장음표시 사용
301쪽
PROLE C. m. ST C. II. S. IX 26spublico , & solenni edicto . Nec tamen sesti celebratio , neque antiqua illa Gregorii praelatio B. Virginis Resurrectionem , & corporis
in coelum assumptionem probant . Ibi enim solum dicitur Virginem Sanctissimam mortis nexibus depressam non fuisse , nec enim beata anima mortis nexibus constringitur , aut depressa jacet. 7. Quintum desumebatur ex Hieronymi , di Augustini sermonibus in sesto Assumptionis . Sed hos sermones eorum Patrum non eSse constat inter eruditos etiam Scholasticos, uti Amrium , & Marium . Quoniam tamen . etsi Hieronymi , atque Augustini non sint , Sunt tamen satis antiqui , & non contemnendae authoritatis , dicitur Secundo in his sermonibus nihil de hac re , nisi dubitando , & conjiciendo pronunciari. Patet id ex verbis sermonis iIlius qui Hieron mo adscribitur , ibi: Ne sorte si veniat in manus vestras Apocryphum illud de Transitu Virginis , dubia pro certis recipiRtis , quod
multi Latinorum pietatis amore amplectantur, . . . quum inde nihil
pro certo haberi possit , nisi quod hodierna die gloriosa migravit hcorpore Haec ideo dixerim quia multi nostrorum dubitant, utrum assumpta fuerit simul cum corpore , an abierit , relicto cor Pore . Quomodo autem , quo tempore , vel a quibus sanctissimum corpus inde ablatum fuerit, vel ubi transpositum , utrumve resurrexerit, nescitur, quamvis nonnulli eam jam resuscitatam; . . . quod Mde B. Ioanne Evangelista plurimi asseverant . . . . Veruntamen quid horum verius Censeatur, ambigimus. Melius tamen Deo , cui nihil
est impossibile , totum committamus . quam ut aliquid temere des nire velimus authoritate nostra , quod non probemus . Ex hoc igitur sermone quamvis Ilieronymi sit , nihil concluditur. 8. Alter vero , qui Augustino tribuitur, in eadem est sententia . Inquit enim: Quantum intelligo, quantum credo, Mariae anima claritate fruitur Christi . . . possidens in eo corpus suum quod genuit clarificatum ad dexteram Patris. Corpus inquam , suum quod genuit, si non
suum Per quod genuit. Et quare non suum, per quod genuit λ Si non obviaverit necdum perspecta authoritas, vere credo, dc illud per quod genuit , quia tanta sanctificatio coelo dignior , quam terra est. In alio item sermone pariter Augustino adscripto , qui in nonnullis M. S. dicitur esse Fulberti Carnotensis & in Brev. antiquo F. F. Praedic. dicitur Alcuini, ita habetur : Moventur nonnulli , quoniam
nec corpus ejus in terra invenitur, nec assumptio ejus cum carne ,
ut in Apocrypha legitur, in Catholica reperitur historia .... N que dignum est de corporis ejus notitia sollicitum quempiam etae ,
quam non dubitet super coelos elevatam cum Christo regnare. . . .
Sed nec invenitur apud Latinos aliquis Tractatorum de ejus morte quid piam aperte dixisse . . . . Sed quid de his loquor' quum nec ipse s
302쪽
166 PROLE G. m. SEC. II. S. IX.
se . qui illam accepit in sua. Ioannes Evangelista , de hoc post xis aliquid scriptis mandaverit λ Nemo enim hoc fidelius narrare potuit. si illud Deus manifestare voluisset . . . Restat ergo ut homo mendaciter non singat apertum, quod Deus manere Voluit occultum . vera igitur de ejus Assumptione sententia , haec esse probetur, ut sive in corpore, sive extra corpus ignorantes , assumptam Super An- gelos eam esse credamus : illis ergo sermonibus , qui Augustino tribuntur , Virginis in carne ad coelum assumptio non pr batur .. 9. Sexto loco argumentabantur Amrius , Se alii ex nomine assumptionis , quo hoc sestum nominatur; sed hoc nihil est. De quocumque enim ex hominibus ad coelum translato , quamvis non in camne, proprie dicitur assumptus est. Unde Gregorius Turonensis diem S. Aviti emortualem , Vocat: Anniversarium assumptionis S. Aviti Et Eusebius de morte Constantini loquens ; Imperator . inquit , ad Deum suum assumptus est . Et in citata Epistola Pseudo Augustini dicitur , sive in corpore , sive extra corpus nescientes , assumptam super Angelos credamus: Assumptio igitur aeque dicitur sive in corpore sive extra corpus.
