Quaestiones grammaticae Aeschyleae. Particula 1: De legibus, quibus in fabulis Aeschyleis enuntiata vincta sint

31쪽

rus, id quod ei lius opinatus est; d enim particula . . idein valet atqUe G2.

bh Alterum me nitarum omnino non e X Pre S Sum ' Cile e sententiarum coli aerentia potest intestigi. α Hic imprimis considorandus Videtur SSe S USUS, X quo pronomen sive etiam ut Stantivum per ιεν articulam effertur, ea autem vox, quae per id opponi debuit. Ρrbis quidem non continetur, sed ipsa cogitatione in te digiti ir. Haec ellipsis omnibus linguis videtur osse coitian uni S in Latina lingua ιεν articulae respondet quidem e. r. qUidem et . in atria enig Sten S.

32쪽

to eum male intellexit Selinei de Winus ad . 897, qui oppositam sententiam contineri pinatu e S V. 930. εἰ Πάντα δ' ob gr9cis σοι/ιεν, ευθαοσης ro . Sed δ' tantum abest, ut oppositum Sit particulae, ut mutandum videatur in obc

si Simili ratione explicandi sunt ei loci, in quibus

pronomen Sive nomen effertur per γε μεν ζ, de quo loquendi usu salsa disputata sunt ab artUngio V. . . . p. 40 l. C. et lotZi a l. s. s. p. 34l. Hic enim ita γε se νὸν saepe, inquit, o Si tum a Scriptoribus Atticis, ut aliquid primum per particulam γε cum restrictione esserretur, deinde ut idem per tia particulam confirmaretur simulque per δ' particulam quasi iam extra omnem dubitationem poneretur. 'Etiam Hari ungius ιεν δη ex D ν δη ortum SSe opinatur, ita ut o ἐν particulae affirmativa vis in hac compositiones insit. Minime. Cui que enim articulae sua vis constat et affirmatio quidem inest in d/, μίν autem etiam hic quidem significat, ita ut per γε εἰν 'si particulas ea quae antecedunt restringantur Sententia autem opposita ex totius locinatura simul auditur. 3Αg. 887. τοιαδε ἐντοι σκῆ il/ις υ δολον τίθει. Jιοι γε ιεν λ κλαυματων ἐπiGGυτοι ιλπαὶ κατεζij κασιν, ουν νισταγιων. 1213. M. πυῆς ὁ τ' et νατος ἰσθα Λοξίου oro ;Kα. πειθον ουδέν ουδῖν, in ταν a 3 7Πλακον. O. Ilui γε μῖν ὁ ζ πιστα θεστι ζειν do κεις. Sept. 587. πατρίς τε γαια

33쪽

In omnibus iis locis sententia opposita acile intelligitur. Sed in Suppl. 24 ri ιεν particuli δε respondere Ni Stimo quem locum, quum Sordibus non intinuitis

Aliae tuoque disti ultates huic loco insunt. Nam συν- o Gεται a Scholiasta XPlicatur per si p 0νν σει. CertisSimuin est oblitterata hic latere veteris Scripturae Vestigia. Gννο σε rce Vox tam Vulgaris non apte e X plicari potuit per GDI mi ι . σει, Sed ante oculos habuerit grammaticus verbum poeticum necesse est, quod illi vulgari συ/ φ 0νλ σε re SP Οnderet. Unde scriptum in veterrimis X miliarii V Pr συνοίσεται arbitror συνασε et cet, quod verbum Satis X qui Si tum atque Poeticum est et a litterarum ductu summam habet commendationem, i. e. hoc solum fronde quibus Supplice Seornare Solent graeca terra ex mea coniectura commune habebit Totum igitur locum sic scribendum SSe Puto:

34쪽

gia cum orationi integritate, quum Sententia aptissima sit. Neque vero arbitror quemquam Schwerditi explicationi adstipulia fui'um osse s sui lino C licit , In die seni insen uni to das ita nam lich Ili solleliende sein iis si xvii riecti en-land in de ei muti rimo uberetnStinamen.

γ Eandem vim et si gnificationem liabet Particula to/, ubi coniungitur cum Verbis credendi, ollinandi sinulisque significationis IIue pertinent illae hi multu' quibus modeste aliquid affirmatur, Velut istat thi , ὁοκιῶ e t εν εἰκὼ Gia , i e ν λόγουσιν '' Si enim dicitur Jo; 0 1ιεν, per se intelligitur , quanHluam non promeri posSum lsrmare quam-quani animus falli potest vel simile quid si iam. In Latina lingua eadem ratione Suripatur particula luidem. Nobis Vertendum est I)a dit icti, solit' oli mei non. Hoc genus loquendi non est os liyleum, legitur vero

y lita particula non Sequente δε ionitur in interrogatione, ut Singulari notio osseratur. Ita Verba Coni Clura uisa cientis l)otius suam interroganti sint)enda Sunt. ιεν etiam hic primariam suam habet vim verti enim poteS Per We-DigStetis. DiXerunt de hoc huius is, articulae usu IIuitulors.

