M. Tullii Ciceronis Opera ex recensione Christ. Godofr. Schutzii additis commentariis. Tomus primus decimussextus Orationes tom. 3

발행: 1827년

분량: 661페이지

출처: archive.org

분류: 로마

551쪽

eod. Mati cemblae risiit e uisibus recte illud reis Vi Griisteriis. Nam aliae posteriores scripserunt L. Scipiouus unda Manuuiis evin opinatiis est fuisse L. Scipionem Asiaticuli L. F., qui et insuim eum C. Norbano A. v. 6 o. At si illa foderfuisset P. Sextii, Cicero cap. 3 huius orationis aliter de eo loquutus esset non simpliciter tantum virum πι-- appellasset,

nee dixisset quem υτ nitorum suorum estigiis stare oportebat In uno igitur alterum socerum P. Sextii clara pietas exstitit.

., in quum eo absente liliam duxisset, stati in Massiliani prosectus est, ut socerum vi ter et consolari posset et ad eum filia in adduxit, ut eius insperat adspectu complexuque recrearetur P. Sextius vero antequam ad quaesturai accederet, tribunus militaris suit, et in provineis abstinentia laude floruit. Quaestor autum sui A V. 69o, M. Tullio Ciceron et C. Am. tonio coss. Et huic quidem Sextius sortis necessitudine eo luneius suit sortito enim ei obtigii, ut eum pro γε estore in

proVinciam Macedoniam comitaretur. Animo autem et foetetatoeonsiliorum coniunctior fuit Ciceroni. Itaqua Antonium consi . Iem, non aliedum a suspicione clandestinae cum Catilinae eoniunctionis, si observavit ut tamen et illi naestor bonus, et omnibus optimus civis videretur 'Iulta de coviurations Callia linae ad Ciceronem detulit, et quum illa erupisset, Capuam cum exercitu venit, inde M. Aulanum tribunum militum Antonii, et C. Marcellii Catilinae partibus laventes eiecit, Capuamquaomni motu liberavit. Deinde Ciceronis consulis literis excitatus

ad urbem cum exerest rediit, et exiremis eius anni diebus -- liquos coniurationis impetus et eo ius tardavit postea C. Antonium, res adversus innuam serentem, in suo exo oltu Mimnia Meritate est consequutus, et una uin M. Petreio Antonium ad maturandam Catilinae oppugnationem excitavit et impulit, quo sintvm ut Catilina in ipsa hieme, antequam a

statem integram nactus esset, debellaretur. In quaestura, eedoniae singularem praestitit intcgritatem provincialem. Ad eum exeunte A. 69 scri imit Cicero epistolam, quae est sexta libriqii inti quum eum Sextius rogasset, ut operam daret, ne sibilio tempore succederetur idque, quod Cicero scribit, facile obtinuit A. V. C. 695, I Id. Dec. tribunatuiu plebis adiit, una

eum T. Annio Milone, C. Sotilio, M. Cispio, T. Fadio, M'. Curio, C. Messio, Q. Fabricio, sext. Atilio Sorrano Caviano, Num. Quinctio. Omnes hi tribuni praeter Aulium et Quinctium Ciceronis ab exsilio remeangi causa sambaui; idem ros uoueni Disitia ' Gorale

552쪽

de eo revocando promulginrunt in primis autem praeclara Sextii opera exstitit. Iam niti ante quis tribunatum adiisset, desi-snatiis iter ad C. Iuliun caesarem pro Ciceronis salute suscepit cap. 330. Anno autem sequente C. Cornelius Lentulus Dinibor ut Q. Caecilius Metellus Nepos consulatum adierunt Ral lanuariis Lentulus ad senatum de Cicerone retulit. Princeps sententiam rogatus L. Aurelius Cotta, qui A. 688 cos fuerat γdixit, nihil de Cieeronis Osilio actum esse iure, nihil more maiorum, nihil legibus quare eum qui nulla lege abesset, nourestitui Iego, sed revocari senatus auctoritate oportere Potnpetu itamen censuit, ut ad senatus auctoritate in populi quoque roinani beneficium erga Ciceronem adiungeretur. Ita res VIII Kal. Febria populum sertur. Q. Fabricius tribunus plobis princeps rogationis de Cicerone revocando templum . . soruat, ubi concilium populi agebatur, aliquanto ante lucem occupat Clodiani impetum laesunt in Fabricium, innum alterum tribununi pl. vi depellunt, eaedem in sero maximain siniunti si cicero eaede eripuit, denique tanquam mortuus inter cadaverat aeui Sic distis,ata eonesone paulo post Sesaius Metello eo soli rogationem aliquam serenti in templo Castoris obnuntiavit; ibi tum manus illa Clodiana Sextium inermem et imparatum stadiis sustibus, fragmeniis septorum adoritur a quibus ille