I . 7. loco opponebatur aut ritas Damascent , de qua dicendum est , Damascenum unum ex his fuisse , qui librum de Transitu Vi ginis credidit a Melithone scriptum, sicut Gregorius Turonensis. Concludamus ergo cum Usuardo in Martyri ad I 8. Kal. Septembris Dormitio sanctae Dei genitricis Mariae , cujus corpus etsi non invenitur in terris, tameta pia mater Melesia ejus venerabilem memoriam sic festivam agit, ut pro conditione carnis migrasse non dubitet . Quo autem Venerabile illud Spiritus Sancti templum nutu . & eonsilio
divino occultatum sit, plus elegit sobrietas Ecclesiae Cum pietate nescire , quam aliquid Divolum , & apocryphum inde tenendo doce re , qui x similia scribit Ado . Tanta enim est in Catholicae Ecclesiae inquit. Guibertus Novigensis ' L. de Pignoribus Sanct. c. .. ore pudicitia, ut etiam Matris Domini corpus resurrectione glorificatum dicere non audeat , ob hoc videlicet quod necessariis argumentis comprobari non valeat.
II. Haec autem dicta sint occasione operis Melithoni Sardensi assim . Tamen opinio de Resurrectione , & gloriosa Assumptione Mariani
gorporis non solum pia est , & longe probabilior opposita , verum etiam propter antiquitatem Traditionis , propter consensum omnium Scriptorum Ecclesiasticorum ab sexto saeculo, & omnium Τheologonum Scholasticorum, immo M omnium Catholicorum , qui hoc sensu, atque Spiritu diem Aug. I . venerantur, ac celebrant , ad eum ascendit ςertitudinis gradum , ut non solum temerarium, sed impium
fuerit contrarium tueri. Sed ad nostra redeamus. Vide quae in lib. II. S. X.
303쪽
Qv l Theophilus. Athenagoras. Serapio.
I. Primus Antiochenae Ecclesiae praefuit tempore M. Antonini V ri, tresque libros scripsit ad Autolycum in quibus Paganorum contra Christianam Religionem calumniis respondet. opus est solida , S murutiplici eruditione resertum: argumentandi modus nervosus. & clarus. Nonnulla alia edidit , quae jam non exstant. In primo tomo Bibliothecae PP. invenitur sub hujus Patris nomine Tractatus Alleg riarum in quatuor Evangelia. Hic autem liber ille esse videtur , de quo, sicut etiam de Commentario quodam in Proverbia dixit Ilier nymus In Casai. de Script. Eccl. c. 3s. multum eos ab aliorum ' Theophili scriptorum stylo, atque elegantia diversos esse . a. Athenagoras sub M. Aurelio Antonino. M L. Aurelio Commodo. gravem , doliamque scripsit pro)Christiana Beligione Apologiam . Tractatum item de Resurrectione: utrumque opus exstat etiamnum in laudata Bibliothecare, de in utroque varia aut horis eruditio . stylicandor, & acumen ingenii elucet, cum.gravi quadam, & Christiana elegantia . Εjus non meminit Eusebius . atque adeo nec Hier nym. Illius testimonio non semel in sequentibus utemur.3. Serapio Episcopus Antiochenus Commodi Aug. aetate Epistolas scripsit ad Pontium . & Charinum , quibus Marcionis haeresis continetatur . Item librum contra Domnum quemdam, librumque de Eva gelio Petri, in quo opus illud Apocryphum impugnavit. Hujus stagmentum invenitur in lib. 6. Eusebianae historiae . cap. Io. Nos insta de Traditionibus agentes , ejusftestimonium adduximus.
