장음표시 사용
241쪽
PROLE G. II. ST C. V. S. II. os
nulli seripserunt, alii Leporium Monachum, cujus lapsus . & resia Piscentia , atque abjuratio legitur apud Cassianum. de Incari l. . Discipulos autem, atque adjutores habuit Nestorius Dorotheum quemdam Episcopum , , Anastasium Presbyterum . Ille plebi primum , 8c Monachis ob impiam doctrinam . , austeros mores exosus , ad Imperatorem , 8c Rom. Pontificem delatus, & in Romana , atque Alexandrina Synodo damnatus , quum neutri paruisset , tandem in Ephesina Oecumenica Synodo proscriptus est , ab Episcopatu depositus , 8c in Oasenam solitudinem relegatus suffecto in ejus locum Maximiano . quidem non in ipsa Synodo , sed in Collat. Chalis cedon. fucta sunt, acquiescente Theodosis, O Nestorius quidem per quadriennium ad S. EUrepit monasterium , unde exierat amandalus est . Vide qua supri in Coelestino I. 4. Erravit autem Nestorius I. quod Incarnationem nihil aliud esse voluerit, quam inhabitationem Verbi in homine , sicut in domo , aut templo suo, hoc enim nomine Humanitatem appellabat , nulla intercedente hypostatica, aut personali unitione. Hinc II. quum duas in Christo personas distingueret . Mariam Virginem non Θ/o κω, seu Dei param , sed seu Christiparam , aut meri hominiqmatrem appellandam esse statuebat. Faverunt Nestorio praeter alio robscurioris nominis Ioann. Antiochenus, qui tamen postmodum ad
concordiam cum Coelestino, & Cyrillo rediit, Τheodoretus Cyri Episcopus, Ibas Syrus. Horum scripta nonnulla , simul cum libris Theodori Mopsuestent occasio fuerunt controversiae de tribus Capitu- Iis, quae postmodum in V. Synodo damnata sunt , de qua vide quae supra in vigilio. Hostus apud Berninum alium tribuit Nestorio errorem, quod nimirum dixerit Christum non aequε, atque integrε totum sub speciebus panis, & vini contineri , uec qui solum panem Eucharisticum sumpserit , totum Christum sumere, quod tamen apud nullum alium antiquiorum invenies . S. III. Eutyches , ct ejus assecti. r. Eutyches Presbyter . & Monasterii cujusdam Archimandrita , seu Presectus, quum Nestorium , 8c suos acerrime insectaretur in errorem huic oppositum prolapsus cst, quod Dei incarnationem sicut personam . ita & naturam esse docuerit. Hunc ad Flavianum Constantinop. Patriarcham detulit Eusebius Dorilaeus . Flavianus in Constantinop. Synodo Eutychem damnavit, graduque emovit . Inde
Leone I. Pontifice certiore iacto, Theodosius Aug. Concilium Ephe. Si
242쪽
sν congregari curavit, cui Dioscorum Alexandrinum praesecitia In hac Synodo , inii non immerito Latrocinii Ephesini nomen est inditum . Eutyches absolutus est, Se in gradum pristinum restitutus; Eusebius. dc FIavianus damnati . atque is pugnis , calcibus , fustibusque contusus, unde paulo post obiit : Pontificis Romani Legati in cammemdetrusi , unde probigus Hilarius Bomam tandem rediit. 8c mox reliqui . Theodosio mortuo, atque Imperium tenente Marciano , Occumenicum Chalcedonense Concilium habitum est . ubi iterum Eutyches damnatus , atque in solitudinem relegatus, absolutus Flavianus . Di scorus depositus . & Gangram amandatus , depositi quoque omnes Wns in Pseudo-Synodo Ephesina fautores. Σ. Dioscoro in Alexandrino Episcopatu Catholicorum Episcoporum infragiis electus est Proterius; ohes entibus autem aliquibus , M ple-
hem in ipsum excitantibus, schisma conflatum est diruurnum . Timintheus siquidem cognomento Tlurus, quum Monachorum plurimos . gentesque alias pro se stare secisset, Alexandrinus Episcopu& consti tus est . Proterio crudeliter occiso , & cadavere per urbem raptato .
