장음표시 사용
191쪽
narios Paschales nominarent, pluribus damnat. Praeiverat Innocent. II. in Romana Synodo, uti refertur
I .quo. .c.UD.Bracarensquoque II. cap. 4. consuetudo exigendi tremissem pro modico balsami, quod
benedictum pro Sacramento baptismi per Ecclesias datur , tanquam Simoniaca reiicitur. Quibus omnibus Iocis venditioChrismatis , hoc est, balsami oleo permixti, & consecrati, antea enim Chrisma non est , Simoniaca esse ὀicitur, ut bene adue tunt Felin. & Cardinat. contra Panormit. Ioan. Andr. & Anton. de Butrio, & quosdarn alios Canonitas , qui hos liquores etiam ante consecrationem , eh quod rebus se. eris destinentur, vendi posse videntur negasse , sed male omninb.
3 Reipond. primo in aliquot ex Iuribus allatis agi de ipsa Chrismatio
ron. sub Alexan.III.quod loquitur de Chrismatis pereeptione, haec autem actio est Sacramentalis. Respond. secundo Iura, quae de ipso arismate , & oleo manifeste agunt, venditionem illam prohibere ad vitandam omnem Simoniae lu-spicionem , quod Alexand. II l. in Epistola ad Archidiacon. Angliae, ex qua desumptum fuit cap. Ea qua. de Simonia. expressis verbis testatur, sic enim habet in ea/ecretali, quae fere integra refertur in I . Colles . eod. it. 8. 1 F. Ea , quae de Avaritiae,3e Cupiditatis radice procedunt, dein speciem Simoniacae prauitatismum punt, penitus extirpanda sunt, de quae de tribulis, & spinis proe dunt , falce Apostolici moderaminis resecanda sunt. Audiuimus au- tem, quod nummos pro Chrismate,&c.Cum autem ex prooemio constitutioins Principis mentem coniice-
re liceat , uti in Scientia eanoniea dictum a nobis suit , apparet hae prohibitione vetuisse Pontificem omnem speciem Simoniae , Vnde non eolligitur in eiusmodi venditi ne , seelusa ea prohitione esse aliis quam malitiam Simoniae, aut aliam noxam committi secluso scandalo,& lege, quae gratis has materias ab Episcopis suppeditari mandauit. Respond. tertio ex his iuribus, quomodocunque illa interpreteris, nihil aliud colligi posse, quam Ven ditionem Chrismatis esse materiam Simoniae Eeesesiasticae , quae analoga tantam est , & similitudinaria.
CONSECTARIUM II. An vestes, vasa sacra, alta-Πa, ct templa υendi
Communis quidem veterum Cain nonistarum opinio fuit, res materiales consecratas , quamdiu consecratae sunt , vendi minime posse ; idcitco quando aliqua eiusmodi sunt , ut consecrationem ami tere nequeant , ut liquores consecrati , aqua benedicta , oleum,& Chrisma , omnino esse inuenis dibilia : quando veri, consecratio ab illis aliqua ratione tolli potest, eam, priusquam licite vendantur , tollendam elle; atque ita haec sacra non esse vendibilia,nis remo-te , quatenus nimirum abiecta saniactitate iterum prophana reddi possunt ; quare confringendos esse calices , aliaque vasa sacra, dissuendas esse vestes sacras, altaria , & templa diruenda ; sic enim amissa sanctitate,& iam prophana facta absque Simoniae labe vendentur. Ratio est,
quia quamdiu haec omnia saera sunt, is Y non Disiligod by Corale
192쪽
non possunt impendi, nisi in usus cer, aut sanctitas illius , aeque Si sacros , illa itaque vendere, est usumi moniaea erit illa venditio , si fiat rei sacrae vendere, quod omninb Si- l inter personas Ecclesiasticas , at-moniaeum est. l que si fiat inter Laicos, cum vir Uerum cum superiori consectarioibique vendatur usus sacer rei saerae. solide doeuerimus ex uniuersali Re
uia firmius stabilita , ipsos etiamiquores sacros , a quibus ins
sarabilis est ianctitas ipsis per con-ecrationem adueniens, esse vendi-hiles absque Simonia vera, & proprie dicta ; idem multὸν potiori iure
