장음표시 사용
251쪽
PROLE G. II. S EC. XI. S. I. . a II
ta Libui ni Episcopi convictos. atque ad veram fidem conversos cerneret, prae desperatione in Puteum se praecipitem dedit. a. Insecit quoque Galliam, maxime autem Aurelianensem dioecesim haeresis alia , cujus duces Stephanus ejus Ecclesiae Scholasticus , 8c Lisojus Canonicus Sanctae Crucis, ab quibus quum seductus suisset Heribertus quidam, is Areosasto patrono suo viro nobili. novam doctrinam communicare studuit, cujus haec summa erat et Christum nec de Virgine natum fuisse, nec vere Passum , aut mortuum I nullum esse Baptismi, aut Eucharistiae Sacramentum: Sanctos invocandos non esse, Areo tua serpentis erroris Regem Robertum admonuit , qui Aurelianum prosectus Lisoium , atque Stephanum errorem consessos, & in eo pertinaces capitali sententia mulctavit. i n3. In Atrebatensi quoque Synodo anni Ioa . damnata est, atque extincta prorsus nonnullorum haeresis , qui seducti a Gandulpho quo dam Italo nullam Ε Iesiasticam authoritatem . nullum Sacramentum admittebant , Nuptias damnabant, Crucis , . M Sanctorum venerati nem , Εc Iesiasticum ossicium, templaque exsecrabantur , atque omne gratiae supernaturalis auxilium negabant . Et quidem de Gandulpho quid ac um fuerit, non liquet : ejus autem sectatores Plerique ope
Gerardi Cameracensis Episcopi in praedicta Synodo abjurato errore , rectam fidem amplexi sunt. 4. Berengarius patria Turonensis, Falberti Carnotensis discipulus , de Archidiaconus Andegavensis reaIem Christi in Eucharistia praese tiam negavit annum circiter Io 33. Ipsi in ejusmodi errore praeter dictos Lisojum, Sc Candulphum facem praetulerat Ioannes Scotus dis Elus Erigena. In Berengarium scripsere viri multi . multaque habita suerunt Gancilia, de quibus alibi. Ille saepius abjurato errore , sa pius in eundem relapsus, dubium reliquit an intra , an extra Eccl fiam diem objerit.
cerularius, Iroscelinus, aliique eitud. Sac. error . I. Sub Leone Nono Graeci, qui sedente Ioanne XIX cum Lati nis in concordiam redierant. rursum avulsi sunt procurante mchaeleCerulario, qui ex Nonasterio, quo propaer conjurationem in Micha lem Paphlagonium detrusus fuerat, ad Constantinopolitamim Patriarchatum promotus suit. Quum autem Pontifex ΛIexio praedecessori suo Patriarchae Oecumenici, sive universi orbis tituIum denegasset , quem sibi etiam arrogabat Cerularius, epifrolam in Rom. Pontificem vulgavit convitiis pluribus , caIumniisque resertam , in qua se novae
252쪽
ly II o L E G. II. SEC. XI. S. II.
