장음표시 사용
241쪽
simus generalem infert sententiam Oυ δρεr κακα εργα κέ- χάνε ro βραδυς ωκυν non fortunant vel beant mala facinora; tardusque S Sequitur celerem. Conferri potest etiam locus Ilia IX. 498sqq. de Arn sive Noxae celeritate atque tris tarditate.
Quod vero re ante βραδυ ῶν et δεινοὶ καὶ ξεις interponitur,
Sententia haec est Quum mor Stardior , improbitas utem Velocior sit, nunc ita factum e St, ut ego, utpote tardus et sene X, a morte sim aptus adversarii autem mei, quippe qui validi sint et vel Oee S improbitatem nacti sint ii SOS per Sequentem. Quippe utraque, et Ors et improbitas, dicitur eum assequuta, quem pro virium ratione facilius posset consequi atque capere. Re Plat. . Vol. I. P. I. feruntur ver ad se invicem βραδυς καὶ πρεσβυrης et δεινοὶ καὶ Ἀξεις, in quidem, ut perchias mum vocabulo πρεσβυrης Opponatur δεινοί, quippe quod designet iuvenilem vim atque vehementiam; ad βραδυς autem pertineat ξεῖς. Pro δεινοί quod non dixit νεot, sicuti scriptum voluit vir doctus in Annal. Litter. Jenens. a. 181 T. p. 153., accusatores et iudices, qui O
non omnes Simpliciter est Otuerunt appellari. Nec vero sine caussa Socrates eo vocat Otius et νους, etiamsi de robustiore ipsorum aetate velit Ogitari Chiusmi istius exempla notavimus ad Phaedr. p. 230. A. Theaet. p. 140. E. Parmen. P.
131. A. De Rep. II p. 370. E. VI p. 94. E. Ol. 261. D.
Sympos . p. 186. . l. Ceterum ludit in ambiguitate verbi dies at,
242쪽
καὶ νυν γ os a T. Sic Odi Vat. Ven. h. Vind. 1. 6. Flor. d. g, h. Par. ST. Vett. editt. καὶ νυν δὴ ξγω. Deinde vulgo erat agi υμῶν, risi e Basil. 2. et Vat. Vinis . . . . Flor a C. d. g. h. ar CD et rec. i. Vel . . corr. Intitatum. καὶ γωγε res et tu artJ Belcherus cum Turicenss. de coniectitra Hein dorsi corr. καὶ γει re et et invitis libris omnibus. Et iam Ficinus atque ego quidem Oen ne acquiesco, Et isti. Dein ουν post a Dra ιεν m. odi. Par. ADST. Ven. b. Vat. Vind. 1. 6. Flor. d. C. uε πεκro Pare Sic odi. Ven. b. iii l. 1. 6. Flor. g. i. Par. ST. Prave vulgo i ii αποκrενει rε. Sensus est: qui me capitis condemnavistis. η ιαν με πεκτον are V. ἀπεκrεisarε. Perfectum tem pus, quod unice sententiae convenit, odi Vat. Ven. b. Vind. 1. 4. 6. alii multi, suppeditarunt.
quod dicitur cum de eo, quem quis currendo SSecutus est et cepit, tum de eo, qui auSSacecidit et condemnatus est, τῆς κακίας autem ut in alter membro adderetur, perspicuitatis rationes flagitaverunt. θανάτου δικην φλω uJh. e. Orte multatus. Dictionem, satis frequentatam, exemplis illustrarunt Ruhnken. ad ini. Gloss. p. 262. et Pier- SOB ad Oer. p. 426 sq. Ludens autem in eiusdem verbius addit no et f in θείας ά97 inyκ Orε μοχθηρίαν καὶ δικίαν, h. e. a Veritate improbitatis et iniustitiae
convicti et collem nati. τά risur Iaaru et μενω, h. e. ego paratus sunt ad poenam subeundam, qualis a vobis aestimata est. Fi- Scherus. - με rρίως χειν i. q. ευ ορθῶς. Nam με rρ adicuntur quaecunque con Veniunt alicui, quae decentn liquem. v. Graevius et
Heliasius ad Hesiod Opp. et D D. V. 306 coli anno ad haedon p. 87. D. 96. D. Crit. P. 46. C. Cap. XXX. C. ἐν se μάλιστ'
propinquante morte, fieri diviniorem atque morientes divi-
243쪽
APOLOGIA SOCRATIS P. 39. St. 16 3
4. 6. Vat. Flor. . . qui tamen partim ειργασθε iii marg. liabent. Acristus placuit Turice ii Sibus et Herm. Post ιόμενοι Herm. νιεν inseruit narrans in Bodi με scriptum exstare. De quo nihil als-