ad Plat Theae t. p. 349. Elmsi ad Eur Med. l0 38. Pilugh. ad Alc. dii Matthiae. Si 22. . iiiii haec dicit: So

35쪽

ε De ni iti liuo refersenda Sunt iam in ea e Xenipla in suibu si hi Particula non eis uente J't Posita est, me in brum V ro OPPOSitum X Sententiarum coli aerentia potest intelligi. Per S. l. Tia δε ιὸν Ihosti, ν I/. Opponuntur Cogitatione ei Persae, sui non profecti sunt in Graeciam, Sed domi renian Serunt. s. uiani oro de eiS, qui profecti Sunt. longia Sit Sermo, Oppositio illa reti Cetui'.

responderet ita sere comparatu esse debuit , , Tum vero ipse ilius tuus atque nos exitium nobis comparabamus is uod is uomodo saetum sit, deseribitur inde a versu fit.

36쪽

recte hunc locum explicavit Solineide vinus. Cod. νολυ λυξιι εν. Voces divisit Stephanus Falso de . . Iartura g. l. l. II. . t 0.

Ag. 32. νυ si γ ν μεν ἐσθι to διαφθε oobur' i , i. e. o Sententiam quidem tuam me non corrupturum cito. Ita

recte interpretatus est oeunt Hariungius Il. p. l 3. 4; neque enim Schneide vino es adn. n. v. 899 assentiendum esse arbitror Agamemnon enim cogitat , Sed aliud est multo gravius Cur tibi non possim gratificari. Ita quoque verba intelligit Clytaemnestra quaerens: νηυξ in θε ole ε Giae αν πιν εο δειν Tic δε quem versum parum intellexit Vellius: nam si ita intelligendus esset locus, ut Vettius Vult, articula adversativa desideraretur.

f. Schneide vini adn. ad . I 565. IIue reserendum esse existimo etiam locum, qui legitur

num in V. 40 χειν scrip Si Sse arbitror multo enim magi Ssermoni Aeschyleo infinitivus qui dicitur epe Xegeti CUS, convenit. CL Ag. 266 κλυειν. 349 id ειν. 60 2 su κειν. id λακειν. 868 λεγειν. 900 εἰοι des P. lla fici θεῖν Ch. 786 id ειν Pers. 247oia θεῖν. 245 τροντι scit. 284 κλυειν. 542ἰδεῖν Prom. 1055 κου scit et Sa ope alias. Infinitivus χειν legitur etiam in C h. 740.

37쪽

Velcher refert ad insulam a CasSandra discerptam dum Sceptrum tacite proiiciat. Atque oppositum est εγο d'.

Ch. 553. Interpretes omnes iunc locum parum intelleXerunt, quare totum adserit)am, qualis in Medice scriptus traditur.

Hermannus iae animadvertit , Victorius primus duos Versu choro tribuit, tertium et se pientes ubi in M. G. Ald. ROb nulla personae nota est, cum Turnebo dedit Orosti. Haec distributio editiones occupavit. Itaque ut haec saltem intelligi possent, opus erat Statilei coniecti ira et o νς ι ν τι Ποιεῖν Re eperunt eam Porsonus Schuelgius, Elom fiet ditis, alii. Sed parum apte clio rus dicere videtur et oi di tu et ιι 'οαν λ γ ων. Deinde in eo versu, quo rationem Suam incipit ore Stes et, a d l/ὸν τε χειν so ita di tum St, Ut non possit satis defendi an auolutiliae excusatione. Itaque duo

IIaec Hermatinus. Atque complexi Sunt eius Sententiam Din dorsius aliique Suniana opinor, iniuria. Nam Primum nascitur hac coniectura Sententia prorsus falsa. Non enim Ore Stes alio unam quandam rem lierlicere alios nil illa gere iubet. Ubinam narratur, illi)S Unant i landRm rem perfecisSe Neque solum non narratur, Verum Ore Stes ipse inde a V. 58 affirmat, nil eis agendum esSe ni Si γλωσσανε υτ λ ' ον vioειν, strui θ orto υ ει καὶ λίγειν α κα otta. Deinde lino transi, ositione seni uitiarum Olia eronti Iiror-Su interrum Ilitur. Uuetin Unini Selluuntur lios v. 553T νοε 'thν τε χειν is03, 1 Cti SSimo cum iis verbi cohaerent

et ad Electram pertinent, ill quod manifeste elucet ex V.