Rinnae universalem Patriarcham appellabat, & in Haereticorum cIa sem rejiciebat Latinos omnes, qui in azymo consecrarent, Sabbathum custodirent, atque a suffocatis non abstinerent. Leo IX. misso Constantinopolim Umberto Legato Cerularium ab Ecclesiae communione semovit, annuente Imperatore, a quo etiam in exilium missus est , & in Synodo Romana damnatus. Nicetas porro Monachus, qui C
rutarii jussu librum ediderat de Azymo , & Sabbatho . & Nuptiis
Sacerdotum, Umberto disputante errorem abjuravit, librumque suum flammis tradidit. a. Rosculinus Clericus Compiniacensis, professione Dialecticus, Petrique Abaelardi Magister, Tritheitarum parti m , partim Patri passianorum errorem suscitavit. dicens apud Anselmum tres personas esse res res, sicut sunt tres Angeli, & item vel Patrem , vel Spiritum Sanctum incarnatum vere dici posse, si usus admitteret. Eam ob rem in Synodo Suessionensi sub Rainaldo Rhemensi damnatus est, nisi errorem ab rasset , quod ille quidem praestitit, metuens ne tumuItu populi opprimeretur. Inde tamen egressus ad vomitum rediit. Adversus hunc Anselmus de fide Trinitatis, Sc Verbi Incarnatione librum
Italiam id temporis miseia lacerabant Simoniaci , 8c Nicolaitae quam plurimi, qui Conciliorum multorum decretis , & Pontificum sanctionibus vix cohiberi, aut Doenari potuerint , aliorum Ecclesiasticorum , & quod gravius est. Ecclesiae Praelatorum exemplo pessimo confirmati. Hos inter Tudeschinus. & Ioann. Venetus apud Pintrum. Damianum, qui Ecclesiastica Benescia , Abbatias, immo & Epi-εcopatus emi. ac;vendi posse quoad jus percipiendi temporales redditus turpiter docebant. Contra vero .ex odio in Simoniacos , & n- jugatos, aut concubinaruis Clericos error aliorum , qui Ordines ab Simoniacis , aut conjugatis collatos . Missas , - Sacra menta nullius valoris esse dicerent, & sic ordinatos iterum ordinari debere, quamvis circa id diversa tunc fuerint, nec postmodum omnino convenerint Theologorum placita. Incestuosi dicti sunt nonnulli eorum temporum Haeretici, qui in matrimoniis contrahendis non canonicas regulas, & gradus ab iis prohibitos, sed Iuris Civilis statuta Servanda esse docuerunt, quorum impietatem duabus in Synodis Romae habitis Alexander II. coercuit, quin ramen, ut est apud Petrum Damianum , ex tot millibus unus ab infausti foederis abominatione divulsus suerit.
253쪽
S. I. Rongomtii, Petrobustani, Amaldista atque abaelardus. r. OC saeculo ineunte , inquit Zonaras in annal. Bongom, II lorum secta nefaria exstitit, cujus author Basilius quidam professione Medicus. habitu Monachus , qui quum perniciosa dogmata per annos multos docuisset, urbem Regiam adiens Alexio Comneno Imperatori se ei credere simulanti doctrinam suam omnem aperuit . Imperatoris autem jussu, & urbis communi suffragio, in eque- . Stri theatro combustus est ann. III 8. Εjus.errores plusquam viginti circa Trinitatem, Sacramenta, Sanctorum cullum, libros Sacros, or
tionem, jejunia, daemones recenset Euthymius, in Panopita an Comnena l. /s. & ex eo Natal. Alexander Sac. G. c. .. Gottius. cap. ιδ. . a. Petrobustant authorem habuerunt Petrum de Bruis primum Μωnachum, deinde Apostatam, qui in Dioecesi Arelatensi docere coepit I. haptismum parvulis collatum nihil prodesse. II. Templa in Dei
honorem exstrui non deberet III. Sacramentum Altaris nullum esse. IV. Crucem confringendam, non adorandam. V. Orationem. & h na quaecumque opera pro defunctis facta nihil eos juvare. Quum autem Arelate in foro Sancti aegidii ingentem Crucium , & Sanctarum Reliquiarum acervum in ignem conjecisset , zelus fidelium , inquit Petrus Cluniacensis, Epist. a. a . Petroburianos. injuriam Cruci illatam, eum concremando ultus est . Inter ejus discipulos primum obtinuit locum II enricus quidam , qui apud Bernardum Monastico habitu relicto ad saeculum reversus est, succinctis lumbis mendicans, 8c Evangelium in sumptu ponens. Frequenter tamen post diurnum populi plausum nocte insequuta cum meretricibus inventus est Pra dicator insignis , dc interdum cum conjugatis. Haec Bemardus Egust. a I. ad Ilsephons. comitem. Henricus hic ab Hildeberio Cenoma nensi Episcopo, qui hominem ignorabat, benignε susceptus, eo Romae absente, Dioecesim pessima sua doctrina corrupit , atque inde ejectus, mox Tolosanam , quo tamen ab Eugenio III. missus cum Alberico Cardinali Bernardus, utilissimis Iaboribus , errantes plures ad sanam fidem revocavit. Tandem impius ille captus , & vinctus ,
inquit Gauseidus l. 3. de cita S. Remardi c. o. Episcopo traditus est, tetroque in carcere vitam finiisse satis apparet verisimile ,
quamvis neque Gaustidus author coaevus , nec alius quisquam de ipsius
254쪽
218 PROLE G. II. ST C. XII. S. I.
ipsius morte mentionem secerit . Contigerunt haec annum circite II 47.
