장음표시 사용
151쪽
ad unum ferme omnes reiciunt integram fabulam de legatione Reguli, minime consentiente Tullio' qui postquam de Ulixe dixit: Sed omittamus, inquit, et fabulas et externa: ad rem factam nostraque veniamus. - . Attilius Regulus
Maxime igitur videtur mihi ad ipsa poetae verba esse attendendum, quaerendumque quales ipse condiciones intellexerit Clarus autem orationis contextus haec credo profert:ώDissentio condicionibus quia sunt foedae. Recuperari enim captivos est foedum nam Pereant ECESSE St . Videtur ergo Horatius credidisse captivos RomanOS, nisi redderentur Carthaginienses captivi, quos retinerent, interfectum iri ab hostibus Uerene an falso nihil refert. Hoc autem illustrat Omnia Premendus est versiculus:
,Si non periret immiserabilis captiva pubes .
Morti tradendus est captivus Romanus idque non solum docetur altera parte, Sed priore maxima continentur argumenta extremae Poenae neceSSitatem Comprobantia.
si Solche oldaten, inquit Rosenbergiussi, an Rom fur alle eiten te metir uiden Das Ehrengerichi das das Urthei uber si ausspricht ait HoraZ-Regulus . Multum denuo, credo, proderit Proposito nostro inspicere Ciceronis libros de Osficiis ' Hic enim in fine multa tradidit de Regulo, multumque extollit eius virtutem i.
si octo hominum milia tenebat Hannibal Eos senatus non censuit redimendos, Cum id parva pecunia fieri posset ut esset insitum militibus nostris, ut incere ut emori. Sic honestatis comparatione ea, quae videntur utilia, incuntur .... TerSPiCUUm est enim, quae timido fiant animoi Off. III, 26, Sy I.
152쪽
I O quale fuisset Reguli actum si de captivis quod sibi opus esse videretur, non quod reipublicae CenSuisset , non esse utilia, quia sunt flagitiosa, foeda, turris Si Tullius in tali argumentationis ordine, et Reguli factum,
et Senatus adversus Hannibalem ConStantiam atque reSPOnsum Simul commemorat, Contraria vero Uerbis taeda,
turpia I castigat, non miror utique quod Poeta eandem adhibuit argumentationem, ut illud: aut vincere aut emori 'iuventutem doceret. Senatus autem sententia, qua Hannibalis captivi morte voventur, ab Horatio tribuitur Regulo.Quamquam in fabula illa vulgo non traditur in Romanos a Carthaginiensibus supplicium fuisse decretum, nisi Regulusessiceret ut ipsorum captivi redderenturhDissentientis condicionibus Foedis et exemplo trahentis Perniciem veniens in aevum Si non periret immiserabilis Captiva pubes '
- ut esset insitum militibus nostris aut vincere aut emori ' Cicero . Dei Horatius Reguli exemplum honestissimum latius describit. Primum in parte reliqua orationis fusius exponit rationes, ob quas morte mulctandi non redimendi sint milites captivi, idque venustissime et aptissime
x Auro repensus scilicet acrior
Miles redibit flagitio additis
Tandem postremis quattuor strophis poetice depingit atque extollit ipsum doctrinae Suae exemplar. De his vero inter scriptores nulla est dissensio. Qua de
causa licet ea mittere.i Isdem plane quibus utitur HoratiuS.
153쪽
i Delicta maiorum immeritu luES, Romane, donec templa refeceris Aedesque labentes deorum et Foeda nigro simulacra fumo. Di te minorem quod geri S imperAS. Hinc omne principium, huc refer exitum Di multa neglecti dederunt Hesperiae mala luctuoSae. Iam his Monaeses, et Pacori manusto Non auspicatos contudit impetus Nostros et adiecisse praedam Torquibus exiguis renidet. Paene occupatam seditionibus Delevit urbem Dacus et Aethiops, is Hic classe formidatus, ille Missilibus melior sagittiS. Fecunda culpae saecula nuptiaSPrimum inquinavere et genus et domos: Hoc fonte derivata clades a In patriam populumque fluxit. Motus doceri gaudet Ionicos Matura virgo et fingitur artibus
Iam nunc et incesto amoreSDe tenero meditatur ungui.as Mox iuniores quaerit adulteros Inter mariti vina, neque eligit Cui donet intermissa i raptim Gaudia luminibus remotiS, I Sic, cum Codd. A, legendum SSe opinor.
154쪽
Sed iussa coram non Sine ConScioso Surgit marito, seu vocat inStitor, Seu navis Hispanae magiSter, Dedecorum pretioSu emptor. Non his iuventus orta parentibus Infecit aequor sanguine Punico 3 Pyrrhumque et ingentem cecidit Antiochum Hannibalemque dirum, Sed rusticorum mascula militum Proles, Sabellis docta ligonibus Versare glaeba et Severae o Matris ad arbitrium recisos Portare fustes, sol ubi montium Mutaret umbras et iuga demeret Eobus fatigatis, amicum
Damnosa quid non imminuit dies
Aetas parentum peior avis tulit No nequioreS, mox daturoSProgeniem vitiosiorem.
