Quaestiones grammaticae Aeschyleae. Particula 1: De legibus, quibus in fabulis Aeschyleis enuntiata vincta sint

21쪽

l Ea genera an a coli illitae, de quibus rhiger in r. r. I. l- disputavit a tragg. o et t. aliena Utit. Ita docet in Gr. r. 56, 4, i per ιεν et δε duo coniungi OSSe participia, quorum alterum cauSam, alterum Cou

2 Neque etiam eius generi exemplum P. Poeti tra g. 0st de quo loquii sunt erser u Act. Monac. I. p. 88 Sqq. , Butim annus ad Demostli Mid. p. 53, ubi plures liuius generis loco collegit, Matililaeus in Gr. r. 622, 5 Krii erin r. r. 69, 6 2. Ut enim in communi sermone in Soli ProtaSibu Particula it ν et ' sibi respondent veluti

, usiiciant, piae iactenus dicta sunt, de ioc lo luendi en 're quum Pud tragi OS Oeta frustra quaeratur si uia curatius haec vult intulligure, cum relego ad Luttina iiiii eXC. II ad Demo Sili. Did.

22쪽

reticetur Sequente δε. ὀ ιεν interdum omittitur sequente δε Nain in oleri Oratio iii Cursu ratio saepe in Stituitur ita ut Sine distribu tioni aut olis,ositioni significatu Priti mens brum Onatur. Primunt igitur res ponitur universa, deinde Vero partitione δε, et Q. Ostenditur, priora quoque Verba in univer- Sum non iam accipi posse. 8 E lio genere est illud Io meri vulgo laudatum l. 22, t. 37. - tuo cedincti ετ 1'. φευγ 0v, O ὁ - εισθε to κ 0ν i. e. o tὸν νευγι ii , ὀ ' rL. Quum in Aeschyleis ab illis ni ius generis locum non ob SerVarerim, X empla ad Scribam quae P. Soph. et Eurip. leguntur Sive ab aliis iudata Sive a me notata. Nopli Trach. l6. Dio ὁ ον- ιδ ιογενῆ οενει,

23쪽

Non raro inveniuntur Xompla et apud soriptoro et apud pol tas in luit u liarii 'ulae ita non Ospondet ' . sed alia , arti uia simili si sani sit attollis ' Cur haec res potis io possit fieri explicabimus iis ra, ubi de Singuli ii articulis disputabimuS.

24쪽

συ tia continuantur. Quare equidem arbitror v. 475 1M0ς asto repor a suo loco motum sine ulla mutatione Ponendum esse post V 48l. Ne si enim apte lios 479, si O Vellauer optinatus est, Potest collocari, illa GuyόTFota I L. Pertineant ad Eunae nidos de suilius uitur in antecedentibus Verbi sermo esse debet. Facta hac traiectione omnia ulit in ordinem redacta, nisi suod pro scribendum Stἐ/ιοῖς. Ita si totum locum leuimu . non necesse Si mille tur etiam aliorum ostob; d id quod plerum ciue factum St. Neque enim intelligitur quo modo uno eodem vitio loco bi Sea dira n Vox linii avari potu urit. - Pro d. etiani δ'

Hi in dici potest. Eur. Jon. 934. Hol. 55 l. Heracl. 870. tia particulae solum se tot non addito di sive κλύ

respondere non Solet.

' Recte tot Ziii l. s. A II. p. 3: Non iiiiii potest ZZia Particula Sic Sui pati, nisi oravior piaecla in oppositio inter duo enuntiata intercedit, ita ut luod in altero lenibro segetur, adsuinetur in altero, aut innino actione inter se contiariae coin Ponantur. De vi et usu liarunt particula ruin bone di putavit lol Ziv l. S. s. U. P. 72 S l. alite ti . . . , ιι o, comparans uti Latinis particulis ait ante noto ei inanicis aber te ichwOhl.

