장음표시 사용
291쪽
Epiphanius in Panario haer. 3o. Ebrinitas ait, opus illud Cl mentis corrupisse, & hujus rei δε Clemente ipso fuisse convictos iα aliis suis Esustolis, quae in Sanctis, inquit, Ecclesiis leguntur: item stylum, & fidem Clementis. longe distare ait, ab stylo , & fide codiruptorum suorum. Rumus ipse qui opus illud Latinum secit, fatetur ire praelati' ad Gaudemussi c. ejux, operis, varias, & multum inter se discrepantes scrip nes circumferri. In libro quoque de adulter. libr. Origenis Petrum ait, Clemente ibi loquentem induci, sicutime laqueretur Eunomius. filium Rei factum asserendo, 3c ex non
exstantibus ad exstantiam extrinum; Daemonum pravitatem: mon vo-Iuntati , seta naturae..tribu eia' multa aliae minit, ita leguntur,ab M Iesiae Catholicae doctrina nimium abhorrentia. Credendum est igitur. inquit. pervertos, ac sceleratost homines, ad suorum errorum con firmationem, sub Sanctorum virorum nomine multa inseruisse , de vulgasse valde ab iis diversa, quae ipsi scripserunt , ac crediderunt.
Haec Russinus. Est igitur certum habi dum I. librum aliquem de hoc
argumento , ac titulo ab Romano Clemente scriptum suisse, ex quo Origenes hom. 3 - Μathae. verba quaedam adducit , quae in libro ejus operis septimo leguntur . Tenendum II. Opus Recognitionum , sicut hodie eatarat inter opera Patrum Saecin Apostolici, quae coli git , vulgavitque Cotelerius , vitiatum prorsus esse, atque omni a
- ει Id ipsum tenendum: est, inquit Bellarmin. de Scripti Ma doconstitutionum Apostoli earum libris octo. Multa in iis utilia, &ideo ab antiquis Graecis. magno in honore hujusmodi constitutiones habitae ; Recentiores autem in Trullana Synodo easdem . uti ab Haeretiscis corruptas , atque interpolatas rejecerunt eanon. a. Haec eadem
Baronii ad ann. Christi . 3 a. , de Petavit in. notis ad Epiphan. sente tia est. 1 ualis Alexander' in dissert. ad Ila saeculum vi ma nona
quum ex veterum silentio , tum ex multis erroribus, atque incohinrentibus doctrinis probat Clementis nomines indignas . Quum igitue Epiphanius, quum Photius atque alii Apostolicas Constitutiones la dant. aut Clamenti Rombno. tribuunt , intelligendi sunt de sinceris illis, dc germanis , quales, tunc sorte: exstabant , non de adulterinis illis, ac nothis , quae hodiε circumseruntur, & in quarum commentariis oleum, atque operam perdidit Franciscus Turrianus. Dubium est autem an hoc idem' sit opus , quod Athanasius in Synops. ω- ruinam Apostolicam appellavit.: Nam quas Clementinas ille vocat . Cotelerius eas esse I9. Homilias arbitratur, quae Clementis ejusdem nomen prae se serunt. Has tamen omnes, sicut dc Lyturgiam, de Sy
noluim de Gestis S. Petri Critici omnes ut Spurias rejiciunt.
292쪽
S. Polycarpus. Hujus S. Martyris exstat una ad Philippenses Epistola, quam eum aliis PP. Saeculi Apostolici operibus edidit laudatus Cotelerius. Fere ab omnibus legitima censetur. Εjus meminerunt Iren. in 3. ad vers. haeres. Eusebius in lib. Histor. s. & Hieronym. in Catalog. qui vatide utilem Epistolam vocat. Photius in ea cum utilitate , 8c puritate doctrinae styli Apostolici claritatem, & simplicitatem observat. Η hetur etiam de ejus Martyrio, Smirnensis Ecclesiae, cujus Episcopus fuerat, ad Ponti Ecclesiam epistola , cujus meminit Eusebius , habetque authoritatem . .
