Catull's Gedichte in ihrem geschichtlichen Zusammenhange

81쪽

I. 2. Der Tod des Brudere.

alloquar, andibo nunquam te suave loquentem, nunquam ego te, Vita frater amabilior, aspiciam posthac, at cerie Semper amabo, semper inae8ta tua carmina morte canam. -Anroden, anhdren Werde ich dich, Wenn du si18s plauderst, ni emat Amolir; niemals werde ich dicti, mein geliebter Bruder, angeliaun; aberimmer iurwahr werde ich dich lieben, immer Κlagelleder Ob dei nesTodes singen. Das Feliten des te ist nun bei alloquar nichi metiraussallend. Die Form andibo War einem ungelehrten Abschreiber un-behanni ge ordon, daher die VΘrstllmmel ung gu audiero, die ilim Menigstens ais ei ne dureli die Vulgstrgrammatili legitimi rin Form er-

82쪽

An Manlius Torquatus.

G8'. 0uod milii fortuna casuque oppressus Rcerbo conscriptum hoc lacrimis mittis epistolium,

naufragum ut eiectum spumantibus aequoris undis sublevem et a mortis limine restituam, o quem neque sancta VenuΗ molli requiescere somno

desertum in lecto caelibe perpetitur, nec veterum dulci scriptorum carmine Muκao oblectant, cum mens anxia pervigilat, id gratum est mihi, me quoniam tibi dicis amicum, Io muneraque et Musarum hinc petis et Veneris: Sed tibi ne mea sint ignota incommoda, Manli, neu me odisse putes hospitis officium, accipe, quis merser fortunae fluctibus ipse,

ne amplius a misero dona beata petas. 15 Tempore quo primum vestis mihi tradita pura est, iucundum cum aetas florida ver ageret, multa satis lusi: non est dea nescia nostri, quae dulcem curis mi8cet amaritiem: sed totum hoc studium luctu staterna milii mors eo abstulit. O misero frater adempte mihi, tu mea tu moriens Degistri commoda, Datur, tecum una tota est nostra sepulta domus, omnia tecum una perierunt gaudia nostra,

quae tuus in vita dulcis alebat amor. 25 Cuius ego interitu tota do mente fugavi haec studia atque omnis delicias animi. Quare, quod scribis Veronae turpe Catullo esse, quod hic quisquiη de meliore nota frigida deserto tepefaxit membra cubili, ad id, Manli, non est turpe, magis miserum est. Ignosceη igitur, si, quae mihi luctus ademit,

haec tibi non tribuo muneru, cum nequeo. Nam, quod seriptorum non magna est copia apud me,

hoc fit, quod Romae vivimus: illa d imus, ab illa mihi sedes, illic mea carpitur aetas:

83쪽

huc una ex multis capsula me sequitur.

Quod cum ita sit, nolim statuas Dos mente maligna id facere aut animo non satiου ingenuo, quod tibi uoti utriusque petenti c0pia saeta est: si ultro egu deserrem, copia si qua laret.

84쪽

Αn Manlius Torquatus.

85쪽

neu me odisse pudes hospitis Ometum accipe, quis merser fortunae fluctibus ipse. Das ist stetit r6misello Anseliauung, Wonaeli die Pflicti gegen denhospes gleieli nach den Pssieliten gegen Elteria und K inder thro Stelle haud und hsilior stand ais die Pssieliten gegen die weiteren Ver-

86쪽

An Manlius Torquatus.

87쪽

nichis gesagi, Was dureli die Wortenam quod seriptorum non magna est copia apud me, hoc sit quod Romae virimuS

nur Selir Wenige mitgebrachi habe, e in Sala, Wogu die Worte nam quod seriptorum non magna est copia ete. den Grund hingumgen wilrden. Aber wir sind bet weitem metir here litigi, das nam quod scriptorum etc. ais Brachyologie gu erklgren. Die Vorausgehenden Worte

ignosces igitur, si quae mihi luetus ademit,haee tibi non tribuo munera eum nequeo Disitired by Corale

89쪽

I. 2. Der Tod des Brudera.