38쪽

verbi Omnia ea quae antecedunt comprelienduntur. Tu in demum Electrae in v. 58 opponit horum oreSte per υ/Ων εν ἐπαιν i. Iaximo igitur perturbat ille versus ab I Iermatino interpositu connexum sententiarum quare Sordo tenendus est, qui in libris traditur, ut haec sit responsio. 553. ινδε ε εν. - 579. si . - 58 l. sui νυε. Ita etiam in v. 553 λεγέων retinendunt erit pertinet enim ad ἐξ γου V. 582 et oi' et ovilo,' autem non demon Strativam sed relativam habunt Vim, quum pendeant X I. γέων δ' εν autem corruptum in eiusque loe verbii in iiii tu in ponendum est δει Igitur scribendum erit: M. γενοιτο ὁ Ουr ως τί λλα δ' ἐξηγου φίλοις, Tor' δει τι ποιεῖν, Tot ς ὁ 'o Γν λεγιον. Pers. 32. in quo loco, quum desit una Syllaba longa, lacunam Schuelgius ita explevit in κεὐ 'ασι λευ νυν ρεν IIερσῶ ν TA. Non e Sententiarum cohaerentia facile potest cogitari, quo reserendum sit νυν ἐν Quare equidem scribere malim et Ia ὁ ζ Dog 0ν. s. V. 548. Labem contraxerunt ii loci Pers. 558 νυν ὁ Og Πασα/ιεν στένει γα Gὶς ἐκκενον ι να. ιό ν XPli Cari non Ot- est Scribendum esse e XiStimo: soricis' μου τίνει. Ag 008. καὶ το ιεν προ ρ M aer ων ἔλ σίειν κνος

3 ον ις ἐ/εων ἐγαν, Ουὁ ἐποντισε κύτος. Interpretes hunc locum male intelle Xerunt, recte vero Hermannus rό/ ιν partem Significare pinatus St, in Ceteri Vero, quae

ad hunc locum adnotavit, salsus est. Falsa est etiam Schneide vini sententia, verbis τό εῖν rL. OPPOSita SSeoυ εδυ 90Πας ὁ ψιος, quae idem valeant atque τυ ὁ ε G 0σεν. Praetereo Eugeri tentationem atque arbitrarias audaces sue 'Vellii mutationes. Intelligitur ad G ι ν προβα λυγν Per Se o 'oυ. . . . Nominativus autem absolutus i. l. serri non potest. Primuin enim πονι ισε refertur ado κνος Cil. κνος T lita' χον licerm V oo βαλ μ ν ου ἐaοντι σε σκύφος Quare non interposita esse pote Si his Verbis sententia, cui aliud est Subiectum. Deinde vero υκ ἐ7Iον Tt σε κύ70 liriuS St, atque inde e luitur ol κ δυπροπας ὁ ψιος. Denique accedit suod cum illa sententia o D εδυ πρό Πας otio multo aptiti coniunguntur a quae deinde sequuntur Πολλ. Ot. Turbari enim ordine in sententiarum hac SSe Veratione infringique vim seque litium recte tu licta it Herin annia S. Nou tamen iuste sanavit O Quin et ἄν oribendo tot totius

mutandum i S, in octo et locus simplici transpositione ita

39쪽

μασιν. Non in sententia Se sueti te id hol ε ' Dr particula δε referri potest ad illud tiν, Sed i δ'εσθε ὁ αντε pertinet ad δ' suist in v. 73. Igitur Scribendum erit ξυνω/ιοσαν γαρ, praesertini iuuin asyndeton hoc loco nulla in labeat sex u-

Affirmativam vim i ἐν particula plerumque non habet nisi apud Homerum raroque apud Herodotum, PraeSertim in his formuli η ι , ου ιόν, thoi ἐν καὶ iv. καὶ ita df, ου /ὶν in , o iuvε tia , ν δὲ tia' id i certas tit', γε tίν. cs I rue geri r. r. II. 69. 44 1 et 2. Attamen setiam in vulgatri sermone in nonnullis locutionibus iii assii mali-Vam Vina retinuit in picea υ, tua r 7tast, olli δὴ t4ν ουν, λλ. ἰ/ ὶν δν , καὶ ιεν , , υ ι ν δ , t εν υν, in quibus Nun quam ιην dicitur. Apud Aeschylum et nisi prorsus allor etiam apud ceteros poeta tragicos in Sola loquendi sormulat ἐν Ουν haec vis a stirmativa apparet. Attamen ει ν in hac

a Primum ubi utraque particula irolii iam ab se vim./ ἐν particulae ressiondere debet 's quod ubi non fit necesse est ex sententiarum cohaerentia intelligatur; υν autem

40쪽

continuat Sermone in eum luadani conclusioni Significatione. Respondent igitur Latinis particulis et quidem' i interposita sere aliqua voce. Ita etiam a M. Tullio Verti solent. Sin vero Tullius alias eas Vertit atque ita, alias itaque igitur, non redundat tiν, ut evarius p. 25 ocuit, nulla habita ratione particulae priori sed in talibus locis, quum t si apte vorti non ΟSSit, a VOX, Qui adiectum est, accentu stertur. s. i. linime igitur αν rei hin dat. Ita Suli pl. 33. λύεα ιεν υν P09ρατῆς τε

Singulare sit, correxi in T. Est autem Pers. 548. De vi et si di particulae. 29. De origi ii in edi primaria particulae disputavimus in 'indo in ostendimus, lor particulam UO