Pervenimus ad ultimam huius Cycli dam. De qua non longa erit disputatio. I. QUID SIGNIFICENT DUAE PRIMAE STROPHAE. Monamsenus quem Narstentus hac in re magnopere laudat ' - haec censuit, Das sectiste und letχte Gedictiteriauteri sicli selbst E istaeine de charaliteristischen Zuge de Augustetschen Staatfreform das ih Fundament die restauriri orthodoxie war. Dies nimini de Dicliter aut De Romer errschi ei er gotiesfurchii ist.,Di te minorem quod geris imperas
155쪽
Postrema verba vix recte dicta exiStimo Poenae enim quas Oeta enumerat non Statim memorantur post primam stropham, ubi de templis reficiendis est sermo Excipiunt autem gravissima haec:
, Dis te minorem quod geris, imperas Hinc omne principium huc refer exitum Di multa neglecti dederunt, Hesperiae mala luctuosae.
Ne autem haec nimis argute animadUerSA ESSE existimes. Consulto enim dico P omanos non Solum neglegentes esse in templis aedificandis atque conservandis Etenim apertis verbis dixit Horatius deorum cultum latius Patere.
,Hinc om=te principium, huc refer exitum.
Quibus verbis profitetur ipsam quoque vitam privatam religione comprehendi, et religione imbri debere. Quare inexplicatione omnisenus ordinen Stropharum inverterit non intellego. Templorum enim resectio non est nisi indicium ac signum pietatis non ipsa PietIS. Haec si praetermittis in interpretatione vix invenies vinculum inter varias odae sartes, ruti hoc videbimus. I. CELEBRETURNE HOC CARMINE LEX QUAM VOCANT DE MARITANDIS ORDINIBUS. Verumtamen recte prosequitur vir celeberrimus: Ausdem ange de Gottestarchi folgi eiter de Versali de Sitten, amentlich de Frauenguchi ungere Vaternare nicht was ungere linen und flectiter at sie erdenwir noch erbar mlicheres Geschlech erZeugenU. Hactenus quis quidquam infitietur si Dies edictit is die poetische Verklarun de Sitten- reform Z Nelchen Augustus eben clamat die ersten Schritten
156쪽
daχ in dieselbe Epoche salten. Iam rediit vir doctissimus ad opinionem illam sibi
carissimam Carmina haec esse praeconis monarchiae. Quam penitus persuasum sibi esset hanc verissimam esse sententiam hic quoque luculenter ostendit. Etenim non solum ex eo quod Horatius templa refecta memorat, Oncludit eum celebrasse Augusti religionem ii, sed praeterea ex verbis Horatiani de morum pravitate argumentum petit, quo demonstretur Augustum legem de maritandis ordinibus nondum quidem rogasse, eo tamen anno iam in animo habuisse ut rogaret ' . Non igitur miremur quod viro doctissimo in hac causa adversati sunt nonnulli viri docti. Quorum primus utique fuit temeyerus. Audiamus
t Constat enim ex historia templa ab eo iisdem temporibus esse aedificata.2 5So an eben nach de Ausserunge de Dicliter , aran kein Zwella Sein ' e. q. S. b.
157쪽
At sententia haec non ab omni parte probanda mihi videtur. Primum quod dicit Ni doch oh nichi et be-χweisten si , certe iusto fortius sic stirmavit vir doctus. Nam non defuerunt scriptores, qui Cycli vinculum omnino ferendum et admittendum esse negarent. De quibuS OXPauca At praeterea id quod animadvertit non cadit in MommSenum, qui nequaquam legem illam iam latam fuisse contendit. Ostendendum ei erat certo fundamento Carere, quae assirmavit Momnisenus de huius legis Irct ctrctrione. Sed sic pergit: Dies Deductio Nurde naturlicli insalligSein, en de Inhali des sectiste Gedictites h wider- Sprache Aber das thut e nichi Horatius schilderi in ilim die Sittenverderbnis, die errutun des helichen Lebens mi de schwargesten arben und chliessi mi de volligpessimistischen Versen:
IAeta parentum peior avis tulit No nequiores, mox daturos Progeniem vitiosiorem.