I. Lugdunensis Episcopus praeter alia . quae ex toto , aut majori ex parte perierunt, de quibus Eusebius, l. s. e. q. & Hieronymus de Scripsi Eccl. c. 46. meminerunt , scripsit libros quinque adversus haereses doctrina, atque eruditione copiosos. Graece quidem ille scripsit, sed Graeca non exstant, nisi prima duodeviginti prinulibri capita . quae suo Panario inseruit Epiphanius . Quis, & quando Irenaei libros in Latinum sermonem converterit , ignotum est. Versio illa quidem antiqua , & satis rudis habetur in Edit. Coloniensi ann. I 96, quae Francisci Fevardent. opera prodiit. Tertullianus Ir
304쪽
168 ΡROLE G. III. SEC. II. S. XI. c
naeum vocat curiosissimum omnium doctrinarum exploratorem , qui adversus omnes haereses , ut Hieronymus inquit, libros doctissimo.& eloquentissimo sermone composuit. Magdeburgenses Centuriatores ei, sicut & Iustino errores multos imputant , ab quibus eos pro Virili vindicat Nat. Alex. singularibus . ac doctis dissertationibus
sexta , 8c γ. ad Saecul. 2. Negari tamen non potest eos circa corporeitamem animarum, & Angelorum, de Regno Christi in terris . non satis correcte loquutos , ut de his , M aliis sorinse quibusdam suis locis palam fiet l s. XII. ' . clemens Alexandrinus
I. Titus Fabius Clemens, vulgo Alexandrinus, quod ea in urbe cloruerit , 8c celeberrimam Christianae Philosophiae scholam rexerit, Athrniensis fuisse creditur Pantaeni auditor , & Praeceptor Origenis. Severbque, di Antonini ejus filii aetate floruit. Maximus Martyr eum Philos phum Philosophorum vocat, de ipsoque loquens Hieronymus: Epist. ad Magni Clemens, ait, Alexandrinae Ecclesiae Presbyter , vir meo
judicio, omnium eruditissimus octo ScripSit Stromatum libros . . . .
Quid in illis indoctum λ Immo quid non e media Philosophia est λEt Cyrillus Alexandrinus: l. 6. coni. Alianum Col. r. Clemens Sanctos Apostolos ubique sequitur, Sc infinitas Graecorum historias evolverat Εjus exstant Graech , & Latini ex interpretatione Centiani
Herveti. Stromaton libri octo , Paedagogi libri tres , Protrepticon , sisve Exhortatio ad Gentes . Grece tantum Eclogae , & ex Theodoti doctrina Epitomae . Latinε tantum brevia Commentaria in aliquas Epistolas Canonicas, quorum meminit Cassi Odorus . Gelasius Papa omnia Clementis Alexandrini opera , tanquam Apocrypha respuit , ει habetur can. 3. distinct I . Cassiodorus eum carpit, quasi in quihusdam parum caute loquutum. Natal. Alexander in 8. ad saeculum a. dissertatione, quamvis in aliis eum defendere conetur . fatetur de filii Divinitate minus accuratis dixisse , , quae non facile ad cathoibcam normam accomodari possim, quod & de aliis Patribus observavit Hieronymus, qui ante Arianam haeresim, inquit , OL a. adu. Rufinum innocenter quaedam 8c minus cauth loquuti sunt , & quae vix possint perversorum hominum calumniam declinare . Videndus Dionysius Petavius in praefat. ad libr. de Trinitate. Tenet Christum non
solum decora 'honesta specie non fuisse, verum ci iam turpi, atque inhonesta: Christum, unum tantum annum praedicasse : eundem Dominum , Apostolos ad Inseros descendentes annuntiasse Evangelium