dicendum erit de vestibus, vasis , altaribus , dc templis, quibus non videtur ira coniungi ianctitas per consecrationem , ut separari nunquam inuicem possint ; quia haec omnia sunt antecedenter conn a spiritua-l ibus, de illa connexione non amittunt aestimabilitatem , quam prius habebant, neque ex ipsorum vendiatione sequitur neeessuid simul venRatio igitur , pro Pter quam voluerunt confringi haec vasa dum venduntur Laicis , non est ad vitanis
dam Simoniam , sed aliud sacrilegium , ne videlicet , Laleis conta chentur , atque in usus etiam prophanos usurpentur , Idcircb Ambros. lib. a. ose. capit. 1 8. dum ad redemptionem captiuorum', ic pauis
petum subleuationem vendi possieprobat, vult in primis distrahi noua vasa , Sc nequaquam initiata, quod si haec desint, etiam initiata comminui de vendi. Quia , inquit. opus est , ut de Eeesesa mystici poculi forma non exeat, ne ad usus nefarios sacri Calicis ministerium di miiseerationem, aut aliquid K- transferatur. Vult itaque , ut opti-crum, ut saerum est reduplicatiuε, , me interpretatur glosta in eap. au- sicuti contingit in iis, quae sunt vel
concoinitanter , vel consequenter
connexa spiritualibus , uti ostendebamus quaest. 3. quod eonfirmatur ex ipso vis, & praxi communi: neque aestimatur aut calix, aut vestis, aut templum , quia consecrata sunt; sed ratione materiae , ex qua constant, εc artis,qua perfecta sunt; inde enim
crescit, aut minuitur pretium, non autem ratione consecrationis, ita ut pluris vendatur calix consecratus,
quam si non suillat consecratus, tunc enim esse Simoniam ultrδ f temur ; neque fortassis a nobis dis sident veteres Cataon istae , nam inter personas Ecclesiasticas fatentur vendi posse Calices sacros , quando autem venduntur Laicis , prius confringendos else. Quod tamen
falsum ellet, quia si vendito Calice sacro necellarib venditur usus sa- i usum sacrum ipsius, idemque assise
matram. I 2. quae fit. 2. ver. Misi ei for-
ntima Calieis, in quo mysticiam poculum sanguinis Christi 'conficitur, prius corrumpi , quam vendatur Calix , ne deinde prophanis usibus inseruiat; ubi tamen nulla timetur, uti vides, Simoniae labes, sed sacri. legium indignae contrectationis , de prophani usus . quod de vestibus Eeelesiasticis edixit Stephan. Epist. ad Hilari. eap. 3. εc de Vasis Sixtus Din. I.
CONSECTA RIVM IV. An vasa sacra pretis locari
Soto lib. q. de Iustitia. qπU. s. ian. I. existimat Calicem saerum i cari posse, quia illa loeatio antecedit Diuiliaco by c
193쪽
mat Bonitin. dissut.de Simon. quast. cinnandisque plura impendit ; in
. num. a. quia non Videtur esse quibus tamen omnibus eauenda est discrimen inter venditionem, dc lo- omnis turpis negotiatio, & suspieiocationem, potest autem vendi Ca- infamis quaestus vitanda. lix sacer, quamuis non nisi ad usum sacrum ematur.Deinde vasa & vestes via consumuntur , pro eo igitur damno quid locari prohibebit; n que enim datur pretium pro vias cro , ut sacer est, sed pro ipsius materiae, seu vase , aut vestis consen ptione, sicut locantur aulaea , aliave ornamenta ad usum Ecclesiarum in sacris caerimoniis ; de qub ista vasa, aut velles pretiosiores iunt, te facialius ipso usu deteruntur; aut in ipsis confieiendis , parandis , aptandisve plus impenditur operae , & sumptuum, eb magis crescet pretium locationis.
Et sane si agatur de vestibus, &aliis rebus sacris , quae deteruntur ipso usu, non abnuo locationem ellelicitam, cum V golin. de Simon. tab.
