Georgi Horni De originibus Americanis [microform] : libri quatuor

71쪽

48 ORD IN. GENTIVM da vel incognitae nobis sunt vel magnam partem perierunt; & tum ex paucis etiam vocabulis conjectura fieri potest, quemadmodum Seneca partem Cantabrorum ex Hispania in Corsicam venisse colligit ex calceamentorum θνeIstitus simili ratione, paucisque vocabulis qua communia habebant: In consolat. ad Helviam. Et hac ratione ex Lingua difficillime pro Americanis Originibus argumenta proferri

possunt. Quia non cognitis nobis omnes Americanorum, Astaticorum & Africanorum, unde originem traxerunt, linguae, ut ex illarum comparatione certi quid statuamus. RecteLatius : Non satis est inquit , paucula vocabula freintegra, sin paululum secundum rarias dialectos detorta reperiri; sed oportet singua is dialecti genium, pronunciandi rationem, .constructionis modum, inprimisia mina ear rerum qua domestia. cae ct maxime communes illi genti sunt, attendere. Nam alias non discile est in omnibin unguis reperire vocabula convenientia aliquomodo cum aliis linguis. Si literra mutare, syllabis trans'onere, a dere, demere velis, nunquam non invenies quod ad

hanc aut illum similitudinem cogas. Sed hoc pro indicio Originis gentium habere, id vero mihi non probatur. Accedit & alia difficultas, quod in

America innumerae linguae reperiuntur inter quas nulla plane convenientia est. Unde mitor incogitantiam Hugonis Crotii, scribentis rLingua

72쪽

ΑMn Ric AN RV M, Lib. I. 69 Lingua autem quod nec plane Normagica est nec AEthiopica in illo tractu a Septentrione ad Ulmum inde evenisse credo quod permixti fuerint diversa originis homines. Et posteae Quod vero neque prope fretum Indorum Uiaticorum . neque in Peruano tractu Sinen sium lingua , nansi inιegra , ejus rei

causam fuisse arbitror. Non enim id requiritur ut linguae integrae & incorruptae sint, id quod fieri non potest, sed ut certa prae se ferant originis suae indicia qualia Norvvagicet &AEthiopicae, multominus Indicae aut Sine sis nulla ipse protulit argumenta. Quanquam vero multis modis vocabula mutationem admittant, prout a diversis gentibus ad suam pronunciationem iuslectuntur, id tamen nihil impedit quominus ex ipsa illa varietate de Originibus judicari queat. Strabo refert Thraces primo Sitines, deinde Sintos, postea Sayos, tum Sapas dictos. Sic Bregi, Breges, Phryges : Mysii, Maeones, Mennes iidem. Et quantam mutationem Gotticae linguae Saraceni in Hispania, hi Saracenorum intulerint notum est. Sic Hunni in Pannonia multa Germanica nomina, sua secerunt. Buda non ab Attilae

fratre sis enim Bleda fuit J sed a thermis Badis nomen accepit. Sic Vesprinium non Hunga rica sed Germanica vox est, VTeubrann. Ejus generis afferri innumera possent, sed haec suseficiunt. In his si mutatam, omissam, trans D sitam.

73쪽

so DE ORIGINaGANTIUM sitam literam vel syllabam deprehendamus ,

mirandum non est , cum etiam Latini ex Po lydence Pollucem, ex Heracle Herculem, ex

Asclepio AEsculapium secerint. Ex omnibus

autem quae validissime probant, locorum, urbium, montiuin,fluviorum, homin9mque no mina sunt, minus obnoxia mutationi quam

caeterarum rerum.

Et his quoque plurimum Strabo ac Plinius tribuunt. Nam ille vel hinc probat Colchicas

res veras esse, quia AEa circa Phasin, ut 9 Phryxium in Colchidis ct Iberia inibus, ct IEeta nomen illis geηtibus receptum ac multis in lacis Iasonia. Non alienum quoque ab hoc instituto erit variam pronunciandi rationem considerare. Videmus enim singulis gentibus peculiarem quasi characterem impressiim aliis non facile imitabilem. Sic Schibolet Ephraimitis , Pequini Anglis in Gallia exitiale tuit. Finni non possunt pronunciare liquidam cum muta, & pro Grex Rex dicunt. Iaponii H, B, T. Sinenses D male pronunciant. Tatari nesciunt senare literam B & pro Blac suum, Eac reserunt, teste Monacho Rubruquis, qui ad eos ante aliquot

secula legatione persunctus. Sinenses Cantonii carent litera R nec duas consonantes sine interjecta vocali efferunt. Itaque Portugallos vocant Falanchs id est Francos, quod commune Europaeis Christianis in oriente nomen. In

74쪽

gua literis B D F G & I consona,singulo L,&duplici R in principio vel medio dictionis de

stituitur. Accentus iis nunquam in ultima, in antepenultima raro, semper sere in penultima est.