3. Arnaldus Brixiae in Italia natus , & ejusdem Ecclesiae Clericus , Petrum Abae lardum habuit in Gallia Praeceptorem , apud Othonem Frisingensem I. ι a. de rebus gestis Friderici I . cap. ao. In patriam reversus Nonachalem vestem induit , quo plures deciperet . Dein docere coepit nec Clericos proprium, neque Episcopos regalia a nec Monachos possessiones habentes aliqua posse ratione salvari . omnia ista Principis esse . ejusque beneficentia in usum tantum Laicorum cedere oportere Praeterea de Eucharistia. & haptismo parvulorum malo sentire videbatur. Itaque ab Episcopo Brixiens, accusatus, in Concilio Romano sub Innocentio habito damnatus est, desilere jussus . Ea propter Italiae relicta ad TransaIpina& regiones se contulit , ibique in Alemaniae oppido Turego doctorem agens perniciosum dogma seminavit. POStmodum sedente Eugenio urbem adiit. quam quum adversu& Pontificem in seditionem propensam invenisset, eam magis excitavit , & latam contra se pastorum sententiam tanquam omnL authoritate vacuam contempsitia Demum in Thusciae finibus captus . ab Urhix Praefecto ligno adactus est, & cineres ne ab stolida plebe in veneratione haberetur, in Tyberim projecti. 4. Ahaelardus Petrus, inquit laudatu& Otho Frisingensis n. e. - . in Britania minore natus Roscelinum habuit Magistrum , de
quo supra. Inde Lutetiam Parisiorum adiit . ubi occasione satis decantata non bene tractatus , ad S. Dionysii Monasterium cucullum induit. Ibi quum de aliis, tum praecipue de Trinitate errare coepit, quasi tres persona S Permiscens , & confundens , ex quo in Suessionensi synodo tanquam Sabellianus judicatus. ει quoς ediderat libros
propria manu comburere compullius est ann. II ao. Quum autem ab
ejus Synodi judicio appellasset, de ΣΟ- sermi annos eadem docendo'.& scriL:ndo persisteret, rursum in Sononens. Concilio Ludovico, Re- se . & ipso Abaelardo presentibus , atque ipsi purgandi sese, copia facta, capita CX ejus libris excerpta sunt nonnulla, quae dum discutiuntur, Concilio se subduxit Rom. Pont. appellans .. Quum vero Innoc. Pontilax universos ejus errores cum authore dammisset,. eique tanquam haeretico silentrum imposuisset . Petrus ad Cluniacense Minnasterium se contulit,. 8c pro se Apologeticon scripsit, partim verba , ex toto autem sensum negam. Interea, inquit Petrus Cluniacensis
ep. ad Innoc. II ae nobis. admonitus , magis autem a Deo inspis ratus dimissis. scholarum, M quaestionum tumultibus ,. atque insignia
humilitatis , M poenitentiae exhibens exempla, Cabilonem valetudinis musa missus pie obiit an II 42. Singulares Petri errores, & quibus toncepti verbis exponit Natal. Alem, Sc alii LS. II
255쪽
PROLE G. II. SEC. XII. S. II. at 'S. II.