I. dionysii Areopagitae nomine diversi insigniuntur Tractatus , quos styli uniformitas , ejusdem ingenii scelus esse apertissim E co vincit. Sunt autem de Coelesti Hierarchia , de Ecclesiastica Hiera chia, de Divinis Nominibus, de Nystica Theologia, decemque Epi- Stolae . In undecim primoribus saeculis praeteri Anonymum quendam , quem ut scribit Photius In Bibl. cod. ι. ) Theodorus Presbyter
confutavit, nemo de horum librorum authentia dubitaverat . usque ad Erasmum , &Lutherum. Hos sequuti sunt Protestantes sere omnes, di inter Catholicos nonnulli insignes Critici , Munojus . Morinus qui enius. Valla. Caietanus. Dallaeus Calvini Sta scribit ante annum
63o. neminem Catholicorum Dionysium eorum operum v authorem
agnovisse; sed in hoc fallitur. Leontius enim Bigantinus librum de divinis Nominibus Dionysio tribuit in a. contr. NeStor. Ephremus Antiochenus Patriarcha idem praestitit in Ep. Apologetica Concilii Chalcedonensis e uterque autem tanquam ex Authore antiquo, dc satis noto expromit testimonium et Librum de Coelesti Hierarchia erudem Dionysio tribuit Andreas Caesariensis in decimum Apocal. c put: Ioannes Scythopolita ejusdem Dionysii libros scholiis illustravit teste Anastasio Biblioth. in epist. ad Carol. Regem ; at hi omnes Catholici sunt, & sexto saeculo antiquiores. Quod si illorum operum scriptor vixisset annum circiter lao. , ut Dallaeus scribit, non sui sent intra annos paucos ea opera aliorum Scholiis, & Commentariis illustrata. Commentariis enim hujusmodi di Scholiis ea tempestate iu
293쪽
PROLE G. III. SEC. I. S. Iv. a I
Iustrari non solebant nisi Scriptorum clarissimorum . & antiquitate commendabilium opera . Verum quidem est , ut fatetur Natalis Alexander, uist. ε. cap. ra. απ.σεν. a quo praedicta depromps mus. ante quintum saeculum apud authorem nullum horumce operum mentionem fieri, neque sub Dionysii nomine, nec sub alio quocumque
a. Constat vero & Maximi Martyris in caput de Coelest. Hierarch. , t M Ioannis Cyparissiotae in I. cap. I. Decadis testimonio Di nysium 4 lexandrinum Dionysii Areopagitae libros suis commentariis
illustrasse , quae uterque legerat, citatque. Floruit autem Dionysius Alexandrinus saeculo tertio e commentaria vero, uti diximus, eo maaxime tempore scribi non solebant, nisi in celebres authores , atque antiquitatis,approbatione conspicuos: Saeculou igituritertio notissima
erant , & probatissima Dionysii Atheniensis opera . Respondet Romcaglia in animadversionibus ad Natalis dissertationem 21. primi sae- euli Maximi testimonio non acquiescendum, quoniam nec.Eusebius, nec Hieronymus Dionysii Alexandrini opera recensentes hujusmodi Commentariorum meminerunt, neque Dionysius ipse Alexandrinus . quum,de Dionysio Areopagita loquatur , aliquorum ejus operum mentionem secit, ut habet praeter alios Dumesnilius . Maximus ergo . inquit, non de Dionysio Alexandrino Patriarcha, sed sorte de Dionysio alio Alexandrino, vel de Dionysio Rethore , aut alio quovis Recentiore loquutus est. Haec tamen responsio non planis dissicultatem solvit. Nam quum Maximus Martyr in libros Areopagitae commentaria scriberet, fieri non potest quin exquireret . evola eretque commentaria , siquae exstabant, eorum, quos in eodem argumento Vers
tos esse cognoverat. Et quidem si ego, exempli gratia, D. Epiph nil opera, Scholiis illustranda susciperem, nonne pronum erat ut sc rem , Dionysium Petavium eruditas animadversiones in Epiphanium scripsisse Θ Quod si easdem legens, atque in mearum confirmationem adducens , Dionysium Petavium cum Dionysio Carthusiano confunderem , nonne ignorantissimus , ac negligentissimus haberer iuremeri. to p Tales igitur habeantur necesse est Maximus i Martyr , Georgius Pachymeres, Anastasius Sinaita, Ioannesque Cyparissiota, qui omnes Dionysio Alexandrino Commentaria in Areopagitam tribuunt , quin rum , praeter Anastasium , tres reliqui Areopagitae libros suis adnotationibus illustrandos suscepere . 3. Qui tamen Eusebius, Sc Hieronymus horum Dionysii Alexa drini Scholiorum non meminerunt λ Sed hoc argumentum retorque tur: Si enim nusquam talia Scholia exstiterunt. turpissime decepti , ac mentiti sunt S. Maxim. S. Anastasius, Se citati reliqui . Sit extis