C A P. VIII.

Mores erebro mutant. In America barbaries humaniorem cuisum fere exstinxit. Aliqui etiam ignis usum amiserunt. Latii E Grotii error. Gentium insignia. Cor poris habitus minus mutationi obnoxius. Bine firma pro origine metumenta.

ΜOruna ambitu ritus sacros & profanos

complectimur, in quo argumento non minus omnia ambigua & incerta sunt. Quoties fieri solet ut cultae gentes barbariem induant , barbarae vero mansuetiores reddan- tur Achaei in Scythia ultra modum saevi facti. Contra Gothos, Hunnos,Longobardos, ab ipsis in quas migrarunt regionibus, humaniorem cultum didicisse constat. Balearidum incolae e Phoenicia multum a prisco cultu degenerarunt. De Turdetanis Boeticae populis Strabo testatur, eos adeo in Romanos ritus transformatos, ut etiam propriae linguae mei oriam amiserint. Araucani Chilenses olim ab homiedonum serino ritu alieni, postea du- D a rante

75쪽

ue1 DE ORIGIN. GENTIUM rante contra Hispanos bello, quos omissa se-1nentatione pellere nitebUtur, carnes humanas oustare didicerunt. Adeo mirandum non est nullum sere humaniorem cultum in America repertum. Quanquam enim etiam cultae gentes ex Phoenicia & Sinis Americam accestierint, in universum tamen barbaries praevaluit. Adeo ut aliquae gentes , quod vehementer mirandum, etiam ignis usum sine quo tamen vita humana vix videtur consistere posse,

amiserint, quod in Canariis & Philippinis deprehensum. Ita haud dubie qui primo in Americam venerunt, silvestres & exleges fuerunt. Ouanquam, inquit Acosta, non sit incredibile, lim ex politis terris venerint , onmium tam Io

tempore oblitosfuisse; cum etiam in Italia θ Bistonia reperiantur hominum greges, quibiu prater oeItum θ Ruram nihil humani inest. Vi h c Listii observatio nimis praeceps & rigida sit: Nismores in omnibu , aut saltemplarisque o pracipuuconveniant ine cium hoc omnium levi fimum esse. Bene illud, non proferenda quae omnium gen-,tium communia sunt, quod Hugo Grotius nimis temere secit, dum pro Norvvagis suis

argumentatur. Vt quod vita olim in venatu, tribunalia ad experimentum alti Mimi actua, sella n-gulis ct mensa ad focum, Diu mactare homines,ιν- ma arctu θ sagitta, vicatim habitare, tempora per

noctes θ Lunas digesta. Nimis haec apud plerasque

76쪽

AMERICANARVM, Lib. I. 33rasque gentes obvia & nulli peculiaria. Sunt . vero alia gentium insignia, qualia Teitulli nus in libro de velandis virginibus recenset ,

pennas Garamantum, crobios barbarorum, cica-dra Athenien uni, cirros Germanorum Stigmata

Britonum. Seneca Epistola ultima de insignibus capillamentorum tradit, Germanos nodo

strinxisse, Parthos sudise, Sc has starsis e crines.

Αc ingeniose Tacitus collegit, Peucinos Fennosque Germanis potius adscribendos: quia domos figant. non ut Sarmatae & Hamaxobii in diem transferant. De quibus Seneca cap. q. de Providentia: Imbrem culmo aut Ironde defendimi. Super durata glacie stagna persultant , tu i alimentum feras captant. Nulla illis domicilia,

nulla sedes sunt nisi quas lasi itudo in diem posuit.

Intecta corpora; vilis ct hic manu quaerendiu victus. Quod de vetustioribus Germanis, quales Caesaris aevo, Lipsius capit. Rectius de Sarmatis & Iazygum gente accipias: nam ab illa de sultoria vita Germani abhorrebant. Magnum prae caeteris in eruenda gentium origine momentum habet corporis habitus, minus, quam caetera, mutationi obnoxius. unde rutilae Caledoniam habitantium comae & magni artus Germanicam: Silurum colorati vultus R. to ii plerumque crines Hispanicam originemTacito in Agricola asseverant. Herodoto AEthiopes orientales ab occidentalibus, hac nota dis. D s tinguun-

77쪽

s DE ORIGIN. GENTIUM .' stinguuntur, quod illi capillos rectos hi crispos habent. Idem Strabo tradit, quanquam falso existimet Indos non esse colore adusto. Nihil enim nigrius Mala baranis. Herodotus alibi quoque Colchos hoc argumento reliquias Agyptiorum esse probat, quia capillis nigris &crilpis erant. N ec bene addit: Nihil hoc ad rem facere : quia ct in aliis gentibus deprehendatur. Nam solo quidem capillitio res non conficitur. Caeterum accedentibus aliis, authoritate utriusque gentis & circumcisione, tanti hoc momenti est, ut nisi capillis nigris & crispis

fuissent Colchi, jure negari potuisset ab AEgyptiis eos descendisse.