305쪽
mortuis , & ad fidem pertraxisse multos , qui philosophicam , 8c rationi consormem vitam duxerant. Censura Gelasij ripae in Conc. Rom. spectare videtur ad libros IIypolyposeum , qui nunc non exstant , de quibus
loquens Photius ;/Biblioth. Cod. ισρ. In quibusdam, ait, rectὲ quidem sentire visus est ; in aliis autem impie omnino , fabuloseque disserit. Nam & materiam aeternam esse asserit , Sc Ideas veluti certis detretis inducit filium in creatis rebus numerat. Ad haec anima-Tumrtransmigrarionem , multosque ante Adamum mundos commin, Scitur : Evam ex Adamo , non ut Scripturae tradunt; sed obscoenε , atqueiimpie deducit : Angelos cum sceminis congressos , 8c filios i de enatos somniat, dc alia id genus sexcenta blasphema voce nugatur. Ex his:nonnulli colligunt Clementem non satis adhuc in Christiana Philosophia eruditum libros illos scripsisse , quasi Christianam fidem cum Platonicorum placitis , quibus erat imbutus componere conatus . Alii existimant Clementis libros ab Semipagano aliquo fui se,corruptos, idque innuere videtur Photius, qui post praemissa verba subiungit: sive ipse, sive quisi alius ejus personam indutus, qui hus similia dixit Rusnus observans horum librorum ab caeteris, qui Clementis exstant, discrimen, nam in his omnibus . inquit, Trinitatis gloriam , atque aeternitatem designat . Videatur Natal. Alex. di
t Tertullianus , Novalianus. I. Septimius florens Tertullianus inter Ecclesiasticos Scriptores'si lentio praetereundus esset , sicuti& Novatianus , quippe qui Posterioribus scriptis prioribus authoritatem omnem detraxerint, alter Montani sectator, alter primi in Ecclesia Schismatis , Sc perniciosissimi dogmatis author de quibus in proleg. a. dictum est . Atque id in causa fuisse existimo , eur D. Τhom. Aquinas , vir antiquitatis o servantissimus, de qui Paganorum etiam Scriptorum authoritate , aetestimoniis, Tullii, Macrobii, Senecae modestissime utitur, Tertuuliani, nequidem semel in tam diversis operibus, quod meminerim, linco ullo argumentatus Sit, aut sententiam suam confirmaverit. Scripsit
-Tertullianus de Anima, de Praescriptionibus, librosciad uxorem duos de Corona. de Pallio , adversus Marcionem. adversus Praxeam , de Carne Christi, de Pudicitia , de suga in Persequutione , de Iejunio adversus Psychicos, de Monogamia, de Exhortatione Castitatis. Haec porro postrema quinque opera jam Montanista vulgavit. Natalis Ale
306쪽
stro P R O L E G. III. S AE C. II. S. XII.
& Novatiani librum de Trinitate. Nodis satis sit dicere eum Hier nymo i homines illos Mese 'non fuisse iano
-: r Primus Apologiam pro Chtistiano i nomine inseripsit' in ' sorma Dialogi inter Caecilium riganum, & Octavium Christianum . doctam . eruditam , & elegantem , cujus meminerunt Laistant. in. I. Inst. Muieronym. Catia. Script c. εν. Nonnulli sunt in in tamen non satis limati Christiani. errores quos data occasione adnotabimus. a. Hippolytus genere Arabs suh Aleκandro Severo floruit uti cujus anno primo incipit Carion , sive Cyclus Paschalis annorum sexdecim, quem occasione controversiae de Paschatis celebratione composuit .