multis vulneribus acceptis se abiecit exanimatus, nec ulla aliar ab se mortem , nisi opinione niortis depulit. Quae opinio si paulo longior fuisset, Clodiani vim lacinoris, quod triliunum sacrosanctum occidissent, perlinrrescentes Vulnerium Gracclium, transferendi in Ciceronis defensores criminis causa , occidere

cogitabant, qui usque adeo in periculo fuit, quoad setium est Sextium vivere. Itaque tantum abfuit ut Sextius iure do, postulari posset, ut potius optimo iuro Clodium eiusque sinuonem accusare potuerii. Nibita seeius tamen anno proximo post Ciceronis reditum l. e. A. V. - , Cn. Cominii Lentulo Mareel lino m. Marcio Philippo coss. a. d. iv ad Febr. Sextius a M.

Tullio Albinovano lege Lutati de vi postulatus est propter ea dein anno superiore VIII Kal. Febr. in soro iactam Lex setas A. V. 6 5 lata erat Q. Lutatio Catulo et M. Aeutilio coss.sanxeratque ut estis quoque diebus ludisque , quibus alia iudicia nulla erant, de vi quaeri posset mae igitur lege Sextius de

vi accusatus apud M. Aemilium Scaurum praetorem, defensus

est tum ab aliis tum iu primis ab Hortensio et Cicerone.

553쪽

ad diem,doni. in exordio primunt queritur latrones Clodianos eo procedero audaciae, ut in quos ipsi nes, a vi gri,Mati sint, eos ultro de vi acciuent, opitulisque civibus per iudices vim optimos peri-culuin minentur cap. i. Deinde ostendit se quamquam a Q. Hortensio causa P. Sextii iam peror ita sit nihilque ab eo praetermissum . quoi aut pro republica conquerendum verit, aut pro h o disputandum, tamen ut dicendum aggredi, ne suapros,ugnatio ni potissimum defuisse videatur, per quem sit perfectuiti, ne ceteris civibus deesset quod scit in se reip. restituendo praeclara Sextii opera exstitisset . Sed quoniam ceteride&nsores singulis criminibus sutis responderint, Cicero se do omni statu P. Sextii de genere vitae, de natura, de moribus, de studio eo eoandae salutis communis atque ossi dicturiim esse profitetur e p. Itaque primum qualis ante quaesturam fuerit reviter ostem. dith cap. 3. Deinde quae eius siserint quaestoris in coitiaratione Catilinaria merita exponit, cap. , 5 deinde praetermissa

eius quaestura provinciali ad tribunatum accedit, significatque, quia ille tribunatus maxime causam reditus sui sustinuerit, quani vis iam satis de eo Hortensius dixerit, sibi de iisdem, hus, si non gubtilius disputandum, at certe dolentius deplo

randum esse , Cap. 6.