terunt, Sc non ab Alexandrino Dionysio, detur nobis author aliquis, Tomus L. R quam-
294쪽
a 38 PROLE G. III. SI C. . I. s. n. 'quamvis non Maximo , authoritate , & doctrina comparandus. Dralteri Dionysio vendicaverit. Dicetur, Dionysio Rhetori ea scholia tribuenda, quoniam Maxim s hi Rhetoricorim schola eum dicit fui se . Sed quis iste Dionysius Rhetor fuit, qui Magnus Dionysiu
pellari meruerit . praeteri Alexandrinum illum Origenis auditorem Quis alius fuit Dionysius Alexandrinus Patriarcha ab tertio usque au7. saeculum, in quo Maximus vixit, dc in quo expugnata ab iarac nis Alexandria, fere Patriarchatus Alexandrimis exspiravit λ Legatur indeκ eorum Patriarcharum, quem rex Nicephoro , S antiqui x, D ujatius . & alii contexuerunt. Λsserit: Maximus: quid . intcrest utrum sileat Eusebius y Nam Hieronymus sere nullius Scriptoris meminit praeter adductos ab Eusebio, ut ipse fatetur. Videnda longa , 8cerudita dissertatio citati Natalis, sac. I. Dissereris. D. ubi multis P trum , & Conciliorum testimoniis S. Dicinnii Areopagitae operum sinceritatem probat. Quae contra opponi possunt. diluerant dum Theo
dorus Presbyter apud 'Photium. Cod. r. in Biblioth. ) Be Maximus Martyr . milliaque alia proponit, ac solvit ipse Natalis. Hujus Scho.
liastes , aut Corrector potius Boncaglia contrariam tenet sententiam. dc Natalis argumentis respondet. Porro eorum librorum nec stylus , nec Chronologia, nec rerum Historicarum notitiai cum Apostolico saeculo, in quo Dionysius Areopagita florui I. congruere videntur, v de ex iis adductum ab Severianis testimonium , Catholici , ut apocryphum rejecerunt in collatio uis . Iustiniano habita anno Nos igitur ea. quam hiilibri inter Catholicos habent authoritatem .
Iibenter utemur a quotiesci tamen eos sub . DU sit nomine allegabi mus, intelligendum est juxta vulgarem , loquendi modum, sive Are Pagita, sive quis sit alius eorum author . de quo non Contendimus .
4. Est quidem ille Scriptor, inquit. 1Photius . copiosu& quidem vombis , sed speculatione copiosior quendi modus abctra tis , Met physicus. ει sublimis , M qui animum prodita veterum, Philosoph rum lectioni assuetum, Platonis praesertim , & Aristotelis, sed primo admistiorem . In omnibus libris suis, inquit D. Thom. in praef. ad Expositionem libri de Divinix Nomin. obscuro utitur stylo, quod quidem non ex imperitia fecit . sed ex industria , ut sacra , dc divina dogmata ab irrisione infidelium occultaret 1 Accidit etiam distic itas in praedictis libris ex multis. Primo quidem quia plerumve ut tur stylo, & modo loquendi , quo utetantur Platonici . qui apud
Recentiores non estitia uma.. . . Secundae , quia pictunque rationibus
incacibus utitur ad ostendericlum propositum , hasque paucis verbis. vel etiam uno eas complectitura . . Tertia quia utitur: quadam im ultimplicatione Verborum, quae licet superflua videatitur. : tamen dilige ter considerantibus, magnam continere inveniuntur profunditatem
295쪽
sententiae. Haec sunt D. Thomae, qui etiam adnotavit eundem quan doque in rebus I heologicis Em endis Platonizare , uti quum de corporeitate Daemonum , quod item de Ideis Divinis agens observa