D. o εσθε ἀποκτειν oa r S Steph. ποοειλ aures, sine codicum suffragio, ii videtur.
Vind. 1. . . Flor B, . . Par. ST. et ree. . correctum. εαυτὼν παρα κ . V. auro P, quod X Optimis codd. emendatum. I Rre et augurari sutura, etiam
Cicerone constat Divin. I. 30. ubi v. iii terpp. cons etiBm Phaedon p. 4. . sqq. itaque
quam, nisi qui pravis argutiis intempestive delectetur, temere haerebit. Haesit tamen Hir- schigius, qui haec quoque X-
terminavit. Pro ανθρωποι qui ἄνθρωποι scribelidum censuit,
usum loquendi ignoravit, de quoad Protagor. p. 355. A. Rem P.
stis, quum me capitis condemnaveritis. Notandum est hoc loquendi genus, e brevitatis studio OritIndiam nec vero iam corrigendum i δι ιαν - ου διδονα ἔλεγχον του βίου,
h. e. ne it V e Stra exploretur, eoque reprehendatur. Sequitiatur enim verba:
πλείους γὰρ σονται μῶς οἱ ἐλεγχοντες Dictionem διδονα ἔλεγχον τινι ad Gorg. p. 474. H. et Phaedr. p. 273. . illustravimus.
244쪽
ειν Κολουειν proprie est m-Putare, mutilare deinde impedire ne tu id perficiatur ornia aere impellim L em ira , cilcitiam uJχ iis vim et vitum tur tem , n e faciat quae sacere Onntur, ut ii l. Verbi usum illustravit rna Idus ni ui adverSS. p. 60. Lecti. P. T. Pier son. Verisimi l. p. 37 sq. et is Cherus nil . . itaque X interpretation fluxit, quod in libris non
τος ὁ εαυrον παρασκευάζων. Etenim rei sertur hoc ad tνύ, quod continetur in insultivonliiinde suspenso v. ad P. 29. A. Sic etiam agro militerdum ad subi octum indesinitum, quod initi sinitivo praecedenti latet, resorri ostendimus ad Org. P. 469. C. et 520. . Cap. XXXI. E. περ Ουγε γ. . a P. J Eleganter dicit περ, non περι quod nuperus oditor nataviis pro ari,itrio suo odidit, ii Oiliam iis, iii
ipsum absolvisse Iit, ostensuriis est, qui diiuni boni ex in coit deni nati Oile sita Oriturum sit.
itaque inni pro hac re disputar instituit. εν ' in ἄρχον re ἀσχολίαν ἄγου sit i. e. dum In docimviri Occupati Siliat Vidoli eo iudices trade hant undecimviris eos, tui nil supplicium clanmati essent. Hos igitur oportebat ni inistris suis imperare, ut damnatum in carcerem ab diicerpnt se Sumere iit he Silpplicium, it Od constitutii mpssset. De ἐν o interea dum significant v nil Rem p. I. p. 490. . lienet. p. 196. E. P. 190. E. - οἱ θον et
l. p. 32. . l. Vide qua de hoc verbi usu diximus ad Pliae-don. p. 61. E. P. 40. et γαρ εἰωθυῖύ μοι
246쪽
περι αυτην τὴν πρ . Sic odi. Ven. b. Vat. Vind. 1. 4. Flor. d. g. h. Par. ST. hiod emini esse arguit Vel praegres
I. p. 730 esse ling. n. He rod Ot. V. V. 350. Via seriis doldio t. p. 418 sq. Astius nil Polit 349. s. Os t. q. 130.
Cop. XXXII. C. 'Eννοήσωμεν δε baior δε - Maximam illius sectionis partem X- scripsit Eus bius Praepar. Evang. p. 661 eis. Viger et tο-baeus sermon. 11s. p. 606. Vsertit it se in Cicero Tuscul. Disput. l. 1. iiiiiiim pilis nudat lie odoret. Tli rape ut. Ser m. l. p. 651. et me deuique respicit Plutarctius in Cori solat ni Apollo n. p. 107.
