M.T. Ciceronis quae exstant omnia opera, cum deperditorum fragmentis in ...

발행: 1829년

분량: 695페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

581쪽

nppellem, aescio. Summum enim bonum exposuit 4,

vacuitatem doloris. Qui autem de summo bono dissentit, de tota philosophia ratione dissentit Critolaus imitari antiquos voluit et quidem est gravitate proximus, et redundat oratio Attamen δ' is quidem in patriis iustitutis manet. Diodorus, ejus auditor, adjungit ad honestatem, acuitatem doloris. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens, dici

vere peripateticus non PoteSt. Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime quam eamdem Aristotelis fuisse et Polemonis docet.

VI. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire

nexum, et Particulam attamen emen

dationis veritatem alia firmare SPe-eroa -ne.At antiqui quod Paullo sup. Crit imisse antiquos) et patria instituta non ad eosdem pertinent. Nec imisviri tam ad philosophum Crit titum, quam ad hujus scribendi ra

tionem referendum videtur: quo verba huic verbo proxime subjecta vectant, et gutiam ... Oratio.Videtur enim Cri

tolii imatiua aeribendi genua, quod Peripatetici introduxerant, improbasse quippe qui rhetoricam artem

imitatu mae, quia oras tuas dicendi, periodorum artem, et talia adhuc ignorabant. Si in attamen nihil Liandaa; nisi nobiseum ac tamen scribi malisa cons infra 3I, 4, et supra Mem . . in Additam. - Pasti institvia sunt a Pori motiscae franilia . Ita mos atrius eradamio dieitne Diui I, 8, 4. Critobium autem in Peripatetica de snthua bonorum aententia perstitime, patet ex riua libro.

Cons. Tusc.V, 17, 5 l. G.

Oisendi vidimus, eo resere , quod de summo bono agitur, in quo con ti- tuendo Hieronymus non erat Peripateticus in ceteris enim nihil disserebat. G. 14. Exposuit Suadet rem esse mitiis, nullo iure. is Critolaus imitari antiquos O- uis. Cum Pal. 4 consentit Gud a, voluit ignorana spir et Eri et oluit

antiquos sed illorum omisato se nequit infinit enim historieris, ut G t. vult, huc plane nihil facit): sed horum ordo Placet, quom in v. antiquos quippe qua a praeeedd distinguatur loe vis sit. Atque ex ista

transpositione factum videtur, ut vomit excideret. Et quidem est, et sane a recte igitur Em majore interpunctione distinxit G. 16. Aturmen is quidem Brem ne

addita , ne is quidem corrigit. Loqui enim Pisonem de recentioribus Peripateticis, qui plus minusve a vera disciplina degenerarint. Inter eoa Critolaum proximum quidem esse Veteribua, attamen ne eum quirim in

patriis institutis manere. Ec ipsum 1 I. iis Pars tertia.

582쪽

de summo bono potissimum velit. Hoc enim constituto in philosophia, constituta sunt omnia . Nam ceteris in rebus sive praetermissum, sive ignoratum est quimpiam , non plus incommodi est, quam quanti quaeque earum rerum est', in quibus neglectum est aliquid. Summum autem bonum si ignoretur, vivendi ratio

nem ignorari necesse St e quo tantus error con

sequitur, ut quem in portum se recipiant, scire non possint. Cognitis autem rerum finibus, quum intelligitur, quis sit et bonorum extremum, et malorum, inventa vitae via est, conformatioque' omnium om-ciorum.