CR P. IX.

Religionum patriarum tenaces gentes. Americarii Religionem suam ex nonro orbe intulerunt. Miata a primis deletioribus America falso tradita. Grotii negligentia.

DE Religione, opus non est ut multa di

camus. Constat ejus indicio luculenter in origines genticas penetrari posse. Nam nihil tam studiose conservarunt quam antiqua &patria sacra Itaque Deos suos &sacra quocunque terrarum migrarent, secum serebant, sicut ex Graecis & Latinis patet. Idem de Americanis existimandum, intulisse eos sua in Religionem ex nostro orbe, non ibi demum

78쪽

AMERICANARV Μ, I. Is excogitasse. Quanquam apud Mexicanos &Peruanos multa videantur accessisse nova, vel potius quae diuturnitate temporis interciderant, in usum revocata sint. Multum etiam in eo situm est, ex quibus authoribus argumenta linguae morumque promantur. Latius recte: Satis constat a primu inventoribus harum regionum multasabulosa aut perperam lingua ignorantia intellecta , fulse prodita. Itaque conserendi primi rerum Americarum scriptores cum posterioribus, qui cuncta exploratius tradidere. Ac ut excusari queat siquis ab authoribus fallatur, ita Hugo Grotiustam aliena falsa ab argumento quod probandum susceperat, attulit, ut merito omnes supinam ejus negligentiam mirentur. Qualia sunt haec a Latio notata: Scriptura Peruanis non per literaι sed per rerum notas idque asummo charta ad imum, ut in Sinis. Pagod Mexicanis Deus minor, Guayra flabellum, Thophos capitis te- Smen, Lame agnus, Peυ torrens. Quae omnia

falsissima sunt, & ex Abrahami Mylii commentis exscripta, ut inspicienti patet.

79쪽

authoritati in hae quassione maesu Dem. Amrismis e gnitus noster orbis. Cotisornianorum S Μmicanorum traditiones. Americapriscis cognita. Sileni narratio. Seneca Desu in Medea. Ammiani Marcellini.

ID praetereundum non est, neque Ameri canos quicquana expresse de sua origine, nec nostros de migratione gentium in novi orbis partes tradere. Quod non minimam difficultati causam in hac quaestione praebuit. Vnde Acolla profitetur- bi omisiis authoritati-bmsoli rationi in stendum. Non tamen vel noster orbis ignotus Americanis, vel illorum no

bis fuit. Nam Californiani noverant idque si

bi a maioribus traditum asseverabant,gentes in alio Orbe barbam ct veIlitas reperiri. Sic Me-xicanis adreclos ex alia orbis parte ins mericam,rctulerunt, apud quos etiam communis opinio fuit, venturam ab oriente gentem, Uaam apud Iucata nos celebris vates Chila Cambel, ut videtur, propagavit. Vnde Hispani interrogatitan ab oriente penirent' Idem Meςhoacanis prae- diei una fuit. Priscis quoque scriptoribus nostris cogniti sucrunt ultra Oceanum orbes alii,

de quibus Clemens Alexandrinus in Epistola quadam teste Hieronyipo in cap. II. Epist.ad Ephes. Nihil nunc de Atlantide Platonis dico , res notior es: quam ut referenda sit. Me-

80쪽

ΑMgRICANARUM, Tib. I. 37 morabile est quod Elianus III. Histor. refert Silenum Midae narraste: Europam, abam, D-biani, insulas Oceano circumfusa esse; extra eas continentem quandam in inita magnitudinis qua nutriat grandia animalia o homines duplo maj res o longaviores quam nostrisint. Ibidem 49 'magnas cipirates,dipersa vita inflituta is leges nostris contrarias. Adjecit: hanc terram psidere grandem vim auri ct argenti, ita ut inter illas p pulos minoris pretii fit quam apud no ferrum. Hae sunt magnae illae insulae de quibus ex Aristotelis & Tneophrasti mente Apulejus libro de

Mundo. In Senecae suasoriis Avitus testatur communem opinionem jactari : Fertiles in Oceano jacere terraε, ultraqxe eum rursus alia si rora alium jacere Orbem. Quo Senecae Tragoedi praedictiones in Medea pertinent:

Venient annis

Secuti seris quibuι Oceanus Vincula rerum laxet ct ingens, Patrat tellus D phisque novos Detegat orbes, nec=t renis, Vltima Thule. Haec non profecta fuerunt ex mera & ince ta conjectura, quod arbitrantur Acosta & alii, sed ex illa notitia jacentium in Oceano terr rum. Et cum Marcellinus inquit: In Atlantico mars Europaο orbe potior insula, nonne Amer,

sam digito quasi ostendit