25쪽

neque Vero re Spondet; est enim supplendum: τα ' ου 'ἐΠαινο ' υδ ν γα pro νεῖ cs infra 22. Legitur autem in

' Recte lolgius i. s. s. I. p. 95 docuit ire , quum nihil sit nisi adtenuata quaedain atque inani inuta brnia alticulae laus, antiquitus hanc habuisse vitia et potestate in ut SSet rursu igitur m Dr αρα). Mox vero factuin SSe, ut, queni admoduin id etialia in si inplici particula αἶ usu venerit, αι τάν vel ria , nihil aliud fere significare videretur nisi contra. Ex hac origine perspicitur, cur 1ν particu hie OSSit e Spolidere. Ita Soph. Trach. 4 Sq. πως παι o uir ro σοῖ δε πληθνεις, certio ἀι ὁ ρυς κατα ν τη- σιν ι' πεμπεις τινα quem locum lotZius explicavit: Quid tu liberis qui- deni, quo tot habes, abundas, at igitur ad Virum luaerendum non inittis que inquam 3 ηδ EX Origine hiro particu hie μόν respondere non potest. Continet 'nim graVissimam adseverationem, tuum crati l)OS ita Sit X si affirinativo et rin assii mantio. Duplex igitur a stiri natio tui particulae inest. Quaree Origine tu idem μίν - μ si ro non ita os Suiit Surpari, ut ἐν- ει inter Se Opposita sunt. 'Ostea vero factuni est, ut sνro lainen Significaret, quae requentisSima eius significati e St. Hanc vitia et potestate in tuu in induisset, etiam is Particulae potuit oppolii. Omnino μόντοι Po Steriori videtur esse Originis. In Iliade, quantum Scio, non legitur, in O l. s. 4, 157 primariam habet significationem. ς' Recte lotetius . s. s. II. l0: voculae D praeponitur Saepe num P . . Particida s, ut utras lue particula sua in lini eat vim. . . . Quod si in eiusmodi locis praecedent sis particula Pollitur reo Sive cys Vi ipsa, i luam habet natura Sua αἶ, particula, illam oppositioni Significatio item An per-Vacati eani fecit, ut iure dici possit Particula ιι si etiam exitpi a particula αἶ. piippe eo rei dis rimine, quod is , articillae ipsa praecipiat. s. l. l,

Manifestum est, Di λις ea leni ratione 'si' particulae OSSe reSPOndere, qua D respondere vidimus tot g. l. s. s. II. . t 4.3

26쪽

Ρlii l. p. l. 2. St. ad lat. Leg. p. 230 aut τοίνυν ut ap. Xonopti et Demostli. cf. I tot l. s. S. II p. 659 aut καὶ ιγ ν Nam Eur. r. 258, qui locus huc pertinere possit videri, per ellipsin Xplicandu est, ita ut cogitatione supplendum sit o δὲ κτλ.

Etiam in harum particularum coniunctione leve anaeo luthon inesse recte G. Hermannus ad Vig. p. 84 iudicavit. Ita legitime dicitur sit τον που τα) ιεν - πειτα

ειτα δε Eur. Suppl. 203. Troi. 768, si V Mυrερον δε . Aes L. Pers. 399. Eur Troi lii sive τι δε . Ied. II it, sive so τοι δε Supiit. 30 l. Sive αυθις εδε. Alc. 502, aut alterum verbum per coniunctionem quandam cum δε coniunctam alio modo exprimitur, ut Per ἰς ΤεAosch. Per s. l2. Eur Phoen. II 41, per Ino poli. O Pli. Trauli. 763. Sive per ἐπεὶ 'ε Eur. JOD. 595, sive per ν δε Hel 978 eadem ratione ιύλιοτα ιίν - εἰ δε, Opli. Trach. 799 ἐι ν δ Ant. 327), sive per sententiam relativam Eur. . T. 47 aut pro πειτα δ' tantum Ponitur, Ut

27쪽

πάντων. s. Oph. Trach. HUll. Eur Med. 430. Ita etiam verbum initia iii Sive articipium, Cui ιεν additum est, adiecta particuli δ' repetendum uit, sed interdum alterum membrum per τε adiungitur Soph. Phil. 13 J.

