장음표시 사용
41쪽
enuntiata aut coniungi aut inter se opponi. Hinc em citur id aut per copulativas particulas et Ue es. e. r. Pers. 365. Sept. 433. 434. Prom. 4. 674 et saepe alias)aut per adverSatiVa Sed autem Vertendum SSe.
im via biam in m P pM 44 Poeni. di ea Mam sti amni in om mi u Lam d4 4 , tu a musa et di particulis, ubi non diversis enuntiatis, sed diversis unius enuntiati membris adiectae sint inesse diximus, eadem, inquam, Si ad Versandi vis, ubi δέ particula ad alterum enuntiati
duo membra non disiungenda, sed coniungenda sint, in 'Inutandum est in τ' quod iam G. Ierinantius se it FalSo D in dorsius et artungius ij retinuerunt. Hariolatus est Hariungius ad hunc locum ad . 84l haec animadvertetis: , Hermani Schre ibi t/st e as si nichi nothi g, so gar vide die leget wo ei ne in inge wei radii a te ei ge-
42쪽
Verba νίαν νατιν per sol 'Oθ Geto D Xplicantur neque' ero oppo Sitio in a. l. ineSt. Quare necesse est Scribatur cum Porto et Stanteio hos o v 'Oρίστου. Quem locum Vellauer in se Aesch. . t 2 male interpretatus est. Violavit autem liano legem Hariungi HS OS SUPPl. V. 372 plene interpungens. Ita enim V. 374 serri nequit. Est potius post V. 373 ιυνο 9 Io ιμι νεν ' cista' G θεν interpungendum.
plicanda Sit, a grammatici non satis cognitum est. Ex mea interpretatione de hac re ita tu licandum est Nomen proprium aut ponitur aut cogitatur ni lue eius diversa attributa ita asseruntur, ut altorum alteri per δε articulam opponatur. Hoc si tenemus, hicet, Cur ita non solum sti, sed otiam Gi et di poni possint, Voluti in Eur.
43쪽
τιν is In codicibus legitur Correxit Elnis letu . ,ed duo divorsa eius dent ii otioni attributa etia in per
Etiam participium lior arti uiam δ' adiicitur non utiquam ad nomen Sub Stantivum, quaSi iam aliud, cui Oppo iii
44쪽
posset, praecessiSSet. Sed id ita fit, quasi verbum finitum rursus ad ea, quae P Pontantur. Verba Cogitatione adsumendum sit. De lac re locutus est KlotZius . . . II. p. 359, qui nonnulla X empla e Scriptoribus attulit, quibus adiecit unum Euripidis locum, qui legitur in Alc. 204. φθίνει ruo
In δε particula, si insertur post sententiam NegatiVam, non respici videtur Praecedens negatio. Neque enim δέ inllisce exemplis eandem Vim habet quam λλά, quum V et ἰλλὰ divorsae sint significationis, sed e Sua origine et Natura se deinde δ' hic locum habere potest. - Ita dici
δε in repetitione eiusdem vel similis vocis. Ut per ιεν et δε Saepe eadem vel Similis vox repetitur cf. in ita haec repetitio etiam per δε non antecedente thi sit. Haec autem vox ita debet SSe Comparata. ut duobus eiusdem enuntiati membris Conuntini Sit, quare ubi semel tantum ea notio iosita Si membra Per ε - καί coniungi debent. Explican si ratio igitur eadem St, quam in explanaVimUS. A. Eadem notio repetitur. a Substantivum. Per S. 655. θεο ιν σetolo δ' ἐκι- κλ σκετο II ερσαις. θε o G simo ὁ Ἀοκεν Sept. 962. )0ρὶ
46쪽
letur et legitur a P. Ausetiylii in in Suppl. 983.
