장음표시 사용
501쪽
lis est error illorum, qui,cum aliquam fictim prosa luerant,eth; si addixerint; eaetervi danam rens fissis,
ct inanes armanes si ad praeliandum me, quid δε- findere debeant, sentes,nee quid refutare incursans s
l passim sine delectu omnia quae affruunt quicuns dise
l sentiunt. obias eoru pertinacissimas constentiones nul la extitit philosophia, quae ad veru propius acrederet. t m Dirticulatim ueritus ab his fotu comprehens est. Fa' mel'nu nTu I Deo dixit Plam. Irem prophetae loquuntur:idem φ ex sibyllae cur nibus appa ret. Erravi igitur qui uel omnia Fae stote natu ese dixerunt,uel natis siemnibus conglobatis:quoma renta res,trem ornatu,trem magna neq; distori, neq; feri, tres Ordinari sine aliquo prudentissimo authore potuit; ea ipse ratio qua constire, ac rese omnia findμη tur,*lerassimae mentis artificem considitur omnium musa mundum, omnia,quae in eo FG, ese scis, bici loquuntur. idem nos diuinae literae docens. ΠΥauit ereo Democritus, qui uer culorum modoptimuit ob os ese de terra nulla authore, nullae ratio .Cur
enim 'rmatussit homo,diuini sacramenti est.quod g- ille sitire no poterat, humaeram uirem deduxit ad nihilum.Ad uirtutem c essendam Osiri bo ne Aristote ter disperuit. idem uos monemur,de disicimus ά prophetis. Fa s ipfur Arisbp tu,qui hominem uoluptuti est malo tunsi pecude sibiurauit. Immortales esse ani
mos Phere des,et Plam di tumuerunt.haee uero propria est in nostra relinone doctrinis. Ergo Dicaearchus Vm Democrim errauuit, qui perire cum corpore,aedi β
502쪽
dem quietus,ae delembiles incolere regiones ,hos uero luere poenas in tenebrosis locis, ates in coetu uoragini bus borrendis. idem nobis prophetae palam secum. Ergo Epicurus errauit, qui poemrum id esse figmentum. putauit: ill instrorum poenas, quae strantur,im haeese uidi interpreturus est. Totum intur uertistem, σomne diuinae religionis arcanum philosophi at nurui. sed aluis refellentibus defindere id, quod inueneram, nequiuerunt quia sinPlis ratio no quadrauit; c ea, quae uera si rara, is summam redigere potueruns,
sicut Fperius uos stomus. unu est igitur μmmum bonum immortulitus; ad quum mpiendam σβrmati a primopi et mn smus. Ad hane tendimus; hane stemi humana ratura;ad hane nos prouehit uirtus. quod bo m quia deprehendimus; superest etiam ut de ipsi immortalitate dicamus. Platoris documentae, suis ad rem multum conferam, tumen parum habent sir retis ad probandam, implendam ueritutem; quonia nec ratione funus osterus magni consimaue -τα in unums collegerat Mesmmu bonu comprehederat. Na licet veru de animae immortuliture sintiret; tumen non ire de illa tuns de Fmmo bono disserebat. Nos igitur certioribus fgnis eligere possumus ueritute, qui ea no ancipiti sistrione collegimus Id diuina traditione cognouimus. Plam autem sic argumentulus est,
immortuis esse quicqd per si sim ethntit, et simper
movetur. quod n primoptu tus non habet, nec simm
mentum etia mutis animatibus aeternitatem daret si
503쪽
DE DIVINO PRAEMIO. adiectione sepientiae digreuiset. Addidit igitur,ut sum Ieret bane communilatem eri Von posse, quin sit immorrulis animus humanvis; cuius mirandassolertia in uenitndi, celeritas clogrrendi solidis percipiendi,ais disrendi in memoria praeteritor M π prouidentia Aturorum, artium pleruns is merabiliuscientia, qua ecferae Greant animante diuina, caelos appareat; quia O' origo anim qui renm mpiat, runm contineat, sta reperiatur in terra; siquidem ex concretiove terrera nihil habeat ad stum: si ineres esse in terram resolvi,quod est in homine ponderosim, dissolubile: quod autem truse,atq; Abtile; id uero esse isdiuiduam; ae L cilio corporis uelut aurare limberatum,ad coetu ad vituram Fam peruolare. Haec fre Plamms opstem breuiter, quae apud ipsim