I. cap. 44. q. I. num. 3. Suar. lib. 4. de Simon. cap. I . num. 13. Filluc. tras. 4 3. cap. 3. num. 2 8. In Catiee
autem , 8c vasis, in quibus nisi bene longo usu vix potest contingere vlla
valoris diminutio , neganda erit ea Iocatio ; quia cum in locatione reumra vendatur usus rei locatae , retento eius dominio , non apparet, Unde
usus Calleis si aestimauilis, & ratio. Re cuius vendi possit, eum si duntaxat saeer, 8c ex illo nihil omninbCalix deterior fiat. Neque enim dices , Parrochum absque Simonia exigere posse pretium , ut tibi permittat in sua Ecclesia saerum cel brare;neque dices ipsum locare usum sui aliaris,aut templi; nequit etiam,
CONSE CTARIVM IV. An Agni Ceret , Reliquiae , se Imagines sint materia
Respond. primo quod attinet ad
agnos cereos, ipsos ratione materiae
aeque vendibiles esse , atque Calicem , aliaque vasa saera , eosque Romae passim vendi, & emi a viris timoratis, testantur Suar. Lb. de Stis
cte obiicitur constitutio Gregorij XIII. edita ann. I s 72. quae incipit. Omni certe Rudio.Nam prohibet primo Pontifex, eiusmodi agnos e cera a Papa benedictos , minio, aut colore inficete, aut notare sub paena
Exeommunicationis. Obseruat i men Sanch. tib. 2. in Decalog. cv. 43. num. 28. ubi Τam depicti sunt, non peccari contra h. rare constitutionem , neque incurri Excomm
nicationem , si ita infecti, & nimiati asseruentur , quia non iubentur destrui, de nihil in tota illa constitutione legitur, quod eam asseruationem vetet. secundo iubet, ne venales proponantur,seu teneantur; id tamen non nisi de venditione Simoniaca intelligendum est , quae fit aut ratione benedictionis, aut quod plus materiae,& expensae in eis conficiendis , aut Roma in alias prouincias convehendis , elim nihil prorsus sit qui custodit haec vasa de vestes, exi-l in ea constitutione, quod de omnigere pretium eo quia promat pre-: alia venditione loqui Pontificemtiosiores calices, aut vestes,nisi qua- significet , uti obseruarunt Sanch. tenus, ut dixi, in iis parandis, con-luco cit. xxm. 19. ec scortia in constia
194쪽
tus. Pontifc. Theorem. 33 or. I. Par. sib. y cvl. quast. . t Secundo Reliquiarum venditio prohibetur My. sin. de Reliquus , sveneraι. sanctor, ab Innocent. III. in Coneil. Lateranenc se enim lia. lbet, Nec exponantur Venales, quod decretum nouissimε confirmauit
Trident. ses x s. in decreto δε Inu
contra , quan. Ia. Bonaci n. dispar. Δ Iinis. quas . A. numer. 8. Quanquam hic agat de ostensione , quae fiat pro pretio, quomodo etiam alii omnes,
nisi fallor, sunt intelligendi ; eam
autem ut vere Simoniacam prohiberi , cum sit quaedam venditio,non
dissitemur; sed illa longE alia est ab
ea . quae fit causa quaestus, quamuis alioquin sortassis turpis, quia ille liquiarum veneratione omnis turpis, Vnus intenditur, non Pietas, aut di ouestus . inauit, eliminetur. Et sa- l uinus cultus : neque enim idcireb
DE in hae venditione manifestissimam committi Simoniam patet ex eo, quod reliquiae non aliunde sunt aestimabiles, quam relatione ad sanis ctam animam , de quia membra hominis sancti fuerunt . dc templum Spiritus sancti aliquando constitu runt, de post resurrectionem denubconstituent; unde numerari non de bent inter ea, quae sunt antecedenter annexa rebus spiritualibus, cum ipsae sint in se spectatae aliquid spicitase eodem modo . quo Sacramem tales actiones, etiamsi materiales,aut
sensibiles sint, dicuntur nihilominus per se , & non per solam connexi nem spirituales; si tamen Reliquiae aut ab infidelibus redimenta essent,
aut ratione capsarum, quibus includuntur , venderentur, ea venditio,
de redemptio licita foret, uti iam saepe monuimus. Eadem ratione nequit augeri pretium Rosaris,ed quod Reliquiarum contactu consecratum quodammodb fuerit.
Sed quaeitio est , an si Reliquiae
exponantur videndae, de adorandae causa quaestus, de Eleemosynarum, committatur Simonia, de violentur superiora decreta. Et quod attinet ad prohibitionem Ecclesiasticam, illam. ad eiusmoli expositionem extendunt Suar. tib. de Simon. cap. I num. 24. Fiduci. tract. - . ωp. 3. quaestus ille pretium est ostensionis Reliquiarum , sed finis illius duntaxat. Quaeritur igitur , an quando eo tantum fine lucrandi plures Eleemosynas , exponuntur Reliquiae, vera Simonia incurratur . quamuis nullum pactum initum fuerit. Ita doeent plures Canonistae in cap πα de Reliquiis, ct veneratione SS. Panormiti notab. I. Icim. Andr. num. A. Antoni. de Butrio. num. 4. Cardin. 8c Anchar. num. I. atque ex sum.