Giuertus Pontianus , Eon, Folmanus . st Walianiel. I. Primus ille Pictaviensis suit Episcopus. Hic vitae sanctimonia &doctrina alioqui clarus . accusatus ab Archidiaconis suis Amaldo . MCatone.in Parisiensi Synodo fidei suae coram Eugenio Pontisce r
tionem reddere coactus est. Ajebat enim divinam Essentiam non e Se Deum, nec proprietates Personarum esse personas e Divinam naturam incarnatam non esse : neminem mereri , nisi Christum .' neminem baptirari, nisi salvandum. Dilata sententia usque ad Rhemense Concilium , quum Gilbertus professus esset se Ecclesiae sanctae arbitrio opinionem suam correcturum , errores illi quidem damnati sunt; Episcopus vero , inquit Otho Frisingensis , lib. a. cap. 11. Sum. mi Pontificis sententiam reverenter excipiens cum ordinis ini rit te , 8c honoris plenitudine ad propriam sedem remeavit. 2. In Bhemensi quoq. Concilio comparuit coram Eugenio Eon , sive Eudo de Stella , , natione Brito, qui apud Othonem eumdem
D. ωρ. s.. quum filium Dat se risminaret, multam post se ruindis populi partem traxit praestigiis , Sc magicis operationibus d
ceptam . Is a Concilio, quisnam esset interrogatus . Ego sum inquit, qui judicaturus est vivos, A mortuos , 8c saeculum per ignem. In cu Stodiam igitur ductus paulo post immanitens vivere desiit o Ejus dimScipuli plures ardere magis. quam corrigi maluerunt, inquit Tillielm. , b. Ang. lib. r. c. δρ. apud quem istorum dementiae . potiusquam errores legi possunt
3. Folmarus Tristiansteinus , seu Petraestillantis prope Herbipolim Praepositus circa Altaris Sacramentum erravit , quod doceret in Cal ce carne sublata sanguinem Poni; sub panis autem specie carnem sis ne ossibus , aut membrorum divisione vi verborum constitui. R tractavit vero eum errorem in Ep. ad Episcopos Austriae , 8e Bavariae , ubi illud dictum praeclare , ac sapienter : Non enim in qu stionibus, ct articulis fidei pudor est, vel ab hoste doceri . ubi ne mmo debet naturam sequi, & sensum quasi ex Tatione defendere , Si quidem naturae usum, & rationis limites & Physicas , sive Logicas facultates fidei majestas excedit. Atque ideo, ubi sdes quaeritur, argumenta non Valent
4. valdenses, qui & pauperes de Lugduno, Humiliati, & sex miis aliis nominibus appellati sunt , in Gallia orti . Petrum Waldum Mercatorem Lugdunensem erroris , & nominis authorem habuerunt circa ann. Chr. II 6 o. Is quum bona sua omnia pauperibus distribui
256쪽
HO PROLE G. II. ST C. XII. S. II.
set ingentem eorum multitudinem sibi devinxit, quibus Scripturas explicans, & vivendi regulas non sanas Praescribens , quum ab Ecclesiae Praelatis corriperetur , larere in eos coepit , & in Ecclesiam , Pontificem. Praelatos, Sacramenta, Altaria, Scripturas, sanctaque omnia debacchari , ut ejus haeresis reliquarum omnium sentina non immerito dici queat. Et primo quidem dicebant veram Ecclesiam sub Silvestro defecisse : quae tune exstaret, esse Ecclesiam malignantium. 8e meretricem magnam , de qua in Apocalypsi. II. Papam omnium errantium Caput . Praelatos Scribas , Monachos Pharisaeos vocabant . III. Ecclesiae decimas , Clericis possessiones adimebant . IV. Indulgentias, sacros ritus , SS. invocationem , Purgatorium , Transubstantiationem , Baptisma Parvulorum detestabantur . V. Ecclesiasticorum continentiam damnabant . VI. Matrimonium , Consrmationem, unctionem Extremam , atque ordinem non adnumerabant Sacramentis ,
& quemcumque fidelem Sacerdotem esse dicebant. VII. Traditioni .
9 Patribus authoritatem omnem negabant . VIII. Iejunium Ecclesi sticum superstitiosum esse docebant , di omnia peccata esse mortalia . - . Haec quidem in communi Taldenses , non tamen omnes omnia. Fuerunt, Mmque multae eorum sectae , quarum diversos error. , ac nomina recenset ex Rainerio Gottius Card. De Uict. asi. har. cap.
