Catull's Gedichte in ihrem geschichtlichen Zusammenhange

101쪽

I. 2. Der Tod des Brudera.

M iam prece Pollucis. iam Castoris implorata, tale fuit nobis Allius auxilium. Ιs elausum lato patefecit limite campum, isque domum nobis isque dedit dominam,

ad quam ut eommunes exerceremus amo S,

70 quom mea se molli candida diva pede intulit, et trito fulgentem in limine plantam innixa arguta constituit solea.

Coniugis ut quondam flagrans advenit amore Protesilaeam Laodamia domum 75 inceptam frustra. nondum cum sanguine sacro hostia eaelestis pacificasset heros. Nil mihi tam valde placeat, Rhamnusia Virgo, quod temere invitis suscipiatur heris. Quam ieiuna pium desideret ara cruorem,m docta est amisso Laodamia viro, coniugis ante coacta novi dimittere collum, quam Veniens una atque altera rursus hiems noetibus in longis avidum saturasset amorem, posset ut abrupto vivere coniugio,ss quod scibant Parcae non longo tempore abisse, si miles muros isset ad Iliacos.

Nam tum Helenae raptu primores Argivorum coeperat ad sese Troia ciere Viros, Troia snefas) commune sepulcrum Asiae Europaeque, so Troia virum et virtutum omnium acerba cinis, quae vel et id nostro letum miserabile fratri Attulit. hoi misero frater adempte mihi, hei misero fratri iucundum lumen ademptum,

tecum una tota est nostra sepulta domus,s5 omnia tecum una perierunt gaudia nostra, quae tuus in vita dulcis alebat amor. Disilia osti

102쪽

Εnkomion an Allius.

D. Omphalos.

103쪽

1. 2. Der Tod des Brudors.

Quem nun tam longe non inter nota sepuleranec pr0pe cognatos compositum cineres, sed Troia obscena, Troia infelice sepultumido detinet extremo terra aliena Solo.

Ad quam tum properans fertur simul undique pubes graeca penetralis deseruisse socos, ne Paris abducta gavisus libera moecha otia pacato degeret in thalamo. ido Quo tibi tum casu, pulcherrima Laodamia, ereptum est vita dulcius atque animaeoniugium. Tanto de absorbens vertice amoris aestus in abruptum detulerat barathrum, quale serunt Graii Pheneum prope Cylleneum Ho Eiccare emulsa pingue palude solum, quod quondam caesis montis sodisse medullis audit salsiparens Amphitryoniades, tempore quo certa Stymphalia monstra sagitta perculit imperio deterioris heri,111 pluribus ut caelia tereretur ianua divis, Hebe nec longa virginitate soret Sed tuus altus amor barathro fuit altior illo, qui durum domitam serre iugum docuit. Nam neque tam carum consecto aetate parenti 120 una caput seri nata nepotis alit, qui, cum divitiis vix tandem inventus avitis nomen testatas intulit in tabulas,

impia deresi gentilis gaudia tollens

suscitat a cano volturium capiti: ista nec tantum niveo gavisa est ulla columbo c0mpar, quae multo dicitur improbius oscula mordenti semper decerpere rOStro, quanquam praecipue multivola est mulier. Sed tu horum magnos vidisti sola furores, rad ut semel es flavo conciliata Viro. Diuitiaco by Cooste

104쪽

Εnkomion an Allius.

105쪽

I. 2. Der Tod des Bradere.

Aut nihil aut paulo cui tum concedere digna

lux mea se nostrum contulit in gremium, quam circumcursans hine illinc saepe Cupido fulgebat crocina candidus in tunica. 135 Quae tamen etsi uno non est contenta, Catullo rara verecundae lana seremus herae, ne nimium simus stultorum more molesti. Saepe etiam Iuno maxima caelicolumeoniugis in culpa flagrantem concoquit iram, Dd Noscens omnivoli plurima furta Iovis. At quia non cum diis homines componier aequum egi, Ingratum tremuli tolle parentis onus. Nee tamen illa mihi dextra deducta paterna fragrantem Assyrio venit odore domum, i a sed furtiva dedit mira munuscula nocte,

ipsius ex ipso dempta viri gremio. Quare illud satis est, si nobis is datur unis, quem lapide illa diem candidiore notati

Hoc tibi, quod potui, consectum carmine munus ud pro multis, Alli, redditur omelis, ne Vestrum scabra tangat rubigine nomen haec atque illa dies atque alia atque alia. IIuo addent divi quam plurima, quae Themis olim antiquis solita est munera ferre piis, io et qui principio nobiΗ terram dedit auctor, a quo sunt primo omnia nata bona. 15et Sitis selicos et tu simul et tua vita et domus ipsa, in qua lusimus et domina,ios et longe ante omnes mihi quae me carior ipso est, lux mea, qua Viva vivere dulce mihi est.

106쪽

Εnhomion an Allius.

107쪽

1. 2. Der Tod des Brudere.

jam prece Pollucis, jam Castoris implorata tale suit nobis Manlius auxilium.

An den droi libri gen Stellen des Gedielites, wo jelgi in den Ausgabender Name des Freundes gu lesen ist, stetit in dor handschri silichon Ueberlieserung libertiaupt kein nomen proprium, denn es lautet v. 41 ; non p0SSum reticere deae, qua me Allius in re

ini lib. C., L. , Pu . . .

quam

saltius

quam

quam fallimus in re

quae

saltius

quam salius in re Der udllig autoriintslose lib. F. hat qua Manlius in re Ferner lautet v. 50:

in deserto Alli nomine opus saetatim lib. G., C., L

alii

aliis

endlieli lautet v. 150: pro multis Alli redditur ossiciis

108쪽

Εnkomion an Allius.

V. 41: non possum reticere deae qua Manlius in re. 50: deserto in Manli nomine opus faciatis 150: pro multis Manli redditur omelis

v. 41: QUAM FALLIUS IN RE QUA ME ALLIUS IN RE

v. 50: libb.: . . in deserto ali salii, aliis Scaliger: in deserto Alli Muret: . deserto in Manliund aueli fur v. 150 ist die Restitution von Alli einlaetior als von Manli: v. ibi : libb.: . . pro multis aliis redditur officiis Scaliger: pro multis Alli redditur officiis Muret: . pro multis Manli redditur officiis.

109쪽

tale suit nobis Manlius auxilium

tale suit nobis Manius auxilium,sondern aucti stati des Manlius des carm. 68 , welches Lachmann mitden Frllheren sur die erste Haiste unseres Gedictites ansali:

68 , v. 11: sed tibi ne mea sint ignota incommoda Maniv. 30: id, Mani, non est turpe, magis miserum esL

110쪽

Εnhomion an Allius.