Antequam vero de ipso sexti tribunatu disere incipit, totum superioris anni, h. e. A. V. 69s, quo exsulatum abierat, reipublicae naufragium exponit Commemorat Utur Clodii traducti nem ad plebem, eius tribunatum non suae solum saluti sed universae reipublieae ins tum consulum Pisonis et Gabinii Classii linmanitati sinentiunt, in quos aceri,issime in*ehitur, flagitia; tum narrat omnium bonorum in salute Min conservata stirilia,

civium ex tota urbe, cunctaque Italia conventum, vestis mutationem a senatu luctas potius quam deprecationis causa iactam; in quo vehet Denter castigat Gabinii perniciosam concionem, eiusque iniuriam in L. Aeliu et Lamiam , quem ille propter nivolentiam in Ciceronem relegaverat. Tum perstringit edictum quo Piso et Gabinius consules senatum ad suum vestitum redire iusserant in primis autem eos vituperat, quod leges serripassi ut, ut lex Aelia qua evinum erat, ut quoties cum popula geretur, augures de caelo servarent, obnuntiare liceret, ei intercedere magistristus possent itemque o Fusia qua,

554쪽

otum erat ne initibus i. - A te re vectet ne valerent eoque ut odii sui oribus trili ius sumina licentia

concederetur ev Pis. Iani quamvis res esseo eiusmodi, ut se ius pro ducibus pro-d res haberet, equoster ordo a conmilibus reus citaretur, tui .liae auctoritas repudiaretur, alii nominatim rele runtur Cut L.

Lamia alii metu ac periculo terrerentur; arnia essent in templis, armati in soror tamen in tanto bonorum studio tantia malis Cicero , sic enim persuadere iis, qui audiebant, voluit . restitisset, nisi eum alii metus, aliae curae atque suspiciones movissent, ut fuga se dimicationi subtraheret. Non enim severitum esse , a quod sicile factu suerit, et quod fieri debuerit, inimicos suos vi armisque superasset, ne quis aut vim vipuliam reprebenderet, aut pcrditorum e uin, Hil potius donissileorum Matium moriem a Rrere sed bociosa inium esω commotum, quod sibi Pompeium crassum, Geinremmodius inimi eos esse diceret, hique taciturnitate sua vanain illam orationem in se improbe eoniectam eonfirmare viderentur, cap. 16-i8. Itaque si contra tribunum plebis privatus armis contendere voluisset, et si interfectus esset Clodius, dubium non fuisse,

quin ille sanguis tribunicius consules ultores et defensores esset habiturus. Hanc vero alteram conteationem eiusmodi suturam fuisse, ut neque victus, neque victor rempublicum tenere posset. In prima contentione autem cum Clodio, si vi tribunitia

victus in foro cum multis viris bonis concidisset, tamen sive improbi, sine boni visu essent, hanc conlapsonem eum multomim honorum civium interitu suisse coniunctanti itaque Minaluisse peri liun quod omnibus impetideret, unum pro omnibus eruatio suo suscipere, quam eum summo eorum perlaulo depugnare. Ipsam autem moriem noluisse oppetere, o Modeam timeret, sed quia praevideret, si cau-m publieam suanam, peremisset, neminem unquam sare, qui auderet suscipere contra improbos cives reipublicae salutem. Itaque se

eam discessu suo servasse caedein vastitatem, incendia, rapimas a civibus et urbe repulisse Et unum bis rempublicam se vasse, semel gloria coniurationis Catilinariae oppressae, iterum aerumna exsilii suscepta. Nunc se vivo ac restituto vivere secum

simul exemplum fidei publicae, exemplum reip. defendendae; cap. 39-23. Iam persequitur reliquas pestes Gabinio et Pisone consulibus re p. iustas Pri,num quod illo ipso die quo Ciecto Patriam sibi car linam propter ipsius patriae caritatem relise

555쪽

5 a RATIO PRO P. SEXTIO

querit, onmibus bonis luctuoso provincias rogaverint, statimque se perculso ad suum sanguinem hauriendum et spiranto

esse republiea ad eius spolis detrahemis advolaverint; cap. M. nil perniciosas leges a Cladio trilino consulibiis non solam taeentibiis sed etiam approbantibus uias exagitati Primum quod censoriam nououeinde republiea sustulerit; tulerat enim cladius

legem, ne quem censores in senatu legendo praeterirent, neve quem ignominia amerent, nisi qui apud eos ac satus et utriusquo moris sententia damnatus esse Deinde quod collegia . .