Ilis ad Leonem Pontificem perlatis ejus hortatu Marcianus Augustus Timotheum Alexandria expulit; atque in exilium misit substivato iasede Alexandrina rimotheo Salaphaciolo. Deinde imperium invadente Basilisco, Elurus restitutus est, Salophaciolo pulso , qui tamen Basi Iisco ab Zenone devicta, rursus AIexandrinam Sedem occupavit,
AElum ejecto. Hic porro quum res suas desperatas cerneret, mortem albi veneno conscivit )iber. in metu α ρε. Timotheus hic Durus Timotheanorum author fuit , qui Eutychiatio errore novum addentes, Christi naturam alebant apud Dameum, crap. 3o, in ut m Virginis, in tertiam quam naturam . velut massam Consatas esse , quae nec divina psoprie, nec humana dici potest. Hunc errorem denuo suscitavit postremis hisce saeculis Michael Servetus , de quo infra.
3. Ab Eutychiana quoque haeresi ortum traxit Acephalarum error. A cephali autem dicti sunt in urbe Alexandria nonnulli, qui seorsima suo capite, Alaxandrino Patriarcha Petro Moggo EccIesiasticae subjectionis excusso jugo, Chalcedonense Concilium , atque eos Omnes, qui duas in Christo naturas prositehantur, damnabantia tiorum primus author fuisse dicitur Severus Soropoli in Pisidia ruitus ex Causidico Monachus, ob Eutychianam haeresim nonasterio pulsus , di imperante Anastasio in Antiochenam Sedem intrusus. Inde Severianitiem dicti sunt, ει moriophysitae, quasi uniux in Christo naturae defensores , irem dicti stant Haesitantes , q-ataim calcamque liberum esse dicebacit. quam vellet fidem profiteri. Severus porro , ejusque enores segaenti vinculo ineunte ia Concilio Constantinopolitano an
243쪽
PROLE G. II. SEC. V. S. III. atr
i 8. damnati sunt, jussumque ab Iustino Religiosissimo Imp. ut impio homini lingua amputaretur, quod ille supplicium fuga vitavit. 4. Ex eodem coeno prodiisse putat Cottius Cardin. De GR. a .hares. c. γε. Corrupticolas, Phantasiastas. Agnoetas, Sc Trithetias . Corrupticolae dicti sunt quod Christo Domino corpus tribuerent morti. 8c corruptioni de necessitate subjectum, sicut interorum hominum corpora, quibus in poenam peccati originalis mors dominatur . Hujus erroris author fuisse dicitur Theodosius quidam Monachus . Berni r. hujus erroris τι umo i facit G unum Alexandrinum Discomm . Huic ex oiametro oppositus Iulianus Hesicam sseus Christo corpus tribuebat natura ineorruptibile, atque a cunctis physicis passionibus immune: nec cibum , aut potum veris Sumpsisse , vel solum apparenter, aut phantasticε, unde Phantasiastarum nomen est derivatum. Agnoetae, seu Latine ignorantes, dicti nunt ab eo . quem tuebantur, errore Christum nimirum aliqua ignorasse , quod ipsum natura quadam humana superiorem, infra divinam tamen, quadam veluti mixtura constare eum Timotheanis eensuerunt. Huius erroris parendem fuisse ferunt Themistium Alexandrinae Ecelesiae maconum. Tritheitae Ioannem Grammaticum Philoponum dictum habuerunt auth rem, secta Eutychianum , patria Alexandrinum , qui Aristotelicae Philosophiae addictissimus, quum in Christo si essent duae naturae ,