VI. r. Hoc enim constituto in is isopria, constituta sunt omnia. Ex his verba, -- sophia, nobis de glossemate quam maxime ratis eis metu. Risi enim auctor v. h sophia frequenter de AEthica, morumque do-etrina in , eximie Ponit tamen hoe ipsum h. l. non in taediosa --- dantia additur Prauua etiam eorumdem positos offendit, quum ante constituto poni debuiment Idque magis, quum idem verbum aequatve Amat enim dioere umor, chia explieatis, ex eata sunt omnia; hi autem imetellectis, intelliguntur omnia, te me omnino olet universe e in quadam Ilipsi loqui, sa omnis aio in aententiae elausula Ponitur, V. . . In quo sunt omnia quo referenda sunt omnia, em n Addo quod has quodammodo hype live dicta, ex immmm natura revitate maxime oommendantur. Neque denique lata tamquam ἐπιμετρει nuntiato additum qua de re supra Mepius', reeis P tabis AEnippe quae non explicant, aedpotium ambiguitate sua langueant neque quidquam miseeria a ante ista legulam traduxeris. G. I. St.... . - .normum es qui Piam. Da is pro me ex Eliensi sit dedit Dat hoc vitigata multo deterius eat. Nam bene Latini omneaad sis iudieativum Praese l. Quent. 444 26 in ave volunt , sive opinis vitis, ubi reet Meh. I aoo, Iisae eontra Em tuetur. Muren. 34, 24 alve ambitio est, sive liberalitas.

3. Qua quariti Maegae Φανα- rerum est. Rarem non habet Eri et haud disi etiam alve spis ais Baa. nam in exemplari,ad quod conati anni,

V. renuntinea a notata est. At a ima vidimus at sarum, muri inia. m. Cl. Oct. II, 1, 2, amatque etiam te. v. res repetitam. Cf. Aeadd. II, 4 Io senana est, inoon indum ad aram gulas eas quasque res speetat, neque latio patet. G.

gma se itur : nam tum modo vitinvia invenis eat, non si, quoια--mmum tinnum esse debeat, sed -- ait vere tale indicandum, intialigittar Atque ita nos reponere Hasemaea Sine. et Erl. s. μν. -υν, aera, eonfirmatis e. er. addis Manto-ων ex Apis et Eri.

583쪽

igitur, quo quidque referatur' ex quo, id

quod omnes expetunt beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Quod quoniam Win quo sit, magna dissensio est; Carneadea nobis adhibenda divisio est qua noster Antiochus libenter uti solet. Ille igitur vidit, non modo quot suissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino e . possent sententiae. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur ' Etenim semper illud extra est,

on enim, inquit, ferinae videbant, Per et . . . que frequenter Ciceronem orationem iungere, ut saepe vidimus. Inde etiam repetendum videtur, quod Μ re pro que e resert. Idem quoque vita ignorat, quod nihil mirum esse dehet, scribis vitin viam, ut νου ὁδὶ, ea dieendi rationi Cebetis nivea ortum suum debet de vera visendi ratione diei, haud aasequentibus CL

Pro Maec. a , os. Pro oonformatio seribae auo more conso in peccant. similiter auctor eonformare moras --

nostri pro . unum quodque in vita agendum nam vulgatum qui vias nimis vago Ponitur.

. Quod quoniam, ut quod si ponitur, pro . quod ad id attinet, quod

quoniam is vid supra ad III, 18, set G. s. me ea Goer Carnsadia. Ita, inquit, Spir. H. Bas Crat. At Gad. uterque Carneadei , quae forma au-etoris non est Vulgatur Caree ear

sed vide nos ad Legg. II, 3, .-Illo Q. Rem vidit Dav. ex adiectivo Cainnoadia Cameadem hic intellio de eo. s. Quot Dissent ad Me philosop-

... sententiast.Adhuc pro hucusquσ, Ponitur, quam vim ori citi se viri quidam Doeti nescio quo iure, negant; cf. inter sexcenta exem i upra Fin III, 4, xa: Quae adhuc, Cato, a te diei sunt, etc. Nio. Nemba igitur ullam ess ar- ωm, qua ipsa a se roscisceretur. Camea a qui insona in stole ciuit animo, quos semper tradi isa ea sellebat, ut in Primis, quae sunt aeeundum naturam, esse finem honorum eo titueret, negabat artem vivendi quae eat sapientia, in se conversam

aer quia ne id quidem fiat in ceteria artibus. Quod de aliis quidem artibus

Stoici istentor: si enim aiunt, πασα τευχ α μαριις προ n oupaveo τἈ- ἐς θεωροmmi. Sed addunt, ut ex eo genere eiungant aseentiam, i. e. artem vivendi, ὀτα - μη ὁμοεί- τας θεωρου μοι - - ν' alioqui λα 'inteac, inquiunt, και αὐ- ν-ται θεωροrrimi id eat, nulla ara est, inuaque flevitas, quae non in rebus quihusdam antecedenti a versetur, ac speetetur et quod verum est, quando non estis ei dem generis alve formae. evicta rea illa quas ipsa laetum alioqui, nee sario ipsae an e converteretur, a aeque Pro iaceretur. Quod si do es etioni a agatur, meminerimus quid lib. HI vietum ait a Catone sapientiam non foris petere extremum, Id sat, aetis emotionem Gaam enim et