mistis ver. Reliquia. Angel. ipso inrutici. Sylvest. quas1. I. Armilla, de
Tabiena. ninn. I. Ugolin. de Simori tab. I. eap. 3 8.subfπ. Azor. I. par. lib. 9. cap. s. quast. 7. Grassi. a. pari decision. lib. 2. cap. 1 . num. T. Ex
quibus tamen aliqui id limitant, quando finis principalis huius ostenis nonis est quaestus. dc Eleemosyna; si enim sit minus plinei palis finis,
tunc negant committi Simoniam, de violari Lateran. aut Trid. eonstit tionem. Ita Ioan.Αndi. Anton Card. Anchar. Armilla, de Tabiena, quia bus acee8it Nauarr. capit. II. Numars'. εc Philiar. tom. i. de oscis ceriar. par. 1. lib. 3. capit. 9. ad finem. Rectius tamen Saneh. lib. a. in
Decalo . cap. 43. Num. 22. negat
hie ullam esse Simoniam, quando nullum intercedit pactum, ex quo
195쪽
:etium detur mo ea expositione, nexum Sacerdotium male dubitauit alsumque est committi Simoniam, quoties in te , aut ex re aliqua spirituali intenditur tanquam finis principalis , lucrum temporale . nisi intendatur tanquam pretium rei spiritualis , nisi enim preti j ratio in- Cercedat, neque venditio , neque emptio fingi potest . uti amplius explieabimus duabus proximis quaestionibus. Neque sane in communi hominum sensu Eleemosynas ex Reliquiarum ostensione quaer re , est illlas aut pretio aestimare, aut vendere ; Immb iste finis principalis Eleemosynarum vix fuerit mortalis , quia est tantum culpa prauae ordinationis ad finem : ea autem quando finis non est mortalis, non habet nisi malitiam us
talem , uti docet Caietanus 2. 2. qaismon. 148. artic. 1. de Sanchezlibr. i. in Decalogum capit. 3. nu.
Τettio de Imaginibus nulla potest relinqui dubitatio , eum non
vendantur nisi ratione materiei, aut atris, si enim venderentur c
ritis eb quod essent sacrae , quia verbi gratia repraesentarent pers nam sacram , & non profanam , aut imago Virginis pluris aestimar tur, quam sancti Francisei eb quod Maioris sanctitatis sit Virgo , quam quilibet alius sanctus , venderetur 4ane id quod saerum est in Imagine,
Anprimogenitura olim coniuncta Sacerdotio foret materia Simonia. Primogenitutam habuisse quondam praecipuo quodam iure sibi an-
Caietan . . eap. 13. Genes de Olmaster omnino negauit, cum Hier nym. Epist. I 26. ad Euriri. de Melchisedechi, quem eundem eum S mo , Noe primogenito facit, sacerdotio disputans ; Et in lib. tradit. Hebraic. ad cap. x . Gene1 de eodem Melchisedecho agens. cap. aWem S s . de Esau. Iocupletissimus testis sit huius antiquae traditionis , ut Sc lem. Roman. in constit. Apost. Clintast. ham. 3I. in ad Hebra. Ad Augustin. in psalm quast. 46. quam etiam lase confirmat Pereri. in cam1 F.Genes disput. 8. de Tiraquei l. de Iure primogen. in praefati. num. 17. si 8. Glossa in eap. Quam periculosum.
mogenius priuilegia assisnat, quod
nimium in sestis sacrilicarent , ad patris dexteram sederent, & cibos duplicatos reciperent. Glossam sequuntur Cardin. Antonin. Archidiac. Alexand. Ee alij in illud eap. sicut 8c Hostiens. Ioan. Andr. Panoris mil. de caeteri in C. licet. de voto. qui addunt primogenitos habuit Ie v stem quandam specialem , vel ut alij legunt, spiritualem, quam in sacrificiis tantum induerent. Quaerimus igitur, an haec primogenitura vendi potuerit absque Simonia propter annexum illi sacerdotium. Ne
ad 3 dum Esau vendentem prim genita tua vult aliquid spirituale vendidisse, lieet excuset lacob,quod
vexationem redimeret. Caietanus.