ripsit etiam, Eusebio aestu, L c. I ac Hieronymo Car. Script. m. c. νι. γ librum de consummatione Mundi, ει Antichri sto, qui Ioanne Pico interprete latino prodiit Parisiis , in quo ait Photius Billiora. Cod. ιaι. genus dicendi clarum , & perspicuum ,
sensuumque simplicitas , cum Venustate lucetia Hunc librum nonnulli respuunt , uti Casa ubonus, & Rivctus quod Antichristum in malum Dentonem futurum opinetur : Ioannem Evangelistam nondum mortuum : animas ante corpora ab Saeculo creatas, M hujusmodi quae humanam potius ignorantiam , inquit bene Photius , quam coelestem inspirationem arguunt . Porro linet in eius scriptis quaedam reprehensione digna sint, absoluto pro Christi nomine martyrio, ignorantiae ejus maculam detersit inquit in histia Nicephorus Episcopus Po tuensis idicitur fuisse. Quis tameta hic portus . quaeve haec uinx fumrit, Hieronym. se scire non potuisse candidε scripsit. Disputent alii. Demonstratio adversus Iudaeos, quam Turrianus latinam secit. Η
milia de Trino, & Uno, quam edidit Gerardus Bossius . Gatinus de singulorum Apostolorum praedicatione, oc morte . quem e: Begia Bibli . Paris. vulgavit Combesis, Si libet de Theologia. & Inca riatione contra Beronem, cujua fragmenta quaedam exhibuit Henricus Canisi , S. Hippoliti legitimi isto non habentur. a 3. Cum Romanae Ecclesiae Presbiter . M i Episcopus L .ad Gentium instruebonem sine certa regione ordinatus . ut testatur Photius il ruit sub Zephirino Pontifice , scripsitque. adversus ' Proculum aut Proclinn, ut est apud Eusebium . Noniani sectatorem doctam di putationem , apud Hieronymum, Scripsi EG. c. γα & Eus hium, Bist. Ecc. c. ι.ε. ac Photium. Cod. o. qui nonnullas alias ipsi ad dicatas lucubrationes trecensent . . , . . O S. XV.
307쪽
PROLE G. III SE C. III. g. XV. 17 r
. I iistis African. , Comedius Pam.
I. Ammonius Alexandrinus Philosophus Christianus , quem eius nominis ejurati filso accusavit Porphyrius. Diatesiaron scripsit, sive Harmoniam, aut Consonantiam Moisi, & IESU. M Evangelicosi C n es. Harmoniam Zacharias Chrysopolitanus Episcopus, qui duin. decimo 'medio vixit saeculo doctissimis commentariis 'illustravit. Quae in Bibliotheca Patrum habetur Harmonia isis Ammonii nomine non esse illius censent viri Eruditi contra autem ejus esse putant eam quae tom. Σ.i habetur sub Latiani nomine . Id colligunt quoniam Ititianus qaidquid veram Christi humanitatem, & ex stirpe Davidica originem demonstrabat studioso praetermisit , ut scribit Hieronym. De Scor. Ecc. c. γα non autem praetermisit Ammoniux . Item quoniam citatus Zacharias eam Harmoniam . quae ab Lucae praelatione incipit, Sc Genealogias continet Salvatoris , Ammonio vendicavit x Mea est , quae Tatiani nomine circumfertur. a. Iulius Africanus sub Eli abso Imp. Romam venit, librosque Cestorum quatuordecim, & Chronicon ab exordio mundi, usque ad Macrini Imperatoris aetatem quinque libris, scripsit . Hujus tam variae atque utilissimae Scriptionis nil superest praeter fragmenta paucaeκ Chronologia, quae habentur apud Eusebium , I., c. Hieronymum De Scripti, Ecc. e. νή. Epistola ad Origenero super historia Susannae, quam Iulius Apocryptam existimabat. - 3. Cornelii Papae exstant integrae duae ad Cyprianum Epistolae i ter hujus Sancti opera , M. fragmentum Ex postrema epistola ex qua tuor quas Scripsit ad Fahium, vel Flavianum super inhismate No vatiani .i Epistolae ad universos Christi fideles , M ad Rufum Episco,pum Isidori Mercatoris in Cotactione citatω . itemque Epistola aΔLupicinum Viennensem supposititiae habentur-
Habentur ejus Epistolarum libri quatuor, . 8c nonnulla dispersa opinscula, inter quae nonnulla M posititia ab omnium isere habentur, Maliquae dubia- Spuria at Heris ei censentur apud. Belluminum op sculum de Virtutibus Cardinalibus Christi per serinonesi Ιχ. De Alea' toribus: Expositio Symboli: De incredulitate Iudaicar de Revelati 7 . ne
308쪽
ari PROLE G. III. SEC. III. S. XVI.