Hujus viri perillustris nomen praeserunt Epistolae inquindecim et ad Virgiliem, Dei senitricem una. ad Ioannem: Evangelistam duae, quas in Catalogo M. M. Teclesiae Bes vacentis, invenias. suisse dicitur Lugduni in 1 Gallia reis rei Concilii , sub Innocentio: IV. celahrati , ab Graeco in latinum sermonem translatas. Bernardus tamen eo Conci' lio antiquior earum meminit serm. 7. in psalm. 9o. Communi Critiacorum sententia apocryphae habentur, sive magno authori suppositae sicut aliae quinque ad Mariami Caisabolnen , ad Heronem . ad Farsenses, ad Philippenses , ad Antiochenos . Reliquarum Septem meminit Hieronymus in catalta nimirunti, ad Ephesios, Magnesianos , Trallianos, Romanos, Philadelphos, & Smyrnaeos, cum quadam singularii ad uorum uisemim Polyesaepiun. . Hae peptem Graeco latinaebaheintur in Rhliothein Patruini,hi tamen inherpolator parii minorruptae videmur. Est: alia Graeca editio ab Isaacobi: Vos io procur ta ex M. S. Necliceae Bibliothecae alia pura Latina, quam Usserius Armacbanus evulgasse dicitur exi inventis in Anglia M. M. Hae so Ptem habentur itincerae. DE scriptis Ignatii singularem d citationem habes apud Naiah Alexat o qiua est 23. adi saecul. - .'
meropolitanus in tria Ninc Apiseopus librium composuit . cui titur Ius .i Expositio Verborum Domini. Ηλ Inquit Eusebius, ex qui , da mi mal ε intellectis, Apostolorum de Apostolicorum virorum, nar otionibus . 8e sententiis, quum sensum earum mystiuirin. ιες allegori cum uitterali odi hi surrico distinguere, nescireti. millenarii Chri tisn teriis post resurrectionem universorum Uit inventor. Erat enim ait : idem Eusebius in historia lib. 4- cap. 3. curto u minus. qu3m mediocri praeditus ingenio , us)Exi suismet scriptis iacila colligitur . .
296쪽
Quadratus . ct Aristides . I. Primus edidit quandam pro Christiana Religione Apologiam , quam obtulit Adriano Augusto, cujus cum laude meminerunt Euse hius ,/L .. e. 3. & Hieronymus In Catia. Script. EGI.
Hic tamen Quadratum hunc cum alio confundit Atheniensi Episc m. qui paulo post Antonino imperante floruit. Ma. Laudant quoque iidem Authores ii i. 3. c. a3. in catuL. Sospt. Ecc. cap. 3/. Aristidem alterius: similis 'Apologiae' script Tem ., qui veterum Philosophorum testimoniis Idolorum cultum eve tere , & Christianae Religionis' veritatem , atque honestatem conatus
. I. Duas hie Apologias pro Christiana Religione scripsit , primam A tonino Pio . secundam ejus successoribus dedicauit. M. Antonino v xo , & L. Aurelio Commodo . Item dnas Pareneses ' sive M re tiones ad Graecos, quas Eusehius I. 4. d. ι . dc Hieronymus In cata ' S pl. c. 3 . vocant libros contra Gentiles , tum Dialogum Ephesi habitum cum Tryphone Iudaeo . Photius im. cod. ras. ex Eusebio multa alia, quae nunc. non .exnaht,. ejusdem Scripta commemorat, ut librum de Monarchia, Psaltem, Commentarium de Anima , libros contra Marcionem , 8c contra omnes haereses , quorum ipse Iustinus meminit in his, quae nunc exstant, legitimis ejus operibus . Tractatum item contra primos duos Aristotelis libros de Physito Auditu , 8c breves responsiones ad aliqua de religione quaesita . Eusebius Iustinum appetiat imminem accurati mε eruditum . & diligentissimh versatum ita cognitione Scripturarum , ejusque libros ad omnis generis instructionem utilissimos . Pro illis tamen qui temporum injuria perierunt, alii sub iejus nomine hodie circumseruntur libri. I. Quidem: impugnatio dibri Aristotelis de αε- ao, & librorum de Physico auditu praeter . I. , & 8. II. Liber de Monarchia . III. Quaestiones ad Paganos propositae , 'eorum ae responsiones. confutatae. IV. Expositio'. fidei circa Sanctam Trinitatem . V. Quaestiones ad orthodoxos . Omnia tamen haec opera suppositia habentur. Primum quoniam Iustinus duos primos solum ex Physica
297쪽