Aragon.aliique discipuli Magistrum sequuntur. Idem docuit antiqnus Canonista Gandulfiis relatus a gloisa in cap. suam periculosum, & pluribus contendit Turrecrem. in ν demcap. arti c. s. Salian. anno Mundia 2 3 1. dc Cornelius a Lapide in ca-
196쪽
pιt. Ιχ. ad μι. v. I 6.s m e. necessario spirituale ipsis annexum, Nobis dicendum eth, primogeni-ivi constat ex venditione landi , cui 1 tutam eo tempore non fuisse mate-Iinsertum est Ius patronatus quod exriam Simoniae, nisi venderetur praealcommuni DD. vendi posse dicemusci se ratione sacerdotij coniuncti,autiquaest. I 8. tenera primogenitura propter eam coiri anctionem carius aestimari, atque vendi potuit, abuvenderetur. Quod omnind sentiuntique eo quod sacerdotium ipsi conplures interpretes, qui Esaii negant nexum siue diuino , sue humano fu sse Simoniacum cum Lippoma. t tantum Iure, aestimatetur, & ven-Guef. 2 3. Hugone , Archidiac. & deretur, nullus porro dubitat, quin aliis in cast. Quam Periculosum. cita- primogeniturae Ius aestimabile ut extum, quibus omninδ fauet Glossa, se . atque aded cedi, transferri, ven-nuandoquidem Gandulpho. in eo di. & praescribi posse docet Tira
Elati iacto Simoniam agnoscenti II. 18. 29. Obiicit cap. Qus studet. I. quaest. i. Facile igitur Iacob excusatur a ubi Giezi dieitur ptimus Simoni, Simonia emendo primogenita,cum cus, inde enim videtur tacith colli- ne ipse quidem Esau hoc peccato gere , Esau talem non fuisse. Et peccauerit , nisi habuerit intenti quamuis reuera in eo capite , quod nem vendendi Ius spirituale; de qua ex Nazianzen. mendose citat Gra- l intentione nobis nihil constat, aliorian. quodque apud Tharasium Con- quin si Simoniacum iaciamus Elatistantinopolit. in Epist. ad Adrian. vendentem primogenita sua, et uia Roma. reperitur, non dicatur Giezi dem criminis reum esse Iacob ea primus Simoniacus, sed eius exem- ementem fateri cogimur, neque ea,plo ossendatur duntaxat, etiam in quae in eius desenilonem a S. Tho. veteri testamento erimen imia suisse eiusque commentatore Caietan damnatum , satis tamen Glossa in-l quem ad verbum exscripsit Aragindicat suam mentem , cum aduersus nius , asseruntur . culpam istam
Gandulsum obiicit Gieri fuisse abs rgere possisnt i nimirum Iacob primum Simoniacum , non autem voluisse ab iniusto possessbre rec Esau , uti contendebat Gandulsus,' perare ius suum , id enim a Rebecca quamuis eam in rem falso alleget didicerat , Itaque obtulisse iniustocV. Q studet. - detentori aliquid ut ipsum inuitaret Huic authoritati accedit euide iad reddendum quod debebat , dctissima ratio ex nostra Regula uni-iquod alioquin nunquam redditurus
uersali , primogenitura enim erat erat. Verum nunquam docebit C tunc antecedenter connexa cum sa-lietan. Esau retinendo primogenitu'cerdotio . quod illi uire humano. detram iniuste vexasse Iacob , immo institutione accedebat , sicut Zc plu- neque Iacob habuisse adhuc Ius intima alia priuilegia , de quibus Tuire , sed tantum in tem: Non pri' o. in ea praefatione, aliique fususimum, quia Esau naturali titulo dc in i putant; Cum igitur materialia, ex consensu patris ius illud posside- quibus accedunt spiritualia , nonibat; neque illi constabat se ex diui
amittant per eam connexionem aesti-ina desti natione iam iam eo iuremabilitatem , si quam ex se habent,ipriuatum suisse, atque obligari exed quod ipsis venditis non vendatur Iustitia illud cedere fratri suo; non
197쪽
iniuste igitur quidquam detinebat turae, quae tum hae venditione in- Iacobo , quem proinde neque ve- choata fuit , tum . patris moriturixabat retinendo suam primogeni- benedictione perfecta.Non peccauit turam : Non bene porro augur, igitur Iacob peccato Simoniae, quia ratur Caietan. Esau Iieet diuisum neque illius reus fuit Esau, quamuis consilium de transferenda primo- tum peccati gulae illum damnet Gre- genitura in Iacobum sciuisset, non gori. lib. . morali. cap. 17. August. obtemperaturum, sed sibi obstinate 36. de Civit. eap. 3. Chrysostahe retenturum , nam neque futurus il-l phil. aliique in cap. ix. ad Hebrae. te animus Esaii prudenter coniici tum etiam prodigalitatis ut qui cum potest,neque reddere illum iam re vilissima Ius nobilissimum com- noxium . nisi actu eam voluntatem mutarit: accusant iosum PP. a Lip- haberet. Debuit igitur primum Iacob docere statrem de Iure suo , a que ab eo rem sibi debitam repetere , antequam queri posset, se ab eo iniuste vexari , neque Esau tenebatur credere, se excidisse primogenitum siue fratri , siue parentibus id affirmantibus . nisi euidentissimis
argumentis suam assertionem conis
firmarent. Ex quibus ulteritis sequitur, Iacobum, dum sita vendi petiit primogenita, petiisse ab Esed acti
nem intrinsece malam , & quae ab
eo benE , & licite fieri nequibat,
quandoquidem eam venditionem ruisse intrinsece Simoniacam conis tendunt aduersarii, ae proinde peccasse ; non enim licet ab alio post lare unquam actionem ita intrinseee malam, ut nulla ratione honestati
possit , & quae non sit turpis, de
mala duntaxat ex malitia operantis.