584쪽

564 Μ T. CICERONIS

quod arte comprehenditur. Nihil opus est exemplis hoc facere longius Est enim perspicuum, nullum artem in se versari sed esse aliud artem ipsam, aliud quod propositum sit arti. Quoniam igitur , ut medicina valitudinis ' navigationis gubematio, sic vivendi

ars est prudentia mecesse est, eam quoque ab aliax re esse constitutam et prosectam. Constitit autem sere inter omnes, id in quo prudentia verearetur, et quod assequi vellet, aptum et accommodatum natum esse oportere, et tale M ipsum per se invitaret et al

liceret appetitum animi β; quem ιρριἡ Grieci vocarit.

animi magnitudinem complecti , et

justitiam, et uno nomine omnes numero virtutis ontinere et quod idem iri eteris artihus non fiat patentve

ergo id de reliquis artibus Stoieici de

arte vivendi negant. Dum ergo progredietur, quasi hoc onstituto Carneades, docena in primis illis sui naturatthua versari, indeque eonstitui sapientiam ἔ mstra ex minime --asis progreditur, si eum in is agat Peripatetici id libentissime amis plectuntur, quibus in virtute alia mae nas non videtur, ut beatam vitam essetat. Omnes a recta via defleetente Iahuntur, ae in eontentiosa ineidunt disputationes, e quibus ae non bene extrieant ΜοRELIUM et t. uuamartem in seversari. Er. addit Fsam post renem. IIV m, immis, ex nostris omnibus,quibus eonsentiam edd. Vetti optimi qesque eum Davisio addissimus. Quod pronomen negligendum ab Em tion erat quum vula voce nis ea ipsae simul emitentur, qtina ars metat quumque Itandae eius ambiguitatis ea a uetor eo vito ipsam adiecerit. Ipsam autem eat, at per se ipsam vectes se Praee serat artem, quae ipsa a se Proficiseereturis.

m V nam vulgatum alia a critia est,

viaque hoe pronomen, a pro alius ponitur, obliteranti a Vide qua

ratam itinitatem quam desiderare dieit, fallitur valent enim verba haec idem ae si auctor divisset, α impetum eum animi, quem emis Ninua vero etiam hie idem audiendus eat, a quem abeas male putat. Nam si ad similia loca Provoeat, parum attendit, quum non nisi In parentheia te diei et masit. et oleat. Moeri quamvis v eitum in textu habeat, is tum tamquam V ram ieet in notis admittit, nulla allataeanaa, additque , Petrem hane animi Dj0jtjgod by

585쪽

Quid autem sit, quod ita moveat, itaque a natura iii Primo ortu appetatur, non OnStat, deque eo est inter philosophos, quum summum bonum exquiritur, Omnis dissensio. otius enim quaestionis ejus, quae habetur de finibus bonorum et malorum, quum quaeritur, in his quid sit extremum 'et ultimum, sons reperiendus est, in quo sint ' prima invitamenta naturae. Quo in ento, omnis ab eo, quasi capite, de summo bolio et

malo disputatio ducitur. VII. Voluptatis alii primum appetitum putant, tprimam depulsionem doloris alii censent primum

ascitum doloris vacuitatem, et primum declinatum,

alibi auctor appetitionem anim vocat; vide III, 4 4, et paullo post v

petitum.16. Quum qisaeritur, in his quid sit

eatremum et ultimum Goer haec Pa

renthea ineludit, et pro et scribit quid Bia, anquit, quid legitur

in Spir et ri modo quod hic et quoque addit. s. supra I, 9, 29 Quaerimus igitur, quid ait extremum, quid ultimum bonorum, saepius etiam 2 Prae vidimus, a serinis huic quid vel et praernitu, vel idem in et mutari