Aristotelis libros consutavit, ut est apud Photium . quoniam opus Sancti Iustini inscribebatur de Monarchia Dei , quam multis . ait Hieronymus , librorum sanctorum testimoniis probabat . Horum autem nihil invenitur it,' esi qui apud nos exstat de Monarchiae Iibro . Tertium abjicitur, quoniam in eo Manicheismi posterioris Iust, no fit mentio . Quartum, quoniam ibi vox elaoουσίον invenitur, & se tentiae serε ad verbum desumptae ex Symbolo Nicoeno . atque Athanasiano . Tractatus tamen hic antiqui, doctili atque Orthodoxi authoris est, & non exiguae authoritatis . Super libro ad orthodoxos major est ambiguitas. Dubitant enim nonnulli an hoc opus illud sit
quod Photius Iustino tribuit sub titulo Brevium Responsionum ad nonnulla de Religione quaesita . Sed qui fieri potuit , ut Iustinus Manicheismi posterioris, & Irenaei, 8t Origenis item posteriorum meminerit, ut ομίου τι ν,.8e υππασιν pro persona usurpaverit, quin
id Photius ocuJatissimus , 8c rigidissimus Criticus animadverterit pAccedit & maxima styli diversitas . Photius enim de Iustino loquens. Vir hic, ait, siumne eruditus fuisse deprehenditur quum in Christi na , tum in Pagana Philosophia . omni abundans eruditionis genere dc historiae copia i non tamen Rhetoricorum flosculis nativam suae Philosophiae pulchritudinem ornare studuit. Quapropter ejus Stylus ,
quamvis gravis. ac nemosus , 6c scientificae, atque concisae loquutionis observantissimus, non Rhetoricam fragrantiam redolet , neque quaesitis ornamentis . ac verborum illecebris lectorum animos captat . Haec. Photius'. At quaestionum ad orthodoxos accuratior, di politi est dicendi ratio-
a. Duae quoque Epistolae circumferuntur Iustini nomine. Alia D dem ad Zenum , & Serenam , quae communius habetur Pro Spuria . Altera ad Diognetum, quae Iustino indigna non est , inquit Natal. AleXander, sac. a. cap. .. 3 nec ullo argumento ipSius non esse probatur praeter silentium antiquorum, quod tamen probationis genus elumbe est. Haec-Natalis. Sed hujus Epistolae stylus floridus , estque elegans ; author se discipulum Apostolorum vocat ; de Religione Christiana tanquam de recenti loquitur, & suis diebus nata et Iudaeos
ait , victimarum sanguinem Deo offerre, quod tamen post urbis , ac Templi excidium cessaverat. Quibus omnibus additum veterum sile lium non levia sunt momenta ad ejus Epistolae a επιμιαν negandam,
quidquid Budaeus, & Bammius dieant . Ioannes Harduinus praeter Dialogum cum Tryphone, omnia, quae Iustini nomine circumserumtur, respuit. Notandum in omnibus, aut sere omnibus Iustini editionibus , quae prima ponitur Apologia, eam secundam esse. . Tomus L
298쪽
uanus, Egesippus Metina . . . . r. De Tatiano . & ejus operibus dictum supra est Protegom. a. Egesippi Historia Ecclesiastica , atque Melithonis Sardensis scripta omnia perierunt cum magna Ecclesiasticae eruditionisi jactura, brevibus quibusdam fragmentis, exceptis , quae apud Eusebium , & alios ex Antiquis inveniuntur . Melithoni tribuitur Tractatus quidam de Dormitione, aut Transitu Virginis . quem Gelasius Papa inter Apocrypha numeravit. & Beda manifestum Imposiorem vocat in 8. cap. Ap. Enimvero si Melithonis Sardensis opus illud fuisset, magnam habuisset apud veteres authoritatem . nec ullus de ejus veritate dubitasset. Et quum author ille apertissime scripserit Beatissimam Dei genitricem in corpore , & anima ad coelum assumptam , nemo u quam id inficiatus esset. At antiqui Patres hac super re , aut omnino silent . aut non nisi timide, ac dubitabundi loquuntur . Epiph nius haer. 78. Sive igitur mortua, sive sepulta sit, nescimus . I id
phonsus , quo fortasse nemo Sanctorum in Virginis laudes effusior . ac fervidior , in serm. 6. de Assump. V. Nonnulli . inquit , affectu devotionis ducti libenter amplectuntur opinionem dicentium hodie no die in corpore . & anima ad coelum assumptam. Quod quidem ,
quamvis credere pium sit , non tamen asserere aut debemus, aut Possumus, ne videamur dubia pro certis tradere . IIaec Ildephonsus,