hominum certas artes et opificia pariter exercentium conventicula vetera a senatu sublata restituerit et multa alia ex omni

faece urbis ne servitio constituerit. Deinde quod populo frumentum, quod ante semissibus ac trientibus in singulos modios

dabatur, gratis ei dari iusserit, qua lege prope quiuis pars v etigalium aerario perierit tum quod Gabinio potestatem --

ei provinciam Ciliciam eum S is eoinmutandi. Deinde quod legem Aeliam ei Fusam a luserit, quum tulisset ne quis eo die de caelo servaret, quo eum populo agi pomet. Deinde quod lege tribunicia miris magnae sacerdotem es inuntium dotio spolia erit. Denique quod alia lege cypri regi regnum ademerit , bona eius publiearit, cyprumque in provineiae formam redigi iusserit, idque negotium Catoni mandari. Cuius legis teste Dione lib. XXXVIII duas habuit causas a teram , quod ille rex olim Clodio a piratis capto, pecuniam

qua se redimeret, negasset alteram ut Catonem a republiea removeret cap. 5 a 3. Haec omnia consules adiuvisse queritur p. o.

Iam de reditu suo quid gestum in enarrat Pompeii studia, sonatus decretum iam A. V. 69s in Iun. reserente L. Ninnio trib. se nerum, promula sonem octo tribunorum de se exponit; deinde quid anno sequenio actum sit, in primis do exiit ex Μilonis contentionibus et periculis ob Ciceroius et

mlutem susceptis narrat cap. 31--M. Et quia in accusatione Albinovanus quaesiverat, quaenam se illa natio optimatum, huic quaestioni sic respondet, ut di- eat, populares vocari, qui quae faciant, quaeque dicant, multitudini iucunda esse velint qui autem ita se gerant, ut sua consilia optimo cuique probent, optimates haberi uos igitur ex omnibus ordinibus esse posse optimatibus autem propositum

esse cum dignitale otium. Itaque eo, tueri in republiea elisi nes, auspicia, olei ius u misimulum, senatus auctoritatem,

556쪽

ges, morem maiorum, iudicia, iurisdictionem, fidem, pro- vilicias, imperii laudem, rem milii rem ,-rarimn olim iuisse tempora, in quilius multitudinis studiui ab utiliuila rvipublieae discrepuerit. Nune iani nihil esse, qui,d populus a delaetis priu'cipibusque dissentiat; non esse M aruin rerum cupidum, et otio suo ae dignitate optimi eviusque et uniVersae reipublicae gloria deiectari. Itaque inmines seditiosos a turbulentos, qui ut iam largitione populiam ronianum metiare possint, conductas

liabere Conciones h. e. homines egentes pretio ac mercede conducere, ut in concionibus praesto sint, et assensum hominibus turbulentis, qui se populares dicant, praebeant cap. 44-49.

Horum hominum mercede conductorum operae si reiiioveantur,

existimat omnes idem de republica sensuros videri Hoe populi iudieium tribus maxime loeis significari posse, concione, comitiis,

ludorum scenicorum gladiatorumque citae ludomun gladiatori ruina eo eou. Itaque tria ista si exponit, ut exempla a b HVesentia sibi absenti, quum redita suo ageretur, repetat. Itaque ad doneiones Clodii neminem incorruptum, neminem integrum .adibin, ad Lentuli consulis concionem de se babitam concursum totius populi sin tactum a cap. so clamitia quiua otia sint legum serendarum, Mia magistratuum in illis quum

contra se lex lata esset, neminem esse, qui se tulisse suffragium eonfiteatur quum autem de se ex SCto, comitiis centuriatis latum sit, neminem esse, qui non profiteatur se affuisse et su fragium de salute sua tulisse. o loco in Gellium Clodianu in acerbissime invehitur; eap. St. In coinitiis magistratuum Populum nuper satis ostendisse se hominibus, qui se populares haberi