ἐκ rενεις. Quid igitur τε rhi fuit Nil nisi substantivini iugenetivo collocatum, quo referri oSSit adiectivum φίλου. HOC Vero γόνους SS primo obtutu apparet. Erit igitur
καi tot uiateni labem contraxi Sse a In dixi in uS. EX Sententia lagitatur κε νίων Ita eni in Aegyptii S κε iν ων τα inv 7isci γόν ru Danaia Se pSum ἐ/ Ου ὁ opponit. At sue Aegyptiorum saeta Argivi vituperabant. Haec eniendatio et Sentetitiae convenit et a litteraruin ductu laud exilem habet Comm iidationem qua mutatione saeta apparet αυrανε il ους non ad Aegyptios. Sed ad Danaides reserendum Sse, de quibUS idem adiectivum Aesetiylus in Suppl. , o SurpaVit i κειν γυναι-
Seribatur et cῖς. Hae r aute in corruptela acile potuit oriri ab eiN, qui utarent υιανε il ονψ SS Aegyptio S. Totum igi
47쪽
Hae leges, quamquam simplici SSimae Sunt, tamen agrammaticis sunt Violatae. Ita prorsus salsa et arbitraria
Hariungius disputavit ad Cli. 84 49UL Dind.
versibus transpositis καὶ vin yci λα rεo0υνTα καὶ πεδοστιβL θ Οες δ' Ἀκhoαινουσι καὶ Io oro a ;liae animadverten S , Ac primum quidem particulam obrepetito eodem verbo dici Satis constat. Nostro tamen loco non eadem Oee Sed repetita Voce eiusdem significationi coni mode legitur . . a )αλα autem et θλ θεοῦ εVera eundem habent significatum etc. Hae verba abundant erroribus. Primum enim . . a ρες et ν δαλα Non idem significant, quum voci κνυ ὁ αλα duo addita Sint attributa πτερυυνr et πεδοσTι σῆ. κν 0δαλα igitur Singularem, νι ρες generalem Labo significationem; quare luit a Ptiu de ' ζoες Prius Sermo St, illam de . a se ad αλα IT. κ . N. Deinde illa eiusdem vocis repetitio per ' particulam non sit, nisi ubi duobus membris diversis communis St, Ut in . S. S. νς δεινά λέξαι, δεινή ὁ ' ον θαλ/iora ὁ θακειν VOX δεινά duobus mombris m- versis .hξαι et ὁ Οακε ii COInmuni est in ει νύ λεξαι τε καὶ 7θαν 'toι in κεῖν. At ubi in ostro loco illa divorsa prasedi ata eiu Silem Voci ρες Immo num tantum Se quitur praedicatum. Sed mittamus haec. Ipse certam huius loci medicinam in promptu non habeo illud tantum certum est locum esse lacunoSum atque ex mea quidem Sententia hac ratione
Nε yoniti τι καὶ Sequi debent. Atque tum demum ., te opponuntur homines, Asoro . Recte iam lotannianu S: , Itidi a la unam inconcinnita dictorum. '
48쪽
y partieulam nonnunquam Pro rus poni grammatici docent. Ita Aeschyli S 'lioliastae saepe animadvertunt: G εύνr του γα o. s. scitot ad h. 239. ad F una. 690. Vid. etiam ad Sept. 5. Recte de hoc loquendi genere disputavit G. Iermannus ad Vig. adn. 43. , Proprie non magis, inquit, di pro γέ o, quam apud Latino autem pro enim diuitur sed ubi quid in reddenda ratio ii Sic assertur, ut id partem aliquam rei, de qua Sermo St, OnStituat, plane ut in quavis narratione, ubi novum praecedentibus praedicatum accedit, δε et autem locum habent, quippe ob id ipSum, quod novum quid ace edit, oppositionem quamdam fieri indicantes Hom. l. , t 6. de arbore sulitiine icta τον ἐν Ουrrho εχ ει θ sc Goς, o κεν id ζται, εγγυς υιπι χαλε roer 'hΛιος εγάλ0ι κεραυνος timet, qui prope videt sulmen immitti: grave autem o Vis sui me est. s. Per S. 43. ir .... φρυντ id κεδνὴν καὶ βαθυiτουλον o ' ενα, ρε α δ προσν κει. Sept. 249. δεδοικ, o trito ςν ἐν Πυλαις φελλεται os Sept. l. 55. 288. 797. Suppl. I90 496. g. 8. 252 429. Praeter necessitatem Vettius
ὁ post vocativum it pro nomina personalia aut in terro gati VI. In oratione Vobementi et commota δε saepe sequitur Vocativum et pronomen aut per Sonale aut interro gallium' ). IIae sententia cui sit opposita, non nul quam aut minus Xplicate aut omnino in Superioribus ' erbis expreSSum non est, Sed e tota loci natura et ratione perspicitur. IIuius loquendi generis haec observavi Xem lila: Soph. l. 50. in pictur . iu0ν tolyce, σε γενί to θεον. Electram se ipsam Nioba opponere, e VerSibus qui antecedunt liliaret. Ex t atriae linguae ratione haec ex Allectatur collo ratio σε ὁ ε ἰω Πανσλύ Ω0ν Νιοβακri. ADt. 087. 0 π αι, si lite παγε Nooe 3 - ους.