Ermigiosigkeit voraussagens cute sane POStrema haec protulit Scriptor Miror autem eum Uersum quendam maxime Sententiam suam confirmantem non memorasse Equidem enim crediderim ineptissime a praecone celebrari novarum legum auctorem, versiculo hoc tristissimo:
SDamnosa quid non imminuit dies
Huius significatio, subiunctis versibus quos supra laudavit Niemeyerus, iubium mihil relinquit. Rectissime quidem Narstentus si In Pericles laudatum est quod issicaci
158쪽
eloquentia reo κεντρον ἐγκατέαει τε τυ κουσμενοι Sic Horatius suavioribus carminibus G. M. d. hoc Subiungensnaculeos reliquit in animis eorum a quibus esset auditus '. Haec profeci, intellego. Nonne vero ex ipsis his emcitur Excitare voluisse poetam quos alloquitur Uirgine Puerosque s Minime enim est laudantis novas leges Efferor is legum cocta, vel ialtem tristissim, desperantem se ingere, praedicereque
Remedia adhibita quasi nihili sint habendat
Magis quam temeyerus, quem modo audivimus, PreSSit hoc Rosenbergius , si te alte in ei nem hofischen , in einem esiliede on den ungesuhnten lederlagen derRomer ei de Parthen, o Dalier und Aethiopier indieser anreigenden eis die Rede sein konnen, te annden reudige Ho ungen, dem Jubet uber die ErneuerungRonis de Aussdruch de Hosthungstosigkei migeni MQuibus addidit idem vir doctissimus: - acerrime enim ut suam defendat, Mommseni impugnat opinionem :ώwie an de Dicliter de Schilderun de Sittentosigkeit gang oline Notigun et ne cene ei igen, die de von
Antonius dem Augustus Eum Vorwur gemacliten aula Haar gleichii '' - Haec non minoris momenti esse duco in nostra argumentatione Significasse enim credo virum
doctissimum, locum illum Suetonii , ubi de Augusto:
si Prima iuventa variorum dedecorum infamiam Subiit. . . . M. Antonius super festinatas Liviae nuptias obiecit et feminam consularem e triclinio viro coram in cubiculum abductam, rurSus in convivium rubentibus auriculis incomptiore mapillo reductam. Profecto enim simillima
159쪽
haeta sunt dis quae habentur in versibus huius carminis:,Mox iuniores quaerit adulteros Inter mariti vina neque eligit Cui donet intermissa i raptim Gaudia luminibus remotis:
Atque Paulo post ut appareat vulgo notam fuisse illam infamiam: Sed et populus quondam universus ludorum die et accepit in contumeliam eius et adsenSu maximo Comprobavit versum in Scaena PronuntiatUm , . q. s. Et denUO OE quibus sive criminibus sive maledictis infamiam impudicitiae facillime refutavit et praesentis et posterae vitae castitate. ' Verumtamen subiungit ' : Circa libidines haeSit Postea quoque, ut ferunt, ad vitiandas virgines promptior, quae ibi undique etiam ab uxore Conquirerentur. ' Quae Praeterea confirmantur a Cassio Dione j,
Satis haec omnia illustrant, ut mihi videtUr, quantOPerC, si vera est omm seni interpretatio, cavendum fuerit Poetaene Principem Offenderet, ne universu Populus ' ersus illos in Augusti honorem conscriptos i acciperet in ipsius contumeliam lU Non enim adeo improbat poeta conubiorum raritatem, ipsas vero cum virginum, libidines illicitas tum PraeSertim matronarum adulteria Iam igitur placide inquiramus quid in hac re omnino sit sentiendum.
5Fecunda culpae Saecula nuptias primum inquinabere 'i CL pag. I I. a Cf. h. C. I.
160쪽
5Motus doceri gaudet Ionicos matura virgo et fingitur artibus Iam nunc et incesto amores de tenero meditatur ungui.
Haec igitur de puellis, dum innuptae sunt. Ne uno quidem verbo indicat talem puellam non SimV quaerer SPOnSum. Immo iam sic procedit:5Mox iuniores quaerit adulteros Inter mariti vina, et q. S.
Itaque haec satis probabiliter videntur mihi essicere Horatium nequaquam spectasse alteram hanc illius saeculi culpam matrimonia rarius iam contrahi Solum memoravito Omnis generis libidines , quibus uterque sexus obnoxius est frequentissima enim fuisse illis temporibus divortia ac matrimonia omni modo violata, quis est qui ignoret i Unde recte colligi posse mihi videtur Horatii increpationes multo latius patuisse quam patuit lex illa de maritandis ordinibus, neque liberorum numerum, potius vero iuventutis imbecillitatem Poetam Sse ConqueStum , Non his iuventus orta parentibus infecit aequor sanguine Punico neque tam Pauco uxorem duxisse, sed matrimonium Niolatum ita condemnat , Hoc fonte derivata clades in patriam populumque fluxit.
Atque ne ulla dubitatio nobis relinquatur laudandus est locus Dionis i ex quo luce clarius, credo, apparet PSUm Augustum probes discrimen decisse inter legem suam et 1 CL LIU IG.