solere. Deinde verba hae in parenthes ponenda erant, ne Daviai ratio Praeplaceret, qui ipsa in glossemate numerat. Sed auctoris more explicandi causa adduntnr, quum vox is hoc sensu nove dicta Latinis esset. s. praeter alia III, 7, 26. 17. In quo sint. Mer praebet stant Subjunctivi, inquit, ratio in his contextis nulla est. Immo ameveratio requiritur quae testetur, quod est; prima naturae in quaestione de finibus, a quam sonte, comprehendi Sequuti igitur Spis et Eri sumus, qui sunt Praebent. Ceterum hae idem valent, quod πρωτα φυσε- com Mendiantur. H. r. Primum ascitum, doloris vacuitatem Goer habet'. scitum , non dolere. Ita, inquit, ex cod. Ursini et P. Μarso edendum putavimuA, quum vulgo pro . voti dolere, doloris vacuitatem acribatur. Vulgatae antem verba an ex ullo scripto hau serie proseeta sint, valde disium est. Nam

in pluribua P. anulii, comterianis,

s xoniensibus, multisque et t. edd. I. Dac plane desiderantur, quum eadem in uno Pal. nostrisque omnibus ante alii censent collocentur. Dehet

aliquid offendisse librarios nec dubii sumus, quin id sit in graeeo infinitivo quaerendum, in quo toties alibi haerent. Noluit enim . l. auctor v. in lentia ii, quam endi exeu-tione Posuerat supra II, 3, 11. Saepe vero idem sic, α non dolere , nihil

dolere is CL ibid. DI 8, 9. Et infra scis , de iisdem tribus, de voluptate,

de non dolendo, et de primis secundiam naturam, his mentio injicitur. Dubitamua etiam , an reple doloris euisas dici mimum asellum Possit:

rectius certe, ut consequena ab non

586쪽

566 . . CICERONIS

, dolorem. Ab his alii, quae prima secundum naturam

nominant, proficiscuntur' in quibus numerant incolumitatem, conservationemque omnium partium, valitudinem, sensus integros doloris vacuitatem, via

res, pulchritudinem, ceteraque generis ejusdem quorum similia sunt prima in animis, quasi virtutum igniculi et semina. Ex histribus quum unum aliquod sit, quo primum natura moveatur' vel ad appetendum, vel ad repellendum, nec quidquam omnino,

praeter haec tria, possit esse mecesse est omnino Lficium aut fugiendi, aut sequendi, ad eorum aliquod reseretq; ut illa prudentia, quam artem vitae esse diximus', in earum trium rerum aliqua Versetur, a qua

t, eum Emestio eaedem hae voeea in seqq. iure tollentur quum non

simul in primo scito et in rimis secundum naturam poni possit. Quae quidem reputantea, nos non Drae edidimus. a. Ab his alii, et . prima secundum

naturam nominant, prosciscuntur. Hae alae ansa a Lamh. aliisque ten

tantur. Ab his resertur ad . primum asellum et declinatum et v. alii, hi quasi secundari asellus, qui aequuntur, intelliguntur. Quin autem ex regula pro quos Ponitur , unm in

primis se ridiam naturrem , non tam

erba, quam res spectetur. Neque Praeferendum est, quod Crat aliique quidam edd. vere ordine mutato gura alii, reserunt; nam πρωτα κατα φώσει, στρωτα λεως, te Philosophia grames omnibus dieuntur. G. 3. Ceteraque Gore iamplieiter e tera me, inquit, ex nostris omni arvosuimus, quum que haee, ut toties

vidimus, ad collectiva lectiva aeribis proseeta sit. 4. Umran aliquod unoeat Gud a unum a. aine iure, quum Graecia sim pari eum abundantia quadam in

eatur. G. s. Quo primum Merara mo aere

Tres nostri optimi eum binis Oxonax. prima referunt: aed ne quid and --

relaea, non multo post eadem vertia sine ovini diversitato remnunt seri- hae non Merunt, Primum .,-Prinholoeo 'prima vicem utere. G.