duas quoque hypostases suturas argumentaretur , vi eo equentiae eompulsus est dicere, quum tres sint in divinis hypostases, tres quoque esse naturas, atque ideo Deos tres. His omnibus coaevus fuit Petrus Gnaphaeus cognomento Fullo, Antiochenae Sedis invasor, qui schitarum, aut Patripastianorum haeresim suscitavit , ut supra dis mus, ex quo errore jussum, ut in Trisagio Constantinopoli, ac dei de in tota McIesia celeherrimor Sanctus Deus , Sanctus Fortis, asderetur: qui crucifixus es pro nobis. Hic servum suum non adhuc haptizatum Hierapolitanum Episcopum consecrasse dicitur , addens consectationem pro baptismo sumere. Servus autem hic Xenaja Nomine , mali corvi , malum ovum, Ie octastarum sectae Prima sem,
244쪽
Acoemeta, Iacobita, aliique Obscuriores Harefici. :
I. A Coemetae Monachi magna quondam sanetitatis opinione clarissimi, quum in libro Procli Constantin. Patriarchae eam prinpositionem legissent: unus de Trinitate crucifixus est, eam illico ut Haereticam insectati sunt . Obstabant contra Scythiae Nonachi eam Catholicam esse propugnantes. Acoemetae ad Hormisdam Papam rem detulerunt. Scythae quoque Monachi Iustiniani Imperatoris muniti litteris Romam adierunt. Dum res discutitur , Scythae Roma ausu-giunt. Quainobrem veluti in fide suspectis , 8c quadam Eutychiana fuligine tinctis, ea illis assertio interdicta est ab Hormisda Pontifice, di utrique parti silentium impositum. Recrudescente autem inter eosdem Monachos controversia Iustinianus Aug. datis ad Ioannem ILB. Ρ. litteris, tres illi quaestiones explicandas proposuit, quarum illa prima est : Utrum unus de Trinitate Christus, & Deus noster dici possit λ Cui Ioannes: Unum de Trinitate Christum esse , hoc est unam ex tribus Sanctissimae Trinitatis personis. Deinde in Cone. Rom. Acoemetas 3Ionachos ut Nestorianos damnat in ea, quam ad Senat res Scripsit Epist. anno 34. non 3 4., ut est apud Gottium. Non est ergo, cur Ioannem II. IIormisdae contrarium in desiniendo nobis
opponant ε, Hormisdas enim non ut Haereticos , sed ut super S , Pertinaces, seditiosos , & turbulentos rejecit, qui in publicis conventibus ad concussionem quietis circa Begum etiam Statuas concla
marent Vide quae diximus in Ioanne II., 8c Natal. Alexandri diss.
a. ad 6. saeculum . . la. Eodem serme tempore errores suos disseminare coepit Iacobus genere Syrus , qui & ZanZalus propter corporis exiguitatem dictus est, quique Eutychetis . Dioscori Gnaphael , ac Severi dogmata . magnopere apud Syros propagare studuit. Quo Monophysitarum errorem praedicante, magnum exortum est dissidium. Nam qui rectae sententiae adhaerebant, Melchitae appellati sunt , quasi Legii, id est, Chalcedonensis Synodi, & Marciani Imperatoris Sectatores: qui contra stabant, Iacobitae dicebantur. Naec Νicephorus. l. ιδ. c. Permanet haec haeresis usque ad praesentem diem inter Syros, Armenos, Cophtos , Ugyptios , Tthiopesque, qui pristinis erroribus alios plures, 3c impiis opinionibus monstrosos quoque ritus adjunxerunt , de quibus suse Barbatus in histor. Iacobitarum.
