Antifebronius vindicatus seu Suprema Romani pontificis potestas adversus Justinum Febronium ejusque vindicem Theodorum a Palude iterum adserta, & confirmata. Pars 1. 4.

331쪽

3ta D Iss LR T A T romo negarit, posse quempiam contra ab uasus praestare & urgere remedia licita : ae,, num remedium licitum erit censurarum

,, eontemptus , qui Apostolicae auctoritatisse eontemptum bono publico exitialem inis,, volvit atque inducit 3 Si in eonflictu po.

, , testatum ac iurium ubi res esset maxime

,, dubia , superioris ius praevalere deberet, , juri iustrioris , qui in usu & exercitio is suarum facultatum superioris potestati na- ,, turali ae divina lege debet esse subordiis natus ; quanto magis id dicendum , ubi agitur de iure summi Pontificis , cuius se potestas inserendis censuris , & ia limi- ,, tandis Episcoporum facultatibus certa est: nec ipsarum censurarum justitia pro vin dicando eodem Pontificio iure , eiusqueo possessio diuturna revocari potest in dubium . quin& pertinaci resistentia & conis,, temptu Impetatur summa ejus potestas in se conservationem unitatis, ac in totius Eori etesiae bonum maxime necessaria pis

332쪽

D. aliis ad Eceu furin νesituendam Iibertatem Febronianis adminiculis.

Nihil in Ecelesinicis cavis Principes possunt.

quod tuitionis , ac protectionis Ecclesinua fines praetergrediatur id autem potestaris pera peram a Febronio ad. disciplinam neu 1sidorianam reformandam pertrahitur.

L Ebronio quum nihil eorum , quibus A Pontificia potestas penitus labefacteatur, omittendum sibi duxerit, parum suli aliam Episcopis gravem ac violentam exhlabere, nisi in eam Principum quoque auctoaritatem sedit Iose concitaret. Quamobrent postquam nescio quae ex aeneae bitat epta

stola ad ca parem Schlic tum Iὶ recitavearat, addidit continenter sa): quod Priηeipibus Ecclesiae amantissmis uibus a Conciliis σab Ecclesia custodia exequutio Canonum vearorum utique , non falsorum , demandata est 3m aeneae Sylvio miro .... tiara Ponti cladigno, aptum visum fuit extinguendo schismati quare non sp idoneum extirpandae male radia

tast

333쪽

344 DissERTATIO XI. H, quae gravissimo omnium scbismati bodisque perduranti , ortum dedit , iuri scilicet Isidoriano, cujus fassitas jam aperta est , m res iis

mendo anteriori vera Auctorem suae sentenistiae, atque adeo vindicem mox adsert Duaisi renum celeberrimum , ut ait , Iureconsultum ,

sed addere debuerat cam Bostio Eppone s3

Gisinianum in cuius haec sunt ): Magis tus disciplinam Ecclesiasticam CONSTITUIT , AC, - REFORΜAT. Haec quidem in priori operis volumine Febronius tradidit. In altero vero

poena audacior factus ait s s ) : ,, Quot &

quanti viri inde a saeculo XI. pro gloria ,, Domus Dei contra mundanas & politicas) ,, Romanae Curiae artes , illi inimicas , de- , , certarint , nemo eruditorum ignorat , re,, acta publica loquuntur Febronius, , ad adsequendum salutarem hune finemo simplicissima methodo usus est , scilicetis sola naturali & sana ratione s Gallis, ,, sens) SS. Canonibus adplicata seu adcom-

- ,, modata. Ad hanc lancem examinata, Se,, velut unum sub conspectum posita Curia. ,, listarum principia cum suis practicis se. ,, quelis , quae & quas viri illi singulatim se ac sparsim memorant M taxant , ea talia merito, & quasi necessario adparent , ut

334쪽

C A P. I. 3rsis non possint non omnium prudentum menisse res percellere, manει , si ad se ipsoa,, serio reflectant, rubore perfundere, deis se mum saeculi Principes convincere pessim is rum pro Religione , & pro Populo sori quelarum inde nascentium. Equidem illiis semper durae cervicis sunt ἔ at quum hi, is pro iure ossicio suo, uno quasi animo

,, eeeperint manum rei essicaciter admoveis is re, spes est magna, suturum ut , velint,

si nolint illi , Ecclesia suae dignitati resti. o tuatur . Quid seditiosius ' Hine alibi se istis, inquit 6 , si in eas bus Episcopiis & Principes eamquam nati Ss. Canonum is protectores non debent Eeelesiam dc si is eratissima ejus jura indefensa relinquere .se Quis enim serat, ut propter praetensiones, ,, 8c opiniones , quas sibi Romana propriasis sacere amant , Ecclesia laam superiorita- is tem amittat Haec ille. II. .Nunc vero ut turbulentum hunc Sςri4ptorem, qui Curiae Romanae adulatores acriis ter insequitur Principum ipse adsentator lo ' ge perditissimus, tandem compescamus, pri. mum quae Principum in Ecelesasti eis reobus potestas se , ostendendum erit , neque enim ii sumus, quos exhibet, Regiae Μajestatis aut hostes aut contemptores, ut nihil in Ecclesiasti eis causis Principes posse praefracte contendamus : veremur ilis

