장음표시 사용
141쪽
Iaseo est quod perhibet doctissimus vir, imprimis carmen hoc penitus esse politicum, dein de quaestione Parthica alia in introitu alia in Reguli oratione doceri Atqui nec
unum nec alterum nobi Probatur.
Immo utrumque facile refutatur. Ergo reiciendum est inventum Ouod attinet ad primum illud rectissime Nar- Stenius i hoc laiisu sub opposuit omniseno Novit Horatius si Programma' illud simulatum esse vel ignoravit. Si ignoravit impudenter ei verba dederunt Maecenas et Augustus cuius causam defendebat, si novit, quod Paene neceSSarium est in patrono aulico, ipse mentitus est grandiloquis versibus . Hoc ultimum si quis quin admittat non multum dubitat, quia in rebus politicis non raro id fieri existimat, melius Persuadebo ei monstrando quam ineptissime Horatius politici
hic munere uncturus fuisset. InspiciamuS PSUm Carmen. In primis strophis secundum Mommsenum et ASSeclas
eius, eorum Horatius tradit desideria, qui liberari iubeant captivos. Iamvero id fieri potest vel consanguineorum miSeratione, ut opinati sunt Teuberus ' et Friedrichius ' vel patriae honoris vindicandi CAUSA, ut OmmSenus. Quidquid est dissicillime eruitur talis sententia ex verissimis verbis poematis. Quid enim maxime, quid unice
premituri Nec patriae infamia, nec captivorum Sors miSC-randa, verum vividissimo colore ipsorum illustratur sceDis
Pro curia inbersique moreSI Consenuit Socerorum in armis I CL .l pag. 6 , in annotatione. 2 l .l. Ag. 28.
142쪽
Sub rege Medo Marsus et Apulus
Anciliorum et nominis et togae Ob DYs, aeternaeque Vestae Incolumi Iove et urbe Romal
Nonne singula fere verba ignominiae notam indignis illis inurunt atque imprimunt Ouid igitur descripsit poeta nisi eorum gratiem culpam Sed consanguine id certe non fecissent ii vero, qui
MommSeno auctore Proclamant das die Elire Rom ilire Beheiun vertange' miris sane verbis uterentur, et admodum praeterea ObscuriS. Non exprobrantur ea quae Roma adversus milites fecit, sed quae milites adversus Romam, idque clarissime, ut Pinor. b. De Derct cormino Irte. De primis strophis hactenus. In altera parte docet Mommsenus responderi a poeta vel Si vis a principe. Mitetne dem Regulus in de Mundielegie Aussuli rung, der elangen Romer et ei Romer meli uno de Beheiungnichi erili '. At, ut mihi videtur, hoc satis iam enuntiatum fuit prioribus strophis atque quae ReguluS:5Signa ego Punicis Affixa delubris et arma Militibus sine caede, dixit Derepta vidi vidi ego civium Retorta tergo bracchia libero
Portasque non ClauSa et arva Marte coli populata noStro.
eadem dere sed ne adeo quidem ignominiosa sunt atquequata supra laudavi verba Contra suo ipsius exemplo
I Idem obicere velim .v. Garnseyo, qui .l annotavit ad hos versus: Every Wor burn with intens fir of meaning . Quae verba libentissime mea facerem si applicarentur,ueri atque tapetiae Strophis.