φίλοι i, ut Abresultius volebat, luem in dorsius SecutuS St. FalKO eiusmodi generis os esse locunt oph. . l. 499 putavit Eliendi. in leX. Oph. l. p. 77 Nevile inim sibi

28쪽

μεν quum primum Significet. Si dicitur non sequente δε aut intelligi debet ' aut omittitur illa pars orationis in qua sequi debebat δε q). Igitur necesse est sententia opposita aut alia ratione expreSSa sit aut per se poSSit intelligi. Atque hoc etiam grammatici et interpretes intellexerunt neque omnino difficile est ad intelligendum. Difficultas autem inest in singulis locis explicandis. Atque interpretes quidem in hac re saepissime ita 'ersari solent ut ad os o os in quibus sententia opposita facile intelligi potest de liae re disserant, ubi vero locus dissicilior est ad Xplicandum, omnino non de hae re disputent. Saepe etiam erraverunt in locis X plicandis. Ita salso huc retulit Harthingius i. II. p. II. Prom. 753, de quo loco locuti sumus in 9, et Sept. 75l, ubi respondet d. V. 759. Quare necesse est colliantitur omnes limiusmodi loci in singulis ScriptoribuS, ut e qua ratione is omitti possit intelligatur. Neque enim alia ratione pote Si perspici, quid Singuli Scriptores in hoc genere Sibi indulgere Soleant nec certum quidquam ia affirmativo statui potest.

Ex hoc genere is usus Simplicis Simus est, ex quo, ubi anteceSSit is00τον ἐν vel Simile quidpiam, non sequituri πειτα di sed πειτα misso ita ut uera re adiungatur

29쪽

Liberius id striicturae gelius est in quo neque πειταδί neque δε equitur fluanus uani anteceSSit Πρυπιον uti Vel simile quidpiam sed sententia opposita orationis sive CollO- utionis conversione aut alio modo exprimitur aut omnino

reticetur, ita ut simul possit audiri. is est . ah Alio iii , di ex pri nil tur. Ag. 8l0 που τον ιεν Aoro καὶ θεους Ti 0o ους δίκη

προσειπε i κτλ. Haec sententia iterum post longum intervallum excipitur . 29. θεοῖς tria ἐξέτεινα φροtlιιον τοδε et tum demum sequitur sententix opposita τα δ ἐς το σον

Inest igitur in i l. liae forma: v. l0. v. 29. v. 830.

C h. lli. που ro illi' et Τὴν χύ στις ιγισθον στυγει. cui sententiae respondet V. 15. sl νζo' 'Oρεστου, κε θυ- ραιος ἐσθ' μως. Suppl. 9l7. u. ἐνος ιὸν εἶναι Πρωτον ot/κ ἐπίστασαι. ζ. ῆς ὁ Ουχί; απολωλο ευρισκωναγω, Sed re et G. Hermannus post. v. l excidisse duos Versu arbitratus St, quum reSPonSum praeconi non cum regis Verbis OnVeniat. Praecipue Vero alterum membrum ubi interposita est longior oratio, alia ratione exprimitur. s. Ur Her . sur.

174 s. 206. - Andr. 554 of . 577. - Heracl. 942 s. 958, et saepe alias Minime vero inde con Cludi poteSt, e gr. in Suppl. 403 cf. 426 si ἐν et i inter Se re Spondere, quod omnino fieri nequit. Id qui vult statuere, eodem modo dicere debet, hi et γαρ inter Se posse respondere, veluti in Bacch. 048 s. 054. In his enim locis Sententiae, neque ero particulae inter se respondent.

b Per orationis conversionem alterum membrunt Pror Su reticetur.

30쪽

πιοας, Seil. Deinde Vero facinus licebit tibi perpetrare. postquam hanc curam milii ademeris. Non alia res est, ubi μέλιστα ιεν anteceSSit os inoph. in si R. ldi, si . . C. t 298.

llI. Eadem lex, suam de is otio ν ιεν Statuendam Vidimu S, omnino de μεν articula valet. Ponitur enim liaec parti Quia non sequente δ' ita, ut alterum membrum, quod per 'i particulam inferri debuit, orationis conVerSione aut alia ratione exprimi aut omnino omitti possit, ubi facile e sententiarum otia orentia pote Si SuP-

pleri.

a Particula omisso δί ita est posita ut ea Sententia quae eum δε afferri debuit, orationi conversione alio modo e X Pre S Sa Sit. Suppl. 480. t Jιὸν, πύζερ γε Οαιὲ τ ῶνδε παοθόνων κτλ. POS longam collocutionem chorus omnia comprehendit per του ro JHν ειπας καὶ ε et ceri ενος κ Οι, et tum demum V. 505 Sequitur sententia opposita 17 0 1 reor, tyo A; No θρασος

ger, Mollius.