335쪽

lam , colimus , observandam praedicamus :iis tantum finibus coercendam volumus ,

quos Principes ipsi, nisi Febronianis quorum, dam consiliis callidissime cireum ducerentur , sibi pro sua pietate ac Religione statuerent. Deinde legitima hac quam Principibus adseremus , potestate Febronium ad desperatissimae caussae suae defensionem nequissime abuti demonstrabimus . Ad primum igitur quodndtinet, explicari illud satis, ac definiri ne. quit, nisi antea constet, quid Principes luris in sacra non habeant . Ego vero ne plus aequo Romano Curiae in re tanti momenti

ad dius vides ar , de Marea doctissimi

viri, nec certe in Romanas partes proclivioris, quam par sit, sententiam propono, ae eum

Francisco Antonio de Simeonibus tuendam adgredior . Ita igitur vir ille eruditus inli bello, quem a. I 646. Barcinone edidit, retuditque Baturius in Prolegomenis ad opus de Concordia Sacerdotii & Imperii . o Inspi-ι, .ciendum ergo est , inquit de Marea s8ὶ, ., absque ullo veteris Iegis praejudicio , an ,, Principibus Christianis post constitutam a , , Claristo potestatum divisionem aliquid li. 3, ceat circa res sacras & ecclesiasticas λ An ., liquitatis sententiam abunde expressit Sy- ,, nodorum ille Praeses Ostis Cordubensis , ,, dum Constantium Principem , qui se di

336쪽

C A P. 'I.

., Deptationibus ecclasasticis immiscebat . ,. ossicii sui graviter admonet iis verbis i,, quae retulit . frbanasius. Tibi Deus, inquit, se imperium commiser e nobis , quae sunt Eecis., , sia , concrediis t. Et quemadmodum, quῖ α

, , una imperium mallen;s oculis carpit , contra.

,, drcit ordinationi Pivina ς ita tu cave ,ri ne, quae sunt Ecclesia, ad te trahens magna ,, erimini obnox us fias. Date , scriptum G, , , quae sunν Caesar/έ Caesari, quae Des, Deo, , , Elegantissimo versantur in hoc argumen. ,, to Gregorius Navian enus Orar. XVII. Id- ,, dorus Priusiota lib. III. epist. CCXLIM , Sunesius vis. LIII. Chrysostomus homilia ,, XU. ad 2. Cor. Quare certissima est illa ' regula . quam Felix summus Pontifex, ex mente antiquorum Patrum Principi.

bus sequendam proponit , scilicet , illis ,, nihil in caussis Dei relictum praeter obse. , , quit gloriam. In epistola ad Zenonem da. ,, ta; Certum es, inquit , hac rebus vestri , , elle salutare , ut quum de caussis Dei agitu ν

,, jux a ipsius constitutum re ana voluntatem, , Sacerdotibvs . Chricti studeatis subdere , non ,, praeferre, Iacrosancta per eorum p aesules,, discere potius , quam docere , Eccusiae formam, Ρqui , ηοn buis humanitus sequenda iura ,, praeriere , reque ejus sandyionibu/ velle A. ,, minari, cui Deus voluir clementiam tuam piis,, devotionis eolia submittere ἰ ne, dum mensurari ςoelesti dispositionis e ce lim , outar in coχμ

337쪽

318 DI fg ERT A T io XII.,, tumeliam disponentis . Quibus addi potest ,, famosus ille Gelasi I. locus relatus in ,, Capitularia Carin Sc Ludovici, ut vicem ,, publicae in Gallia obtineret , quem

se Gratianus non omisti is,, III. Sed quum tractatio ista c pergit ,, Illustrissimus Praesul ) in duo summa ge-

,, nera dividatur , nempe in ea negocia , ,, quae regulam fidei, & in ea , quae disti- ,, plinam respiciunt , per partes est discu- , , tienda. Sane nullam penes Principes spi- ,, ritualem auctoritateni esse , in consesso,, est, apud omnes , quum ligandi dc 1blven- ,, di potestatem & pascendarum ovium cuin ,, ram Petro praecipue & Apostolis ceteris

,, Christus tribuerit , dc iis, quos ipsi hujus,, ministerii participes suturi essent. In quo

,, nulla Regum mentio : quibus haec pote- ,, stas adseri non potest, quae omnem natu ,, rae ordinem exsuperat , nisi disertissime ,, allis a Deo collata sit. Christus quidem. ,, quum Ecclesiam suam institueret, Regum ,, dignitatem non Ias sit , sed eam quoque ,, non auxit . Quare Principes christiani de ,, rebus fidei controversis leges ferre non ,, mssuot ' quum haec potestas Ecclesiae di- ,, Hributa sit , cui, ut columnae fidei chri- , , praedicario fecundum Scripturarum ,, & veteris traditionis tenorem innititur .