ne Capitis sancti Ioannis: De Duplici Martyrio: De duodecim abusionibus saeculi e De Montibus Sina , & Sion: De singularitate Cler, corum: Item Poematia, quibus titulus: Sodoma, ad Senatorem Ap statam ἐν Bynnus de Pascha Domini, S. liberculus de Dispositione Daene, non Cypriano dicam , sed quovis cordato Scriptore jocus indignus . Dubii habentur apud eundem Bellarminum, & Natalem Alexandrum sac. 3. cap. .. libri De Spectaculis, de disciplina, &de Bono Pudicitiae , de laude Martyrii , dc de Spe veniae danda Lapsis . Proniores tamen videntur Authores eiinti, atque alii , ut hos Cypriani foetus legitimos existiment. In libro de Unitate Ecclesiae v rietates nonnullas notavit Possevinus in quatuor, quos ad manum habuit, Codicibus M. S. verum hae non tantae sunt, ut propterea imterpolatus, aut Corruptus liber dicendus sit, ut Rivetus voluit, atque alii Romanae Ecclesiae osores . Gelasius Papa opera Sancti Cypriani inter Apocrypha recenset , quod nimirum errorem docuerit de omni irrito IIaereticorum baptismo . Hoc tamen naevo dempto , ejus authoritate utuntur, magnique faciunt & antiqui, & Recent ores The
S. Gregor. Neocasariensis. . t
Vulgo Thaumaturgus edidit brevem fidei . Expositionem, quam divinitus accepisse tradit Cetegor. Νissenus invita ejusdem, praeterquam Leontius in libr. de Sectis nullam aliam, ut Sanm Gregorii scelum agnovit. Illae ergo duae, quae sub ejus nomine o circumseruntur, quarum una υ μερο ς, alia ad Elianum inscribitur spuriae sunt, quamvis posteriorem Basilius pia quadam expositione mollire , quam negare maluerit ep. 64. Priorem ediderunt Turrianus, S Vossius . Spuria itisdem habentur I a. Capitula de Fide cum Anathematismis adjunms . tres Homiliae de Annuntiatione, M alia in Theophania , quam Vincentius Richardus Proclo Patriarchae Constantinopolitano adscribit . Item Disputatio de Anima , de qua tamen dubius est Bellarminus. Epistolam Canonicam, sive undecim Poenitentiales Canones continem tem . Gregorii esse censent Viri Eruditi. De ultimo Canone Iis est. Morinus adjectilium credidit; Natalis singulari dissertatione quae est ad saec. 3. decima octava genuinum ostendit . Alia scripsit , quae temporum injuria perierunt, ut Metaphrasis in Ecclesiastem, Oratio in laudem Origenis , Se Epistolae nonnullae quorum omnium meminit Hieronym. in Catalog. caP. 76.