6. Ad eorum a--d raesenti uia gatur aliquid isod laesis iam Darisius metiua remauit, idque firmant Spiret Eri. G.

. Quam artem -- ess Arimina. Ignorant esse Gud. x et Baa. laetutraque ratione h. l. uti. Sed a assa omiseria, simpliciter, ita superiusso dierum esse, monebitur : in autem retinueris, almes amensus e pressus erit, quod hoe dictum erat. Inde dubiam non eat, verbum a M. h. l. nullo modo a laitari de re G. 8. A qua valet, . ut ab hae trium remm aliqua is, et aricae aevinitor, aieutp--αι tam mn Personae velli tur saepe auctor de animi levitatibus olet. Allas istali mutatione

587쪽

totius vitae ducat exordium. Ex eo autem, quod statuerit esse, quo primum natura moveatur, exsistet etiam recti ratio atque honesti, quae cum uno aliquo δ' ex tribus illis congruere possit, ut aut id honestum sit L facere omnia aut voluptatis causa, etiamsi eam non consequare aut non dolendi, etiamsi ' id assequi nequeas aut eorum, quae Secundum natu

ram, adipiscendi ' Ita fit, ut, quanta disserentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo Alii rursus iisdem a princ piis omne officium reserunt' aut ad voluptatem, aut ad

19 tuerit, quod sequitur, ad prudentiain

refertur G. s. Exsisto etiam recti ratio Goer. transp. reeti etiam. Hunc , inquit m liorem positum Spirens et Eri debemus volgatus, etiam recti, inconcinnus eat, et marcet. Sic autem et meti bene distinguitur, et etiam consentanea Ioco ratione insuper valet. Io cum uno aliquo Goer et hie transp. aliquo uno. Etiam hunc, inquit, ordinem illi vulgato, cum nouliquo, auctoritate binorum illorum praetulimus. Praecedit quidem 3 8.

tiniam aliquod, sed recepta series adliae contexta melior est, quum tribus aequatur, quod supra antecedebat. Scribit autem auctor, quiris unias Brut.

93, 3ao quicumque unus Brut s9 2I4 ntilius unus Tusc. IV, 4, Gnemo unus Provv. a. o. ax quis unus Philipp. III, L. 6. Et hac nostra quoque ratione saepius Orat. II, 5 3osci in quae eommoda sunt in albavo judice uno, aut pluribus . Ibid. 72, 292, alve Plura sunt, sive aliquod unum . quo in oeo auctor forterantim non matposuisset, nisi ale sentantiae elausulam occuparet. gr. Ut aiae id honestum sis Goer. delet aut id, motatque D aratrandiima .manat inde interprete improbarunt Abest idem ab Oxonn. E. et V. raeter aut id quoque mestio displicet. Atque revera, utraque a licula a Gud. x et Bas, abeat nihil

igitur cessantes molesta sustulimus. II. Eoauns ... etiamsti Haec raetina eontracta voce acribuntur, v

lentque etiam tum si, ut saepe Seribae quidem in hac duplici particula Meineant, ad ale ut aine ratione turbent. Repetitam vide etiam Oss. I, 4, ubi prave inter posteriorem etiamsi virgula distinguitur. G.

33. Quae secundum naturam , piscendi Goer quod saecundum σια-rum sunt, ripiscendi. Sunt , inquit, addidimus ex spir Erl Ven. 494, et Crat eratque idem vel proprio Ataria addendum, quum in hia textis abesset nequeat. Stant videtur a scribis male ad adipiscendi relatum, atque quum huic id applicare non ostent, deinde deletum esse Bas certe ad piscendi sunt.14. Alii rursus iisdem a prinia is ... o. res aut ad, etc. Iuncto sines h nomm exposuerunt nonnulli : alii ad voluptatem virtutem adjungente1. alii ad doloeis vacuitatem : alii ad prima naturae quae Varroni, ut aitDjsj1jgoo by

588쪽

lion dolendum, aut ad prima illa secundum natura vobtinenda.