Addebam nondum id temporis habuisse Ius in re, ac proinde nondum dominium,siue proprietatem prim geniturae aequisiuisse; illa enim veriaba dicta Rebeccae grauidae , 8c e dem utero duos istos fiatres serenti Maiot seruiet minori , eontinebant promissionem duntaxat de futuro, neque per illam minor fiater ius aequirebat , & dominium in mai rem , illudque tantum habuit per actualem translationem primogeni-
pomano in Caten. ad ca8. 21. Geves.
Irreligiositatis. denique Paul. eun profanum vocat eo quod rem etiam coniunctam cum re spirituali contempsisset, ut Genesis. d citur. Vox autem Graeca qua utitur Paul. conculcatorem sonat uti aduertit Elias
de pane polluto apud Malach. I. βiβηλα enim sue prophana,quae om nibus conculcanda sunt exposta βηλου pauimento. nihili igitur
fecit sita plimogenita Esau, eaque
CONSECTARIUM VLAn sepultura sit materia
Simonia. Non ago de funere. Sc exequiis, quae interdum nomine sepultuiae Eeclesiasticae signifieantur; in his enim
committi Simoniam diximus in consectariis ex Regula quaest. 4. deductis , elim orationes, sacrificium, flediuina officia eontineant ; ideoque aliquid exigi pro exequ i, mori u rum , de sepultura , prohibetur GR.
monia. Quaestio igitur est de Iure sepeliendi, de loco sepulturae 1, an in istis vedendis committatur Simonia.
198쪽
8. F. de donation. inter virum,o rem ι rescripsitque Gordian. Imp. l. I. C. de sepult. violat. sepulchrorum violatores incidere in crimen laesae Religionis. Appellabant autem veteres locum Religiosum, vel quia in eo aliquid sacere non liceret, quod si fieret, aduersus Deorum volunta tem fieret: vel ut ex Masuris Sabino refert Gell.tib. ab .cap. 9. de ex Seruilia Sulpitio Macrob. lib. 3. Iurnal. cap. 3. religiosum , id est,quod propter sanctitatem aliquam remotum, ac sepositum a nobis est, a relinque do dictum,ided que Deorum templa,
Obseruandum porro est , sepulturam semper lacram , te Religiosam habitam sui sie ; Nam primo apud ipsos etiam gentiles, sepulchra sacra , sancta , de Religiosa suille,
ideoque eorum violatores uti sacriblegos punitos apud Graecos, Romanos , aliasque gentes, fusius docet eruditissimus Spondan. lib. I. de ea- meter. Dcris. I. Par. cap. 9. Et quidem sanctitatem, Jc consecrationem sepulchrorum testantur passim omnes ; inde enim lex antiqua apud Ciceron. lib. 2. de legib. Deorum manium Iura sancta sunto. qui idem Tulli. lib. 4. de Republ. apud Non. t ac delubra a Cicerone Religiosa diver. sanctitudo. dixit sanctitudinem cta elle, quia videlicet propter ma- sepulturae Iure Pontificio subsistere. testatem de sanctitatem reuerenda, Et ιn Philipp. 9. sanctitatem sepul- ac resormidanda magis sunt, quam chrorum in ipso solo esse, quod nul- in uulganda. Et a Virgilio. OEn. 8.la vi moueri , neque deleri possit, lucum Religione sacrum, qui quod
atque ut Caetera extinguuntur, sic Sylvano agrorum pecorumque sepulchra fieri sanctiora vetustate. DEO , sacratus ellet, a populi CO Et Martiat. lib. 9. Epigram. 3 i. dixit munione secretus erat. Sic Statius sanctam urnam. Catuli. carm. . ad dixit, sepulchrum , venerabile mar-LGb. sepulchra sacra. Seneca in Troa- mor. de. a I. s. tumulum sacrum , sacram Non fiebat autem loeus Religio- sedem. Quintilian. declamat. 1 o. sa- sus statim atque destinabatur sepulciatos morte lapides: quia nimirum turae, in eoque etiam extructum le-