245쪽
3. Fuerunt & alii Eutychianae haereseos velut surculi , de quibus Nicephorus, l. ρι. Mu. c. ρ. ut Caucobalditae, Angelitae, Da
mianitae, Tetratheitae , Petreitae &c. Hi tamen non novum aliquem in fide errorem videntur addidisse, sed vel Eutychetis , vel Philoponi, aut Sabellii damnata dogmata suscitasse , aut ritus aliquos monstrosos, Sc superstitiosos immiscuisse. Tales sunt hi, quos Damascenus commemorat, I. Barsanuphitae , Acephalorum genus , a Barsanu-pho quodam pseud Episcopo nomen sortiti , qui gustatam leviter extremo digito similae farinam Ioco Communionis accipiebant . II. Heicetae . sive Supplicantes , qui una cum sanctimonialibus in Monasteriis coetus agentes, hymnos Deo cum chorea, & tripudiis canebant. III. Gnosi machi. sive scientiae osores , qui sub specie solum divinis rebus, & contemplationi vacandi, Scientiam omnem , artem que detestabantur . IV. ΙIeliotropitae , qui ejus nominis siorem. velut divinum quoddam venerabantur. V. Tnetopsychitae. ab errore dicti, quod animam cum corpore mori arbitrarentur. VI. Agonielitae, quod genus exo orantes damnarent. VII. Theocatagnostae, quasi Dei reprehensores , & blasphemi . VIII. Christolytae , quasi Christum solventes , quod relicta in terris humanitate , solam Divinitatem in coelos ascendisse crederent. IX. Ethnophrones, quasi Ethnicε sapientes, qui Paganorum mores . atque instituta cum baptismo sociabant. X. Ethi- coproscopiae , qui Ethicam, Sive morum philosophiam pravis opinionibus corrumpebant, quorum multa in hoc nostro saeculo habemus exempla. XI. Donatiani, an Donatistae λ qui os quoddam manu tenentes osculabantur , prius quam Eucharistiam sumerent , quod Lucillam illam facere solitam dicitur, a qua prima Donatistarum origo. XII. Parhermoncutae , qui Scripturarum verum sensum
sibi solis tributum esse jactabant . XIII. Lampetiani ab Lampetio quodam docente , unicuique licitum esse qua voluerit ratione Deum colere, nec illicitum esse naturalibus assectibus indulgere. Haec Da. mascenus. c. t. de rures. )
i. I TA dicti quod in Christo Θηλαα sive unicam inesset dicerent voluntatem . Authorem habuisse videntur Athanasium Iacobitarum primum Patriarcham, mox ab Heraclio Imperat. ad Amtiochenam sedem promotum. Alii authorem faciunt Sei gium Com mus I. O stan-
246쪽
stantinopolitan m Patriarcham , cujus Postmodum eo in negotio praecipuae fuerunt partes. Hic enim datis ad Honorium B. Ponti in
litteris, eum in sui erroris communionem trahere conatus est. Porro quum Sergius artificiosis vocibus , & Leonis magni, & aliorum verbis Patrum suae assertionis venenum OccultMSet, esSetque ad ea u
que tempora incorruptae vir sidei creditus , nil mirum si Honorius nil tale suspicatus, hominem laudavit, & quaestionem illam tanquam ad Grammaticos rejiciendam adspexit, ejusque petitioni in speciem Catholicae, temporique opportunae acquievit , de una , aut duabus voluntatibus silentium indicens . De Honorio vero alibi fusius dictum . Monothclismum in Synodo ad id congregata damnavit S phronius Puriarcha Hierosolymitanus , qui & Honorium Pontificem per Stephanum admonuit, quo facto erubescens Heraclius Imp., quod se Haereticis adnumeratum cerneret, Eetesim suam , sive fidei expota sitionem edidit anno Christi 639. , Honorio jam defuncto , atque in eius locum substituto Severino, cui Isacius Exarcha Imperatoris iumsu rilesim subscribendam obtulit . Ille Ectesim , ejusque author damnavit, anathemate indicto , atque eam ob rem urbe Roma ah Isa-cio vastara , prae incerore , atque yegritudine non diu supervixit . Sergius item Constantinop. Patriarcha e vivis excessit, cujus sedem occupavit Pyrrhus ejusdem erroris fuligine tinctus, qui ob tu inultum populi profugus in Asricam trajecit. Ibi ab S. Maximo argumentis convictus, cum eodem Romam petiit, Papa'sedente Theodoro, haeresimque abjuravit. Paulo ante IIeraclitas Ee esim revocaverat, Se gli opus eam suisse professus. Iluio in imperio successit Constant nus , Constantino Heracleon, Heracleonti Constans, qui Pauli Patrimcha: hortatu novum edictum promulgavit, cui nomen Typus. Uune
pum . & Paulum ejus authorem Theodorus in Romana Synodo damnavit, Pyrrhumque etiam juramenti sibi prae&titi infractorem qui Dorna diseedens, ait Theophanes, in Annal. quum Raven
nam pervenisset, tanquam canis ad vomitum reversus est. Theodori sententiam consirmavit in Lateranensi Concilio successor ejus Martinus , uti supra r inde Constantis oditam in Martinum, gloriosumque ejus, Jc Maximi martyrium. Tandem Constanto in Sicilia occiso, MImperium tenente Constantidio Pogonato, sub Agathone Pontisce Sexta Synodus congregata Monothetismum radicitus extirpavit ann.