late, copiosis explicrentur. In eadem sintentia*it etiarathagoras antra,eims praeceptor Phere des; quem cicero tradit primu de aeternitate animaru distuα-nis. Qui ora licet eloquetia excellerent tamen in hae nuxat contentione non miras authoritatis habuerunt,qlii colura bane sintentiam disserebant; Dicaeam ebus primo, deinde Democritus , postremo Epicurus. adeo ut res ipse,de qua inter sipugnabant,m dubi Loraretur.denis Tullius expositis horum omni de immorrelims ac morte sententiis, nsine si qhii fit veru pronuntia uit Maru inquit, sintendiar quae vera sit eus aligs uiderit. Et russ alibi. Quρα mam utram, isqvit, earum sententiarum dossimos habuit authores ne quid certi sit,diuinari potest vGrum uobis diuinatione opus non est; quibus uertutem
504쪽
diu nitus ipsa patefecit. His ires arruntis,quis
nee P lato,nec ullus aliuό inlieni animarum aeterrueres probari,aepesici potest.quae uos breuiter nostiumus; quoniam properat oratio ad narrandis iudici rum Dei maxinum quod is terra propinquante femur ini=ne celebrabitur. Ante omnia,quoniam Delis ab hom ne uideri non potest; nequis remen ex eo ipso pureret Deum mon esse,quia mortutibus oculis non uideretur; inter eaedria is hiumrim suorum truraculascit etiam multa, quorum uis qκidem apparet, Fbsenna tamen non uidetur, sicut est uox,odo uentus; ut harum rerum artPmentho' exemplo,etiam Deu,licetFb ocu-IOs non uemre de sa timen ut, effictili π operia bus cerneremus. Quid uoce clarius 'aut uento fortiust aut odore violentius'Haec tremen,*m per aerem fruntur,adsi ιs s nostros ueniunt,et eos potentia Aa impellum' non cernuntur acie luminum, sid alijs corporis partibus sentiuntur. Si liter Deus nonas emi nobis,
alioue stanti sensu comprehendendus est,sed mentis
oculis intuendus cum opera eim praeclara,σ mranda videamus. Nam illos,qui sium omni Deum es dixerum,uon modo philosopho sed ne homines quidem fuisse dixerim, quι mutis simili Alo corpore comyterunt, nihil omnino cernentus animo,sed ad sinsum corporis cuncta referentes; qui nihil putabans es,nisi quod oculis conruebantur. et quia videbans aut bovis acridere aduersa, aut malis prostera; fortuitu seri ο-mnia eradiderunt, tura mandum, mn prouidenna constitutum. Hinc iam prolapsisens ad deliramen-re,quae tulim sintentia necessario sequebantur.Quia
505쪽
: DE DIVINO PRAEMIO. y est Deus re incorporalis, inuisibilis, aeternas; ergo non iocirco isterire animam credibile est, ga mon jMidetur,posts recessit a corporerim constat esse abquidcon'ns,ostentiens,acuivns, quod non ueniat siue . iassectum. At .difficile est ammo eoprehendere,que admodum possit anima retinere siensiim sine iis partibus corporis,in quibus inest olfou stentiendi. Quid de Deomum Iacile s comprehendere queadmodwm uigeat sine corporei quod si Deos esse eresin si sum,stis lavi expertes corporum mease est humanas amat mas eadem ratione Fbsistere em ex ipsa rone, ae prouidentia intellitur esst quaeda m homine,ac Deo si litudo. Denis illud aTι mentu, quod et M. Tu nidit, satis firma est:ex eo aetermaetem animae pose diuosa, quia nAllum sit aliud animal, quod habeat notitiam aliqua Dei resipo s sit pene Ala,quae bo nem disiern ta mutis. quae a m in hominem Aolum credat;pr G te 'tu id affictare uos, id deo derare,id colere, si nobis familiare,qs proximum sit futurum. An aliis,
cum caeterarum animantium naturam conoderaueri quas pronis corporibus abiectas, n berram approstratas summu Dei prouidentia efficit,ut ex hoe laterulipposit, nihil eas rationis habere cum exlo postsi non intelligere, olum ex omnibus raelest ac diuinum ari-mal esse homnem,cuius corpus ab humo excitatu, Atus Fabi usurus erectus ori msua quaerit,et quasi contempta humilitute terrae ad alium nititur, quia fienni pummu bo m iri Ammo sibi esse quaerendum, mors conditionis Fae,quri Deus illuserit eximium,ad