143쪽
Ostendebat quamquam verbi fortaSSe negabat baptivum Romanum, verum Romanum POSSE manere ingenio
et animon in prioribus vero strophis lucidissime demonstratum erat captivos Parthicos viris Romanis indignissimos
Dein tota illa pulcherrima oratio Reguli inutile ne dicam stolidum aliquid essicitur illa interpretatione. Etenim poetae
sit propositum portet ut Romani honoris vindicibus per- Suadctat non esse pugnandum contra Parthos. Qua de causa ostendit mihi captivos Romanos non ESSE RomanOS, QUASi vero, inquit Narstentus, illi captivi, qui Superessent, impedimento essent, quominus Parthi punirentur et devincerentur. Ouid responderi potuit ineptius hominibus non Stupidis, Sed rerum Publicarum usu versutis et Callidis . Credo equidem omnisenum cum aliam illam suae simillimam doctrinam de cognatis et amicis conquerentibuS vitare vellet, non Prorsu tamen eam vitasse in expositione. Nam qui pugnam cum Parthis volebant non tam captivorum liberationem quam Romae gloriam spectabant. Adeo commixtae sunt inter se duae illae Sententiae, quarum utramque sedulo impugnavit arstentus, ut doctissimus vir Rosen- bergius in commentatione saepius laudatas aliam ab alia non recte distinxerit. Ipse enim affert contra Mommsenum quae Narstentus egregie adduxit ut refutaret Friedrichium huiusque asseclas Vir Germanus non nominavit virum Batavum, attamen ad verba fere exscripsit quae ille scripserat .l. Advertendum autem duco Mommsenum de industria addidisse das die Romiscite Elire thre Beheiungverlange . Non igitur tanquam misero homineS, Sed quemadmodum hostes ab hostibus signa atque aquilas rePetere
solent, cita silli quos invit vir doctissimus viri Romani
144쪽
IJacaptivos reduci in patriam iubent. Neque cadit in Momm- senum rhetorica Rosenbergi interrogatio ij si a sorderiem an den in Rom twa Austosun de Gelangenen die damat schon ungelati ei Vierte alirhunder in Parther- reiche lebten, sicli Frauen genommen, inde geZeugi undieiliueis an die Grens mariten de Lebens gelangt waren' ' . , Ist den Spater, at die Feldgeichen nun werklichiuruck- gegeben urden, is den dabo diese Gelangenen die Redea' twa in dem Testamente de Augustus 3 das doch
die kleinste Geldsumme nichi u enne Uergisti Prudentissime quidem Momm senus ipsam hanc reprehensionem effugit Uerbis quae Supra attUli. Reicienda tamen eius doctrina nostram dam ESSE politicam atque in duas parte intes se oppositas divisam. In uno enim tracter idem, me iudice, ferrequitur mu-
Ipse vir doctissimus abbadinius ' item maximam agnovit dissicultatem in iungendis partibus I -Ia IJ -36 Seu
verius in vinculo inveniendo. Novam excogitavit rei sol-Uendae rationem, quam modeste admodum protulit: Ilnesso delle due parti di quest ode e sempre una finge. Tentiamo . Nos quidem audiemus. I v.v. L-I2 Anna laStessa intonagione e suilluppano gli stessi pensieri e sentimentii CL hidem.
a Vide Narstentum .i pag. 6S: concedo post XXVII annos etiam haud paucos captivos superstites fuisse; at vero cum hi senes facti quinquagenarii fere, uxores interea duxissent, libero procreaSSentae.q.S. 3 Item apud Narstentum l.l. ,pleraque testimonia tacent de captivis imprimis Monumentum Ancyranum, ubi eorum mentio ab Augusto non ESSet omiSSa, si in eorum receptione aliqua fuisset gloriandi aut laetandi materia .
Cf. Rivista di Filologia e Istruetione Classica Anno XXX soa
145쪽
di I. S, as- in cntrambici luoghi bisognera Scorgerei desiderio di cancellare 'onta publica . Ouae libenter
ConcedimuS, quamqUam non intellego Cur hoc memoraverit scriptor hoc loco. Desiderium enim illud non tam apparet ex comparatis his locis, quam Sua Ponte ex PSi UerSibus. Pporma illa interrogationis, atque magis fortasse conquestionis exclamatio:, Pro Curia inVersique morest
animum ostendit poetae infamiam istam indigne ferentem. Sed prosequitur interpres: Percio: IHI Giove regna incieto e la a reuore de reos nostre e Augusto in terra: intanto resta invendicata onta di Carre che si perpetuanei soldati romani, richiavi Mel iemico Ad quae idem ferme respondere IOSsum: mullo modo premi captivorum sertiituram input hostes sed lorum lancto Det rerumque Romanarum oblisionem,Anciliorum et nominis et togae Oblitus, aeternaeque Vestae .
