitionir Decu, vel umbra οῦ non ut Episcopus sibi subditum . Aehocce para ioxum , quo Romani Pontificis primatus plane evertitur , meminerit Febr mus , fuisse a me in Matifebranio certissimis argumentis convulsum s8): dixi Romani μεμι ιιι primatum Febroniano hoc paradoxoeυσν. D. Nempe ut Baverinius animadvertit sy , , , sicuti olim concedebatur communio reci. piendo alios etiam non subditos. in coma .is munionem ita excommunicatio , quae,, communioni Opponitur, reipsa nihil erat ,, aliud nisi aliquem a sua commμnione exam cludere: quod quum fieri posset etiam ino eos, qui subditi non sunt , & in quos

,, nulla est proprie dicta iurisdictio ; hine

,, excommunicationem non esse effectum ju-

is risdictionis Febremus scripsit. Tunc videa,. licet tantum ab Episcopis actum iurisdi- ,, ctionis proprie dictae excommunicando,, exerceri praesumit , quum aliquem' subdi.,, tum a sua communione repellunt , non ,, vero quum in alienos sententiam ς se.

327쪽

sos DassERTATIO XI. I, , runt. Ita porro Febronius ex falso sui Θ.is stematis principio Romano Pontifici subisse ditos negat, qui aliis Episcopis subijeiun.

, , tur : quod evertit ipsam primatus natu. , , ram , qua idem Pontifex iure divino M, , iurisdictione proprie dicta tamquam sum , , mus pastor praesidet singulis & omnibus,, tum Episcopis tum ovibus gregis domi , , nici is . Adde huic paradoxo aliud non minus exitiale super exstrui, illud scilicet , quod cum in Antistiuonio , tum hoc in ope re dissertatione sexta disieci , nimirum Pontificis excommunicationes nullius roboris esisse, nisi ab Ecclesia probentur. Quum enim Febrenius jus Romani Pontificis in eos , qui aliis Episcopis subiiciuntur deneget , fieri, non potest , ut Pontificia excommuniearici vim habeat, misi ius, quo per se caret, E. piseoporum suffraelis adsensuque obtineat . Hinc vero mirum non est , metuendas ipsi non esse ejusmodi excommunicationes, quas ab Episcopis , si eum audiant , numquam probatum iri sibi non inani sortassis conjectura persuadet . Verum quum haec omnia falsitatis, errorisque eonvicta sint , quis sui officii tam immemor sit, ut Febranianis hi4

see praestigiis illudi sibi patiatur, ac Pontificiarum censurarum metum abi ciat

IV. Quid vero si in caussas, ob quas ininiustae hae Febronio videntur , adcuratius In αquiramus p Hoc in argumento Balleriniustam

328쪽

am sapienter versatus est , ut omnem cu iusque diligentiam praeverterit. Pauca igitur addam iis, quae dcctus vir hac de re disse-

censuram atque excommunicationem esse

existimat illam e qua Papa Episcopalium

s aut metropoliticarum j praerogativarum debitam restitutionem impedire niteretur, , Haec Vero ratio ut vim haberet vide , ,, quam multa probanda essent omnino cera ,, ta, quae ramen, nec probavit, nec pro ,, bare potuit Febroniust ex praemissis autem

,, in hisce Vindiciis patere arbitror omniaue, potius esse penitus falsa. Probandum sci- ,, licet esset ,, ιI. Supremam Romamra n Pontificum po testatem non esse verse ae propriae iurisditctionis , quae omnes omnino Fideles sibi immediate subiiciati . 2. ,, Summis Ponti fieibus ius nullum es

, , se in limitandis , sibive reservandis quia , , busdam Episcoporum saeuitatibus , quae ,, licet in origine Episcopis competant jure,, divino , quoad usum tamen & exercitium ,, in bonum Ecclesia subordinatae sunt ju ,, risdicti Ohi summorum Pontificum, & eaa , tenus pertinent ad disciplinam , quam ,, Christus Ecclesiasticae auctoritati disponenais dam reliquit , , . 3- ,, Eosdem Pontifices , quum eas facula

329쪽

gio D IssERTATIO XI. se tales limitarunt aut reservarunt . quae ex se antiqua disciplina competebant Episcop is, ,, nulla ratione quantumvis iusta potuisse ei- ,, dem disciplinae derogare dc novam im, ducere , quasi diiciplina antiqua mutatis lieet circumstantiis locorum vel temporum immutabilis sit ' Pontificum autem supre- ma potestas ita subsie auctoritati antiquo. rum non tam generalium quam particu-

,, larium Synodorum, in quibus veteris diis is sciplinae Canones fuerunt conditi, ut nulisse la iusta de caussa potuerint aliter dispois nere, & constituere. q. se In materia ejusmodi saeuitatum Epiisse scopalium , quae quoad istarum usum Seo exercitium est materia mutabilis discipli. nae, nullam vim habere potuisse Episeo. porum cessionem , aut consuetudinem , ,, nullam item vim deduci posse ex praeis is scriptione , nullam ex ipsis nedum partiis ,, cularibus, sed neque ex generalibus Conisse ciliis, quae a multis saeculis hane disti.

, , plinam receperunt , ae ex ea eanones Oois didere. s. o Pseudo. Udori decretales, quae suppo- ,, sititiae sunt, rotam vel potiorem eiussam se dedisse mutandae, ae inducendae novae diisse sciplinae ; hanc autem , quae a pluribus se saeculis viget , etsi confirmatam non Ἀ- tum consuetudine diuturna . sed etiam, , Conciliorum adprobatione, di decretis ei. dein

330쪽

C a P. V. 3II,, dem cohaerentibus , non constituere legia

se timum lus, quod iure servari . defendi , is & vindicari possit. 5. - Αbusus, qui in hac disciplina ostenis sonem pariunt, ipsi novo juri , & non

,, potius vitio abutentium esse tribuendos , is nec posse illis remedium adponi, nisi re ,, stituendo Episcopis, ac Metropolitis antiis quum suarum sacyltatum exercitium &usum, quafi sub iisdem pares abusus abu- ,, tentium culpa nequeun t induet , vel . etiam

,, majores a D7. is Pontifices etiam Sanctos & doctos, , , qui hoc novum ius retinuerunt , sine iuα,, sta caussa, & injuste retinuisse , nec aninis tiquum Episcopalium aut Metropolitic se rum facultatum usum restituisse Episcopis, ,, ac Metropolitis absque gravi injuria &,, 'culpa; etiamsi id non fecerint , vel eo se quod ius suum tot rationibus munitum si iudieaverint legitimum, vel quod in eju-- smodi restitutionem majora scandala vaα,, riis ex capitibus oritura , & maxime cain

is venda metuerent. ,s

8. Haec omnia & ejusdem generis alia se nisi Febronius vel alius quispiam apte promis bee ; quis injusti elae damnare potest illas

., censuras, quibus Pontifices suam possessio. nem . suumque ius vindicandum existi. menr Quis eas tuta conscientia posse ,, negligi atque contemni iure suaserit Z Nea