Xenopii Cyrop. VIII. 7, 19.lo iiiiiii Cyra; mori 'I S, cui Xenopii Oii Vidi lii Socraticam tri- huisse sapientiam. Videtur enim haec sententi plane esse Socratica nam in Phaedo ii quidem aliis iii libris Socrntes lol SUBm, Aod Platonis doctrinam X plient. Ironiam in iis verbis Socratis inesse statuit Cicero iis cul. l. 42. recte dissentiente C. r. H, mram ii Histor Philos Plato n. a. p. 684 q. et γαρ ιον μηδεν ει ναι
247쪽
d. g. i. Par. S. Vtil ri , ψυχi , laod et in iii Be kk. retii fuit. Dativum etiani propterea praesere Iuliani iudica, inius, quod line loquendi Ornia rnniniaticis itinis cognita fuit ideoque scite potuit in alteram illam iutari. καὶ tre δὴ an δεμ 4 a J δὴ m. odi. Par. ST. Ven. i. Vat. Vinii. . . Flor. d. a. Ei se Priint ii Pen SA. Os egre n-rean ius vocula, ita ob in Se luens μη elisa videtur. 'at ut paullo in serius ει δ' υοiον ποδr μ σαί or ν ὁ θύνα - τος Eusebius et lieodore ius
liviam adsciscat ad iii dicandiim locum, uti de iii in lium prosciscitur, eluti apud nus an . II . 40. 'Aκαρνανίαν μεTO κλ sat,
locum significat. Di si in ili usii praepositi iiiii in rati pres diximus: adverbiorum rationem illii stravit He in dorsi iis ad Gor iam P. 472. . ubi in P legi intiar: η
quae ad Phaedon spct. XXlI. in . ub rius X po Suimus. Nec vero quis iliam ita dicaverit origines a lis glossemniis, quale lite inve- iii se sibi vis iis est criticus. Praeterea id Ρm pro μεrois r σις scribi iubet εroiAuot ς. Sed 1εro κειν sest migrar i si nil sitem O- cum ibique collocare domicili lim, ut Criton. P. 1. D. l. linque recte se labet με
καὶ ure In die μία Particii lae it ne ili putet ni lii respondere post longiorem oratiotiis inter capse dinem ii ista E. subiectum est εἰ δ' D. D είδε post ει τε lint vide p. cap. IV. in . Ita lite iri iuria Herman-lim correxit i γε, quod vereor iit uti locum suilli tilentur. Mortis lina nocte Coin Paratio non infrequenS. Cntuli. v. 5. Ohis olim sen et Occi
248쪽
249쪽
APOLOGIA SOCRATIS. P. l. t. 16:
sius md Denio stlie n. ii pl. s. rendum esse rad vulgarem illam 15. Hein dors. nil Hipp. Nui opinione ni, qua Sun llisque ne-j. . ad Phaodon. q. 30 Simi gotia, quae viviis Obierat, etiam lit se mulpicius in Cicer. Epp. apud inseros ibi re Cred se hatur. IV. i. Genus 'ioc coli sola Cogitati dum est igitur omninotionis miserum est quia de pguin clatoribus Pt iii dicibus per quos in confieri me sapientiae iv virtutis dati de ce-jiet, propinquos ne fami lebratis.
250쪽
quam Σωκρarp. Veram Scripturant codd. plerique omnes prael uerunt; tuetur etiam Eusebius. και δ η ro με γε frον V. καὶ δνὶ και o/μ. quod servavit