velint, non severe. Fuisse collegium nuper tribunicium nempe A. κλέxio quo tres Maime, vehementer duo populares habe rentur. Ex illis duo Cn. Domitium et Q. Ancharium praetores esse sectos de C. Fannio magnam esse populi existimationem; ut quod eius iudicium in illius honoribus suturum sit nemini dubium esse possiti Atque eum praetutam A. V. 698 gessisse vigilius ad h. a. idoneis argumentis comprobavi Ex duobus

autem illis popularibus alterum, qui tamen se continuerit, tu- Ierit nihil senserit tantum in rep. aliud atque homines exspe-Ctarent, non tenuisse eum locum, in quem, nisi popularis esse voluisset, facillime pervenisset. Quis hic suerit, quum eum Cicero non nominet, quaesitum est. Abramius puta ha esse C.

Alfium qui in praeturae petitione repulsam tulerati Verum iste

non fuerat in collegio tribunicio itaque assentior Pisbio, qui

557쪽

ORAT. PRO P. SEXTI SUM M.

ad A. 96 eum sui e putat Q. Caecilium Metellani iuni Scipiones, Alierum autem diei in perenda aedilitate repui uitulisse. Is est P. Vatinius e p. a 533 Sequitur de signifieatione iudieii et Voluntatis populi roniani in iussis, tum Meniebium gladiaturiis. Vbi narrat de Clodio vel non audenis se in

ludis populo committere, vel vocibus et maledictis excepto; desimis benivolentiae sibi absenti datis, de .inularum tragicarum locis, qui viderentur in Ciceronis tempus eadere, et de histri nibus illas pronuntiantibus summo populi plausu ornatis denique de Atilio Serrano sibilis excepto. Ex quo intelligi demo

strat inter populum romanui et concionem conductam plurimum interesseri cap. 4-59. Iam quod accusator negaverat roditum Ciceroni optandum fuisse per samilias comparatas h. e. seritos et homines armatos, deua uistrat malar nullam so vim desider me; omnivom potius ordinum i in remeando mirificum suisse eo ensum, reditumque

ipsum iam gloriosum, ut san veren nisit, ne quis se iudio gloriae uis ideire exisse, ut ita rediret; cap. 6 63. Et

quoniam Albinovanus quam erat, quae esset illa natio νά--itum, arripit hoc nationis verirum, dicitque se cuius sit agno---, scilicet Vatinii, qui banc optimatum nationem deleri

et concidi cupiverit, qua ecasione abutitur ad eum acerbissime perstringendum; cap. 6 , S. Deinda locum illum do optimatibus concludit, adolescentes ad veram Iaudem , virtutisque maiorum imitationem excitando simulque optimatium dignitatem exemplis ex Graecorum et Romanorum historia petitis illustrat, cap. γ6-68.

In peroratione Sextium iis inutis, iudicum auctor iis ea ae desens ,rem iuria de vi ac inuin iudicibus eomnisndat, eosque obtestatur, ut si se salvum esse velint, eos conservent, per quos se ipsum recuperarint eam Q. Celarum Seotis absolutum esse eumque deinde praetorem suas A. V. - eo lati

558쪽

-ATi imo P. EXTi 555 Si quis antea, iudices, mirabatur, quid esset, quod, pro tantis opibus reipublicae, tantaque dignitate imperii, nequaquam satis multi cives sorti, et magno

animo invenirentur, qui auderent se et salutem suam in discrimen offerre pro statu civitatis, et pro communi libertate ex laoc tempore miretur potius, si quem

honum et sortem civem viderit, quam si quem aut timidum, aut sibi potius, quam reipublicae consulentem Nam, ut omittatis de uniuscuiusque casu cog iando recordari, uno adspectu intueri potestis, eos, qui cum senatu, cum bonis omnibus, rempublicam amictam excitarint, et latrocinio domestico liberarint, moestos, Sordidatos reos de capite, de fama, de civitate, de fortunis, de liberis dimicare eos autem, qui omnia divina et humana violarint, vexarint,ie turbarint, everterint, non solam alacres laetosque

volitare, sed etiam sortissimis atque optimis civibus periculum moliri, de se nihil timere. i In quo quum in ulla sunt indigna, tum nihil minus est serendum,

quam quod iam non per latrones suos, non per homines egestate et scelere perditos, sed per vos nobis,

per optimos viros optimis civibus periculum insene

contrario Motitare.