quibus similia Usuardus in Martyri ad d. 13. Aug. Ado quoque in lib. de sestiv. ad 6. Id. Septemb. & citatus Beda. a. Opponi tamen possunt. Patres nonnulli qui gloriosam B. Virginis resurrectionem . & Assumptionem Videntitu asseruisse . quorum primus Dionysius in 3. de div. nomin. cap. 3. qui cum Iacobo , Saliis ad contuendum corpus illud , quod vitae initium dederat , dc
Deum in se susceperat . se convenisse testatur. Idem Gregorius Νagianaenus in Trames Christus patiens. Gregorius Turonens. in I. de Nirac. c. 4. Gregor. Magia. in Sacramentar. ad diem I 8. Kal. Septemb. Accedunt sermones duo , quorum alter Hieronymo , alter Augustino tribuitur, quos inter alia adducit D. Thomas, & ex quibus desumptae lectiones dicebantur in sesto Assumptionis in Breviata Ord. Praedic. confirmare id quoque videtur nomen Assumptionis, quod non proprie dici videtur de sola anima in coelum eunte , ut Azorius , 8c Suarius observarunt . Affertur denique testimonium Ioannis Damasceni orat. a. de Dormitione Deiparae ex qua habentur Iectiones in Brev. Rom. ad I 8. Augusti , 4. inst. Octav. Assum pl.
299쪽
OLE G. III. Sae C. II. IX. a 633. IIaec tamen omnia rem non conficiunt . Non primum . Quoniam quae dicuntur Dionysii opera , Sanetissimi illius Patris scelus
non esse , communior est Eruditorum sententia , de quo supra. Deinde non satis constat an Dionysius . sive quis est author scripserit σωμα corpus, an σημα sepulchrum . Et hoc quidem verosi milius
videtur . nam si de Virginis corpore loqueretur . verbum aliquod addidisset vel de pretiosa ejus morte , vel de 'gloriosa resurrectione. Item addit author: post contuitum placuit omnibus divinae imbeci litatis infinita potentia praeditam bonitatem collaudare : Divina a tem imbecillitas , sive summa abjectio ad quam nostra salutis causa filius Dei descendit, mors fuit, & sepulchrum Iudaeis quidem scandalum , gentibus autem stultitia . Quae autem bonitas divina imbecillitatis in glorificatione Virginei corporis λ. Deindd. quamvis Pseudoe Dionysius, non miμα , sed σωμα scripserit , ut post Nicephorum.& Damascenum communiter legitur , nihil inde concluditur . Nam author ille se corpus vidisse testatur , sed neque non vidisse, quia
resurrexerat, neque postea resurreXisse dixit; quod erat optandum . Denique innumera sunt ex quibus hujus narrationis nota Grece scripta convincitur. Nam Dionysius anno post Christi ascensionem II. Paulo Athenis predicante conversus est ast fidem , virgo autem Sanctissima ann. post ascensionem r . aetatis suae 63. ex hac vita
migrasse communis est opinio: qui ergo B. Virginis suneri interesse potuit. Item Timotheus Pauli discipulus diem obiit, ante.scriptam rIgnatius paulo ante mortem k quum jam Romam pergeret tradendushestiis Epistolam ad Romanos scripsit id est, sub Trajano ; sea Dionysius sub Domitiano vivere desierat : non igitur potuit Dionysius Epistolae Ignatianae ad Romanos mentionem facere a at fecit . Dices Dionysium non sub Domitiano , sed sub Adriano vitam finiis. se. Sed hoc I. denuo inventum videtur contra antiquiorum auth ritatem ad vim argumenti eludendam. II. Quamvis Dionysius sub Adriano mortem obierit, at multos ante annos , suos libros in Grae. cia existens scripserat i id est multo ante Ignatii mortem . 8c Ep
stoIam ad Romanos , & Evangelium Ioannis, Se ejus Apocalypsim .d . errorem Millenariorum , quem Papias induxit III, Timotheus Paruli discipulus ante scriptam ab Ignatio Epistolam ad Romanos diem obierat , ut Ignatius ipse testatur ; liber de Divinis nominiabus , ut est apud Suidam , & in antiquioribus editionibus invenitur scriptus ad Timotheum Ephesiorum Episcopum et ergo ante Ignatii mortem scriptus est : ergo Ignatianae Epistolae ad Romanos meminisse non potuit neque quum ipsam scripsit , neque
quum ipsi , ut vult Natalis ultimam manum imposuit , quod arbitrarium est . IV. Quid quod Dionysius Timotheum prius ad
300쪽
Σ64 PROLE C. III. ST C. I l. s. IX.