ρ3. S alii. IIos inter ii fuisse videntur, qui dicebantur Apostolici, quod nudis pedibus inecdentes, & emendicato victu , Apostolorum vitam imitari gloriabantur , nuptias damnantes , sed cum mulierculis cohabitantes , a carnibus animalium abstinentes . Catholicos.
irridebant . inquit uernardus Sem. 66. quod infantes Mptizarent,
quod orarent pro mortuis , quod Sanctorum sustragia postularent . Quum autem, ut Plurimum, rusticani homines essent . atque idiotae, di prorsusicontemptibiles, nec rationibus persuasi, quas non intelligerent, nec authoritatibus correpti, quas non reciperent, non modopa
tienter, sed etiam laeti , utiVidebatur, ducebantur ad supplicium , ut mortis contemptum, quem in Martyribus Pietas, in his cordis duritia operaretur . Haec , & alia multa Bernardus . Damnati sunt errores Waldensium in Conc. Turonensi ann. II 63. S in Lateran. anno II 79.
257쪽
I. I. De assigeiisibus, Almarico, Ioachimo , ct Gangelio alereo .
luerunt, ineunte saeculo decimotertio , Tolosae , & sinitimis in locis degebant sub Latmundi precipue Tolosani Comitis patrocinio . Praeter communes Waldensium errores . duos etiam statuebant Creatores, honum, & malum, & primum quidem uxoratum , cujus uxores fuerint Colla , & Collyba . II. Christum nunquam corporali praesentia in terris eumque qui crucifixus est , fuisse Pseudo Christum , cujus Maria Magdalena concubina suerit. III. Patriarchas fuiSsu omnes veteris Testamenti damnatos . Uno verbo toti fidei Romanae Ecclesiae , sectatores suos renuntiare cogebant . Quum autem urbes multas, non solum corrupissent erroribus, sed armis etiam Ο cupassent, ann. Ia Io. bellum sacrum adversus eosdem indidium est
ab Innoc. III. Sc ipsi. in Concilio Lateran. IV. solemni decreto damnati sunt.
a. In eadem Synodo proscripti suerunt Almaricus, & Ioachimi Abba. tis, Se Davidis Dinantii, aut de Dinando libri. Almaricus, ut est apud Armoricum st. de viti, o gest. Filis. Aug. an. δaoq. de territorio
Carnotensi Be villa natus , ausus est dicere quemlibet Christianum esse membrum Christi naturale, & ita credere oportere . ΙIunc errorem quum retrastare compulsus fuisset , prae tedio , atque animi aegrit dine vivere desiit . Ejus porro discipuli monstrosas alias sustinuerunt opiniones; Deum non minus in Aristotele , aut Ovidio . quam in Prophetis, S Patribus fuisse loquutum. II. Eucharistiam , Resu rectionem , Paradisum , Inseros . Sanctorum invocationem , Imaginum cultum meras esse nugas. III. Deum esse Essentiam omnium creaturarum . Se finem ultimum dici , quoniam in ipsum omnia refunde da , dc transmutanda sunt , & tanquam unum individuum , S incommutabile in eo permansura .
3. Ioachimus Abbas Monasterii Florensis in Calabria , quum Petri Lombardi, qui Magister Sententiarum dictas est, explicationem quamdam circa J'rinitatem impugnare aggressus esset , utpote in subi lioribus fidei dogmatibus rudis, ut ab D. Thoma Opusc. a . ape latur , docuit in Divinis non se rem unam quae sit Pater , Filius , Spiritus Sanctus , sive res illa dicatur substantia , sive Essentia , aut Natura . Ita D. Thom. Sunt Sc alij Ioachimo attributi errores , Diuitiaco by
258쪽
aaa PROLE G. II. 'ST C. XIII. S. I.