Dein nullum invenitur verbum in tribus his strophis, quod issius urbis indicet infamiam. Extremus enim versiculus
certissime additur ut augeatur eorum culpa Si ipsa Roma esset deleta, si Iuppiter Capitolinus ex arce Sua esset deiectus, utique, ait Oeta intellegeremus Xsules in regione longinqua uxores ducere barbaras sed Crassi milites: si incolium Iove et urbe Roma ' iam non ut seretat Schiavide ne mico ' sed turpe murit in Ocerorum armiS On- Senuerunt. Quibus quaeSo verbis clarius Suam sententiam enuntiare poterat Horatius ' Neque tam Perperam, ut Credo, esset unquam intellectus hic locus, nisi homines alia quocumque modo ex O haurire Cupiente claritatem obscu
146쪽
Confirmatur enim opinio nostra verSibus proxime Sequentibus hoc caverat mens provida, et q. s. ' uti videbimus. Sed
audiamus virum doctissimum Sabbadinium qui sic pergit: , IJ-S Ma qui it poeta cambia tono que soldati potevano
ben evitare di perpetuar ronta, eguendo resempio di Regulo . In quibus aliqua Sunt UeriSSima, ut Pinor, Uae tamen rectiuS Potuerunt promulgari. Quid enim illudoseguendo resempio di Regulos U Nimis sane generaliter tale quid dicitur, varieque a variis potest explicari. Primum vero quod habetur Potevano en evitare di perpetuar Ponta ' statim admitto si concedas mihi legendum esse ante omnia di perpetuar ronta sua, dein uti luce clarius patetali per hanc suam infamiam patriae quoque nonia' nam eorum ignominia in ipsa iniuria patriae allata consistit. - Hoc autem non dixit Horatius. Cum prima igitur Sabbadini expositionis parte nequaquam facere POSSUm, cum altera quatenus diXi, sinelle re prime strophe si augura a rivincita sui Parti, elle attre contrappone allavilla dei prigionieris eroismo di Regulo . Dicendum fuit quoque elle S r. Str. Proppone labilia dei prigionieri
Iurentia i , qui solet in singulis odis explicandis cum ingeniose aliqua in lucem proferre laude dignissima, tum aliqua omnino repudianda, hic quoque sibi constat. Reicit imprimis: die PolitikV. - Dein sententiam profert Teuberi: o Regulus habe vertiinder Nollen, das uberhaupt j in Rom die Ansicht u Geltun gelange, daS man gelangene Romische oldate nocti fit Romer alte konne Daherhabe e die Austosun derselben aus Staaismittet wider-raten . Quae si Reguli orationem Specta Solam Uera SVnt. Timendum autem ne hoc argumentum dum OnSidereS, ad
147쪽
Prinam quoque partem da illud reseras, et sic quod se vella Iurentia apertis verbis negavit Sententiam politicam his versiculis SUPPOnAS. Sed vide iam quam insulse clarissimu Scriptor vinculum illud rectat, de quo disputetur. UnbeSOrgi ege derΚlust, etche die erste Strophe o de gweiten renni gelit e sodan aus euartige Gedanken uber Aber aucti die nactisten edanken est alten lim ei langeres er-wellen Aus dem unhelmlichen Fremdland illis in jene wurgige Bergius de Heimat Marsus et Apulus , in elcher die rusticorum mascula militum proles erwaclisti an in die Haupis adt endlicli in das Reich de hei mischen Ge-Schiclite, c erram langsten verwelli ' Quis unquam talia probabiti Necesse ferme non duco pluribus haec refellere. Aperte enim salsa sunt. Cogitavitne Horatius, ut mittam cetera, de illa Nurgige ergius de Heimat ' cum diceret,Sub rege Medo Marsus et Apulus Anciliorum et q.
Hac arte prae ceteris pollet vir doctissimus, ipsas difficultates callide evitandi. In fine expositionis suae addit: Es mus ubrigens Eugegeben erden, das sicli Hora aus de Hohe rhali Nur an leise echen die letZte vier Strophen, die Erinnerun an . . . . die Ad UlCES latebraeu seine grune Einsanitieit. An Hora Nerderi,irum so metir erinneri, at die etZte Strophe wieaeerit ampgeleliri auffutiri ius Regulus igenitichriar nichi passi '. Nescio an non Peerlkampius id unquam fecerit. Nam in editione eius frustra talia quaesivi. Atque mihi potius inepte quam erudite videntur eadem dicta esse.
5Atqui sciebat, quae ibi barbarus Tortor pararet non aliter tamen Dimovit obstante propinquoSEt populum reditus morantem
148쪽
Quam si clientum longa negotia Diiudicata lite relinqueret, Tendens Venafranos in agroSAut Lacedaemonium Tarentum .