α Expositis jam igitur sex de summo bono sententiis, trium proximarum hi principes voluptatis, Aristippus; non dolendi Hieronymus; fruendi rebus iis,

quas primas secundum naturam esse diximuS, Carneades, non ille quidem auctor, sed defensor disserendi causa fuit. Superiores uos erant, quae SS P Sent quarum est una sola defensa δ' eaque vehementer. Nam Voluptatis causa facere omnia, quum etiamSi

nihil consequamur, tamen Τ ipsum illud consilium ita faciendi, per se expetendum, et honestum, et Solum bonum si , nemo dicit. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putaVit, ne si etiam evitare posset ' At vero facere omnia, ut

gustantis, Primigeri a nominabantur. Varro autem longrua has produe a sententias. Aut enim quum ad voluptatem Moedit virtua, in eoedere potest, ut praeseratur, arat ut Postponatur, aut ut iuncta sequetur ita tres e latent ententiae. Praeterea ex adiunctione eiusdem virtutis cum primigeniis illis alii tres et si conseratur quoque eum Epicuri voluptate, tres insuper emergent quae omne in duodenarium numerum sententiarum excurrunt. Cicero eas enumerat non quae es. Potuerunt, quod Varro facit: sed iamplieiter quae fuerunt, desens arasque invenerunt inter alicujus nominia philosophos. Μonati Referent. Sp. Eri Gud. , Ma oum Ven. 494, rejerent, Gud et et E referrent. Futurum . l. admitti vix potest mirumtamen, unde haec variet . G.

5. 'ositis jam igitur. Quatuor nostri et Crat igitur jam. At xonn. . igitur ignorat quod Placet quum auctor nondum plene colligat. Inseritis hoc fit scio: . Sed igitur hae sunt

simplices . . . Sententiae M.

x6. Una sola desensa. laneaesunt Μara Crat eum aliis Dae desenditur ex graecismo εἷς μοvος. f. suam ad raeli. p. 26. G.

1 . Quum . . . lamen. De Ptuamvis. quum riun Partheniarum Mationem non videret, ex qua Prem

liere aut huius vise ae corrigit, quum Potius, si opus esset, quo su dendum fuisset G. I 8. Ne si etiam eνitare Possat Em. corrigendum inara putat: ProPensior tamen in lectionem Menire, quam Eliensis praebet, receptam amavisio. At nihil Digidius h. i. quam Menire dixeris Vulgatum facile ita tueri liceat, ut ex quisquam, quod praeeedit, aliquis cogitea, quum hoc Pronomen haud raro ad, posse intelligatur. Cf. supra II, , a Sed auspicamur, et

sisse, num enaum probum librarii hunc non viderent, me tum quidem, Djsj1jgod by

589쪽

adipiscamur quae secundum naturam sin 's, etiamsi ea non assequamur, id esse et honestum, et Solum per Se expetendum, et solum bonum stoici dicunt.

VIII. Sex igitur hae sunt simplices de summa bo-

riorum malorumque sententia : duae sine patrono, quatuor defensae Iunctae autem et duplices expositiones summi boni, tres omnino suerunt nec Vero plures, Si penitus rerum naturam videas,AESse potue

runt. Nam aut voluptas adjungi potest ad honestatem, ut Calliphoni Dinomachoque placuit aut dolori Va

cuitas, ut Diodoro aut prima naturae, ut antiquiS, quos eosdem academicos et peripateticos nominamuS. Sed quoniani non possunt omnia simul dici, haec in praesentia nota esse debebunt, voluptatem Sem Vendam esse : quando ad majora quaedam, ut jam apparebit, nati sumus. De vacuitate doloris eadem sere

dici solent, quae de voluptate. Quoniam igitur et de Voluptate cum Orquato, et de honestate, in qua

si vel vitationem putare in rebus ex-Ρetendis quisquam possetis. Sic enim belle te dixerit, in abstardum esse, si es putare quis velit, dolorem vitari Posae'. Ceterum Post ne quidem, reaimplicem ex regula sequi, alibi Idi- tius G. - Haec rem sic corrigit:. nisi etiam evitare P aetis. Ceterum illa glos toris sae suspicatur. Cer. ii Additam.