49쪽
Ηφαιστε, σοὶ ὁ χοὴ ιελε ιν επι Gro λύς. In lio exemplod oppoSitum St ιεν artieulae . I; non enim iuste lot-gius negavit, δε ad iii reserendum esse. opponuntur sibi duo Jovis mandata i κε ti Σκυθ Γν ε otltoa et Io of ηθία προς rhro Mer Iud scit. Inui tribus Jovis ministris, io soli Vulcano mandatum est. Sin ιεν et δε ad tota pertinentcnuntiata, ponuntur ΟS Primum Verbum, quare χθονος ιεν dicitur. Neque Vero ad alterum membrum ' positum est, Sed ad 0 . Duae enim constructione Sunt confusae; aut χθονος ιεν et Iit ασαι ὁ ε aut j/ εiς ιεν - ο δε dicendunt suit, e qua Consusione illa I articularum collocatio orta est. - Simili ratione d post Vocativum et pronomen interrogativum o Situm est in Soph. . . 333. τεκνον, τί
δ' ἐλθες es. 459. Eur Andr. 526. Etiam post Vocativum et substantivum δε ρgitur in Soph. . . 592. oε,
d io, os interiectionem aedi pro nomina personalia aut interrogati VI. Ille Sta S, quem grammatici prorSUS miSeiunt, eadem ratione X plicandus est, qua di post vocativum et prono meti XplanavimuS '), Eur. Suppl. l32. πα Παῖ πα7παῖ,
δ' in ordiendo Sermone. δ' ubi in principio orationis ita positum est ut nihil, quo respiciat in oratione eius, qui loquitur, ipsa declara tum sit, e tota loci conditione, maxime ex ei S, quae antecedunt, interpretandum est. Atque id quidem solet hoc modo fieri, ut ιὶ orationi continuandae inserviat etiamsi ea alterius di 'tis interpellata suerit. s. Herm. d. Vig. 343b. Per S. 302. Ir. Ei 2ξ MDr0ς r si/ί te Q.
' Ita etiam iiterpretati liis videtur usiis ille, o quo OS Vocativum t 'λ λα invenitur, qua iii liarticulam ii os alite vocativum collocari exspectamus. Opli. O. R. l. 307. , πιο νειοι κόρο ς δ . .' πελ ωνος TZ. ci . .' p ri. s. ur Andr. 2 2. Neque vero tu faciunt ei Oei, in quibus re alte iii significat, voluti . . 237. 40. Eur Phoen. 67l. Ita enim ' . . si ii Ostensio ite etiali in apodosi poni potest.
50쪽
Pers. 732 et 34. - 030. - 059. 060. 065. - Ch. 493. 535. Eum 938 956. 976. - Prona. 20 Labem contraxerunt hi loci: Per S. 286. r. 0 Πλεῖ-
nus , , AC qui e Scendum erat in plerorumque librorum lecti otio. Nam ' particula continuat orationem iis quae choria PO-strema dixerat. Minime Chori enim postrema verba alius sunt argumenti. Immo potiuS CLOru ea Continuat, quae nutilius diXerat: τευ τῶ ν Αθι νυν ν κτλ. . Quare, cum M. Od. legendum videtur. - Eum. 02 l. i 'λ ιυθους