506쪽
σεωρίαν resspme non unauit:. quae in mutis antimalibus nulla est. Crum aut sapientia,quae Ab bo m datae est, nihil aliud sit,s uotitia Dei, apparet animiam no interire, que dissolui,sted manere in sempiternam; quia De , qui siempiternus est, quaeri π dilint, ipsa
gente ratura,sientiens uel unde orta sit,uel quo remersura. Praeterea uon exi in inmorrulitatis argramentum est, quod homo solus caelesh elemento utitur. Nam cum reru ratura bu duobus elementis,quae repugnantia sibi,atq; minuartum,con' in m aqua; quorualterum caelo altere terrae ascribiturixaeterae animunmtes ea terrenae, mordites Funu,terremo, graui utuntur elemento ,homo μIM ignem in usu habet, quod est elementum leue,sAbum,caelesti. Ea uero, quaeponderosi sunt, ad mortum deprimum; et quae leuia savi ad uirum Fbleuans ga uire in Ammo est mors in ino. Et, ut lux ese siue igne non potest se uim sine tua. Ignisiptur elementu est lucis,ae uitae.unde apparet,bοiem, qui eo utitur, mortule βrtitu esse conditione; quia id
illi semitare est,q sicit utrem virtus quos ρli homin
es data, metuo arPmento est, moristes esse aia . qime erit sicund- naturam,si anima extinguitur. bula enim praesinti uitae moret. Nam uim i is terrena,qurim coem cum mutis aiatibus ducimus; π uoluptatem expetit,cuius fumbus uariis, ae Fauibus dele tur; dolorem *F, cuius asterires naturam uiuentiu acerrib. sensibus laedit et ad mortem perducere mutur, quae displuit ammatem. Si ergo uirtus prohibet iis bonisbo uem, quae naturaliter appetuntur; adfJnenda mala impellit, quae naturaliter Fountur: erv
507쪽
DE DIVI MD PRAEMIO. malum est uirtus,et finimm naturae; stilium s Mirari
re neres est,qui eam sequitur; quoniam se ipsi laedie
supendo bona praeste'na, appetendo aeque mia sneste fructus ampliorsi. Nam cum liceat nobis iurendissimis frui uoluptutibus; nonne sinβι rere uideamur,si malimus inhumbaeae,in egestite, in con temptu in tuom nia uiuere,aut ne uiuere quidem,sed dolere,cruciari, er emorilax quibus malis iabit amplius aspq mur , qμο possit uoluptus O ga penserit si autem uirtus malum non est,sedis honestris uolumptutes uinosia turpes s sontemni er βrtiter; p nee dolorem,nee mortem timet, ut Hycium struet: ergo misius aliquod bonum asequatur neresest, qu m sangilla,quae sternit. At uero morte Asceptu,quod ulterius ιο m sterari potest, nisi aeternitatis' Transiarimus. nunc uirissim ad ea,qκα uirtuti repugnavi ut et ex bis immorsrelidis animae milientur. Uitia omnila tem .poraliasin .ad prons enim commouentur. irae impetus,veceptra ultione sidantur.libidinis, uoluptus,mr- ρον. nis est. cupiditutem dotem satieiss earum reru, quas expetit,aut aliorwm affictum commotiones in ζrisunt. ambitio,postquam honores,quos uolui adeaptu est,consenescit. item caestra uitia consillare,aepem
muntur. Recesivi e y,Er redeunt. Virtus autem sine
ulla interitussione perpetua est, nec disiadere ab eo pρα res, qui eam siniel cepit. Nam si babeat interuallum saliquando ea rarere possums redeun protinias vitis, quae uirtutem simper impugnanι. Non esi igitur com
prehensas de riis aliquando si redit. Cum uera fibi
508쪽
do olivim 'bile restomuit in omni assis uestri ea, necessi est. nec potest Adeliter depellere uitia, fuerere; nisi peribis,qi insidi perpetua stitiora minierit. Ipsa