39. Quae sec. nat sint Goer sunt.

Ita, inquit, rectius spir et Eri sunt: quod inter hos coniunetivos in sintillulatum nihil miraberis, quoin scribae in huiusmodi contextis ubique sere

ao. Etiamsi Ex suis Davis etsi a quod etiam xonn. E. ξ. tres nostri, et edd. vett. Plures referunt. At quum eadem sorma dicendi ter eodem hoc CAPite antecesserit, hoc etiam loco aie scribere auctorem V inime admodum probabile est. Bini potiores nostri etiamsi tuentur. G. VIII. I. Summa bonorum. Ita dedit Davia e tribus suis , idemque ex nostris Spie Gud a , Bas. ara Crat. aliae praebent. Volgata olim summo erat, ut reliqui nostri praebent similiter

anctori in remau, genemm cogitati nnm summam, et, ut recte laudat Daris. Acadd. II, et , ras, et bonorum et malorum summa , Ponitur. G.

et Calliphoni Seripti editique omnes , Calliphoni, quum supra II, 11, 35 Calliphontis edendum fuisset, ubi

nos si vide. G. 3. Quoniam igitur vacuisatem doloris. Haec nos eum cer et Sehittg. uncis itioinsimus tamquam hic aliena. Μirum inquit Goer haec unde hue in contexta migrarint. Esse enim haec Djsj1jgoo by

590쪽

57o . . CICERONIS

una omne bonum poneretur, cum Catone disputatum: primum, quae contra voluptatem dicta sunt, addimas sere cadunt contra vacuitatem doloris. Nec vero alia

sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quocumque enim modo summum bonum sic exmnitur, ut id vacet honestate : nec ossicia, nec virtuteSin ea ratione, nec amicitiae constare Omunt. Ora

junctio autem cum honestate vel voluptatis, Vel nota

textis aliena, ita dubitari plane nequit, ut potius mirum ait, neminem V. DD. ante Nisaen in istis haesisse. Nam si vel hoc nihil moveat, auctorem e pereona Pisonis, quam induerat, excrudisse, ominque, quae superioribualibris plus quam viginti anni poat finxerat, tamquam dudumaeeidissent, mentionem iniecisse quippe quod aliis ejus exemplis excusariis ait

restant alia graviora, quae excusari neqneant. Ac primo quidem intempestiva Stoicae sententiae eo memoratio, quum inserius, et ex ordine , a uerbia, Restant Stoici, ad eam respiciatur. Deinde eadem re iisdem verbis misere metita, in de vacuitate dia ... quae de voluptate' et, in quae de Vesupi ... vacuitatem doloria γω

denique primvm illud, quod per se

nihil est, nisi ad haec supervacanea altem aliquod aeque auroa neum , de Stoicia iudicium excidisse statum. s. praeterea Laa. Iata autem non a sciolo' aliquo, sed ab auetore ipso prosecta esse, inde probabile est, quod, si unam, de qua ambigitur,

ocem exceperia cadunt contra pro qua conite quo rant, malenti stabunt contra . reliqua ex intima auctoria latinitate hausta videantur. Ut tamen nostram quamdam auspicionem addamus, unde,et quo modo, haec verba adscripta Putemus , recordandum est, quae de

diaplies huius quisti libet editistio in

Prolemmenia diximua. Videntur enim utriusque editionis diversa exemplaria in exatitime, et Messiam aliqueata haec, ae manea, et curtata, -- reliqua alio filo pergerent, exemplo aliquo prioris editioni collato, ad- aeripsime ubi ista eum πιαχρωι vitio legebantur deleta materius in

auctore, et aio mutata, ut non qui

dem, exceptis iis, quae ad uncos damuavimus, leguntur. G. Haec Brem. quoque in prorsus delendia numerat. - Certe Cicero, quum illa seriberet oblitus erat, non se, ae Pisonem

loqui, inquit uret ar. .ct. XIV, o Sed videtuemuretus inae obliviael, qui ait o Dialogorum. Vide A. Suhotu est. Quaest. IV, 5.

Otiiv. a. V. Melem notat eumdem

Issiri init notavim , et errorem, cum Anglomi leton, nimis multis nego- tua, quae tum auscipiebat Cicero, tri-hisit Praeterea conjicit haec eas acriptam ab auetore notam qua leuior insequenda disputatione adiuvaretur: quae nois, ut saepe fit apud Veterea, textui fuit inseris.-Quoniam Davia. et Goer quando ex eodd. 4. C eadeam Goer cameainam. Ita, inquit, vir et Erl. Praebent. Gud. Carneadem, Oxonn. 1. --neadam eis videas librarios haesisse Dj0jtjgod by

SEARCH

MENU NAVIGATION