Sed etiamo Vulgo additur Mol --ἡ- quod des dum esse vidit 1. Idem couiecit seriptum suisse utim ex quo natum sit illiti Molωιι--. vel Molunturio, ut est in Iunti itinia νου mio seribit, Undium

lici antici siclum aedilem opera et studio optimatium. ne de vi accusatus

a Milone causam diceret. E R. udis uim Emes resistini sint. Verum aulen est unc, ut Maepi- in hae orationis formu

559쪽

hus, quos vi , manti. Copiis delere non potuerunt lios vestra au Ctoritate, vestra religione vestris sententiis se Oppressuros arbitrantur. Ego autem, iudices,

quia, qua voce mihi in agendis gratiis, commemorandoque eorum, qui de me optime sunt meriti, benesocia esse utendum putabam a nunc uti cogor in eorum periculis depellendis iis potissimum vox haec serotat, quorum opera et mihi et vobis et populo

romano restituta est. II. Et quamquam a Q. Hortensio, clarissimo viro

atque eloquentissimo, causa est P. Sextii perorata, nihilque ab eo praetermissum est, quod aut pro republica conquerendum sui aut pro reo disputandum: - tamen aggrediar ad dicendum, ne mea propugnatio ei potissimum defuisse videatur, per quem est Persesectum, ne ceteris civibus deesset. Atque ego sic statuo ii dices, a me in hac causa atque hoc extremo dicendi loco . pietatis potius, quam defensionisci querelae,

quam eloquentiae doloris, quam ingenii partes esse susceptas. Itaque , si aut acrius egero, aut liberius, quam qui ante me dixerunt peto a vobis, ut tantum orationi meae concedatis, quantum et pio dolori et iustae iracundiae αγncedendum putetis. Neque enim

ossicio coniunctior dolor ullius esse potest, quam hic meus, Susceptus ex hominis de me optime meriti periculo neque iracundia magis ulla Iaudanda, quam ea, quae me inflamma eorum scelere, qui cum omnibus salutis meae defensoribus bellum esse sibi gerem dum iudicaverunt. Sed, quoniam singulis criminibus celeri responderunt, dicam ego de onuit statu P. Se

560쪽

PA P. EXTio, Cari si, de genere vitae, de natura, de moribus, de in .eredibili amore in bonos, de studio conservandae in .lutis communis atque otii contendamque, si modo id consequi potero, ut in hac consus atque univei sadessensiones, nihil a me, quod ad vestram quaestionem;

nihil, quod ad reum nihil, quod ad rempublicam pertineat, praetermissum esse videatur. Et quoniam in avissimis temporibus civitatis, atque in ruinis eversae atque amictae reipublicae P. Sextii tribunatus est a sartuna ipsa collocatus non aggrediar ad illa maxima atque amplissima prius, quam docuero, quihus initiis aestandamentis hae tantae summis in rebus Iaudes excitata sint. I III Parente P. Sextius natus est, iudices, homine, ut plerique meministis, et sapiente et sancto et severo:

qui quum tribunus plebis primus inter honune n bilissimos temporibus optimis iactus esset, reliquis honoribus non iam uti voluit, quam dignus videri.

Eo auctore duxit honestissimi et spectatissimi viri C. Albini filiam is qua hic estu uer , et nupta iam silia. Duobus his gravissimae antiquitatis viris sic probatus fuit, ut utrique eorum et carus maxime et iucundus esset. Ademit Ibino soceri nomen mors siti:ae, sed caritatem illius nec situdinis et benivolentiam non

ademit. Hodie sic hunc diligi d ut vos sicillime pote tis ex hac vel assiduitate eius , vel sollicitudine

ot molestia iudicare. Duxit uxorem, patre vivo, optimici calamitosissimi viri stiam, C. Scipionis. Iara in

lia videntur dii genuina sunt, e hi 'aequens post alligit exciderit necesse

SEARCH

MENU NAVIGATION