sepulchra Diis manibus data , dica- pulchrum suerat, sed adhuc puru 'taque de ab omni profano usu seiun- dicebatur; immi, neque sola cory cta , atque ab iniuriis hominum, ris illatione I. F. quis. 4 o. f. de Re- sanctionibus, de legibus tuta erant, tigias sed glebae mixtione, quae s quae sunt propriae significationes san- lutis iustis ter a sacerdote publicocti , saeti , uti videbis apud Festum sebat, & tunc , ut ait Cicero tib. 2. in harum vocum explicatione. M lde Legib. de corpus humatum dice-orobi. lib. 3. Saturnati. cap. η. de in t batur , Sc sepulchrum vocabatur, Loncthm. 8. de l. sacra. 9. 1. derer miac multa Religiosa iura complecte- diuisione. Religiosa quoque sui stesepulchra fatentur omnes Iuris interpretes, ideoque Vlpian. l. r. q. 6.1. de mortuo inferendo , dixit inter-esIe Religionis, monumenta extrui,& exornari ; dc concessam donationem sepulturae eausa , religioni dicatam cile. l. si θοUm. . f. concessa. batur. Atque haec sepultura dicebatur Iusta l. diui fratres. 39. L. de Reliagio de Perpetua l. 3. f. . de sophi. violat. de l. si necdum. c. de Religiosquia ita humabatur corpuS , Ut non ellet amplius inde tranferendum. Si enim deponeretur tantum ad aliquod tempus, alibi deinde opportunius
199쪽
condendum, dicebatur commendari. I. Etsi quis. f. impensa. Τ. de Reliastin hane esse veram huius vocis acceptionem illo loco obseruat Eruditus Culaci. Lb. a. obseruat. cap. II.
reiectis aliis, qui illud ad naenias, dc
praeficarum laudationes reserebant math omninδ, cum illis non corpus de cadauer mortui, verlim Vir ante defunctus commendaretur, Ec in me impensa commendationis coniuncta esset impensae custodiae. Alij autem legi voluerunt, commundanis dum , pro commendandum, ut apud Columell. lib. 2. cap. I 8. dc in I. argumento. g. ornamentorum. F. de aur. σ argent. legat. solebant enim corpora lauare ,.δc pollincere, ex quo pollinctorum aliqua erat instituta negotiatio t. s. g. idem ait.g. de inmio. am. sensus itaque illius legis erit, quidqnid ad eadauer custodiendum,
conseruandum, commutandum,erogatum sit, ad funeris causam reserti . sed quamuis subtilis si illa coniectura, nihil tamen ad mutandam lectionem antiquam cogimur, COmmendari enim corpus tumulo, est ad tempus duntaxat deponi, alibi deinde humandum, quae significatio v cis huius etiam a nostris scriptoribus vfili pata fuisse reperitur ; Concit. enim Valentim Hispan. cap. 4. de funere Episcopi, quod . vicino Episeopo eelebrari deberet , agens. in loco conritum seorsim non satim humetur , sita honorifice commendetur, donee sine mora,inuitato undique Pontifice , sacerdotis corpus ab ipse ut conderet) solemniter tumuletur. illa verb temporaria tumulatione , dccommendatione non fiebat locus religiosus, sed manebat purus, atque profanus, hoc est, neque sacer, neque sanctus, neque Religiosus ; sic enim purum locum desinit
de l. vitiari. D. de moνtuo inferendo. Monumentum in quo Reliquia hominis condita sunt, perfici posse concedit, si tamen locis Religiosus iam factus sit, Ponifex explorare debet , quatem salua Religione desideris resciendi operis medendum sit. Itaque vides,
cadauer conditum sit, statim heri Religiosum locum, nisi videlicet iusta , de perpetua fuerit ea sepul
Apud Clitillianos verδ non minor semper habita fuit sepulchrorum sanctitas, dc Religio; Nam primo in locis sacris,Ecclesiis nimirum,aut sub altari, aut prope SS. dc Martyrum corpora, sepeliendi mos antiquissimus suit. Obiicies Canonem Concilij Va-
sensis, uti citat Gratian. I 3. quas. a. C. praecipiendum , aut potius Namnetensis , in quo cap. 6. reperitur, de ex. quo quoque adducunt Bu char. lib. 3. cap. I 39. dc Iuo par. s. eap. m. Sic igitur edidunt PP. proinbιbendAm etiam fecundum Maio=nminstituta , ut in Ecclesia nullatenus sepeliantur , sed in atrio , aut in Porticu , aut in exedris Ecclesia. Infra Ecelesiam vero , aut prope altare, ubi corpus Domιni , ct sanguis con ritur , nustatenus habeant licentia e Petiendi.Bracaret .stem prima Synod. cap. I 8. alias 36. sancit, Vt corpora