Nisi quis sit prorsus obcaecatus, intelleget hic similitudine usum esse Horatium, neque credo eum dicere voluiSSE Atilium Regulum Venafranos in agros quietis remissioniSqUE Causa abiiSSE Unquam. Hac ratione utique passi Si eigent-lichriar nichi au Regulus totque hactenus urentia. Schemerus i elegantissime quidem exponit totum Carmen, verum videtur infercire illam Sententiam non enuntiatam de redimendis captivis. si Sollen ir so id und flictitver essene Romer ausilirer selbstgewahite Gelangenschas eriose, Sollen wir siewohi garriosi aufexunter climachino Busses in inmermetiriwas ta de gelangen Regulus id Tunc solum addendum esse aliquid iis, quae Praesto sunt existimo, cum ipsa verba rectam Significationem non praebent. Quod minime verum est in quinta da i
a. De rim Stryλα. Dubium tantum esse potest, cohaereatne Prima Strophaarte Cum ceteri S. - Iam enim redeundum est. In opinionibus Pro viribus supra impugnatis Perte contradicere sibimetipsi poetam ait Rosenbergius Etenim: Der Dicliter an aberrauchiar nichi fit ei ne Hi nausschiebun des rieges egen die Parthen ingetreten Sein Es Ware docti siclierlicli selir eigenartig wen de otiosische ' Dicliter die Anerkennun de Augustus at Iupiter aus Erden, nOChau eine fernen Termin inausschieben Nolite U.
149쪽
At dicat quispiam haec dicuntur ab illis, qui captivorum liberationem, seu bellum Parthicum desiderant, non ab ipso
Poeta Et rudenter Sane. In eum enim non caderet Rosen-
bergit animadversio i). Sed ipse omnisenus plane dixit: odie roberun wir hie bestinam vertieisgen , nempe ab Horatio Augusto sicuti iam vidimus. Si omniseni igitur explicatio admittitur, quid vult sibi stropha prima Nil potest spectare nisi fraudem Contra ipsum Friedrichius ' ostendit Horatium voluisse proelium cum Parthis, quod certo veri est magis simile. Saepius enim hac ratione memoravit illos populi hostes in ipsis his dis Ideo vero
non cogimur Concludere eum prima stropha Augustum incitare voluisse Mihi enim, ut supra EXPOSui, Si CrSuRSUm et Oetam et ceteros Romani honoris vindices
minime dubitasse quin Augustus bellum illud gesturus esset postea j. Reliquum est igitur, ut admittamus quattuor priores versiculos rooemii instar esse. Atque vix rectiorem inveneris interpretationem quam Gebhardii ): Noch donneri Iuppiter de Romergoti m immel; at Sein Stelluerireter aus Erden ereitet Augustus Stiline riege gege die einde des romischen Namen im fernen Norden
Porro in reliqua carminis Parte hoc Praecipue ob oculos habendum est, quod antea leviter attigimus. Duobus utitur exemplis Horatius ut iuventutem doceat Romanum illud
αξίωμ α aut incere aut mori', Seu pro nomine Romano nil non esse tolerandum.1 Supra laudata pag. ISI IS 2.2 l. l. pag. I I. 3 In hac re luculentissimus Gardthausenus Aug I. 63. 3 .l ad carm. III S.
150쪽
Quorum exemplorum alterum alteri quidem opponitur utrumque tamen eidem inserUiunt Proposito, recteque excipiunt inter se. A versu S-II narrantur probrosa et indigna, tum sequitur:
I HOC Caverat mens provida Reguli Dissentientis condicionibus Foedis et exemplo trahenti Perniciem veniens in aevum Si non periret immiserabilis Captiva pubeSU.
Sedulo haec sunt perpendenda, quia Postquam Prioris Partis sententiam satis investigavimus, in his iam latet dissicultas. Singula verba inspicienda sunt ij. Hoc Isti verbo auctores a nobis impugnati multa insimularunt. Ut vidimus, nil premitur in iis, quae praecedunt nisi Romanorum captivorum facta probrosa Ergo ProbroSahcte cavere voluit Regulus. Derct mens froυi Duplex inest in his significatio. Primata caverat Regulus me loes fieret sum aetate apud Carthaginienses Describit quidem suorum militum captivitatem
yretorta tergo bracchia libero
nondum vero turpes erant mariti et quod maius est desiderium Reguli erat ut morerentur omnes antequam talia fierent:
,Si non periret immiserabilis .
Altera significatio suo hoc exemplo, mente Prouida cauere volebat ne in posterum unquam tale quid accideret. Quod certo fieret nisi dissentiret condicionibus foedis Quare erant taedae hae condiciones: Historiarum scriptores hodie
I Differunt quidem inter se editiones variae, eerthampii Benileii, aliorum, legentes trahentis, trahenti exemplo, exempli. Nobis autem de significatione tantum est disputandum.