Christi 68 I. I. Eodem fere tempore error haud dissimilis Hispaniam insecuIuliani cujusdam, qui tres in Christo voluntates asserebat . Per A meniam grassabantur Pauliciani, quoddam Manichaeorum genus. Got tius, Danaeusque his adnectunt Mahometum, ejusque sectatores .-uumn autem Mahometani sere nullum Christianae Religionis dogma tuean
247쪽
tiar, non tam Haeretici, quam diversae planε Religionis hominet habendi sunt, sicut Pagani, dc Iudaei. .
P Rimus author ejus haeresis, quae. Christi, i M sanctorum .im nes
nullo cultu, immo ex ratione Rique . OQR prosequebatur vus ille fuisse dicitur, quem nondum baptizarum: Petrus Gnaphaeus IIierapolitanum Episcopum consecravit, Xenain nomine ini Polyxearum mutato. Sed stamen ultra privati erroris limites tunc processisse non videtur . Ne tum quidem quando Iezidus Arabum Calipha , Iudaei cujusdam . cui, nomin Saraninpechis,. horιatu , ες promissis deceptus , sacras imagines in templis Christianorum repertis deleri , stangi, aut comburi jussit Tetrius autem , 8c diuturnius hellum adversus easdem commovit Leo cognomento Isauricus serro .siam, mis armatus. ΙIis in Gregorium Pontificem a .Germano Constantin. Patriarcha delatis, ille Imperatorem quot potuit modis se, at rque ab ea sententia rpmovere, SIuduit , quumque nihil. pr*ficq et , anathemὼ in ipsum pronuncia it ,. . clavibusquq , dc Petri catenλ a ICarolum M rtellum I raucorum Ducem missis , ejus auxilium adversus communem Ecclesiae hostem Ita:iae minitantem imploravit. Gr gorii II. anathema confrmavit ejus susce Sor Gregor. III. a . Leo tamen usque ad mortem sua in haeresi, atque adversus Imaginum do sensores saevitia permansit, cujus eximi haeredem reliquit Constantinum Comonymum. Hic coacta Synodo 338. Episcoporum, quam Soptimam Oecumenicam ipsi appellabant . omnem Imaginum cultum abrogavit, pluresque Catholicae. Veritatis defensores, Nonachos principuε. Martyres fecit, quin Zachariae, & reliquorum,. usque ad. Paustum I. Pontificum admonitionibus ab incoepto desisterut . Hunc . . cepit Leo IV. . qui tamen quum paternis vestigiis insisteret, morte sublatus est. Regnum ad Constantinum filium devolutum, atque Iro nem matrem. His adnitentibus Nicaeae Septima Oecumenica Synodus congregata est sub Adriano I. Pontifice , Sc Tharasio Patriarcha, ubi cultus imaginum restabilitus, S superiores omnes Haeretici proscripti, ac damnati ann. Christi 787. ..