fidem vocatum , Episcopumque filium vocat , quod est omni no a more veterum Patrum alienum λ Dices Timotheum ad quem liber de divinis nominibus inscriptus , non esse Pauli discipulum , sed posteriorem alium . Sed contra est Damascenus inquiens :Aderant Timotheus , primus Ephesiorum Episcopus t ergo vel Damasceni, vel Dionysii authoritas vacillat. Equidem scio quantos pro horum , 8c aliorum solutione pannos assuant, hujus . de aliorum Di nysianorum operum defensores ; sed ut verum fatear , nihil ad gu- stnm . Notandum hic obiter quod quamvis Suarius , 8c alii scripserint . corpus illud quod Deum conceperat . in quo casu non nisi de eorpore Virginis intelligi posset, tamen haec lectio nec Damasceno , nec ipsi Groeco textui consormis est , neque in hoc fidem aliquam sicit Suarii viri alioqui praestantis testimonium . Statutum ergo , Sanctumque esto . I. Libros, qui Dionysii dicuntur . sancti Areopagitae non esse . II. Locum eX 3. cap. libri de div. nom. de sepulchro Christi, non de Virginis corpore intelligendum esse III. quamvis de Virgineo corpore loqueretur , ne verbum ibi quidem de Resurrectione , aut gloriosa assumptione haberi. Et de primo quidem argumento satis.
4. Ad a. ex verbis Gregorii Naeti anzeni dicitur I. Tragaediam de Christo Patiente non Gregorij Natianzeni , sed Apollinarii Lao
dicensis esse , ut communis est Criticorum sententia . II. Ille aut horsolum ait. B. Virginem jam mortalitatis sordibus liberatam , & stola immortalitatis indutam , quod etiam ante corporis resurrectionem de quavis beata anima potest, ac dici consuevit. . Ad 3. dicitur , cregorium Turonensem eam historiam d sumpsisse ex supposititio Melithonis opere , atque Propterea non majorem illo fidem mereri . Certε Ven. Beda quum multis Pseu Nelithonis librum consutasset, haec subjungit . Haec ideo commem rare curavi , quia nonnullos novi praelato volumini incauta temeritate fidem adhibere . Hinc Notherus Sangallensis Abbas , quum ex Gregorio Turonensi historiam de Obitu Virginis in suo Martyr. adduxisset , haec adnexuit: Hoc tamen certissime cum universali Εcclesia 8c credimus, ta constemur, quia si reverendissimum illud corpus, ex quo Deus est incarnatus , adhuc alicubi in terra celatur , revelatio utique illius ad destructionem Antichristi reservatur .
6. Ad 4. dicendum , praelationem , quam Gregorius Magnus ad diem Assumptionis assignat, probare quidem ejus sestivitatis antiquitatem , quam AZorius paulo post Ephesinum Concilium institutam putat , quod est apud Nicephorum , nimirum Mauritium Imp. se-stum illud celebrari jussisse ita intelligendum est, ut diem I . Augusti in tota Imperii ditione sestum , sacrum haberi decreverit ,