ergo virtutis perpetuitas imῶα hum m amnus flansirtutem ceperit,permauere: a uirtus perpetua est; solus animus humanus uirtutem crepit. Rκoniam igitur confrariasioni uitia uirtuti: omnis ratio diversa, oon rarιa sit, orse est: quia uitia commodio G perturbationes animi suiu,uirtus e contrario lenia ludo,er tranqui ires anim est: quia uitia temporalia, breuia sim , uirtus perpetua, ' oon lans,et par sibi semper: quia uitioru=uctus dest uoluptates, aeque, ni ipse,breues,temporalesque μι. virtutis ergo sectus, ae prae im sempiternum est,quia uitiorum commodum in pronii est,uirtutis igitur is frauro. Ire si ut in hac uita uirmnis praemum nullum sit; quia virtus adhuc ipsi est. Na sicut uitia,cum in actu sua finiuntur,uolaptus, praema eorum sequuntur: ita virtus cum finire est, meroes eiu3 insequitur. Virtus avite tum, quam nisi morte sinitur; quomam oe is morae si*pienda Ammum eius oscium est. Ergo praemium uirtutis post mortem est. Denis, cicero in Tu lanis, quis dubirenter,lamen sensit, Aammum homini bonum Vonnisi post mortem contingere. Fidenti animo, inquit, si ire res fretgradietur ad mortem. in qua aut summu bonum,aut sim malu esse cogucuimus. Mors igitur non extinguit hominem, sid ad prae um uirtutis adminit. QMi iurem si ut ait idem pitiis, ae sortiribus oontu naueri uoluptutis feruierit; is uero damn rus aesternum luet poenam quam diuinae literae secunda
509쪽
DE DIVINO PRAEMIO. mortem nominans quae est σperpetua,et grauissimis cruciatibus plina. Nam sicuti duae uitae propositae sumbo ni quarim altera ess arum altera corporis et i
ct mortes duae propositae sum; una pertinens ad a1rpus qua cunctos fecundum naturam funI necesse est;
altera fertinens ad arimam, quae scelere acquiritur, uirtute uiditur: ut haec uire temporaIis est, cerres terminos habet quia corporu est sic et mors aeque temαporatu est,certum s habet finem quia corpus attingit. Impletis lytur teporibus quae Deus morti stiris tuit,ter nubitur ipsi mors. Et quia temporalem uita temporalis mors sequitur;od quens est,ut reArgin animae ad uirum perennem quia finem mors temporalis acrepit. R ursum,sicut uim animi sempiterna est;
in qua diuimos , π ineloquibiles immortalicitis μιae,umis capit:ire mors eiuε perpetua sit,ueresse est in qua perennes poenas, infinita formentu pro pe ratis sius pedet. Eru in ea coditione res postre est,ut gbeati Amt in hac uim corporali,atq; terrena, simp -- feri sint fisturi quia iam bonis,quae maluerunt, pontishmtris uis euerit qui deos adorans, ae Deu negligunDeinde qui iu*tiam sequente is hae vidi miseri fuera tin contempti,σ inopes ob ipsam ius bria contumeluis, iniurijs saepe uexati quia nee aliter virtus teneri potest emper beati sum suturi 'ut quia mala iam pertulerunt,et bonis fuantur. quod his utup oon myt, qui contemptis terrestribus Diis, re statilibus bonis, de lim relinone siquuntur Dei, cuius bo sicut ipsi, qui tribuit, sempiterna sium, Quid opera corporis,at
ani tuon ne indimns esse animam mortis expertemi
510쪽
L IB. VII. et 1 Nam metus,quia ipsim stagile est,atsi mortale, quae- . 'cunq; opera molitur,aeque oedum sunt. Nihil n. Tullius ait esse,quod sit manibus humanis laboratum,quod no Ialiquando ad interitum reditatur,uel iniuria bonanu, uel ipse ob ctria rerum ommum uetustiae. At uero arim opera videmus a terra. Nam quiciis contemptui praebentium studentes,in memoriam monimentu imgeniorum,fflarumque magnorwm reliquerunt; Vplane mentis, ae uirtutis De nomen indelebile quaesierint. Ergo si opera corporis ideo mortuita An quia ipsim mortuli est sequitur ut anima ex eo immortalis apparea quia videmus opera eiuε uon esse mortalia. Eoisdem modo destiria quoque oorporis, animis decla ram,alterum esse mortui alterum sempiter m. Corinpus enim non nisi temporalia def)derat, idest cibum potum,indumentum, quietem,uoluptate: σ tumen baeeipsa sine ui, tu, adminioelo anim nec cupere, neca Fequi potest. Animus au tem per si mire dodiderat, quae ad officium, stuctumue oorporis non redundem eas; non fragilia, sid aeterna svi,ut sima uirtutis, ut
memoria uomunis. Nam cultum Dei,qui considit abstinentia cupiditatum, ac libidinum, patientia doloris,