248쪽
P R O L E G. II. S C. VIII. S. II.
clemens Scotus, Felix, atque Elipondus. I. Clemens natione Scotus in Concilio Romano ann. 746. ab Zacharia Pontifice damnatus est, quod, ut ibi dicitur, Sanctorum Patrum authoritatem, M Synodorum acta contemneret , quod Iudaismum induceret praedicans, posse Christianum fratris defuncti uxorem viduam ducere, insuper & Christum ad inferos descendentem pios aequε , atque impios liberasse. Annumerant hic nonnulli Adelbertum Gallum primum in Suessionensi Synodo a Bonifacio Moguntino Epi. scopo , moxque ab Zacharia in eodem Romano Concilio damnatum. Verum hic potius Hypocrita dicendus est quam Haereticiis, qui templa in suimet honorem exstruxerit, qui reculas suas, tanquam he ii alicujus reliquias distribuerit, qui propriam vitam miraculis , ac revelationibus plenam scripserit. a. Vixerunt quoque hoc saeculo Felix Urgelitanus in Hispania Episcopus , & Elipandus Toletanus, qui Christum, ut homo est , F
Iium Dei adoptivum, non naturalem esse scriptis libris multis asseruerunt . Coacta sunt adversus hunc errorem multa Concilia, ForO-juliense, Baiisponense, in quo Felix errore suo coram Adriano abjurato ad suam sedem adire permissus est, Francosordiense , ROm num, Aquisgranense, in quo Felix in haeresim relapsus, & Alcvini argumentis convictus . iterum abjuravit . Rursus aurem in errorem Pristinum recidisse, atque in eo mortuum Agobardus In L. σύν. Felicem cup. q. existimat ex schedula quadam post mortem inter ejus adVersaria reperta. I lipandum sincchius resipuisse nonnulli exi- Stimant. Divulgare errores suos coepit Felix ann. circiter 79 I. Non desunt tamen Theologi in s. dist. ι o. F. unic. Turand. in
Iam de adoptione sententiam, Sed propter alios errores damnatos esse contendant, eamque aSsertionem : Christus ut homo Filius Dei adoptivus est, non naturalis , Sustineri posse statuant, ea tamen Vulgo abstinendum . Et quidem alios quosdam Felicis, & Elipandi errores Agobardus in Annalibus commemorat, uti quod dixeriut Christum nonnulla ignorasse, Dei Filium passum , & crucifixum dici non Posse . Sunt te qui Icon lastam Felicem faciant. Sed quidquid sit de his aliis erroribus certum est, eos propter adoptionis errorem da mnatos esse. Id constat ex Can. I. Conc. Francotordiensis, ibi et In primo Capitulorum actum est, de impia ac nefanda haeresi Elipandi, R Felicis , qui male sentientes in Dei stio asserebant adoptionem . Haec
249쪽
Πaee igitur assertio haeretica est: Christus ut homo , filius Dei adoptivus est, non naturalis, quidquid illi dixerint Theologi ex ignoratione mysterii , ut suo loco probavimus , 8c dilucide explicat D. Thom. s. p. q. a3. GN. 4. 3. Praedictis Haereticis addit Gotti De UR ad 1. hares. c. 33. Ρrateolo Bagnolenses, obscurum quoddam Μanichaeorum genus , qui praeter praecipuum Manichaeorum errorem de gemino principio , addebant Christianis omnino interdi Rum esse jusjurandum, & in nullo casu licere.
Sergius, Claussius, Gotieschalius, motius.
x. J Tono inerinte saeculo annum circiter 8 Io. Sergius quidam ascemina Manichaea deceptus Tychichum se Pauli Apost vidiscipulum, lucidumque sidus, & Paracletum vocans in nefanda erinpit flagitia. Hinc duae sectae ortae, Astachorum, sive Instabilium . qui Sergium, & Manistarum, qui Baanem quendam Sequebantur, quos omnes Michael Curopalates Orientis Imperator hortante Nicephoro Patriarcha capitali poena mulctatos extinxit. Gottius, qui ex Petro Siculo, eorum flagitia describit, & Sergiolas appellat, particularem
aliquem eorundem errorem non commemorat.