qui tamen non nisi ex male intellectis rudibus ejus scriptis. postea
prodierunt. i4. David Dinantius , aut Diantius, aut de Dinando Almarici s
clator Deum rerum omnium materiam, dc substantiam esse dixit, eu-jus propterea liber flammis est traditus . Eum tamen errorem postmodum suscitavit Spinosa. ' -t in
. In Concilio Arelatensi ann. Ia6α damnatus est liber An Pmus, cui titulus Evangelium aeternum . sive Spiritus Sancit . cujus haec erat doctrinae summa , ut ex ipsa Synodo habetur . Τres esse status hominum Deo acceptos: primum Conjugatorum in veteri Testamento, secundum Clericorum sub lege Christi, tertium Monachorum
in lege Spiritus Sanmaluae succedere debet legi Christi. sicut lex Christi successit Legi Moisis: t hujus tertiae legis authorem esse Spiritum Sanctum, sicut Legis Gratiae author est filius. & Legis Mosaicae Pater. In primas misis vixisse homines secundum carnemr in a media quadam via inter Carnem, & Spiritum: in 3 perfecte secundum sp, ritum . Hujus libri authorem nonnulli credunt ipsum Ioachimum Abbatem , alii Ioannem de Parma ex ordine Minorum , qui tamen in Thuscia interrogatus , innocens repertus est , nisi quod Ioachimi opinionibus, di scriptis plus justo addictus videretur . Ex eodem tem Ordine fratres nonnulli errori pertinaciter adhaerentes in carceri hus obierunt. Ioannes Parmensis, vita. doctrina . 8c miraculis . clarus, Camerini, & alibi, ut beatus colitur. Gottius Card. de Maon advers. hares. c. ρ1. existimat Evangelii authorem fuisse aliquem Mmarici discipulum , aut Almaricum ipsum . Mire enim utriusque e
Stainou, Cir mcessiones. Hagellantes. ix. Stadinghi ab Staden Cermaniae urbe nomen traxerunt, unde C ti ann. circiter Ia 34. Occasio fuisse dicitur ira cujusdam viri nobilis , cujus uxori Presbyter pro Paschali communione parvum numisma ab ipsa prius oblatum quasi per contemptum ori ingesserat. Inde Presbyteri ccedes.,idc in Ecclesiasticos omnes vilissimorum homuncionum ab nobili illo excitatorum tumultus , atque indignatio , ex qua demum populi substractio a divinis omnibus . atque haeresisaeffrenatissima. Ut enim ex. Ioanne Letaiensi scribit Spondanus, In Annal. . praeter alia scelera , propriarum sororum, Sc matrum etiam coitu Polluebantur reversi etiam ad Idola vana contemnebant jussa Pontificum, immo Gerardum Legatum cum Conrado ex ore. Praedicat
259쪽
rum ad ipsorum reduetionem missos contumeliis assectos occiderunt. Ea propter indicta fuit a Gregorio IX. Sacra in ipsos expeditio , in qua ad sexi millia pugnantes caesi sunt, alii partim immersi flumine , partim dispersi . i ad Circumcelliones turbulentorum , & factiosorum hominum genus , Waldensium soboles in Suvevia surrexerunt circa annum D. xa49. ut Federici, & Conradi Impp. gratiam captarent , conviciis atque omnis generis calumniis Romanum Pontificem , cu L authoritatem omnem adimeban i, 8e Ecclesiasticos omnes prosequebantur . Brevi tamen & Federico . M Conrado mortuis , Catholicisque Praedicatoribus undique personantibus , dissipati sunt. -- . 1 Flagellantium secta quem habuerit authorem , nicertum est; Perusiae orta fuisse dicitur, dein Romae innotuisse circiter annum I 26 quum, occasione ' scelerum, Zc impietatum tempore belli ab Imp. Fe- clerico in Rom. Pontificem gesti commissorum internus quidam horror, & divinae indignationis metus hominiun animos invasisset. I discreta autem poenitentia cito in hypocrisim , atque haec , ut fieri solet in haeresim desiit . Ajebant enim neminem , nisi suae sectae nomen datet, a peccato ullo absolvi posse r inter sese autem a Dra consessione , etiam Laici absolvebant. Eam sectam professi, bini de rhini ab umbilico sursum nudis corporibus proce ant seipsos flagellantes, & divinam implorantes clementiam . Revixit haec haeresis circa annum Ch. I 349. in Hur ria , dc Germania aut re Conrado Sehemedio labro in Thuringite oppido Sangeshusen cum majori ta dimen errorum accessione . . Ajubanti enim sagellationem pro Poenitentiae , immo dc Baptismi sacramento esse , ceteraque omnia sicut &Sacerdotium , templa, ritusque Ecclesiae omnes ipsis advenientibus desiisse, atque a Deo fuisse reprobatos , sicut per legem Gratiae, legis Mosaicae ritus erant aboliti. Horum audaciam, atque impietatem edita constitutione damnavit taem. VI. .