defunctorum nullo modo in basiliaca sanctorum sepeliantur, sed si necesse est . deseris circa murum basi licae. Maisa autem in notis ad hanc eamdem Synodum testatur , se hareeadem verba inter decretA Pelagii II. Pontificis reperisse in M. S.Codiee Bibliothecae sancti Laurentij. Respond. in primis, nullam re-
200쪽
petiti prohibitionem eiusmodi ante Vasenna Concilia .quorum ultimuit celebratum filii sub Deeio Iuniore anno soci. Faelicis IV. ann. 4. ScAthalatici Regis Italiae 4. G Si mundo in sua editione, vel ut colligere sibi videtur Binius ex Caelitio Arelatensi, qui ipsi subscripsit ann.s 2 4. atqui ante ea tempora viguisse
eultatem sepeliendi in Ecclesiit;
quia enim ex illa sepultura nonniilli abusus sacereverant , ita ut minui videretur honos saeris Mattyribus debitus , PP. noluerunt id omnibus indiscriminatim concedi , eique causa fuit, cur Blacarense primum ann.-a. sub Theodomiro Sueil rum Rege. Ioan . III. ann. . sepul-
morem sepeliendi in Ecclesiis , de i tutam litam intra Ecclesiam prohi-
memoriis Martyrum , eumque ad l buerit; si enim non licebat ex anti- Gregotium usque perseuerasse nemo i quis legibus intra urbes sepelire dubitat , eum ex antiquis omnibus mortuas , quanto magis, inquit. scriptoribus , ipsoque Gregorio lib. 4. dialet. cap. s s. id habeatur. Non potuerunt igitur PP. vasenses haee definire , seeundlim instituta
maiorumhoe venerabilium Martyrum debet reuerentia obtinere; de iam olim ipsi Imperatores ad limina Ecclesiarum , veluti Martyrum , de Apollo-
maiorum . vii dicunt. Deinde in i lotum Cubicularii eondi voluerunt. nullo vasensi Concilio ista legun-4 quod se indignos existimarent , qui tui ; suere enim tria. primum sub sanctis Martyrum cineribus iunge- Constantio Imperat. dc Nectario rentur. Et is pilis Daus seeleratorum bri A . - hominum eadauetibus, ex Ecclesiis prodigio quodam eiectis testatum voluit , Ecclesias eiusmodi impio- tum ossibus pollui , exempla assertqui non diu post Concit. Bracarense II. cuius potius, quam primi est
Canon citatus , vixit Gregor. Lb. 4. Dialogor. cap. s I. idcirco Namnetense cap. 6. habet. Intra Eeclesiam verb, aut prope altare, Nbi corpus Domini eonficitur , nullatenus seol eliantur. Fuit autem hoc Conci-ium c lebratum circa annum 'cio. ut vulgb existimatur , de sub At-nulpho , quandoquidem s. Cain non , qui est de feminis , quibus apud presbyteros habitare conceditur, refertur lib. . CVιtnia cay. 29 I. Sc Gn. ro. de decimis in q uatuor partes dii libuendis eod. lib. cap.
Itaque probabilius est illud ei tea tempora Vitaliani , qui Romanae Ecclesiae praesuit ann. 6s s. coactum fuisse, eius enim meminit Flodoard.
Viennensi, in quo, uti testatur Adoin Chroni.trium diuinatum personarum consubstantialitas eonfirmata suit. secundum Dioscoro consuleari. 4 I. Leonis Pontificis III. BeTheodosi XXXV. tertium Decio Iuniore consule , uti diximus. Horum auaen omnium conciliorum Canonesita consusi sunt, ut nescias, quos singulis vindices; Nam can. . Coneiiij I. Vasens ei latur in Coniseil. II. Arelateris cast. 28. cum tamen Concilium illud Arelatenseptius celebratum fuerit, nempe ann.
i. Sylvestri . Christi scilicet si vide de hac Canonum eonfusione
Baron. an Chiisti cit num. 3 o. & an. 32 s. num. IT. quamuis igitur prohibitio sepeliendi lia Eeclesiis in ali quo horum Conei licitum Vasensium legeretur , nihil tamen inde cetideolligi posset. Respondeo secundo posterioribus temporibus alicubi reuocatam, alibi vetb limitatam suisse eam fa- Dissilir