,, quod apertissime prosessi sunt ipsi Prim

c pes , ut in re apertissima argumentis

338쪽

C A P. I. gry,, congerendis non sit opus . Unde quum se lentinianus Senior interpellatus esset ab M ,, patiano , Episcoporum Orientaliam legato , ,, pro restauranda fide, quam Conflantius pes ,, sumdederat , respondit , teste Sonomens,, lib. VI. sebi , qui νηus e uicorum numere,, erat, non licere, se ejusmodi negotiis intem ,, nere . Ceterum quod verbo restatus in ,, rat, rescripto constituit, nempe fidei causiis fas a Sacerdotibus esse iudicandas . Exceri 'ptione hujus legis usus est S. Ambrosius, ,, quando recusabat de fide eum Auxentio,, disputare in consistorio Principis lib. V. se epist. XXXV. Nec quisquam, inquit, conoo tumacem me judicare debet , hoc quum adso,, ram, quod Augustae memoriae pater tutis non

solum sermose rupondit . sed etiam legibus,, suis μηxit, in cavis fidei ves Ecclesiastisi

,, alicujus ordinis eum judicare debere qui nee 'munere impar sit , nec iure dissimilis. meis enim veνba rescripti sunt. Hac est , Sarem ,, dotes de Sacerdotibus voluit judicaνe. Idemis Ambrosius Vehementi oratione sacrilegium

,, istud a mente Principum dispellit . At certe si vel scripturarum seriem divinarum,

,, vel vetera tempora retractemus, quis est, quiri abnuat in eaussa . Mei , in caussa , in qμam ,, Idei, Episcopos solere de Imperatoribus Chriais Bianis , non Imperatores de Episcopis iudia ., ωνe λ Μox: Si conferasdum de ser , face

,, ritum debet esse issa collatis , scar factum es '

339쪽

χω D I ss ER T A T I O XII. - ess sub Constantino Augustae memoriae μὰν eipe , qui nullas 'leges ante praemisit, sedi, liberum dedit judicium Sacerdotibus . The is dolus Iunior Gaηdidianum Comitem Syno. do Ephesinae interesse iussit . ea lege m, , conditione, ut eum quaestionibus oe controveris, 1 dogmata incidunt, nis, , hii quidquam commune babeat. Nefas enim

,, est, eum qui Sannctissimorum Episcoporum c se talogo adscriptus non est , ecele lassicis ne ,, elis o consultationibus se se immisere. δε IV. Si agatur de disci prina canonica, , , eius cognitio Synodis debetur, non autemri magistiatibus , aut etiam ipss Principi. ri bus. Unde Athaxasus Concilium serium,. graviter exagitat ex eo capite, quod uni, , verse Ecclesiae erat notissimum , scilicet

,, in judicia ecclesiastica nihil Imperatorii, licere . Si sud iudicium Episcoporum , in-

,, quit, quid commune eum eo habet Imperator. ,, Haec est sententia ejus rescripti a Valeηtia, , nrano editi, cujus verba superius ex

, , brinio retulimus, in eaussa fidei vel ecet ,, fassici Ordinis, iudicium competere sacer.

,, dotibus, id est, in fidei &disciplinae ne-

,, gotiis. Caussae enim ecclesiastet ordinis ad ,, eas quaestiones pertinent , quae canonicae, , dicuntur, ut constat ex Hinemam, qui I cum Leonis I. ubi Eadem verba usurpan. rur, egregie interpretatus est in opusculo ii issioqμ'ginta quisque capitum evite decimo .

340쪽

C A P. I. 32IHae sunt ecclesiasticae consultationes , Δ, , quarum cognitione Iaiaos submovit TM dinus I s. in epistola ad Synodum Epbesia D nam superius laudata . Sententia ista, quam se tuemur . in Concilio Chalcedonensi ex plum cata est a Cecropis, uno e tribus Epitc ,, pis missis ad vocandum Disse-um Epist is pum Auxandrinum , qui judicio Synodὶ se stare nolebat , nisi cognitioni interessentis judices a Principe delegati. Inanem ver ,, hominis spem his verbis repuli Cecropius 2,, quaiso canonicae quaestiones examinamur, ne

,, in iudices neque alios Iaicos interme oportet. is Quod ipse quoque Iustulanus diserte sat ,, tur. Novella LXXXIII. Et Bassius Imri perator in adlocutione ad octavam Syn ,, dum act. X. laico cuicumque, inquit, nullari ratione de Gelasiasticia σμιssis disputandi. ,, dico. Quibus praeiverat Mareianus Imperator, qui exemplo suo docuit quid ,, sequi debeant in posterum Principes , ., quando clericorum & monachorum disci ἀ- ptina constituenda est. Etenim quum Mo- ,, nachorum erga Episcopos cultum & ob ,, dientiam , monasteriorum cum consensu is Episcopi aedificationem, clericorum a sae. ,, cularibus negociis secessionem, & in sibi is adsignaris Ecclesiis adsiduam & sedulam ,, administrationem Marcianus constitui velis, , lex, quia plane haec capita ecclesiasti eos s. Ordines adtingiant, a quibus publicam auo aris. Vind. T. M. X ct