I. Qui & fratres de paupere vita & ordinis ApostoIici seipsos
appellabant, in partibus Italiae orti sunt, vitamque Apostolicam . 8c primitivam S. Francisci regulam se sequi gloriantes , ajebant I E clesiam aliam esse carnalem , cui summus Pontifex praeerat , aliam Spiritualem , ex qua ipsi essent . II. Sacerdotes omnes , & Ecclesiae ministros nulla sungi authoritate. III. Omne omnino juramentum es se illicitum. IV. Sacerdotem in peccato existentem non Consecrare
260쪽
V. Evangelium Christi ad ea usque tempora contemptum , atque ahjectum se solos implevisse . His plura alia addebant in Sacramentum Matrimonii, 8c quaedam de Cursu temporum, sine saeculi, atque adventu Antichristi somnia , quae omnia , inquit Ioann. XXII. inconst. contra ipsos edita. quia partim haeretica , partim vana , & D-hulosa esse cognoscimus , damnanda potius cum suis authoribus , quam refellenda , aut exponenda sunt. a. Quisnam Fraticellorum author fuerit , in dubio est. Petrum Ioa nem Olivium ex Ord. Minorum , nonnulli existimant , quem Fratri- celli , Beguardique ipsorum surculus , ut Patriarcham colebant. Et
quidem ex Olivii in Apocalypsim Commentariis errores multos de hominum doctissimorum judicio damnavit Ioannes XXII , ossaque ejus exhumata comburi jussit , quamvis ejus causam Wading. in Λnnalibus sui ordinis , aliique tueantur. Alii . ut Isidorus in vita Boni saeti VIII. hujus sectae authores iaciunt Petrum de Macerata ,εc Petrum Forosemproniensem , quibus petentibus Eremitice vivere ut B. Francisci regulam ad litteram servarent , Caelestinus V. inquit citatus author, pura sua , sed periculosa simplicitate concessit . II is plures adhaeserunt diversorum ordinum , & Franciscant praecipuε Apostatae . Fratricellis errores alios , & obscoenitates stagitiosissimas tribuunt Guido Perpinianus, Summa de hares. & Τrithemius , nic. Hirfavoen. Tom. a. pag. νή. qui tamen Beguardos ex eis natos cum Fratricellis confundere videntur . 3. Extitit iisdem hisce temporibus Guillielmus a Sancto Amore Doα
Parisiensis, qui in eo quem scripsit de periculis novissimorum tem Porum libro . aliisque in suis operibus, Mendicantium ordines Praeci-Pue autem praedicatorum. & Minorum voluntariam paupertatem , institutum, Ze Privilegia insectabatur. Librum cum authore Alex. IV, Urbanus IV, aliique usque ad Ioann. XXII. Pontifices damnarunt. Guilli el-mo accesserunt Desiderius Longobardus , & Ioanne de Poliaco, quos omnes D. Thom. , 3c Bonav. egregiis lucubrationibus confutarunt . Et postremus quidem quum Avenione errorem retractaverit, Ilaereticis adnumerandus non est . Desiderium defendere conatur Natal. Alex. D. Thom. autem usc. ιρ. Haeresiarcham ipsum , nedum Haereti eum appellavit, omnium alioqui Theologorum modestissimus .