309쪽
Dionysius Rom. , ct Alexandrinus. I. Primi nihil superest praeter fragmentum Epistolae cujusdam contra Sabellianos, quod habetur apud Athanasium in lib. de decretis N, coenae Synod. . a. Dionysii Alexandrini operum meminit diversorum Eusebius in 6. Hist. dc Epistolae ad Xistum Pap. in 7. Epistolae ad Urbanum, Sc ad Severum spuriae sunt. Exstat Epistola ad Basilidem canones quosdam continens ad Ecclesiasticam disciplinam spectantes . Itemque ad Euphranorem, Sc Ammonium , in qua inquit Basilius, Epist. . 3. dum vehementer obluctari cupit Sabellio, primus hominthus, impietatis istius Anomoeanae, quae jam passim obstrepit, praebuit seminarium. Ex quo Gennadius: Nihil, inquit, creatum , nihil serviens in Trinitate credamus ut Dionysius voluit, sons Arii. Hujus erroris ratione apud Dionysium R. P. accusatus est ; ab ea tamen se purgavit plenissimε scripta in quatuor libris Apologia , cujus meminerunt Eusebius, atque Athanasius . Epist. de sent. Dionys. Akxand. coni. Arian. Hic enimvero acerrimus Arianismi impugnator, non solum errorem hunc in Dionysio Alexandrino non agnovit . verum etiam ejus de Filio Dei d ctrinam laudavit inquiens e Quod vero ad Praesulem Alexandrinum a tinet , ex Apologia ejus satis apparet eum, non illius esse sententiae , cujus hi suisse dicunt , aut quidquam pravarum Arii opinionum accepisse . . . Caeteriun ut ea ipsa innocentissimi viri Apologia gravius coniundantur. appareatque ipsos malitiosos, Dionysium vero ab iis erroribus uberum, dabo operam ut ipsius verba in medium proponantur &c. IIaec Apologia non videtur pervenisse in manus Gilii, quamvis aliquam ejus notitiam habuerit, nec Gennadii, tib. de D mat. με. M aliorum, qui Dionysium Arianismo favisse , immo ejus originem suisse putant. De hoc argumento singularem dissertationem instituit Natal. Alex. , quae est ad saec. III. decimanona . Commentaria in Dionysium Areopagitam ei tribuit Maxim. M. , uti sup. sed haec ab aliis in dubium revocantur, aliique adscribuntur Rece tiori Dionytio.
310쪽
PROLE G. III. SEC. III. S. XIX. s. XIX.
Hujus viri, inquit Vincentius Lirinensis, tanta filii vis ingenii
tam profundi, Iam acris , tam elegantis , ut omnes penε multum , longeque superaret : tanta doctrinae, ac totius eruditionis magnitia centia . ut pauca forent divinae , sortasse nulla humanae Philosophiae, quae non penitus assequeretur : cujus sententiae quum Graeca non cederent . Hebraea quoque elaborata sint. Eloquentiam vero quid me morem λ Cujus fuit tam amoena . tam lactea, tam dulcis oratio, ut mihi ex ore ipsius non tam verba , quam mella taxisse videantur .
Quae non ille persuasu difficilia, disputandi viribus elimpidavit λ Quae
factu ardua, non ut facillima viderentur effecit Θ Sed larsitan assi mentorum tantummodo nexibus assertiones suas texuit λ Immo plane nemo unquam Nagistrorum fuit, qui pluribus divinae legis utere, tur exemplis. Sed credo pauca conscripsit λ Nemo mortalium plura. ut mihi sua omnia , non Solum non perlegi , verum nec inveniri posse videantur. Sed sorte discipulis parum felix Θ Quis unquam felicior λ Nempe innumeri ex sinu suo Doctores , innumeri sacerdotes , Consessores , & Martyres extiterunt. Haec M alia multa deci matorio stylo Lirinensis. Ex ejus scriptis Danaeus , atque alii Eter doxi demunt Homilias a8. in Numeros , 6. super Iudices . 4. Super Cantica, 39. super Lucam levissimis argumentis ducti . Contra Origeni falso adscribuntur Commentaria in Iob . tamentum ori nis , es Dialogus contra Marcionitas. Videndus Natalis Alexander de singulis hisce operihus disserens, itemque ejusdem tres dissertationes I .. 16. . II. ad saeculum 3. . ubi do moribus . de fide, de Defensoribus Ori. genis. Εjus ibi palmares errores enumerat quatuordecim, ut non immerito, quod est apud Cassiodorum . de Origene dictum esse credatur : Ubi henε , nemo melius; ubi malε , nemo pejus. 9. XX.
I. Primus Alexandrinae Ecclesiae Presbyter sub Diocletiano vixit , eruditione, M eloquentia clarus , unde S Origenes Iunior dictus est . Duodecim hic librorum volumen scripsisse sertur, in quibus , ut CStapud Photium , Biblioth. Cod. ιιν. de Patre, & Filio pie credit, nisi quod substantias duas , dc naturas dicit , substantiae , 8c natur