a. Eodem saeculo Claudius Hispanus, Felicis Urgelitani discipulus, Episcopus Taurinensis figuras omnes Dominicae Crucis ab Ecclesiis.
submovit, Reliquiarum item venerationem , immo & Sanctorum invocationem abolere tentavit; concilio tamen Episcoporum damnatus , obmutuit. 3. Praedestinatianam haeresim eodem saeculo Mogantiae, at e albhi suscitasse dicitur Godeschalcus , aut Gotteschalchus in Dioecesi Suessiqnensi natus, Sc Orbacensis Monachus, qui ε Monasterio irregularito exiens, ait Hinc marus, l. de Praedest. Dei re lib. arbit. c. a. peragratis regionibus 'plurimis Synodo Moguntina , & Rabano Arniepiscopo libellum sui erroris porrigens damnatus cum litteris Synodilibus ad Rhemensem Metropolitanum, ipsum scilicet Hinc-marum remissus est. Hac in causa Ecclesia Gallicana duas in partes divisa est . aliis Episcopis Gottrachalcum accusantibus , aliis quos inter S. Prudentius Trecensis , errorem quiddin detestantDIbus , sed Gotteschalcum excusantibus. 'accisantium praecipuus , di Iudex ipse Bincmarus Rhemensis , pro eo saeculo non indoctus
250쪽
quidem , sed turbulentu Vir , ac litigiosus. Exstant de hac re Si mondi, Sc Natalis Alexandri dissertationes. Huic postremo multa pro Gotteschalco opponit Constantinus Roncaglia in Scholiis. Romcagliae respondit Franciscus Zacharias, harum facti quaestionum dilugens indagaior . Adhuc igitur sub judice lis est.
. Ah Latina Ecclesia Graecam avulsit hoc saeculo teterrimum Schisma Photianum. a Photio ortum Constantinop. Sedis invasore . pulso Ignatio viro sanctissimo . Photius quidem in Synodo Oecum nica octava sub Adriano II. imperante Basilio damnatus, & in exilium missus est anno Christi 869. Post xlecennium Ignatio mortuo ab eodem Basilio revocatus & authoritate Ioann. VIII. B. Ρ. in Patriarchali Sede collocatus est . Quum tamen rescissis octavae Synodi decretis aliam ipse pseudosynodum , quam Occumenicam dicebat , convocasset, Romani Pontificis authoritatem evertere tenta set, & Graecorum in Latinos odium impensissimὰ foveret , iterum est ab Ioanne Pontifice damnatus, ac deinde imperante Leone ab Sede Constantinop. depositus, atque in Nonasterium detrusus . Gravissimis flagitiis . haeresim adjunxit Graecorum quidem doctissimus , sed honoris cupidissimus , & hominum sceleratissimus , Photius . Duas entin unicuique hominum inesse animas docuit. Item Spiritum Sa ctum a filio non procedere , quem errorem adhuc retinent Graeci Schismatici. Item ob additionem di Filioque Symbolo faciam ab Latinis , ajebat Rom. Pontificem Ecclesiae Primatum amisisse. 4. Nonnullos saeculo decimo Theopaschitarum . M Antropomorphitarum errores suscitasse Scribit Gottius , qui etiam Walfridum que dam animarum mortalitatem docuisse commemorat. Idem sicut Berninus, decimi saeculi haereticis accenset Ioatutem Erigenam ἔ sed immerito. Non enim quisquis infide errat. haereticus est dicendus, neque qui haereticus , continuo Haeresiarcha. SAECULUM XI. . .
S. I. i - Firmidus , Candulphus , Berengarius. x. TIrgaldus Grammaticus in urbe Ravenna magis insanus quam, haereticus Silvestro Pontifice. magis Virgilio, atque Horatio, quam Evangelio credens . in errores lapsus est gravistimos , unde a Petro Episcopo i cum suis discipulis damnatus est. Mutardus quidam eodem saeculo in Gallia Iccinomachorum haeresim cum hypocrisi , aliisque erroribus conjunxit . Inde quum plures quos deceperat, Ope